More info
Aktywne składniki
Bacytracyna + Neomycyna
Formularz zwolnienia
Proszek
Skład
Bacytracyna (w postaci cynku bacytracyny) 250 jm, neomycyna (w postaci siarczanu neomycyny) 5000 j. Substancje pomocnicze: sterylizowana baza proszku (skrobia kukurydziana, zawierająca nie więcej niż 2% tlenku magnezu).
Efekt farmakologiczny
Połączony lek przeciwbakteryjny do podawania miejscowego. Zawiera dwa antybiotyki o działaniu bakteriobójczym, neomycynę i bacytracynę Bacytracin jest antybiotykiem polipeptydowym, który hamuje syntezę ściany komórkowej bakterii. Szczególnie aktywny wobec Gram-dodatnich (Streptococcus spp. / W tym paciorkowców β-hemolitycznych /, Staphylococcus spp.) I niektórych mikroorganizmów Gram-ujemnych. Oporność na bacytracynę jest rzadko opracowywana Neomycyna jest antybiotykiem aminoglikozydowym, który hamuje syntezę białek bakteryjnych. Jest aktywny wobec bakterii Gram-dodatnich i Gram-ujemnych, dzięki zastosowaniu kombinacji tych dwóch antybiotyków osiąga się szerokie spektrum działania leku i synergizm działania z wieloma mikroorganizmami, na przykład gronkowcami.
Farmakokinetyka
Aktywne składniki zazwyczaj nie są wchłaniane (nawet uszkodzona skóra), jednak ich stężenia są wysokie w skórze. Ma doskonałą tolerancję tkankową; nie obserwuje się dezaktywacji produktami biologicznymi, krwią i składnikami tkankowymi, przy stosowaniu leku na duże obszary zmian skórnych należy wziąć pod uwagę możliwość ogólnoustrojowego wchłaniania leku.
Wskazania
Infekcyjne i zapalne choroby skóry wywołane przez drobnoustroje wrażliwe na: - infekcje bakteryjne skóry o ograniczonej prewalencji, w tym. płaczliwy zakaźny liszajec, zakażone owrzodzenie troficzne kończyn dolnych, zarażony wyprysk, bakteryjne zapalenie skóry piekielne, wtórne zakażenie bakteryjne w przypadku chorób spowodowanych przez opryszczkę ospy wietrznej (w tym zakażenie pęcherzyków w ospie wietrznej) - zapobieganie infekcjom pępkowym u noworodków; zapobieganie infekcji po zabiegach chirurgicznych (dermatologicznych): dodatkowe leczenie w okresie pooperacyjnym (po wycięciu tkanek, kauteryzacji, nacięciu krocza, leczeniu pęknięć, pęknięciu krocza) płaczące rany i ściegi).
Przeciwwskazania
- rozległe zmiany skórne (ryzyko ototoksycznego działania, któremu towarzyszy ubytek słuchu) - wyraźna upośledzona funkcja wydalnicza nerek (spowodowana niewydolnością serca lub nerek) u pacjentów z istniejącymi chorobami aparatu ślimakowo-przedsionkowego (jeżeli możliwa jest ogólnoustrojowa absorpcja leku); z perforacją błony bębenkowej, - jednoczesne stosowanie układowych aminoglikozydów z antybiotykami z grupy aminoglikozydów (ryzyko kumulatywnej toksyczności), - zwiększona wrażliwość dla bacytracyny, neomycyny lub innych aminoglikozydów i pomocniczych składników leku Nie należy stosować proszku do leczenia infekcji oczu Należy zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby i / lub nerek, kwasicą, ciężką miastenią lub innymi chorobami nerwowo-mięśniowymi.
Środki ostrożności
Stosowanie w przypadku naruszeń funkcji wątroby Z zachowaniem ostrożności lek należy przepisać pacjentom z zaburzeniami czynności wątroby Stosowanie w leczeniu niewydolności nerekZ ostrożnością lek należy przepisać pacjentom z zaburzeniami czynności nerek Stosowanie u dzieci Jeśli lek jest stosowany u dzieci, należy najpierw skonsultować się z lekarzem. dostosowanie dawki nie jest wymagane
Stosuj podczas ciąży i laktacji
Zastosowanie leku Baneocin; w czasie ciąży i laktacji jest możliwe, jeśli zamierzona korzyść dla matki przewyższa potencjalne ryzyko dla płodu lub dziecka (dopiero po konsultacji z lekarzem) Należy pamiętać, że neomycyna, podobnie jak wszystkie antybiotyki z grupy aminoglikozydów, może przenikać przez barierę łożyskową. Przy systemowym stosowaniu antybiotyków z grupy aminoglikozydów w dużych dawkach opisano wewnątrzmaciczną utratę słuchu płodu.
Dawkowanie i sposób podawania
Dorośli i dzieci od 1. dnia życia nakładają lek w cienkiej warstwie na dotknięte obszary 2-4 razy / dobę; jeśli to konieczne, pod opatrunkiem Obszar nanoszenia proszku nie powinien przekraczać 1% powierzchni ciała (co odpowiada wielkości dłoni pacjenta) .W przypadku stosowania miejscowego dawka neomycyny dla dorosłych i dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat nie powinna przekraczać 1 g / dobę (odpowiada 200 g proszku) w ciągu 7 dni W przypadku pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby / nerek i pacjentów w podeszłym wieku, dostosowanie dawki nie jest wymagane.
Efekty uboczne
Według WHO, działania niepożądane są klasyfikowane według częstości występowania następujących objawów: bardzo często (≥1 / 10), często (od ≥1 / 100 do <1/10), rzadko (od ≥1 / 1000 do <1/100) , rzadko (od ≥10 000 do <1/1000), bardzo rzadko (<1/10 000), częstotliwość jest nieznana (zgodnie z dostępnymi danymi nie było możliwe ustalenie częstotliwości występowania) Preparat Baneotsin; zwykle dobrze tolerowane przez zewnętrzne stosowanie: z układu odpornościowego: rzadko - reakcje alergiczne (w przypadku reakcji alergicznych na neomycynę w 50% przypadków możliwe jest wystąpienie alergii krzyżowej na inne aminoglikozydy); Częstość nieznana - zwiększona wrażliwość na różne substancje, w tym neomycynę (zwykle obserwowane przy stosowaniu w leczeniu przewlekłej dermatozy), w niektórych przypadkach reakcje alergiczne mogą wyglądać jak brak efektu terapii .Od układu nerwowego: częstotliwość nieznana - uszkodzenie nerwu przedsionkowego, naruszenie przewodnictwa nerwowo-mięśniowego Od strony narządu słuchu: częstotliwość jest nieznana - ototoksyczność Po stronie skóry i tkanki podskórnej: rzadko - reakcje alergiczne, przejawiające się w postaci aktywne zapalenie skóry, reakcja alergiczna na neomycynę; częstość nieznana - reakcje alergiczne w postaci zaczerwienienia i suchości skóry, wysypki, świądu (przy długotrwałym stosowaniu) .Z układu moczowego: nieznana częstotliwość - nefrotoksyczność. pacjent powinien natychmiast poinformować o tym lekarza.
Przedawkowanie
W przypadku stosowania w dawkach znacznie wyższych niż zalecane, ze względu na możliwą absorpcję aktywnych składników leku Baneotsin; szczególną uwagę należy zwrócić na objawy wskazujące na reakcje nefro- i ototoksyczne.
Interakcje z innymi lekami
W przypadku ogólnoustrojowego wchłaniania aktywnych składników leku, równoczesne stosowanie cefalosporyn lub antybiotyków z grupy aminoglikozydów może zwiększać prawdopodobieństwo reakcji nefrotoksycznych, przy równoczesnym stosowaniu leku Baneocin; z kwasem etakrynowym lub furosemidem zwiększa ryzyko rozwoju oto-i nefrotoksycznych reakcji wchłanianie aktywnych składników leku Baneotsin; przy jednoczesnym stosowaniu z opioidowymi lekami przeciwbólowymi, środki znieczulające i zwiotczające mięśnie mogą zwiększać ryzyko rozwoju zaburzonego przewodnictwa nerwowo-mięśniowego.
Instrukcje specjalne
Ponieważ ryzyko działań toksycznych zwiększa się wraz ze spadkiem czynności wątroby i (lub) nerek, u pacjentów z niewydolnością wątroby i / lub nerek należy przeprowadzić badania krwi i moczu wraz z badaniem audiometrycznym przed leczeniem i w trakcie leczenia Baneocinem; Konieczne jest monitorowanie możliwego pojawienia się objawów blokady nerwowo-mięśniowej, szczególnie u pacjentów z kwasicą, miastenią (miastenia ciężka) lub innymi chorobami nerwowo-mięśniowymi. Wraz z rozwojem blokady nerwowo-mięśniowej wskazane są preparaty wapnia lub neostygminy: przy przedłużonym stosowaniu leku konieczne jest monitorowanie możliwego nadmiernego wzrostu opornych mikroorganizmów. Jeśli to konieczne, należy przepisać odpowiednie leczenie W przypadku stosowania leku u dzieci, pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby i nerek, a także z dużą powierzchnią, długotrwałym używaniem i głębokimi uszkodzeniami skóry, należy najpierw skonsultować się z lekarzem. cancel.The wpływ na zdolność do kierowania pojazdami mechanicznymi i mechanizmy kontroli.Nie wymaga specjalnych środków ostrożności.