Haloperidol ratiopharm krople doustne 2 mg / ml 30 ml
Condition: New product
995 Items
Rating:
Be the first to write a review!
More info
Aktywne składniki
Haloperidol
Formularz zwolnienia
Krople
Skład
Skład 1 ml: haloperidol 2 mg, Substancje pomocnicze: parahydroksybenzoesan metylu - 90 mg, parahydroksybenzoesan propylu - 10 mg, kwas mlekowy - 170 mg, woda oczyszczona - 99,7 g.
Efekt farmakologiczny
Leki przeciwpsychotyczne (neuroleptyczne), pochodne butyrofenonu. Ma wyraźny efekt przeciwpsychotyczny, blokuje postsynaptyczne receptory dopaminy w strukturach mezolimbicznych i mezokoronowych mózgu. Spowalnia uwalnianie mediatorów, zmniejszając przepuszczalność błon presynaptycznych. Wysoka aktywność przeciwpsychotyczna jest połączona z umiarkowanym działaniem uspokajającym (w małych dawkach ma działanie aktywujące) i wyraźnym działaniem przeciwwymiotnym. Powoduje zaburzenia pozapiramidowe, prawie brak działania antycholinergicznego. Efekt uspokajający spowodowany blokadą receptorów α-adrenergicznych w tworzeniu siatkowatych pnia mózgu; efekt przeciwwymiotny - blokada receptorów D2 dopaminy w strefie spustowej centrum wymiotów; działanie hipotermiczne i mlekotok - blokada receptorów dopaminowych podwzgórza. Długotrwałemu odbiórowi towarzyszy zmiana w stanie endokrynnym, zwiększenie produkcji prolaktyny w przednim płacie przysadki i obniżenie - hormony gonadotropowe. Eliminuje trwałe zmiany osobowości, urojenia, halucynacje, manię, zwiększa zainteresowanie środowiskiem.
Farmakokinetyka
Absorpcja doustna - 60%. Cmax w osoczu osiąga się po spożyciu po 3 godzinach, po podaniu i / m -10-20 min. Vd - 15-35 l / kg. Wiązanie z białkami osocza - 92%. Łatwo przechodzi przez bariery histohematogenne, w tym barierę krew-mózg. Wnika do mleka matki. Metabolizowany w wątrobie, narażony na działanie pierwszego przejścia przez wątrobę. Metabolizm haloperidolu jest przyspieszany przez substancje indukujące enzymy (fenobarbital, fenytoinę i karbamazepinę). Izoenzymy CYP2D6, CYP3A3, CYP3A5, CYP3A7 uczestniczą w metabolizmie haloperidolu. Jest inhibitorem CYP2D6. Nie ma aktywnych metabolitów. T1 / 2 przyjmowane doustnie - 24 godziny (12-37 godzin). Jest wydalany z żółcią i moczem: po podaniu doustnym 15% jest wydalane z żółcią, 40% z moczem (w tym 1% - niezmienione). Z powodu dużego Vd i niskiego stężenia w osoczu, tylko bardzo mała ilość haloperidolu jest usuwana przez dializę.
Wskazania
Lek stosuje się ściśle zgodnie z zaleceniami lekarza.Haloperidol-ratiopharm -drops stosuje się w następujących przypadkach: Podstawowa terapia zaburzeń psychotycznych w ostrej i podostrej psychozie (schizofrenia, psychoza maniakalno-depresyjna, oligofrenia, epileptyczna, alkoholowa i inne psychozy endogenne i egzogenno-organiczne). Podstawowa i tak zwana terapia wspomagająca przewlekłej psychozy urojeniowej i halucynacyjnej. Zaburzenia behawioralne u osób starszych i dzieci, różne zaburzenia psychosomatyczne.
Przeciwwskazania
Haloperidol-ratiopharm-krople są przeciwwskazane w następujących przypadkach: Nadwrażliwość na haloperidol i / lub inne pochodne butyrofenonu lub inne substancje gotowej postaci dawkowania. Ostre zatrucie alkoholem, opioidami, lekami nasennymi lub psychologicznymi, które hamują ośrodkowy układ nerwowy. Coma. Ciąża i okres laktacji. Dzieci poniżej 3 lat. Pacjenci z nietolerancją 4-hydroksybenzoesanu alkilu. Haloperidol-ratiopharm-krople powinny być stosowane z dużą ostrożnością w następujących przypadkach: Niewydolność wątroby i (lub) nerek. Poprzednia choroba serca. Guzy zależne od prolaktyny, na przykład rak piersi. Ciężkie niedociśnienie lub rozregulowanie ortostatyczne. Choroba Parkinsona. Endogenna depresja. Choroby układu krwiotwórczego. Złośliwy zespół neuroleptyczny w historii. Epilepsja i choroby organiczne mózgu. Nadczynność tarczycy. Dzieci i młodzież, chorzy w starszym wieku. Przed rozpoczęciem leczenia haloperidol-ratiopharm-drop konieczne jest przeprowadzenie badania krwi z ustaleniem zróżnicowanego obrazu krwinek z obowiązkowym zliczeniem liczby płytek krwi. W przypadku wykrycia patologii stosowanie haloperydolu w ratiopharm jest możliwe tylko w przypadku nagłej potrzeby oraz z obowiązkowymi powtarzającymi się badaniami krwi: Stosowanie podczas ciąży i podczas karmienia piersią: Stosowanie haloperidolu ratiopharm w czasie ciąży i karmienia piersią jest przeciwwskazane. Dlatego przed rozpoczęciem leczenia lekiem należy przeprowadzić test ciążowy, aw trakcie leczenia, o ile to możliwe, unikać ciąży.W okresie leczenia konieczne jest podjęcie działań zapobiegających wystąpieniu ciąży. Zaleca się także stosowanie leku Haloperidol-ratiopharm -drops podczas karmienia piersią. W przypadku konieczności leczenia haloperydolem podczas karmienia piersią, lekarz prowadzący powinien dokładnie rozważyć stosunek korzyści do ryzyka.
Środki ostrożności
Ze strony układu nerwowego: ból głowy, zawroty głowy, bezsenność lub senność (szczególnie na początku leczenia), lęk, niepokój, pobudzenie, lęk, akatyzja, euforia, depresja, ospałość, padaczka, reakcja paradoksalna - zaostrzenie psychozy i halucynacje; z długotrwałym leczeniem - zaburzenia pozapiramidowe, w tym późna dyskineza (uderzanie i marszczenie ust, nadymanie policzków, szybkie i ruchy ślimaków języka, niekontrolowane ruchy żucia, niekontrolowane ruchy rąk i nóg), późna dystonia (szybkie mruganie lub skurcze powiek, nietypowy wyraz twarzy, nietypowa pozycja ciała, niekontrolowane ruchy szyi, tułów, ręce i nogi), złośliwy zespół neuroleptyczny (trudności lub szybkie oddychanie, tachykardia, arytmia, hipertermia, zwiększone lub obniżone ciśnienie krwi, zwiększone pocenie się, nietrzymanie moczu, mysz -lingual sztywność, drgawki, utrata przytomności). Ponieważ układ sercowo-naczyniowy: stosowany w dużych dawkach - obniżenie ciśnienia krwi, niedociśnienie ortostatyczne, arytmia, tachykardia, zmiany w EKG (wydłużenie odstępu QT, trzepotanie i migotanie komór). Ze strony układu oddechowego: zaburzenia rytmu oddechowego, duszność, zapalenie płuc (odoskrzelowe zapalenie płuc). Ze strony układu trawiennego: w przypadku stosowania w dużych dawkach - utrata apetytu, suchość błony śluzowej jamy ustnej, hyposalivation, nudności, wymioty, biegunka, zaparcia, zaburzenia czynności wątroby, żółtaczka. Od strony narządów krwiotwórczych: przemijająca leukopenia lub leukocytoza, agranulocytoza, erytropenia, monocytoza. Ze strony układu moczowo-płciowego: zatrzymanie moczu (z rozrostem gruczołu krokowego), obrzęki obwodowe, bóle gruczołów sutkowych, ginekomastia, hiperprolaktynemia, zaburzenia miesiączkowania, zmniejszona siła działania, zwiększone libido, priapizm.Od zmysłów: zaćma, retinopatia, niewyraźne widzenie.
Stosuj podczas ciąży i laktacji
Stosowanie leku Haloperidol-ratiopharm w czasie ciąży jest przeciwwskazane. Przed rozpoczęciem leczenia należy wykonać test ciążowy. Podczas leczenia farmakologicznego konieczne jest stosowanie skutecznych metod antykoncepcyjnych. Haloperidol przenika do mleka kobiecego. Stosowanie leku Haloperidol-ratiopharm podczas karmienia piersią jest przeciwwskazane.
Dawkowanie i sposób podawania
Indywidualna dawka jest zalecana przez lekarza prowadzącego i zależy od obrazu klinicznego, charakterystyki przebiegu choroby, wieku i tolerancji leku. Efekt przeciwpsychotyczny osiąga maksimum dopiero po 1-3 tygodniach ciągłego leczenia, efekt uspokajający pojawia się niemal natychmiast. W warunkach ambulatoryjnych korzystne jest ciągłe zwiększanie dawki pojedynczej i dziennej. W warunkach stacjonarnych leczenie można rozpocząć od razu po ustaleniu wysokich dawek, co pozwala szybko uzyskać pożądany efekt terapeutyczny. Ostre zmiany poziomów dawkowania zwiększają ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. Przy długotrwałym stosowaniu haloperidolu, zmniejszenie dawki powinno być stopniowe i bardzo powolne (następna redukcja dawki powinna być przeprowadzana w odpowiednio dużych odstępach). Dzienna dawka jest podzielona na 1-3 dawek, przy wysokich dawkach, poszczególne dawki mogą być przyjmowane częściej. Jeśli lekarz nie zalecił innej dawki, zwykle stosuje się następujące schematy leczenia: Haloperidol ratiopharm -drops przyjmuje się z jedzeniem, odmierzoną łyżeczką, dodawaną do napojów lub żywności lub kawałkiem cukru (z wyjątkiem diabetyków). Dorośli i młodzież na początku leczenia zazwyczaj przyjmują 0,5-1,5 mg haloperidolu 2-3 razy dziennie (początkowa dawka dobowa 0,5-5 mg). Następnie dawkę stopniowo zwiększa się o 0,5-2 mg na dzień (w przypadkach oporności o 2-4 mg na dzień), aż do uzyskania pożądanego efektu terapeutycznego. Podczas zatrzymywania ostrych objawów w warunkach stacjonarnych, początkowe dawki dzienne można zwiększyć do 15 mg haloperidolu, w przypadkach opornych na leczenie i wyższych. Maksymalna dawka dobowa nie powinna przekraczać 100 mg haloperidolu.Średnia dawka terapeutyczna wynosi zwykle 10-15 mg / dobę, w przewlekłych postaciach schizofrenii - 20-40 mg / dobę, w przypadkach opornych - do 50-60 mg / dobę. Dawki podtrzymujące (bez zaostrzenia) w warunkach ambulatoryjnych mogą wynosić od 0,5 do 5,0 mg / dobę. Dzieci starsze niż 3 lata (w domu i pozajelitowo) Leczenie rozpoczyna się od dawki 0,025-0,05 mg / kg masy ciała podzielonej na 2-3 dawki. Zwiększenie dawki jest możliwe do 0,2 mg / kg masy ciała. Pacjenci w podeszłym wieku i pacjenci osłabieni fizycznie (doustnie i pozajelitowo) Leczenie rozpoczyna się od jednorazowych dawek nieprzekraczających 0,5-1,5 mg. Pożądane jest, aby nie zwiększać dawki dobowej powyżej 5 mg. W przypadku dzieci, osób starszych i pacjentów osłabionych dawki zwiększają się bardzo powoli, nie częściej niż raz na 3-5 dni. WSKAZANIA SPECJALNE Haloperidol ratiopharm krople mogą powodować zaburzenia pozapiramidowe u dzieci, nawet w bardzo niskich dawkach, a także tworzą słabo rozpuszczalne kompleksy z czarnej herbaty i kawy, co utrudnia resorpcję. Przy równoczesnym mianowaniu kroplami litowymi i Halo-idol-ratiopharm, dawki obu leków powinny być tak niskie, jak to tylko możliwe.
Efekty uboczne
W leczeniu kropli Haloperidol-ratiopharm u wielu pacjentów występują działania niepożądane, takie jak wczesna dyskineza (skurcze mięśni żucia, kryzy wzrokowe, napięcie mięśni pleców, szarpane języki, zjawiska dystoniczne), Sindoma Parkinsona (drżenie, przekrwienie) i akatyzja (niepokój ruchowy) . Należy pamiętać, że u dzieci zespół pozapiramidowy często rozwija się już w niskich dawkach. W przypadku wczesnej dyskinezy lub zespołu Parkinsona konieczne jest zmniejszenie dawki lub rozpoczęcie leczenia lekami przeciwparkinsonowskimi (leki antycholinergiczne, na przykład cyklodol). Leczenie akatyzji jest bardziej skomplikowane. Na początku leczenia spróbuj zmniejszyć dawkę. Jeśli się to nie powiedzie, próbują leczyć lekami uspokajającymi i hipnotycznymi oraz beta-blokerami. Czasami, szczególnie na początku leczenia, występuje niedociśnienie lub rozregulowanie ortostatyczne i częstoskurcz odruchowy. Na początku leczenia może pojawić się uczucie zmęczenia, a później - lęku, napięcia, depresyjnych zaburzeń nastroju (szczególnie długotrwałego leczenia), bezsenności, zawrotów głowy i bólów głowy.w rzadkich przypadkach, objawy deliryczne i drgawki. Podczas stosowania dużych dawek można czasami zaobserwować objawy wegetatywnego rozregulowania, takie jak zaburzenia akomodacyjne, suchość w jamie ustnej, przekrwienie błony śluzowej nosa, zwiększone ciśnienie śródgałkowe, zaparcia, nudności, odruchy wymiotne, biegunka, utrata apetytu. W niektórych przypadkach ujawniono takie naruszenia obrazu krwi, takie jak leukopenia, trombocytopenia, eozynofilia, pancytopenia. w bardzo rzadkich przypadkach - agranulocytoza. W niektórych przypadkach może wystąpić mlekotok, ginekomastia, dysfunkcja seksualna, zwiększona masa ciała i może wystąpić rzadko zakrzepica żył kończyn dolnych. W bardzo rzadkich przypadkach można zaobserwować reakcje alergiczne. W niezwykle rzadkich przypadkach obserwuje się rozwój zagrażającego życiu złośliwego zespołu neuroleptycznego. Nie ma skutecznego leczenia tego zespołu. Podczas stosowania haloperydolu należy regularnie monitorować obraz krwi (co 2-4 tygodnie). W przypadku zmniejszenia liczby leukocytów do lub poniżej 3000 / mm3 lub innych zaburzeń, leczenie haloperidolem zostaje zatrzymane. Konieczne jest również regularne sprawdzanie stanu czynnościowego nerek, wątroby i układu sercowo-naczyniowego (porównanie początkowych i aktualnych danych z badań EKG). Pacjentów należy poinformować, że w przypadku wzrostu temperatury ciała, zapalenia dziąseł lub zapalenia jamy ustnej, bólu gardła, objawów bólu gardła lub bólu gardła w ciągu pierwszych 3 miesięcy po leczeniu haloperidolem, nie powinni rozpoczynać samodzielnej terapii Kiedy pojawia się wysoka temperatura i napięcie mięśniowe, zawsze należy pamiętać o możliwości wystąpienia złośliwego zespołu neuroleptycznego, który często mylnie kojarzy się z katatonią. Leczenie tego zespołu jest bardzo trudne i obejmuje następujące działania - zniesienie haloperidolu. - leczenie hipertermii za pomocą chłodzenia, ponieważ leki przeciwgorączkowe są często nieskuteczne.- leczenie zaburzeń równowagi wodno-elektrolitowej, zaburzeń sercowo-naczyniowych, infekcji, powikłań oddechowych i nerkowych. - specyficzne leczenie infuzjami dantrolenem (3-10 mg / dobę) w połączeniu z bromokryptyną (7,5-30 mg / dobę) doustnie. Leczenie narkomanów zatrucia kokainą może zaostrzyć zaburzenia pozapiramidowe. Ostrzeżenie Podczas podawania haloperidolu zabronione jest nakładanie pojazdów i konserwacja maszyn, a także inne rodzaje pracy, które wymagają dużej koncentracji uwagi i szybkich reakcji motorycznych.
Przedawkowanie
Z powodu szerokiego indeksu terapeutycznego zatrucie zwykle pojawia się tylko w przypadku ciężkiego przedawkowania. Przedawkowanie Objawy: ciężkie zaburzenia pozapiramidowe: ostre dyskinetyczne i objawy dystoniczne syndrome językowo-gardłowe, drgawki, oko, krtań skurcz gardła, senność, śpiączka, a czasem, pobudzenie i dezorientacja, delirium, rzadko - drgawki, hipertermia lub hipotermia, układu sercowo-naczyniowego: zmniejszenie lub zwiększenie ciśnienia krwi, tachykardia lub bradykardia, zmiany w EKG, takie jak wydłużenie odstępów PQ i QT, trzepotanie przedsionków i migotanie komór, niewydolność krążenia, rzadko - m-cholino Efekty lokiruyuschie: niewyraźne widzenie, zwiększenie ciśnienia śródgałkowego ataku, niedowład jelita, zatrzymanie moczu, rzadko - powikłania układu oddechowego: sinica, depresja oddechowa, niewydolność oddechową, zachłystowe zapalenie płuc. Leczenie jest objawowe i podtrzymujące, zgodnie z ogólnymi zasadami leczenia przedawkowania, i należy wziąć pod uwagę następujące okoliczności. Próby wywoływania wymiotów mogą być hamowane przez efekt przeciwwymiotny leków przeciwpsychotycznych. Ze względu na szybkie wchłanianie płukanie żołądka zaleca się tylko w przypadku wczesnego rozpoznania przedawkowania. Wymuszona diureza i dializa nie są zbyt skuteczne. Analeptyki są przeciwwskazane, ponieważ na tle stosowania haloperydolu ze względu na spadek progu konwulsyjnej gotowości występuje tendencja do wystąpienia napadów padaczkowych. Jeśli wystąpią ciężkie objawy pozapiramidowe, należy zastosować leki przeciw parkinsonizmowi, na przykład u pacjentów z biperidenami, może być konieczne stosowanie leków przeciw parkinsonizmowi przez kilka tygodni. Pacjenci w śpiączce przechodzą intubację. Skurcz mięśni gardłowych może utrudnić intubację, w takim przypadku możliwe jest zastosowanie krótko działających środków zwiotczających mięśnie.U pacjentów z objawami zatrucia wskaźniki EKG i główne wskaźniki funkcjonalne organizmu powinny być stale monitorowane do czasu ich normalizacji. W przypadku niedociśnienia tętniczego spowodowanego zwiększonymi działaniami paradoksalnymi nie należy stosować preparatów adrenaliny (adrenaliny (adrenaliny), które wpływają na krążenie krwi, zamiast tego należy stosować preparaty noradrenaliny (np. Ciągłe infuzje norepinefryny) lub angiotensynamid. Należy unikać beta-adrenomimetyki beta, ponieważ powodują one zwiększone rozszerzenie naczyń krwionośnych. Hipotermię leczy się przez powolne ocieplenie. Roztwory do infuzji przeznaczone dla pacjentów z hipotermią powinny być rozgrzane. W przypadku wysokiej gorączki, w razie konieczności należy stosować środki przeciwgorączkowe - kąpiele lodowe. Objawy M-holinoblokiruyuschie można zatrzymać za pomocą physostigmine (1-2 mg IV) (w razie potrzeby, powtórz), nie zaleca się stosowania w standardowej codziennej praktyce z powodu ciężkich niepożądanych skutków tego leku. Leki przeciwdrgawkowe są stosowane w leczeniu nawracających napadów padaczkowych, pod warunkiem, że możliwe jest sztuczne oddychanie, ponieważ istnieje ryzyko depresji oddechowej.
Interakcje z innymi lekami
Jednoczesne przyjmowanie eianolu i haloperydolu może nasilać działanie alkoholu i prowadzić do niedociśnienia tętniczego. Zwiększa nasilenie hamującego wpływu na ośrodkowy układ nerwowy etanolu, trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, opioidowych leków przeciwbólowych, barbituranów i innych leków nasennych, środków do znieczulenia ogólnego. Wzmacnia działanie obwodowych blokerów m-cholinergicznych i większości leków przeciwnadciśnieniowych (zmniejsza działanie guanetydyny ze względu na jej wyparcie z neuronów adrenergicznych alfa i zahamowanie jej wychwytywania przez te neurony). Hamuje metabolizm tricyklicznych leków przeciwdepresyjnych i inhibitorów MAO, a ich działanie uspokajające i toksyczność zwiększają się (wzajemnie). Stosowany jednocześnie z bupropionem zmniejsza próg epileptyczny i zwiększa ryzyko wystąpienia dużych napadów padaczkowych. Zmniejsza działanie leków przeciwdrgawkowych (obniżenie progu aktywności napadowej przez haloperidol).Osłabia działanie zwężające naczynia, dopaminę, fenylefrynę, noradrenalinę, efedrynę i adrenalinę (blokada adrenoreceptorów α haloperydolem, może prowadzić do zniekształcenia działania epinefryny i do paradoksalnego obniżenia ciśnienia krwi). Zmniejsza działanie leków przeciw chorobie Parkinsona (działanie antagonistyczne na struktury dopaminergiczne ośrodkowego układu nerwowego). Zmiany (mogą zwiększać lub zmniejszać) działanie leków przeciwzakrzepowych. Zmniejsza działanie bromokryptyny (może wymagać dostosowania dawki). W połączeniu z metyldopą zwiększa ryzyko wystąpienia zaburzeń psychicznych (w tym dezorientacji w przestrzeni, spowolnienia i trudności w myśleniu). Amfetaminy zmniejszają działanie przeciwpsychotyczne haloperidolu, co z kolei zmniejsza ich działanie psychoaktywne (blokowanie haloperydowe adrenoreceptorów α). M-leki antycholinergiczne, antagoniści receptora histaminowego H-I generacji I leki przeciwpasożytnicze mogą nasilać efekt m-holinoblokacji haloperidolu i zmniejszać jego działanie przeciwpsychotyczne (może być konieczne dostosowanie dawki). Długotrwałe stosowanie karbamazepiny, barbituranów i innych induktorów mikrosomalnego utleniania zmniejsza stężenie haloperidolu w osoczu. Przy jednoczesnym stosowaniu z preparatami litu (szczególnie w dużych dawkach), może rozwinąć się encefalopatia (może powodować nieodwracalne neurointoksyczne) i zwiększone objawy pozapiramidowe. Podczas jednoczesnego stosowania z fluoksetyną zwiększa się ryzyko wystąpienia działań niepożądanych ze strony ośrodkowego układu nerwowego, zwłaszcza reakcji pozapiramidowych. Przy równoczesnym stosowaniu z lekami wywołującymi reakcje pozapiramidowe zwiększa się częstotliwość i nasilenie zaburzeń pozapiramidowych. Stosowanie mocnej herbaty lub kawy (szczególnie w dużych ilościach) zmniejsza efekt haloperidolu.
Instrukcje specjalne
Jeśli wystąpią, szczególnie w pierwszych trzech miesiącach leczenia, gorączka, zapalenie dziąseł i jamy ustnej, zapalenie gardła, ropne zapalenie migdałków i objawy grypopodobne, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem. Należy unikać samoleczenia z lekami przeciwbólowymi. Przed rozpoczęciem leczenia haloperidolem pacjenci muszą przeprowadzić ogólne badanie krwi (w tym obliczenia różnicowe krwinek i liczby płytek krwi), odczyty EKG i elektroencefalogram. Po wykryciu nieprawidłowości, haloperidol może być stosowany tylko wtedy, gdy jest bezwzględnie wskazany i podlega obowiązkowym testom kontrolnym ogólnych parametrów krwi.Przed leczeniem konieczna jest korekta hipokaliemii. Pacjenci z organicznym uszkodzeniem mózgu, arteriosklerotycznymi chorobami naczyń mózgowych i endogenną depresją wymagają specjalnej ostrożności w leczeniu haloperydolem. Ponieważ pacjenci w podeszłym wieku i pacjenci ze współistniejącymi chorobami układu sercowo-naczyniowego mogą doświadczać zaburzeń przewodnictwa wewnątrzsercowego, podczas leczenia zaleca się regularne monitorowanie czynności serca. Pacjenci z guzem chromochłonnym, niewydolnością nerek, niewydolnością serca lub niewydolnością mózgu podczas leczenia haloperidolem mogą wywoływać reakcje hipotensyjne, więc ci pacjenci wymagają starannego monitorowania. Chociaż częstość późnych dyskinez nie została odpowiednio zbadana, starsi pacjenci (zwłaszcza starsze kobiety) mają skłonność do rozwoju tej choroby. Ryzyko wystąpienia późnych dyskinez, zwłaszcza typu nieodwracalnego, zwiększa się wraz ze wzrostem czasu trwania leczenia i stosowaniem dawek przeciwpsychotycznych. Późne dyskinezy mogą pojawić się po krótkotrwałym leczeniu w małych dawkach. Leczenie przeciwpsychotyczne na początku może maskować objawy pierwotnej dyskinezy późnej. Objawy mogą wystąpić po odstawieniu leku. Należy zachować ostrożność, wykonując ciężką pracę fizyczną, biorąc gorącą kąpiel (szok termiczny może powstać w wyniku zahamowania centralnej i obwodowej termoregulacji w podwzgórzu). Podczas leczenia nie należy zażywać leków na kaszel i bez recepty (prawdopodobnie zwiększając m-działanie antycholinergiczne i ryzyko udaru cieplnego). Otwarta skóra powinna być chroniona przed nadmiernym nasłonecznieniem ze względu na zwiększone ryzyko reakcji nadwrażliwości na światło. Leczenie jest zatrzymywane stopniowo, aby uniknąć pojawienia się syndromu "anulowania". Działanie przeciwwymiotne może maskować objawy toksyczności leku i utrudniać diagnozowanie tych stanów, których pierwszym objawem są nudności. Wpływ na zdolność kierowania pojazdami mechanicznymi i mechanizmy kontrolne: W okresie leczenia należy unikać (szczególnie we wczesnych etapach leczenia) lub zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów mechanicznych i wykonywania innych potencjalnie niebezpiecznych czynności wymagających zwiększonej koncentracji i reakcji psychomotorycznych.
Recepta
Tak