Tabletki amiodaronowe 200 mg N30
Condition: New product
1000 Items
Rating:
Be the first to write a review!
More info
Opis
Składniki Chlorowodorek amiodaronu 200 mg Działanie farmakologiczne Środek antyarytmiczny klasy III, działa przeciwdławicowo. Działanie antyarytmiczne wiąże się ze zdolnością do wydłużenia czasu działania potencjału czynnościowego kardiomiocytów i efektywnego okresu refrakcji przedsionków, komór serca, węzła AV, jego wiązki, włókien Purkinjego. Towarzyszy temu zmniejszenie automatyzmu węzła zatokowego, spowolnienie przewodzenia AV, zmniejszenie pobudliwości kardiomiocytów. Uważa się, że mechanizm zwiększania czasu trwania potencjału czynnościowego jest związany z blokadą kanałów potasowych (zmniejsza się wydalanie jonów potasu z kardiomiocytów). Blokując inaktywowane "szybkie" kanały sodowe, ma działanie charakterystyczne dla leków antyarytmicznych klasy I. Hamuje powolną (rozkurczową) depolaryzację błony komórkowej węzła zatokowego, powodując bradykardię, hamuje przewodzenie AV (efekt antyarytmiczny klasy IV). Działanie przeciwdławicowe jest spowodowane rozszerzeniem naczyń wieńcowych i działaniami przeciwadrenergicznymi, zmniejszeniem zapotrzebowania na tlen mięśnia sercowego. Działa hamująco na receptory adrenergiczne układu nerwowego i adrenoreceptorów układu sercowo-naczyniowego (bez ich całkowitej blokady). Zmniejsza wrażliwość na hiperstymulację współczulnego układu nerwowego, ton naczyń wieńcowych. zwiększa przepływ krwi wieńcowej. obniża tętno. zwiększa rezerwy energetyczne miokardium (poprzez zwiększenie zawartości siarczanu kreatyny, adenozyny i glikogenu). Zmniejsza OPSS i ogólnoustrojowe ciśnienie krwi (z / we wstępie). Uważa się, że amiodaron może zwiększać poziom fosfolipidów w tkankach. Zawiera jod. Wpływa na metabolizm hormonów tarczycy, hamuje konwersję T3 do T4 (blokowanie 5-dejodynazy tyroksyny) i blokuje wychwytywanie tych hormonów przez kardiocyty i hepatocyty, co prowadzi do osłabienia stymulującego działania hormonów tarczycy na mięsień sercowy (niedobór T3 może prowadzić do hiperprodukcji i tyreotoksykozy) . Przy połknięciu początek działania wynosi od 2-3 dni do 2-3 miesięcy, czas trwania działania również jest zmienny - od kilku tygodni do kilku miesięcy. Po podaniu dożylnym maksymalny efekt osiąga się w ciągu 1-30 minut i utrzymuje się przez 1-3 h. Dawkowanie i podawanie Po podaniu doustnym u dorosłych początkowa pojedyncza dawka wynosi 200 mg. W przypadku dzieci dawka wynosi 2,5-10 mg / dobę.Schemat i czas leczenia ustalane indywidualnie. W przypadku podawania w / (bolus lub wlew) pojedynczą dawkę 5 mg / kg dziennie w dawce - i 1,2 g (15 mg / kg). Środki ostrożności W okresie leczenia może pogorszyć łuszczycę. Z pheochromocytoma, propranolol może być stosowany tylko po zażyciu alfa-blokera. Po długim okresie leczenia propranolol należy odstawiać stopniowo, pod nadzorem lekarza. Na tle leczenia propranololem należy unikać podawania ivapamilu, diltiazemu. Na kilka dni przed znieczuleniem należy przerwać przyjmowanie propranololu lub zastosować lek na znieczulenie z minimalnymi negatywnymi działaniami inotropowymi. Wpływ na zdolność kierowania pojazdami i mechanizmy kontrolne U pacjentów, których aktywność wymaga zwiększonej uwagi, kwestia zastosowania propranololu w warunkach ambulatoryjnych powinna być podjęta tylko po ocenie indywidualnej reakcji pacjenta. efekt boczny układu sercowo-naczyniowego: bradykardia zatokowa (ogniotrwałej m-holinoblokatoram), blok przedsionkowo-komorowy, przy długotrwałym stosowaniu - progresji CHF komorowej arytmii typu „pirouette” Wzmocnienie istniejących arytmii i jej wyglądu, a do podawania pozajelitowego - obniżenie ciśnienia krwi . Na części układu hormonalnego: rozwój niedoczynności lub nadczynności tarczycy. Układ dróg oddechowych: długotrwałe stosowanie - kaszel, duszność, śródmiąższowe zapalenie płuc lub zapalenie pęcherzyków płucnych, zwłóknienie płuc, zapalenie opłucnej, a do podawania pozajelitowego - oskrzeli, bezdech (u pacjentów z ostrą niewydolnością oddechową). Od układu pokarmowego: nudności, wymioty, zmniejszenie apetytu, matowienie lub utrata smaku, uczucie ciężkości w nadbrzuszu, ból brzucha, zaparcia, wzdęcia, biegunka. rzadko - wzrost transaminaz wątrobowych, o dłuższym okresie użytkowania - toksyczne zapalenie wątroby, zastojem żółci, żółtaczka, marskość wątroby. Od układu nerwowego: bóle głowy, osłabienie, zawroty głowy, depresja, zmęczenie, parestezje, halucynacje słuchowe, przy długotrwałym użytkowaniu - neuropatia obwodowa, drżenie, zaburzenia pamięci, snu, objawy pozapiramidowe, ataksja, zapalenie nerwu wzrokowego, ze stosowania pozajelitowego - wewnątrzczaszkowe nadciśnienie.Ze strony zmysłów: zapalenie błony naczyniowej oka, odkładanie lipofuscyny w nabłonku rogówki (jeśli złogi są znaczące i częściowo wypełniają źrenicę - skargi na punkty świetlne lub welon przed oczami w jasnym świetle), mikropęchełka siatkówki. Z układu krwiotwórczego: małopłytkowość, niedokrwistość hemolityczna i aplastyczna. Reakcje skórne: wysypka skórna, złuszczające zapalenie skóry, nadwrażliwość na światło, łysienie. rzadko - szaro-niebieskie zabarwienie skóry. Reakcje miejscowe: zakrzepowe zapalenie żył. Inne: zapalenie najądrza, miopatia, zmniejszona siła działania, zapalenie naczyń, przy podawaniu pozajelitowym - gorączka, zwiększona potliwość. Specjalne instrukcje C należy stosować ostrożnie w przypadku przewlekłej niewydolności serca, niewydolności wątroby, astmy oskrzelowej, u pacjentów w podeszłym wieku (wysokie ryzyko wystąpienia ciężkiej bradykardii), w wieku poniżej 18 lat (skuteczność i bezpieczeństwo nie zostały ustalone). Nie należy go stosować u pacjentów z ciężką niewydolnością oddechową. Przed rozpoczęciem stosowania amiodaronu należy wykonać badanie rentgenowskie płuc i funkcji tarczycy oraz, jeśli to konieczne, skorygować zaburzenia elektrolitowe. Przy długotrwałym leczeniu wymaga regularnego monitorowania czynności tarczycy, konsultacji z okulistą i prześwietlenia płuc. Pozajelitowe mogą być stosowane tylko w wyspecjalizowanych oddziałach szpitali pod stałą kontrolą ciśnienia krwi, tętna i EKG. Pacjenci otrzymujący amiodaron powinni unikać bezpośredniej ekspozycji na światło słoneczne. Wraz ze zniesieniem ewentualnego nawrotu amiodaronu arytmii serca. Może wpływać na wyniki testu akumulacji radioaktywnego jodu w tarczycy. Amiodaron nie powinien być stosowany jednocześnie z chinidyną, beta-blokerami, blokerami kanału wapniowego, digoksyną, kumaryną, doksepiną. Stosowanie w czasie ciąży i laktacji Stosowanie w czasie ciąży i laktacji jest przeciwwskazane. Amiodaron i desmetyloaminodaron przenikają przez barierę łożyskową, ich stężenie w krwi płodowej wynosi odpowiednio 10% i 25% stężenia we krwi matki. Amiodaron i desmetyloaminodaron przenikają do mleka kobiecego.Typ: Drug Ilość w opakowaniu, szt .: 30 Termin przydatności do spożycia: 24 miesiące Zakres zastosowania: Choroby sercowo-naczyniowe Składnik czynny: Amiodaron (Amiodaron) Droga podania: doustnie Harmonogram urlopowy: Recepcja Forma wydania: Recepta Warunki przechowywania: W suchym miejscu , W ciemnym miejscu Przechowywać poza zasięgiem dzieci Maksymalna temperatura przechowywania, ° С: 25 Grupa farmakologiczna: C01BD01 Amiodaron Minimalny wiek: 18 lat
Aktywne składniki
Amiodaron
Formularz zwolnienia
Pigułki
Skład
Chlorowodorek amiodaronu 200 mg
Efekt farmakologiczny
Środek antyarytmiczny klasy III, ma działanie przeciwdławicowe. Działanie antyarytmiczne wiąże się ze zdolnością do wydłużenia czasu działania potencjału czynnościowego kardiomiocytów i efektywnego okresu refrakcji przedsionków, komór serca, węzła AV, jego wiązki, włókien Purkinjego. Towarzyszy temu zmniejszenie automatyzmu węzła zatokowego, spowolnienie przewodzenia AV, zmniejszenie pobudliwości kardiomiocytów. Uważa się, że mechanizm zwiększania czasu trwania potencjału czynnościowego jest związany z blokadą kanałów potasowych (zmniejsza się wydalanie jonów potasu z kardiomiocytów). Blokując inaktywowane "szybkie" kanały sodowe, ma działanie charakterystyczne dla leków antyarytmicznych klasy I. Hamuje powolną (rozkurczową) depolaryzację błony komórkowej węzła zatokowego, powodując bradykardię, hamuje przewodzenie AV (efekt antyarytmiczny klasy IV). Działanie przeciwdławicowe jest spowodowane rozszerzeniem naczyń wieńcowych i działaniami przeciwadrenergicznymi, zmniejszeniem zapotrzebowania na tlen mięśnia sercowego. Działa hamująco na receptory adrenergiczne układu sercowo-naczyniowego (bez ich całkowitej blokady). Zmniejsza wrażliwość na hiperstymulację współczulnego układu nerwowego, ton naczyń wieńcowych. zwiększa przepływ krwi wieńcowej. obniża tętno. zwiększa rezerwy energetyczne miokardium (poprzez zwiększenie zawartości siarczanu kreatyny, adenozyny i glikogenu). Zmniejsza OPSS i ogólnoustrojowe ciśnienie krwi (z / we wstępie). Uważa się, że amiodaron może zwiększać poziom fosfolipidów w tkankach. Zawiera jod. Wpływa na metabolizm hormonów tarczycy, hamuje konwersję T3 do T4 (blokowanie 5-dejodynazy tyroksyny) i blokuje wychwytywanie tych hormonów przez kardiocyty i hepatocyty, co prowadzi do osłabienia stymulującego działania hormonów tarczycy na mięsień sercowy (niedobór T3 może prowadzić do hiperprodukcji i tyreotoksykozy) .Przy połknięciu początek działania wynosi od 2-3 dni do 2-3 miesięcy, czas trwania działania również jest zmienny - od kilku tygodni do kilku miesięcy. Po włączeniu / przy wprowadzeniu maksymalnego efektu osiąga się 1-30 minut i trwa 1-3 godziny.
Wskazania
Do leczenia i zapobiegania arytmii napadowe: arytmii komorowych zagrażających życiu częstoskurcz komorowy (włącznie), zapobieganiu migotaniu komór (łącznie po kardiowersji) nadkomorowe zaburzenia rytmu serca (zazwyczaj po zaniku lub braku innych terapii, a zwłaszcza te związane z Zespół WPW, w tym. paroksyzm migotania i trzepotania przedsionków. przedwczesne rytmy przedsionkowe i komorowe. arytmie na tle niewydolności wieńcowej lub przewlekłej niewydolności serca, parasystolu, komorowych zaburzeń rytmu u pacjentów z zapaleniem mięśnia serca Chagasa. dusznica bolesna
Przeciwwskazania
Bradykardia zatokowa, sss zatokowo-blok, blok przedsionkowo-komorowy poziom II-III (bez użycia stymulator), wstrząs kardiogenny, hipokalemii, załamania, niedociśnienie, niedoczynność tarczycy, nadczynność tarczycy, śródmiąższowe zapalenie płuc, inhibitorami MAO, ciąża, karmienia, zwiększona wrażliwość do amiodaronu i jodu.
Stosuj podczas ciąży i laktacji
Stosowanie w ciąży i laktacji jest przeciwwskazane. Amiodaron i desmetyloaminodaron przenikają przez barierę łożyskową, ich stężenie w krwi płodowej wynosi odpowiednio 10% i 25% stężenia we krwi matki. Amiodaron i desmetyloaminodaron przenikają do mleka kobiecego.
Dawkowanie i sposób podawania
Po spożyciu dla dorosłych początkowa pojedyncza dawka wynosi 200 mg. W przypadku dzieci dawka wynosi 2,5-10 mg / dobę. Schemat i czas leczenia ustalane indywidualnie. W przypadku podawania w / (bolus lub wlew) pojedynczą dawkę 5 mg / kg dziennie w dawce - i 1,2 g (15 mg / kg).
Efekty uboczne
Z układu sercowo-naczyniowego: bradykardii (ogniotrwałej m-holinoblokatoram), AV bloku, przy długotrwałym stosowaniu - postępem CHF komory rodzaj arytmii „pirouette” wzmocnienie istniejących arytmii i jej wygląd, o pozajelitowego - obniżenie ciśnienia krwi. Na części układu hormonalnego: rozwój niedoczynności lub nadczynności tarczycy.Układ dróg oddechowych: długotrwałe stosowanie - kaszel, duszność, śródmiąższowe zapalenie płuc lub zapalenie pęcherzyków płucnych, zwłóknienie płuc, zapalenie opłucnej, a do podawania pozajelitowego - oskrzeli, bezdech (u pacjentów z ostrą niewydolnością oddechową). Od układu pokarmowego: nudności, wymioty, zmniejszenie apetytu, matowienie lub utrata smaku, uczucie ciężkości w nadbrzuszu, ból brzucha, zaparcia, wzdęcia, biegunka. rzadko - wzrost transaminaz wątrobowych, o dłuższym okresie użytkowania - toksyczne zapalenie wątroby, zastojem żółci, żółtaczka, marskość wątroby. Od układu nerwowego: bóle głowy, osłabienie, zawroty głowy, depresja, zmęczenie, parestezje, halucynacje słuchowe, przy długotrwałym użytkowaniu - neuropatia obwodowa, drżenie, zaburzenia pamięci, snu, objawy pozapiramidowe, ataksja, zapalenie nerwu wzrokowego, ze stosowania pozajelitowego - wewnątrzczaszkowe nadciśnienie. Ze strony zmysłów: zapalenie błony naczyniowej oka, odkładanie lipofuscyny w nabłonku rogówki (jeśli złogi są znaczące i częściowo wypełniają źrenicę - skargi na punkty świetlne lub welon przed oczami w jasnym świetle), mikropęchełka siatkówki. Z układu krwiotwórczego: małopłytkowość, niedokrwistość hemolityczna i aplastyczna. Reakcje skórne: wysypka skórna, złuszczające zapalenie skóry, nadwrażliwość na światło, łysienie. rzadko - szaro-niebieskie zabarwienie skóry. Reakcje miejscowe: zakrzepowe zapalenie żył. Inne: zapalenie najądrza, miopatia, zmniejszona siła działania, zapalenie naczyń, przy podawaniu pozajelitowym - gorączka, zwiększona potliwość.
Instrukcje specjalne
Z układu sercowo-naczyniowego: bradykardii (ogniotrwałej m-holinoblokatoram), AV bloku, przy długotrwałym stosowaniu - postępem CHF komory rodzaj arytmii „pirouette” wzmocnienie istniejących arytmii i jej wygląd, o pozajelitowego - obniżenie ciśnienia krwi. Na części układu hormonalnego: rozwój niedoczynności lub nadczynności tarczycy. Układ dróg oddechowych: długotrwałe stosowanie - kaszel, duszność, śródmiąższowe zapalenie płuc lub zapalenie pęcherzyków płucnych, zwłóknienie płuc, zapalenie opłucnej, a do podawania pozajelitowego - oskrzeli, bezdech (u pacjentów z ostrą niewydolnością oddechową). Od układu pokarmowego: nudności, wymioty, zmniejszenie apetytu, matowienie lub utrata smaku, uczucie ciężkości w nadbrzuszu, ból brzucha, zaparcia, wzdęcia, biegunka. rzadko - wzrost transaminaz wątrobowych, o dłuższym okresie użytkowania - toksyczne zapalenie wątroby, zastojem żółci, żółtaczka, marskość wątroby.Od układu nerwowego: bóle głowy, osłabienie, zawroty głowy, depresja, zmęczenie, parestezje, halucynacje słuchowe, przy długotrwałym użytkowaniu - neuropatia obwodowa, drżenie, zaburzenia pamięci, snu, objawy pozapiramidowe, ataksja, zapalenie nerwu wzrokowego, ze stosowania pozajelitowego - wewnątrzczaszkowe nadciśnienie. Ze strony zmysłów: zapalenie błony naczyniowej oka, odkładanie lipofuscyny w nabłonku rogówki (jeśli złogi są znaczące i częściowo wypełniają źrenicę - skargi na punkty świetlne lub welon przed oczami w jasnym świetle), mikropęchełka siatkówki. Z układu krwiotwórczego: małopłytkowość, niedokrwistość hemolityczna i aplastyczna. Reakcje skórne: wysypka skórna, złuszczające zapalenie skóry, nadwrażliwość na światło, łysienie. rzadko - szaro-niebieskie zabarwienie skóry. Reakcje miejscowe: zakrzepowe zapalenie żył. Inne: zapalenie najądrza, miopatia, zmniejszona siła działania, zapalenie naczyń, przy podawaniu pozajelitowym - gorączka, zwiększona potliwość.
Recepta
Tak