Tenzotran tabletki 0,2 mg 28 sztuk
Condition: New product
1000 Items
Rating:
Be the first to write a review!
More info
Aktywne składniki
Moksonidyna
Formularz zwolnienia
Pigułki
Skład
Moksonidyna 200 μg Adiuwanty: monohydrat laktozy - 94,5 mg, powidon (K25) - 2 mg, krospowidon - 3 mg, stearynian magnezu - 0,3 mg Kompozycja powłoki: opadry Y-1-7000 (dwutlenek tytanu - 1,093 mg, hypromeloza - 2,186 mg makrogol 400 - 0,219 mg) - 3,498 mg, czerwony tlenek żelaza - 0,002 mg.
Efekt farmakologiczny
Selektywny agonista receptora imidazolinowego odpowiedzialny za regulację odruchową współczulnego układu nerwowego (umiejscowiony w przedsionkowo-bocznym podziale rdzenia przedłużonego). Ma niskie powinowactwo do centralnych receptorów adrenergicznych α2, poprzez interakcję, w której pośredniczy sedacja i suchość błony śluzowej jamy ustnej: moksonidyna zwiększa wrażliwość na insulinę o 21% w porównaniu z placebo u pacjentów z otyłością, insulinooporność z umiarkowanym nadciśnieniem tętniczym. na temat hemodynamiki: zmniejszenie skurczowego i rozkurczowego ciśnienia krwi przy pojedynczym i przedłużonym podawaniu moksonidyny wiąże się ze spadkiem presji na współczulny układ nerwowy Macierzystych na obwodowych naczyń krwionośnych, zmniejszenie obwodowego oporu naczyniowego, podczas rzutu serca i tętno nie zmienił się znacząco.
Farmakokinetyka
Wchłanianie i dystrybucja Po podaniu doustnym moksonidyna jest szybko i prawie całkowicie wchłaniana z górnego odcinka przewodu pokarmowego. Tmax wynosi około 1 h. Całkowita biodostępność wynosi około 88%. Jest lekko metabolizowany podczas pierwszego przejścia przez wątrobę. Jedzenie nie wpływa na farmakokinetykę leku, a wiązanie z białkami osocza wynosi 7,2%. Moksonidyna przenika przez BBB Metabolizm Głównym metabolitem jest odwodniona moksonidyna, której aktywność farmakodynamiczna wynosi około 1/10 aktywności moksonidyny, Wydalanie moksonidyny i metabolitów T1 / 2 wynosi odpowiednio 2,5 i 5 godzin. W ciągu 24 godzin ponad 90% moksonidyny jest wydalane przez nerki: około 78% - niezmienione, 13% - jako odwodniona moksonidyna. Inne metabolity w moczu stanowią około 8% dawki. Mniej niż 1% dawki jest wydalana przez jelita .. Farmakokinetyka w szczególnych grupach pacjentów Wydalanie moksonidyny jest istotnie skorelowane z CC.U pacjentów z umiarkowaną niewydolnością nerek (CC 30-60 ml / min), Css w osoczu i koniec T1 / 2 są około 2 i 1,5 razy większe niż u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i prawidłową czynnością nerek (CC powyżej 90 ml / min) . U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (CC poniżej 30 ml / min), Css w osoczu i koniec T1 / 2 są 3 razy większe niż u pacjentów z prawidłową czynnością nerek. Zastosowanie moksonidyny w wielu dawkach nie prowadzi do kumulacji w organizmie pacjentów z umiarkowaną do ciężkiej niewydolnością nerek. U pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek (CC poniżej 10 ml / min) podczas hemodializy wartości Css w osoczu i końcu T1 / 2 są odpowiednio 6 i 4 razy większe niż u pacjentów z prawidłową czynnością nerek. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek dawkę należy dobierać indywidualnie. Moksonidyna jest nieznacznie wydalana podczas hemodializy.
Wskazania
- nadciśnienie tętnicze.
Przeciwwskazania
- SSSU, - blokada zatokowo-przedsionkowa, - blok przedsionkowo-komorowy II i III stopnia, - ciężka bradykardia (częstość akcji serca mniejsza niż 50 uderzeń / min), - przewlekła niewydolność serca III i IV klasa czynnościowa według klasyfikacji NYHA, - niestabilna dławica piersiowa, - obrzęk naczynioruchowy w historia, ciężkie zaburzenia czynności wątroby (ponad 9 punktów w skali Child-Pugh), przewlekła niewydolność nerek (QC poniżej 30 ml / min, stężenie kreatyniny w surowicy większe niż 160 μmol / l), wiek do 18 lat (nie ustalono skuteczności i bezpieczeństwa); - okres laktacji, - nietolerancja ha laktoza, niedobór laktazy lub zespół złego wchłaniania glukozy-galaktozy, nadwrażliwość na moksonidynę i inne składniki stopień przewlekłej niewydolności nerek (CC powyżej 30 ml / min, ale mniej niż 60 ml / min), zaburzenia naczyniowe mózgu, po zawale mięśnia sercowego, przewlekła niewydolność serca, klasa czynnościowa I i II Ca, zaburzenia czynności wątroby, hemodializa, w czasie ciąży.
Środki ostrożności
W trakcie leczenia możliwe jest zaostrzenie łuszczycy, podczas gdy pheochromocytoma, propranolol może być stosowany wyłącznie po zażyciu alfa-adrenolityku, a po długim okresie leczenia propranolol należy odstawiać stopniowo,pod nadzorem lekarza Na tle leczenia propranololem należy unikać dożylnego wstrzyknięcia werapamilu, diltiazemu Przez kilka dni przed znieczuleniem należy przerwać przyjmowanie propranololu lub wybrać lek na znieczulenie z minimalnym ujemnym działaniem inotropowym. Wpływ na zdolność kierowania pojazdami i mechanizmy kontrolne u pacjentów, których aktywność wymaga zwiększonej uwagi, kwestię użycia propranololu w warunkach ambulatoryjnych należy rozwiązać dopiero po ocenie indywidualnej reakcji pacjenta.
Stosuj podczas ciąży i laktacji
Brak danych klinicznych dotyczących negatywnego wpływu na przebieg ciąży. Tenzotran powinien być jednak w ciąży tylko wtedy, gdy zamierzona korzyść dla matki przewyższa potencjalne ryzyko dla płodu Moksonidyna przenika do mleka kobiecego. W okresie leczenia zaleca się przerwanie karmienia piersią lub przerwanie leczenia.
Dawkowanie i sposób podawania
Lek jest przepisywany doustnie, niezależnie od posiłku. Tabletki należy przyjmować z wystarczającą ilością płynu.W większości przypadków początkowa dawka produktu Tenzotran wynosi 200 μg / dobę na dawkę, najlepiej rano. W przypadku niewystarczającego działania terapeutycznego dawkę można zwiększyć po 3 tygodniach leczenia do 400 μg / dobę w 2 dawkach (rano i wieczorem) lub 1 dawce (rano). Maksymalna dawka dzienna, którą należy podzielić na 2 przyjęcia (rano i wieczorem), daje 600 mkg. Maksymalna dawka pojedyncza wynosi 400 μg U pacjentów w podeszłym wieku z prawidłową czynnością nerek zalecenia dotyczące schematu dawkowania są takie same jak w przypadku pacjentów dorosłych: u pacjentów z niewydolnością nerek (CC od 30-60 ml / min) i pacjentów poddawanych hemodializie, pojedyncza dawka nie powinna przekraczać 200 mikrogramów. Maksymalna dawka dobowa wynosi 400 mikrogramów.
Efekty uboczne
Najczęstszymi działaniami niepożądanymi, szczególnie na początku leczenia, były: suchość w ustach, ból głowy, astenia i senność. Intensywność ich manifestacji i częstotliwość zmniejszają się wraz z wielokrotnym przyjmowaniem Częstość występowania działań niepożądanych określa się następująco: bardzo często (więcej niż 1/10), często (więcej niż 1/100, mniej niż 1/10), czasami (ponad 1/1000 i mniej niż 1/100), bardzo rzadko (mniej niż 1/1000, w tym pojedyncze wiadomości) Od strony ośrodkowego układu nerwowego: często - zwiększone zmęczenie,senność, ból głowy, zawroty głowy; czasami - bezsenność, astenia, z układu sercowo-naczyniowego: często - rozszerzenie naczyń krwionośnych; czasami - nadmierne obniżenie ciśnienia krwi, niedociśnienie ortostatyczne, parestezje, zespół Raynauda, upośledzenie mikrokrążenia obwodowego Od strony przewodu pokarmowego: bardzo często - sucha błona śluzowa jamy ustnej; często - nudności, zaparcia i inne naruszenia przewodu żołądkowo-jelitowego; bardzo rzadko - zapalenie wątroby, cholestaza Z układu moczowo-płciowego: czasami - zatrzymanie moczu lub nietrzymanie moczu, impotencja, zmniejszenie libido Reakcje alergiczne: czasami - objawy skórne, obrzęk naczynioruchowy, z narządu wzroku: czasami - suche oczy, powodujące swędzenie lub pieczenie .Inne: czasami - obrzęk o różnej lokalizacji, osłabienie nóg, omdlenia, zatrzymanie płynów, anoreksja, ból w okolicy ślinianek przyusznych, ginekomastia.
Przedawkowanie
Istnieją doniesienia o kilku przypadkach przedawkowania bez zgonu, gdy stosowano jednorazowo dawki do 19,6 mg Objawy: ból głowy, sedacja, senność, znaczne obniżenie ciśnienia krwi, zawroty głowy, osłabienie, bradykardia, suchość w jamie ustnej, wymioty i ból brzucha, zwiększone zmęczenie. Możliwe jest krótkotrwałe zwiększenie ciśnienia krwi, tachykardia, hiperglikemia Leczenie: Nie ma swoistego antidotum. Płukanie żołądka, przyjmowanie węgla aktywowanego i środków przeczyszczających, leczenie objawowe. W przypadku wyraźnego spadku ciśnienia krwi zaleca się wprowadzenie płynu do przywrócenia BCC i wprowadzenia dopaminy. Bradykardia może zostać zatrzymana przez atropinę. Antagoniści receptora ad-adrenergicznego mogą zmniejszyć lub wyeliminować przemijające nadciśnienie podczas przedawkowania moksonidyny.
Interakcje z innymi lekami
Moksonidynę można podawać z tiazydowymi lekami moczopędnymi, powolnymi blokerami kanału wapniowego i innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi. Połączone stosowanie moksonidyny z tymi i innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi prowadzi do efektu addytywnego i nasila działanie hipotensyjne, gdy przepisując moksonidynę hydrochlorotiazydowi, glibenklamidem (gliburydem) lub digoksyną, nie ma interakcji farmakokinetycznych.dlatego nie zaleca się przepisywania trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych w tym samym czasie co moksonidynę Moksonidyna umiarkowanie zwiększa zmniejszoną zdolność poznawczą u pacjentów przyjmujących lorazepam.Mokonidyna w połączeniu z benzodiazepinami może towarzyszyć zwiększony efekt uspokajający tych ostatnich.Moksonidyna może nasilać działanie etanolu, gdy jest stosowany w połączeniu. brak interakcji.
Instrukcje specjalne
Jeśli chcesz anulować jednocześnie przyjmowane beta-blokery i Tenzotran, najpierw anuluj beta-blokery i tylko kilka dni - Tenzotran, Stop stopniowo zażywaj Tenzotran Nie zaleca się jednoczesnego stosowania trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych z lekiem Tenzotran. Moksonidyna może być przepisywana tiazydowymi lekami moczopędnymi, inhibitorami ACE i powolnymi blokerami kanału wapniowego. Pacjenci z rzadką dziedziczną nietolerancją patologiczną niedobór galaktozy, niedobór laktazy ani zespołu złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinien być stosowany przez Tenzotran Wpływ na zdolność kierowania pojazdami i mechanizmy kontrolne Brak danych na temat niekorzystnego wpływu moksonidyny na zdolność prowadzenia pojazdów i mechanizmów kontrolnych. Istnieją doniesienia o występowaniu senności i zawrotów głowy podczas leczenia moksonidyną. Należy to wziąć pod uwagę przy przepisywaniu leku pacjentom, którzy są zaangażowani w potencjalnie niebezpieczne działania, które wymagają dużej koncentracji uwagi i szybkości reakcji psychomotorycznych.
Recepta
Tak