Tabletki Aprovasc powlekane 5 mg + 300 mg N28
Condition: New product
1000 Items
Rating:
Be the first to write a review!
More info
Aktywne składniki
Amlodypina + Irbesartan
Formularz zwolnienia
Pigułki
Skład
Besylan amlodypiny 7 mg; co odpowiada zawartości amlodypiny 5 mg, irbesartanu 300 mg, substancji pomocniczych: celulozy mikrokrystalicznej 50 mikronów - 132 mg, kroskarmelozy sodu - 24 mg, hypromelozy 6 MPa.s - 10 mg, mikrokrystalicznej celulozy 100 mikronów - 17 mg, dwutlenku krzemu - 5 mg , stearynian magnezu - 5 mg, skład powłoki: żółty żółty (hypromeloza - 57,75%, dwutlenek tytanu (e171) - 29,08%, makrogol 400 - 9,08%, makrogol 8000 - 3,3%, żółty tlenek żelaza (e172) - 0,79 %) - 20 mg.
Efekt farmakologiczny
Połączony lek przeciwnadciśnieniowy. Właściwości farmakodynamiczne każdej z substancji czynnych, które tworzą Aprovask, irbesartan i amlodypinę, przyczyniają się do ich dodatkowego działania przeciwnadciśnieniowego, gdy są stosowane w połączeniu w porównaniu do tych każdego z tych leków oddzielnie. Zarówno antagoniści receptora angiotensyny II (ARA II), jak i powolne blokery kanału wapniowego zmniejszają ciśnienie krwi poprzez zmniejszanie obwodowego oporu naczyniowego, blokowanie wapnia w komórce i zmniejszanie angiotensyny II powodowanej przez ekspozycję na działanie zwężające naczynia, uzupełniają się wzajemnie: irbesartan, irbesartan; selektywnie aktywny APA II (podtyp-AT1). Angiotensyna II jest ważnym składnikiem RAAS, który bierze udział w patofizjologii rozwoju nadciśnienia tętniczego i homeostazy jonów sodu. Irbesartan nie potrzebuje aktywacji metabolicznej, aby przejawić jego działanie Irbesartan blokuje silne działanie zwężające naczynia i działanie angiotensyny II wydzielające aldosteron, ze względu na selektywny antagonizm receptorów angiotensyny II (podtyp AT1) umiejscowiony w komórkach mięśni gładkich naczyń i korze nadnerczy. Irbesartan nie wykazuje agonistycznej aktywności wobec receptorów AT1. Jego powinowactwo do receptorów AT1 jest 8500 razy większe niż dla receptorów AT2 (receptory, których nie wykazano, że są związane z utrzymaniem równowagi sercowo-naczyniowej [homeostaza]). Irbesartan nie hamuje enzymów RAAS (takich jak renina, ACE) a także nie wpływa na inne receptory hormonalne lub kanały jonowe w układzie sercowo-naczyniowym, które biorą udział w regulacji ciśnienia krwi i homeostazy jonów sodu.Blokada receptora AT1 irbesartanu powoduje przerwanie pętli sprzężenia zwrotnego w układzie renina-angiotensyna, zwiększając stężenie reniny i angiotensyny II w osoczu. Podczas stosowania irbesartanu stężenie aldosteronu w osoczu ulega zmniejszeniu, jednak podczas stosowania leku w zalecanych dawkach nie ma znaczącej zmiany w zawartości potasu w surowicy (średni wzrost stężenia potasu w surowicy jest mniejszy niż 0,1 mEq / l). Irbesartan nie wywiera znaczącego wpływu na stężenie triglicerydów, cholesterolu lub glukozy w surowicy. Irbesartan nie wpływa na stężenie kwasu moczowego w surowicy ani na wydzielanie kwasu moczowego przez nerki Działanie przeciwnadciśnieniowe irbesartanu pojawia się po przyjęciu pierwszej dawki i staje się znaczące w ciągu 1-2 tygodni leczenia, z maksymalnym efektem występującym po 4-6 tygodniach. W długotrwałych badaniach obserwacyjnych działanie irbesartanu utrzymywało się dłużej niż 1 rok, a pojedyncza dawka irbesartanu w dawkach do 900 mg na dobę powodowała zależne od dawki obniżenie ciśnienia krwi. Pojedyncza dawka irbesartanu w dawkach 150-300 mg / dobę spowodowała większy spadek ciśnienia skurczowego (AAD) / rozkurczowego (DBP) (24 godziny po dawce) w pozycji leżącej lub siedzącej (średnio 8-13 / 5-8 mm Hg. Art.), Niż przy otrzymywaniu placebo. Efekt leku 24 godziny po dawce wynosił 60-70% odpowiedniego maksymalnego zmniejszenia DBP i SBP. Optymalną skuteczność w obniżaniu ciśnienia krwi w ciągu 24 godzin uzyskuje się za pomocą pojedynczej dawki leku na dzień, ciśnienie krwi zmniejsza się w przybliżeniu o taki sam stopień w pozycji stojącej i leżącej. Efekt ortostatyczny jest rzadki i podobnie jak w przypadku stosowania inhibitorów ACE, można spodziewać się jego wystąpienia u pacjentów z hiponatremią lub hipowolemią, działanie przeciwnadciśnieniowe diuretyków irbesartanu i tiazydu jest addytywne. U pacjentów, u których nie udało się osiągnąć docelowych wartości BP podczas monoterapii irbesartanem, dodanie małych dawek hydrochlorotiazydu (12,5 mg) do podania irbesartanu 1 raz na dobę powoduje dodatkowe (w porównaniu do efektu placebo) zmniejszenie w ciągu 24 godzin po ich zażyciu, przy 7-10 / 3-6 mm Hg. Art., Odpowiednio. Wiek i płeć nie wpływają na skuteczność irbesartanu.Podobnie jak w przypadku leczenia innymi lekami, które wpływają na RAAS, pacjenci rasy Negroid mają słabsze działanie przeciwnadciśnieniowe w monoterapii irbesartanem. Wówczas, gdy Irbesartan otrzymane z niskimi dawkami hydrochlorotiazyd (na przykład, 12,5 mg / dzień) przeciwnadciśnieniowe wpływ u czarnych zbliżonej pacjentów rasy ;. Po odwołaniu irbesartanu ciśnienia stopniowo powraca do pierwotnego poziomu. Wycofania po zaprzestaniu irbesartanu zaobserwowano ;. amlodypiny, amlodypina jest blokerem kanału wapniowego powoli z grupy składającej się z pochodnych dihydropirydyny, które hamują wejście jonów wapnia do komórek mięśnia sercowego i mięśni gładkich naczyń. Mechanizm działania przeciwnadciśnieniowego amlodypiny jest związany z bezpośrednim działaniem relaksującym na mięsień gładki naczyniowy Dokładny mechanizm, dzięki któremu amlodypina zmniejsza częstotliwość i nasilenie ataków dusznicy bolesnej, nie jest w pełni ustalony, ale amlodypina zmniejsza niedokrwienie mięśnia sercowego ze względu na dwa wymienione poniżej efekty: 1) Amlodypina rozszerza tętniczki obwodowe i dzięki temu zmniejsza się system okrągłego ogniska, tzw. afterload. Od HR z amlodypiny jest praktycznie nie wzrasta, to zmniejszenie obciążenia mięśnia sercowego zmniejsza zużycie energii przez mięsień sercowy i tlenu popytu ;. 2) działania Mechanizm dusznicy bolesnej amlodypiny też najwyraźniej związanego z rozbudową głównych tętnic wieńcowych i wieńcowych tętniczek w obszarze zawału przy prawidłowym przepływie krwi oraz w strefach niedokrwiennych mięśnia sercowego. Zwiększa rozszerzające wieńcowych dostarczanie tlenu do mięśnia sercowego u pacjentów z skurcz tętnicy wieńcowej (Prinzmetala dusznica lub wariant dusznicy). Pacjenci z odbiorem nadciśnienie amlodypiny 1 raz / dzień zapewnia znaczącą klinicznie obniżenie ciśnienia krwi w pozycji leżącej, jak i stojącej przez 24 godziny . ze względu na powolny początek działania amlodypiny nie jest przeznaczony do łagodzenia nadciśnieniowego ;. u pacjentów z dławicą piersiową, raz dziennie przez kilka dni amlodypiny podczas przeprowadzania testów z Financials Obciążenie nia zwiększa całkowity czas wykonywania ćwiczeń, czas do ataku dusznicy bolesnej i czasu przed obniżeniem odcinka ST w EKG głębokości 1 mm.Ponadto, przyjmowanie leku zmniejsza codzienną liczbę udarów i codzienną potrzebę przyjmowania tabletek nitrogliceryny, a przyjmowanie amlodypiny nie powodowało niepożądanych efektów metabolicznych lub zmian stężenia lipidów we krwi. Amlodypina może być przepisywana pacjentom cierpiącym na astmę, cukrzycę i podagrę.Kliniczne dowody na skuteczność połączenia irbesartanu w stałej dawce i amlodypiny uzyskano w dwóch wieloośrodkowych, prospektywnych, otwartych badaniach równoległych grup z ślepą oceną wskaźników skuteczności: badania I-ADD i I-COMBINE . Wyniki obu badań wykazały istotnie wyższą skuteczność kombinacji ze stałymi dawkami irbesartanu i amlodypiny w porównaniu z monoterapią amlodypiną lub monoterapią irbesartanem.
Farmakokinetyka
Irbesartan; Wchłanianie; Irbesartan jest lekiem aktywnym po podaniu doustnym, który nie wymaga biotransformacji w celu wykazania swojej aktywności. Po podaniu doustnym irbesartan jest szybko i całkowicie wchłaniany. Cmax irbesartanu w osoczu krwi osiąga się w ciągu 1,5-2 godzin po spożyciu. Całkowita biodostępność irbesartanu przy podawaniu doustnym wynosi 60-80%. Jedzenie nie wpływa na biodostępność irbesartanu, Dystrybucja, Wiązanie z białkami osocza wynosi około 96%, irbesartan prawie nie jest związany z komórkami krwi. Vbes irbesartan wynosi 53-93 l / kg. Po przyjęciu lub we wprowadzeniu irbesartanu 14C, proporcja niezmienionego irbesartanu w osoczu krwi stanowi 80-85% radioaktywności krążącej w krążeniu ogólnym; Metabolizm; kwas i utlenianie. Glukuronid irbesartanu jest głównym metabolitem w krążeniu ogólnoustrojowym (około 6%). Irbesartan ulega utlenianiu, głównie z udziałem izoenzymu CYP2C9; Izoenzym CYP3A4 odgrywa niewielką rolę w metabolizmie irbesartanu. Irbesartan nie jest metabolizowany przez większość izoenzymów powszechnie zaangażowanych w metabolizm leku, takich jak izoenzymy CYP1A1, CYP1A2, CYP2A6, CYP2B6, CYP2D6 lub CYP2E1 i nie wywołuje w sposób niezawodny tych izoenzymów ani ich nie hamuje. Irbesartan nie hamuje izoenzymu CYP3A4; Eliminacja; T1 / 2 irbesartanu wynosi 11-15 godzin.Całkowity klirens dla wprowadzenia irbesartanu wynosi 157-176 ml / min, z czego 3-3,5 ml / min jest uwzględniane w klirensie nerkowym. Irbesartan i jego metabolity są wydalane zarówno przez wątrobę (z żółcią), jak i przez nerki. Po spożyciu lub po dożylnym podaniu 14C irbesartanu, około 20% radioaktywności znajduje się w moczu z niewielką resztkową ilością w kale. Mniej niż 2% dawki jest wydalane przez nerki w postaci niezmienionego irbesartanu. Irbesartan stosowany w zakresie terapeutycznym dawek ma liniową farmakokinetykę. Css osiąga się trzeciego dnia po rozpoczęciu przyjmowania leku 1 raz dziennie. Występuje ograniczona kumulacja irbesartanu w osoczu krwi (<20%) na tle przebiegu przyjmowania leku 1 raz / dobę; Farmakokinetyka w szczególnych sytuacjach klinicznych; u kobiet z nadciśnieniem tętniczym, w porównaniu z mężczyznami z nadciśnieniem tętniczym, wyższe (11 44%) w osoczu irbesartanu po podaniu pojedynczej dawki, ale w porównaniu z dawką irbesartanu u kobiet i mężczyzn, nie było różnic w kumulacji irbesartanu ani w jego T1 / 2. Nie zaobserwowano zależnych od płci różnic w skuteczności klinicznej irbesartanu u pacjentów w podeszłym wieku bez nadciśnienia (mężczyźni i kobiety) (65-80 lat) z klinicznie prawidłową czynnością nerek i wątroby, AUC i Cmax w osoczu wynosiły w przybliżeniu 20-50% wyższe niż u młodszych pacjentów (18-40 lat), jednak T1 / 2 u pacjentów młodszych i starszych było porównywalne. Nie obserwowano istotnych, związanych z wiekiem, różnic w skuteczności klinicznej irbesartanu; pacjenci z niedoborem prawidłowego ciśnienia krwi - AUC i T1 / 2 irbesartanu były około 20-25% większe niż u pacjentów z prawidłowym ciśnieniem krwi, ale Cmax irbesartan był prawie taki sam: u pacjentów z niewydolnością nerek (niezależnie od jej nasilenia) iu pacjentów poddawanych hemodializie farmakokinetyka irbesartanu nie zmieniła się znacząco. Irbesartan nie jest usuwany z krwi przez hemodializę U pacjentów z niewydolnością wątroby z powodu marskości wątroby, nasilenie łagodne lub umiarkowane nie zmienia znacząco farmakokinetyki irbesartanu. Skuteczność i bezpieczeństwo irbesartanu u dzieci nie zostały ustalone. amlodypina jest dobrze wchłaniana, Cmax we krwi osiąga się 6-12 godzin po podaniu. Całkowita biodostępność wynosi 64-90%. Posiłek nie zaburza wchłaniania amlodypiny, a dystrybucja: Amlodypina Vd wynosi około 21 l / kg.Badania in vitro wykazały, że wiązanie amlodypiny w krążeniu systemowym z białkami osocza wynosi w przybliżeniu 97,5%, metabolizm i wydalanie, Amlodypina jest w znacznym stopniu metabolizowana w wątrobie w celu utworzenia nieaktywnych metabolitów, T1 / 2 z osocza krwi wynosi około 35-50 h przy przyjmowaniu 1 raz / dobę. 10% niezmienionej amlodypiny i 60% jej metabolitów są wydalane przez nerki. Farmakokinetyka w szczególnych przypadkach klinicznych: U osób w podeszłym wieku i młodszych czas osiągnięcia Cmax amlodypiny we krwi jest taki sam. U pacjentów w podeszłym wieku klirens amlodypiny ma tendencję do zmniejszania, w wyniku czego zwiększa się AUC i T1 / 2. U dzieci w wieku 6-12 lat i młodzieży w wieku od 13 do 17 lat klirens amlodypiny przy podawaniu doustnym wynosi odpowiednio 22,5 i 27,4 l / h u chłopców i odpowiednio 16,4 i 21,3 l / h u dziewcząt. Wystąpiła duża zmienność w ogólnoustrojowym narażeniu na amlodypinę u różnych dzieci i młodzieży. Dane dotyczące stosowania leku u dzieci w wieku poniżej 6 lat są ograniczone, podobnie jak inne powolne blokery kanałów wapniowych, wzrost amlodypiny T1 / 2 jest możliwy w przypadku niewydolności wątroby, zaobserwowano wzrost liczby pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca (we wszystkich grupach wiekowych) AUC i T1 / 2. Farmakokinetyka podczas stosowania połączenia irbesartanu z amlodypiną u dorosłych Jednoczesne podawanie irbesartanu i amlodypiny w postaci ustalonych kombinacji w tabletkach lub w postaci darmowych połączeń nie miało wpływu na farmakokinetykę każdego ze składników czynnych tego połączenia. Trzy kombinacje dawek irbesartanu i amlodypiny (150 mg / 10 mg, 300 mg / 5 mg i 300 mg / 10 mg) są biorównoważnymi kombinacjami wolnej dawki (150 mg / 10 mg, 300 mg / 5 mg i 300 mg / 10 mg), zarówno jeśli chodzi o szybkość, jak i stopień wchłaniania, gdy przyjmowany jest osobno lub w tym samym czasie w dawkach 300 mg i 10 mg, czas do osiągnięcia mediana Cmax dla irbesartanu i amlodypiny w osoczu krwi pozostaje niezmieniony , to znaczy 0,75-1 godz. i 5 godz. po podaniu, odpowiednio. Podobnie Cmax i AUC dla irbesartanu i amlodypiny, gdy są przyjmowane osobno lub w tym samym czasie w dawkach 300 mg i 10 mg, mieszczą się w tych samych zakresach, co powoduje, że łączny odbiór względnej biodostępności irbesartanu wynosi 95%, a amlodypina - 98%; Średnia T1 / 2 w przypadku irbesartanu i amlodypiny, przyjmowane pojedynczo lub w skojarzeniu, są prawie takie same: 17,6 godzin w porównaniu z 17,7 godzin w przypadku irbesartanu i 58,5 godziny w porównaniu do 52,1 godziny w przypadku amlodypiny.Usunięcie irbesartanu i amlodypiny nie zmienia się, gdy są one przyjmowane osobno lub łącznie Farmakokinetyka irbesartanu i amlodypiny była liniowa podczas stosowania irbesartanu w dawkach od 150 mg do 300 mg i amlodypiny w dawkach od 5 mg do 10 mg .. Farmakokinetyka podczas stosowania kombinacji irbesartanu / amlodypina u dzieci Brak dostępnych danych dotyczących stosowania złożonej kombinacji irbesartanu i amlodypiny u dzieci.
Wskazania
- Nadciśnienie tętnicze (z nieskutecznością monoterapii irbesartanem lub amlodypiną).
Przeciwwskazania
- nadwrażliwość na irbesartan, amlodypinę i inne pochodne dihydropirydyny, a także na zaróbki leku; - wstrząs kardiogenny; - klinicznie istotne zwężenie zastawki aortalnej; - niestabilne stenokardię (z wyjątkiem Prinzmetal stenocardia); karmienie; - dzieci i młodzież poniżej 18 lat (nie ustalono skuteczności i bezpieczeństwa); - jednoczesne stosowanie z lekami zawierającymi aliskiren, u pacjentów z cukrzycą lub z umiarkowanie nasiloną th i ciężka niewydolność nerek (GFR <60 ml / min / 1,73 m2); - jednoczesne stosowanie z inhibitorami ACE u pacjentów z nefropatią cukrzycową .; z ostrożnością:; u pacjentów z hipowolemią i hiponatremią, takich jak osoby intensywnie leczące leki moczopędne , hemodializa, dieta, ograniczenie spożycia soli, biegunka, wymioty U pacjentów, których czynność nerek zależy od aktywności RAAS (takich jak pacjenci z nadciśnieniem tętniczym ze zwężeniem tętnicy nerkowej jednej lub obu nerek, pacjenci z przewlekłymi niewydolność serca III-IV klasa czynnościowa NYHA), leczenie lekami wpływającymi na RAAS było związane z rozwojem skąpomoczu i / lub postępującą azotemią i rzadko ostrą niewydolnością nerek i (lub) zgonem, których ryzyka nie można wykluczyć podczas stosowania ARA II , w tym irbesartan), u pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca klasy czynnościowej II-IV zgodnie z klasyfikacją NYHA w zakresie etiologii innej niż niedokrwienna (ze względu na zawartość amlodypiny w kompozycji, której stosowanie w takim przypadku liczba pacjentów była związana ze wzrostem liczby zgłoszeń obrzęku płuc w porównaniu z placebo,pomimo braku różnic w częstotliwości progresji niewydolności serca), u pacjentów z niewydolnością wątroby (ryzyko zwiększonej amlodypiny T1 / 2), u pacjentów z niewydolnością nerek i po przeszczepieniu nerki (ze względu na zawartość irbesartanu w składzie leku) i stężenia kreatyniny we krwi); po niedawnym transplantacji nerki (brak doświadczenia w klinicznym stosowaniu irbesartanu); Pacjenci ze zwężeniem zastawki aortalnej i mitralnej lub kardiomiopatią przerostową ze zwężeniem (GOKMP); Pacjenci z IHD i / lub klinicznie istotną miażdżycą naczyń mózgowych nasilenie zaburzeń niedokrwiennych, aż do rozwoju ostrego zawału mięśnia sercowego i udaru), u pacjentów z SSSU (ze względu na zawartość amlodypiny w składzie preparatu).
Dawkowanie i sposób podawania
Lek przyjmuje się doustnie. Tabletkę należy połknąć popijając wodą. Aprovask można przyjmować zarówno jednocześnie z posiłkiem, jak i na pusty żołądek (czyli niezależnie od pory posiłku), zwykle dawka początkowa i podtrzymująca leku Aprovask wynosi 1 tab./dzień. Aprovasc należy stosować u pacjentów, u których nie można osiągnąć docelowych wartości ciśnienia tętniczego w monoterapii irbesartanem lub w monoterapii amlodypiną lub kontynuować leczenie pacjentów przyjmujących już irbesartan i amlodypinę w postaci pojedynczych tabletek. Dawki należy dobierać indywidualnie, najpierw za pomocą poszczególnych leków - irbesartanu i amlodypiny. Dawki są dobierane w zależności od odpowiedzi ciśnienia krwi na terapię i docelowej wartości ciśnienia krwi. Maksymalna zalecana dawka leku Aprovask wynosi 150 mg / 10 mg lub 300 mg / 10 mg na dobę (ze względu na fakt, że maksymalna dzienna dawka amlodypiny wynosi 10 mg) Z reguły u pacjentów w podeszłym wieku iu pacjentów z zaburzeniami czynności nerek zmniejszenie dawki nie jest konieczne. Należy zachować ostrożność podczas stosowania leku Aprovask u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, ze względu na obecność amlodypiny w preparacie.
Recepta
Tak