More info
Aktywne składniki
Milnacipran
Formularz zwolnienia
Kapsułki
Skład
Składnik czynny: Milnacipran (Milnacipranum), stężenie składnika aktywnego (mg): 50
Efekt farmakologiczny
Lek przeciwdepresyjny o szerokim spektrum działania, selektywny inhibitor wychwytu zwrotnego monoamin (noradrenalina i serotonina). Milnacipran nie wiąże się z receptorami m-cholinergicznymi, receptorami 1-adrenergicznymi, receptorami histaminowymi H1, a także receptorami D1 i D2 dopaminy, receptorami benzodiazepinowymi i opioidowymi. Nie działa uspokajająco, fizjologicznie poprawia nocny sen, nie wpływa negatywnie na funkcje poznawcze. Milnacipran prawie nie ma wpływu na układ przewodzący serce i ciśnienie krwi, co jest szczególnie ważne w przypadku pacjentów w podeszłym wieku, którzy stale przyjmują leki kardiotropowe.
Farmakokinetyka
Wchłanianie Po podaniu doustnym milnacipran jest dobrze wchłaniany. Biodostępność wynosi około 85% i nie zależy od cech i diety. Cmax w osoczu występuje po około 2 godzinach (Tmax) po spożyciu. Po przyjęciu leku w pojedynczej dawce 50 mg C max wynosi około 120 ng / ml, Cmax jest wprost proporcjonalne do wielkości dawki. Dystrybucja Po wielokrotnym podawaniu Css osiąga się 36-48 godzin, podczas gdy jest 70-100% więcej niż po przyjęciu pojedynczej dawki. Wiązanie z białkami osocza wynosi 13%. Vd milnacipranu wynosi około 5 l / kg. Metabolizm: Milnacipran praktycznie nie jest metabolizowany, nie ma aktywnego metabolitu, sprzęga się z kwasem glukuronowym. Wycofanie: T1 / 2 milnacipran wynosi 6-8 godzin po podaniu pojedynczej dawki, z aktywnym izomerem T1 / 2 - 8-10 godzin, izomerem L - 4-6 godzin. Klirens nerkowy i nadnerczy jest równoważny, nerki pozostają niezmienione 55% podanej dawki jest eliminowane (24% izomeru L i 31% izomeru D), 17% izomeru L i tylko 2% izomeru D jako koniugatu z kwasem glukuronowym. Około 8% jest wydalane w postaci N-desetilmilnatsiprana. Całkowity prześwit - około 40 l / h; Na tle przebiegu leczenia milnacipran jest całkowicie wydalany z organizmu w ciągu 2-3 dni po zaprzestaniu przyjmowania leku. Farmakokinetyka w szczególnych grupach pacjentów U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek szybkość eliminacji milnacipranu zmniejsza się proporcjonalnie do ciężkości choroby.AUC u pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek łagodną (CK wynosi 50-80 ml / min), umiarkowaną (CK 30-49 ml / min) i ciężką (CK 5-29 ml / min) w porównaniu ze zdrowymi ochotnikami zwiększa się o 16 %, 52% i 199%, a T1 / 2 - o 38%, 41% i 122%; U pacjentów z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (klasa A i B w skali Child-Pugh) wartości AUC i T1 / 2 nie różnią się od wartości u zdrowych ochotników. U pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby (klasa C wg skali Child-Pugh) powyższe parametry są wyższe niż u osób zdrowych odpowiednio o 31% i 55%, a zatem pewna ostrożność jest wymagana podczas podawania Ixel tej kategorii pacjentów, chociaż reżim dawkowania jest skorygowany i nie wymagane. Cmax i AUC milnacipranu u pacjentów w podeszłym wieku (powyżej 65 lat) w porównaniu z młodszymi ludźmi są o 30% wyższe (ze względu na spadek QC z wiekiem), jednak nie jest wymagana żadna specjalna korekta schematu dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku z niezakłóconą czynnością nerek ; Cmax i AUC milnacipranu u kobiet są o 20% wyższe niż u mężczyzn, zmiana schematu dawkowania nie jest wymagana.
Wskazania
Zaburzenia depresyjne o różnym nasileniu
Przeciwwskazania
Bezwzględny - dzieci i młodzież do 15 lat (ze względu na brak danych klinicznych); - jednoczesne stosowanie nieselektywnych i selektywnych inhibitorów MAO typu B, sumatryptanu; - nadwrażliwość na składniki leku; Względny - niedrożność dróg moczowych (głównie z przerostem prostaty); - ciąża; - laktacja (karmienie piersią); - jednoczesny odbiór z adrenaliną, norepinefryną, klonidyną i jej pochodnymi; - jednoczesne podawanie selektywnych inhibitorów MAO typu A, digoksyny.
Stosuj podczas ciąży i laktacji
Ze względu na brak danych dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa stosowania milnacipranu u kobiet w ciąży nie zaleca się przepisywania leku Ixel podczas ciąży. Milnacipran przenika do mleka kobiecego. Lek Ixel jest przeciwwskazany w okresie karmienia piersią.
Dawkowanie i sposób podawania
Ixel jest przeznaczony do podawania doustnego. Średnia dzienna dawka wynosi 100 mg; Lek należy przyjmować w dwóch dawkach podzielonych rano.W zależności od nasilenia objawów dawkę można zwiększyć do 250 mg / dobę; Lek najlepiej przyjmować z posiłkami. Czas trwania terapii ustalany jest indywidualnie. U pacjentów z niewydolnością nerek (CC 50-10 ml / min) zaleca się zmniejszenie dawki dobowej w zależności od wartości CC.
Efekty uboczne
Od strony ośrodkowego układu nerwowego: możliwe - lęk, zawroty głowy; rzadko - drżenie, ból głowy.; Ze strony układu pokarmowego: rzadko - suchość w jamie ustnej, nudności, wymioty, zaparcia; w niektórych przypadkach umiarkowany wzrost aktywności aminotransferaz bez objawów klinicznych; Inne: możliwe - zwiększone pocenie, uderzenia gorąca, trudności z oddawaniem moczu; rzadko - kołatanie serca, wysypka; w niektórych przypadkach - zespół serotoninowy. Efekty uboczne są rzadkie, głównie podczas pierwszych 2 tygodni leczenia, są łagodne, zwykle ustępują, gdy objawy depresji ustępują i nie wymagają przerwania leczenia. Zmniejszenie nasilenia i liczby działań niepożądanych może polegać na stopniowym zwiększaniu dawki leku podczas leczenia.
Przedawkowanie
Objawy: w przypadku przypadkowego przedawkowania jednym z pierwszych objawów są nudności, wymioty, zwiększona potliwość, zaparcia. Po przyjęciu leku w dawce ponad 800-1000 mg - wymioty, duszność, tachykardia. Po przyjęciu leku w zbyt dużej dawce (1900-2800 mg) w połączeniu z innymi lekami psychotropowymi (najczęściej benzodiazepinami), senność, hiperkapnia i zaburzenia świadomości są dodawane do objawów opisanych powyżej. Nie obserwowano przejawów kardiotoksyczności podczas przedawkowania milnacipranu; Leczenie: płukanie żołądka, zażywanie węgla aktywowanego, prowadzenie terapii objawowej. Zaleca się monitorowanie stanu pacjenta przez co najmniej jeden dzień. Nie ma swoistego antidotum na milnacipran.
Interakcje z innymi lekami
Milnacipran (nawet w stężeniach do 25 razy wyższych niż średnie terapeutyczne) nie wpływa na mikrosomalny system utleniania w hepatocytach (CYP1A2, CYP2A6, CYP2B6, CYP2C8, CYP2C9, CYP2C19, CYP2D6, CYP2E1 i CYP3A4 / 5), ze względu na presję matek, matki mają 100% i inhibitory utleniania mikrosomalnego. Karbamazepina, fluoksetyna, lorazepam: nie stwierdzono interakcji z milnacipranem; Klomipramina: przy przenoszeniu pacjentów z klomipraminy (75 mg / dobę) na milnacipran (100 mg / dobę) nie stwierdzono istotnej zmiany parametrów farmakokinetycznych tej ostatniej.Jednocześnie w tych przypadkach konieczna jest ostrożniejsza obserwacja pacjentów, ponieważ przy takim tłumaczeniu (bez okresu "wypłukiwania") wzrasta liczba ataków euforii i niedociśnienia ortostatycznego, wzrasta ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego; Nieselektywne inhibitory MAO (iproniazyd): zwiększają ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego. Po zakończeniu leczenia inhibitorem MAO, przed rozpoczęciem leczenia milnacipranem konieczne jest przerwanie 2 tygodni, a przerwa po zakończeniu leczenia milnacipranem przed przyjęciem inhibitora MAO powinna wynosić co najmniej 1 tydzień. Selektywne inhibitory MAO typu B (selegilina): zwiększa się ryzyko gwałtownego wzrostu ciśnienia krwi. Po zakończeniu leczenia selektywnym inhibitorem MAO typu B, przed rozpoczęciem leczenia milnacipranem konieczne jest przerwanie 2 tygodni, a przerwa po zakończeniu leczenia milnacipranem przed przyjęciem selektywnego inhibitora MAO typu B powinna wynosić co najmniej 1 tydzień; Agoniści receptora serotoninowego 5-HT1D (sumatryptan i inne): ryzyko wyraźnego wzrostu ciśnienia krwi, skurcz tętnic wieńcowych w wyniku nagromadzenia leków serotoninergicznych wzrasta. Pomiędzy końcem leczenia a milnacipranem i rozpoczęciem leczenia agonistą receptora serotoninowego 5-HT1D powinna nastąpić przerwa w okresie 1 tygodnia; Glikozydy nasercowe (digoksyna i inne): zwiększają ryzyko zwiększonego nasilenia działania na układ sercowo-naczyniowy (szczególnie w przypadku pozajelitowego podawania digoksyny); Diuretyki: zwiększone ryzyko hiponatremii. Preparaty litu: zwiększa się ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego, podczas gdy milnacipran nie wpływa na farmakokinetykę preparatów litu. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania milnacipranu z następującymi lekami: - z epinefryną, norepinefryną (do podawania pozajelitowego), ponieważ ryzyko gwałtownego wzrostu ciśnienia krwi zwiększa się z prawdopodobieństwem zaburzeń rytmu serca (tłumienie wychwytywania katecholamin przez współczulne włókna nerwowe); - z klonidyną i innymi lekami o podobnym mechanizmie działania, od zmniejsza się hipotensyjne działanie klonidyny (antagonizm z adrenoreceptorami); - z selektywnymi inhibitorami MAO typu A (moklobemid, toloxaton), ponieważznacznie zwiększa ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego.
Instrukcje specjalne
Przy jednoczesnym stosowaniu leków wpływających na wychwyt zwrotny serotoniny, z lekami hamującymi jego metabolizm (w tym inhibitory MAO i neuroleptyki), może rozwinąć się zespół serotoninowy. Zespół serotoninowy (objawiający się zwiększoną pobudliwością nerwową, rozwojem halucynacji, śpiączką, tachykardią, labilnością ciśnienia krwi, hipertermią, hiperrefleksją, zaburzoną koordynacją ruchów, nudnościami, wymiotami, biegunką) stanowi potencjalne zagrożenie dla życia pacjenta. Lek Ixel może być przepisany nie wcześniej niż 2 tygodnie po zakończeniu podawania inhibitorów MAO. Przedział czasowy od momentu przerwania leku Ixel przed rozpoczęciem leczenia inhibitorami MAO powinien wynosić co najmniej 1 tydzień. Należy zachować szczególną ostrożność podczas stosowania produktu Ixel u pacjentów z przerostem prostaty, z napadami padaczkowymi w wywiadzie, a także u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym lub kardiomiopatią przerostową (zwłaszcza z obstrukcją); U dzieci, młodzieży i pacjentów młodszych niż 24 lat w powołaniu antydepresantów zwiększa ryzyko wystąpienia myśli samobójczych lub zachowań samobójczych, a więc powołanie milnacipranu ta kategoria osób powinny być związane z ryzykiem samobójstwa i użycia narkotyku.; W krótkoterminowych badaniach u pacjentów w wieku powyżej 24 lat ryzyko samobójstwa nie wzrosło, a u osób w wieku powyżej 65 lat nawet nieco spadło. Podczas leczenia środkami przeciwdepresyjnymi wszyscy pacjenci powinni być monitorowani pod kątem wczesnego wykrywania nieprawidłowości lub zmian w zachowaniu, a także tendencji samobójczych. Leki, które hamują wychwyt zwrotny serotoniny i norepinefryny (w tym milnacipranu) może spowodować wzrost ciśnienia krwi i przyspieszenie rytmu serca. Jednak należy zauważyć, że nasilenie tych zjawisk u pacjentów otrzymujących lek w zalecanej dawce jest na ogół niewielka, nie ma pacjenta i zazwyczaj nie wymaga korekty medycznej. Badania nad wpływem milnacipranu na ciśnienie krwi u pacjentów ze współistniejącymi niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym, jak i częstości pracy serca u pacjentów z zaburzeniami rytmu serca nie została jeszcze przeprowadzona.Jednak przed rozpoczęciem leczenia, w trakcie doboru dawki i podczas leczenia, konieczne jest monitorowanie ciśnienia krwi i tętna. Osoby cierpiące na nadciśnienie tętnicze lub inne choroby układu sercowo-naczyniowego przed powołaniem milnacipranu, pożądane jest wybranie skutecznej terapii; Opisano przypadki zwiększonej aktywności aminotransferaz wątrobowych (do 3 razy wyższe niż VGN) u pacjentów z milnacipranem. Nie obserwowano klinicznie istotnego wzrostu stężenia bilirubiny. W literaturze istnieją oddzielne doniesienia dotyczące rozwoju toksycznego zapalenia wątroby u pacjentów przyjmujących milnacipran, jednak według tych doniesień nie jest możliwe wykrycie wyraźnego związku przyczynowego (ze względu na jednoczesne stosowanie innych leków i wcześniejsze choroby układu wątrobowo-żółciowego). Jeśli wystąpią objawy uszkodzenia wątroby podczas przyjmowania milnacipranu, należy przerwać stosowanie leku. Nie zaleca się przepisywania milnacipranu osobom nadużywającym alkoholu i / lub cierpiącym na choroby wątroby. Alkohol nie jest zalecany w okresie leczenia (milnacipran może potencjalnie zwiększać negatywny wpływ etanolu na wątrobę); Z nagłą likwidacją milnacipranu, niestabilność nastroju, pobudzenie, osłabienie, parestezje, lęk, ból głowy, senność, chwiejność emocjonalna i zespół konwulsyjny są możliwe. Nasilenie tych zjawisk jest zazwyczaj nieistotne, ale w trakcie ich rozwoju należy zmniejszyć szybkość wycofywania leku; Powołanie milnacipranu u pacjentów z objawami manii i / lub hipomanii w wywiadzie powinno być ostrożne ze względu na możliwość zaostrzenia tych stanów. W oparciu o mechanizm działania można założyć, że milnacipran może potencjalnie powodować (intensyfikować) zaburzenia wypływu moczu (głównie u pacjentów z towarzyszącym przerostem gruczołu krokowego i zapaleniem gruczołu krokowego), co wymaga odpowiedniej kontroli; Milnacipran, powodujący poszerzenie źrenic, może przyczyniać się do wzrostu ciśnienia śródgałkowego (pacjenci z początkowo wysokim ciśnieniem wewnątrzgałkowym u pacjentów ze źle kontrolowaną jaskrą z zamkniętym kątem przesączania).
Recepta
Tak