Tabletki powlekane Betmig o przedłużonym działaniu 50 mg N10
Condition: New product
1000 Items
Rating:
Be the first to write a review!
More info
Aktywne składniki
Mirabegron
Formularz zwolnienia
Pigułki
Skład
Mirabegron 50 mg na tabletkę. Substancje pomocnicze: makrogol 2,000,000 - 70 mg, makrogol 8000 - 119,6 mg, hipoliza - 7,5 mg, butylohydroksytoluen - 0,4 mg, stearynian magnezu - 2,5 mg. Skład powłoki powłoki: opadry 03F42192 (hypromeloza 2910 6 MPa - s - 69,536%, makrogol 8000 - 13,024%, tlenek żółtego barwnika żelaza - 17,44%) - 7,5 mg.
Efekt farmakologiczny
Grupa farmaceutyczna: Preparaty do leczenia chorób urologicznych / Działanie farmakologiczne: Mirabegron jest silnym selektywnym agonistą beta-adrenoreceptora. W badaniach z użyciem mirabagronów wykazano rozluźnienie mięśni gładkich pęcherza u szczurów oraz wyizolowanego preparatu tkanek ludzkich, jak również zwiększenie stężenia cAMP w tkankach pęcherza u szczurów. W ten sposób Mirabagron poprawia funkcję rezerwową pęcherza poprzez stymulację beta-adrenoreceptorów znajdujących się w jego ścianie. W badaniach wykazano skuteczność preparatu Mirabagron u pacjentów, którzy wcześniej otrzymywali M-leki przeciwcholinergiczne w leczeniu nadreaktywnego pęcherza (GMF) oraz u pacjentów, u których nie stosowano wcześniejszej terapii przeciwcholinergicznej M. Mirabegron był również skuteczny u pacjentów z GMF, którzy przerwali leczenie M-holinoblokatorami z powodu braku działania. Urodynamika. Dwunastotygodniowe badanie u mężczyzn z dolegliwościami ze strony dolnych dróg moczowych (LUTS) i niedrożnością infradźwiękową (IVO) wykazało bezpieczeństwo i dobrą tolerancję Mirabegronu w dawkach 50 i 100 mg raz na dobę, jak również brak wpływu Mirabegron na parametry cystometryczne. Wpływ na odstęp QT. W dawkach 50 mg i 100 mg Mirabagron nie miał wpływu na odstęp QT skorygowany o częstość tętna (wartość QTcI), który został zarejestrowany podczas analizy dla grup na podstawie płci i dla całej grupy pacjentów. Wpływ wielokrotnego doustnego przyjmowania Mirabegronu w dawce terapeutycznej (50 mg raz na dobę) i dawki superterapeutyczne (100 mg i 200 mg raz na dobę) na wartość QTcI badano w odrębnym badaniu (badanie TQT) (n = 164 zdrowych ochotników płci męskiej i n = 153 zdrowych ochotniczek). U mężczyzn i kobiet, którzy otrzymywali Mirabegron w dawkach 50 i 100 mg, górna granica jednostronnego 95% przedziału ufności dla największej skoordynowanej czasowo różnicy względem placebo w QTcI w dowolnym czasie nie przekraczała 10 milisekund. Wpływ na częstość tętna i ciśnienie krwi u pacjentów z GMF.Podczas 12-tygodniowych podwójnie ślepych, kontrolowanych placebo badań fazy 3 u pacjentów z GMF (średni wiek 59 lat), którzy otrzymywali 50 mg Mirabegronu raz na dobę, odnotowano wzrost podstawowych wartości średnich różnicy w porównaniu z placebo w częstości tętna (o 1 uderzeń / min. ) i skurczowe ciśnienie krwi / rozkurczowe ciśnienie krwi (SBP / DBP) (około 1 mmHg lub mniej). Zmiany częstości akcji serca i ciśnienia krwi podczas leczenia są odwracalne i znikają po zaprzestaniu stosowania leku. Wpływ na ciśnienie wewnątrzgałkowe (IOP). 56 dni po rozpoczęciu przyjmowania Mirabegronu w dawce 100 mg raz na dobę, zdrowi ochotnicy nie obserwowali zwiększenia IOP. W badaniu I fazy (n = 310) wpływ Mirabegron na IOP został oszacowany za pomocą tonometrii aplanacyjnej Goldmanna: Mirabegron w dawce 100 mg nie różnił się od placebo pod względem wielkości wpływu na średnią wartość zmiany początkowych średnich indywidualnych wartości IOP po 56 dniach.
Farmakokinetyka
Odsysanie Po podaniu doustnym Mirabagron wchłania się do krwioobiegu i osiąga maksymalne stężenie w osoczu (Cmax) w okresie od trzech do czterech godzin po podaniu. Badania wykazały wzrost bezwzględnej biodostępności od 29% do 35% po zwiększeniu dawki z 25 mg do 50 mg. W tym samym czasie średnia wartość Cmax i wartość CPD wzrosły bardziej niż proporcjonalnie do dawki. Stężenia równowagi osiąga się po 7 dniach stosowania Mirabegronu raz na dobę. Po wielokrotnym stosowaniu raz dziennie stężenie mirabegronu w osoczu krwi w stanie równowagi jest około dwa razy większe niż po pojedynczej dawce leku. Wpływ spożycia pokarmu na lek. Podczas badań fazy 3 wykazano taką samą skuteczność i bezpieczeństwo leczenia podczas przyjmowania leku Mirabegron podczas posiłku i poza nim. Tak więc zalecaną dawkę mirabegronu można przyjmować zarówno podczas posiłku, jak i poza nim. Dystrybucja Mirabegron jest intensywnie rozprowadzany w ciele. Objętość dystrybucji w stabilnych warunkach (Vss) wynosi około 1 670 l. Mirabegron wiąże się (w przybliżeniu 71%) z białkami osocza, a także wykazuje umiarkowane powinowactwo do albuminy i glikoproteiny kwasu alfa-1. Mirabegron jest dystrybuowany do czerwonych krwinek.Stężenie Mirabegronu znakowanego izotopem 14C w czerwonych krwinkach było 2 razy wyższe niż w osoczu (co wykazano w badaniach in vitro). Metabolizm. W ciele występuje wiele szlaków metabolicznych mirabagronu, w tym dealkilacja, utlenianie, (bezpośrednia) glukuronidacja i hydroliza amidów. Po pojedynczym wstrzyknięciu 14C-Mirabegron, głównym składnikiem krążącym jest Mirabegron. W osoczu krwi ludzkiej znaleziono dwa główne metabolity mirabegronu: oba są glukuronidami (metabolity fazy II) i stanowią odpowiednio 16% i 11% całkowitego stężenia leku. Te metabolity nie mają aktywności farmakologicznej. Pomimo udziału enzymów CYP2D6 i CYP3A4 w oksydacyjnym szlaku metabolicznym Mirabogronu w warunkach in vitro, w warunkach in vivo rola tych izoenzymów w całkowitej eliminacji jest niewielka. Wnioskowanie. Całkowity klirens (Clobshch) leku - około 57 l / h. Końcowy okres półtrwania (t1 / 2) wynosi około 50 godzin. Klirens nerkowy (Clpoch) wynosi w przybliżeniu 13 l / h, co odpowiada prawie 25% całkowitej Cl. Główne mechanizmy wydalania nerki to czynne wydzielanie kanalikowe i filtracja kłębuszkowa. Ilość niezmienionego Mirabegronu wydalanego z moczem jest zależna od dawki i waha się od 6,0% po przyjęciu leku w dziennej dawce od 25 mg do 12,2% po przyjęciu dziennej dawki 100 mg Po spożyciu 160 mg mirabeganu 14C przez zdrowych ochotników, około 55% znacznika radioaktywnego znajduje się w moczu, a 34% w kale. Frakcja niezmienionego Mirabagronu stanowiła około 45% całkowitego leku znakowanego izotopowo w moczu, co wskazuje na obecność metabolitów. Większość leku znakowanego izotopowo w kale była reprezentowana przez niezmieniony mirabegron. Cechy farmakokinetyki u niektórych kategorii pacjentów: wiek. Pacjenci w podeszłym wieku nie wymagają dostosowania dawki. W badaniach wartości Cmax i AUC dla produktu Mirabegron i jego metabolitów były podobne u osób w podeszłym wieku (≥ 65 lat) i młodszych ochotników (18-45 lat). Paul Dostosowanie dawki w zależności od płci pacjenta nie jest wymagane. Wyścig Dostosowanie dawki w zależności od rasy pacjenta nie jest wymagane. Rasa nie wpływa na farmakokinetykę leku.
Wskazania
leczenie potrzeby oddawania moczu, częste oddawanie moczu i / lub nagłe nietrzymanie moczu u pacjentów z nadreaktywnym zespołem pęcherza moczowego (OAB)
Przeciwwskazania
- nadwrażliwość na aktywny składnik leku Betmiga lub na zaróbki - dzieci i młodzież w wieku poniżej 18 lat - ciąża i laktacja
Środki ostrożności
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek i wątroby Pacjenci z ciężką niewydolnością nerek powinni być leczeni z zachowaniem ostrożności, a dawka nie powinna przekraczać 25 mg na dobę Pacjentów z łagodną i umiarkowaną niewydolnością nerek, przyjmujących silne inhibitory izoenzymu CYP3A, należy leczyć z ostrożnością, a dawkę do nie powinny przekraczać 25 mg na dobę Pacjenci z umiarkowanym stopniem niewydolności wątroby powinni być leczeni z zachowaniem ostrożności, a dawka nie powinna przekraczać 25 mg na dobę Pacjenci z łagodnym stadium peche niewydolność nocna (klasa A w skali Child-Pugh), podczas przyjmowania silnych inhibitorów izoenzymu CYP3A, należy leczyć z ostrożnością, a dawka nie powinna przekraczać 25 mg na dobę Pacjenci z niekontrolowanym ciężkim nadciśnieniem tętniczym Ponieważ przeprowadzono badania z Betmigiem u pacjentów z niekontrolowanym nadciśnienie tętnicze (skurczowe ciśnienie krwi> 180 mm Hg i (lub) rozkurczowe ciśnienie krwi> 110 mm Hg) nie zostało wykonane, więc lek nie jest zalecany do stosowania w tej kategorii pacjentów. Dane nnye Betmiga dotyczące stosowania leku u pacjentów z nadciśnieniem 2 etap (skurczowe ciśnienie krwi> 160 mm Hg. ul. i / lub rozkurczowe ciśnienie krwi> 100 mmHg.) Pacjenci z wrodzonym lub nabytym wydłużeniem odstępu QT Mirabegron w dawkach terapeutycznych nie wykazał znaczącego klinicznie wydłużenia odstępu QT w ramach przeprowadzonych badań. Ponieważ jednak pacjenci przyjmujący leki, które mogą powodować wydłużenie odstępu QT, nie brali udziału w tych badaniach z użyciem Mirabegronu, wpływ na takie kategorie pacjentów nie jest znany. Pacjentów tej kategorii należy przyjmować z lekiem Mirabagron z zachowaniem ostrożności, należy przepisać Mirabagron w połączeniu z lekami o wąskim indeksie terapeutycznym oraz lekami, które są w dużym stopniu metabolizowane przez izoenzym CYP2D6, na przykład tiorydazynę, leki stosowane w leczeniu arytmii typu 1C (na przykład flekainid, propafenon) i tricykliczne leki przeciwdepresyjne (na przykład imipramina, dezypramina).Preparat Mirabegron należy również przyjmować ostrożnie, przyjmując go jednocześnie z lekami metabolizowanymi przez izoenzym CYP2D6, których dawka podlega indywidualnemu określeniu.
Stosuj podczas ciąży i laktacji
Ciąża Istnieją ograniczone dane dotyczące stosowania Mirabegronu podczas ciąży. Wyniki badań toksyczności reprodukcyjnej na zwierzętach nie wskazują na bezpośredni lub pośredni negatywny wpływ produktu Miragegron. Aby zapobiec możliwym negatywnym skutkom dla płodu, należy unikać stosowania leku Betmiga u kobiet w ciąży iu kobiet w wieku rozrodczym, nie stosujących środków antykoncepcyjnych. Okres laktacji U gryzoni mirabegron przenika do mleka matki, dlatego u ludzi istnieje również ryzyko, że lek dostanie się do mleka matki. Badania nad wpływem mirabegronu na wytwarzanie mleka matki, przydział miragegronu z mlekiem matki i wpływ na dziecko są nieobecne. Preparatu Mirabegron nie należy stosować u kobiet w okresie laktacji. Płodność W badaniach na zwierzętach nie wykryto wpływu miragegronu na płodność w dawkach innych niż letalne. Nie ustalono, czy Mirabagron wpływa na płodność u ludzi.
Dawkowanie i sposób podawania
Dorośli (powyżej 18 lat), w tym. w podeszłym wieku 50 mg raz na dobę w środku, z płynem, niezależnie od czasu posiłków. Tabletka musi być spożywana w całości, nie można go żuć, ponieważ Może to wpływać na przedłużone uwalnianie substancji czynnej.
Efekty uboczne
Najczęstsze działania niepożądane zgłaszane podczas 12-tygodniowych podwójnie zaślepionych, kontrolowanych placebo badań fazy 3 u pacjentów otrzymujących Mirabegron 50 mg to tachykardia i zakażenia dróg moczowych. U pacjentów otrzymujących Mirabagron w dawce 50 mg częstość częstoskurczu osiągnęła 1,2%. U 0,1% pacjentów otrzymujących Mirabegron w dawce 50 mg rozwój częstoskurczu spowodował wcześniejsze zakończenie uczestnictwa w badaniu. U pacjentów otrzymujących Mirabagron w dawce 50 mg częstość zakażeń dróg moczowych osiągnęła 2,9%. Rozwój infekcji dróg moczowych nie spowodował wcześniejszego zakończenia uczestnictwa w badaniu u żadnego z pacjentów otrzymujących Mirabegron w dawce 50 mg.Poważne działania niepożądane obejmowały migotanie przedsionków (0,2%). W trakcie długotrwałego (1-letniego) badania z aktywną kontrolą (kontrolny lek-m-holabinoklikator) rejestrowano działania niepożądane, podobne pod względem wyglądu i częstości, co obserwowane podczas 12-tygodniowych podwójnie ślepych, kontrolowanych placebo badań fazy 3. W każdej grupie reakcje są wymienione jako stopień nasilenia maleje. Infekcje i inwazje: często - infekcja dróg moczowych, rzadko - infekcja pochwy, zapalenie pęcherza moczowego. Zaburzenia narządu wzroku: rzadko - obrzęk powiek Zaburzenia układu sercowo-naczyniowego: często - tachykardia; rzadko - szybkie bicie serca, migotanie przedsionków. Naruszenia przewodu pokarmowego: sporadycznie - niestrawność, zapalenie żołądka; rzadko - obrzęk warg. Naruszenie skóry i tkanki podskórnej: rzadko - pokrzywka, wysypka plamki, wysypka grudkowa, wysypka, swędzenie; rzadko - leukocytoclastic vasculitis, purpura. Zaburzenia układu mięśniowo-szkieletowego i tkanki łącznej: rzadko - zapalenie stawów. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: nieczęsto - świąd sromowo-pochwowy. Nieprawidłowości zidentyfikowane w badaniach laboratoryjnych: rzadko - podwyższone ciśnienie krwi, zwiększona aktywność GGT, zwiększona aktywność AspAT, zwiększona aktywność AlAT.
Przedawkowanie
W przypadku pojedynczej recepty Mirabegronu zdrowi ochotnicy stosowali dawki do 400 mg. Przy stosowaniu takiego poziomu dawki zarejestrowano zdarzenia niepożądane w postaci szybkiego rytmu serca (u 1 z 6 ochotników) i zwiększenia częstości tętna o więcej niż 100 uderzeń / min (u 3 z 6 ochotników). Po wielokrotnym (w ciągu 10 dni) stosowaniu leku w dawkach dobowych do 300 mg u zdrowych ochotników odnotowano wzrost częstości tętna i wzrost skurczowego ciśnienia krwi. W przypadku przedawkowania wskazane jest leczenie objawowe i wspomagające. Potrzebujesz kontrolować tętno, ciśnienie krwi i EKG.
Interakcje z innymi lekami
Dane z badań in vitro Mirabegron jest umiarkowanym inhibitorem z izoenzymem CYP2D6 zależnym od czasu i słabym inhibitorem izoenzymu CYP3A. W wysokich stężeniach Mirabagron hamował transport leków poprzez P-glikoproteinę.Dane badawcze in vivo polimorfizm izoenzymu CYP2D6 Genetyczny polimorfizm izoenzymu CYP2D6 ma minimalny wpływ na średnie stężenie miragegronu w osoczu krwi. Chociaż nie zbadano interakcji miragegronu z inhibitorami izoenzymu CYP2D6, teoretycznie nie jest to oczekiwane. U pacjentów przyjmujących izoenzym CYP2D6, a także u pacjentów z wolniejszym metabolizmem substratów izoenzymu CYP2D6, nie ma konieczności dostosowania dawki Mirabegronu. Interakcje między lekami Większość interakcji między lekami badano przy użyciu 100 mg Miragegronu w postaci tabletek o kontrolowanym uwalnianiu (OKAS). W badaniu interakcji Mirabegronu z metoprololem i mstforminą zastosowano Mirabegron z natychmiastowym uwalnianiem (IR) w dawce 160 mg. Nie oczekuje się klinicznie istotnych interakcji między mirabagronem a lekami, które hamują, aktywują lub są substratami jednego z izoenzymów lub nośników CYP, z wyjątkiem hamującego działania Mirabagronu na metabolizm substratów izoenzymu CYP2D6. Wpływ na inhibitory enzymu Stężenie Mirabegronu (AUC) zwiększyło się 1,8 razy pod wpływem silnego inhibitora izoenzymów CYP3A / P-gp ketokonazolu u zdrowych ochotników. Dostosowanie dawki Mirabegronu nie jest wymagane, gdy jest on stosowany jednocześnie z inhibitorami izoenzymu CYP3A lub P-gp. Jednak u pacjentów z łagodną lub umiarkowaną niewydolnością nerek (eGFR 30-89 ml / min / 1,73 m2) lub z łagodną niewydolnością wątroby (klasa A w skali Childa-Pugha) przyjmujących takie silne inhibitory izoenzymów CYP3A, takie jak itrakonazol, ketokonazol, rytonawir klarytromycyna, zalecana dzienna dawka produktu Mirabegron wynosi 25 mg, niezależnie od posiłku. Wpływ na induktory enzymów Substancje indukujące izoenzymy CYP3A lub P-gp zmniejszają stężenie miragegronu w osoczu. Dostosowanie dawki nie jest wymagane podczas przyjmowania leku Mirabegron razem z terapeutycznymi dawkami ryfampicyny lub innych induktorów izoenzymów CYP3A lub P-gp. Wpływ Mirabegronu na leki metabolizowane przez izoenzym CYP2D6 U zdrowych ochotników Mirabegron umiarkowanie hamuje izoenzym CYP2D6, którego aktywność zostaje przywrócona 15 dni po zaprzestaniu przyjmowania Mirabegronu.Codzienne stosowanie Mirabegronu doprowadziło do wzrostu Cmax o 90% i PEP o 229% dla pojedynczej dawki metoprololu. Dzienne spożycie Mirabegron doprowadziło do wzrostu Cmax o 79% i PEP o 241% dla pojedynczej dawki dezypraminy. należy stosować ostrożnie Mirabegron w kombinacji z lekami o wąski indeks terapeutyczny, i leków, które są w znacznym stopniu metabolizmowi izoenzymu CYP2D6, na przykład, tiorydazyna, leki do leczenia typu arytmii 1C (np flekainid, propafenon) i trójpierścieniowych środków przeciwdepresyjnych (np imipramina dezypramina). Preparat Mirabegron należy również przyjmować ostrożnie, przyjmując go jednocześnie z lekami metabolizowanymi przez izoenzym CYP2D6, których dawka podlega indywidualnemu określeniu. Działanie Mirabegronu na leki transportowane przez białko nośnikowe (P-gp) Mirabegron jest słabym inhibitorem białka P-gp. Mirabegron przyczynił się do wzrostu wartości Cmax i CPD odpowiednio o 29% i 27%, gdy zażywał digoksynę przez zdrowych ochotników. W przypadku pacjentów, którzy rozpoczynają przyjmowanie Mirabagron i Digoxin w tym samym czasie, Digoksyna powinna być przyjmowana w najniższej dawce. Jednocześnie konieczne jest monitorowanie stężenia digoksyny w osoczu krwi i wybór dalszej skutecznej dawki digoksyny zgodnie z wynikami testów kontrolnych. Białko potencjału P-gp mirabegronom hamowania być brane pod uwagę przy przypisywaniu mirabegrona leków transportowane wraz z białkami P-gp, takich jak dabigatranu. Inne formy interakcji istotnych klinicznie interakcje gdy jest podawana ze mirabegrona solifenacyny, tamsulosyny, warfaryna, metforminą lub złożonych środków antykoncepcyjnych zawierających etynyloestradiol i lewonorgestrel, które zostały zidentyfikowane. Dostosowanie dawki nie jest wymagane. Wzmocnienie efektu mirabegronu w połączeniu z innymi lekami znajduje odzwierciedlenie we wzroście częstości tętna.
Instrukcje specjalne
Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i pracy z mechanizmami Lek Betmig nie ma klinicznie znaczącego wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i mechanizmów.
Recepta
Tak