Tabletki Capoten 25 mg N56
Condition: New product
1000 Items
Rating:
Be the first to write a review!
More info
Aktywne składniki
Kaptopril
Formularz zwolnienia
Pigułki
Skład
Kaptopryl 25 mg Dodatkowe substancje: celuloza mikrokrystaliczna - 40 mg, skrobia kukurydziana - 7 mg, kwas stearynowy - 3 mg, monohydrat laktozy - 25 mg.
Efekt farmakologiczny
Inhibitor ACE. Hamuje tworzenie się angiotensyny II i eliminuje działanie zwężające naczynia krwionośne na naczynia krwionośne i żylne, zmniejsza obrzęk wokół szyi, obciążenie następcze, obniża ciśnienie krwi. Zmniejsza obciążenie wstępne, zmniejsza ciśnienie w prawym przedsionku i krążeniu płucnym, zmniejsza uwalnianie aldosteronu w nadnerczach, maksymalne działanie obniżające ciśnienie krwi obserwuje się w ciągu 60-90 minut po spożyciu. Stopień obniżenia ciśnienia krwi jest taki sam w pozycji stojącej i leżącej pacjenta, a skuteczność i bezpieczeństwo kaptopril u dzieci nie zostały ustalone. W literaturze opisano ograniczone doświadczenie z kaptoprilem u dzieci. Dzieci, szczególnie noworodki, mogą częściej wywoływać hemodynamiczne działania niepożądane. Zdarzały się przypadki nadmiernego, przedłużonego i nieprzewidywalnego wzrostu ciśnienia krwi, a także towarzyszących mu powikłań, w tym skąpomoczu i drgawek.
Farmakokinetyka
Wchłanianie Po spożyciu jest szybko absorbowany z przewodu żołądkowo-jelitowego. Cmax w osoczu występuje po około 1 godzinie po podaniu. Biodostępność kaptoprilu wynosi 60-70%. Jednoczesne przyjmowanie pokarmu spowalnia wchłanianie leku o 30-40% Dystrybucja Wiązanie z białkami krwi wynosi 25-30% Wydalanie T1 / 2 wynosi 2-3 h. Lek jest wydalany z organizmu głównie z moczem, do 50% w postaci niezmienionej, reszta - jako metabolity.
Wskazania
- nadciśnienie tętnicze, w tym Naczyniowo - przewlekła niewydolność serca (w ramach leczenia skojarzonego) - dysfunkcja funkcji lewej komory po zawale mięśnia sercowego w stanie stabilnym klinicznie - nefropatia cukrzycowa związana z cukrzycą typu 1 (z albuminurią> 30 mg / dobę).
Przeciwwskazania
- obrzęk naczynioruchowy (obrzęk naczynioruchowy) w historii, związany ze stosowaniem inhibitorów ACE, - dziedziczny / idiopatyczny obrzęk naczynioruchowy, - ciężka niewydolność nerek, - ciężkie zaburzenia czynności wątroby, - oporna hiperkaliemia; postępująca azotemia, - stan po transplantacji nerki, - zwężenie zastawki aortalnej i podobne zmiany zaporowe,utrudnienia odpływu krwi z lewej komory - równoczesne stosowanie aliskirenu i aliskirensoderzhaschimi leków u pacjentów z cukrzycą lub zaburzeń czynności nerek (GFR mniej niż 60 ml / min) - nietolerancja laktozy, niedobór laktazy i zespół złego wchłaniania glukozy i galaktozy, - ciąży, - okres laktacji (karmienie piersią), - wiek do 18 lat (skuteczność i bezpieczeństwo nie zostały ustalone), - nadwrażliwość na składniki leku i inne inhibitory ACE Z ostrożnością należy przepisać lek, gdy jest ciężki choroby autoimmunologiczne tkanki łącznej (w tym SLE, twardzina); ucisk hematopoezy w szpiku kostnym (ryzyko wystąpienia neutropenii i agranulocytozy); niedokrwienie mózgu; cukrzyca (zwiększone ryzyko hiperkaliemii); pierwotny hiperaldosteronizm; CHD; stany towarzyszące zmniejszeniu BCC (w tym wymioty, biegunka); niedociśnienie; upośledzona czynność nerek i / lub wątroby; chroniczna niewydolność serca; wykonywanie operacji / znieczulenie ogólne; pacjenci poddawani hemodializie; pacjenci stosujący dietę z ograniczeniem sodu; podczas przeprowadzania hemodializy z zastosowaniem błon o dużej wytrzymałości (na przykład AN69), terapii odczulającej, aferezy LDL; jednoczesne stosowanie diuretyków oszczędzających potas, preparatów potasu, substytutów potasu, preparatów litu, leków immunosupresyjnych, allopurinolu, prokainamidu (ryzyko wystąpienia neutropenii, agranulocytozy); pacjenci w podeszłym wieku (wymagane dostosowanie dawki); Pacjenci z Negroidem.
Środki ostrożności
W okresie leczenia może zwiększyć psoriaza.Pri pheochromocytoma propranolol mogą być wykorzystane dopiero po otrzymaniu alfa adrenoblokatora.Posle długotrwałego leczenia propranololem powinien być stopniowo pod nadzorem leczenia vracha.Na propranololem w dawce należy unikać w / na wprowadzenie werapamil, diltiazem .W kilka dni przed podczas znieczulenia należy przerwać przyjmowanie propranololu lub znaleźć lek na znieczulenie z minimalnymi negatywnymi działaniami inotropowymi. Wpływ na zdolność kierowania ruchem motorycznym i mechanizmy kontrolne pacjentów, których aktywność wymaga zwiększonej uwagi,kwestię użycia propranololu w warunkach ambulatoryjnych należy rozwiązać dopiero po ocenie indywidualnej reakcji pacjenta.
Stosuj podczas ciąży i laktacji
Stosowanie leku Capoten jest przeciwwskazane w czasie ciąży Lek Capoten nie powinien być stosowany w pierwszym trymestrze ciąży. Nie przeprowadzono odpowiednich kontrolowanych badań nad stosowaniem inhibitorów ACE u kobiet w ciąży. Ograniczone dane dotyczące działania leku w pierwszym trymestrze ciąży wskazują, że stosowanie inhibitorów ACE nie prowadzi do defektów rozwojowych płodu związanych z płodnością. Dane epidemiologiczne wskazujące na ryzyko teratogenności po ekspozycji na inhibitory ACE w pierwszym trymestrze ciąży nie były przekonujące, ale nie można wykluczyć niewielkiego wzrostu ryzyka. Jeśli konieczne jest zastosowanie inhibitora konwertazy angiotensyny, pacjenci planujący ciążę powinni przejść na alternatywną terapię hipotensyjną, która ma ustalony profil bezpieczeństwa do stosowania w czasie ciąży Wiadomo, że przedłużona ekspozycja na inhibitory ACE u płodu w drugim i trzecim trymestrze ciąży może prowadzić do zaburzeń rozwojowych. (zmniejszenie czynności nerek, stwardnienie podniebienne, spowolnienie kostnienia kości czaszki) i rozwój powikłań u noworodka (takich jak niewydolność nerek, tętnicze ipotenziya, hiperkaliemia). Jeżeli pacjent otrzymał lek Capoten w II i III trymestrze ciąży, to zaleca się przeprowadzenie ultradźwięków do oceny stanu inhibitorów kości czaszki i nerek ACE funkcja ploda.Primenenie w ciąży może powodować zaburzenia rozwojowe (w tym niedociśnienia, noworodków niedorozwój czaszki, bezmoczem, odwracalne lub nieodwracalne niewydolność nerek) i śmierć płodu. Ustalając fakt ciąży, należy przerwać stosowanie leku Capoten tak szybko, jak to możliwe. Około 1% stwierdzonej dawki kaptoprilu znajduje się w mleku. W związku z ryzykiem wystąpienia poważnych działań niepożądanych u dziecka, należy przerwać karmienie piersią lub przerwać leczenie lekiem Capoten u matki w okresie karmienia piersią.
Dawkowanie i sposób podawania
Lek podaje się doustnie na 1 godzinę przed posiłkami.Reżim dawkowania ustalany jest indywidualnie, przy nadciśnieniu tętniczym dawka początkowa wynosi 12,5 mg (1/2 tab. 25 mg) 2 razy / dobę. Jeśli to konieczne, stopniowo zwiększać dawkę (w odstępie 2-4 tygodni), aż do uzyskania optymalnego efektu. W łagodnym i umiarkowanym nadciśnieniu tętniczym dawka podtrzymująca wynosi 25 mg 2 razy na dobę; maksymalna dawka wynosi 50 mg 2 razy / dobę. W ciężkim nadciśnieniu początkowa dawka wynosi 12,5 mg (1/2 tab., 25 mg) 2 razy / dobę. Dawkę stopniowo zwiększa się do maksymalnej dawki dobowej 150 mg (50 mg 3 razy / dobę) W przewlekłej niewydolności serca początkowa dawka dobowa wynosi 6,25 mg (1/4 tab. 25 mg) 3 razy / dobę. W razie potrzeby stopniowo zwiększać dawkę (co najmniej 2 tygodnie). Dawka podtrzymująca wynosi 25 mg 2-3 razy / dobę. Maksymalna dawka dobowa wynosi 150 mg. Jeśli przed podaniem leku Capoten przeprowadzono terapię moczopędną, należy wykluczyć obecność wyraźnego zmniejszenia zawartości elektrolitów i BCC. Początkowa dawka wynosi 6,25 mg / dzień (1/4 tab. 25 mg), następnie dawkę dzienną można zwiększyć do 37,5-75 mg w 2-3 dawkach (w zależności od tolerancji leku) do maksymalnej dawki 150 mg / dobę. Nefropatię przepisano w dawce 75-100 mg, podzielonej na 2-3 dawki. W cukrzycy typu 1 z mikroalbuminurią (klirens albuminy 30-300 mg / dobę) dawka leku wynosi 50 mg 2 razy / dobę. Kiedy białkomocz jest większy niż 500 mg / dzień, lek jest skuteczny w dawce 25 mg 3 razy na dobę Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek o umiarkowanym stopniu (CC ≥ 30 ml / min / 1,73 m2) Lek Capoten jest przepisywany w dawce 75-100 mg / dobę. W ciężkich zaburzeniach czynności nerek (CC <30 ml / min / 1,73 m2) początkowa dawka wynosi nie więcej niż 12,5 mg / dobę (1/2 tab., 25 mg). W przyszłości, jeśli będzie to konieczne, dawka będzie stopniowo zwiększana (w wystarczająco dużych odstępach), ale należy stosować mniejszą niż zwykle dawkę dobową leku, w przypadku pacjentów w podeszłym wieku dawkę dostosowuje się indywidualnie. Zaleca się rozpoczynać leczenie dawką 6,25 mg (1/4 tab. 25 mg) 2 razy / dobę i jeśli to możliwe, utrzymywać ją na tym poziomie, jeśli to konieczne, dodatkowo przepisać diuretyki pętlowe, a nie diuretyki tiazydowe.
Efekty uboczne
Określanie częstości występowania działań niepożądanych: często (≥1 / 100, <1/10); rzadkie (≥1 / 1000, <1/100), rzadka (≥1 / 10000 <1/1000), bardzo rzadko (<1/10 000), w odniesieniu do części układu sercowo-naczyniowego: rzadko - częstoskurcz lub migotania dławica piersiowa, kołatanie serca, niedociśnienie ortostatyczne, nadmierne obniżenie ciśnienia krwi, zespół Raynauda, zaczerwienienie skóry twarzy, bladość; bardzo rzadko - zatrzymanie akcji serca, wstrząs kardiogenny, ze strony układu oddechowego: często - suchy nieproduktywny kaszel, duszność; bardzo rzadko - skurcz oskrzeli, eozynofilowe zapalenie płuc, nieżyt nosa, obrzęk zaburzenia boczne i podskórnej tkanki skóry legkih.So: często - świąd, wysypka lub bez wysypki skórne, reakcje alopetsiya.Allergicheskie: rzadko - obrzęk naczynioruchowy kończyn, twarzy, warg, błony śluzowe, język, gardło i krtań; rzadko, obrzęk naczynioruchowy; bardzo rzadko - wysypka, zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy, nadwrażliwość na światło, erytrodermia reakcja pemfigoidnye, złuszczające zapalenie skóry, alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych, eozynofilowe pnevmoniya.So układu nerwowego: często - senność, zawroty głowy, bezsenność; nieczęsto - ból głowy, parestezja; rzadko - ataksja; bardzo rzadko - dezorientacja, depresja, choroby naczyń mózgowych, w tym udaru mózgu i omdlenia, niewyraźne systemu hemopoesis zreniya.So: bardzo rzadko - neutropenia, agranulocytoza, pancytopenia, limfadenopatia, eozynofilia, małopłytkowość, niedokrwistość (łącznie aplastyczna i form hemolityczne) Dla części strona układu odpornościowego: bardzo rzadko - zwiększone miano przeciwciał przeciwjądrowych, choroby autoimmunologiczne Z układu pokarmowego: często - nudności, wymioty, podrażnienie błony śluzowej żołądka, ból w okolicy brzucha letarg, biegunkę, zaparcia, zaburzenia smaku, suchość błony śluzowej jamy ustnej, niestrawność; rzadko - anoreksja; rzadko - zapalenie jamy ustnej, aftowe zapalenie jamy ustnej; Bardzo rzadko - zapalenie języka, wrzód żołądka, zapalenie trzustki, przerost dziąseł, zaburzenia czynności wątroby i cholestaza (w tym żółtaczka), enzymów wątrobowych, zapalenie wątroby (w tym rzadkich przypadkach gepatonekroz) giperbilirubinemiya.So układu mięśniowo-szkieletowego: bardzo rzadko - ból mięśni bóle stawów: z układu moczowego: rzadko - zaburzenia czynności nerek (w tym niewydolność nerek),wielomocz, skąpomocz, częste oddawanie moczu; bardzo rzadko - zespół nerczycowy, z układu rozrodczego: bardzo rzadko - impotencja, ginekomastia, inne rzadko: obrzęki obwodowe, ból w klatce piersiowej, zmęczenie, ogólne złe samopoczucie, astenia; rzadko - hipertermia Parametry laboratoryjne: bardzo rzadko - białkomocz, eozynofilia, hiperkaliemia, hiponatremia, podwyższona zawartość azotu w moczniku, bilirubina i kreatynina we krwi, zmniejszenie hematokrytu, zmniejszenie stężenia hemoglobiny, białych krwinek, płytek krwi, hipoglikemia.
Przedawkowanie
Objawy: gwałtowny spadek ciśnienia krwi, wstrząs, stupor, bradykardia, zaburzenia równowagi płynów i elektrolitów, Nedostaternsti.lechenie nerki: płukanie żołądka, stosowanie adsorbentów i siarczanu sodu w ciągu 30 minut po spożyciu, podawanie 0,9% chlorku sodu lub inne preparaty osocza ( pacjent powinien zostać przeniesiony do pozycji poziomej z małą głową, a następnie wykonać czynności w celu wypełnienia BCC, hemodializą. W przypadku bradykardii lub ciężkich reakcji nerwu błędnego podaje się atropinę. Można rozważyć zastosowanie sztucznego stymulatora. Dializa otrzewnowa jest nieskuteczna w usuwaniu kaptoprilu z organizmu.
Interakcje z innymi lekami
U pacjentów przyjmujących leki moczopędne Capoten może nasilać działanie obniżające ciśnienie. Podobne ograniczenie w stosowaniu soli kuchennej (diety bez soli) i hemodializy mają podobne działanie. Zwykle redukcja nadmiernego ciśnienia krwi odbywa się w czasie pierwszej godziny po pierwszej dawce Kapoten.Vazodilatatory przypisanego leku (na przykład nitrogliceryna) w połączeniu z lekiem Capoten należy stosować w najniższych skutecznych dawek ze względu na ryzyko nadmiernego ostrożnie AD.Sleduet zmniejszenie podczas jednoczesnego stosowania Capoten leku ( z lekami moczopędnymi lub bez) oraz leki wpływające na współczulny układ nerwowy (na przykład ganglioblokatory, alfa-blokery). CAPOTEN lek i indometacynę (i ewentualnie inne NLPZ, takie jak kwas acetylosalicylowy) może być znaczący spadek działanie hipotensyjne, a szczególnie w nadciśnieniu tętniczym wraz z niską aktywnością reniny.W przypadku pacjentów z czynnikami ryzyka (starość, hipowolemii jednoczesne korzystanie z diuretykami, niewydolność nerek) jednoczesne stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych (w tym inhibitory COX-2), inhibitory ACE (włącznie z kaptoprilem) może prowadzić do pogorszenia funkcji nerek aż do ostrej niewydolności nerek. Uszkodzenie nerek jest zwykle odwracalne w takich przypadkach. Okresowo sprawdzenia funkcjonowania nerek u pacjentów przyjmujących leki terapii Capoten i NPVS.Pri Capoten z oszczędzające potas diuretyki (np, triamteren, spironolakton, amiloryd), preparaty potasu, suplementy potasu, substytuty soli (występują znaczne ilości jonów potasu), powinny być stosowane tylko wtedy, gdy udowodniono hypokalemia, ponieważ ich stosowanie zwiększa ryzyko hiperkaliemii, przy jednoczesnym stosowaniu inhibitorów ACE (zwłaszcza w połączeniu z lekami moczopędnymi) i preparatów litu, możliwe jest zwiększenie zawartości litu w surowicy krwi, aw konsekwencji toksyczność preparatów litu. Stężenie litu w surowicy należy oznaczać okresowo, jeśli w tym samym czasie stosuje się insulinę i leki hipoglikemizujące do podawania doustnego, takie jak pochodne sulfonylomocznika, z inhibitorami ACE, w tym Capoten, możliwe jest nadmierne zmniejszenie stężenia glukozy we krwi. Konieczne jest kontrolowanie stężenia glukozy we krwi na początku leczenia produktem Capoten i, jeśli to konieczne, dostosowanie dawki leku hipoglikemizującego. niedociśnienie tętnicze, hiperkaliemia, zmniejszona czynność nerek (w tym ostra niewydolność nerek) .Koszenie leku K Potencjały u pacjentów przyjmujących allopurynol prokainamid, zwiększa ryzyko neutropenii i / lub zespół Stevensa-Dzhonsona.Primenenie Capoten leku u pacjentów otrzymujących leki immunosupresyjne (np azatioprynę lub tsiklofosfatsin) zwiększa ryzyko zaburzeń hematologicznych.
Instrukcje specjalne
Przed rozpoczęciem, a także regularnie w procesie leczenia lekiem Capoten, czynność nerek należy monitorować.U pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca produkt Capoten należy stosować pod ścisłą kontrolą lekarską.Przy stosowaniu inhibitorów ACE obserwuje się charakterystyczny nieproduktywny kaszel, który ustępuje po zaprzestaniu leczenia inhibitorami ACE, w rzadkich przypadkach, gdy stosowane są inhibitory ACE, czasami śmiertelne. Mechanizm rozwoju tego zespołu nie jest znany. Jeśli u pacjenta otrzymującego leczenie inhibitorem ACE pojawia się żółtaczka lub obserwuje się wyraźny wzrost aktywności enzymów wątrobowych, należy przerwać leczenie inhibitorami ACE i monitorować pacjenta .. Niektórzy pacjenci z chorobą nerek, szczególnie z ciężkim zwężeniem tętnicy nerkowej, mają zwiększone stężenia azotu mocznikowego i stężenie kreatyniny w surowicy po obniżeniu ciśnienia krwi. Ten wzrost zwykle ustępuje po odstawieniu leku Kapoten. W tych przypadkach może być konieczne zmniejszenie dawki Capoten i / lub anulowanie tła diuretika.Na przedłużone stosowanie leku Capoten około 20% pacjentów nie jest to wzrost stężenia mocznika i kreatyniny w surowicy krwi o ponad 20% w porównaniu z normą lub wartości odniesienia. Mniej niż 5% pacjentów, zwłaszcza w ciężkich nefropatii konieczność przerwania leczenia z powodu zwiększonego stężenia zalecane kreatinina.Ne podwójnej blokady stosowania RAAS spowodowane jednoczesnego odbioru inhibitory ACE i antagoniści receptora angiotensyny II lub aliskirenu i aliskirensoderzhaschih preparatów, ponieważ było to związane ze zwiększeniem częstość występowania działań niepożądanych, takich jak niedociśnienie, hiperkaliemia, zmniejszona czynność nerek (w tym ostra niewydolność nerek). Jeśli konieczne jest równoczesne stosowanie inhibitorów ACE i antagonistów receptora angiotensyny II (podwójna blokada RAAS), leczenie powinno być prowadzone pod nadzorem lekarza i przy ciągłym monitorowaniu czynności nerek, elektrolitów we krwi, jak również AD. angiotensyna II u pacjentów z nefropatią cukrzycową, u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym podczas stosowania lekuCiężkie niedociśnienie tętnicze w Capoten obserwuje się tylko w rzadkich przypadkach; prawdopodobieństwo wystąpienia tego stanu zwiększa się wraz ze zwiększoną utratą płynu i soli (np. po intensywnym leczeniu moczopędnym), u pacjentów z niewydolnością serca lub poddawanych dializie. Zdolność gwałtowny spadek ciśnienia krwi może być minimalizowane, gdy anulowanie tymczasowe (przez 4-7 dni) diuretyk lub zwiększenie dawki chlorku sodu (w przybliżeniu jeden tydzień przed podaniem), albo przez nadanie Capoten leku we wczesnej fazie leczenia przy niskich dawkach (6.25-12.5 mg Należy zachować ostrożność przy przepisywaniu leku pacjentom stosującym dietę niskosodową lub wolną od soli (zwiększone ryzyko wystąpienia niedociśnienia i hiperkaliemii) U pacjentów podczas dużych zabiegów chirurgicznych może wystąpić nadmierne obniżenie ciśnienia krwi. erady, a także stosowanie środków znieczulających z efektem hipotensyjnym. W takich przypadkach środki mające na celu podwyższenie BCC są stosowane w celu skorygowania obniżonego ciśnienia krwi Nadmierne obniżenie ciśnienia krwi z powodu stosowania leków hipotensyjnych może zwiększać ryzyko zawału mięśnia sercowego lub udaru mózgu u pacjentów z IHD lub chorobami naczyniowymi mózgu. Wraz z rozwojem niedociśnienia tętniczego pacjent powinien zostać przeniesiony do pozycji horyzontalnej z małą głową. Może wymagać dożylnego podania roztworu chlorku sodu 0,9% Należy zachować ostrożność podczas stosowania inhibitorów ACE u pacjentów ze zwężeniem zastawki mitralnej / aortalnej / kardiomiopatią przerostową ze zwężeniem; w przypadku wstrząsu kardiogennego i hemodynamicznie znaczącej niedrożności, nie zaleca się stosowania leku, u pacjentów przyjmujących inhibitory ACE występowała neutropenia / agranulocytoza, trombocytopenia i niedokrwistość. U pacjentów z prawidłową czynnością nerek i przy braku innych zaburzeń neutropenia występuje rzadko. W przypadku niewydolności nerek jednoczesne stosowanie leku Capoten i allopurinolu spowodowało neutropenię, lek Capoten należy stosować bardzo ostrożnie u pacjentów z chorobami autoimmunologicznymi tkanki łącznej, przyjmujących leki immunosupresyjne, allopurinol i prokainamid, zwłaszcza w przypadku występowania wcześniej występujących zaburzeń czynności nerek.Ze względu na fakt, że większość śmiertelnych przypadków neutropenii na tle stosowania inhibitorów ACE rozwinęła się u tych pacjentów, należy je monitorować pod kątem liczby leukocytów we krwi przed rozpoczęciem leczenia, przez pierwsze 3 miesiące co 2 tygodnie, następnie co 2 miesiące. co miesiąc monitorować liczbę leukocytów we krwi w ciągu pierwszych 3 miesięcy po rozpoczęciu leczenia lekiem Capoten, następnie co 2 miesiące. Jeśli liczba leukocytów jest mniejsza niż 4000 / μl, powtarzana liczba krwinek jest pokazana poniżej 1000 / μl - lek jest przerywany, kontynuując monitorowanie pacjenta. Zwykle liczba neutrofili jest przywracana w ciągu 2 tygodni po odstawieniu leku Capoten. W 13% przypadków neutropenii odnotowano śmierć. Prawie we wszystkich przypadkach zgon neutropenii wystąpił u pacjentów z chorobami tkanki łącznej, niewydolnością nerek lub niewydolnością serca, podczas przyjmowania leków immunosupresyjnych lub z kombinacji obu tych czynników: przy stosowaniu inhibitorów ACE może wystąpić białkomocz, głównie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek; podczas stosowania leku w dużych dawkach. W większości przypadków białkomocz za pomocą leku Capoten zniknął lub jego nasilenie zmniejszyło się w ciągu 6 miesięcy, niezależnie od tego, czy lek został zatrzymany, czy nie. Wskaźniki czynności nerek (azotu mocznikowego we krwi i kreatyniny) u pacjentów z białkomoczem prawie zawsze mieściły się w prawidłowym zakresie. U pacjentów z chorobą nerek zawartość białka w moczu należy ustalić przed rozpoczęciem leczenia i okresowo w trakcie leczenia. W niektórych przypadkach na tle stosowania inhibitorów ACE, w tym. leku Capoten, występuje wzrost zawartości potasu w surowicy. Ryzyko wystąpienia hiperkaliemii za pomocą inhibitorów ACE jest zwiększone u pacjentów z niewydolnością nerek i cukrzycą, a także otrzymujących diuretyki oszczędzające potas, preparaty potasu lub inne leki, które powodują wzrost zawartości potasu we krwi (na przykład heparyna). Należy unikać jednoczesnego stosowania diuretyków oszczędzających potas i preparatów potasowych. Ponadto, przy jednoczesnym stosowaniu inhibitorów ACE z tiazydowymi lekami moczopędnymi, ryzyko hipokaliemii nie jest wykluczone,dlatego w takich przypadkach należy kontrolować regularny potas we krwi podczas wykonywania hemodializy u pacjentów przyjmujących inhibitory ACE, należy unikać stosowania błon dializacyjnych o wysokiej przepuszczalności (na przykład AN69), ponieważ w takich przypadkach zwiększa się ryzyko reakcji anafilaktoidalnych. Reakcje anafilaktyczne obserwowano również u pacjentów poddawanych procedurze aferezy dla LDL z użyciem siarczanu dekstranu. Należy rozważyć zastosowanie leków przeciwnadciśnieniowych innej klasy lub innego rodzaju błon dializacyjnych W rzadkich przypadkach podczas leczenia inhibitorami ACE odnotowano zagrażające życiu reakcje anafilaktoidalne u pacjentów poddawanych desensytyzacji za pomocą błonkówek (pszczół, os). U tych pacjentów reakcje te zostały powstrzymane przez czasowe przerwanie leczenia inhibitorem ACE. Należy zachować szczególną ostrożność w przypadku odczulenia takich pacjentów, aw przypadku wystąpienia obrzęku naczynioruchowego lek zostanie anulowany, a do czasu ustąpienia objawów zostanie przeprowadzony staranny monitoring medyczny. Obrzęk naczynioruchowy krtani może być śmiertelny. Jeśli obrzęk zlokalizowany jest na twarzy, zwykle nie jest wymagane specjalne leczenie (leki przeciwhistaminowe mogą być stosowane w celu zmniejszenia nasilenia objawów); Jeśli obrzęk rozprzestrzenia się na język, gardło lub krtań i istnieje ryzyko niedrożności dróg oddechowych, należy natychmiast podać adrenalinę (adrenalina) (0,3-0,5 ml w rozcieńczeniu 1: 1000). W rzadkich przypadkach u pacjentów po zażyciu inhibitorów ACE występował obrzęk naczynioruchowy jelit, któremu towarzyszyły bóle brzucha (z nudnościami i wymiotami lub bez nich), czasami z prawidłowymi wartościami aktywności C-1-esterazy i bez wcześniejszego obrzęku twarzy. Obrzęki jelitowe powinny być włączone do zakresu diagnostyki różnicowej pacjentów z dolegliwościami bólowymi brzucha podczas stosowania inhibitorów ACE.W przypadku przedstawicieli rasy Negroid obserwowano obrzęk obrzęku naczynioruchowego z wyższą częstotliwością w porównaniu do osób rasy kaukaskiej, inhibitory ACE są mniej skuteczne u przedstawicieli rasy murzyńskiej niż u rasy kaukaskiej,co może wiązać się z wyższą częstością występowania niskiej aktywności reniny u myszy rasy Negroid, u pacjentów z cukrzycą przyjmujących leki hipoglikemizujące (leki hipoglikemizujące do spożycia lub insulinę) należy dokładnie kontrolować poziom glikemii, szczególnie podczas pierwszego miesiąca leczenia inhibitorami ACE. rozległe zabiegi chirurgiczne lub stosowanie leków znieczulających o działaniu hipotensyjnym u pacjentów przyjmujących inhibitory ACE, sya nadmierny spadek ciśnienia krwi. W takich przypadkach można zwiększyć BCC Podczas stosowania leku Capoten można zaobserwować fałszywie dodatnią reakcję podczas analizy moczu na acetonie Wpływ na zdolność kierowania pojazdami mechanicznymi i mechanizmy kontrolne W okresie leczenia należy powstrzymać się od prowadzenia pojazdów mechanicznych i podejmowania potencjalnie niebezpiecznych czynności wymagających dużej koncentracji uwagi i szybkości reakcje psychomotoryczne, ponieważ mogą wystąpić zawroty głowy, szczególnie po przyjęciu początkowej dawki.
Recepta
Tak