Tabletki powlekane Avelox 400 mg N5
Condition: New product
1000 Items
Rating:
Be the first to write a review!
More info
Aktywne składniki
Moksyfloksacyna
Formularz zwolnienia
Pigułki
Skład
1 tabletka zawiera: Substancję czynną: chlorowodorek moksyfloksacyny 436,8 mg (odpowiednik zasady moksyfloksacyny - 400 mg)
Efekt farmakologiczny
Antybakteryjny lek bakteriobójczy o szerokim spektrum działania, 8-metoksyfluorochinolon. Działanie bakteriobójcze moksyfloksacyny wynika z zahamowania topoizomerazy bakteryjnej II i IV, co prowadzi do przerwania replikacji, naprawy i transkrypcji biosyntezy DNA komórek drobnoustrojów, a w konsekwencji śmierci komórek drobnoustrojów. Minimalne stężenia bakteriobójcze leku są na ogół porównywalne do MIC. Mechanizmy oporności: Mechanizmy prowadzące do rozwoju oporności na penicyliny, cefalosporyny, aminoglikozydy, makrolidy i tetracykliny nie wpływają na działanie przeciwbakteryjne moksyfloksacyny. Nie obserwuje się oporności krzyżowej między tymi grupami leków przeciwbakteryjnych i moksyfloksacyną. Do tej pory nie było również przypadków oporności na plazmidy. Ogólna częstość występowania oporności jest bardzo niska (10-7-10-10). Oporność na moksyfloksacynę rozwija się powoli poprzez wielokrotne mutacje. Wielokrotna ekspozycja moksyfloksacyny na mikroorganizmy w stężeniach poniżej MIC towarzyszy tylko niewielkiemu wzrostowi. Istnieją przypadki oporności krzyżowej na chinolony. Jednak niektóre mikroorganizmy Gram-dodatnie i beztlenowe, które są oporne na inne chinolony, zachowują wrażliwość na moksyfloksacynę. Stwierdzono, że dodanie grupy metoksylowej do struktury moksyfloksacyny w pozycji C8 zwiększa aktywność moksyfloksacyny i zmniejsza tworzenie odpornych zmutowanych szczepów bakterii Gram-dodatnich. Dodanie grupy bicykloaminowej w pozycji C7 zapobiega rozwojowi aktywnego wypływu, mechanizmu oporności na fluorochinolony. Moksifloksacyna in vitro jest aktywna wobec szerokiej gamy drobnoustrojów Gram-ujemnych i Gram-dodatnich, beztlenowców, bakterii kwasoodpornych i bakterii atypowych, takich jak Mycoplasma spp., Chlamydia spp., Legionella spp.Wpływ na mikroflorę jelit u ludzi: W dwóch badaniach przeprowadzonych na ochotnikach, stwierdzono następujące zmiany flory jelitowej po podaniu doustnym moksifloksacyny: redukcja Escherichia stężeniu coli, Bacillus spp, Bacteroides vulgatus, Enterococcus spp, Klebsiella spp, jak również w warunkach beztlenowych Bifidobacterium spp .... Eubacterium spp., Peptostreptococcus spp. Zmiany te były odwracalne w ciągu dwóch tygodni. Toksyny Clostridium difficile nie zostały wykryte.
Farmakokinetyka
Wchłanianie: Po podaniu doustnym moksyfloksacyna wchłania się szybko i prawie całkowicie. Całkowita biodostępność wynosi około 91%. Farmakokinetyka moksyfloksacyny podawana jednorazowo w dawce od 50 do 1200 mg, a także 600 mg na dobę przez 10 dni jest liniowa. Po pojedynczej dawce moksyfloksacyny w dawce 400 mg Cmax we krwi osiąga się w ciągu 0,5-4 godzin i wynosi 3,1 mg / l. Po przyjęciu moksyfloksacyny w dawce 400 mg 1 raz na dobę Cssmax i Cssmin wynoszą odpowiednio 3,2 mg / l i 0,6 mg / l. Podczas posiłku moksifloksacyny odnotowano nieznaczny wzrost czasu do osiągnięcia Cmax (co 2 godziny), a Cmax nieznaczne zmniejszenie (około 16%), przy czym długość wchłanianie nie jest zmieniany. Jednak dane te nie mają znaczenia klinicznego, a lek można stosować niezależnie od posiłku. Dystrybucja: Stan równowagi osiąga się w ciągu 3 dni. Wiązanie z białkami krwi (głównie z albuminą) wynosi około 45%. Moksyfloksacyna ulega szybkiej dystrybucji w narządach i tkankach. Vd wynosi około 2 L / kg. Wysokie stężenia moksifloksacyny przekraczających te, generowane w osoczu w tkance płuca (w tym płynie nabłonkowych makrofagi) zatok szczękowych i sitowej (zatok), polipy nosa, miejsc zapalnych (zawartość pęcherzyków w zmianach skórnych ). W płynie śródmiąższowym iw ślinie moksyfloksacynę oznacza się w wolnej postaci niebiałkowej, w stężeniu wyższym niż w osoczu. Ponadto, wysokie stężenia moksifloksacyny określono w tkankach narządów jamy brzusznej, płyn otrzewnowy, a także w tkankach żeńskich narządów płciowych. Metabolizm Metabolizm moksyfloksacyny 2. etap i wydalane przez nerki i przez jelita, jak w niezmienionej postaci lub w postaci nieaktywnych związków sulfonowe (M1) i (M2), glukuronianów. Moksyfloksacyna nie jest biotransformowana przez mikrosomalny układ cytochromu P450.Metabolity M1 i M2 są obecne w osoczu w stężeniach niższych niż związek macierzysty. Zgodnie z wynikami badań przedklinicznych, udowodniono, że te metabolity nie mają negatywnego wpływu na organizm pod względem bezpieczeństwa i tolerancji. Wycofanie: T1 / 2 wynosi około 12 godzin Średni całkowity klirens po przyjęciu leku w dawce 400 mg wynosi 179-246 ml / min. Klirens nerkowy wynosi 24-53 ml / min. Wskazuje to na częściową rekonsorpcję leku w kanalikach. Bilans masy macierzystego związku i metabolitów drugiej fazy wynosi około 96-98%, co wskazuje na brak metabolizmu oksydacyjnego. Około 22% pojedynczej dawki (400 mg) jest wydalane w postaci niezmienionej przez nerki, około 26% w jelitach. Farmakokinetyka w szczególnych grupach pacjentów: W badaniu farmakokinetyki moksyfloksacyny u mężczyzn i kobiet stwierdzono różnice w wartościach AUC i Cmax o 33%. Absorpcja moksyfloksacyny nie zależała od płci. Różnice w AUC i Cmax były spowodowane różnicami w masie ciała, a nie płci i nie są uważane za istotne klinicznie. Nie stwierdzono klinicznie istotnych różnic w farmakokinetyce moksyfloksacyny u pacjentów z różnych grup etnicznych i różnym wieku. Nie przeprowadzono badań farmakokinetyki moksyfloksacyny u dzieci. Nie stwierdzono istotnych zmian w farmakokinetyce moksyfloksacyny u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (w tym z KKmenhe 30 ml / min / 1,73 m2) oraz u pacjentów poddawanych ciągłej hemodializie i przedłużonej ambulatoryjnej dializie otrzewnowej. Nie stwierdzono istotnych różnic w stężeniu moksyfloksacyny u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby (stopień A i B w skali Child-Pugh) w porównaniu ze zdrowymi ochotnikami i pacjentami z prawidłową czynnością wątroby.
Wskazania
Choroby zakaźne i zapalne u dorosłych wywołane przez wrażliwe mikroorganizmy: Ostre zapalenie zatok, Zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli, Społeczne zapalenie płuc (w tym spowodowane przez szczepy drobnoustrojów o wielorakiej oporności na antybiotyki *), Nieskomplikowane infekcje skóry i tkanek miękkich Skomplikowane infekcje skóry struktury podskórne (w tym zakażona stopa cukrzycowa) Skomplikowane infekcje wewnątrzbrzuszne, w tym zakażenia wieloczynnikowe, w tymDootrzewnowe abstsessy.Neoslozhnennye chorób zapalnych narządów miednicy (w tym zapalenie błony śluzowej macicy i zapalenie jajowodów). * Streptococcus pneumoniae z wieloma oporności na antybiotyki obejmują szczepy, które są odporne na penicylinę i szczepów odpornych na dwa lub więcej antybiotyków z grup, takich jak penicyliny ( kiedy Mick ≥2 mg / ml), cefalosporyny II generacji (cefuroksym), makrolidy, tetracykliny i trimetoprim / sulfametoksazol.Neobhodimo uwzględniać istniejące oficjalne wytyczne dotyczące zasad antibakterialnyhsre aplikacji STV.
Przeciwwskazania
Historia patologii ścięgna, która rozwinęła się w wyniku chinolonowego leczenia antybiotykami. W badaniach przedklinicznych i klinicznych po podaniu moksyfloksacyny obserwowano zmianę parametrów elektrofizjologicznych serca, wyrażoną w wydłużeniu tego odstępu. W związku z tym, stosowanie moksyfloksacyny jest przeciwwskazany u pacjentów z następujących kategorii: wrodzone lub nabyte udokumentowane przedział wewnętrzny, zaburzenia elektrolitowe, szczególnie niewyrównaną hipokaliemią. Klinicznie istotna bradykardia. Klinicznie istotna niewydolność serca ze zmniejszoną frakcją wyrzutową lewej komory. Historia zaburzeń rytmu z towarzyszącymi objawami klinicznymi Moksyfloksacyna nie powinna być stosowana z innymi lekami wydłużającymi przerwę. Z powodu obecności laktozy preparat, odbiór jest przeciwwskazane wrodzonej nietolerancji laktozy, niedobór laktazy, zaburzenia wchłaniania glukozy i galaktozy (dla tabletek). Ze względu na ograniczoną ilość danych klinicznych moksifloksacyny stosowania jest przeciwwskazany u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby (klasyfikacja wg Child-Pugh) oraz u pacjentów z podwyższonym poziomem transaminazy więcej niż 5 razy ULN. Ciąża Laktacja (karmienie piersią). Wiek do 18 lat. Nadwrażliwość na moksyfloksacynę, inne chinolony lub jakikolwiek inny składnik leku. Środki ostrożności powinny być przepisywane chorób ośrodkowego układu nerwowego (w tym przypadku chorób, które są podejrzane w sprawie zajęcia OUN) predysponującym do napadów i obniżając próg drgawkowy. U pacjentów z psychozami i / lub chorobami psychicznymi w historii.U pacjentów z potencjalnie proarytmicznymi stanami, takimi jak ostre niedokrwienie mięśnia sercowego i zatrzymanie akcji serca, szczególnie u kobiet i pacjentów w podeszłym wieku. W miastenii gravis. Z marskością wątroby. W tym samym czasie przyjmowane z lekami, które zmniejszają zawartość potasu. U pacjentów z genetyczną predyspozycją lub rzeczywistym niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej. Stosowanie w ciąży i okresie karmienia piersią Bezpieczeństwo stosowania moksyfloksacyny podczas ciąży nie zostało ustalone, a jej stosowanie jest przeciwwskazane. Opisano przypadki odwracalnego uszkodzenia stawów u dzieci otrzymujących określone chinolony, jednak ten efekt nie został odnotowany u płodu (po podaniu przez matkę w czasie ciąży). Badania na zwierzętach wykazały toksyczność reprodukcyjną. Potencjalne zagrożenie dla ludzi jest nieznane. Podobnie jak inne chinolony, moksyfloksacyna powoduje uszkodzenie chrząstki dużych stawów u wcześniaków. W badaniach przedklinicznych stwierdzono, że mała ilość moksyfloksacyny przenika do mleka kobiecego. Dane na temat jego stosowania u kobiet w okresie laktacji nie są dostępne. Dlatego wybór moksyfloksacyny podczas karmienia piersią jest przeciwwskazany.
Środki ostrożności
Środki ostrożności powinny być przepisane lek dla chorób ośrodkowego układu nerwowego (w tym chorób podejrzanych o zaangażowanie ośrodkowego układu nerwowego), predysponujące do wystąpienia napadów drgawek i zmniejszyć próg gotowości konwulsyjnej; u pacjentów z psychozami i / lub chorobami psychicznymi w historii, u pacjentów z potencjalnie proarytmicznymi stanami, takimi jak ostre niedokrwienie mięśnia sercowego i zatrzymanie krążenia, zwłaszcza u kobiet i pacjentów w podeszłym wieku, z miastenią ciężką, z marskością wątroby, podczas przyjmowania go z lekami, obniżanie poziomu potasu; u pacjentów z genetyczną predyspozycją lub rzeczywistym niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej.
Stosuj podczas ciąży i laktacji
Bezpieczeństwo stosowania moksyfloksacyny w czasie ciąży nie zostało ustalone, a jej stosowanie jest przeciwwskazane. Opisano przypadki odwracalnego uszkodzenia stawów u dzieci otrzymujących określone chinolony, jednak ten efekt nie został odnotowany u płodu (po podaniu przez matkę w czasie ciąży).Badania na zwierzętach wykazały toksyczność reprodukcyjną. Potencjalne zagrożenie dla ludzi jest nieznane. Podobnie jak inne chinolony, moksyfloksacyna powoduje uszkodzenie chrząstki dużych stawów u wcześniaków. W badaniach przedklinicznych stwierdzono, że mała ilość moksyfloksacyny przenika do mleka kobiecego. Dane na temat jego stosowania u kobiet w okresie laktacji nie są dostępne. Dlatego wybór moksyfloksacyny podczas karmienia piersią jest przeciwwskazany.
Dawkowanie i sposób podawania
Lek podaje się doustnie 400 mg 1 raz na dobę. Tabletki należy przyjmować bez żucia, popijając dużą ilością wody, niezależnie od posiłku. Nie należy przekraczać zalecanej dawki. Czas trwania leczenia produktem Avelox po spożyciu zależy od ciężkości zakażenia i efektu klinicznego i jest: zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli - 5-10 dni; w pozaszpitalnym zapaleniu płuc, całkowity czas trwania krokowej terapii (we / na wstępie, a następnie po spożyciu) - 7-14 dni, najpierw w / w, następnie w środku lub 10 dni w środku; z ostrym zapaleniem zatok i niepowikłanymi infekcjami skóry i tkanek miękkich - 7 dni; ze skomplikowanymi infekcjami skóry i tkanki podskórnej, całkowity czas trwania krokowej terapii (wprowadzenie w / w, po której następuje spożycie) wynosi 7-21 dni; w przypadku powikłań zakażeń wewnątrzbrzusznych, całkowity czas trwania terapii krokowej (podanie dożylne leku z późniejszym spożyciem) wynosi 5-14 dni; z nieskomplikowanymi chorobami zapalnymi narządów miednicy - 14 dni. Czas leczenia preparatem Avelox może wynosić nawet 21 dni. Zmiany w schemacie dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku nie są wymagane. Nie ustalono skuteczności i bezpieczeństwa stosowania moksyfloksacyny u dzieci i młodzieży. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby w schemacie dawkowania nie są wymagane. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (w tym z ciężką niewydolnością nerek z CC <30 ml / min / 1,73 m2), jak również u pacjentów poddawanych ciągłej hemodializie i długotrwałą ambulatoryjną dializą otrzewnową, nie jest wymagana zmiana schematu dawkowania. Pacjenci różnych grup etnicznych nie muszą zmieniać schematu dawkowania.
Efekty uboczne
Dane dotyczące działań niepożądanych rejestrowane przy użyciu moksyfloksacyny w dawce 400 mg (doustnie, w terapii przyrostowej [we wprowadzaniu leku, po której nastąpiło połknięcie] i tylko u / we), uzyskanych z badań klinicznych i komunikatów po wprowadzeniu do obrotu (kursywą). Reakcje niepożądane wymienione w grupie często występowały z częstością poniżej 3%, z wyjątkiem nudności i biegunki.W każdej grupie częstości niepożądane reakcje na lek są wymienione w kolejności malejącej. Częstość występowania działań niepożądanych jest często (od ≥1 / 100 do mniej niż 1/10), rzadko (od ≥1 / 1000 do mniej niż 1/100), rzadko (od ≥1 / 10 000 do poniżej 1/1000), bardzo rzadko (mniej niż 1/10 Infekcje są często grzybiczymi superinfekcjami, a po stronie układu krwiotwórczego rzadko - niedokrwistością, leukopenią, neutropenią, trombocytopenią, nadpłytkowością, wydłużeniem czasu protrombinowego / wzrostem INR. rzadko zmiana stężenia tromboplastyny. bardzo rzadko - zwiększenie stężenia protrombiny / zmniejszenie INR. Ze strony układu immunologicznego nie jest często - reakcje alergiczne, pokrzywka, świąd, wysypka, eozynofilia. rzadko, reakcje anafilaktyczne / anafilaktoidalne, obrzęk naczynioruchowy, w tym obrzęk krtani (potencjalnie zagrażający życiu). bardzo rzadko - wstrząs anafilaktyczny / wstrząs anafilaktoidalny (w tym potencjalnie zagrażający życiu), a po stronie metabolicznej rzadko - hiperlipidemia. rzadko - hiperglikemia, hiperurykemia. bardzo rzadko - hipoglikemia Zaburzenia psychiczne - niepokój, nadpobudliwość psychoruchowa, pobudzenie. rzadko, chwiejność emocjonalna, depresja (w bardzo rzadkich przypadkach zachowanie z tendencją do samookaleczeń, takie jak myśli samobójcze lub próby samobójcze), halucynacje. bardzo rzadko - depersonalizacja, reakcje psychotyczne (potencjalnie przejawiające się w zachowaniu z tendencją do samookaleczenia, takie jak myśli samobójcze lub próby samobójcze) .Na układ nerwowy, często - zawroty głowy, ból głowy. rzadko - parestezje, dysestezja, zaburzenia wrażliwości smakowej (w tym w bardzo rzadkich przypadkach agevzii), dezorientacja, dezorientacja, zaburzenia snu, drżenie, zawroty głowy, senność. rzadko - niedoczulica, zaburzenia węchu (w tym anosmia), nietypowe sny, zaburzenia koordynacji (w tym zaburzenia chodu spowodowane zawrotami głowy lub zawrotami głowy, w bardzo rzadkich przypadkach prowadzące do urazów spowodowanych upadkiem, zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku), drgawki o różnych objawach klinicznych (w tym . h.ataki grand mal), zaburzenia uwagi, zaburzenia mowy, amnezja, neuropatia obwodowa, polineuropatia. bardzo rzadko - przeczulica, rzadko rzadki narząd wzroku - zaburzenia widzenia (szczególnie podczas reakcji ośrodkowego układu nerwowego). bardzo rzadko - przemijająca utrata wzroku (szczególnie w reakcji na OUN), ze strony organu słuchowego rzadko - szum w uszach, upośledzenie słuchu, w tym głuchota (zwykle odwracalna) .Z boku układu sercowo-naczyniowego często jest to wydłużenie odstępu QT u pacjentów ze współistniejącym hipokaliemia. rzadko - wydłużenie odstępu QT, kołatanie serca, tachykardia, rozszerzenie naczyń krwionośnych. rzadko - zwiększone ciśnienie krwi, obniżone ciśnienie krwi, omdlenia, tachyarytmia komorowa. bardzo rzadko, niespecyficzne arytmie, polimorficzny częstoskurcz komorowy (np. piruet), zatrzymanie akcji serca (głównie u osób ze schorzeniami predysponującymi do arytmii, takimi jak klinicznie znamienna bradykardia, ostre niedokrwienie mięśnia sercowego) stronie układu pokarmowego często - nudności, wymioty, bóle brzucha, biegunka. rzadko - zmniejszenie apetytu i zmniejszenie spożycia pokarmu, zaparcia, niestrawność, wzdęcia, zapalenie żołądka i jelit (z wyjątkiem erozyjnego zapalenia żołądka i jelit), zwiększona aktywność amylazy. rzadko - dysfagia, zapalenie jamy ustnej, rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego (w bardzo rzadkich przypadkach związanych z powikłaniami zagrażającymi życiu), często po stronie wątroby i dróg żółciowych - zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych. rzadko - zaburzona czynność wątroby (w tym zwiększona aktywność LDH), zwiększone stężenie bilirubiny, zwiększona aktywność GGT i fosfatazy alkalicznej. rzadko - żółtaczka, zapalenie wątroby (głównie cholestatyczne). bardzo rzadko - piorunujące zapalenie wątroby, potencjalnie prowadzące do zagrażającej życiu niewydolności wątroby (w tym przypadki śmiertelne), ze skóry bardzo rzadko - pęcherzowe reakcje skórne, na przykład zespół Stevensa-Johnsona lub toksyczna nekroliza naskórka (potencjalnie zagrażająca życiu). system mięśniowy nieczęsty - bóle stawów, bóle mięśniowe. rzadko - zapalenie ścięgien, zwiększone napięcie mięśni i skurcze, osłabienie mięśni. bardzo rzadko - zapalenie stawów, zerwanie ścięgien, zaburzenia chodu spowodowane uszkodzeniem układu mięśniowo-szkieletowego, nasilone objawy miastenii, częste oddawanie moczu - odwodnienie (spowodowane biegunką lub zmniejszoną ilością płynów).rzadko - zaburzenie czynności nerek, niewydolność nerek w wyniku odwodnienia, które może powodować uszkodzenie nerek, zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku z wcześniej występującą upośledzoną czynnością nerek) Ogólnie rzecz biorąc, organizm często reaguje w miejscu wstrzyknięcia / infuzji. rzadko - ogólne złe samopoczucie, niespecyficzny ból, nadmierne pocenie się Częstość występowania następujących niepożądanych reakcji była wyższa w grupie, która otrzymywała krokową terapię, często wzrost aktywności GGT. rzadko - tachyarytmię komorową, niedociśnienie tętnicze, obrzęk, rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego (w bardzo rzadkich przypadkach związanych z powikłaniami zagrażającymi życiu), drgawki z różnymi objawami klinicznymi (w tym napady grand mal), halucynacje, upośledzenie czynności nerek, niewydolność nerek (w w wyniku odwodnienia, które może prowadzić do uszkodzenia nerek, szczególnie u starszych pacjentów z wcześniej istniejącymi zaburzeniami czynności nerek).
Przedawkowanie
Istnieją ograniczone dowody na przedawkowanie moksyfloksacyny. Nie obserwowano działań niepożądanych przy stosowaniu Avelox w dawce do 1200 mg raz i 600 mg przez 10 dni lub dłużej. Leczenie: w przypadku przedawkowania, zgodnie z sytuacją kliniczną, prowadzi się leczenie objawowe i podtrzymujące z monitorowaniem EKG. Zastosowanie węgla aktywowanego bezpośrednio po doustnym podaniu leku może pomóc w zapobieganiu nadmiernej ogólnoustrojowej ekspozycji na moksyfloksacynę w przypadku przedawkowania.
Interakcje z innymi lekami
Dostosowanie dawki nie jest wymagane w przypadku stosowania leku Avelox z atenololem, ranitydyną, suplementami wapnia, teofiliną, cyklosporyną, doustnymi środkami antykoncepcyjnymi, glibenklamidem, itrakonazolem, digoksyną, morfiną, probenecydem (nie ma klinicznie istotnych interakcji z moksyfloksacyną). Należy wziąć pod uwagę możliwy efekt addytywny wydłużenia odstępu QT moksyfloksacyny i innych leków, które wpływają na wydłużenie odstępu QT. Ze względu na łączne stosowanie moksyfloksacyny i leków wpływających na wydłużenie odstępu QT, zwiększa się ryzyko wystąpienia komorowych zaburzeń rytmu, w tym częstoskurczu komorowego, takiego jak pirueta.Jednoczesne stosowanie moksyfloksacyny z następującymi lekami, które wpływają na wydłużenie odstępu QT, jest przeciwwskazane: leki antyarytmiczne klasy IA (w tym chinidyna, hydrochinidyna, dizopiramid); leki antyarytmiczne klasy III (w tym amiodaron, sotalol, dofetilid, ibutylid); neuroleptyki (w tym fenotiazyna, pimozyd, sertindol, haloperidol, sultopryd); tricykliczne leki przeciwdepresyjne; leki przeciwdrobnoustrojowe (sparfloksacyna, erytromycyna IV, pentamidyna, leki przeciwmalaryczne, zwłaszcza halofantryna); leki przeciwhistaminowe (terfenadyna, astemizol, mizolastyna); inne (cisapryd, Vincamine IV, bepridil, difemanil). Spożycie leku Avelox i leki zobojętniające sok żołądkowy, multiwitaminy i minerały mogą zakłócać wchłanianie moksyfloksacyny z powodu tworzenia się kompleksów chelatowych z wielowartościowymi kationami zawartymi w tych preparatach. W rezultacie stężenie moksyfloksacyny w osoczu może być znacznie niższe niż terapeutyczne. W związku z tym, leki zobojętniające kwas, przeciwretrowirusowe (na przykład didanozyna) i inne leki zawierające magnez, glin, sukralfat, żelazo, cynk należy przyjmować co najmniej 4 godziny przed lub 4 godziny po przyjęciu moksyfloksacyny. Przy jednoczesnym stosowaniu Aveloxu z warfaryną, czas protrombinowy i inne parametry krzepnięcia krwi się nie zmieniają. U pacjentów, którzy otrzymywali antykoagulanty w połączeniu z antybiotykami, w tym. w przypadku moksyfloksacyny występują przypadki zwiększonej aktywności przeciwzakrzepowej antykoagulantów. Czynnikami ryzyka są obecność choroby zakaźnej (i związany z nią proces zapalny), wiek i ogólny stan pacjenta. Pomimo braku interakcji pomiędzy moksyfloksacyną a warfaryną, pacjenci otrzymujący skojarzone leczenie tymi lekami muszą monitorować INR i, jeśli to konieczne, dostosowywać dawkę pośrednich antykoagulantów. Moksyfloksacyna i digoksyna nie wpływają znacząco na wzajemne parametry farmakokinetyczne. Przy wielokrotnym podawaniu moksyfloksacyny, Cmax digoksyny zwiększyło się o około 30%. Wartość AUC i Cmin digoksyny się nie zmienia. Przy równoczesnym stosowaniu węgla aktywowanego i moksyfloksacyny doustnie w dawce 400 mg, ogólna biodostępność leku jest zmniejszona o ponad 80% w wyniku spowolnienia jego absorpcji. W przypadku przedawkowania, użycie węgla aktywnego we wczesnym etapie wchłaniania zapobiega dalszemu wzrostowi ekspozycji ogólnoustrojowej.
Instrukcje specjalne
W niektórych przypadkach, po pierwszym użyciu leku może wystąpić nadwrażliwość i reakcje alergiczne, które powinny niezwłocznie poinformować lekarza. Bardzo rzadko, nawet po pierwszym użyciu leku, reakcje anafilaktyczne mogą doprowadzić do zagrażającego życiu wstrząsu anafilaktycznego. W takich przypadkach należy przerwać leczenie lekiem Aveloks i natychmiast rozpocząć stosowanie niezbędnych środków terapeutycznych (w tym wstrzykiwacza). Podczas stosowania leku Avelox u niektórych pacjentów można zauważyć wydłużenie odstępu QT. Preparat Avelox należy stosować z zachowaniem ostrożności u kobiet i osób w podeszłym wieku. Ponieważ kobiety mają dłuższy odstęp QT niż mężczyźni, mogą być bardziej wrażliwe na leki, które wydłużają odstęp QT. Pacjenci w podeszłym wieku są również bardziej podatni na leki, które wpływają na odstęp QT. Stopień wydłużenia odstępu QT może wzrosnąć wraz ze wzrostem stężenia leku, dlatego nie należy przekraczać zalecanej dawki. Wydłużenie odstępu QT wiąże się ze zwiększonym ryzykiem komorowych zaburzeń rytmu, w tym częstoskurczu komorowego. Jednakże u pacjentów z zapaleniem płuc stwierdzono korelację między stężeniem moksyfloksacyny w osoczu a wydłużeniem odstępu QT. Żaden z 9000 pacjentów, którzy otrzymali Avelox, nie miał żadnych powikłań sercowo-naczyniowych ani zgonów związanych z wydłużeniem odstępu QT. Stosowanie leku Avelox może zwiększać ryzyko komorowych zaburzeń rytmu u pacjentów ze schorzeniami predysponującymi do arytmii. W związku z tym Avelox jest przeciwwskazany: zmiany parametrów elektrofizjologicznych serca wyrażone wydłużeniem odstępu QT (wrodzone lub nabyte udokumentowane wydłużenia odstępu QT, zaburzenia elektrolitowe, zwłaszcza nieskorygowana hipokaliemia, klinicznie znamienna bradykardia, klinicznie istotna niewydolność serca ze zmniejszonym wyrzutem lewej komory, w historii wskazań zaburzeń rytmu, z towarzyszącymi objawami klinicznymi), stosowanie z innymi lekami, wydłużanie odstępu QT. Preparatu Avelox należy stosować ostrożnie: u pacjentów z potencjalnie proarytmicznymi stanami, takimi jak ostre niedokrwienie mięśnia sercowego, u pacjentów z marskością wątroby (ponieważ w tej kategorii pacjentów nie można wykluczyć ryzyka wydłużenia odstępu QT).Podczas przyjmowania leku Avelox zgłaszano przypadki piorunującego zapalenia wątroby, co może prowadzić do rozwoju niewydolności wątroby (w tym do zgonów). Pacjent powinien zostać poinformowany, że jeśli pojawią się objawy niewydolności wątroby, należy skonsultować się z lekarzem przed kontynuowaniem leczenia preparatem Avelox. Podczas przyjmowania leku Avelox zgłaszano przypadki pęcherzowych zmian skórnych (takich jak zespół Stevensa-Johnsona lub martwica toksyczno-rozpływna naskórka). Pacjent powinien zostać poinformowany, że jeśli pojawią się objawy zmian skórnych lub błon śluzowych, konieczne jest skonsultowanie się z lekarzem przed kontynuowaniem leczenia lekiem Avelox. Stosowanie leków chinolonowych wiąże się z możliwym ryzykiem drgawek. Preparat Avelox należy stosować ostrożnie u pacjentów z chorobami ośrodkowego układu nerwowego i zaburzeniami ośrodkowego układu nerwowego, predysponującymi do wystąpienia napadów drgawkowych lub obniżających próg drgawkowy. Zastosowanie leków przeciwbakteryjnych o szerokim spektrum działania, w tym Avelox, wiąże się z ryzykiem rozwoju rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego. Tę diagnozę należy mieć na uwadze u pacjentów, u których rozwinęła się ciężka biegunka podczas leczenia produktem Aveloks. W takim przypadku należy natychmiast wyznaczyć odpowiednią terapię. Leki hamujące motorykę jelit są przeciwwskazane w rozwoju ciężkiej biegunki. Avelox należy stosować ostrożnie u pacjentów z zespołem miastenii z powodu możliwego zaostrzenia choroby. Na tle terapii chinolonowej, w tym. moksyfloksacyna, może rozwinąć się zapalenie ścięgna i pęknięcie ścięgna, szczególnie u osób starszych i pacjentów otrzymujących SCS. Opisano przypadki, które wystąpiły w ciągu kilku miesięcy po zakończeniu leczenia. Przy pierwszych objawach bólu lub stanu zapalnego w miejscu urazu lek należy zatrzymać, a porażoną kończynę odciążyć. Gdy stosuje się chinolony, odnotowuje się reakcje nadwrażliwości na światło. Jednak podczas badań przedklinicznych i klinicznych, a także z użyciem leku Aveloks w praktyce, nie odnotowano reakcji nadwrażliwości na światło. Jednak pacjenci otrzymujący Avelox powinni unikać ekspozycji na bezpośrednie światło słoneczne i promieniowanie ultrafioletowe.Stosowanie leku w postaci tabletek do podawania doustnego nie jest zalecane u pacjentów z powikłanymi chorobami zapalnymi narządów miednicy (na przykład związanych z ropniami tubowo jajnika lub miednicy). Nie zaleca się stosowania moksyfloksacyny w leczeniu zakażeń wywołanych przez oporne na metycylinę szczepy Staphylococcus aureus (MRSA). W przypadku podejrzenia lub potwierdzenia zakażenia wywołanego przez MRSA, należy przepisać leczenie odpowiednimi lekami przeciwbakteryjnymi. Zdolność Aveloxa do hamowania wzrostu prątków może powodować interakcje in vitro moksyfloksacyny z testem dla Mycobacterium spp., Co prowadzi do wyników fałszywie ujemnych podczas analizy próbek pacjentów leczonych preparatem Aveloks w tym okresie. Pacjenci, którzy byli leczeni chinolonami, w tym lekiem Avelox, opisali przypadki polineuropatii czuciowej lub czuciowo-ruchowej, prowadzące do parestezji, hipestezji, dyzestezji lub osłabienia. Pacjentów leczonych produktem Avelox należy uprzedzić o konieczności natychmiastowego zgłoszenia się do lekarza przed kontynuowaniem leczenia, jeśli wystąpią objawy neuropatii, w tym ból, pieczenie, mrowienie, drętwienie lub osłabienie. Reakcje psychiczne mogą wystąpić nawet po pierwszym mianowaniu fluorochinolonów, w tym moksyfloksacyny. W bardzo rzadkich przypadkach depresja lub reakcje psychotyczne prowadzą do pojawienia się myśli i zachowań samobójczych z tendencją do samookaleczeń, w tym do prób samobójczych. Jeśli takie reakcje wystąpią u pacjentów, należy odstawić Avelox i podjąć niezbędne środki. Należy zachować ostrożność podczas wyznaczania pacjentów przyjmujących lek Avelox z chorobami psychicznymi i / lub psychiatrycznymi w historii. Ze względu na powszechne i rosnące występowanie zakażeń wywołanych przez oporną na fluorochinolon Neisseria gonorrhoeae w leczeniu pacjentów z chorobami zapalnymi miednicy mniej, monoksyfluksacyna nie powinna być stosowana, o ile nie wykluczono obecności N. gonorrhoeae opornej na fluorochinolon. Jeżeli nie można wykluczyć obecności N. o działaniu fluorochinolonowymgonorrhoeae, konieczne jest rozwiązanie problemu suplementacji empirycznej terapii moksyfloksacyną odpowiednim antybiotykiem aktywnym przeciwko N. gonorrhoeae (na przykład cefalosporyna). Podobnie jak w przypadku innych fluorochinolonów, przy stosowaniu leku Avelox odnotowano zmianę stężenia glukozy we krwi, w tym hipo- i hiperglikemię. Podczas leczenia preparatem Avelox, dysglycemię występowały głównie u pacjentów w podeszłym wieku z cukrzycą, którzy otrzymywali jednoczesne leczenie doustnymi lekami hipoglikemizującymi (na przykład sulfonylomocznikiem) lub insuliną. Podczas leczenia pacjentów z cukrzycą zaleca się uważne monitorowanie stężenia glukozy we krwi. Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i mechanizmów kontrolnych Fluorochinolony, w tym moksyfloksacyna, mogą zaburzać zdolność pacjentów do prowadzenia pojazdów i podejmowania innych potencjalnie niebezpiecznych czynności, które wymagają zwiększonej uwagi i szyb