More info
Aktywne składniki
Kwas alendronowy
Formularz zwolnienia
Pigułki
Skład
1 karta. alendronian sodu jednowodny 81,2 mg, co odpowiada zawartości kwasu alendronowego 70 mg 1 kaps. Alfacalcidol 1 mcg. Substancje pomocnicze: kwas cytrynowy - 0.
Efekt farmakologiczny
Połączony lek do leczenia osteoporozy. Kwas alendronowy, będący bisfosfonianem, hamuje proces aktywnej resorpcji tkanki kostnej powodowany przez osteoklasty, bez bezpośredniego wpływu na tworzenie nowej tkanki kostnej. Mając tropizm dla kości hydroksyapatytowej, kwas alendronowy gromadzi się głównie w obszarach jego aktywnej resorpcji. Mechanizm działania jest związany z tłumieniem aktywności funkcjonalnej i stymulacji apoptozy osteoklastów. Podczas leczenia kwasem alendronowym obserwuje się wzrost mineralizacji kości i poprawę jej cech jakościowych. Alfacalcidol jest regulatorem metabolizmu wapnia i fosforu, prekursorem aktywnego metabolitu witaminy D3 - kalcytriolu. Zwiększa wchłanianie wapnia i fosforu w jelitach, zwiększa ich wchłanianie zwrotne w nerkach, przywraca pozytywny bilans wapnia w leczeniu zaburzeń wchłaniania wapnia, zmniejsza stężenie parathormonu we krwi. Działając na obie części procesu przebudowy kości (resorpcja i synteza), alfakalcydol nie tylko zwiększa mineralizację tkanki kostnej, ale także zwiększa jej elastyczność poprzez stymulację syntezy białek macierzy kostnej, białek morfogenetycznych kości i czynników wzrostu kości. W leczeniu alfakalcydolem powstaje kość o normalnej strukturze histologicznej, siła tkanki kostnej wzrasta we wszystkich częściach szkieletu. Kwas alendronowy i alfakalcydol zwiększają wytrzymałość kości, a ich efekty są synergistyczne dzięki różnym mechanizmom działania. Hamowanie procesów katabolicznych kwasu alendronowego w kościach jest uzupełniane przez anaboliczne działanie kości alfakalcydolu, co prowadzi do powstania prawidłowej struktury kości. Ze względu na farmakologiczne działanie obu substancji, ich stosowanie w połączeniu zmniejsza potencjalne ryzyko hipokalcemii, hiperkalcemii i hiperkalciurii.Znaczną redukcję ryzyka złamań uzyskuje się nie tylko przez zwiększenie siły kości, ale także dzięki pozakomórkowym (plejotropowemu) działaniu alfakalcydolu - wzrostowi siły mięśni i przyspieszeniu szybkości reakcji mięśni.
Farmakokinetyka
Kwas alendronowy: Wchłanianie: W przypadku spożycia na czczo w zakresie dawek od 5 do 70 mg bezpośrednio na 2 godziny przed śniadaniem, biodostępność kwasu alendronowego u kobiet wynosi 0,64%, u mężczyzn - 0,6%. Biodostępność kwasu alendronowego zmniejsza się o 40% po przyjęciu na pusty żołądek 1-1,5 godziny przed śniadaniem. Po wypiciu kawy i soku pomarańczowego biodostępność zmniejsza się o około 60%. Stężenie kwasu alendronowego po podaniu doustnym w dawce terapeutycznej jest poniżej możliwej granicy wykrywalności (mniej niż 5 ng / ml). Dystrybucja: Wiązanie kwasu alendronowego z białkami osocza wynosi około 78%. Kwas alendronowy jest rozprowadzany w tkankach miękkich, a następnie szybko redystrybuowany do kości, gdzie jest utrwalony lub wydalany przez nerki. Metabolizm i wydalanie: Nie podlega biotransformacji. Wyświetlany niezmieniony. Proces wydalania charakteryzuje się szybkim spadkiem stężenia kwasu alendronowego w osoczu krwi i wyjątkowo powolnym uwalnianiem z kości. Alfacalcidol: Wchłanianie: Po podaniu doustnym alfakalcydol jest szybko wchłaniany z przewodu pokarmowego. Cmax osiąga się w 8-12 godzin po podaniu pojedynczej dawki alfakalcydolu. Biodostępność po podaniu wynosi około 100%. Metabolizm: Farmakologiczne działanie alfakalcydolu jest realizowane po jego przekształceniu w kalcytriol w organizmie. Konwersja alfakalcydolu do kalcytriolu zachodzi w wątrobie przez hydroksylację przy 25 atomach węgla, a proces hydroksylacji zachodzi bardzo szybko (nosi charakter zależny od substratu) i nie zależy od stanu czynnościowego wątroby. Maksymalne stężenie kalcytriolu w organizmie osiąga 8-12 godzin po podaniu pojedynczej dawki alfakalcydolu. W przeciwieństwie do natywnej witaminy D, alfakalcydol nie wymaga hydroksylacji w nerkach, dlatego jest skuteczny nawet u pacjentów ze zmniejszoną aktywnością 1-alfa-hydroksylazy nerkowej (patologia nerek, starość). Wycofanie: kalcytriol jest wydalany przez nerki i wątrobę w przybliżeniu w równych częściach, T1 / 2 wynosi około 35 godzin.
Wskazania
- osteoporoza po menopauzie - osteoporoza spowodowana zastosowaniem GKS.
Przeciwwskazania
- warunki prowadzące do spowolnienia przepływu pokarmu przez przełyk (w tymzwężenia lub achalazji przełyku) - niezdolność pacjenta do stania lub siedzenia w pozycji stojącej przez co najmniej 30 minut - hipokalcemia - hiperkalcemia - zespół Burnetta i / lub zespół mleczno-alkaliczny (stężenie wapnia w osoczu> 2,6 mmol / l, fosforan wapnia> 3,7 mmol / l pH> 7,44) - naruszenie ciężkie nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 35 ml / min) - u pacjentów hemodializowanych - hiperwitaminozy D - hiperfosfatemia (z wyjątkiem hiperfosfatemii gipoparatireoze) - gipermagniemiya - deficyt sacharazy / izomaltazy nietolerancja Fruko systemów operacyjnych, zespół złego wchłaniania glukozy / galaktozy - dzieciństwie - ciąży - karmienia (karmienia piersią) - nadwrażliwość kwasu alendronowego, alfakalcydol i innych składników. Środki ostrożności powinny być przepisane lek dla chorób przewodu pokarmowego w ostrej fazie, w tym dysfagia, zapalenie przełyku, zapalenie żołądka, zapalenie dwunastnicy, wrzód żołądka i dwunastnicy kishkipri przytarczyc, hipowitaminozę D złego wchłaniania wapnia, nerkowa, miażdżycy tętnic, zaburzeń czynności nerek (klirens kreatyniny większa niż 35 ml / min), przewlekła niewydolność serca, u pacjentów ze zwiększonym ryzykiem hiperkalcemii w w tym z białaczką, chłoniakiem, sarkoidozą, gruźlicą płuc (forma aktywna).
Stosuj podczas ciąży i laktacji
W związku z niewystarczającymi danymi dotyczącymi stosowania kwasu alendronowego i (lub) ryzykiem przedawkowania alfakalcydolu, preparat Tevabon jest przeciwwskazany w okresie ciąży i karmienia piersią.
Dawkowanie i sposób podawania
Lek Tevabon składa się z dwóch postaci dawkowania: tabletek kwasu alendronowego i kapsułek alfakalcydolowych. Aby zapewnić prawidłowe wchłanianie i zmniejszyć ryzyko wystąpienia działań niepożądanych, należy ściśle przestrzegać zaleceń dotyczących stosowania i dawkowania. Kwas alendronowy Wybierz na 1 karcie. (70 mg) raz na tydzień popijając szklanką wody, co najmniej 30 minut przed pierwszym posiłkiem, piciem lub innymi lekami. Spłukują jedynie zwykłą wodę, ponieważ inne napoje (w tym woda mineralna), produkty spożywcze i niektóre leki mogą zmniejszać biodostępność kwasu alendronowego. Tabletek nie można żuć ani rassasyvat.Po zażyciu pigułki pacjent musi utrzymywać pozycję pionową (stojącą lub siedzącą) przez co najmniej 30 minut. Nie możesz wziąć pigułki przed snem lub do rana, gdy wstajesz z łóżka. Dostosowanie dawki nie jest wymagane u pacjentów w podeszłym wieku. Przy zaburzeniach czynności nerek QC> 35 ml / min, dostosowanie dawki nie jest wymagane. Alfacalcidol Przypisz 1 czapkę w środku. (1 mcg) 1 raz dziennie wieczorem codziennie. Kapsułki należy połykać w całości, popijając odpowiednią ilością płynu. Lek Tevabon przeznaczony do długotrwałego stosowania.
Efekty uboczne
Działania niepożądane są klasyfikowane według następującej częstości: bardzo często (10%); często (1%, ale mniej niż 10%); rzadko (0,1%, ale mniej niż 1%); rzadko (0,01%, ale mniej niż 0,1%); bardzo rzadko (mniej niż 0,01%, w tym pojedyncze przypadki). Podczas stosowania kwasu alendronowego Na części układu trawiennego: często - ból brzucha, niestrawność, kwaśne odbijanie, biegunka, dysfagia, wzdęcia, zapalenie żołądka, wrzód żołądka, owrzodzenie błony śluzowej przełyku; rzadko - nudności, wymioty, zaparcia, zapalenie żołądka, zapalenie przełyku, erozja błony śluzowej przełyku, melena; rzadko, zwężenie przełyku, owrzodzenie błony śluzowej jamy ustnej i gardła, perforacja przełyku, krwawienie z górnego odcinka przewodu pokarmowego (związek z podawaniem kwasu alendronowego nie został ustalony). Od układu mięśniowo-szkieletowego: często - ból w kościach, mięśniach, stawach, skurczach mięśni; rzadko, martwica kości szczęki, głównie u pacjentów onkologicznych leczonych bisfosfonianami, jednak podobne przypadki obserwowano u pacjentów poddawanych terapii osteoporozy; nieznana częstotliwość - złamanie ścięgna bliższej części kości udowej, związane lub niezwiązane z urazem. Ze względu na metabolizm: rzadko - objawowa hipokalcemia, zwykle związana z predysponującymi stanami, hipofosfatemia. Od strony ośrodkowego układu nerwowego: często - ból głowy. Od zmysłów: rzadko - zapalenie błony naczyniowej oka, zapalenie twardówki, zapalenie nadtwardówki. Reakcje alergiczne: rzadko - wysypka, swędzenie, rumień; rzadko, wysypka na światło, pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy; bardzo rzadko, ciężkie reakcje skórne, w tym wysięk rumieniowaty wielopostaciowy (zespół Stevensa-Johnsona) i martwica toksyczno-rozpływna naskórka (zespół Lyell'a). Inne: rzadko, przejściowe objawy podobne do tych w ostrej fazie choroby (bóle mięśni, złe samopoczucie i gorączka), zwykle na początku leczenia. Podczas stosowania alfakalcydolu Metabolizm: rzadko - hiperkalcemia; bardzo rzadko - niewielki wzrost stężenia HDL w osoczu krwi.Pacjenci ze znacznym zaburzeniem czynności nerek mogą rozwijać hiperfosfatemią heterotopowego zwapnienia w rogówce i naczyń krwionośnych. Od układu pokarmowego: rzadko - jadłowstręt, wymioty, zgaga, ból brzucha, nudności, suchość w ustach, uczucie dyskomfortu w nadbrzuszu w regionie, zaparcia, biegunka; rzadko, niewielki wzrost aktywności enzymów wątrobowych w osoczu (ALT, AST). CNS: rzadko - osłabienie, zmęczenie, zawroty głowy, senność. Od układu sercowo-naczyniowego: rzadko - tachykardia. Ze strony układu mięśniowo-szkieletowego: rzadko - umiarkowane bóle mięśni, kości i stawów. Reakcje alergiczne: rzadko - wysypka skórna, swędzenie; bardzo rzadko, wstrząs anafilaktyczny związany z masłem orzechowym. Ze względu na działanie kwasu alendronowego i wielokierunkowych alfakalcydol na stężenie wapnia w surowicy krwi, połączenie tych leków pozwala uniknąć ostrych wahań stężenia wapnia w surowicy.
Przedawkowanie
Objawy kwasu alendronowego może hipokalcemii, hipofosfatemię biegunka, zgaga, zapalenie przełyku, zapalenie i zapalenie błony śluzowej przewodu pokarmowego, uszkodzeń. Leczenie: zażywanie mleka lub leków zobojętniających kwas w celu związania kwasu alendronowego. Ze względu na ryzyko podrażnienia przełyku nie powinien wywoływać wymiotów. Pacjent powinien być w pozycji pionowej. Alfakalcidol wczesne objawy hiperwitaminozy D (z powodu hiperkalcemii): biegunka, zaparcia, nudności, wymioty, suchość w ustach, brak apetytu, metaliczny smak w ustach, hiperkalcemii, wielomocz, nadmierne pragnienie, częstomocz / moczenie nocne, bóle głowy, zmęczenie, osłabienie, bóle mięśni, bóle w kościach. Późne objawy hiperwitaminozy D: zawroty głowy, dezorientacja, senność, zaburzenia rytmu serca, swędzenie skóry, podwyższone ciśnienie krwi, przekrwienie spojówek, kamica nerkowa, utrata masy ciała, światłowstręt, zapalenie trzustki, ból w nadbrzuszu; rzadko - zmiana w psychice i nastroju. Objawy zatrucia przewlekłego z witaminą D: zwapnienia tkanek miękkich, naczyń krwionośnych i organów wewnętrznych (nerek, płuc), niewydolność nerek, niewydolność układu krążenia, zaburzenia wzrostu u dzieci. Leczenie: anuluj lek.We wczesnych stadiach ostrego przedawkowania nominacja oleju mineralnego może mieć pozytywny wpływ (co pomaga zmniejszyć wchłanianie i zwiększyć wydalanie alfakalcydolu z kałem). W ciężkich przypadkach, wykonać nawodnienie z wprowadzeniem wlewu roztworów soli, przepisanych "pętlowych" diuretyków, GCS, bisfosfonianów, kalcytoniny, prowadzić hemodializę z użyciem roztworów o niskiej zawartości wapnia. Należy kontrolować stężenie elektrolitów we krwi, czynność nerek i serca (zgodnie z danymi EKG), szczególnie u pacjentów otrzymujących digoksynę. Nie ma konkretnego antidotum.
Interakcje z innymi lekami
W przypadku jednoczesnego przyjmowania pokarmów, napojów zawierających wapń (w tym wodę mineralną), dodatków do żywności, leków zobojętniających i innych leków do podawania doustnego, wchłanianie kwasu alendronowego może być zaburzone. W związku z tym odstęp pomiędzy przyjmowaniem kwasu alendronowego a innymi lekami doustnymi powinien wynosić co najmniej 30 minut. Połączonemu stosowaniu kwasu alendronowego (ale nie jednoczesnego) z preparatami estrogenowymi nie towarzyszy zmiana ich działania i rozwój działań niepożądanych. Doustnemu przyjmowaniu prednizolonu nie towarzyszą istotne klinicznie zmiany w dostępności biologicznej kwasu alendronowego. GCS nasilają działania niepożądane kwasu alendronowego na przewód pokarmowy. Przy równoczesnym stosowaniu alfakalcydolu z glikozydami nasercowymi zwiększa ryzyko arytmii. Induktory enzymów mikrosomalnych wątroby (w tym fenytoina i fenobarbital) zmniejszają się, a inhibitory zwiększają stężenie alfakalcydolu w osoczu (prawdopodobnie zmieniając jego skuteczność). Wchłanianie alfakalcydolu zmniejsza się, gdy jest on połączony z olejem mineralnym (przez długi czas), Kolestiramine, Colestipol, sucralfate, leki zobojętniające kwas i preparaty na bazie albuminy. W związku z tym nie należy przyjmować kapsułek Alfacalcidol jednocześnie z lekami zobojętniającymi sok żołądkowy zawierającymi glin, odstęp pomiędzy przyjmowaniem tych leków powinien wynosić co najmniej 2 godziny. Przyjmowanie leków zobojętniających sok żołądkowy zwiększa ryzyko wystąpienia hipermagneemii i hiperaluminemii. Toksyczny efekt osłabia retinol, tokoferol, kwas askorbinowy, kwas pantotenowy, tiaminę, ryboflawinę.U kobiet w okresie okołomenopauzalnym działanie alfakalcydolu może być zwiększone przez estrogen. Kalcytonina, pochodne etidronu i kwasów pamidronowych, plamamycyna i kortykosteroidy zmniejszają działanie alfakalcydolu. Alfacalcidol zwiększa wchłanianie leków zawierających fosfor i ryzyko hiperfosfatemii. Jednoczesne stosowanie alfakalcydolu z preparatami wapnia, diuretyki tiazydowe mogą powodować hiperkalcemię, zwiększając absorpcję wapnia w jelicie, zwiększając jego wchłanianie zwrotne w nerkach. Podczas leczenia alfakalcydolem nie jest konieczne przepisywanie innych leków zawierających witaminę D i jej pochodne ze względu na możliwe interakcje dodatków i zwiększone ryzyko hiperkalcemii.
Instrukcje specjalne
W przypadku stosowania kwasu alendronowego Szczególną uwagę należy zwrócić na wszelkie oznaki występowania działań niepożądanych w przełyku. Pacjent powinien być poinformowany o konieczności zaprzestania przyjmowania leku i wizyty u lekarza, jeśli wystąpią dysfagia, ból podczas połykania, ból za mostkiem, pojawienie się lub wzmocnienie zgagi. W związku z istniejącym ryzykiem podrażnienia błony śluzowej górnego odcinka przewodu pokarmowego, jak również zaostrzenia choroby podstawowej, zaleca się ostrożność przy przepisywaniu leku pacjentom z chorobami przewodu pokarmowego w ostrej fazie (takich jak dysfagia, zapalenie przełyku, zapalenie żołądka, zapalenie dwunastnicy, wrzód trawienny i wrzód dwunastnicy) a także niedawno przeniesiono (w poprzednim roku) choroby przewodu żołądkowo-jelitowego (wrzód trawienny żołądka i dwunastnicy, czynne krwawienie z przewodu pokarmowego, interwencja chirurgiczna pokarmowego Khnemu wyjątkiem plastyka odźwiernika). Istnieją doniesienia o przypadkach martwicy kości szczęki, zwykle związanych z ekstrakcją zęba i (lub) miejscowym zakażeniem (w tym zapaleniem kości i szpiku) u pacjentów z chorobą nowotworową, otrzymujących schematy leczenia, które obejmują bisfosfoniany (głównie w iv). Wielu z tych pacjentów otrzymywało również chemioterapię i SCS. Martwicę kości szczęki opisano również u pacjentów z osteoporozą przyjmujących doustne bisfosfoniany. Przed zastosowaniem bisfosfonianów pacjenci z współistniejącymi czynnikami ryzyka (na przykład rak, chemioterapia, radioterapia, terapia GCS, niewystarczająca higiena jamy ustnej) muszą przejść badanie stomatologiczne z odpowiednim profilaktycznym leczeniem stomatologicznym. Pacjenci poddawani leczeniu bisfosfonianami powinni w miarę możliwości unikać inwazyjnych zabiegów stomatologicznych.U pacjentów z martwicą kości szczęki leczonych bisfosfonianami, chirurgia stomatologiczna może pogorszyć stan. Jeśli to konieczne, należy pamiętać o interwencji chirurgicznej, ponieważ nie są dostępne dane dotyczące możliwości zmniejszenia ryzyka martwicy żuchwy po anulowaniu bisfosfonianów. Spotkania i zalecenia lekarza prowadzącego powinny być oparte na indywidualnej ocenie stosunku korzyści do ryzyka dla każdego pacjenta. Czas pojawienia się bólu w kościach, stawach i mięśniach pacjentów podczas leczenia bisfosfonianami wahał się od 1 dnia do kilku miesięcy po rozpoczęciu leczenia. U większości pacjentów po zaprzestaniu leczenia zauważono zmniejszenie bólu, u niektórych pacjentów ból powrócił ponownie po wznowieniu leczenia tym samym lub innym bisfosfonianem. Jeśli pacjent zapomniał wziąć tabletkę kwasu alendronowego, należy go przyjąć następnego dnia rano. Nie bierz 2 kart. w jeden dzień musisz kontynuować przyjmowanie 1 karty. Raz w tygodniu w dniu, który został wybrany do przyjęcia od samego początku leczenia. U pacjentów z hipokalcemią, hipowitaminozą D i niedoczynnością przytarczyc konieczne jest przeprowadzenie leczenia zaburzeń metabolizmu minerałów przed rozpoczęciem leczenia kwasem alendronowym. Ze względu na pozytywne działanie kwasu alendronowego na gęstość mineralną kości podczas leczenia, można zaobserwować nieznaczny bezobjawowy spadek stężenia wapnia i fosforu w surowicy. Istnieją pojedyncze doniesienia o objawowej hipokalcemii, czasami ciężkiej, zwykle u pacjentów z predyspozycją do niej (na przykład w niedoczynności przytarczyc, niedoborze witaminy D, zaburzeniu wchłaniania wapnia). Istnieją doniesienia o występowaniu złamań napięciowych bliższej części kości udowej przy przedłużonym leczeniu kwasem alendronowym (od 18 miesięcy do 10 lat). Złamania wystąpiły z minimalnym urazem lub bez niego. Niektórzy pacjenci najpierw odczuwali ból w bliższej części kości udowej, która utrzymywała się przez kilka tygodni lub nawet miesięcy, zanim ten objaw zakończył się złamaniem kości udowej. Często złamania były obustronne,dlatego w przypadku złamania jednej kości udowej u pacjenta konieczne jest monitorowanie stanu innej kości udowej. U pacjentów przyjmujących kwas alendronowy, szczególnie w przypadku jednoczesnego stosowania kortykosteroidów, niezwykle ważne jest zapewnienie odpowiedniego spożycia wapnia i witaminy D w pożywieniu lub w postaci leków. Absorpcja bisfosfonianów jest znacznie zmniejszona przy równoczesnym spożyciu pokarmu. W przypadku stosowania alfakalcydolu Alfacalcidol może zwiększać hiperkalcemię i (lub) hiperkalciurię, gdy jest przepisywany pacjentom z chorobą związaną z niekontrolowanym nadmiernym wytwarzaniem kalcytriolu (na przykład z białaczką, chłoniakiem, sarkoidozą), a także może zwiększać stężenie hiperfosfatemii. Gdy stężenie wapnia w osoczu jest większe niż 2,6 mmol / l, konieczne jest wykluczenie stosowania innych leków zawierających wapń. Jeśli nie ma efektu, należy zaprzestać zażywania kapsułek alfacalcidol do czasu normalizacji stężenia wapnia w surowicy (2,2-2,6 mmol / l). Kontrolę stężenia wapnia i fosforanu we krwi przeprowadza się przed leczeniem alfakalcydolem iw razie potrzeby przeprowadzić leczenie korygujące. Podczas leczenia alfakalcydolem stężenie elektrolitów na początku określa się raz na tydzień, gdy osiąga się Cmax i podczas całego okresu leczenia - co 3-5 tygodni, a aktywność fosfatazy alkalicznej jest monitorowana (w przypadku upośledzenia czynności nerek (CC powyżej 35 ml / min) - cotygodniowa kontrola ). Masło orzechowe w rzadkich przypadkach może powodować ciężkie reakcje alergiczne. Pacjenci z wrodzoną nietolerancją fruktozy lub zespołem złego wchłaniania fruktozy nie powinni otrzymywać leku Tevabon, ponieważ zestaw zawiera kapsułki alfakalcydolu zawierające sorbitol. Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i mechanizmów kontrolnych W związku z możliwością wystąpienia działań niepożądanych ze strony ośrodkowego układu nerwowego podczas okresu leczenia, należy zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów, a także inne potencjalnie niebezpieczne działania, które wymagają zwiększonej koncentracji i reakcji psychomotorycznych.
Recepta
Tak