Tabletki Lotonel 10 mg 30 sztuk
Condition: New product
1000 Items
Rating:
Be the first to write a review!
More info
Aktywne składniki
Torasemide
Formularz zwolnienia
Pigułki
Skład
Torasemid 10 mg; Substancje pomocnicze: monohydrat laktozy - 150 mg; skrobia kukurydziana - 35 mg; karboksymetyloskrobia sodowa (sól sodowa glikolanu skrobi, typ A) - 2 mg; koloidalny ditlenek krzemu - 1,5 mg; stearynian magnezu - 1,5 mg
Efekt farmakologiczny
Torasemid jest lekiem moczopędnym "z pętlą zwrotną". Głównym mechanizmem działania leku, ze względu na odwracalne wiązanie torasemidu z kontransiorgerom jonów sodu / chloru / potasu znajduje się w apikalnej błony o grubości segmentu rosnąco Gale pętli, w wyniku czego zmniejsza się lub całkowicie hamuje wchłanianie zwrotne jonów sodu i zmniejsza ciśnienie osmotyczne wewnątrzkomórkowe wchłanianie zwrotne płynu i wody. Thorassmide blokuje aldosteropowe receptory mięśnia sercowego, zmniejsza zwłóknienie i poprawia funkcję rozkurczową mięśnia sercowego. Z powodu działania przeciwaldronowego torasemid w mniejszym stopniu niż furosemid powoduje hipokaliemię, podczas gdy jest bardziej aktywny, a jej działanie trwa dłużej; Działanie moczopędne rozwija się około godziny po spożyciu, osiągając maksimum po 2-3 godzinach i trwa do 18 godzin, co ułatwia tolerancję terapii z powodu braku bardzo częstego oddawania moczu w pierwszych godzinach po przyjęciu leku do środka, co ogranicza aktywność pacjentów; Thorassmid zmniejsza skurczowe i rozkurczowe ciśnienie krwi w "leżących" i "stojących". Zastosowanie thorasydu jest najrozsądniejszym wyborem w przypadku długotrwałej terapii.
Farmakokinetyka
Odsysanie Po spożyciu torasemid jest szybko i prawie całkowicie wchłaniany w przewodzie żołądkowo-jelitowym. Jedzenie nie ma znaczącego wpływu na wchłanianie leku. Cmax torasemidu w osoczu odnotowano 1-2 godziny po spożyciu. Dostępność biologiczna wynosi 80-90% przy niewielkich indywidualnych zmianach; Dystrybucja Komunikacja z białkami osocza - ponad 99%. Vd u zdrowych ochotników i pacjentów z łagodną do umiarkowanej niewydolnością nerek lub CHF wynosi od 12 do 16 litrów. U pacjentów z marskością wątroby wartość Vd jest podwojona. Metabolizm. Metabolizowany w wątrobie przy użyciu izoenzymów cytochromu P450.W wyniku kolejnych reakcji utleniania, hydroksylacji lub hydroksylacji pierścienia powstają trzy metabolity (M1, M3 i M5), które wiążą się z białkami osocza odpowiednio o 86, 95 i 97%; Wnioskowanie. T1 / 2 torasemidu i jego metabolitów u zdrowych ochotników wynosi 3-4 h. Całkowity klirens torasemidu wynosi 40 ml / min, klirens nerkowy wynosi 10 ml / min. Średnio około 83% przyjętej dawki wydalane jest przez nerki: niezmienione (24%) i głównie nieaktywne metabolity (M1 - 12%, M3 - 3%, M5 - 41%); Farmakokinetyka w specjalnych grupach pacjentów; W niewydolności nerek T1 / 2 torasemidu nie ulega zmianie, wzrastają metabolity M3 i M5. Torasemid i jego metabolity są nieznacznie wydalane przez hemodializę i hemofiltrację. W niewydolności wątroby stężenie torasemidu w osoczu krwi wzrasta z powodu spadku szybkości przemiany materii leku w wątrobie. U pacjentów z niewydolnością serca lub wątroby T1 / 2 torasemidu i metabolitu M5 są nieznacznie zwiększone, kumulacja leku jest mało prawdopodobna .; Profil farmakokinetyczny torasemidu u pacjentów w podeszłym wieku jest podobny do profilu u młodych pacjentów, z wyjątkiem zmniejszenia klirensu nerkowego leku ze względu na charakterystyczne zaburzenie czynności nerek związane z wiekiem u pacjentów w podeszłym wieku. Całkowity prześwit i T1 / 2 nie zmieniają się.
Wskazania
Obrzękowy zespół o różnej genezie, wł. w przewlekłej niewydolności serca, chorobach wątroby, płuc i nerek; nadciśnienie tętnicze.
Przeciwwskazania
- nadwrażliwość na torasemid lub którykolwiek składnik leku; Alergia na sulfonamidy (sulfanilamidowe środki przeciwdrobnoustrojowe lub leki sulfonyloksywirusowe); - niewydolność nerek z bezmoczem; - śpiączka wątrobowa i prekomoza; - ogniotrwała hipokalistyka; - oporna na niedobór sodu hiponatremia; - hipowolemia (z niedociśnieniem lub bez niego) lub odwodnienie; - poważnie wyrażone naruszenie wypływu moczu o dowolnej etiologii (w tym jednostronne uszkodzenie dróg moczowych); - zatrucie glikozydowe: - ostre kłębuszkowe zapalenie nerek; -Dziecko-przedsionkowy i blok przedsionkowo-komorowy II-1II stopnia; -dekompensowane zwężenie zastawki aortalnej i mitralnej; Przerostowa kardiomiopatia zaporowa; - wzrost centralnego ciśnienia żylnego (powyżej 10 mm Hg.Art.); arytmia; - przewlekła niewydolność nerek ze wzrastającą azotemią; Hiperurmii; - wiek do 18 lat (nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności); - ciąża; - okres karmienia piersią; - jednoczesne stosowanie aminoglikozydów i tsfalosnorinow; - nietolerancja laktozy, niedobór laktazy lub zespołu złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Ostrożnie; niedociśnienie tętnicze; miażdżycowe miażdżycy tętnic mózgowych; - niedoczynność tarczycy; - zaburzenia odpływu moczu (łagodny rozrost gruczołu krokowego, zwężenie cewki moczowej lub wodonercza); - arytmia komorowa w historii; - ostry zawał mięśnia sercowego (zwiększone ryzyko wstrząsu kardiogennego); - biegunka; Zapalenie trzustki Hypokalemia; - hiponatremia; - upośledzona czynność wątroby, marskość wątroby, niewydolność nerek, zespół wątrobowo-nerkowy; - cukrzyca (zmniejszenie tolerancji glukozy); Dna, predyspozycje do hiperurykemii; - niedokrwistość; jednoczesne stosowanie glikozydów nasercowych, kortykosteroidów i hormonów adrenokortykotropowych (AKT1 ').
Stosuj podczas ciąży i laktacji
Torasemid nie ma działania teratogennego i fetotoksycznego, przenika przez barierę łożyskową, powodując zaburzony metabolizm wody i elektrolitów oraz trombocytopenię u płodu; Kontrolowane badania dotyczące stosowania torasemidu u kobiet w ciąży nie zostały przeprowadzone, lek jest przeciwwskazany w czasie ciąży. Brak danych dotyczących uwalniania torasemidu do mleka matki, więc jeśli musisz stosować torasemid w czasie laktacji, należy przerwać karmienie piersią.
Dawkowanie i sposób podawania
Wewnątrz, raz dziennie, żuł, wyciskał wystarczająco dużo wody. Tabletki można przyjmować w dowolnym dogodnym, stałym czasie, niezależnie od posiłku. Zespół obrzękowy w przewlekłej niewydolności serca Zazwyczaj stosowana dawka początkowa wynosi 10-20 mg raz na dobę. Jeśli to konieczne, dawkę można podwoić, aby uzyskać pożądany efekt. Zespół obrzękowy w przypadku choroby nerek Zespół obrzękowy w przypadku choroby wątroby Zazwyczaj stosowana dawka początkowa wynosi 5-10 mg raz na dobę. Jeśli to konieczne, dawkę można podwoić, aby uzyskać pożądany efekt.Maksymalna dawka pojedyncza wynosi 40 mg, a zalecane jest, aby przekroczyła wartość ns (brak doświadczenia w stosowaniu). Lek jest stosowany przez długi czas lub do zniknięcia obrzęku. Nadciśnienie tętnicze Początkowa dawka wynosi 2,5 mg (1/2 tabletki 5 mg) raz na dobę. W przypadku braku efektu terapeutycznego w ciągu 4 tygodni dawkę zwiększa się do 5 mg raz na dobę. W przypadku braku odpowiedniego obniżenia ciśnienia krwi, gdy przyjmuje się go w dawce 5 mg raz na dobę przez 4-6 tygodni, dawkę zwiększa się do 10 mg raz na dobę. Jeśli dawka K) mg ps daje pożądany efekt, lek przeciwnadciśnieniowy z innej grupy należy dodać do reżimu leczenia. Dostosowanie dawki u pacjentów w podeszłym wieku nie jest wymagane. Zazwyczaj stosowana dawka początkowa wynosi 20 mg raz na dobę. Jeśli to konieczne, dawkę można podwoić, aby uzyskać pożądany efekt.
Efekty uboczne
Ze strony układu nerwowego: często - bóle głowy, zawroty głowy, senność; nieczęsto - skurcze mięśni kończyn dolnych; Częstotliwość jest nieznana - utrata przytomności, omdlenia, parestezje w kończynach (uczucie drętwienia, raczkowania i mrowienia), od zmysłów - częstość nieznana - zaburzenia widzenia, utrata słuchu, szum w uszach i utrata słuchu z reguły odwracalna) zwykle u pacjentów z niewydolnością nerek lub hipoproteizmem (zespół nerczycowy); Od strony układu sercowo-naczyniowego: rzadko: oksykostol, arytmia, tachykardia Częstość nieznana - nadmierne obniżenie ciśnienia krwi, niedociśnienie ortostatyczne, zapaść, zakrzepica żył głębokich, choroba zakrzepowo-zatorowa, zmniejszenie objętości krwi krążącej; rzadko - ból brzucha, wzdęcia, polidypsja; Częstość nie jest znana - suchość w ustach, nudności, wymioty, utrata apetytu, zapalenie trzustki, zaburzenia dyspeptyczne, cholestaza wewnątrzwątrobowa. fotouczulanie, z układu mięśniowo-szkieletowego: częstotliwość jest nieznana - osłabienie mięśni .;, z układu moczowego: często - wzrost częstości oddawania moczu, noliuria, nokturia; nieczęsto - zwiększona potrzeba oddawania moczu; Częstość nieznana - skąpomocz, zatrzymanie moczu (u pacjentów z niedrożnością dróg moczowych), śródmiąższowe zapalenie nerek,hematuria; na części układu rozrodczego: częstotliwość jest nieznana - spadek siły działania; na część metabolizmu: częstotliwość jest nieznana - hipokalazm. niedobór sodu we krwi, gipomagnismiya, hipokalcemii, chloropenia, metabolicznej alkalozy, hipowolemii odwodnienie (częściej u pacjentów w podeszłym wieku), od parametrów laboratoryjnych. Rzadkie - hipercholesterolemia, gipertriglitseridemnya; Częstotliwość jest znane - giisrurikemiya nieznaczny wzrost aktywności fosfatazy alkalicznej w surowicy, zwiększając stężenie kreatyniny i mocznika w surowicy krwi, zwiększenie aktywności niektórych „wątrobowych” enzymów w surowicy krwi (na przykład, gamma-glutamylo) trombotsitopsniya, leukopenia, agranulocytoza, hiperglikemię, zmniejszenie tolerancja glukozy (ukryta cukrzyca jest możliwa do wykazania).
Przedawkowanie
Objawy: zwiększona diureza, której towarzyszy spadek BCC i zaburzona równowaga wodno-elektrolitowa we krwi, po którym następuje wyraźny spadek ciśnienia krwi, senność i dezorientacja, zapaść. Mogą wystąpić zaburzenia żołądkowo-jelitowe; Leczenie: wywoływanie wymiotów, płukanie żołądka, wyznaczanie węgla aktywowanego. Leczenie jest objawowe, zmniejszenie dawki lub odstawienie leku, a tym samym zastąpienie objętości czasu i korekta wskaźników wody i równowagi elektrolitowej i kwasowo-zasadowej pod kontrolą zawartości elektrolitów w osoczu krwi oraz poziomu hematokrytu. Hemodializa jest nieskuteczna, ponieważ wydalanie torasemidu i jego metabolitów nie jest przyspieszone. Nie ma konkretnego antidotum.
Interakcje z innymi lekami
Przy równoczesnym stosowaniu torasemidu z minerralo- i glukokortykosteroidami amfotsycyna B zwiększa ryzyko hipokaliemii; sercowym ryzyko glikozydy vozrastast glikozydu z powodu zatrucia hipokaliemii (wysokiej i niskiej polarności) glikozydów nasercowych i okresu wydłużenia poluvyvedsniya (o niskiej polarności glikozydów nasercowych.); Przyjmowanie torasemidu zwiększa stężenie i ryzyko rozwoju NSF oraz ototoksycznego działania cefalosporyn, amipoglikozydów, chloramfenikolu, kwasu etakrynowego, antybiotyków, salicylanów, cisplatyny, preparatów platyny, amfotsycyny B (ze względu na konkurencyjne wydalanie nerkowe); Konsekwentne lub równoczesne stosowanie torasemidu z inhibitorami konwertazy angiotensyny (ACE) lub antagonistami receptora angiotensyny II może prowadzić do gwałtownego obniżenia ciśnienia krwi.Można tego uniknąć, zmniejszając początkową dawkę inhibitora ACE lub obniżając dawkę torasemidu (lub czasowo je anulując). Pesteroidalne leki przeciwzapalne, sukralfat zmniejszają działanie moczopędne torasemidu z powodu hamowania syntezy prostaglandyn, upośledzonej aktywności reninowej osocza i usuwania aldostronu; Torasemid zwiększa aitigipertenzivnoe efektów środków przeciwnadciśnieniowych, blokady nerwowo miorelaksaptov depolaryzującego (suksamstony) i osłabia działanie niedepolaryzujących miorelaksaptov (tubokuraryna.); Thorassmid zmniejsza klirens nerkowy preparatów litu i zwiększa prawdopodobieństwo zatrucia. Gorasemid zwiększa skuteczność diazoksydu i teofiliny, zmniejsza skuteczność środków hipoglikemicznych, allopurinolu. Ja [sprężyste aminy i thorassmide wzajemnie zmniejszają skuteczność siebie nawzajem. Leki blokujące wydzielanie kanalikowe, zwiększają stężenie torasemidu w osoczu krwi; 11ri jednoczesne zastosowanie cyklosporyny i zwiększa ryzyko torasemid dnawe zapalenie stawów, ponieważ cyklosporyna może powodować zakłócenia wydzielania nerek moczanowej i torassmid - giierurikemiyu.; Jednoczesne stosowanie irobenecidu lub metotreksatu może zmniejszać skuteczność torasemidu (ta sama droga wydzielania). Z drugiej strony, torassmid może prowadzić do zmniejszenia nerkowej eliminacji tych leków. Donoszono, że u pacjentów z wysokim ryzykiem rozwoju nefropatii, biorąc pod gorasemid przy podawaniu rentgspokontrastnyh aktywów zaburzeniami czynności nerek obserwowano częściej niż u pacjentów z wysokim ryzykiem rozwoju nefropatii, która przed wprowadzeniem środków kontrastowych były wykonywane nawodnienie dożylne. Biodostępność iw konsekwencji skuteczność torasemidu można zmniejszyć za pomocą ko-terapii za pomocą ko-stystyraminy.
Instrukcje specjalne
Pacjenci otrzymujący duże dawki torasemidu przez długi czas, w celu uniknięcia rozwoju hiponatremii, hipokaliemii i zasadowicy metabolicznej, zaleca się dietę o odpowiedniej zawartości soli i stosowanie preparatów potasu. Ryzyko hipokaliemii jest największe u pacjentów z marskością wątroby, zwiększoną diurezą, niewystarczającym spożywaniem elektrolitów z pożywienia, a także jednoczesnym stosowaniem kortykosteroidów lub ACT. U pacjentów z niewydolnością nerek obserwuje się zwiększone ryzyko zaburzeń równowagi wodno-elektrolitowej.Podczas leczenia produktem Gorasemid VERTEX należy okresowo monitorować zawartość elektrolitu w osoczu krwi (w tym sodu, wapnia, potasu, magnezu), stan kwasowo-zasadowy, stężenie resztkowego azotu, kreatyniny, kwasu moczowego i, jeśli to konieczne, przeprowadzić odpowiednią terapię korekcyjną (z większa częstość u pacjentów z częstymi wymiotami i na tle płynów wstrzykiwanych pozajelitowo); U pacjentów z zaawansowanymi zaburzeniami elektrolitowymi, hipowolemią lub nrenalnym azotemią dane z badań laboratoryjnych mogą obejmować: nadmierną lub niedoczynność wątroby, hiper- lub hipochlormię, hiper- lub hipokaliemię, zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej oraz wzrost stężenia mocznika w osoczu. W przypadku wystąpienia tych zaburzeń należy przerwać przyjmowanie leku Gorasemid VERTEX do czasu przywrócenia prawidłowych wartości, a następnie wznowić leczenie produktem Thorametmide VERTEX w niższej dawce. Wraz z pojawieniem się lub wzrostem azotemii i skąpomoczu u pacjentów z ciężką postępującą niewydolnością nerek, zaleca się zaprzestanie leczenia produktem Gorasemid VERTEX. Wybór schematu dawkowania u pacjentów z wodobrzuszem na tle marskości powinien być przeprowadzany w warunkach stacjonarnych (naruszenie równowagi wody i elektrolitów może prowadzić do rozwoju śpiączki wątrobowej). Ta kategoria pacjentów wykazuje regularne monitorowanie elektrolitów w osoczu. Stosowanie torasemidu może powodować nasilenie dny moczanowej. Pacjenci z cukrzycą lub ze zmniejszoną tolerancją glukozy wymagają okresowego monitorowania stężenia glukozy we krwi i moczu. Naziści w stanie nieświadomości, z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego, zwężeniem moczowodów, muszą kontrolować diurezę ze względu na możliwość ostrego zatrzymania moczu. U pacjentów z chorobami układu sercowo-naczyniowego, zwłaszcza u pacjentów otrzymujących glikozydy nasercowe, niedotlenienie wywołane przez leki moczopędne może powodować rozwój arytmii. Wpływ na zdolność kierowania pojazdami i mechanizmami; W okresie leczenia pacjenci powinni powstrzymać się od prowadzenia pojazdów i podejmowania innych potencjalnie niebezpiecznych czynności wymagających zwiększonej koncentracji i prędkości psychomotorycznej (ryzyko zawrotów głowy i zawrotów głowy).
Recepta
Tak