Tabletki powlekane Xarelto 2,5 mg N28
Condition: New product
992 Items
Rating:
Be the first to write a review!
More info
Aktywne składniki
Rivaroxaban
Formularz zwolnienia
Pigułki
Skład
Micronized Rivaroxaban 2,5 mg Substancje pomocnicze: celuloza mikrokrystaliczna - 40 mg, kroskarmeloza sodowa - 3 mg, hypromeloza 5 cP - 3 mg, monohydrat laktozy - 27,9 mg, stearynian magnezu - 600 μg, laurylosiarczan sodu - 500 μg. Skład powłoki: tlenek żelaza czerwony tlenek - 15 μg, hypromeloza 15 μP - 1,5 mg, makrogol 3350 - 500 μg, dwutlenek tytanu - 485 μg.
Efekt farmakologiczny
Mechanizm działania: Rivaroxaban jest wysoce selektywnym bezpośrednim inhibitorem czynnika Xa, który ma wysoką biodostępność po podaniu. Aktywacja czynnika X w celu utworzenia czynnika Xa poprzez wewnętrzne i zewnętrzne ścieżki krzepnięcia odgrywa kluczową rolę w kaskadzie krzepnięcia. Działanie farmakodynamiczne: U ludzi obserwowano zależne od dawki hamowanie czynnika Xa. Rivaroxaban ma zależny od dawki wpływ na czas protrombinowy i ściśle koreluje ze stężeniami w osoczu (r = 0,98), jeśli do analizy użyto zestawu Neoplastin; Podczas stosowania innych odczynników wyniki będą się różnić. Czas protrombinowy należy mierzyć w sekundach, ponieważ MHO jest skalibrowany i certyfikowany tylko dla pochodnych kumaryny i nie może być stosowany do innych antykoagulantów. U pacjentów poddawanych dużym zabiegom ortopedycznym, percentyl 5/95 czasu protrombinowego (Neoplastyna;) 2-4 godziny po przyjęciu tabletki (tj. Przy maksymalnym działaniu) waha się od 13 do 25 sekund. Ponadto, rywaroksaban w sposób zależny od dawki zwiększa APTT i wynik testu HepTest, jednak tych parametrów nie zaleca się do oceny farmakodynamicznych skutków rywaroksabanu. Podczas leczenia rywaroksabanem nie jest konieczne monitorowanie parametrów krzepnięcia krwi. Jeśli jednak istnieje uzasadnienie kliniczne (na przykład w przypadku przedawkowania leku lub, w razie konieczności, w nagłej interwencji chirurgicznej), stężenie rywaroksabanu można zmierzyć, stosując skalibrowany ilościowy test anty-czynnik Xa (na przykład STA-Liquid Anti-Xa, producent Diagnostics Stago CAC Francja lub podobny). U zdrowych mężczyzn i kobiet w wieku powyżej 50 lat nie obserwowano wydłużenia odstępu QT pod wpływem rywaroksabanu.
Farmakokinetyka
Wchłanianie: Całkowita biodostępność rywaroksabanu po podaniu w dawce 10 mg jest wysoka (80-100%). Rivaroxaban jest szybko wchłaniany, Cmax osiąga 2-4 godziny po przyjęciu pigułki. Podczas przyjmowania rywaroksabanu w dawce 10 mg z posiłkiem, nie obserwowano zmian wartości AUC i Cmax.Rivaroxaban w dawce 10 mg można podawać podczas posiłków lub niezależnie od posiłku. Farmakokinetyka rywaroksabanu charakteryzuje się umiarkowaną indywidualną zmiennością, indywidualna zmienność (współczynnik zmienności) mieści się w zakresie od 30% do 40%, z wyjątkiem dnia operacji i następnego dnia, kiedy zmienność ekspozycji jest wysoka (70%). Wchłanianie rywaroksabanu zależy od miejsca uwolnienia w przewodzie żołądkowo-jelitowym. Zmniejszenie AUC i Cmax o 29% i 56%, w porównaniu do przyjęcia całej tabletki, obserwowano, gdy granulat rywaroksabanu był uwalniany w dalszym jelicie cienkim lub okrężnicy wstępującej. Należy unikać podawania rywaroksabanu w przewodzie żołądkowo-jelitowym dystalnie do żołądka, ponieważ może to spowodować zmniejszenie wchłaniania i, odpowiednio, narażenie na lek. W badaniu oceniano biodostępność (AUC i Cmax) 20 mg rywaroksabanu przyjmowanego doustnie w postaci zmiażdżonej tabletki zmieszanej z jabłkiem lub w postaci zawiesiny w wodzie, a także podawano przez rurkę żołądkową, a następnie dietę płynną, w porównaniu do przyjmowania całej tabletki. Wyniki wykazały przewidywany zależny od dawki profil farmakokinetyczny rywaroksabanu, podczas gdy biodostępność w wyżej wskazanym podaniu odpowiadała tej, gdy podawano rywaroksaban w niższych dawkach. Dystrybucja: U ludzi duża część rywaroksabanu (92-95%) wiąże się z białkami osocza, przy czym albumina surowicy jest głównym składnikiem wiążącym. Vd jest umiarkowany, Vss to około 50 litrów. Metabolizm: W przypadku spożycia około 2/3 przepisanej dawki rywaroksabanu jest metabolizowane, a następnie wydalane w równych częściach z moczem i kałem. Pozostała 1/3 dawka jest eliminowana przez bezpośrednie wydalanie nerkowe w postaci niezmienionej, głównie z powodu aktywnego wydzielania nerkowego. Rywaroksaban jest metabolizowany przez izoenzymy CYP3A4, CYP2J2, a także poprzez mechanizmy niezależne od układu cytochromu. Główne miejsca biotransformacji to utlenianie grupy morfolinowej i hydroliza wiązań amidowych. Według danych in vitro, rywaroksaban jest substratem dla białek nośnikowych P-gp (P-glikoproteina) i Vrpr (białko oporności na raka piersi).Rywaroksaban w postaci niezmienionej jest jedynym związkiem czynnym w osoczu ludzkim i nie stwierdza się obecności istotnych lub aktywnych krążących metabolitów w osoczu. Wycofanie: Po usunięciu rywaroksabanu z osocza, końcowa T1 / 2 wynosi od 5 do 9 godzin u młodych pacjentów. Rywaroksaban, którego ogólnoustrojowy klirens wynosi około 10 l / h, można przypisać lekom o niskim klirensie. Farmakokinetyka w szczególnych sytuacjach klinicznych: u starszych pacjentów w wieku powyżej 65 lat stężenie rywaroksabanu w osoczu jest większe niż u młodych pacjentów, średnia wartość AUC jest około 1,5 razy większa niż u młodych pacjentów, głównie z powodu widocznego zmniejszenia klirensu całkowitego i nerkowego. Po usunięciu rywaroksabanu z osocza, końcowa wartość T1 / 2 u pacjentów w podeszłym wieku wynosi od 11 do 13. Nie stwierdzono klinicznie istotnych różnic w farmakokinetyce u mężczyzn i kobiet. Zbyt mała lub duża masa ciała (poniżej 50 kg i więcej niż 120 kg) wpływa tylko nieznacznie na stężenie rywaroksabanu w osoczu (różnica jest mniejsza niż 25%). Dane dotyczące farmakokinetyki u dzieci nie są dostępne. Nie obserwowano klinicznie istotnych różnic w farmakokinetyce i farmakodynamice u pacjentów pochodzenia etnicznego rasy białej, Afryki, Ameryki Łacińskiej, Japonii lub Chin. Wpływ niewydolności wątroby na farmakokinetykę rywaroksabanu badano u pacjentów podzielonych na klasy zgodnie z klasyfikacją Child-Pugh (zgodnie ze standardowymi procedurami w badaniach klinicznych). Klasyfikacja Child-Pu pozwala ocenić rokowanie przewlekłych chorób wątroby, głównie marskości. U pacjentów, u których planuje się poddanie się leczeniu przeciwzakrzepowemu, szczególnie ważnym punktem krytycznym w upośledzonej funkcji wątroby jest zmniejszenie syntezy czynników krzepnięcia w wątrobie. Od ten wskaźnik odpowiada tylko jednemu z pięciu klinicznych / biochemicznych kryteriów, które stanowią klasyfikację Child-Pugh, ryzyko krwawienia nie jest wyraźnie skorelowane z tą klasyfikacją. Kwestię leczenia takich pacjentów z antykoagulantami należy podjąć niezależnie od klasy zgodnie z klasyfikacją Child-Pugh.Rywaroksaban jest przeciwwskazany u pacjentów z chorobami wątroby, które występują z koagulopatią, powodując klinicznie znaczące ryzyko krwawienia. U pacjentów z marskością wątroby z łagodną niewydolnością wątroby (klasa A według klasyfikacji Child-Pugh) farmakokinetyka rywaroksabanu różniła się tylko nieznacznie (średnio wzrost AUC rywaroksabanu o czynnik 1,2) z odpowiednich wskaźników w grupie kontrolnej osób zdrowych. Nie stwierdzono istotnych różnic we właściwościach farmakodynamicznych między grupami. U pacjentów z marskością wątroby i niewydolnością wątroby o umiarkowanym nasileniu (klasa B według klasyfikacji Child-Pugh) średnie AUC rywaroksabanu było istotnie zwiększone (o współczynnik 2,3) w porównaniu ze zdrowymi ochotnikami ze względu na znacznie zmniejszony klirens substancji leczniczej wskazujący na ciężką chorobę wątroby. Tłumienie aktywności czynnika Xa było bardziej wyraźne (2,6 razy) niż u zdrowych ochotników. Czas protrombiny jest również 2,1 razy wyższy niż u zdrowych ochotników. Za pomocą pomiaru czasu protrombinowego szacuje się zewnętrzną ścieżkę krzepnięcia, w tym czynniki krzepnięcia VII, X, V, II i I, syntetyzowane w wątrobie. Pacjenci z umiarkowaną niewydolnością wątroby są bardziej wrażliwi na rywaroksaban, co jest konsekwencją ściślejszego związku między efektami farmakodynamicznymi a parametrami farmakokinetycznymi, szczególnie między stężeniem a czasem protrombinowym. Dane dotyczące pacjentów z niewydolnością wątroby klasy C zgodnie z klasyfikacją Child-Pu nie są dostępne. U pacjentów z niewydolnością nerek obserwowano zwiększenie stężenia rywaroksabanu w osoczu, odwrotnie proporcjonalne do zmniejszenia czynności nerek, co oceniono metodą CC. U pacjentów z łagodną niewydolnością nerek (CK 80-50 ml / min), umiarkowaną (CK 50-30 ml / min) lub ciężką (CK 30-15 ml / min) obserwowano 1,4-, 1,5- i 1,6-krotny wzrost. stężenia rywaroksabanu w osoczu (AUC), odpowiednio w porównaniu ze zdrowymi ochotnikami. Odpowiedni wzrost efektów farmakodynamicznych był bardziej wyraźny. U pacjentów z łagodną, umiarkowaną i ciężką niewydolnością nerek całkowite zahamowanie aktywności czynnika Xa wzrosło 1,5, 1,9 i 2 razy w porównaniu ze zdrowymi ochotnikami, czas protrombinowy z powodu działania czynnika Xa również wzrósł odpowiednio 1,3, 2,2 i 2,4 razy.Dane dotyczące stosowania rywaroksabanu u pacjentów z CK 30-15 ml / min są ograniczone i dlatego należy zachować ostrożność podczas stosowania leku dla tej kategorii pacjentów. Dane dotyczące stosowania rywaroksabanu u pacjentów z CK poniżej 15 ml / min nie są dostępne, dlatego nie zaleca się stosowania leku u tej kategorii pacjentów.
Wskazania
- zapobieganie żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej (VTE) u pacjentów poddawanych dużym zabiegom ortopedycznym na kończynach dolnych.
Przeciwwskazania
- zwiększona wrażliwość na rywaroksabanem lub jakiekolwiek inne substancje pomocnicze zawarte w tabletke- klinicznie istotnego krwawienia aktywnym (na przykład, krwawienia śródczaszkowego, krwawienia z przewodu pokarmowego) - uszkodzenia lub stanu chorobowego związanego ze zwiększonym ryzykiem krwotoku, w tym istniejące lub niedawno wrzody żołądkowo-jelitowe, obecność złośliwych guzów z wysokim ryzykiem krwawienia, ostatni mózgu lub rdzenia kręgowego, ostatni chirurgii mózgu, rdzenia kręgowego lub oczu ostatnim krwotoku śródczaszkowego, rozpoznaniem lub z podejrzeniem żylaków przełyku, tętniczo malformacji tętniak naczyniowy lub duże anomalie struktury naczyniowej mózgu lub rdzenia kręgowego - jednoczesne leczenie z dowolnym innym lekiem przeciwzakrzepowym ntami, na przykład, heparynę niefrakcjonowaną (heparyny niefrakcjonowanej), heparyny o niskiej masie cząsteczkowej (w tym enoksaparyny dalteparyny), pochodne heparyny (w tym fondaparynuks) antykoagulantami (w tym, warfaryna, apiksaban dabigatranu), na z wyjątkiem przypadków, gdy pacjent jest przenoszony z terapii lub leczenia Xarelto lub gdy UFH jest przepisywane w małych dawkach w celu utrzymania drożności cewnika w żyle głównej lub tętnicy - choroby wątroby występujące z koagulopatią, co powoduje klinicznie znaczne ryzyko krwawień, w tym pacjentów z marskością klas B i C klasyfikacji Child-Pyu- beremennost- laktacji (karmienie piersią) - dzieci i młodzieży poniżej 18 roku życia (skuteczność i bezpieczeństwo dla pacjentów w tej grupie wiekowej nie zostało ustalone) - Niewydolność ciężka niewydolność z CC jest mniejsza niż 15 ml / min (brak danych klinicznych dotyczących stosowania rywaroksabanu u pacjentów tej kategorii) - dziedziczna nietolerancja laktozy lub galaktozy (na przykład wrodzony niedobór kwasu mlekowego podstawy lub złego wchłaniania glukozy-galaktozy),Ponieważ laktoza jest częścią leku, lek należy stosować ostrożnie: - w leczeniu pacjentów z podwyższonym ryzykiem krwawienia (w tym wrodzona lub nabyta skłonność do krwawienia, niekontrolowane ciężkie nadciśnienie tętnicze, wrzód żołądka i wrzód dwunastnicy w ostrej fazie , niedawne owrzodzenia żołądka i dwunastnicy, retinopatia naczyniowa, niedawny krwotok wewnątrzczaszkowy lub śródmózgowy, z patologami naczynia rdzenia kręgowego lub mózgu, po niedawnym zabiegu operacyjnym na mózgu, rdzeniu kręgowym i oczach, rozstrzeniach oskrzeli lub krwotoku płucnym w wywiadzie) - w leczeniu pacjentów z umiarkowanie ciężką niewydolnością nerek (CK 50-30 ml / min) otrzymujących jednocześnie stężenie rywaroksabanu w osoczu - podczas leczenia pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (CK 30-15 ml / min), należy zachować ostrożność, ponieważ z powodu choroby podstawowej pacjenci tacy mają skłonność do ze względu na ryzyko zarówno krwawienia, jak i zakrzepicy - nie zaleca się stosowania rywaroksabanu u pacjentów otrzymujących ogólnoustrojowe leczenie lekami przeciwgrzybiczymi z grupy azoli (np. ketokonazol) lub inhibitorami proteazy HIV (na przykład rytonawirem). Leki te są silnymi inhibitorami izoenzymu CYP3A4 i glikoproteiny P. W rezultacie leki te mogą zwiększać stężenie rywaroksabanu w osoczu do osiągnięcia klinicznie istotnego poziomu (średnio 2,6 razy), co zwiększa ryzyko krwawienia. Flukonazol (lek przeciwgrzybiczy z grupy azoli), umiarkowany inhibitor CYP3A4, ma mniej wyraźny wpływ na usuwanie rywaroksabanu i może być z nim jednocześnie stosowany - pacjenci z ciężką niewydolnością nerek (CK 30-15 ml / min) lub zwiększonym ryzykiem krwawienia i pacjenci przyjmujący jednocześnie ogólnoustrojowe leczenie lekami przeciwgrzybiczymi z grupy azoli lub inhibitorami proteazy HIV, po rozpoczęciu leczenia należy ściśle monitorować pod kątem szybkiego wykrycia powikłań w postaci krwi echeny.Takie monitorowanie może obejmować regularne fizyczne badanie pacjentów, uważną obserwację chirurgicznego drenażu ran i okresowe zmiany poziomu hemoglobiny. Jakiekolwiek obniżenie stężenia hemoglobiny lub ciśnienia krwi, co do którego nie ma wyjaśnienia, jest powodem do poszukiwania miejsca krwawienia - u pacjentów otrzymujących leki wpływające na hemostazę (na przykład NSAID, leki przeciwpłytkowe lub inne środki przeciwzakrzepowe) - u pacjentów z ryzykiem ostrego wrzodu żołądka i wrzodu dwunastnicy jelita można uzasadnić mianowaniem profilaktycznego leczenia przeciwwrzodowego.
Dawkowanie i sposób podawania
Lek przyjmuje się doustnie, niezależnie od posiłku. Jeśli pacjent nie jest w stanie połknąć pigułki w całości, tabletki Xarelto; można go kruszyć i mieszać z wodą lub płynnym pokarmem, takim jak mus jabłkowy, tuż przed spożyciem. Zgnieciona tabletka Xarelto; Możesz wejść przez rurkę żołądkową. Pozycja sondy w przewodzie pokarmowym musi być jeszcze bardziej skoordynowana z lekarzem przed przyjęciem leku Xarelto; Zmiażdżoną tabletkę należy podawać przez rurkę żołądkową w niewielkiej ilości wody, po czym należy wprowadzić niewielką ilość wody, aby zmyć resztki preparatu ze ścian sond. Zapobieganie ŻChZZ z dużymi operacjami ortopedycznymi Zaleca się przepisanie 10 mg (tab. 1) 1 raz / dobę. Początkową dawkę należy przyjmować 6-10 godzin po operacji, pod warunkiem uzyskania hemostazy. Czas trwania leczenia: 5 tygodni - po poważnej operacji na stawie biodrowym, 2 tygodnie - po poważnej operacji na stawie kolanowym. Działania w przypadku pominięcia dawki W przypadku pominięcia dawki pacjent powinien natychmiast zażyć lek, a następnego dnia kontynuować regularną dawkę 10 mg (1 tab.) / Dzień, jak poprzednio. Oddzielne grupy pacjentów Dostosowanie dawki w zależności od wieku pacjenta (powyżej 65 lat), płci, masy ciała lub pochodzenia etnicznego nie jest wymagane. Rywaroksaban jest przeciwwskazany u pacjentów z chorobą wątroby z towarzyszącą koagulopatią, która powoduje klinicznie znaczące ryzyko krwawienia. Pacjenci z innymi chorobami wątroby nie muszą zmieniać dawki. Ograniczone dane kliniczne dostępne u pacjentów z umiarkowaną niewydolnością wątroby (klasa B według klasyfikacji Child-Pugh) wskazują na znaczny wzrost aktywności farmakologicznej leku. W przypadku pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (klasa C wg skali Child-Pugh) brak danych klinicznych.Podczas przepisywania rywaroksabanu pacjentom z łagodną niewydolnością nerek (CK 80-50 ml / min) lub umiarkowanym nasileniem (CK 50-30 ml / min), nie jest konieczne zmniejszenie dawki. Ograniczone dane kliniczne dostępne u pacjentów z niewydolnością nerek (CK 30-15 ml / min) wykazują znaczny wzrost stężenia rywaroksabanu u tych pacjentów. W leczeniu tej kategorii pacjentów rywaroksaban należy stosować z zachowaniem ostrożności. Nie zaleca się stosowania rywaroksabanu u pacjentów z CK poniżej 15 ml / min. Przenoszenie pacjentów z antagonistów witaminy K (AVK) do Xarelto; Przenosząc pacjentów z AVK do Xarelto; po przyjęciu leku Xarelto; Wartości MHO będą fałszywie podwyższone. Dlatego wskaźnik MHO nie powinien być stosowany do kontroli działania przeciwzakrzepowego Xarelto; Przeniesienie pacjentów z Xarelto; na AVK Istnieje możliwość niewystarczającego działania przeciwzakrzepowego po zmianie z Xarelto; na avk. W związku z tym konieczne jest zapewnienie ciągłego wystarczającego efektu przeciwzakrzepowego podczas podobnego przejścia. Należy zauważyć, że Xarelto; może przyczynić się do poprawy MHO. Przy przenoszeniu pacjenta z Xarelto; w przypadku AVK oba leki należy podawać jednocześnie, dopóki stężenie MHO nie osiągnie wartości ≥2. Podczas pierwszych dwóch dni okresu przejściowego należy zastosować standardową dawkę AVK, a następnie kierować się wartością INR. Podczas jednoczesnego stosowania leku Xarelto; i AVK MHO należy oznaczyć nie wcześniej niż 24 godziny po poprzedniej dawce, ale przed przyjęciem kolejnej dawki leku Xarelto; Po odstawieniu leku Xarelto; wartość MHO można wiarygodnie określić 24 godziny po ostatniej dawce. Przenoszenie pacjentów z pozajelitowych antykoagulantów do Xarelto; W przypadku pacjentów otrzymujących pozajelitowe antykoagulanty, należy stosować Xarelto; Powinien rozpocząć się na 0-2 godziny przed następnym planowym pozajelitowym podaniem leku (na przykład heparyną drobnocząsteczkową) lub w momencie zakończenia ciągłego pozajelitowego podawania leku (na przykład dożylnego podawania niefrakcjonowanej heparyny). Przeniesienie pacjentów z Xarelto; w przypadku pozajelitowych antykoagulantów Xarelto należy odstawić; i wprowadzić pierwszą dawkę pozajelitowego antykoagulanta podczas planowanego podawania następnej dawki leku Xarelto;
Recepta
Tak