Tabletki powlekane Corinfar 10 mg N100
Condition: New product
997 Items
Rating:
Be the first to write a review!
More info
Aktywne składniki
Nifedypina
Formularz zwolnienia
Pigułki
Skład
Nifedypina 10 mg, zaróbki: monohydrat laktozy - 15,8 mg, skrobia ziemniaczana - 15,7 mg, celuloza mikrokrystaliczna - 15,5 mg, powidon K25 - 2,7 mg, stearynian magnezu - 0,3 mg, skład filmu: hypromeloza - 2,88 mg, makrogol 6000 - 0,48 mg, makrogol 35000 - 0,22 mg, barwnik żółty chinolinowy (e104) - 0,27 mg, ditlenek tytanu (e171) - 0,77 mg, talk - 0,38 mg.
Efekt farmakologiczny
Selektywny powolny bloker kanału wapniowego (BMCC), pochodna 1,4-dihydropirydyny. Ma działanie przeciwdławicowe i hipotensyjne. Zmniejsza prąd zewnątrzkomórkowego Ca2 + wewnątrz kardiomiocytów i komórek mięśni gładkich tętnic wieńcowych i obwodowych; w dużych dawkach hamuje uwalnianie Ca2 + z wewnątrzkomórkowych depotów. W dawkach terapeutycznych normalizuje przepływ przez błonę Ca2 + w wielu stanach patologicznych, szczególnie w nadciśnieniu tętniczym. Nie wpływa na ton żył. Poprawia przepływ krwi wieńcowej, poprawia dopływ krwi do stref niedokrwiennych mięśnia sercowego bez rozwoju zjawiska "rabunku", aktywuje funkcjonowanie zabezpieczeń, poszerza tętnice obwodowe, zmniejsza OPS, napięcie mięśnia sercowego, obciążenie następcze i zapotrzebowanie mięśnia sercowego na tlen. Praktycznie brak wpływu na węzeł satynologiczny i węzeł AV, ma słabą aktywność antyarytmiczną, poprawia przepływ krwi przez nerki, powoduje umiarkowane natriurezę; Czas wystąpienia efektu klinicznego wynosi 20 minut, a jego czas trwania wynosi 4-6 godzin, a przy długotrwałym stosowaniu (2-3 miesiące) rozwija się tolerancja na działanie leku.
Farmakokinetyka
Absorpcja, absorpcja - wysoka (ponad 90%). Biodostępność - 50-70%. Jedzenie zwiększa biodostępność. Wywołuje efekt "pierwszego przejścia" przez wątrobę. Cmax nifedypiny w osoczu krwi po podaniu pojedynczej dawki doustnej 2 tabletek (co odpowiada 20 mg nifedypiny) osiąga się w ciągu 1-3 godzin, a jego średnia wartość wynosi 28,3 ng / ml; Dystrybucja; Wiązanie z białkami osocza (z albuminą) - 95%. • Wnika w barierę łożyskową i barierę łożyskową, przenika do mleka kobiecego; nie ma kumulatywnego efektu; metabolizm i wydalanie; w pełni metabolizowany w wątrobie; T1 / 2 wynosi 2-5 godzin.Wydalana przez nerki w nieaktywny metabolit (60-80% dawki), 20%. - z żółcią farmakokinetyczne w określonych sytuacjach klinicznych, przewlekłej niewydolności nerek, poddawanych hemodializie i dializie otrzewnowej nie ma wpływu na właściwości farmakokinetyczne u pacjentów z niewydolnością wątroby, zmniejszenie całkowitej klirensu. i zwiększa T1 / 2.
Wskazania
- Przewlekła stabilna dławica piersiowa (angina wysiłkowa); - dławica Prinzmetala (wariant dławicy piersiowej); - nadciśnienie tętnicze.
Przeciwwskazania
- (skurczowego ciśnienia krwi przekracza 90 mm Hg, ..), niedociśnienie; - wstrząs kardiogenny, zapaść; - przewlekła niewydolność serca w fazie dekompensacji; - ciężkie zwężenie zastawki aortalnej; - niestabilna dławica piersiowa; - ostry zawał mięśnia sercowego (pierwsze 4 tygodnie); - stosowanie skojarzone z ryfampicyną; - I trymestr ciąży; - okres laktacji (karmienie piersią); - zwiększona wrażliwość na nifedypiny i innych pochodnych 1,4-dihydropirydyny, pochodnych lub z innymi składnikami preparatu; ostrożności: zwężenie zastawki dwudzielnej zastawki przerostowa kardiomiopatią, bradykardia lub częstoskurczu, syndromu chorych zatok, nadciśnienie złośliwe, hipowolemii, poważnej awarii naczyniowo-mózgowe, zawał. serca niewydolności lewej komory, niedrożność przewodu pokarmowego, nerek i niewydolności wątroby, hemodializie (ze względu na ryzyko niedociśnienie), II i i II trymestrze ciąży, dzieciństwa i dojrzewania do 18 lat (skuteczność i bezpieczeństwo nie zostało ustalone), jednoczesne stosowanie beta-blokerów, digoksyny.
Stosuj podczas ciąży i laktacji
Lek jest przeciwwskazany w I trymestrze ciąży i karmienia piersią ostrożności :. należy przepisywać w II i III trymestrze ciąży.
Dawkowanie i sposób podawania
Wewnątrz po posiłku, bez żucia i picia dużo płynu. Dawka leku jest dobierana indywidualnie przez lekarza zgodnie z ciężkością choroby i wrażliwością pacjenta na lek. U pacjentów ze współistniejącymi ciężkimi chorobami naczyń mózgowych oraz u pacjentów w podeszłym wieku dawkę należy zmniejszyć: Jednoczesne przyjmowanie pokarmu opóźnia się, ale nie zmniejsza, wchłanianie nifedypiny z przewodu pokarmowego, Chroniczna przewlekła i dławica naczynioskurczowa; Dawka początkowa 10 mg (tab. 1) 2- 3 razy / dzień Jeśli efekt kliniczny nie jest wystarczająco wyraźny, dawka leku jest stopniowo zwiększana do 2 tab. (20 mg) 1-2 razy / dzień.Maksymalna dawka dobowa wynosi 40 mg (4 tab. / Dzień); Nadciśnienie samoistne; Średnia dawka dzienna wynosi 10 mg (tab.1) 2-3 razy / dobę, przy niewystarczająco wyraźnym działaniu klinicznym możliwe jest stopniowe zwiększanie dawki leku do 20 mg. (2 zakładka.) 2 razy / dzień. Maksymalna dawka dobowa wynosi 40 mg (4 tabletki / dzień), przy 2-krotnym przedawkowaniu minimalny odstęp między dawkami leku powinien wynosić co najmniej 4 godziny, czas trwania leczenia jest ustalany przez lekarza prowadzącego.
Efekty uboczne
Ze strony układu sercowo-naczyniowego: tachykardia, kołatanie serca, arytmie, obrzęki obwodowe (kostki, stopy, kostki), objawy nadmiernego rozszerzenia naczyń krwionośnych (bezobjawowe obniżenie ciśnienia krwi, rozwój lub pogorszenie niewydolności serca, spływy krwi do skóry twarzy, przekrwienie skóry uczucie gorąca), wyraźne obniżenie ciśnienia krwi (rzadko), omdlenie. U niektórych pacjentów, szczególnie na początku leczenia lub ze zwiększeniem dawki, może wystąpić występowanie dławicy, aw rzadkich przypadkach - rozwój zawału mięśnia sercowego, który wymaga odstawienia leku, od układu nerwowego: ból głowy, zawroty głowy, ogólne osłabienie, zwiększone zmęczenie, senność. Przy długotrwałym stosowaniu leku w wysokich dawkach, parestezje kończyn, drżenie, zaburzenia pozapiramidowe (parkinsonowskie) (ataksja, twarz podobna do maski, szuranie nogami, drżenie rąk i palców, trudności w połykaniu), depresja, z układu pokarmowego: niestrawność (nudności , biegunka lub zaparcie), suchość w ustach, wzdęcia, zwiększony apetyt; rzadko - przerost dziąseł, całkowicie zanika po odstawieniu leku; długotrwałe przyjęcie - zaburzenia czynności wątroby (cholestaza wewnątrzwątrobowa, zwiększona aktywność aminotransferaz wątrobowych); Z układu mięśniowo-szkieletowego: zapalenie stawów, bóle mięśni, obrzęk stawów, drgawki kończyn górnych i dolnych. Reakcje alergiczne: rzadko - świąd, pokrzywka, ramiona , autoimmunologiczne zapalenie wątroby, złuszczające zapalenie skóry, fotodermit, reakcje anafilaktyczne, z układu krwiotwórczego: niedokrwistość, leukopenia, trombocytopenia, plamicia małopłytkowa, agranulocytoza, z układu moczowego : zwiększenie dziennej diurezy, upośledzenie czynności nerek (u pacjentów z niewydolnością nerek); Inne: rzadko - zaburzenia widzenia (w tymprzemijająca ślepota z maksymalnym stężeniem nifedypiny w osoczu krwi), ginekomastia (u pacjentów w podeszłym wieku, całkowicie zanikająca po odstawieniu leku), miąższość, hiperglikemia, obrzęk płuc, skurcz oskrzeli, przyrost masy ciała.
Przedawkowanie
Objawy: bóle głowy, zaczerwienienie skóry twarzy, długotrwały wyraźny spadek ciśnienia krwi, obniżenie funkcji węzła zatokowego, bradykardia / tachykardia, bradyarytmia. W ciężkim zatruciu - utrata przytomności, śpiączka. Leczenie: prowadzenie terapii objawowej. W ciężkim zatruciu (zapaść, przygnębienie węzła zatokowego) wykonuje się płukanie żołądka (jeśli to konieczne, jelita cienkie), przepisany jest węgiel aktywowany. Preparaty wapnia są antidotum, wykazano w / w podaniu 10% chlorku wapnia lub glukonianu wapnia, a następnie przeniesione do długotrwałej infuzji. Przy wyraźnym spadku ciśnienia krwi wskazana jest powolna dożylna dopamina, dobutamina, adrenalina lub norepinefryna. Zaleca się monitorowanie stężenia glukozy (może zmniejszać uwalnianie insuliny) i elektrolitów we krwi (K +, Ca2 +). Wraz z rozwojem niewydolności serca - we wprowadzaniu strophanthin. W przypadku zaburzeń przewodzenia - atropina, izoprenalina lub sztuczny rozrusznik serca. Hemodializa nie jest skuteczna, zalecana jest plazmafereza.
Interakcje z innymi lekami
Przy jednoczesnym stosowaniu innych leków przeciw nadciśnieniu, jak trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, azotany, cymetydyna, anestetyków wziewnych, diuretyki, działanie hipotensyjne nifedypiny można namnażać ;. BCCI może dodatkowo zwiększyć ujemny inotropowy działanie leków przeciwarytmicznych, amiodaronu i chinidyny ;. połączeniu nifedypiny z azotanami zwiększa częstość tachykardii: Diltiazem hamuje metabolizm nifedypiny w organizmie, co może wymagać obniżenia dawki nifedypiny podczas przepisywania tego x preparatów;., zmniejszenie stężenia chinidyny w osoczu krwi ;. Zwiększenie stężenia digoksyny i teofiliny w osoczu krwi ;. Rifampicyna przyspiesza przemianę nifedypiny nie nadaje się do jednoczesnego podawania ;. z jednoczesnym podawaniem cefalosporyny (np cefiksymu) może zwiększać stężenia cefalosporyny w krwi. ; Sympatykomimetyki, NLPZ (hamowanie syntezy prostaglandyn w nerkach i zatrzymywanie jonów sodu i płynów ustrojowych), estrogeny (retencja płynów w organizmie) zmniejszają działanie obniżające ciśnienie; Nifedypina może wypierać S tych produktów białkowych z uwagi na wysoki stopień wiązania (w tympośrednie antykoagulanty - pochodne kumaryny i indandionu, leki przeciwdrgawkowe, NLPZ, chinina, salicylany, sulfinopirazon), w wyniku czego ich stężenie w osoczu może wzrosnąć; trzeba zmniejszyć dawkę winkrystyny, ponieważ Nifedypina hamuje wydzielanie z organizmu, co może powodować zwiększone efekty uboczne ;. preparaty litu może poprawić działanie toksyczne (nudności, wymioty, biegunka, ataksja, drżenie, szum w uszach). W przypadku jednoczesnego podawania prokainamid, chinidyna i inne leki, które powodują wydłużenie odstępu QT ryzyko znacznego wydłużenia QT zwiększa interwał ;. sok grejpfrutowy hamuje metabolizm nifedypiny w korpusie, a więc są przeciwwskazane w leczeniu nifedypiny ;. nifedypina jest metabolizowany przez izoenzym CYP3A, w połączeniu Jednoczesne stosowanie leków, które hamują ten układ może powodować interakcji leku i nifedypiny Zatem, makrolidy, środki przeciwwirusowe (np amprenawir, indynawir, nelfinawir, rytonawir i sakwinawir), leki przeciwgrzybicze azole grup (ketokonazol, itrakonazol i flukonazol) powodują zwiększone stężenie nifedypiny w osoczu krwi. Biorąc pod uwagę doświadczenie z zastosowaniem nimfodyny BMIC, nie można wykluczyć podobnych interakcji z nifedypiną: karbamazepina, fenobarbital może powodować zmniejszenie stężenia nifedypiny w osoczu krwi, a kwas walproinowy - zwiększenie stężenia nifedypiny w osoczu krwi.
Instrukcje specjalne
W okresie leczenia należy powstrzymać się od przyjmowania etanolu. Zaleca się zaprzestanie leczenia lekiem Należy pamiętać, że na początku leczenia może wystąpić dusznica bolesna, zwłaszcza po niedawnym nagłym odstawieniu beta-blokerów (ten ostatni powinien być stopniowo znoszony). Jednoczesne podawanie beta-blokerów powinno być prowadzone pod ścisłym nadzorem lekarza, ponieważ może to spowodować nadmierne obniżenie ciśnienia krwi, aw niektórych przypadkach pogorszenie objawów niewydolności serca W ciężkiej niewydolności serca lek zostanie zahamowany. . O ostrożność; Kryteria diagnostyczne podaniu leku do dusznicą to klasyczny obraz kliniczny, któremu towarzyszy wzrost odcinka ST, występowanie ergonowina wywołanej angina lub skurcz tętnicy wieńcowej,wykrycie skurczu naczyń wieńcowych podczas angiografii lub wykrycie komponentu naczyniowo-zapalnego bez potwierdzenia (na przykład przy różnych progach napięcia lub niestabilnej dławicy piersiowej, gdy dane EKG wskazują przejściowy skurcz naczyń); przyjmowanie nifedypiny; w tym przypadku konieczne jest zniesienie leku; u pacjentów z nieodwracalną niewydolnością nerek podczas hemodializy, z wysokim ciśnieniem krwi i obniżoną BCC lek należy stosować ostrożnie, ponieważ możliwy gwałtowny spadek ciśnienia krwi. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby ustalana jest uważna obserwacja; w razie potrzeby zmniejszyć dawkę leku i / lub zastosować inne formy dawkowania nifedypiny, w razie potrzeby zabieg chirurgiczny w znieczuleniu ogólnym powinien poinformować anestezjologa o leczeniu pacjenta nifedypiną; dysfunkcja plemników. W przypadkach, w których powtórne pozajelitowe zapłodnienie nie miało miejsca z niejasnego powodu, stosowanie BCCM, w tym nifedypiny, można uznać za możliwą przyczynę niepowodzenia. Kwas migdałowy w moczu nifedypina może być przyczyną uzyskania fałszywie zawyżonego wyniku, jednak wyniki testów przeprowadzonych za pomocą HPLC są zależne od nifedypiny. Nie należy tego robić, ponieważ należy zachować ostrożność podczas równoczesnego leczenia nifedypiną, dizopramidem i flekainidem ze względu na możliwy wzrost efektu inotropowego Wpływ na zdolność kierowania pojazdami mechanicznymi i mechanizmami kontrolnymi wymagające zwiększonej koncentracji i szybkości reakcji psychomotorycznych.
Recepta
Tak