Dilatrend tabletki 25 mg 30 sztuk
Condition: New product
1000 Items
Rating:
Be the first to write a review!
More info
Aktywne składniki
Carvedilol
Formularz zwolnienia
Pigułki
Skład
Składnik czynny: Karwedilol (karwedilol) Stężenie substancji czynnej (mg): 25
Efekt farmakologiczny
Instrukcja dotycząca medycznego stosowania leku została wprowadzona na zlecenie Federalnej Służby Nadzoru w Ochronie Zdrowia i Rozwoju Społecznego z dnia 21 października 2005 r. Nr 56. Karwedylol jest blokerem α1, β1 i β2-adrenoreceptora, ma działanie chroniące organ, jest silnym przeciwutleniaczem, który eliminuje wolne rodniki tlenowe, wykazuje działanie antyproliferacyjne przeciw komórkom mięśni gładkich ścian naczyń krwionośnych. Karwedylol jest racemiczną mieszaniną stereoizomerów R (+) i S (-), z których każdy ma takie samo działanie blokujące adrenergiczne i przeciwutleniające. Działanie blokujące beta-adrenergiczne karwedilolu ma charakter nieselektywny i wynika z lewoskrętnego stereoizomeru S (-) Karwedylol nie wykazuje wewnętrznej aktywności sympatykomimetycznej i, podobnie jak propranolol, ma właściwości stabilizujące błonę. Blokując beta-adrenoreceptory, zmniejsza aktywność układu renina-angiotensyna-aldosteron, zmniejszając uwalnianie reniny, dlatego rzadko zachodzi retencja płynów (charakterystyczna dla selektywnej alfa-adrenoblokatolorow) Selektywnie blokując adrenoreceptory α1, karwedylol zmniejsza całkowity obwodowy opór naczyniowy. wpływ na profil lipidowy, przy zachowaniu prawidłowego stosunku lipoprotein o wysokiej i niskiej gęstości (HDL / LDL) Skuteczność Nadciśnienie tętnicze. U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym karwedylol zmniejsza ciśnienie tętnicze (BP) ze względu na łączną blokadę receptorów β- i α1-adrenergicznych. Obniżeniu ciśnienia krwi nie towarzyszy równoczesny wzrost całkowitego obwodowego oporu naczyniowego, który obserwuje się podczas przyjmowania nieselektywnych beta-blokerów. Częstość akcji serca nieznacznie się zmniejsza. U kobiet z nadciśnieniem tętniczym nadal występuje nerkowy przepływ krwi i czynność nerek. Wykazano, że karwedylol nie zmienia objętości wylewu i zmniejsza całkowity obwodowy opór naczyniowy; nie narusza dopływu krwi do narządów i przepływu krwi obwodowej, w tym mięśni szkieletowych, przedramion, kończyn dolnych, skóry, mózgu i tętnicy szyjnej. Chłodzenie kończyn i zmęczenie podczas wysiłku są rzadkie.Hipotensyjne działanie karwedilolu w nadciśnieniu utrzymuje się przez długi czas. Choroba niedokrwienna serca. U pacjentów z chorobą niedokrwienną serca karwedilol wykazuje działanie przeciwniedokrwienne i przeciwdławicowe (zwiększenie całkowitego czasu trwania wysiłku, czas do wystąpienia depresji odcinka ST o 1 mm głębokości i czas do wystąpienia ataku anginy), który utrzymuje się podczas długotrwałego leczenia. Karwedylol znacznie zmniejsza zapotrzebowanie mięśnia sercowego na tlen i aktywność układu współczulnego. Zmniejsza również obciążenie wstępne (ciśnienie zatrzymania płucnego i ciśnienie kapilarne płucne) i obciążenie następcze (całkowity opór naczyń obwodowych) Przewlekła niewydolność serca. Karwedylol zmniejsza śmiertelność u pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca na dowolnym etapie i w klasie czynnościowej i jest dobrze tolerowany (badania COPERNICUS, COMET) Karwedylol znacznie zmniejsza potrzebę hospitalizacji z przyczyn sercowo-naczyniowych, zwiększa frakcję wyrzutową i zmniejsza objawy u pacjentów z przewlekłą niedokrwienną niewydolnością serca i geneza nie niedokrwienna. Działanie karwedylolu zależy od dawki.
Farmakokinetyka
Wchłanianie Po połknięciu karwedylol jest szybko wchłaniany. Maksymalne stężenie w osoczu (Cmax) osiąga się w ciągu około 1 godziny. Bezwzględna dostępność biologiczna karwedylolu wynosi około 25% Dystrybucja Karwedylol jest wysoce lipofilowy. Około 98-99% karwedylolu wiąże się z białkami osocza. Jego objętość dystrybucji wynosi około 2 l / kg Metabolizm Karwedylol podlega biotransformacji w wątrobie z wytworzeniem pewnej liczby metabolitów - 60-75% wchłoniętego leku jest metabolizowane podczas pierwszego "przejścia" przez wątrobę. Pokazano istnienie krążenia jelitowo-wątrobowego substancji wyjściowej W wyniku demetylacji i hydroksylacji pierścienia fenolowego powstają 3 metabolity (ich stężenie jest 10 razy niższe niż stężenie substancji wyjściowej) z aktywnością blokującą beta-adrenolitykę (w metabolitach 4'-hydroksyfenolowych jest około 13 razy silniejsza niż sam karwedilol). 3 aktywne metabolity mają słabsze działanie rozszerzające naczynia krwionośne niż karwedylol.Dwa metabolity hydroksykarbazolowe karwedilolu są wyjątkowo silnymi przeciwutleniaczami, a ich aktywność w tym względzie jest 30-80 razy większa niż karwedilolu Wprowadzenie Okres półtrwania karwedylolu wynosi około 6 godzin, klirens osoczowy wynosi około 500-700 ml / min. Wydalanie odbywa się głównie w kale, główną drogą wydalania jest żółć. Niewielka część dawki jest wydalana przez nerki w postaci różnych metabolitów Farmakokinetyka w szczególnych grupach pacjentów Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek. Przy długotrwałej terapii karwedilolem utrzymuje się natężenie nerkowego przepływu krwi, filtracja kłębuszkowa nie ulega zmianie U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i niewydolnością nerek obszar pod krzywą stężenie-czas, okres półtrwania i maksymalne stężenia w osoczu nie zmieniają się. Zmniejsza się wydalanie nerkowe niezmienionego leku u pacjentów z niewydolnością nerek, jednak zmiany parametrów farmakokinetycznych są umiarkowanie wyrażane Karwedylol jest skutecznym lekiem do leczenia pacjentów z nadciśnieniem tętniczym pochodzenia nerkowego ("nadciśnienie nerkowe"), w tym u pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek, jak również u pacjentów poddawanych hemodializie lub po przeszczepieniu nerki. Karwedylol powoduje stopniowe obniżenie ciśnienia krwi zarówno w dniu dializy, jak iw dni bez dializy, a jego działanie obniżające ciśnienie tętnicze jest porównywalne z działaniem u pacjentów z prawidłową czynnością nerek. Karwedylol nie jest wydalany podczas dializy, ponieważ nie przenika przez błonę dializacyjną, prawdopodobnie ze względu na silne wiązanie z białkami osocza Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby. U pacjentów z marskością wątroby ogólnoustrojowa dostępność biologiczna leku jest zwiększona o 80% z powodu zmniejszenia ciężkości metabolizmu podczas pierwszego "przejścia" przez wątrobę. Dlatego karwedylol jest przeciwwskazany u pacjentów z klinicznie wyraźnie upośledzoną czynnością wątroby (patrz "Przeciwwskazania") Pacjenci w podeszłym wieku i starości. Wiek nie wpływa na farmakokinetykę i tolerancję karwedilolu u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym. Dzieci Dane dotyczące farmakokinetyki leku u pacjentów w wieku poniżej 18 lat są obecnie ograniczone: Pacjenci z cukrzycą.U pacjentów z cukrzycą typu 2 (insulinoniezależną) i nadciśnieniem tętniczym karwedilol nie wpływał na stężenie glukozy we krwi po posiłku, poziom hemoglobiny glikowanej (HbA1) lub dawkę leków hipoglikemizujących. W niektórych badaniach klinicznych wykazano, że karwedylol nie powoduje zmian w wynikach testu tolerancji glukozy w cukrzycy insulinoniezależnej. U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym bez cukrzycy, u których wystąpiła insulinooporność (zespół X), karwedylol poprawia wrażliwość na insulinę. Podobne wyniki uzyskano u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą typu 2 (nie zależną od insuliny).
Wskazania
Nadciśnienie samoistne (w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi, takimi jak "wolne" blokery kanałów wapniowych lub leki moczopędne). Choroba niedokrwienna serca (w tym u pacjentów z niestabilną dławicą piersiową i bezbolesnym niedokrwieniem mięśnia sercowego). Leczenie stabilnej i objawowej łagodnej, umiarkowanej i ciężkiej przewlekłej niewydolności serca (klasa czynnościowa II-IV wg klasyfikacji NYHA) niedokrwiennej lub niedokrwiennej genetyki w połączeniu z inhibitorami enzymu konwertującego angiotensynę (ACE) i lekami moczopędnymi, z lub bez glikozydów nasercowych (leczenie standardowe), w przypadku braku przeciwwskazania.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na karwedylol lub którykolwiek składnik leku; ostra i przewlekła niewydolność serca w fazie dekompensacji, wymagająca dożylnego podania leków inotropowych; klinicznie znamienna upośledzona czynność wątroby; wiek do 18 lat (skuteczność i bezpieczeństwo leku Dilatrend nie zostały zainstalowane); blok przedsionkowo-komorowy II i III stopnia (z wyjątkiem pacjentów ze sztucznym rozrusznikiem serca); ciężka bradykardia (częstość akcji serca mniejsza niż 50 uderzeń / min); zespół chorej zatoki (w tym blok ryboidów); ciężkie niedociśnienie (skurczowe ciśnienie krwi poniżej 85 mm Hg.); wstrząs kardiogenny; anamnestyczne wskazania skurczu oskrzeli i astmy oskrzelowej; nietolerancja laktozy, niedobór laktazy, nietolerancja fruktozy, zespół zaburzeń wchłaniania glukozy / galaktozy, niedobór sachrazy / izomaltazy (produkt zawiera sacharozę); pheochromocytoma (bez jednoczesnego stosowania alfa-blokerów).
Środki ostrożności
Nie należy przekraczać zalecanej dawki Z ostrożnością lek stosuje się w przewlekłej obturacyjnej chorobie płuc (POChP), depresji, miastenii, hipoglikemii, blokadzie AV stopnia I, tyreotoksykozie, z intensywnymi zabiegami chirurgicznymi i znieczuleniem ogólnym, dławicą Prinzmetala, cukrzycą, chorobami okluzyjnymi, urządzeniami peryferyjnymi , pheochromocytoma, niewydolność nerek, łuszczyca.
Stosuj podczas ciąży i laktacji
Beta-blokery zmniejszają przepływ krwi w łożysku, co może prowadzić do śmierci płodu i przedwczesnej porodu. Ponadto, u płodu i noworodka mogą wystąpić niepożądane reakcje (w szczególności hipoglikemia i bradykardia, powikłania serca i płuc). Badania na zwierzętach nie wykazały jego teratogenności, kobiety w ciąży nie mają wystarczającego doświadczenia z Dilatrendem. Karwedylol jest przeciwwskazany w czasie ciąży, chyba że potencjalne korzyści z jego stosowania przewyższają potencjalne ryzyko dla kobiety i płodu .. W przypadku zwierząt karwedylol i jego metabolity przenikają do mleka matki. Dane dotyczące wydalania leku z ludzkim mlekiem nie są, dlatego nie należy go stosować w okresie laktacji.
Dawkowanie i sposób podawania
Wewnątrz, pijąc dużo płynów. Nadciśnienie samoistne Zalecana dawka początkowa wynosi 12,5 mg 1 raz dziennie przez pierwsze 2 dni leczenia, a następnie 25 mg 1 raz dziennie. Jeśli to konieczne, kolejną dawkę można zwiększyć w odstępach co najmniej 2 tygodni, doprowadzając do maksymalnej zalecanej dawki 50 mg 1 raz dziennie (lub podzielonej na 2 dawki). Choroba niedokrwienna serca Zalecana dawka początkowa wynosi 12,5 mg 2 razy na dobę przez pierwsze 2 dni, następnie 25 mg 2 razy na dobę. Jeśli to konieczne, następnie dawkę można zwiększyć w odstępach co najmniej 2 tygodni, doprowadzając do maksymalnej dawki dziennej 100 mg podzielonej na 2 dawki. Przewlekła niewydolność serca Dawkę wybiera się indywidualnie, należy uważnie monitorować lekarza. U pacjentów otrzymujących glikozydy nasercowe, leki moczopędne i inhibitory ACE, ich dawki należy dostosować przed leczeniem produktem Dilatrend. Zalecana dawka początkowa wynosi 3. 125 mg (1/2 tabletki po 6. 25 mg) 2 razy na dobę przez 2 tygodnie.Przy dobrej tolerancji dawka zwiększa się w odstępach co najmniej 2 tygodnie do 6. 25 mg 2 razy na dobę, następnie do 12,5 mg 2 razy na dobę, następnie do 25 mg 2 razy na dobę. Dawkę należy zwiększyć do maksymalnej dawki dobrze tolerowanej przez pacjenta. Zalecana maksymalna dawka wynosi 25 mg 2 razy na dobę dla wszystkich pacjentów z ciężką przewlekłą niewydolnością serca oraz dla pacjentów z łagodnymi i umiarkowanymi stopniami przewlekłej niewydolności serca, o masie ciała pacjenta mniejszej niż 85 kg. U pacjentów z łagodną i umiarkowaną przewlekłą niewydolnością serca i masie ciała powyżej 85 kg zalecana maksymalna dawka wynosi 50 mg 2 razy na dobę.
Efekty uboczne
Centralny układ nerwowy. Częste: zawroty głowy, ból głowy i ogólne osłabienie, zwykle łagodne i występujące, w szczególności na początku leczenia. Nieczęste: zmniejszenie nastroju, zaburzenia snu, parestezje. Układ sercowo-naczyniowy. Częste: bradykardia, niedociśnienie ortostatyczne, stany synchroniczne, zwłaszcza na początku leczenia. Nieczęste: zaburzenia krążenia obwodowego (schładzanie kończyn, zaostrzenie chromania przestankowego i zespół Raynauda), przedsionkowo-komorowa blokada dławicy piersiowej (ból w klatce piersiowej), objawy niewydolności serca i obrzęki obwodowe. Oddechowe. Częste: skurcz oskrzeli i duszność u predysponowanych pacjentów. Rzadko: przekrwienie błony śluzowej nosa. Przewód pokarmowy. Częste: zaburzenia dyspeptyczne (w tym nudności, bóle brzucha, biegunka). Rzadko: zaparcie, wymioty. Skóra. Rzadko: reakcje skórne (wysypka alergiczna, zapalenie skóry, pokrzywka i swędzenie). Wskaźniki laboratoryjne. Indywidualne przypadki zwiększonej aktywności aminotransferaz wątrobowych - aminotransferazy alaninowej (ALT), aminotransferazy asparaginianowej (ACT) i gamma-glutamylotransferazy, trombocytopenii i leukopenii. Inne Częste: ból kończyn, zmniejszenie łzawienia i podrażnienie oka. Nieczęste: zmniejszenie potencjału, zaburzenie widzenia. Rzadko: zaburzenia suchości w jamie ustnej i oddawania moczu.
Przedawkowanie
Objawy: wyraźne obniżenie ciśnienia krwi, bradykardia, niewydolność serca, wstrząs kardiogenny, zatrzymanie akcji serca; mogą wystąpić zaburzenia układu oddechowego, skurcz oskrzeli, wymioty, dezorientacja i ogólne drgawki Leczenie: oprócz ogólnych środków konieczne jest monitorowanie i korygowanie parametrów życiowych, a także, jeśli to konieczne, na oddziale intensywnej terapii.Można zastosować następujące środki: a) umieścić pacjenta na plecach (z podniesionymi nogami) b) z ciężką bradykardią - atropiną 0,5-2 mg IV, c) w celu utrzymania aktywności sercowo-naczyniowej - glukagon w dawce 1-10 mg IV rozpylanie, następnie 2-5 mg na godzinę w postaci długotrwałej infuzji, d) sympatykomimetyki (dobutamina, izoprenalina, adrenalina lub adrenalina (adrenalina) w różnych dawkach, w zależności od masy ciała i skuteczności terapeutycznej, jeśli to konieczne, podawanie leków o dodatnim działaniu inotropowym przepisane inhibitory fosfodii Jeśli w obrazie klinicznym przedawkowania dominuje niedociśnienie tętnicze, podaje się norepinefrynę (noradrenalinę), która jest zalecana pod stałą kontrolą wskaźników krążenia krwi, a do leczenia bradykardii opornych na leczenie zalecany jest sztuczny rozrusznik serca. w / w) lub aminofilina w / w.Gdy drgawki w / w, powoli wstrzykuje się diazepam lub klonazepam W przypadku ciężkiego przedawkowania z objawami wstrząsu możliwe jest przedłużenie. Okres półtrwania karwedilolu i wydalania leku z zajezdni, konieczne jest, aby kontynuować leczenie podtrzymujące przez dość długi czas. Czas trwania leczenia podtrzymującego / detoksyfikacyjnego zależy od ciężkości przedawkowania, należy go kontynuować do momentu ustabilizowania się stanu pacjenta.
Interakcje z innymi lekami
Digoksyna Podczas jednoczesnego stosowania z karwedylolem i digoksyną stężenie digoksyny zwiększa się o około 15%. Zarówno digoksyna, jak i karwedylol spowalniają przewodnictwo przedsionkowo-komorowe. Na początku leczenia karwedylolem, przy wyborze dawki lub wycofania leku zaleca się regularne monitorowanie stężenia digoksyny w osoczu krwi Insulina lub doustne leki hipoglikemizujące. Preparaty z właściwościami beta-adrenoblokiruyuschim mogą nasilać hipoglikemiczne działanie insuliny lub doustnych środków hipoglikemicznych. Objawy hipoglikemii, zwłaszcza tachykardii, mogą być maskowane lub osłabione. Pacjenci otrzymujący insulinę lub doustne leki hipoglikemiczne są zalecani do regularnego monitorowania stężenia glukozy we krwi.Induktorzy lub inhibitory metabolizmu wątrobowego.Ryfampicyna zmniejsza stężenie karwedilolu w osoczu o około 70%. Cymetydyna zwiększa powierzchnię pod krzywą stężenie-czas o około 30%, ale nie zmienia Cmax. Należy zachować ostrożność u pacjentów otrzymujących induktory wielofunkcyjnych oksydaz, na przykład ryfampicyna (zmniejszenie stężenia karwedilolu w osoczu), a także inhibitory wielofunkcyjnych oksydaz, np. Cymetydyna (zwiększenie stężenia karwedilolu w osoczu). Jednak ze względu na stosunkowo nieznaczny wpływ cymetydyny na stężenie karwedilolu, prawdopodobieństwo jakichkolwiek klinicznie istotnych interakcji jest minimalne. Preparaty zmniejszające zawartość katecholamin. Pacjenci przyjmujący leki o właściwościach blokujących receptory beta-adrenergiczne oraz leki zmniejszające zawartość katecholamin (np. Rezerpiny i inhibitory monoaminooksydazy) powinny być uważnie monitorowane ze względu na ryzyko niedociśnienia tętniczego i (lub) ciężkiej bradykardii. Gdy karwedylol był przepisywany pacjentom po przeszczepieniu nerki, u których rozwinęło się przewlekłe odrzucanie przeszczepu, odnotowano umiarkowany wzrost średnich minimalnych stężeń cyklosporyny. Aby utrzymać stężenie cyklosporyny w zakresie terapeutycznym, około 30% pacjentów musiało zmniejszyć dawkę cyklosporyny (średnio o 20%), pozostali pacjenci nie potrzebowali dostosowania dawki. Ze względu na wyraźne indywidualne wahania wymaganej dziennej dawki cyklosporyny, zaleca się dokładne monitorowanie stężenia cyklosporyny po rozpoczęciu leczenia karwedilolem oraz, w razie konieczności, odpowiednie dostosowanie dziennej dawki cyklosporyny, werapamil, diltiazem i inne leki przeciwarytmiczne (propranolol, amiodaron). Jednoczesne stosowanie z karwedylolem może zwiększać ryzyko zaburzeń przewodzenia przedsionkowo-komorowego. Jednoczesne podawanie klonidyny z lekami o właściwościach beta-blokujących może nasilać działanie przeciwnadciśnieniowe i zmniejszające częstość akcji serca. Jeśli planujesz przerwać terapię skojarzoną właściwościami blokującymi receptory beta-adrenergiczne i klonidynę, najpierw należy anulować beta-bloker, a po kilku dniach można anulować klonidynę, stopniowo zmniejszając jej dawkę. Blokery "wolnych" kanałów wapniowych. Przy równoczesnym mianowaniu karwedilolu i diltiazemu występowały pojedyncze przypadki zaburzeń przewodzenia (rzadko z zaburzeniami parametrów hemodynamicznych).Podobnie jak w przypadku innych leków o właściwościach blokowania beta-adrenergicznego razem z przydziału blokerów karwedilolu „powolny” werapamil kanał wapniowy typu lub diltiazem zalecany pod kontrolą EKG i AD.Kak i innych leków o aktywności beta-adrenoblokiruyuschey karwedilol może nasilać inne jednocześnie przyjmowały leki przeciwnadciśnieniowe (na przykład α1-blokery) lub leki, które mają efekt hipotensyjny jako efekt uboczny, zapobiega wzrostowi ciśnienia krwi, wzywając Wprowadzenie Vai agonisty α1-adrenergicznego - fenylefryny, ale nie wpływa na wzrost ciśnienia krwi spowodowane przez angiotensynę II.Osoboe należy zwrócić uwagę podczas znieczulenia ogólnego, możliwość synergicznych skutków ujemnych inotropowych karwedilolu i niektórych leków znieczulających.
Instrukcje specjalne
Przewlekła niewydolność serca U pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca, w okresie doboru dawki Dilatrendu może wystąpić nasilenie objawów niewydolności serca lub zatrzymania płynów. W przypadku wystąpienia takich objawów konieczne jest zwiększenie dawki leków moczopędnych, a nie zwiększenie dawki Dilatrendu aż do ustabilizowania się stanu pacjenta. Czasami konieczne jest zmniejszenie dawki Dilatrend lub, w rzadkich przypadkach, czasowe anulowanie leku. Takie epizody nie przeszkadzają w dalszym prawidłowym doborze dawki Dilatrenda. Dilatrend stosować ostrożnie, w połączeniu z glikozydy nasercowe (ewentualnie nadmiernego zwalniania AV przewodzenia) nerki .Funktsiya z przewlekłymi chorobami serca przypisania nedostatochnosti.Pri pacjentów Dilatrend z przewlekłą niewydolnością serca i niskiego ciśnienia (ciśnienie skurczowe krwi poniżej 100 mmHg. V.), choroba wieńcowa serca i rozlanych zmian w naczyniach krwionośnych i / lub niewydolności nerek obserwowano odwracalne pogorszenie czynności nerek. Dawka leku jest regulowana w zależności od stanu funkcjonalnego nerek. Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP). U pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (łącznie z zespołem bronchospastic) nie otrzymujących doustnie lub wziewnie leki przeciwastmatyczne, Dilatrend podawany tylko wtedy, gdy możliwe korzyści z jego zastosowania przewyższają potencjalne zagrożenia.Jeśli wystąpi początkowa skłonność do zespołu bronchospastycznego podczas stosowania Dilatrendu w wyniku zwiększenia oporu dróg oddechowych, może rozwinąć się zespół zaburzeń oddechowych. Na początku przyjmowania i ze wzrostem dawki Dilatrendu u tych pacjentów należy uważnie obserwować, zmniejszając dawkę leku, gdy pojawiają się pierwsze oznaki skurczu oskrzeli. Ostrożnie lek jest przepisywany pacjentom z cukrzycą, ponieważ może maskować lub łagodzić objawy hipoglikemii (zwłaszcza tachykardię). U pacjentów z niewydolnością serca i cukrzycą stosowaniem Dilatrendu może towarzyszyć dekompensacja metabolizmu węglowodanów. Choroby naczyń obwodowych. Należy zachować ostrożność, przepisując produkt Dilatrend pacjentom cierpiącym na choroby naczyń obwodowych (w tym zespół Raynauda), ponieważ beta-blokery mogą nasilać objawy niewydolności tętnic. Podobnie jak inne leki beta-adrenolityczne, Dilatrend może zmniejszać nasilenie objawów tyreotoksykozy, znieczulenie ogólne i duże zabiegi chirurgiczne. Należy zachować ostrożność u pacjentów poddawanych zabiegom chirurgicznym w znieczuleniu ogólnym, ze względu na możliwość podsumowania negatywnych skutków Dilatrendu i znieczulenia. Dilatrend może powodować bradykardię, ze spadkiem częstości akcji serca poniżej 55 uderzeń na minutę, dawkę Dilatrendu należy zmniejszyć. Należy zachować ostrożność przepisując produkt Dilatrend osobom z anamnestycznymi wskazaniami ciężkich reakcji nadwrażliwości lub poddawanych desensytyzacji, ponieważ beta-blokery mogą zwiększać wrażliwość na alergeny i ciężkość reakcji anafilaktycznych. Pacjenci z anamnestycznymi wskazaniami do wystąpienia lub zaostrzenia łuszczycy przy stosowaniu beta-blokerów, Dilatrend można przypisać tylko po dokładnej analizie możliwych korzyści i ryzyka równoczesnego odbioru blokerów "wolnych" kanałów wapniowych. U pacjentów jednocześnie przyjmujących blokery "wolnych" kanałów wapniowych, takich jak werapamil lub diltiazem, a także inne leki przeciwarytmiczne, konieczne jest regularne monitorowanie EKG i BP.Pacjenci z guzem chromochłonnym przed zastosowaniem jakiegokolwiek beta-blokera, należy przypisać bloker alfa. Chociaż Dilatrend ma właściwości blokujące zarówno beta, jak i alfa-adrenergiczne, nie ma doświadczenia z jego stosowaniem u takich pacjentów, dlatego należy go stosować ostrożnie u pacjentów z podejrzeniem guza chromochłonnego. Nieselektywne beta-blokery mogą wywoływać ból u pacjentów z dławicą Prinzmetala. Doświadcz miejsca przeznaczenia Dilatrend tych pacjentów nie. Chociaż jego właściwości blokujące receptory alfa-adrenergiczne mogą zapobiegać podobnym objawom, karwedilol należy przepisywać w takich przypadkach z ostrożnością. Osoby korzystające z soczewek kontaktowych powinny być świadome możliwości zmniejszenia ilości płynu łzowego. Zabieg Dilatrend odbywa się przez długi czas. Nie należy go nagle przerywać, konieczne jest stopniowe zmniejszanie dawki leku w odstępach tygodniowych. Jest to szczególnie ważne w przypadku pacjentów z chorobą niedokrwienną serca.W przypadku przechowywania w świetle tabletki mogą zmieniać kolor Jeśli konieczna jest operacja w znieczuleniu ogólnym, należy uprzedzić anestezjologa o wcześniejszej terapii Dilatrend.Zawsze stosowanie etanolu jest wykluczone podczas leczenia. i pracować z maszynami i mechanizmami. Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu Dilatrend na zdolność prowadzenia pojazdów lub pracę z maszynami i mechanizmami. Ze względu na indywidualne reakcje na lek (na przykład zawroty głowy, ogólne osłabienie) może być zaburzona (szczególnie na początku leczenia, w przypadku zmiany dawkowania, a także w przypadku jednoczesnego spożycia alkoholu). Należy go dokładnie przepisać pacjentom, których praca wymaga szybkiej reakcji psychomotorycznej.
Recepta
Tak