Roztwór betadyny 10% 120 ml
Condition: New product
1000 Items
Rating:
Be the first to write a review!
More info
Aktywne składniki
Powidon-jod
Formularz zwolnienia
Rozwiązanie
Skład
100 ml roztworu zawiera: substancję czynną - Povidone-Jod 10 g (co odpowiada ilości 0,9 - 1,2 g aktywnego jodu), substancje pomocnicze: glicerynę, nonoksynol 9, bezwodny kwas cytrynowy, bezwodny wodorofosforan disodowy, kwas rutynowy (10% roztwór ( m / o) w celu ustalenia pH), oczyszczonej wody.
Efekt farmakologiczny
Przedłużające się stosowanie betadyny do rozległych ran i oparzeń, a także błon śluzowych może prowadzić do wchłonięcia znacznej ilości jodu. Z reguły wzrost zawartości jodu we krwi spowodowany tym szybko mija (stężenie powraca do początkowego poziomu 7-14 dni po ostatnim zastosowaniu leku). U pacjentów z prawidłową czynnością tarczycy zwiększona absorpcja jodu nie powoduje istotnych zmian w jego funkcji hormonalnej. Wchłanianie powidonu i jego wydalanie przez nerki zależy od średniej masy cząsteczkowej (mieszaniny). W przypadku substancji o masie cząsteczkowej powyżej 35 000-5 000 możliwe jest opóźnienie w organizmie, szczególnie w układzie siateczkowo-histiocytarnym. Objętość dystrybucji jodu po wchłonięciu odpowiada około 38% masy ciała (w kg), a czas biologicznego okresu półtrwania po podaniu dopochwowym wynosi około 2 dni. Normalny całkowity poziom jodu w osoczu wynosi około 3,8-6,0 μg / dl, a poziom nieorganicznego jodu wynosi 0,01-0,5 μg / dl. Jod wydalany jest wyłącznie przez nerki z klirensem od 15 do 60 ml osocza na minutę (normalne limity: 100-300 μg jodu na g kreatyniny).
Farmakokinetyka
Działanie bakteriobójcze betadyny wiąże się z uwalnianiem wolnego jodu w wyniku reakcji równowagowej. W związku z tym złożony jod powidonowy jest depotem jodu, stale uwalniając jod pierwiastkowy i zapewniając stałe stężenie wolnego jodu. Wolny jod reaguje z utlenionymi grupami aminokwasów SH lub OH enzymów i białek strukturalnych mikroorganizmów, inaktywując i niszcząc te enzymy i białka. W tym przypadku jod odbarwia się, w związku z czym intensywność brązowego zabarwienia służy jako wskaźnik skuteczności leku. Po wybielaniu możliwe jest ponowne nałożenie. Ten względnie niespecyficzny mechanizm działania wyjaśnia szerokie spektrum działania Betadine na patogenne patogeny u ludzi: bakterie Gram-dodatnie i Gram-ujemne, Vag. Palec Treponema., Chlamydie, mykoplazmy, pierwotniaki (w tym Trichomonas), wirusy (w tym wirus opryszczki i HIV), grzyby (na przykład z rodzaju Candida) i zarodniki. Z powodu tego mechanizmu działania nie oczekuje się rozwoju oporności na lek, w tym oporności wtórnej, przy długotrwałym stosowaniu. Roztwór betadyny jest rozpuszczalny w wodzie i łatwo zmywa się.
Wskazania
Leczenie skóry pacjenta przed i po operacji (w tym wstrzyknięcie, nakłucie, biopsja, pobranie krwi), leczenie ran, oparzeń, owrzodzeń troficznych, odleżyn, nadkażenia skóry, higieniczne leczenie pacjentów
Przeciwwskazania
Nadczynność tarczycy, gruczolak tarczycy, opryszczkowe zapalenie skóry, jednoczesne stosowanie jodu radioaktywnego, dzieci w wieku poniżej 8 lat, nadwrażliwość na jod i inne składniki leku. Z ostrożnością należy stosować lek podczas ciąży i laktacji (karmienie piersią)
Środki ostrożności
Należy unikać kontaktu z oczami. Wraz z pojawieniem się reakcji nadwrażliwości na jod (swędzenie, przekrwienie) należy przerwać podawanie leku. W przypadkach bezobjawowej nadczynności tarczycy i innych chorób tarczycy, zwłaszcza u osób starszych, stosuje się wyłącznie zalecenia lekarza. Konieczne jest monitorowanie funkcji tarczycy u noworodków i dzieci karmionych mlekiem matki, których matki stosowały powidon-jod w czopkach. Aby uzyskać więcej informacji na temat instrukcji i ceny świec "Betadine" spójrz na nasze blogi.
Stosuj podczas ciąży i laktacji
Betadine jest przeciwwskazana w trzecim miesiącu ciąży i podczas karmienia piersią. Pierwsze dwa miesiące, aplikacja jest możliwa z ostrożnością tylko w tym celu i pod nadzorem lekarza.
Dawkowanie i sposób podawania
Roztwór betadyny można stosować bez rozcieńczania lub w postaci roztworu wodnego o rozcieńczeniu 1: 10 lub 1: 100. Do dezynfekcji skóry w jej zdrowych obszarach należy używać roztworu w nierozcieńczonej formie z narażeniem przez 1-2 minuty Podczas leczenia ran, oparzeń, bakteryjnych i grzybiczych zmian skórnych stosuje się wodny roztwór betadyny w rozcieńczeniu 1:10, wodny roztwór betadyny stosuje się w rozcieńczeniu 1: 100.
Efekty uboczne
Możliwe: miejscowa manifestacja reakcji alergicznej na jod (swędzenie, zaczerwienienie), która wymaga odstawienia leku.
Przedawkowanie
Objawy: bezmocz, niewydolność krążenia, obrzęk krtani, obrzęk płuc, zaburzenia metaboliczne. Obróbka: natychmiastowe wprowadzenie produktów spożywczych zawierających skrobię lub białko (na przykład roztwór skrobi w wodzie lub mleku). Płukanie żołądka za pomocą 5% roztworu tiosiarczanu sodu (lub dożylne podanie 10 ml 10% roztworu tiosiarczanu sodu) w odstępach trzygodzinnych w razie potrzeby. Ponadto należy starannie monitorować czynności tarczycy, aby wykluczyć wczesne wykrycie nadczynności tarczycy wywołanej jodem.
Interakcje z innymi lekami
Łączne stosowanie betadyny i nadtlenku wodoru, a także preparatów enzymatycznych zawierających srebro i toluidynę do leczenia ran lub preparatów antyseptycznych, prowadzi do wzajemnego spadku wydajności. Powidon-jod nie może być stosowany w połączeniu z preparatami rtęci ze względu na ryzyko tworzenia alkalicznego jodku rtęci. Lek może reagować z białkami i nienasyconymi kompleksami organicznymi, dzięki czemu działanie jodopowidonu można skompensować zwiększając dawkę. Należy unikać długotrwałego stosowania, szczególnie na dużych powierzchniach, u pacjentów otrzymujących preparat litu. Niekompatybilność: jod powidonu jest niekompatybilny ze środkami redukującymi, solami alkaloidów, kwasem taninowym, kwasem salicylowym, srebrem, solami rtęci i bizmutu, toluidyną, nadtlenkiem wodoru
Instrukcje specjalne
Ponieważ nie można wykluczyć rozwoju nadczynności tarczycy, długotrwałe (ponad 14 dni) stosowanie betadyny lub jej stosowanie w dużych ilościach na dużych powierzchniach (ponad 10% powierzchni) u pacjentów (zwłaszcza w podeszłym wieku) z utajonymi zaburzeniami czynności tarczycy jest dopuszczalne tylko po dokładnym porównaniu oczekiwanej korzyści i możliwego ryzyka. Pacjenci ci powinni być monitorowani w celu wykrycia wczesnych objawów nadczynności tarczycy i prawidłowego badania funkcji tarczycy, nawet po zaprzestaniu stosowania leku (do 3 miesięcy). Betadyna może zmniejszać wchłanianie jodu przez tarczycę,które mogą wpływać na wyniki niektórych badań i procedur (scyntygrafia tarczycy, oznaczanie jodu związanego z białkiem, procedury diagnostyczne z użyciem jodu radioaktywnego), a zatem planowanie leczenia chorób tarczycy za pomocą preparatów jodu może stać się niemożliwe. Po odstawieniu betadyny należy zachować odstęp co najmniej od 1 do 4 tygodni. Utleniające działanie betadyny może prowadzić do fałszywie pozytywnych wyników różnych testów diagnostycznych (np. Wykrywanie utajonej krwi w kale lub moczu i glukozie w moczu przy użyciu toluidyny i żywic gwajakowych). Utleniające właściwości betadyny mogą powodować korozję metali, podczas gdy tworzywa sztuczne i syntetyczne zazwyczaj nie są wrażliwe na jod powidon. W niektórych przypadkach może wystąpić zmiana koloru, która zazwyczaj jest przywracana. Roztwór Betadine można łatwo usunąć za pomocą materiałów tekstylnych i innych materiałów za pomocą ciepłej wody i mydła. Uporczywe plamy należy traktować amoniakiem lub tiosiarczanem sodu. Stosowanie w pediatrii: U noworodków i dzieci w wieku poniżej 6 miesięcy stosowanie Betadine jest dopuszczalne tylko pod ścisłym wskazaniem. Jeśli to konieczne, należy monitorować funkcję tarczycy.