Amaril tabletki 4 mg 90 sztuk
Condition: New product
1000 Items
Rating:
Be the first to write a review!
More info
Aktywne składniki
Glimepiryd
Formularz zwolnienia
Pigułki
Skład
1 tabletka zawiera: Glimepirid 4 mg Substancje pomocnicze: monohydrat laktozy - 135,85 mg, karboksymetyloskrobia sodowa (typ A) - 8 mg, powidon 25 000 - 1 mg, celuloza mikrokrystaliczna - 20 mg, stearynian magnezu - 1 mg, indygotyna karminowa (E132) - 0,15 mg.
Efekt farmakologiczny
Doustny lek hipoglikemiczny jest pochodną sulfonylomocznika trzeciej generacji Glimepiryd zmniejsza stężenie glukozy we krwi, głównie ze względu na stymulację uwalniania insuliny z komórek β trzustki. Jego działanie jest przede wszystkim związane ze zwiększoną zdolnością komórek β trzustki do reagowania na fizjologiczną stymulację glukozą. W porównaniu z glibenklamidem, glimepiryd w małych dawkach powoduje uwalnianie mniejszej ilości insuliny, gdy osiąga się ten sam spadek stężenia glukozy we krwi. Fakt ten przemawia za występowaniem pozatrzustkowych działań hipoglikemizujących w glimepirydzie (zwiększona wrażliwość tkanek na insulinę i działanie insulinomimetyczne). Jak wszystkie inne pochodne sulfonylomocznika, glimepiryd reguluje wydzielanie insuliny przez interakcję z kanałami potasowymi wrażliwymi na ATP na błonach komórek β. W przeciwieństwie do innych pochodnych sulfonylomocznika, glimepiryd selektywnie wiąże się z białkiem o masie cząsteczkowej 65 kilodaltonów, zlokalizowanym w błonach komórek β trzustki. Ta interakcja glimepirydu z białkiem, które się z nim wiąże, reguluje otwieranie lub zamykanie kanałów potasowych wrażliwych na ATP Glimepiryd zamyka kanały potasowe. To powoduje depolaryzację w komórkach beta trzustki, co prowadzi do otwarcia kanałów wapniowych wrażliwych na napięcie oraz wchodzenie wapnia do komórki. W rezultacie wzrost wewnątrzkomórkowego stężenia wapnia aktywuje wydzielanie insuliny przez egzocytozę, Glimepiryd jest znacznie szybszy i odpowiednio częściej wchodzi w wiązanie i jest uwalniany z wiązania z białkiem związanym z nim niż glibenklamidem. Przyjmuje się, że ta właściwość wysokiej szybkości wymiany glimepirydu z wiążącym się z nim białkiem powoduje jego wyraźny wpływ uwrażliwienia na β-komórkę na glukozę i ochronę przed desensytyzacją i przedwczesnym wyczerpaniem. Glimepiryd nasila działanie insuliny na wychwyt glukozy przez tkanki obwodowe Działanie insulino-mimetyczne.Glimepiryd ma działanie podobne do insuliny na wychwyt glukozy przez tkanki obwodowe i uwalnianie glukozy z wątroby Pobór glukozy przez tkanki obwodowe odbywa się przez jego transport do komórek mięśniowych i adipocytów. Glimepirid bezpośrednio zwiększa liczbę cząsteczek transportujących glukozę w błonach komórkowych komórek mięśniowych i adipocytów. Zwiększone spożycie glukozy prowadzi do aktywacji fosfolipazy C specyficznej wobec glikozylofosfatydyloinozytolu C. W rezultacie wewnątrzkomórkowe stężenie wapnia zmniejsza się, powodując zmniejszenie aktywności kinazy białkowej A, co z kolei stymuluje metabolizm glukozy. 2,6-bisfosforan, który hamuje glukoneogenezę, wpływ na agregację płytek krwi. Glimepiryd zmniejsza agregację płytek in vitro i in vivo. Wydaje się, że ten efekt jest związany z selektywnym hamowaniem COX, który jest odpowiedzialny za tworzenie tromboksanu A, ważnego endogennego czynnika agregacji płytek krwi. Działanie anty-aterogenne. Glimepiryd przyczynia się do normalizacji lipidów, zmniejsza poziom malonylodialdehydu we krwi, co prowadzi do znacznego spadku peroksydacji lipidów. U zwierząt glimepiryd prowadzi do znacznego zmniejszenia powstawania blaszek miażdżycowych, zmniejszając nasilenie stresu oksydacyjnego, który jest stale obecny u pacjentów z cukrzycą typu 2. Glimepiryd zwiększa poziom endogennego α-tokoferolu, aktywności katalazy, peroksydazy glutationowej i dysmutazy ponadtlenkowej. Poprzez wrażliwe na ATP kanały potasowe pochodne sulfonylomocznika wpływają również na układ sercowo-naczyniowy. W porównaniu z tradycyjnymi pochodnymi sulfonylomocznika, glimepiryd ma znacznie mniejszy wpływ na układ sercowo-naczyniowy, co można wytłumaczyć specyficznym charakterem jego interakcji z wrażliwymi na ATP kanałami potasowymi, które wiążą się z nim. U zdrowych ochotników minimalna skuteczna dawka glimepirydu wynosi 0,6 mg. Działanie glimepirydu zależy od dawki i jest powtarzalne.Fizjologiczna reakcja na wysiłek fizyczny (zmniejszenie wydzielania insuliny) podczas przyjmowania glimepirydu utrzymuje się Nie ma znaczących różnic w działaniu w zależności od tego, czy lek był przyjmowany 30 minut przed posiłkiem lub tuż przed posiłkiem. U pacjentów z cukrzycą wystarczającą kontrolę metaboliczną można uzyskać w ciągu 24 godzin po podaniu pojedynczej dawki leku. Ponadto w badaniu klinicznym u 12 z 16 pacjentów z niewydolnością nerek (CC 4-79 ml / min) osiągnięto wystarczającą kontrolę metaboliczną w skojarzeniu z metforminą. U pacjentów z niewystarczającą kontrolą metaboliczną podczas stosowania maksymalnej dawki glimepirydu można rozpocząć leczenie skojarzone z glimepirydem i metforminą. W dwóch badaniach wykazano, że terapia skojarzona poprawia kontrolę metaboliczną w porównaniu z leczeniem każdego z tych leków osobno .. Leczenie skojarzone z insuliną. U pacjentów z niewystarczającą kontrolą metaboliczną, podczas przyjmowania glimepirydu w maksymalnych dawkach, można rozpocząć jednoczesną terapię insuliną. Zgodnie z wynikami dwóch badań z użyciem tej kombinacji, osiągnięto taką samą poprawę kontroli metabolicznej, jak przy stosowaniu tylko jednej insuliny. Jednak mniejsza dawka insuliny jest wymagana w terapii skojarzonej.
Farmakokinetyka
Porównując dane otrzymane z pojedynczym i wielokrotnym podawaniem glimepirydu (1 raz / dobę), nie stwierdzono istotnych różnic w parametrach farmakokinetycznych, a ich zmienność pomiędzy różnymi pacjentami była bardzo niska. Nie obserwuje się znaczącej akumulacji leku Absorpcja Po wielokrotnym podaniu leku w dawce dobowej 4 mg Cmax w surowicy osiąga się po około 2,5 h i wynosi 309 ng / ml. Istnieje liniowa zależność między dawką a Cmax glimepirydu w osoczu krwi, jak również między dawką a AUC. Po spożyciu, biodostępność glimepirydu wynosi 100%. Posiłek nie ma znaczącego wpływu na wchłanianie, z wyjątkiem nieznacznego spowolnienia jego szybkości Dystrybucja W przypadku glimepirydu bardzo niski Vd (około 8,8 l), w przybliżeniu równy albuminie Vd, wysoki stopień wiązania z białkami osocza (ponad 99%) i niski klirens (około 48Glimepiryd przenika do mleka kobiecego i przenika przez barierę łożyskową Metabolizm Glemepiryd jest metabolizowany w wątrobie (głównie z udziałem izoenzymu CYP2C9) w celu utworzenia 2 metabolitów - hydroksylowanych i karboksylowanych pochodnych, które znajdują się w moczu i kale T1 / 2 metabolity - T1 / 2 stężenie leku w osoczu w surowicy, odpowiadające schematowi wielokrotnego dawkowania, wynosi w przybliżeniu 5-8 h. Po przyjęciu glimepirydu w dużych dawkach, T1 / 2 nieznacznie wzrasta. spożycie 58% glimepirydu jest wydalane przez nerki, a 35% przez jelita. Niezmieniona substancja czynna nie jest wykrywana w moczu: hydroksylowane i karboksylowane metabolity glimepirydu T1 / 2 wynosiły odpowiednio 3-5 godzin i 5-6 godzin Farmakokinetyka w szczególnych sytuacjach klinicznych Parametry farmakokinetyczne są podobne u pacjentów różnej płci i w różnych grupach wiekowych. choroba nerek (niska QC), występuje tendencja do zwiększenia klirensu glimepirydu i do spadku jego średnich stężeń w surowicy krwi, co prawdopodobnie wynika z szybszej eliminacji Arat w wyniku zmniejszenia się jego wiązanie z białkami. Tak więc w tej kategorii pacjentów nie ma dodatkowego ryzyka kumulacji glimepirydu.
Wskazania
- cukrzyca typu 2 (w monoterapii lub w ramach leczenia skojarzonego z metforminą lub insuliną).
Przeciwwskazania
- cukrzyca typu 1, - cukrzycowa kwasica ketonowa, cukrzycowe zapalenie skóry i śpiączka, - ciężka niewydolność wątroby (brak doświadczenia klinicznego), - ciężka niewydolność nerek, w tym: pacjenci poddawani hemodializie (brak doświadczenia klinicznego), - ciąża, - laktacja (karmienie piersią), - wiek dzieci (brak doświadczenia klinicznego), - rzadkie choroby dziedziczne, takie jak nietolerancja galaktozy, niedobór laktazy lub zaburzenie wchłaniania glukozy-galaktozy; - Nadwrażliwość na składniki leku, - Nadwrażliwość na inne pochodne sulfonylomocznika i leki sulfonamidowe (ryzyko wystąpienia reakcji nadwrażliwości).
Środki ostrożności
Należy zachować ostrożność podczas stosowania leku w pierwszych tygodniach leczenia (zwiększone ryzyko hipoglikemii); jeśli istnieją czynniki ryzyka rozwoju hipoglikemii (może być konieczne dostosowanie dawki glimepirydu lub całej terapii); z chorobami współistniejącymi podczas leczenia lub ze zmianą stylu życia pacjentów (zmiana diety i czasu posiłków, wzrost lub spadek aktywności fizycznej); w przypadku niewydolności dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej; z naruszeniem wchłaniania pokarmu i leków z przewodu pokarmowego (niedrożność jelit, niedowład jelitowy).
Stosuj podczas ciąży i laktacji
Amaryl jest przeciwwskazany do stosowania w ciąży. W przypadku planowanej ciąży lub ciąży kobieta powinna zostać przeniesiona na leczenie insuliną Ustalono, że glimepiryd przenika do mleka kobiecego. Podczas laktacji należy przenieść kobietę do insuliny lub przerwać karmienie piersią.
Dawkowanie i sposób podawania
Z reguły dawka amarylu jest określana przez docelowe stężenie glukozy we krwi. Lek należy podawać w minimalnej dawce wystarczającej do uzyskania niezbędnej kontroli metabolicznej Podczas leczenia Amarylem konieczne jest regularne ustalanie poziomu glukozy we krwi. Ponadto zaleca się regularne monitorowanie poziomu hemoglobiny glikowanej, przerwanie przyjmowania leku, na przykład pominięcie kolejnej dawki, nie powinno być uzupełniane przez kolejne podanie leku w wyższej dawce. (w szczególności przy pomijaniu zwykłej dawki lub pomijaniu posiłku) lub w sytuacjach, w których nie można przyjąć leku. t przyjąć w całości, bez żucia, z wystarczającą ilością płynu (około 1/2 filiżanki). Jeśli to konieczne, tabletki leku Amaryl można podzielić wzdłuż ryzyka na dwie równe części. Początkowa dawka leku Amaryl wynosi 1 mg 1 raz na dobę. Jeśli to konieczne, dawkę dzienną można stopniowo zwiększać (w odstępach 1-2 tygodni) pod regularną kontrolą stężenia glukozy we krwi i w następującej kolejności: 1 mg-2 mg-3 mg-4 mg-6 mg (-8 mg) na dobę U pacjentów z dobrze kontrolowaną cukrzycą typu 2 dzienna dawka leku wynosi zazwyczaj 1-4 mg.Dawka dzienna większa niż 6 mg jest skuteczniejsza tylko u niewielkiej liczby pacjentów, lekarz określa czas przyjmowania leku Amaryl i rozkład dawki w ciągu dnia, biorąc pod uwagę styl życia pacjenta (czas posiłku, ilość ćwiczeń). Dzienna dawka jest przepisywana w 1 recepcji, z reguły bezpośrednio przed pełnym śniadaniem lub, jeśli dzienna dawka nie została przyjęta, bezpośrednio przed pierwszym głównym posiłkiem. Bardzo ważne jest, aby nie pominąć posiłku po zażyciu pigułek Amaryl Lepsza kontrola metaboliczna wiąże się ze zwiększoną wrażliwością na insulinę, a podczas leczenia można zmniejszyć zapotrzebowanie na glimepiryd. W celu uniknięcia rozwoju hipoglikemii konieczne jest stopniowe zmniejszanie dawki lub zaprzestanie przyjmowania leku Amaryl, a także warunków, w których może być wymagana modyfikacja dawki glimepirydu: - utrata masy ciała, - zmiany stylu życia (zmiana diety, czasu posiłków, liczba ćwiczeń); Występowanie innych czynników, które prowadzą do podatności na rozwój hipoglikemii lub hiperglikemii Leczenie glimepirydem jest zwykle prowadzone przez długi czas .. Przeniesienie pacjenta z kolejnej doustnej hipoglikemii niczne leku na lek AmarilNe jest dokładny stosunek pomiędzy dawkami leku Amaryl i innych doustnych środków przeciwcukrzycowych. Przenosząc z takich leków do Amaril, zalecana początkowa dawka dobowa tego drugiego leku wynosi 1 mg (nawet jeśli pacjent został przeniesiony na Amaril z maksymalnej dawki innego doustnego leku hipoglikemicznego). Każde zwiększenie dawki należy prowadzić etapami, biorąc pod uwagę reakcję na glimepiryd zgodnie z powyższymi zaleceniami. Należy wziąć pod uwagę intensywność i czas działania efektu poprzedniego środka hipoglikemizującego. Może być konieczne przerwanie leczenia w celu uniknięcia efektu addytywnego, który zwiększa ryzyko wystąpienia hipoglikemii Stosowanie w skojarzeniu z metforminą Pacjenci z źle kontrolowaną cukrzycą podczas stosowania glimepirydu lub metforminy w maksymalnych dawkach dobowych mogą rozpocząć od połączenia tych dwóch leków.W takim przypadku wcześniejsze leczenie glimepirydem lub metforminą kontynuowane jest w tych samych dawkach, a dodatkowe podawanie metforminy lub glimepirydu rozpoczyna się od małej dawki, którą następnie miareczkuje się w zależności od docelowego poziomu kontroli metabolicznej, aż do maksymalnej dawki dziennej. Leczenie skojarzone należy rozpocząć pod ścisłym nadzorem lekarza Stosowanie w połączeniu z insuliną Pacjenci z niedostatecznie kontrolowaną cukrzycą podczas jednoczesnego przyjmowania glimepirydu w maksymalnej dawce dziennej mogą jednocześnie podawać insulinę. W tym przypadku ostatnia dawka glimepirydu przypisana pacjentowi pozostaje niezmieniona. W takim przypadku leczenie insuliną rozpoczyna się od niskich dawek, które stopniowo zwiększają się pod kontrolą stężenia glukozy we krwi. Leczenie skojarzone jest przeprowadzane pod ścisłą kontrolą lekarską.Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek mogą być bardziej wrażliwi na działanie hipoglikemiczne glimepirydu. Dane dotyczące stosowania leku Amaryl u pacjentów z niewydolnością nerek są ograniczone Dane dotyczące stosowania leku Amaryl u pacjentów z niewydolnością wątroby są ograniczone.
Efekty uboczne
Ze względu na metabolizm: hipoglikemia jest możliwa, co, podobnie jak w przypadku innych pochodnych sulfonylomocznika, może być przedłużone. Objawy hipoglikemii - bóle głowy, głód, nudności, wymioty, zmęczenie, senność, zaburzenia snu, niepokój, agresywność, zaburzenia koncentracji, czujność i szybkość reakcji, depresja, dezorientacja, zaburzenia mowy, afazja, zaburzenia widzenia, drżenie, niedowład zaburzenia czucia, zawroty głowy, utrata samokontroli, majaczenie, drgawki mózgowe, senność lub utrata przytomności aż do śpiączki, płytki oddech, bradykardia. Ponadto mogą występować objawy przeciwreagulacji adrenergicznej w odpowiedzi na hipoglikemię, takie jak zimny lepki pot, niepokój, tachykardia, nadciśnienie tętnicze, dławica piersiowa, kołatanie serca i zaburzenia rytmu serca. Obraz kliniczny ciężkiej hipoglikemii może przypominać udar. Objawy hipoglikemii prawie zawsze znikają po jej usunięciu, z narządu wzroku: przejściowe zaburzenia widzenia spowodowane zmianami stężenia glukozy we krwi są możliwe (szczególnie na początku leczenia).Ich przyczyną jest przejściowa zmiana obrzęku soczewki, w zależności od stężenia glukozy we krwi, oraz z powodu tej zmiany we współczynniku załamania soczewki.Z części układu pokarmowego: rzadko - nudności, wymioty, uczucie ciężkości lub pełności w nadbrzuszu, ból brzucha, biegunka; w niektórych przypadkach - zapalenie wątroby, zwiększona aktywność enzymów wątrobowych i / lub cholestaza i żółtaczka, które mogą rozwinąć się w zagrażającą życiu niewydolność wątroby, ale mogą ulec odwrotnemu rozwojowi po wycofaniu leku, z układu krwiotwórczego: rzadko - trombocytopenia; w niektórych przypadkach leukopenia, niedokrwistość hemolityczna, erytrocytopenia, granulocytopenia, agranulocytoza i pancytopenia. Po wprowadzeniu leku do obrotu zgłaszano przypadki ciężkiej trombocytopenii z liczbą płytek <10 000 / μl i plamicą małopłytkową (częstość nieznana). Reakcje alergiczne: rzadko reakcje alergiczne i pseudo-alergiczne, takie jak swędzenie, pokrzywka, wysypka skórna. Takie reakcje prawie zawsze mają łagodną postać, ale mogą przekształcić się w ciężkie reakcje z dusznością, gwałtowny spadek ciśnienia krwi, który czasami przechodzi w wstrząs anafilaktyczny; w niektórych przypadkach - alergiczne zapalenie naczyń Inne: w niektórych przypadkach - hiponatremia, fotosensybilizacja, jeśli pojawią się objawy, pokrzywka powinna natychmiast skonsultować się z lekarzem.
Przedawkowanie
W szczególności kliniczne stresujące warunki, takie jak uraz, operacja, infekcje z gorączką, kontrola metaboliczna mogą się pogorszyć u pacjentów z cukrzycą, dlatego aby utrzymać odpowiednią kontrolę metaboliczną, może być konieczne czasowe przejście na leczenie insuliną. hipoglikemia, która wymaga szczególnie uważnego monitorowania stężenia glukozy we krwi, czynników, które przyczyniają się do ryzyka hipoglikemii są zgłaszane: - niechęć lub niezdolność pacjenta (częściej obserwowana u pacjentów w podeszłym wieku) do współpracy z lekarzem, - niedożywienie, nieregularne przyjmowanie posiłków lub pomijanie posiłków, - brak równowagi między ćwiczeniem a spożywaniem węglowodanów, - zmiana diety, - spożywanie alkoholu,zwłaszcza w połączeniu ze szczelinami posiłku - ciężką niewydolnością nerek, - poważne zaburzenia funkcji wątroby (u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby pokazuje przeniesienie na insulinę, przynajmniej do kontroli metabolicznej) - przedawkowanie glimepiryd; - niektóre niewyrównaną hormonalnego Zaburzenia, które naruszają węglowodanową lub adrenergicznego kontrregulyatsii w odpowiedzi na hipoglikemii (na przykład niektóre zaburzenia czynności tarczycy i przedniej niewydolności kory mózgowej adpochechnikov) - jednoczesne przyjmowanie niektórych leków, - odbiór glimepiryd w przypadku braku wskazania do ich priemu.Lechenie pochodnych sulfonylomocznika, które obejmują glimepiryd, może prowadzić do niedokrwistości hemolitycznej, jednak u pacjentów z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej powinny być szczególnie Należy zachować ostrożność podczas wyznaczania glimepirydu, zaleca się stosowanie środków hipoglikemizujących, które nie są pochodnymi sulfonylomocznika .W przypadku powyższych czynników ryzyka OZWOJU hipoglikemia i gdy podczas leczenia współistniejące choroby lub modyfikacji obraz życia pacjenta może wymagać glimepiryd dostosowanie dawki lub wszystkie hipoglikemii terapii.Simptomy wynikające adrenergicznego kontrregulyatsii organizmu w odpowiedzi na hipoglikemii może być nieobecny lub łagodne hipoglikemii z stopniowego rozwoju u pacjentów w podeszłym wieku, u pacjentów z zaburzeniami autonomicznego układu nerwowego lub u pacjentów otrzymujących beta-adrenoblockato p, klonidyna, rezerpina, guanetydyna i inne czynniki sympatykolityczne Hipoglikemię można szybko wyeliminować, przyjmując szybko trawione węglowodany (glukozę lub sacharozę). Podobnie jak w przypadku podawania innych pochodnych sulfonylomocznika, pomimo początkowego skutecznego złagodzenia hipoglikemii, hipoglikemia może zostać wznowiona. Dlatego pacjenci powinni pozostać pod stałym nadzorem. W ciężkiej hipoglikemii dodatkowo wymaga natychmiastowego leczenia i monitorowania, aw niektórych przypadkach - hospitalizacji zabieg czas patsienta.Vo glimepirydu wymaga regularnego monitorowania czynności wątroby oraz obrazu krwi obwodowej (zwłaszcza liczby leukocytów i płytek krwi) .Such efektów ubocznych, takich jak ciężkiej hipoglikemii, poważnych zmian zdjęcia krwi, ciężkie reakcje alergiczne,niewydolność wątroby może zagrażać życiu, dlatego jeśli takie reakcje wystąpią, pacjent powinien natychmiast poinformować o tym lekarza prowadzącego, przerwać przyjmowanie leku i nie wznowić przyjmowania leku bez zalecenia lekarza .. Stosowanie w pediatrii Brak danych dotyczących długoterminowej skuteczności i bezpieczeństwa stosowania leku. na temat zdolności prowadzenia pojazdów i mechanizmów kontrolnych: na początku leczenia, po zmianie leczenia lub po nieregularnym przyjęciu glimepirydu, lovlennoe hipo- lub hiperglikemia obniżone stężenie i psychomotorycznej prędkości. Może to niekorzystnie wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych lub kontrolowania różnych maszyn i mechanizmów.
Interakcje z innymi lekami
Glimepiryd jest metabolizowany przy udziale izoenzymu CYP2C9, co należy wziąć pod uwagę podczas jednoczesnego stosowania leku z induktorami (np. Ryfampicyną) lub inhibitorami (na przykład flukonazolem) CYP2C9. jeden z następujących leków: insulina, inne leki hipoglikemizujące do podawania doustnego, inhibitory ACE, sterydy anaboliczne i męskie hormony płciowe, chloramfenikol, kumaryny , tetracykliny, tritoqualine, trofosfamid Zmniejszenie działania hipoglikemicznego i związane z tym zwiększenie stężenia glukozy we krwi jest możliwe w połączeniu z jednym z następujących leków: acetazolamid, barbitur ty, GCS, diazoksyd, diuretyki, środki sympatykomimetyczne (w tym epinefryna), glukagon, środki przeczyszczające (z długotrwałym stosowaniem), kwas nikotynowy (w wysokich dawkach), estrogeny i progestageny, fenotiazyny, fenytoina, ryfampicyna, hormony tarczycy zawierające jod. Blokery receptorów histaminowych H2, beta-blokery,Klonidyna i rezerpina mogą zarówno nasilać, jak i zmniejszać hipoglikemiczne działanie glimepirydu Pod wpływem czynników sympatykolitycznych, takich jak beta-adrenolityki, klonidyna, guanetydyna i rezerpina, oznaki przeciwreagulacji adrenergicznej w odpowiedzi na hipoglikemię mogą być zmniejszone lub nieobecne. osłabienie działania pochodnych kumaryny Równoczesne lub przewlekłe spożywanie alkoholu może zarówno wzmocnić, jak i osłabić hipoglikemiczny efekt glimepirydu. Kwasy elchnyh: kolesewelam wiąże glimepiryd i zmniejsza wchłanianie glimepiryd z przewodu pokarmowego. W przypadku glimepirydu, co najmniej 4 godziny przed spożyciem koła, nie obserwuje się interakcji. Dlatego też glimepiryd należy przyjmować co najmniej 4 godziny przed przyjęciem wózka inwalidzkiego.
Instrukcje specjalne
W szczególności kliniczne stresujące warunki, takie jak uraz, operacja, infekcje z gorączką, kontrola metaboliczna mogą się pogorszyć u pacjentów z cukrzycą, dlatego aby utrzymać odpowiednią kontrolę metaboliczną, może być konieczne czasowe przejście na leczenie insuliną. hipoglikemia, która wymaga szczególnie uważnego monitorowania stężenia glukozy we krwi, czynników, które przyczyniają się do ryzyka hipoglikemii są zgłaszane: - niechęć lub niezdolność pacjenta (częściej u pacjentów w podeszłym wieku) do współpracy z lekarzem, - niedożywienie, nieregularne odżywianie lub pomijanie posiłków, - brak równowagi między aktywnością fizyczną a spożyciem węglowodanów, - zmiana diety, - spożywanie alkoholu, szczególnie w połączeniu z nawykami żywieniowymi, ciężką niewydolnością nerek, ciężką niewydolnością wątroby (u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby wskazana jest insulinoterapia, przynajmniej do osiągnięcia ciśnienia metabolicznego Sterowanie Matic) - przedawkowanie glimepiryd - niektóre niewyrównaną zaburzenia endokrynologiczne, łamiąc metabolizm węglowodanów lub adrenergicznego kontrregulyatsii w odpowiedzi na hipoglikemii (na przykład niektóre zaburzenia czynności tarczycy i przedniej części przysadki,niewydolność kory nadnerczy Zachowując szczególną ostrożność przepisując glimepiryd, zaleca się stosowanie środków hipoglikemizujących, które nie są pochodnymi sulfonylomocznika. Czynniki ryzyka hipoglikemii, a także chorób współistniejących występujących podczas leczenia lub zmiany stylu życia pacjenta, mogą wymagać dostosowania dawki glimepirydu lub całej terapii. nasilają się hipoglikemia u pacjentów w podeszłym wieku, u pacjentów z zaburzeniami autonomicznego układu nerwowego lub u pacjentów ich beta-blokery, klonidyna, rezerpina, guanetydyna lub inny sympatykolityczne sredstva.Gipoglikemiya można szybko wyeliminowane przez natychmiastowej akceptacji szybko przyswajalnych węglowodanów (glukozy lub sacharozy). Podobnie jak w przypadku podawania innych pochodnych sulfonylomocznika, pomimo początkowego skutecznego złagodzenia hipoglikemii, hipoglikemia może zostać wznowiona. Dlatego pacjenci powinni pozostać pod stałym nadzorem. Gdy ciężka hipoglikemia dodatkowo wymaga natychmiastowego leczenia i obserwacji przez lekarza, aw niektórych przypadkach hospitalizacji pacjenta Podczas leczenia glimepirydem wymagane jest regularne monitorowanie czynności wątroby i obrazu krwi obwodowej (w szczególności liczby krwinek białych i płytek krwi) Takie działania niepożądane, takie jak ciężka hipoglikemia, poważne zmiany obraz krwi, ciężkie reakcje alergiczne, niewydolność wątroby może zagrażać życiu, więc jeśli takie reakcje rozwiną się, pacjent powinien pl niezwłocznie poinformować swojego lekarza, należy przerwać przyjmowanie leku i nie przedłużać spotkanie bez zalecenia vracha.Ispolzovanie w pediatriiDannye na skuteczność i bezpieczeństwo leku długoterminowej u dzieci otsutstvuyut.Vliyanie na zdolność prowadzenia pojazdów i zarządzania mehanizmamiV początku leczenia,po zmianie leczenia lub po nieregularnym przyjęciu glimepirydu może wystąpić zmniejszenie koncentracji uwagi i szybkość reakcji psychomotorycznych spowodowanych hipo- lub hiperglikemią. Może to niekorzystnie wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych lub kontrolowania różnych maszyn i mechanizmów.
Recepta
Tak