Wstrzyknięcie Naropin 10 mg / ml ampułka 10 ml N5
Condition: New product
1000 Items
Rating:
Be the first to write a review!
More info
Aktywne składniki
Ropiwakaina
Skład
1 ml chlorowodorku ropiwakainy (w postaci monohydratu) 10 mg. Substancje pomocnicze: parafina (biała parafina miękka), biała wosk pszczeli, monostearynian glikolu propylenowego.
Efekt farmakologiczny
Długi czynny środek znieczulający miejscowo. Odwracalnie blokuje zależne od napięcia kanały sodowe, a tym samym zapobiega generowaniu impulsów w zakończeniach nerwów czuciowych i przewodzeniu impulsów wzdłuż włókien nerwowych. Czas działania zależy od drogi podania i dawki leku.
Wskazania
Znieczulenie do zabiegów chirurgicznych: - blokada zewnątrzoponowa do zabiegów chirurgicznych, w tym cięcia cesarskiego. - blokada dużych nerwów i splotów nerwowych. - blokada poszczególnych nerwów i miejscowe znieczulenie infiltracyjne. Ulga zespołu ostrego bólu: długotrwała infuzja zewnątrzoponowa lub sporadyczne podawanie bolusa, na przykład w celu wyeliminowania bólu pooperacyjnego lub znieczulenia podczas porodu. - blokada poszczególnych nerwów i miejscowe znieczulenie infiltracyjne.
Przeciwwskazania
- nadwrażliwość na amid lokalny typu anestezjologicznego.
Stosuj podczas ciąży i laktacji
Naropin można stosować w czasie ciąży tylko wtedy, gdy jest to uzasadnione sytuacją kliniczną. Jednak w położnictwie stosowanie leku do znieczulenia lub analgezji jest uzasadnione. Ropiwakaina w niewielkiej ilości może przenikać do mleka kobiecego, co należy wziąć pod uwagę, gdy konieczne jest stosowanie leku w okresie karmienia piersią.
Dawkowanie i sposób podawania
Przed znieczuleniem należy ocenić ogólną i fizyczną kondycję pacjenta, aby wybrać optymalną dawkę leku. Dla dorosłych dawki zalecane dla najczęściej stosowanych blokad podano w tabeli. Ogólnie znieczulenie do zabiegów chirurgicznych (na przykład do podawania zewnątrzoponowego) wymaga wyższych dawek leku i bardziej stężonych roztworów. w celu złagodzenia bólu (na przykład, podawanie zewnątrzoponowe w celu złagodzenia bólu ostrego) zaleca się stosowanie niższych dawek i stężenia leku.Znieczulenie do zabiegów chirurgicznych Stężenie leku (mg / ml) Objętość roztworu (ml) Dawka (mg) Początek działania (min) Czas działania (h) Znieczulenie zewnątrzoponowe na poziomie lędźwiowym: interwencja chirurgiczna 7.5 15-25 113-188 10-20 3- 5 10 15-20 150-200 10-20 4-6 cięcie cesarskie 7.5 15-20 113-150 10-20 3-5 Znieczulenie zewnątrzoponowe na poziomie klatki piersiowej: na przykład pooperacyjna blokada znieczulenia 7,5 5-15 38-113 10-20 - Blokada dużych splotów nerwowych: na przykład, blokada splotu ramiennego 7.5 10-40 75-300 10-25 6-10 Anestezja znieczulenia przewodnictwa i infiltracji: 7,5 1-30 7,5-225 1-15 2-6 Ulga zespołu ostrego bólu Stężenie leku (mg / ml) Objętość roztworu (ml) Dawka (mg) Początek działania (min) Czas działania (h) Wprowadzenie dooponowe na poziomie lędźwiowym: podanie bolusa 2,0 10-20 20-40 10-15 0,5- 1,5 wielokrotne podawanie (na przykład, do znieczulenia porodu), minimalny odstęp wynosi 30 minut 2,0 10-15 20-30 - - przedłużony wlew do znieczulenia przy porodzie 2,0 6-10 ml / h 12-20 mg / h - - przedłużony wlew do pooperacyjnej analgezji 2,0 6-14 ml / h 12-28 mg / h - - podawanie zewnątrzoponowe na poziomie klatki piersiowej: długotrwały wlew (na przykład znieczulenie operacyjne) 2,0 6-14 ml / h 12-28 mg / h - - Przewodząca blokada i infiltracja: 2,0 1-100 2-200 1-5 2-6 Dawki wskazane w tabeli uznaje się za wystarczające do wykonania rzetelnej blokady u dorosłych jednak dane tabelaryczne są przybliżone (od istnieje indywidualna zmienność szybkości rozwoju bloku i jego trwania). Przed podaniem i podczas podawania leku (które powinno być wykonywane powoli lub poprzez zwiększanie podawanych stopniowo dawek w tempie 25-50 mg / min), należy starannie przeprowadzić test aspiracji, aby zapobiec przedostawaniu się roztworu do naczynia. Przypadkowa iniekcja wewnątrznaczyniowa rozpoznawana jest przez zwiększenie częstości akcji serca i przypadkowe podanie dooponowe z oznakami blokady kręgosłupa. Jeśli pojawią się objawy zatrucia, natychmiast przerwać podawanie leku. W trakcie zabiegu blokada nadtwardówkowa zwykle toleruje pojedynczą dawkę ropiwakainy do 250 mg. Podczas długotrwałej blokady przez przedłużony wlew lub wielokrotne podanie bolusa należy wziąć pod uwagę możliwość wytworzenia toksycznych stężeń anestetyków we krwi i miejscowego uszkodzenia nerwów. Ustalono, że całkowita dawka 800 mg ropiwakainy otrzymanej w ciągu 24 godzin, jak również długotrwała infuzja zewnątrzoponowa w dawce 28 mg / h przez 72 godziny jest dobrze tolerowana przez dorosłych.W celu złagodzenia bólu pooperacyjnego zaleca się następujący schemat: jeśli cewnik zewnątrzoponowy nie został zainstalowany podczas zabiegu chirurgicznego, po jego założeniu znieczulenie zewnątrzoponowe wykonuje Naropin (7,5 mg / ml). Działanie przeciwbólowe jest wspomagane przez wlew Naropin (2 mg / ml). Infuzja z szybkością 6-14 ml / h (12-28 mg / h) zapewnia odpowiednią analgezję z niewielką i nie postępującą blokadą motoryczną. Ta technika może znacznie zmniejszyć zapotrzebowanie na opioidowe leki przeciwbólowe. Badania kliniczne wykazały, że przy analgezji pooperacyjnej, naporowe podanie leku Naropin (2 mg / ml) bez fentanylu lub zmieszane z nim (1-4 μg / ml) można prowadzić w sposób ciągły przez 72 godziny. ze stymulacją receptorów opioidowych. Nie udokumentowano stosowania leku Naropin w stężeniu większym niż 7,5 mg / ml podczas cesarskiego cięcia.
Efekty uboczne
Reakcje alergiczne: reakcje skórne, wstrząs anafilaktyczny. Większość działań niepożądanych występujących podczas znieczulenia nie wiąże się z działaniem stosowanego znieczulenia, ale z techniką znieczulenia regionalnego. Najczęściej (> 1%) odnotowano następujące działania niepożądane, które uznano za mające znaczenie kliniczne niezależnie od tego, czy związek przyczynowy został ustalony z użyciem znieczulenia. Od układu sercowo-naczyniowego: nadciśnienie tętnicze, niedociśnienie tętnicze, bradykardia, tachykardia. Na części układu pokarmowego: nudności, wymioty. Od strony ośrodkowego układu nerwowego i obwodowego układu nerwowego: ból głowy, zawroty głowy, parestezje. Neuropatia i dysfunkcja rdzenia kręgowego (zespół tętnicy przedniej rdzenia kręgowego, zapalenie pajęczynówki) są zwykle związane z techniką znieczulenia regionalnego, a nie z działaniem leku. Inne: gorączka, dreszcze, zatrzymanie moczu. Profil działania niepożądanego Naropinu jest podobny do działania innych miejscowych anestetyków typu amidowego. Przy właściwym stosowaniu leku działania niepożądane występują bardzo rzadko.
Instrukcje specjalne
Reakcje alergiczne: reakcje skórne, wstrząs anafilaktyczny.Większość działań niepożądanych występujących podczas znieczulenia nie wiąże się z działaniem stosowanego znieczulenia, ale z techniką znieczulenia regionalnego. Najczęściej (> 1%) odnotowano następujące działania niepożądane, które uznano za mające znaczenie kliniczne niezależnie od tego, czy związek przyczynowy został ustalony z użyciem znieczulenia. Od układu sercowo-naczyniowego: nadciśnienie tętnicze, niedociśnienie tętnicze, bradykardia, tachykardia. Na części układu pokarmowego: nudności, wymioty. Od strony ośrodkowego układu nerwowego i obwodowego układu nerwowego: ból głowy, zawroty głowy, parestezje. Neuropatia i dysfunkcja rdzenia kręgowego (zespół tętnicy przedniej rdzenia kręgowego, zapalenie pajęczynówki) są zwykle związane z techniką znieczulenia regionalnego, a nie z działaniem leku. Inne: gorączka, dreszcze, zatrzymanie moczu. Profil działania niepożądanego Naropinu jest podobny do działania innych miejscowych anestetyków typu amidowego. Przy właściwym stosowaniu leku działania niepożądane występują bardzo rzadko.
Recepta
Tak