Aprovel tabletki 150 mg 14 sztuk
Condition: New product
1000 Items
Rating:
Be the first to write a review!
More info
Aktywne składniki
Irbesartan
Formularz zwolnienia
Pigułki
Skład
Irbesartan 150 mg Substancje pomocnicze: monohydrat laktozy - 51 mg, celuloza mikrokrystaliczna - 27 mg, kroskarmeloza sodowa - 12 mg, hypromeloza - 5 mg, stearynian magnezu - 2,5 mg, dwutlenek krzemu - 2,5 mg. Skład powłoki powłoki: biały opadry - 10 mg (laktoza jednowodna - 36%, hypromeloza - 28%, makrogol 3000 - 10%, dwutlenek tytanu (E171) - 26%), wosk karnauba - mniej niż 50 μg.
Efekt farmakologiczny
Leki przeciwnadciśnieniowe, selektywny antagonista receptora angiotensyny II (typ AT1). Irbesartan nie wymaga aktywacji metabolicznej w celu uzyskania aktywności farmakologicznej. Angiotensyna II jest ważnym składnikiem RAAS i bierze udział w patogenezie nadciśnienia tętniczego, a także w homeostazie sodu. Irbesartan blokuje wszystkie fizjologicznie znaczące działania angiotensyny II, niezależnie od źródła lub drogi syntezy, w tym wyraźne działanie zwężające naczynia krwionośne i zwiększone wydzielanie aldosteronu, realizowane przez receptory takie jak AT1, zlokalizowane na powierzchni komórek mięśni gładkich naczyń oraz w korze nadnerczy. Irbesartan nie wykazuje aktywności agonistycznej względem receptorów AT1 i ma o wiele większe (ponad 8500 razy) powinowactwo do receptorów AT1 niż do receptorów AT2 (receptory, które nie są związane z regulacją układu sercowo-naczyniowego). Irbesartan nie hamuje enzymów RAAS (takich jak renina, ACE) i nie wpływa na receptory innych hormonów lub kanałów jonowych zaangażowanych w regulację ciśnienia krwi i homeostazy sodowej. Blokowanie receptorów irbesartanu AT1 przerywa obwód sprzężenia zwrotnego w układzie renina-angiotensyna, co prowadzi do wzrostu stężenia reniny i angiotensyny II w osoczu. Po przyjęciu irbesartanu w zalecanych dawkach stężenie aldosteronu w osoczu zmniejsza się bez znaczącego wpływu na zawartość potasu w surowicy krwi (średnia wartość jego wzrostu jest mniejsza niż 0,1 mEq / l). Irbesartan nie wywiera znaczącego wpływu na stężenia triglicerydów, cholesterolu i glukozy w surowicy. Irbesartan nie wpływa na stężenie kwasu moczowego w surowicy krwi ani na szybkość wydalania kwasu moczowego przez nerki. Działanie przeciwnadciśnieniowe irbesartanu jest już widoczne po przyjęciu pierwszej dawki i staje się znaczące w ciągu 1-2 tygodni po przyjęciu, a maksymalne działanie przeciwnadciśnieniowe osiąga się przez 4-6 tygodni leczenia. W długotrwałych badaniach klinicznych działanie przeciwnadciśnieniowe irbesartanu obserwowano przez ponad rok.Działanie przeciwnadciśnieniowe codziennego podawania irbesartanu w dawkach do 900 mg na dobę przez jeden dzień jest zależne od dawki. Irbesartan, przyjmowany raz na dobę w dawkach 150-300 mg, obniża ciśnienie krwi, mierzone w pozycji leżącej na plecach lub siedzącej na końcu okresu między dawkami (24 godziny po przyjęciu dawki irbesartanu, tj. Przed przyjęciem kolejnej dawki irbesartanu), średnio 8 -13 / 5-8 mm Hg ul. (skurczowe / rozkurczowe ciśnienie krwi) w porównaniu z placebo. Przeciwnadciśnieniowe działanie irbesartanu przed przyjęciem kolejnej dawki wynosi 60-70% maksymalnego zmniejszenia rozkurczowego i skurczowego ciśnienia krwi. Optymalny spadek ciśnienia krwi w ciągu 24 godzin uzyskuje się przez przyjmowanie irbesartanu 1 raz dziennie. Irbesartan w przybliżeniu zmniejsza ciśnienie krwi w pozycji stojącej i leżącej. Efekty ortostatyczne są jednak rzadko obserwowane, podobnie jak w przypadku stosowania inhibitorów ACE u pacjentów z hiponatremią i (lub) hipowolemią, możliwe jest nadmierne obniżenie ciśnienia krwi z objawami klinicznymi. Działanie przeciwnadciśnieniowe diuretyków irbesartanu i tiazydu jest addytywne. U pacjentów z niewystarczającą redukcją ciśnienia tętniczego za pomocą monoterapii irbesartanem podawanie małych dawek hydrochlorotiazydu (12,5 mg) raz na dobę powoduje dodatkowe zmniejszenie ciśnienia tętniczego o 7-10 / 3-6 mm Hg. (skurczowe / rozkurczowe) w porównaniu z placebo. Skuteczność irbesartanu nie zależy od wieku ani płci. Podobnie jak w przypadku innych leków, które wpływają na RASS, działanie przeciwnadciśnieniowe irbesartanu u pacjentów rasy czarnej jest zauważalnie mniej wyraźne, jednak w przypadku stosowania irbesartanu razem z małymi dawkami hydrochlorotiazydu (na przykład 12,5 mg na dobę) skuteczność do tego u pacjentów rasy kaukaskiej. Po anulowaniu irbesartanu ciśnienie krwi powraca stopniowo do poziomu początkowego. Syndrom anulowania nie jest przestrzegany. W wieloośrodkowej, randomizowanej, kontrolowanej substancji czynnej (amlodypina) i placebo, prowadzono podwójnie ślepe badanie kliniczne IDNT przeprowadzone na 1 715 pacjentach z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą typu 2 (białkomocz 900 mg / dobę i stężeniu kreatyniny w surowicy w zakresie 1,0-3,0 mg / d) zmniejszenie (w porównaniu z placebo) o 20% (p = 0,024) i zmniejszenie (w porównaniu z amlodypiną) o 23% (p = 0,006) względnego ryzyka pierwszego wystąpienia któregokolwiek z następujących stanów: podwojenie stężenia kreatyniny w surowicy,rozwój krańcowej niewydolności nerek lub zgon z jakiejkolwiek przyczyny (gdy uzyskuje się porównywalne obniżenie ciśnienia krwi podczas stosowania irbesartanu i amlodypiny). Wieloośrodkowe, randomizowane, kontrolowane placebo, podwójnie zaślepione badanie kliniczne dotyczące wpływu irbesartanu na mikroalbuminurię u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą typu 2 (IRMA 2), przeprowadzone na 590 pacjentach z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą typu 2 z mikroalbamą 20-200 μg / min, 30-300 mg / dobę i prawidłową czynność nerek (stężenie kreatyniny w surowicy jest mniejsze niż 1,5 mg / dl u mężczyzn i mniej niż 1,1 mg / dl u kobiet), oceniano wpływ długotrwałego leczenia (w ciągu 2 lat) leku Objętość Aprovel przy progresji klinicznie znaczącego białkomoczu Podczas przyjmowania leku w dawce 300 mg / dobę, względne ryzyko wywołania klinicznie istotnego białkomoczu (w porównaniu do placebo, p = 0,0004) zostało zmniejszone o 70%, a przy dawce 150 mg, względne ryzyko rozwoju Spowolnienie progresji znaczącego klinicznie białkomoczu zauważono już po 3 miesiącach i kontynuowano przez cały okres 2 lat badania klinicznego. Zmniejszenie CC w ciągu 24 godzin między grupami leczonymi nie różniło się znacząco. Reakcja mikroalbuminurii do prawidłowej albuminurii (poniżej 20 μg / min, poniżej 30 mg / dobę) była częściej obserwowana w grupie leczonej Aprovel w dawce 300 mg (34%) w porównaniu z grupą placebo (21%).
Farmakokinetyka
Wchłanianie Po podaniu doustnym irbesartan jest szybko i całkowicie wchłaniany. Cmax irbesartanu w osoczu krwi osiąga się w ciągu 1,5-2 godzin po spożyciu. Całkowita biodostępność wynosi 60-80%. Jednoczesne przyjmowanie pokarmu nie wpływa znacząco na biodostępność leku. Dystrybucja Wiązanie z białkami osocza wynosi około 96%. Wiązanie z komórkowymi składnikami krwi jest nieznaczne. Vd - 53-93 l. Przy codziennym przyjmowaniu irbesartanu 1 raz na dobę, Css osiąga się po 3 dniach, podczas gdy obserwuje się jego ograniczoną akumulację w osoczu (mniej niż 20%). Metabolizm Po przyjęciu lub we wprowadzeniu irbesartanu znakowanego izotopem 14C, 80-85% radioaktywności w osoczu krążącej spada na niezmieniony irbesartan.Irbesartan ulega biotransformacji w wątrobie przez utlenianie i koniugację z kwasem glukuronowym. Utlenianie irbesartanu występuje głównie przy udziale izoenzymu CYP2C9, udział izoenzymu CYP3A4 w metabolizmie irbesartanu jest nieznaczny. Głównym metabolitem w krążeniu ogólnym jest glukuronid irbesartanu (około 6%). Irbesartan nie jest metabolizowany przez większość izoenzymów, które są zwykle zaangażowane w metabolizm leków (izoenzymy CYP1A1, CYP1A2, CYP2A6, CYP2B6 CYP2D6 lub CYP2E1) i nie powoduje ich hamowania ani indukcji. Irbesartan nie indukuje i nie hamuje izoenzymu CYP3A4. Irbesartan i jego metabolity są eliminowane z organizmu, zarówno poprzez jelita (z żółcią), jak i nerki. Końcowy czas T1 / 2 wynosi 11-15 godzin, a całkowity klirens i klirens nerkowy dożylnego irbesartanu wynoszą odpowiednio 157-176 ml / min i 3-3,5 ml / min. Po spożyciu lub we wprowadzeniu irbesartanu 14C około 20% radioaktywności znajduje się w moczu, a reszta w kale. Mniej niż 2% podanej dawki jest wydalane z moczem w postaci niezmienionego irbesartanu. Farmakokinetyka w szczególnych sytuacjach klinicznych Nieznacznie wyższe stężenia irbesartanu w osoczu występują u kobiet (w porównaniu z mężczyznami). Jednak nie zidentyfikowano różnic w T1 / 2 i kumulacji irbesartanu. Nie jest wymagana korekta dawki irbesartanu u kobiet. Nie obserwowano różnic w działaniu irbesartanu w zależności od płci. Wartości AUC i Cmax irbesartanu u pacjentów w podeszłym wieku (65-80 lat) z klinicznie prawidłową czynnością nerek i wątroby były o około 20-50% wyższe niż u młodszych pacjentów (18-40 lat). Wartości ostatecznego T1 / 2 były porównywalne. Nie obserwowano zależnych od wieku różnic w działaniu irbesartanu. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub pacjentów poddawanych hemodializie farmakokinetyka irbesartanu nie zmienia się znacząco. Podczas hemodializy irbesartan nie jest usuwany z organizmu. U pacjentów z niewydolnością wątroby (z powodu marskości wątroby), łagodnymi (klasa A funkcji lub 5-6 punktów w skali Child-Pugh) i umiarkowanymi (klasa czynnościowa B lub 7-9 punktów w skali Child-Pugh), parametry farmakokinetyczne irbesartanu nie zmieniają się znacząco . U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub pacjentów poddawanych hemodializie farmakokinetyka irbesartanu nie zmienia się znacząco. Irbesartan nie jest wydalany poprzez hemodializę.U ochotników bez nadciśnienia tętniczego, AUC i T1 / 2 irbesartanu u przedstawicieli rasy murzyńskiej były o około 20-25% wyższe niż u przedstawicieli rasy kaukaskiej; Ich irbesartan był prawie taki sam jak u rasy kaukaskiej.
Wskazania
- nadciśnienie tętnicze (w monoterapii iw połączeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi, na przykład tiazydowe leki moczopędne, beta-blokery, blokery wolno działających kanałów wapniowych); - nefropatię z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą typu 2 (w ramach skojarzonego leczenia hipotensyjnego).
Przeciwwskazania
- ciężka niewydolność wątroby (klasa czynnościowa C lub więcej niż 9 punktów w skali Child-Pugh) (brak doświadczenia w zastosowaniu klinicznym); - jednoczesne stosowanie z lekami zawierającymi aliskiren u pacjentów z cukrzycą lub z umiarkowaną do ciężkiej niewydolnością nerek (GFR poniżej 60 ml / min / 1,73 m2 powierzchni ciała); - jednoczesne stosowanie z inhibitorami ACE u pacjentów z nefropatią cukrzycową; - ciąża; - okres laktacji (karmienie piersią); - dzieci i młodzież do 18 lat (skuteczność i bezpieczeństwo nie zostały ustalone); - dziedziczna nietolerancja na galaktozę, niedobór laktazy lub zespół złego wchłaniania glukozy / galaktozy; - nadwrażliwość na lek. Zachowując ostrożność - ze zwężeniem zastawki aortalnej lub mitralnej, przerostową kardiomiopatią zawężającą; - z hipowolemią, hiponatremią, wynikającą np. z intensywnego leczenia lekami moczopędnymi, hemodializą, biegunką, wymiotami, dietą o ograniczonym spożyciu soli (niebezpieczeństwo nadmiernego obniżenia ciśnienia krwi); - u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, w zależności od aktywności RAAS, takich jak pacjenci z nadciśnieniem tętniczym z obustronnym lub jednostronnym zwężeniem tętnic nerkowych lub pacjenci z przewlekłą niewydolnością serca klasy czynnościowej III-IV (zgodnie z klasyfikacją NYHA); - w chorobie niedokrwiennej serca i (lub) klinicznie znamiennej miażdżycy naczyń mózgowych (z nadmiernym spadkiem ciśnienia krwi istnieje ryzyko zwiększonych zaburzeń niedokrwiennych,aż do rozwoju ostrego zawału mięśnia sercowego i udaru); - w przypadku niewydolności nerek (wymagana kontrola stężenia potasu i stężenia kreatyniny we krwi), niedawno przeprowadzony przeszczep nerki (brak doświadczenia w zastosowaniu klinicznym); - przy jednoczesnym stosowaniu NLPZ, w tym selektywnych inhibitorów COX-2 (zwiększone ryzyko upośledzenia czynności nerek, w tym możliwość wystąpienia ostrej niewydolności nerek i zwiększenia stężenia potasu w surowicy, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku, pacjentów z hipowolemią (w tym u pacjentów przyjmujących leki moczopędne) lub u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek); - w połączeniu z inhibitorami ACE lub aliskirenem, ponieważ w porównaniu z monoterapią z podwójną blokadą RAAS istnieje zwiększone ryzyko nadmiernego obniżenia ciśnienia krwi, hiperkaliemii i zaburzeń czynności nerek.
Stosuj podczas ciąży i laktacji
Brakuje doświadczenia w stosowaniu leku Aprovel podczas ciąży. Zastosowanie inhibitorów ACE w II i III trymestrze ciąży spowodowało uszkodzenie i śmierć rozwijającego się płodu. Dlatego w czasie ciąży stosowanie irbesartanu, a także jakiegokolwiek innego leku działającego bezpośrednio na RAAS, jest przeciwwskazane. Przejście do odpowiedniej alternatywnej terapii leków przeciwnadciśnieniowych o ustalonym profilu bezpieczeństwa podczas ciąży powinno być przeprowadzone przed rozpoczęciem planowania ciąży. Podczas diagnozowania ciąży podczas leczenia lek należy natychmiast anulować. Nie wiadomo, czy irbesartan przenika do mleka kobiecego. Preparat Aprovel jest przeciwwskazany w okresie karmienia piersią (karmienie piersią). Dlatego po ocenie stosunku szacowanych korzyści wynikających z przyjmowania leku przez matkę i potencjalnego ryzyka dla dziecka należy przerwać karmienie piersią lub przyjęcie leku Aprovel.
Dawkowanie i sposób podawania
Lek przyjmuje się doustnie, niezależnie od posiłku. Tabletkę połyka się w całości popijając wodą. Początkowa dawka wynosi z reguły 150 mg 1 raz na dobę. Przy niewystarczającym działaniu terapeutycznym podczas stosowania leku Aprovel w dawce 150 mg 1 raz / dobę, dawkę można zwiększyć do 300 mg lub dodatkowo zastosować lek moczopędny (na przykład hydrochlorotiazyd w dawce 12,5 mg) lub inny lek przeciwnadciśnieniowy (na przykład bloker beta-adrenergiczny, wolno długo działający kanał wapniowy). U pacjentów z nefropatią z nadciśnieniem i cukrzycą typu 2 zalecana dawka podtrzymująca wynosi 300 mg 1 raz na dobę.Ogólnie rzecz biorąc, pacjenci w podeszłym wieku nie wymagają zmniejszenia dawki. U pacjentów, którzy przyjmowali lek Aprovel w badaniach klinicznych, nie stwierdzono różnic w skuteczności i bezpieczeństwie pomiędzy pacjentami w wieku 65 lat i starszych oraz młodszymi pacjentami. U pacjentów z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby zwykle nie jest konieczne zmniejszenie dawki. Nie ma doświadczenia w stosowaniu leku u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby. U pacjentów z niewydolnością nerek (niezależnie od ciężkości) nie jest konieczne zmniejszenie dawki. U pacjentów z ciężką hipowolemią i (lub) hiponatremią, takich jak pacjenci otrzymujący intensywne leczenie moczopędne lub poddawani hemodializie, hipowolemię i hiponatremię należy dostosować przed rozpoczęciem stosowania leku Aprovel.
Efekty uboczne
Określanie częstości występowania działań niepożądanych (zgodnie z klasyfikacją WHO): bardzo często (1/10), często (1/100, mniej niż 1/10), rzadko (1/1000, mniej niż 1/100), rzadko (1/10 000, mniej 1/1000), bardzo rzadko (mniej niż 1/10 000, w tym pojedyncze wiadomości), częstotliwość jest nieznana (według dostępnych danych nie jest możliwe określenie częstotliwości występowania niepożądanego zjawiska). Bezpieczeństwo leku Aprovel badano w badaniach klinicznych u około 5 000 pacjentów, w tym 1300 pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, którzy przyjmowali lek przez ponad 6 miesięcy oraz u 400 pacjentów przyjmujących lek przez 1 rok lub dłużej. Zdarzenia niepożądane u pacjentów przyjmujących lek Aprovel były zazwyczaj łagodne i przemijające, a ich częstość nie zależała od zastosowanej dawki, płci, wieku i rasy. W badaniach kontrolowanych placebo, w których 1965 pacjentów przyjmowało irbesartan (średnio przez 1-3 miesiące), przerwanie leczenia ze względu na rozwój jakichkolwiek klinicznych lub laboratoryjnych działań niepożądanych wymagało 3,3% pacjentów przyjmujących lek Aprovel i 4,5 % pacjentów przyjmujących placebo (różnice były statystycznie istotne). Zdarzenia niepożądane obserwowane w kontrolowanych placebo badaniach klinicznych z użyciem leku Aprovel w nadciśnieniu, prawdopodobnie lub prawdopodobnie związane z jego przyjmowaniem lub bez ustalonego związku z lekiem. placeboUkład nerwowy: często - zawroty głowy, ból głowy; rzadko - ortostatyczne zawroty głowy. Od układu sercowo-naczyniowego: rzadko - tachykardia, uderzenia gorąca w skórę twarzy, obrzęk. Ze strony układu oddechowego: Rzadko - kaszel. Ze strony układu trawiennego: często - nudności / wymioty; rzadko - biegunka, niestrawność / zgaga. Na części układu rozrodczego: rzadko - zaburzenia seksualne. Ogólne reakcje: często - zwiększone zmęczenie; nieczęsto - ból w klatce piersiowej. Z parametrów laboratoryjnych: w kontrolowanych badaniach klinicznych u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym nie obserwowano klinicznie istotnych zmian parametrów laboratoryjnych. Nie jest wymagane specjalne monitorowanie parametrów laboratoryjnych pacjentów z nadciśnieniem tętniczym otrzymujących lek Aprovel. Zdarzenia niepożądane obserwowane w kontrolowanych badaniach klinicznych podczas stosowania preparatu Aprovel u pacjentów z nefropatią w nadciśnieniu tętniczym i cukrzycą typu 2 (badania kliniczne IDNT i IRMA 2) Zdarzenia niepożądane były podobne do zdarzeń występujących u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, z wyjątkiem objawów ortostatycznych ( ortostatyczne zawroty głowy i niedociśnienie ortostatyczne). Ze strony układu nerwowego: bardzo często - zawroty głowy (10,2%) (przy przyjmowaniu placebo 6%); często - ortostatyczne zawroty głowy (5,4%) (podczas przyjmowania placebo 2,7%). Od układu sercowo-naczyniowego: często - niedociśnienie ortostatyczne (5,4%) (przy przyjmowaniu placebo 3,2%). Odsetek przerwania leczenia z powodu objawów ortostatycznych podczas przyjmowania leku Aprovel w porównaniu z placebo wynosił 0,3% w przypadku zawrotów głowy w porównaniu z 0,5%, 0,2% w przypadku zawrotów ortostatycznych i 0,0% w przypadku hipotensji ortostatycznej i 0,0%. Ze względu na parametry laboratoryjne: hiperkaliemię częściej obserwowano u pacjentów z nadciśnieniem i cukrzycą przyjmujących irbesartan niż z placebo. W badaniu klinicznym IDNT odsetek pacjentów z hiperkaliemią (> 6 mEq / l) podczas przyjmowania leku Aprovel wynosił 18,6% w porównaniu do 6,0% podczas przyjmowania placebo. W badaniu klinicznym IRMA 2 procent pacjentów z hiperkaliemią> 6 mEq / L wynosiło 1,0% podczas przyjmowania leku Aprovel, a hiperkaliemia nie była obserwowana w grupie placebo. W badaniu klinicznym IDNT częstość przerwania leczenia z powodu hiperkaliemii za pomocą leku Aprovel i placebo wyniosła odpowiednio 2,1% i 0,36%.W badaniu klinicznym IRMA częstość przerwania leczenia z powodu hiperkaliemii podczas przyjmowania leku Aprovel i placebo wynosiła odpowiednio 0,5% i 0%. Zdarzenia niepożądane obserwowane po wprowadzeniu leku do obrotu leku Aprovel Ze strony układu odpornościowego: bardzo rzadko (jak u wszystkich antagonistów receptora angiotensyny II) - reakcje alergiczne, takie jak pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy. Następujące działania niepożądane zostały zidentyfikowane po zastosowaniu irbesartanu po wprowadzeniu leku Aprovel na rynek. Na części narządu słuchu i zaburzeń błędnika: częstotliwość jest nieznana - dzwonienie w uszach. Na części wątroby i dróg żółciowych: częstotliwość jest nieznana - zwiększona aktywność enzymów wątrobowych i stężenie bilirubiny we krwi, zapalenie wątroby, żółtaczka. Ze względu na metabolizm: częstotliwość jest nieznana - hiperkaliemia. Ze strony układu nerwowego: częstotliwość jest nieznana - zawroty głowy. Ze strony układu mięśniowo-szkieletowego: częstotliwość jest nieznana - bóle mięśniowe. Z układu moczowego: częstotliwość jest nieznana - upośledzona czynność nerek, w tym przypadki niewydolności nerek u pacjentów z grupy ryzyka. Ogólne reakcje: nieznana częstotliwość - astenia.
Przedawkowanie
Podczas stosowania leku u dorosłych pacjentów w dawce do 900 mg na dobę przez 8 tygodni nie stwierdzono żadnej toksyczności. Leczenie: w przypadku przedawkowania zaleca się wywołać wymioty i (lub) płukanie żołądka. Należy ustalić stałe monitorowanie stanu pacjenta i, jeśli to konieczne, zastosować leczenie objawowe i wspomagające. Irbesartan nie jest wydalany poprzez hemodializę. Nie ma konkretnych informacji dotyczących leczenia przedawkowania.
Interakcje z innymi lekami
W oparciu o te badania in vitro nie przewiduje się interakcji irbesartanu z lekami metabolizowanymi przy udziale izoenzymów CYP1A1, CYP1A2, CYP2A6, CYP2B6, CYP2E1 lub CYP3A4. Irbesartan jest metabolizowany głównie z udziałem izoenzymu CYP2C9 i w mniejszym stopniu jest poddawany glukuronizacji. Nie obserwowano istotnych interakcji farmakokinetycznych i farmakodynamicznych podczas jednoczesnego stosowania irbesartanu z warfaryną, lekiem metabolizowanym przy udziale izoenzymu CYP2C9.Irbesartan nie zmienia farmakokinetyki digoksyny i symwastatyny. Połączone stosowanie irbesartanu z hydrochlorotiazydem lub nifedypiną nie zmienia farmakokinetyki irbesartanu. W przypadku leków zawierających aliskiren Kombinacja leku Aprovel z lekami zawierającymi aliskiren jest przeciwwskazana u pacjentów z cukrzycą lub z umiarkowaną do ciężkiej niewydolnością nerek (GFR poniżej 60 ml / min / 1,73 m2 powierzchni ciała), a jego stosowanie nie jest zalecane u innych pacjentów. Z inhibitorami ACE Stosowanie leku Aprovel w połączeniu z inhibitorami ACE jest przeciwwskazane u pacjentów z nefropatią cukrzycową i nie jest zalecane u innych pacjentów. W przypadku preparatów potasowych i diuretyków oszczędzających potas, heparyna Na podstawie doświadczeń uzyskanych podczas stosowania innych leków wpływających na RAAS, jednoczesne stosowanie irbesartanu z preparatami potasu; substytuty soli zawierające potas; Leki moczopędne oszczędzające potas lub inne leki, które mogą zwiększać zawartość potasu w osoczu krwi (heparyna) mogą czasami znacznie zwiększać stężenie potasu w surowicy, co wymaga dokładnego monitorowania stężenia potasu w surowicy u pacjentów podczas leczenia. W przypadku NLPZ, w tym selektywnych inhibitorów COX-2, przy jednoczesnym stosowaniu antagonistów receptora angiotensyny II i NLPZ (w tym selektywnych inhibitorów COX-2), działanie obniżające ciśnienie irbesartanu może być zmniejszone. U pacjentów w podeszłym wieku, pacjentów z hipowolemią lub u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, stosowanie NLPZ, w tym inhibitorów COX-2, jednocześnie z antagonistami receptora angiotensyny II, w tym irbesartanem, może prowadzić do pogorszenia czynności nerek, w tym do możliwego rozwoju ostrej niewydolności nerek. Te efekty są zazwyczaj odwracalne. Czynność nerek należy okresowo kontrolować u pacjentów przyjmujących jednocześnie irbesartan i NLPZ, w tym inhibitory COX-2. W przypadku preparatów litu odnotowano wzrost stężenia litu w surowicy i zwiększenie jego toksyczności przy jednoczesnym stosowaniu soli litu z irbesartanem. Stosowanie diuretyków i innych leków przeciwnadciśnieniowych Podczas jednoczesnego stosowania irbesartanu i innych leków przeciwnadciśnieniowych można zwiększyć działanie przeciwnadciśnieniowe.Irbesartan bez żadnych niepożądanych konsekwencji był stosowany jednocześnie z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi, takimi jak beta-blokery, blokery wolno działających kanałów wapniowych i długo działające diuretyki tiazydowe. Wcześniejsze leczenie dużymi dawkami leków moczopędnych może prowadzić do hipowolemii i zwiększać ryzyko nadmiernego obniżenia ciśnienia krwi na początku leczenia lekiem Aprovel.
Instrukcje specjalne
Nadmierny spadek ciśnienia krwi Stosowaniu leku Aprove rzadko towarzyszyło nadmierne obniżenie ciśnienia krwi u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym bez współistniejących chorób. Podobnie jak w przypadku stosowania inhibitorów ACE, u pacjentów z hiponatremią / hipowolemią może wystąpić nadmierne obniżenie ciśnienia krwi, któremu towarzyszą objawy kliniczne (na przykład w wyniku intensywnego leczenia moczopędnego, biegunki lub wymiotów, diety z ograniczonym spożyciem soli), jak również u pacjentów na hemodializie. Przed rozpoczęciem stosowania leku Aprovel, konieczne jest skorygowanie hipowolemii i / lub hiponatremii. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek, w zależności od aktywności RAAS W wyniku zahamowania RAAS można spodziewać się upośledzenia czynności nerek u podatnych pacjentów. U pacjentów z czynnością nerek, w zależności od aktywności RAAS (pacjenci z nadciśnieniem tętniczym i zwężeniem tętnicy nerkowej jednej lub obu nerek lub pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca III i IV zgodnie z klasyfikacją NYHA), leczenie preparatem Aprovel wiązało się ze skąpomoczem i / lub postępującą azotemią i rzadko z ostrą niewydolnością nerek i / lub śmiercią. Niewydolność nerek i przeszczep nerki Podczas stosowania leku Aprovel u pacjentów z niewydolnością nerek zaleca się okresowe monitorowanie stężenia potasu i kreatyniny w surowicy. Brak danych klinicznych dotyczących stosowania leku Aprovel u pacjentów po przeszczepieniu nerki. Nadciśnienie tętnicze i cukrzyca typu 2 z uszkodzeniem nerek Korzystny wpływ na spowolnienie postępu zmian nerek i układu krążenia obserwowanych podczas stosowania leku Aprovel miał różną ostrość w różnych grupach pacjentów: był mniej wyraźny u kobiet i pacjentów niezwiązanych z rasą kaukaską.W badaniu klinicznym IDNT, u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą typu 2 z białkomoczem (900 mg / dobę), w podgrupie pacjentów z wysokim ryzykiem zwężenia tętnicy nerkowej, żaden z pacjentów przyjmujących lek Aprovel nie miał wczesnego zwiększenia stężenia kreatyniny w surowicy związanej ze zwężeniem tętnicy nerkowej. Podwójna blokada RAAS z połączeniem leku Aprovel z inhibitorami ACE lub aliskirenem Podwójna blokada RAAS podczas stosowania kombinacji leku Aprovel z aliskirenem nie jest zalecana, ponieważ w porównaniu do monoterapii istnieje zwiększone ryzyko gwałtownego obniżenia ciśnienia krwi, rozwoju hiperkaliemii i zaburzeń czynności nerek. Stosowanie leku Aprovel w skojarzeniu z aliskirenem jest przeciwwskazane u pacjentów z cukrzycą lub niewydolnością nerek z GFR poniżej 60 ml / min / 1,73 m2 powierzchni ciała. Stosowanie leku Aprovel w skojarzeniu z inhibitorami ACE jest przeciwwskazane u pacjentów z nefropatią cukrzycową i nie jest zalecane u innych pacjentów. Hyperkalemia Hiperkaliemia może rozwijać się przy pomocy leku Aprovel (podobnie jak w przypadku innych leków wpływających na RAAS), szczególnie u pacjentów z niewydolnością nerek i / lub chorobami serca. U takich pacjentów zaleca się odpowiednie monitorowanie stężenia potasu w surowicy. Zwężenie zastawki aortalnej lub mitralnej, przerostowa kardiomiopatia zawężająca Podobnie jak w przypadku innych leków rozszerzających naczynia krwionośne, podczas podawania leku Aprovel pacjentom ze zwężeniem zastawki aortalnej lub dwudzielnej lub przerostową kardiomiopatią zaporową, należy zachować ostrożność. Pierwotny hiperaldosteronizm Pacjenci z pierwotnym hiperaldosteronizmem zazwyczaj nie reagują na leki hipotensyjne, które hamują RAAS. Dlatego stosowanie leku Aprovel w takich przypadkach jest niepraktyczne. CHD i / lub klinicznie istotna miażdżyca naczyń mózgowych Podobnie jak w przypadku stosowania innych leków przeciwnadciśnieniowych, znaczny spadek ciśnienia krwi u pacjentów z IHD i / lub ciężką mózgową miażdżycą może prowadzić do rozwoju zawału mięśnia sercowego lub udaru. Leczenie powinno być pod kontrolą ciśnienia krwi.Stosowanie w pediatrii Dotychczas nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności leku u pacjentów w wieku dziecięcym i dojrzałym. Wpływ na zdolność kierowania pojazdami i mechanizmy kontrolne Nie badano wpływu leku Aprovel na zdolność prowadzenia pojazdów lub innych potencjalnie niebezpiecznych czynności wymagających zwiększonej uwagi. Jednak w oparciu o farmakodynamiczne właściwości leku Aprovel, jego wpływ na tę zdolność jest mało prawdopodobny. W przypadku zawrotów głowy i osłabienia, można zmniejszyć uwagę i spowolnić reakcje psychomotoryczne. Wraz z rozwojem takich działań niepożądanych lekarz decyduje o możliwości wykonywania jakichkolwiek potencjalnie niebezpiecznych czynności.
Recepta
Tak