Grandaxin w tabletkach 50 mg N60
Condition: New product
979 Items
More info
Aktywne składniki
Formularz zwolnienia
Skład
substancja czynna:
tofizopam 50 mg
zaróbki: kwas stearynowy - 1 mg; stearynian magnezu - 1 mg; żelatyna 3,5 mg; talk - 2 mg; skrobia ziemniaczana - 20,5 mg; laktoza jednowodna - 92 mg; MCC - 10 mg
Efekt farmakologiczny
Lek z grupy pochodnych benzodiazepiny (atypowa pochodna benzodiazepiny) działa przeciwlękowo, prawie nie towarzyszy działaniu uspokajającym, rozluźniającym mięśnie, przeciwdrgawkowym. Jest to regulator psycho-wegetatywny, eliminuje różne formy zaburzeń autonomicznych. Ma umiarkowaną aktywność stymulującą.
Ze względu na brak działania zwiotczającego mięśnie lek może być również stosowany u pacjentów z miopatią i miastenią. Ze względu na nietypowy charakter struktury chemicznej, w przeciwieństwie do klasycznych pochodnych benzodiazepiny, Grandaxin® w dawkach terapeutycznych praktycznie nie powoduje rozwoju zespołu uzależnienia fizycznego, psychicznego i syndromu odstawienia.
Grandaxin® odnosi się do anksjolityków w ciągu dnia.
Farmakokinetyka
Po spożyciu szybko i prawie całkowicie wchłaniany z przewodu pokarmowego. Cmax we krwi osiąga się w ciągu 2 godzin, po czym stężenie w osoczu zmniejsza się monoeksponentnie. Tofizopam nie gromadzi się w organizmie. Jego metabolity nie wykazują aktywności farmakologicznej. Jest wydalany głównie z moczem (60-80%) w postaci koniugatów z kwasem glukuronowym, aw mniejszym stopniu (około 30%) z kałem. T1 / 2 wynosi 6-8 godzin.
Wskazania
- neurozy i stany nerwicopodobne (stany towarzyszące stresowi emocjonalnemu, zaburzeniom autonomicznym, umiarkowanemu lękowi, apatii, zmniejszonej aktywności, uczuciom obsesyjnym);
- depresja reaktywna z umiarkowanymi objawami psychopatologicznymi;
- psychiczne zaburzenie adaptacyjne (zespół stresu pourazowego);
- zespół klimakteryczny (jako niezależne narzędzie, jak również w połączeniu z lekami hormonalnymi);
- zespół napięcia przedmiesiączkowego;
- cardialgia (w monoterapii lub w połączeniu z innymi lekami);
- zespół odstawienia alkoholu;
- W leczeniu miastenii, miopatiach, neurogennych atrofiach mięśni i innych stanach patologicznych z wtórnymi objawami neurotycznymi, gdy leki przeciwlękowe są przeciwwskazane z wyraźnym efektem zwiotczającym mięśnie.
Przeciwwskazania
- nadwrażliwość na aktywny lub jakikolwiek inny składnik leku lub dowolne inne benzodiazepiny;
- stany towarzyszące znacznemu pobudzeniu psychoruchowemu, agresywności lub ciężkiej depresji;
- zdekompensowana niewydolność oddechowa;
- I trymestr ciąży;
- okres karmienia piersią;
- zespół bezdechu sennego (w historii);
- jednoczesne stosowanie z takrolimusem, syrolimusem, cyklosporyną;
- nietolerancja galaktozy, wrodzony niedobór laktazy lub zespół złego wchłaniania glukozy i galaktozy (produkt zawiera laktozę jednowodną).
- Ostrożnie: zdekompensowana przewlekła niewydolność oddechowa, historia ostrej niewydolności oddechowej, jaskra z zamkniętym kątem, epilepsja, organiczne uszkodzenie mózgu (na przykład miażdżyca).
Stosuj podczas ciąży i laktacji
Przeciwwskazane w pierwszym trymestrze ciąży. W czasie leczenia należy przerwać karmienie piersią.
Wewnątrz
Schemat dawkowania ustalany jest indywidualnie, biorąc pod uwagę stan pacjenta, kliniczną postać choroby i indywidualną wrażliwość na lek. Dorośli przepisują 50-100 mg (1-2 tabletki) 1-3 razy dziennie. W przypadku nieregularnego stosowania można przyjmować 1-2 tabletki. Maksymalna dawka dobowa wynosi 300 mg.
Pacjenci w podeszłym wieku i pacjenci z niewydolnością nerek zmniejszają dawkę dobową o około 2 razy.
Efekty uboczne
- Z przewodu pokarmowego: utrata apetytu, zaparcie, zwiększony gaz, nudności, suchość w ustach. W niektórych przypadkach możliwa zastój żółtaczki.
- Od strony centralnego układu nerwowego: bóle głowy, bezsenność, zwiększona drażliwość, pobudzenie psychoruchowe, dezorientacja, drgawki mogą wystąpić u pacjentów z padaczką.
- Reakcje alergiczne: wysypka, podobna do szkarłatu wysypka, swędzenie.
- Z układu mięśniowo-szkieletowego: napięcie mięśni, ból mięśni.
- Ze strony układu oddechowego: depresja oddechowa.
Przedawkowanie
Objawy: Skutki zahamowania czynności ośrodkowego układu nerwowego pojawiają się dopiero po wysokich dawkach (50-120 mg / kg). Takie dawki mogą powodować wymioty, dezorientację, śpiączkę, depresję oddechową i / lub napady padaczkowe.
Leczenie: gdy wyrażone tłumienie funkcji ośrodkowego układu nerwowego nie zaleca się powodować wymiotów. Opłucz żołądek. Powołanie węgla aktywnego pomaga zmniejszyć wchłanianie leku.Konieczne jest ciągłe monitorowanie podstawowych parametrów fizjologicznych i stosowanie odpowiedniej terapii objawowej. Przy depresji oddechowej możliwa jest wentylacja mechaniczna. Wprowadzenie stymulantów OUN nie jest zalecane. Niedociśnienie najlepiej wyeliminować w trakcie wprowadzania płynów i przenieść pacjenta do pozycji Trendelenburga. Jeśli te środki nie przywrócą normalnego ciśnienia krwi, możesz wprowadzić dopaminę lub norepinefrynę. Dializa i indukowana diureza są nieskuteczne.
Flumazenil można podawać jako antagonista, ale jego zastosowanie w przypadku przedawkowania tofisopamu nie zostało przebadane klinicznie.
Interakcje z innymi lekami
Jednoczesne stosowanie takrolimusu, syrolimusa, cyklosporyny i tofisopamu jest przeciwwskazane. Stężenia w osoczu leków metabolizowanych przez CYP3A4 mogą wzrosnąć, gdy są przyjmowane równocześnie z tofisopamem.
Zastosowanie tofisopamu z lekami, które hamują funkcje ośrodkowego układu nerwowego (środki przeciwbólowe, znieczulenie ogólne, leki przeciwdepresyjne, leki przeciwhistaminowe H1, środki uspokajające, leki nasenne, leki przeciwpsychotyczne) zwiększa ich działanie (na przykład sedację lub depresję oddechową).
Induktory enzymów wątrobowych (alkohol, nikotyna, barbiturany, leki przeciwpadaczkowe) mogą zwiększać metabolizm tofisopamu, co może prowadzić do zmniejszenia jego stężenia w osoczu i osłabienia efektu terapeutycznego.
Niektóre leki przeciwgrzybicze (ketokonazol, itrakonazol) mogą spowolnić wątrobowy metabolizm tofisopamu, co prowadzi do zwiększenia jego stężenia w osoczu krwi.
Niektóre leki przeciwnadciśnieniowe (klonidyna, antagoniści kanałów wapniowych) mogą nasilać działanie tofisopamu. Beta-blokery mogą spowolnić metabolizm leku, ale ten efekt nie ma znaczenia klinicznego.
Tofizopam może zwiększać poziom digoksyny w osoczu krwi.
Benzodiazepiny mogą wpływać na działanie przeciwzakrzepowe warfaryny.
Długotrwałe stosowanie disulfiramu może hamować metabolizm tofisopamu.
Leki zobojętniające sok żołądkowy mogą wpływać na wchłanianie tofisopamu. Cymetydyna i omeprazol hamują metabolizm tofisopamu.
Doustne środki antykoncepcyjne mogą zmniejszyć intensywność metabolizmu tofisopamu.
Tofizopam osłabia hamujący wpływ alkoholu na ośrodkowy układ nerwowy.
Instrukcje specjalne
Należy pamiętać, że u pacjentów z upośledzeniem umysłowym, pacjenci w podeszłym wieku, a także osoby z zaburzeniami czynności nerek i (lub) wątroby, częściej niż inni pacjenci mogą wystąpić działania niepożądane.
Tofizopam nie jest zalecany w przypadku przewlekłej psychozy, fobii lub zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych. W takich przypadkach zwiększa się ryzyko prób samobójczych i zachowań agresywnych. Dlatego tofisopam nie jest zalecany jako monoterapia depresji lub depresji, której towarzyszy lęk.
Należy zachować ostrożność w leczeniu pacjentów z depersonalizacją, a także organicznymi uszkodzeniami mózgu (na przykład miażdżycą tętnic).
U pacjentów z epilepsją tofizopam może zwiększyć próg gotowości konwulsyjnej.
Każda tabletka Grandaxin® zawiera 92 mg laktozy, co należy wziąć pod uwagę u pacjentów z nietolerancją laktozy (patrz "Przeciwwskazania").
Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i pracę z mechanizmami. Grandaxin® nie zmniejsza znacząco uwagi i zdolności do koncentracji.
Warunki przechowywania
W temperaturze 15-25 ° C
Przechowywać w miejscu niedostępnym dla dzieci.