Arifon retard tabletki 1,5 mg N30
Condition: New product
1000 Items
Rating:
Be the first to write a review!
More info
Aktywne składniki
Indapamid
Formularz zwolnienia
Pigułki
Skład
Indapamid 1,5 mg adiuwanty: monohydrat laktozy - 124,5 mg, hypromeloza - 64 mg, magnezu stearynian - 1 mg, powidon - 8,6 mg, bezwodny dwutlenek krzemu - 0,4 mg skład filmu: glicerol - 0,219 mg, hypromeloza - 3,642 mg, makrogol 6000 - 0,219 mg, stearynian magnezu - 0,219 mg, dwutlenek tytanu - 0,701 mg.
Efekt farmakologiczny
Lek przeciwnadciśnieniowy (moczopędny), pochodna sulfonamidowa zawierająca pierścień indolowy. Pod względem właściwości farmakologicznych indapamid jest zbliżony do diuretyków tiazydowych, których działanie wiąże się z hamowaniem odwrotnej absorpcji jonów sodu w odcinku korowym pętli nefronowej. Indapamid zwiększa wydalanie jonów sodu, chloru i, w mniejszym stopniu, jonów potasu i magnezu z moczem, czemu towarzyszy zwiększona diureza i działa przeciwnadciśnieniowo W badaniach klinicznych fazy II i III, stosowanie indapamidu w monoterapii w dawkach, które nie mają wyraźnego działania moczopędnego wykazano działanie hipotensyjne, które utrzymywało się przez 24 h. Przeciwnadciśnieniowe działanie indapamidu wiąże się z poprawą elastyczności dużych tętnic, zmniejszeniem oporu naczyń tętniczych i OPSS Lek pomaga zmniejszyć przerost lewej komory serca Tiazydowe i tiazydowe leki moczopędne w określonej dawce osiągają plateau efektu terapeutycznego, podczas gdy częstotliwość działań niepożądanych nadal rośnie wraz z dalszym wzrostem dawki leku. Dlatego nie należy zwiększać dawki leku, jeśli nie uzyskano efektu terapeutycznego podczas przyjmowania zalecanej dawki. Krótko mówiąc, średnio i długoterminowe badania z udziałem pacjentów z nadciśnieniem tętniczym wykazały, że indapamid nie wpływa na metabolizm lipidów (w tym triglicerydy, cholesterol, LDL i HDL) oraz wskaźniki metabolizmu węglowodanów (w tym u chorych na cukrzycę).
Farmakokinetyka
Wchłanianie W tabletkach leku Arifon retard, substancja czynna znajduje się w specjalnej matrycy nośnikowej, która zapewnia stopniowe kontrolowane uwalnianie indapamidu w przewodzie pokarmowym. Uwolniony indapamid jest szybko i całkowicie wchłaniany z przewodu pokarmowego.Pobór pokarmu nieznacznie zwiększa czas wchłaniania leku, bez wpływu na kompletność wchłaniania. Cmax w osoczu osiąga się 12 godzin po przyjęciu pojedynczej dawki. Przy wielokrotnym podawaniu fluktuacje stężenia leku w osoczu krwi w okresie pomiędzy podaniem leku są wygładzane. Istnieje indywidualna zmienność wchłaniania leku Dystrybucja Wiązanie osocza z białkami osocza wynosi około 79%. Css jest osiągany po 7 dniach regularnego użytkowania. Po wznowieniu leku nie obserwuje się jego akumulacji Metabolizm i wydalanie Indapamid podlega biotransformacji i jest wydalany w postaci nieaktywnych metabolitów, głównie z moczem - 70% i kałem - 22%. T1 / 2 wynosi 14-24 godziny (średnio 18 godzin). w szczególnych sytuacjach klinicznych parametry farmakokinetyczne leku Arifon retard nie zmieniają się u pacjentów z niewydolnością nerek.
Wskazania
- nadciśnienie tętnicze.
Przeciwwskazania
- ciężka niewydolność nerek (CC poniżej 30 ml / min), - encefalopatia wątrobowa, - ciężka niewydolność wątroby, - hipokaliemia, - nadwrażliwość na indapamid, inne pochodne sulfonamidów lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. kompozycja leku obejmuje laktozę, Arifon retard nie jest zalecany u pacjentów z nietolerancją laktozy, galaktozemią, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy Lek należy przepisywać ostrożnie w zaburzeniach wątroby i nerek, zaburzeniach wody i elektrolitu , osłabieni pacjenci lub pacjenci otrzymujący leczenie skojarzone z innymi lekami przeciwarytmicznymi, cukrzycą, zwiększonym stężeniem kwasu moczowego, nadczynnością przytarczyc, pacjentami z wydłużonym odstępem QT Z powodu braku wystarczających danych klinicznych, lek nie jest zalecany do stosowania u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.
Środki ostrożności
W okresie leczenia może zwiększyć psoriaza.Pri pheochromocytoma propranolol mogą być wykorzystane dopiero po otrzymaniu alfa adrenoblokatora.Posle długotrwałego leczenia propranololem powinien być stopniowo pod nadzorem leczenia vracha.Na propranololem w dawce należy unikać w / na wprowadzenie werapamil, diltiazem .W kilka dni przed podczas znieczulenia należy przerwać przyjmowanie propranololu lub znaleźć lek na znieczulenie z minimalnymi negatywnymi działaniami inotropowymi.Wpływ na zdolność kierowania pojazdami i mechanizmy kontrolne u pacjentów, których aktywność wymaga zwiększonej uwagi, kwestię użycia propranololu w warunkach ambulatoryjnych należy rozwiązać dopiero po ocenie indywidualnej reakcji pacjenta.
Stosuj podczas ciąży i laktacji
Zasadniczo leki moczopędne nie powinny być przepisywane podczas ciąży. Nie należy stosować tych leków w leczeniu obrzęków fizjologicznych podczas ciąży. Leki moczopędne mogą powodować niedokrwienie fetoplacental i prowadzić do naruszenia ploda.V ze względu na fakt, że indapamid przenika do mleka kobiecego nie zaleca się stosowania leku w okresie karmienia piersią.
Dawkowanie i sposób podawania
Przypisz do środka na 1 karcie. / Dzień, najlepiej rano. Tabletka być połykane w całości, bez żucia, wyciska vodoy.Pri leczeniu pacjentów z nadciśnieniem wzrastające dawki leku nie zwiększa działanie przeciwnadciśnieniowe, ale wzmacnia działanie diuretyczne effekt.U starsi pacjenci powinni monitorowania poziomu kreatyniny w osoczu w zależności od wieku, masy ciała i pola.Arifon opóźnienie w dawce 1,5 mg / dobę (1 tab.) może być podawane osobom w podeszłym wieku z prawidłową lub nieznacznie upośledzoną czynnością nerek.
Efekty uboczne
Większość działań niepożądanych (parametry kliniczne i laboratoryjne) są zależne od dawki harakter.Chastota reakcje uboczne, które mogą być spowodowane przez diuretyki tiazydowe, w tym indapamidu jest pokazany w następującej klasyfikacji: bardzo często (≥1 / 10); często (≥1 / 100, <1/10); sporadycznie (≥1 / 1000, <1/100); rzadko (≥1 / 10,000, <1/1000); bardzo rzadko (<1/10 000); nieokreślone częstotliwość (częstość nie może być obliczona na podstawie dostępnych danych) dla części układu krwiotwórczego: bardzo rzadko - trombocytopenia, leukopenia, agranulocytoza, niedokrwistość aplastyczna, hemolityczna anemiya.So OUN i obwodowego układu nerwowego: rzadko - zmęczenie, zawroty głowy, parestezje, ból głowy ból; nieokreślone częstotliwość - obmorok.So układu sercowo-naczyniowego: bardzo rzadko - zaburzenia rytmu serca, znaczący spadek ciśnienia krwi; nieokreślone częstotliwości - rodzaj arytmii pirouette (ewentualnie śmiertelna) dla części układu pokarmowego: rzadko - wymioty; rzadko - nudności, zaparcia,suchość błony śluzowej jamy ustnej; bardzo rzadko - zapalenie trzustki Od strony wątroby i dróg żółciowych: bardzo rzadko - upośledzona czynność wątroby; nieokreślona częstotliwość - u pacjentów z niewydolnością wątroby może rozwijać się encefalopatia wątrobowa i zapalenie wątroby Z układu moczowego: bardzo rzadko - niewydolność nerek Ze skóry i tkanki tłuszczowej podskórnej: reakcje nadwrażliwości, głównie dermatologiczne, obserwowano u pacjentów z reakcje alergiczne i astmatyczne: często - wysypka grudkowo-grudkowa; nieczęsto - krwotoczne zapalenie naczyń; bardzo rzadko - obrzęk naczynioruchowy i (lub) pokrzywka, martwica toksyczno-rozpływna naskórka, zespół Stevensa-Johnsona; nieokreślona częstotliwość - u pacjentów z ostrą postacią układowego tocznia rumieniowatego może pogorszyć przebieg choroby; Opisano przypadki reakcji nadwrażliwości na światło laboratoryjne: w badaniach klinicznych obserwowano hipokaliemię (stężenie osoczowe potasu poniżej 3,4 mmol / l) u 10% pacjentów i mniej niż 3,2 mmol / l u 4% pacjentów po 4-6 tygodniach leczenia. Po 12 tygodniach leczenia stężenie potasu w osoczu zmniejszyło się średnio o 0,23 mmol / l. Hiperkalcemię obserwowano bardzo rzadko. Nieokreślona częstotliwość: 1) zmniejszenie zawartości potasu i rozwój hipokaliemii, szczególnie istotne dla pacjentów z ryzykiem; 2) hiponatremia z towarzyszącą hipowolemią, odwodnieniem i niedociśnieniem ortostatycznym. Jednoczesna hipochloraemia może prowadzić do wyrównawczej zasadowości metabolicznej (prawdopodobieństwo i ciężkość tego efektu jest mała); 3) zwiększenie stężenia kwasu moczowego i glukozy we krwi: tiazydowe i tiazydowe leki moczopędne należy stosować z ostrożnością u pacjentów z dną moczanową i cukrzycą; 4) zwiększenie odstępu QT na EKG; 5) zwiększoną aktywność aminotransferaz wątrobowych.
Przedawkowanie
Indapamid, nawet w bardzo wysokich stężeniach (do 40 mg, tj. 27 razy w stosunku do dawki terapeutycznej), nie ma działania toksycznego Objawy ostrego zatrucia lekami są głównie związane z zaburzeniem równowagi wodno-elektrolitowej (hiponatremia, hipokaliemia). Nudności, wymioty, obniżenie ciśnienia krwi, drgawki, zawroty głowy, senność,dezorientacja, wielomocz lub skąpomocz, prowadzące do bezmoczu (z powodu hipowolemii) Leczenie: pilne środki mające na celu usunięcie leku z organizmu: płukanie żołądka i / lub wyznaczenie węgla aktywowanego, a następnie przywrócenie prawidłowej równowagi wodno-elektrolitowej.
Interakcje z innymi lekami
Niezalecane połączenie leków W przypadku równoczesnego stosowania preparatów indapamidu i litu można zaobserwować zwiększenie stężenia litu w osoczu z powodu zmniejszenia jego wydalania, któremu towarzyszą objawy przedawkowania. Jeśli to konieczne, leki moczopędne mogą być stosowane w połączeniu z lekami litowymi, a dawka leków powinna być starannie dobrana, stale monitorując zawartość litu w osoczu krwi Kombinacje wymagające specjalnej kontroli Preparaty zdolne do wywoływania arytmii typu piruetowego: - leki antyarytmiczne klasy I (chinidyna, hydrochinidyna, Disopyramide), - leki antyarytmiczne klasy III (amiodaron, sotalol, dofetilid, ibutylid), - niektóre leki przeciwpsychotyczne: fenotiazyny (chlorpromazyna, cyamemazyna, lewomepromazyna, tiorydazyna, tryftalia) rupazin), benzamid (amisulpryd, sulpirid), sulpirida, tiaprida, butyrofenon (droperidol), haloperidol; (w / w) Hipopotassemia zwiększa ryzyko komorowych zaburzeń rytmu, zwłaszcza arytmii typu piruetycznego. Poziom potasu w osoczu krwi należy ustalić i, w razie potrzeby, skorygować przed rozpoczęciem leczenia skojarzonego indapamidem i powyższymi preparatami. Konieczne jest monitorowanie stanu klinicznego pacjenta, monitorowanie poziomu elektrolitów w osoczu, wskaźników EKG Pacjenci z hipokaliemią powinni stosować leki, które nie powodują zaburzeń rytmu typu piruetycznego, gdy są stosowane jednocześnie z NLPZ (do stosowania ogólnoustrojowego), w tym selektywnymi inhibitorami COX-2, dużymi dawkami salicylanów (więcej niż 3 g / dzień), może zmniejszyć działanie przeciwnadciśnieniowe indapamidu. Przy znacznej utracie płynów może rozwinąć się ostra niewydolność nerek (z powodu zmniejszenia filtracji kłębuszkowej).Jeśli jest to konieczne, wyznaczenie NLPZ podczas leczenia produktem Arifon retard powinno zrekompensować utratę wody i uważnie monitorować czynność nerek Z równoczesnym stosowaniem indapamidu z inhibitorami ACE, hiponatremia u pacjentów przyjmujących inhibitory ACE, zwiększa ryzyko nagłego niedociśnienia tętniczego i (lub) ostrej niewydolności nerek. zwężenie tętnicy nerkowej). Pacjenci z nadciśnieniem tętniczym i zmniejszeni z powodu przyjmowania diuretyków jonów sodu w osoczu krwi powinni: - 3 dni przed rozpoczęciem leczenia inhibitorami ACE, zaprzestać przyjmowania leków moczopędnych. W przyszłości, jeśli to konieczne, wznowić stosowanie leków moczopędnych lub rozpocząć leczenie inhibitorami ACE o niskich, stopniowo rosnących dawkach inhibitorów ACE W przewlekłej niewydolności serca leczenie należy rozpocząć od małych dawek inhibitorów ACE, wcześniej zmniejszając dawkę diuretyków. We wszystkich przypadkach, w pierwszym tygodniu przyjmowania inhibitorów ACE, konieczne jest monitorowanie czynności nerek (zawartość kreatyniny w osoczu krwi), przy równoczesnym stosowaniu indapamidu z innymi lekami, które mogą powodować hipokaliemię, w tym. z amfoterycyną B (w / w), gluko-i mineralokortykoidem (o działaniu ogólnoustrojowym), tetrakozaktidom, środkami przeczyszczającymi, które stymulują ruchliwość jelit, zwiększa ryzyko hipokaliemii z powodu efektu addytywnego (wymaga stałego monitorowania potasu w osoczu i jego korekta). Szczególną uwagę należy zwrócić na pacjentów, którzy jednocześnie otrzymują glikozydy nasercowe. Zaleca się stosowanie środków przeczyszczających, które nie stymulują ruchliwości jelit Przy równoczesnym stosowaniu indapamidu z baklofenem następuje nasilenie działania hipotensyjnego (konieczne jest zrekompensowanie utraty wody i na początku leczenia w celu dokładnego monitorowania czynności nerek). monitorowanie poziomu potasu w osoczu krwi i wskaźnikach EKG oraz, jeśli to konieczne, dostosowanie terapii). ia, które wymagają specjalnego traktowania vnimaniyaOdnovremennaya indapamid i oszczędzające potas diuretyki odpowiedni dla niektórych pacjentów, ale nie wyklucza to możliwości hipokaliemii (szczególnie u pacjentów z cukrzycą i pacjentów z niewydolnością nerek) i hiperkaliemii.Konieczne jest monitorowanie poziomu potasu w osoczu krwi, wskaźnikach EKG i, jeśli to konieczne, dostosowanie terapii. Funkcjonalna niewydolność nerek, która może wystąpić na tle diuretyków, zwłaszcza pętli, podczas gdy powołanie metforminy zwiększa ryzyko kwasicy mleczanowej. Nie zaleca się stosowania metforminy w skojarzeniu z lekiem Arifon retard z poziomami kreatyniny powyżej 15 mg / l (135 μmol / l) u mężczyzn i 12 mg / l (110 μmol / l) u kobiet Odwodnienie organizmu podczas przyjmowania leków moczopędnych zwiększa ryzyko rozwoju ostra niewydolność nerek, zwłaszcza gdy stosuje się duże dawki środków kontrastowych zawierających jod. Pacjenci muszą zrekompensować utratę płynów przed stosowaniem środków kontrastowych zawierających jod, przy równoczesnym stosowaniu indapamidu i tricyklicznych leków przeciwdepresyjnych, leków przeciwpsychotycznych, zwiększa się działanie hipotensyjne indapamidu i zwiększa się ryzyko niedociśnienia ortostatycznego (efekt addytywny). wydalanie jonów wapnia z moczem przy równoczesnym stosowaniu diurezy tiazydowej kleszcze z cyklosporyną i takrolimusem mogą zwiększać stężenie kreatyniny w osoczu krwi bez zmiany stężenia krążącego cyklosporyny, nawet przy prawidłowej zawartości płynów i jonów sodu. Wpływ GCS.
Instrukcje specjalne
Zaburzenia czynności wątroby W przypadku mianowania tiazydowych i tiazydowych leków moczopędnych u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby może dojść do encefalopatii wątrobowej, szczególnie w przypadku braku równowagi elektrolitowej. W takim przypadku należy całkowicie odstawić moczopędne. W przypadku rozwoju reakcji nadwrażliwości na światło u pacjentów otrzymujących lek należy przerwać leczenie. Jeśli to konieczne, kontynuuj terapię lekami moczopędnymi, zaleca się chronić skórę przed działaniem promieni słonecznych lub sztucznych promieni ultrafioletowych Zawartość jonów sodu w osoczu krwi Przed rozpoczęciem leczenia konieczne jest określenie zawartości jonów sodu w osoczu krwi.Podczas stosowania leku wskaźnik ten powinien być regularnie monitorowany. Wszystkie leki moczopędne mogą powodować hiponatremię, co czasami prowadzi do bardzo poważnych konsekwencji. Wymaga ciągłego monitorowania zawartości jonów sodu, ponieważ początkowemu obniżeniu stężenia sodu w osoczu krwi może nie towarzyszyć pojawienie się objawów patologicznych. Najbardziej ostrożna kontrola zawartości jonów sodu wskazana jest u pacjentów z marskością wątroby i osób starszych Zawartość jonów potasu w osoczu krwi Podczas leczenia tiazydem i diuretykami tiazydo-podobnymi, głównym ryzykiem jest gwałtowny spadek poziomu potasu w osoczu krwi i rozwój hipokaliemii. Należy unikać ryzyka wystąpienia hipokaliemii (<3,4 mmol / l) u pacjentów z następujących kategorii: osoby w podeszłym wieku, osłabione lub przyjmujące skojarzone leczenie farmakologiczne z innymi lekami antyarytmicznymi i lekami, które mogą zwiększać odstęp QT, pacjentów z marskością wątroby, obrzękiem obwodowym lub wodobrzuszem, chorobą niedokrwienną serca , niewydolność serca. Hipokaliemia u tych pacjentów zwiększa toksyczne działanie glikozydów nasercowych i zwiększa ryzyko arytmii. Ponadto uważa się, że pacjenci z podwyższonym odstępem QT są narażeni na zwiększone ryzyko i nie ma znaczenia, czy wzrost ten jest spowodowany przez wrodzone przyczyny lub działanie leków Hipopatia i bradykardia to stan sprzyjający rozwojowi ciężkich arytmii, a zwłaszcza komorowych zaburzeń rytmu serca. takie jak piruet, który może być śmiertelny. We wszystkich przypadkach opisanych powyżej konieczne jest regularne monitorowanie zawartości potasu w osoczu krwi. Pierwszy pomiar stężenia jonów potasu we krwi musi zostać przeprowadzony w pierwszym tygodniu po rozpoczęciu leczenia. W przypadku wystąpienia hipokaliemii należy zalecić odpowiednią terapię Należy pamiętać o zawartości wapnia w osoczu, ponieważ tiazydowe i tiazydowe leki moczopędne mogą zmniejszać wydalanie jonów wapnia przez nerki, co prowadzi do lekkiego i przejściowego wzrostu stężenia wapnia w osoczu. Ciężka hiperkalcemia może być spowodowana wcześniej nierozpoznaną nadczynnością przytarczyc. Leki moczopędne należy przerwać przed badaniem funkcji gruczołów przytarczycznych Zawartość glukozy w osoczu krwi Należy kontrolować poziom glukozy we krwi u pacjentów z cukrzycą,szczególnie w obecności hipokaliemii Kwas moczowy Pacjenci z dną mogą zwiększać częstość napadów lub nasilenia dny moczanowej. poniżej 25 mg / l lub 220 μmol / l). U pacjentów w podeszłym wieku prawidłowy poziom kreatyniny w osoczu jest obliczany na podstawie wieku, masy ciała i płci Należy zauważyć, że na początku leczenia pacjenci mogą odczuwać zmniejszenie szybkości filtracji kłębuszkowej z powodu hipowolemii, co z kolei jest spowodowane przez utratę płynów i jonów. sód podczas przyjmowania leków moczopędnych. W rezultacie stężenie mocznika i kreatyniny może wzrosnąć w osoczu krwi. Jeśli czynność nerek nie jest osłabiona, taka przejściowa funkcjonalna niewydolność nerek zwykle mija bez konsekwencji, przy istniejącej niewydolności nerek stan pacjenta może ulec pogorszeniu Sportowcy Indapamid mogą dać pozytywny wynik podczas przeprowadzania kontroli antydopingowej u sportowców. Mechanizmy kontroli Działanie substancji, które są częścią leku Arifon retard, nie prowadzi do naruszenia reakcji psychomotorycznych. Jednak u niektórych osób mogą pojawić się różne indywidualne reakcje w odpowiedzi na obniżenie ciśnienia krwi, szczególnie na początku leczenia lub gdy do terapii dodaje się inne leki hipotensyjne. W takim przypadku można zmniejszyć zdolność kierowania samochodem lub innymi mechanizmami.
Recepta
Tak