Karta Crestor. p / pl.ob. 10 mg N126
Condition: New product
1000 Items
More info
Aktywne składniki
Skład
Każda tabletka zawiera substancję czynną: rozuwastatynę 10, 20 lub 40 mg w postaci rozuwastatyny wapniowej. Substancje pomocnicze: monohydrat laktozy 89,50 mg (w dawce 10 mg), 179,00 (w dawce 20 mg), 164,72 mg (w dawce 40 mg); celuloza mikrokrystaliczna 29,82 mg (dla dawki 10 mg), 59,64 mg (dla dawki 20 mg), 54,92 mg (dla dawki 40 mg); fosforan wapnia 10,90 mg (w dawce 10 mg), 21,80 mg (w dawce 20 mg), 20,00 mg (w dawce 40 mg); Krospowidon 7,50 mg (w dawce 10 mg), 15,00 mg (w dawce 20 mg), 15,00 mg (w dawce 40 mg); stearynian magnezu 1,88 mg (w dawce 10 mg), 3,76 mg (w dawce 20 mg), 3,76 mg (w dawce 40 mg); pokrywa tabletki: laktoza jednowodna 1,80 mg (w dawce 10 mg), 3,60 mg (w dawce 20 mg), 3,60 mg (w dawce 40 mg); hypromeloza 1,26 mg (w dawce 10 mg), 2,52 mg (w dawce 20 mg), 2,52 mg (w dawce 40 mg), triacetyna (trioctan glicerolu) 0,36 mg (w dawce 10 mg), 0,72 mg (dla dawki 20 mg), 0,72 mg (dla dawki 40 mg); dwutlenek tytanu 1,06 mg (dla dawki 10 mg), 2,11 mg (dla dawki 20 mg), 2,11 mg (dla dawki 40 mg); tlenek żelaza czerwony tlenek 0,02 mg (w dawce 10 mg), 0,05 mg (w dawce 20 mg), 0,05 mg (w dawce 40 mg).
Efekt farmakologiczny
Mechanizm działania Rosuvastatin jest selektywnym, konkurencyjnym inhibitorem reduktazy HMG-CoA, enzymu, który przekształca 3-hydroksy-3-metyloglutarylowy koenzym A w mevalonian, który jest prekursorem cholesterolu. Głównym celem działania rozuwastatyny jest wątroba, w której przeprowadza się syntezę cholesterolu (cholesterolu) i katabolizm lipoprotein o niskiej gęstości (LDL). Rozuwastatyna zwiększa liczbę "wątrobowych" receptorów LDL na powierzchni komórki, zwiększając wychwyt i katabolizm LDL, co z kolei prowadzi do hamowania syntezy lipoprotein o bardzo niskiej gęstości (VLDL), zmniejszając w ten sposób całkowitą liczbę LDL i VLDL.
Крестор® zmniejsza podwyższone stężenie cholesterolu-LDL (cholesterol-LDL), cholesterolu całkowitego, trójglicerydów (TG), zwiększa stężenie cholesterolu lub cholesterolu o wysokiej gęstości (cholesterol-HDL), a także zmniejsza stężenia apolipoproteiny B (ApoV), cholesterol-HDLP, cholesterol-LDL , TG-VLDL i zwiększa stężenie apolipoproteiny A-I (ApoA-I) (patrz tabele 1 i 2), zmniejsza stosunek X-LDL / X-HDL, cholesterolu całkowitego / X-HDL i X-HDL i Stosunek ApoB / ApoA-I. Efekt terapeutyczny rozwija się w ciągu jednego tygodnia po rozpoczęciu leczenia preparatem Crestor®, po 2 tygodniach leczenia osiąga 90% maksymalnego możliwego efektu. Maksymalny efekt terapeutyczny zwykle osiąga się w 4. tygodniu leczenia i jest utrzymywany przy regularnym stosowaniu leku.
Skuteczność kliniczna Crestor® jest skuteczny u dorosłych pacjentów z hipercholesterolemią z hipertriglicerydemią lub bez niej, niezależnie od rasy, płci lub wieku, w tym u pacjentów z cukrzycą i rodzinną hipercholesterolemią. U 80% pacjentów z hipercholesterolemią IIa i IIb według Fredriksona (średnie początkowe stężenie LDL-C wynosi około 4,8 mmol / l) podczas przyjmowania leku w dawce 10 mg, stężenie LDL-C wynosi mniej niż 3 mmol / l. Pacjenci z heterozygotyczną rodzinną hipercholesterolemią otrzymujący Crestor® w dawce 20-80 mg wykazują pozytywny trend w zakresie parametrów profilu lipidowego (badanie z udziałem 435 pacjentów). Po miareczkowaniu do dobowej dawki 40 mg (12 tygodni terapii) odnotowano spadek stężenia LDL-C o 53%. 33% pacjentów osiągnęło stężenie ChL-LDL poniżej 3 mmol / L. U pacjentów z homozygotyczną rodzinną hipercholesterolemią, przyjmujących Crestor® w dawce 20 mg i 40 mg, średni spadek stężenia LDL-C wynosi 22%. U pacjentów z hipertriglicerydemią o początkowym stężeniu TG wynoszącym od 273 do 817 mg / dL, którzy otrzymywali Krestor® w dawce od 5 mg do 40 mg raz na dobę przez 6 tygodni, stężenie TG w osoczu znacznie spadło (patrz Tabela 2). ). Obserwuje się efekt addytywny w połączeniu z fenofibratem w zależności od stężenia triglicerydów i kwasu nikotynowego w dawkach obniżających stężenie lipidów w stosunku do stężenia HDL-C HDL (patrz także rozdział "Instrukcje specjalne"). W badaniu METEOR z udziałem 984 pacjentów w wieku 45-70 lat z niskim ryzykiem wystąpienia choroby wieńcowej (CHD) (10-letnie Framingham ryzyko mniejsze niż 10%), średnie stężenie LDL-C 4,0 mmol / l (154,5 mg / dl) i subklinicznej miażdżycy (oszacowanej na podstawie grubości kompleksu środkowo-medycznego tętnic szyjnych - TCIM), zbadano wpływ rozuwastatyny na grubość kompleksu błony środkowej. Pacjenci otrzymywali rozuwastatynę w dawce 40 mg / dobę lub placebo przez 2 lata. Terapia rozuwastatyną znacząco spowolniła tempo progresji maksymalnego TCMI dla 12 odcinków tętnicy szyjnej w porównaniu z placebo, z różnicą -0,0145 mm / rok [95% przedział ufności od -0,0196 do -0,0093; p <0,001]. W porównaniu z wartościami wyjściowymi w grupie rozuwastatyny zaobserwowano zmniejszenie maksymalnej wartości TCIM o 0,0014 mm / rok (0,12% / rok (niewiarygodna różnica)) w porównaniu ze wzrostem tego wskaźnika o 0,01131 mm / rok (1,12 % / rok (p <0,001)) w grupie placebo.Do chwili obecnej nie wykazano bezpośredniego związku pomiędzy zmniejszeniem TCIM a zmniejszeniem ryzyka zdarzeń sercowo-naczyniowych. Badanie METEOR przeprowadzono u pacjentów z niskim ryzykiem choroby niedokrwiennej serca, u których nie zaleca się stosowania dawki Crestor 40 mg. Dawka 40 mg powinna być stosowana u pacjentów z ciężką hipercholesterolemią i wysokim ryzykiem choroby sercowo-naczyniowej (CVD). Wyniki badania JUPITER (powód stosowania statyn w profilaktyce pierwotnej: badanie interwencyjne oceniające rozuwastatynę) u 17802 pacjentów wykazały, że rozuwastatyna znacznie zmniejszała ryzyko powikłań sercowo-naczyniowych (252 w grupie placebo w porównaniu do 142 w grupie rozuwastatyny) (p <0,001 ) przy względnym zmniejszeniu ryzyka o 44%. Skuteczność terapii odnotowano po 6 pierwszych miesiącach stosowania leku. Stwierdzono istotny statystycznie spadek o 48% łącznego kryterium, w tym zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych, udaru i zawału mięśnia sercowego (stosunek ryzyka: 0,52, 95%, przedział ufności 0,40-0,68, p <0,001), zmniejszenie o 54% wystąpienia zawału mięśnia sercowego zakończonego zgonem lub bez zgonu (współczynnik ryzyka: 0,46, 95%, przedział ufności 0,30-0,70) i 48% udaru śmiertelnego lub niewydolnego. Całkowita śmiertelność zmniejszyła się o 20% w grupie rozuwastatyny (współczynnik ryzyka: 0,80, 95%, przedział ufności 0,67- 0,97, p = 0,02). Profil bezpieczeństwa pacjentów przyjmujących rozuwastatynę w dawce 20 mg był na ogół podobny do profilu bezpieczeństwa w grupie placebo.
Farmakokinetyka
Wchłanianie i dystrybucja Maksymalne stężenie rozuwastatyny w osoczu krwi osiąga około 5 godzin po przyjęciu. Całkowita biodostępność wynosi około 20%. Rozuwastatyna jest metabolizowana głównie przez wątrobę, która jest głównym miejscem syntezy cholesterolu i metabolizmu LDL-C. Objętość dystrybucji rozuwastatyny wynosi około 134 litrów. Około 90% rosuwastatyny wiąże się z białkami osocza, głównie z albuminą. Metabolizm Narażony na ograniczony metabolizm (około 10%). Rozuwastatyna jest substratem niezawierającym rdzenia metabolizmu przez enzymy cytochromu P450. Głównym izoenzymem biorącym udział w metabolizmie rozuwastatyny jest izoenzym CYP2C9.Izoenzymy CYP2C19, CYP3A4 i CYP2D6 są mniej zaangażowane w metabolizm. Głównymi zidentyfikowanymi metabolitami rozuwastatyny są metabolity N-demetylowe i laktonowe. N-demetyl jest około 50% mniej aktywny niż rozuwastatyna, a metabolity laktonowe są nieaktywne farmakologicznie. Ponad 90% aktywności farmakologicznej hamującej krążącą reduktazę HMG-CoA zapewnia rozuwastatyna, resztę zapewniają jej metabolity. Wycofanie Około 90% dawki rozuwastatyny jest wydalane w postaci niezmienionej przez jelita (w tym zaabsorbowanej i nie wchłoniętej rozuwastatyny). Reszta jest wydalana przez nerki. Okres półtrwania w osoczu (T ½) wynosi około 19 godzin. Okres półtrwania nie zmienia się wraz ze wzrostem dawki leku. Średni geometryczny klirens osoczowy wynosi około 50 l / h (współczynnik zmienności 21,7%). Podobnie jak w przypadku innych inhibitorów reduktazy HMG-CoA, błonowy transporter cholesterolu uczestniczy w procesie wątrobowego wychwytywania rozuwastatyny, która odgrywa ważną rolę w wątrobowej eliminacji rozuwastatyny. Liniowość Ekspozycja ogólnoustrojowa rosuwastatyny wzrasta proporcjonalnie do dawki. Parametry farmakokinetyczne nie zmieniają się wraz z codziennym przyjmowaniem. Specjalne populacje pacjentów. Wiek i płeć Płeć i wiek nie mają klinicznie znaczącego wpływu na farmakokinetykę rozuwastatyny. Grupy etniczne Badania farmakokinetyczne wykazały w przybliżeniu dwukrotny wzrost mediany AUC (obszar pod krzywą stężenie-czas) i Cmax (maksymalne stężenie w osoczu) rozuwastatyny u pacjentów pochodzenia azjatyckiego (japoński, chiński, Filipiński, wietnamski i koreański) w porównaniu z Europejczykami; Indyjscy pacjenci wykazali wzrost mediany AUC i Cmax o współczynnik 1,3. Analiza farmakokinetyczna nie wykazała klinicznie istotnych różnic w farmakokinetyce wśród Europejczyków i przedstawicieli rasy Negroid. Niewydolność nerek U pacjentów z łagodną do umiarkowanej niewydolnością nerek stężenie rosuwastatyny lub N-demetylenu w osoczu nie zmienia się znacząco. U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny (CC) poniżej 30 ml / min.) Stężenie rozuwastatyny w osoczu jest 3 razy większe, a stężenie N-demetylu jest 9 razy większe niż u zdrowych ochotników.Stężenie rozuwastatyny w osoczu u pacjentów poddawanych hemodializie było o około 50% większe niż u zdrowych ochotników. Niewydolność wątroby U pacjentów z różnymi stadiami niewydolności wątroby nie stwierdzono zwiększenia okresu półtrwania rozuwastatyny u pacjentów z wynikiem 7 lub niższym w skali Child-Pugh. Dwóch pacjentów z oceną 8 i 9 w skali Child-Pugh wykazało wydłużenie okresu półtrwania co najmniej 2 razy. Brak doświadczenia w stosowaniu rozuwastatyny u pacjentów z wynikiem powyżej 9 punktów w skali Child-Pugh. Genetyczny polimorfizm Inhibitory reduktazy HMG-CoA, w tym Crestor®, wiążą się z transportowymi białkami OATP1B1 (polipeptyd z organicznego transportu anionów, który bierze udział w wychwytywaniu statyn przez hepatocyty) i BCRP (transporter wypływek). U nosicieli genotypów SLCO1B1 (OATP1B1) c.521CC i ABCG2 (BCRP) c.421AA nastąpił wzrost ekspozycji (AUC) odpowiednio na rozuwastatynę 1,6 i 2,4 razy, w porównaniu z nosicielami genotypów SLCO1B1 c.521TT i ABCG2 c .421CC.
Wskazania
Hipercholesterolemia pierwotna Fredricksona (typ IIa, w tym rodzinna heterozygotyczna hipercholesterolemia) lub mieszana hipercholesterolemia (typ IIb) jako uzupełnienie diety, gdy dieta i inne nielekowe terapie (takie jak ćwiczenia fizyczne, utrata masy ciała) są niewystarczające.
Rodzinna homozygotyczna hipercholesterolemia jako dodatek do diety i innych terapii obniżających poziom lipidów (na przykład LDL-afereza) lub w przypadkach, gdy taka terapia nie jest wystarczająco skuteczna.
Hypertriglicerydemia (typ IV wg Fredrickson) jako suplement diety.
Aby spowolnić postęp miażdżycy jako uzupełnienie diety u pacjentów, u których zastosowano leczenie zmniejszające stężenie całkowitego cholesterolu i LDL-C.
Pierwotna profilaktyka poważnych powikłań sercowo-naczyniowych (udar, zawał serca, rewaskularyzacja tętnic) u dorosłych pacjentów bez klinicznych objawów choroby wieńcowej, ale ze zwiększonym ryzykiem rozwoju (wiek powyżej 50 lat dla mężczyzn i ponad 60 lat dla kobiet, zwiększone stężenie białka C-reaktywnego (≥ 2 mg / l) w obecności co najmniej jednego z dodatkowych czynników ryzyka, takich jak nadciśnienie, niskie stężenie HDL-C, palenie tytoniu, wywiad rodzinny w kierunku wczesnego wystąpienia choroby niedokrwiennej serca).
Przeciwwskazania
W przypadku tabletek 10 mg i 20 mg: • nadwrażliwości na rosuwastatyny lub któregokolwiek ze składników choroby wątroby lek w aktywnej fazie oraz przetrwałego uniesienia transaminaz w surowicy i podwyższeniem aktywności aminotransferaz w surowicy (więcej niż 3 razy w porównaniu z górną granicą . standardy) widoczne zaburzenia nerek (klirens kreatyniny niższy niż 30 ml / min) miopatii jednoczesny odbiór cyklosporyny kobiety ciąży i laktacji, brak odpowiednich metod antykoncepcyjnych pacjentów predraspolo ennym do powikłania miotoksicheskih nietolerancja laktozy, niedobór laktazy lub wchłanianie glukozy i galaktozy (preparat zawiera laktozę) dla tabletek 40 mg: nadwrażliwości rosuwastatyny lub któregokolwiek ze składników jednoczesnym odbiorem cyklosporyny kobiety ciąży i laktacji, brak odpowiednie metody antykoncepcji choroby wątroby w fazie aktywnej, w tym utrzymujący się wzrost aktywności transaminazowej w surowicy i każdy wzrost aktywności transaminazowej w surowicy ( więcej niż 3 razy w porównaniu z górną granicą normy) pacjentów z czynnikami ryzyka dla miopatii / rabdomiolizy, a mianowicie: • niewydolność nerek umiarkowane (CC mniej niż 60 ml / min) niedoczynność osobistej lub rodzinnej historii mięśni choroby miotoksichnost na u pacjentów otrzymujących inne inhibitory reduktazy HMG-CoA reduktazy lub fibraty historii zbyt wysokiej alkohol , które mogą prowadzić do zwiększenia stężenia w osoczu rosuwastatyny jednoczesnych fibratów odbioru pacjentów rasy azjatyckich nietolerancja laktozy, niedobór laktazy lub złego wchłaniania glukozy i galaktozy (preparat zawiera laktozę) ostrożnie do tabletek 10 mg i 20 mg: obecność Ryzyko miopatii / rabdomiolizy niewydolnością nerek, niedoczynność tarczycy, osobistego lub rodzinnej historii dziedzicznej choroby mięśni i dotychczasowej historii toksyczności dla mięśni stosowanie innych inhibitorów lub fibratów reduktazy HMG-CoA; nadmierne picie; wiek powyżej 65 lat; warunki, w których występuje wzrost stężenia rosuwastatyny w osoczu; wyścig (wyścig azjatycki); jednoczesne spotkanie z fibratami (patrzsekcja "Farmakokinetyka"); historia choroby wątroby; sepsa; niedociśnienie; intensywna interwencja chirurgiczna, uraz, poważne zaburzenia metaboliczne, endokrynologiczne lub elektrolitowe, lub niekontrolowane napady drgawkowe. W przypadku tabletek 40 mg: Niewydolność nerek, łagodne nasilenie (CC powyżej 60 ml / min); wiek powyżej 65 lat; historia choroby wątroby; sepsa; niedociśnienie; intensywna interwencja chirurgiczna, uraz, poważne zaburzenia metaboliczne, endokrynologiczne lub elektrolitowe, lub niekontrolowane napady drgawkowe. Stosowanie w praktyce pediatrycznej Skuteczność i bezpieczeństwo leku u dzieci w wieku poniżej 18 lat nie zostały ustalone. Doświadczenie dotyczące stosowania leku w praktyce pediatrycznej jest ograniczone do niewielkiej liczby dzieci (w wieku 8 lat i starszych) z rodzinną homozygotyczną hipercholesterolemią. Obecnie nie zaleca się stosowania Crestor® u dzieci w wieku poniżej 18 lat. Pacjenci z niewydolnością wątroby Brak danych lub doświadczeń dotyczących stosowania leku u pacjentów z wynikiem powyżej 9 w skali Child-Pugh (patrz "Farmakodynamika" i "Instrukcje specjalne").
Stosuj podczas ciąży i laktacji
Preparat Крестор® jest przeciwwskazany w okresie ciąży i laktacji. Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować odpowiednie metody antykoncepcyjne. Ponieważ cholesterol i inne produkty biosyntezy cholesterolu są ważne dla rozwoju płodu, potencjalne ryzyko zahamowania reduktazy HMG-CoA przewyższa korzyści wynikające z zastosowania leku u kobiet w ciąży. W przypadku ciąży podczas leczenia lek należy odstawić natychmiast. Dane dotyczące przydzielania rozuwastatyny do mleka kobiecego nie są dostępne, dlatego podczas karmienia piersią lek należy przerwać (patrz punkt "Przeciwwskazania").
Wewnątrz nie należy żuć ani kruszyć pigułki, połykać w całości, popijając wodą. Lek można podawać o dowolnej porze dnia, niezależnie od posiłku. Przed rozpoczęciem leczenia produktem Crestor® pacjent powinien zacząć przestrzegać standardowej diety obniżającej poziom cholesterolu i kontynuować leczenie w trakcie leczenia. Dawkę leku należy dobierać indywidualnie w zależności od celów terapii i odpowiedzi terapeutycznej na leczenie.biorąc pod uwagę aktualne zalecenia dotyczące docelowego stężenia lipidów. Zalecana początkowa dawka u pacjentów rozpoczynających przyjmowanie leku lub u pacjentów otrzymujących inne inhibitory reduktazy HMG-CoA powinna wynosić 5 lub 10 mg leku Crestor® 1 raz na dobę. Wybierając dawkę początkową, należy kierować się indywidualnym stężeniem cholesterolu i brać pod uwagę potencjalne ryzyko powikłań sercowo-naczyniowych, a także ocenić potencjalne ryzyko działań niepożądanych. Jeśli to konieczne, dawkę można maksymalnie zwiększyć po 4 tygodniach (patrz punkt "Farmakodynamika"). Ze względu na możliwy rozwój skutków ubocznych przy przyjmowaniu dawki 40 mg w porównaniu z niższymi dawkami leku (patrz punkt "Skutki uboczne"), zwiększanie dawki do 40 mg po dodatkowej dawce leku jest wyższa niż zalecana dawka początkowa w ciągu 4 tygodni Leczenie można przeprowadzić tylko u pacjentów z ciężką hipercholesterolemią i wysokim ryzykiem powikłań sercowo-naczyniowych (szczególnie u pacjentów z rodzinną hipercholesterolemią), którzy nie osiągnęli pożądanego wyniku leczenia dawką 20 mg, i którzy być pod nadzorem specjalisty (zob. rozdział „Instrukcje specjalne”). Zaleca się szczególnie staranne monitorowanie pacjentów przyjmujących lek w dawce 40 mg. Nie zaleca się przepisywania dawki 40 mg pacjentom, którzy wcześniej nie odwiedzili lekarza. Po 2-4 tygodniach leczenia i (lub) zwiększeniu dawki leku Crestor® konieczna jest kontrola wskaźników metabolizmu lipidów (w razie potrzeby konieczne jest dostosowanie dawki). Pacjenci w podeszłym wieku Nie jest wymagane dostosowanie dawki. Pacjenci z niewydolnością nerek U pacjentów z łagodną i umiarkowaną ciężkością, dostosowanie dawki nie jest wymagane. U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (CK poniżej 30 ml / min.) Stosowanie produktu Crestor® jest przeciwwskazane. Stosowanie leku w dawce 40 mg jest przeciwwskazane u pacjentów z umiarkowaną niewydolnością nerek (CC mniej niż 30-60 ml / min.) (Patrz punkt "Instrukcje specjalne" i "Farmakodynamika"). Pacjentom z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek zaleca się początkową dawkę 5 mg. Pacjenci z niewydolnością wątroby Crestor® jest przeciwwskazany u pacjentów z chorobą wątroby w fazie aktywnej (zobrozdział "Przeciwwskazania"). Specjalne populacje. Grupy etniczne Podczas badania parametrów farmakokinetycznych rozuwastatyny u pacjentów należących do różnych grup etnicznych zaobserwowano wzrost stężenia układowego rozuwastatyny u Japończyków i Chińczyków (patrz punkt "Instrukcje szczegółowe"). Fakt ten powinien być brany pod uwagę podczas podawania Crestor® tym grupom pacjentów. Przy przepisywaniu dawek 10 i 20 mg zalecana dawka początkowa dla pacjentów rasy Mongoloidów wynosi 5 mg. Przepis leku w dawce 40 mg pacjentom rasy mongoloidalnej jest przeciwwskazany (patrz punkt "Przeciwwskazania"). Genotypowy polimorfizm W nosicielach genotypów SLCO1B1 (OATP1B1) c.521CC i ABCG2 (BCRP) c.421AA nastąpił wzrost ekspozycji (AUC) na rozuwastatynę w porównaniu z nosicielami genotypów SLCO1B1 c.521TT i ABCG2 c.421CC. W przypadku pacjentów z genotypem p.521CC lub c.421AA zalecana maksymalna dawka produktu Crestor® wynosi 20 mg raz na dobę (patrz: Farmakokinetyka, Specjalne instrukcje i interakcje z innymi lekami i inne interakcje z innymi lekami). Pacjenci z predyspozycją do miopatii Przeciwwskazane podanie leku w dawce 40 mg u pacjentów z czynnikami, które mogą wskazywać na predyspozycję do rozwoju miopatii (patrz punkt "Przeciwwskazania"). Przy przepisywaniu dawek 10 i 20 mg zalecana dawka początkowa dla tej grupy pacjentów wynosi 5 mg (patrz punkt "Przeciwwskazania"). Terapia skojarzona Rozuwastatyna wiąże się z różnymi białkami transportowymi (w szczególności OATP1B1 i BCRP). Jednoczesne stosowanie produktu Crestor® z lekami (takimi jak cyklosporyna, niektóre inhibitory proteazy HIV, w tym skojarzenie rytonawiru z atazanawirem, lopinawirem i (lub) typranawirem), zwiększa stężenie rosuwastatyny w związku z interakcją z białkami transportowymi, może zwiększać ryzyko miopatii (w tym rabdomioliza) (patrz rozdziały "Instrukcje specjalne" i "Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji z lekami"). Powinieneś przeczytać instrukcję użycia tych leków przed ich umówieniem w połączeniu z lekiem Crestor®. W takich przypadkach należy ocenić możliwość przepisania alternatywnej terapii lub tymczasowego zaprzestania przyjmowania leku Crestor®. Jeśli konieczne jest zastosowanie powyższych preparatów, należy ocenić stosunek korzyści do ryzyka jednoczesnego leczenia produktem Crestor® i rozważyć możliwość zmniejszenia jego dawki (patrzsekcja "Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji lekowych").
Efekty uboczne
Działania niepożądane obserwowane podczas przyjmowania leku Crestor® zwykle nie są bardzo wyraźne i ustępują same. Podobnie jak w przypadku innych inhibitorów reduktazy HMG-CoA, częstość występowania działań niepożądanych zależy głównie od dawki. Częstość występowania działań niepożądanych jest następująca: często (> 1/100, <1/10); rzadko (> 1/1000, <1/100); rzadko (> 1/10000, <1/1000); bardzo rzadko (<1/10000), nieokreślona częstotliwość (nie można obliczyć na podstawie dostępnych danych). Układ odpornościowy Rzadko: reakcje nadwrażliwości, w tym obrzęk naczynioruchowy Układ hormonalny Często: cukrzyca typu 2 Centralny układ nerwowy Często: bóle głowy, zawroty głowy przewodu pokarmowego Często: zaparcia, nudności, bóle brzucha Rzadko: zapalenie trzustki Z boku skóra Rzadko: świąd, wysypka, pokrzywka Często ze strony układu mięśniowo-szkieletowego: bóle mięśni Rzadko: miopatia (w tym zapalenie mięśni), rabdomioliza Inne Często: zespół asteniczny Ze strony układu moczowego Emy Pacjenci leczeni Krestor® można wykryć białkomocz. Zmiany w ilości białka w moczu (z nieobecności lub ilości śladowych do ++ lub więcej) obserwuje się u mniej niż 1% pacjentów otrzymujących 10-20 mg leku i u około 3% pacjentów otrzymujących 40 mg leku. Podczas przyjmowania dawki 20 mg odnotowano niewielką zmianę w ilości białka w moczu. W większości przypadków białkomocz zmniejsza się lub zanika w trakcie terapii i nie oznacza wystąpienia lub postępu istniejącej choroby nerek. Ze strony układu mięśniowo-szkieletowego Podczas stosowania leku Crestor® we wszystkich dawkach, a zwłaszcza przy przyjmowaniu dawek leku przekraczających 20 mg, zgłaszano następujące działania na układ mięśniowo-szkieletowy: bóle mięśni, miopatia (w tym zapalenie mięśni), w rzadkich przypadkach - rabdomioliza z ostrą niewydolnością nerek lub bez niej. Zależne od dawki zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatynowej (CPK) obserwuje się u niewielkiej liczby pacjentów przyjmujących rozuwastatynę. W większości przypadków było to niewielkie, bezobjawowe i tymczasowe.W przypadku zwiększonej aktywności CPK (ponad 5 razy w porównaniu z górną granicą normy) terapia powinna zostać zawieszona (patrz punkt "Instrukcje specjalne"). Ze strony wątroby Gdy stosuje się rozuwastatynę, obserwuje się zależny od dawki wzrost aktywności aminotransferaz "wątrobowych" u nielicznej grupy pacjentów. W większości przypadków jest nieznaczny, bezobjawowy i tymczasowy. Wyniki badań laboratoryjnych w stosowaniu leku Krestor® obserwowano także następujące zmiany parametrów laboratoryjnych: zwiększenie stężenia glukozy, bilirubiny, aktywność y-glutamylo, fosfatazy alkalicznej, zaburzenia tarczycy. po wprowadzeniu do obrotu donoszono po wprowadzeniu leku do obrotu zdarzeń niepożądanych w stosowaniu preparatu Krestor®: Z układu krwiotwórczego, nieokreślone częstotliwość: część trombocytopenia przewodu pokarmowego Bardzo rzadko: żółtaczka, zapalenie wątroby Rzadko: zwiększona aktywność „wątroby” aminotransferaz, nieokreślone częstotliwości: biegunka Ze strony układu mięśniowo-szkieletowego Bardzo rzadko: bóle stawów Nieokreślona częstotliwość: zaostrzona miopatia z umiejscowieniem układu odpornościowego Z centralnego układu nerwowego Bardzo rzadko: utrata mułu i utrata pamięci, nieokreślone częstotliwości: obwodowa neuropatia układu oddechowego, nieokreślona częstotliwości: kaszel, duszność Od układu moczowego Bardzo rzadko: krwiomocz części skóry i tkanki podskórnej, nie określone częstotliwości: zespół Stevensa-Johnsona Zaburzenia układu rozrodczego i piersi, nieokreślona Częstość występowania: ginekomastia Inne Nieokreślone częstości: obrzęk obwodowy Podczas stosowania niektórych statyn zgłaszano następujące działania niepożądane: depresja, zaburzenia snu, na frustrujące bezsenność i koszmary senne, dysfunkcje seksualne, hiperglikemia, zwiększone stężenie hemoglobiny glikowanej. Zgłaszano go w pojedynczych przypadkach śródmiąższowej choroby płuc, szczególnie w przypadku długotrwałego stosowania leków (patrz punkt "Instrukcje specjalne").
Przedawkowanie
W przypadku jednoczesnego przyjmowania kilku dawek dobowych, parametry farmakokinetyczne rozuwastatyny nie zmieniają się. Nie ma swoistego leczenia przedawkowania rozuwastatyny.W przypadku przedawkowania zaleca się leczenie objawowe i środki mające na celu utrzymanie funkcji ważnych narządów i układów. Konieczna jest kontrola czynności wątroby i poziomu CPK. Jest mało prawdopodobne, że hemodializa będzie skuteczna.
Interakcje z innymi lekami
Wpływ stosowania innych leków na rosuwastatynę Inhibitory białka transportowego: Rozuwastatyna wiąże się z pewnymi białkami transportowymi, w szczególności z OATP1B1 i BCRP. Jednoczesnemu stosowaniu leków, które są inhibitorami tych białek transportowych, może towarzyszyć wzrost stężenia rozuwastatyny w osoczu i zwiększone ryzyko miopatii (patrz Tabela 3 i rozdziały "Dawkowanie i sposób podawania" oraz "Instrukcje specjalne"). Cyklosporyna: przy jednoczesnym stosowaniu rozuwastatyny i cyklosporyny, AUC rozuwastatyny było średnio 7-krotnie większe niż obserwowane u zdrowych ochotników (patrz tabela 3). Nie wpływa na stężenie cyklosporyny w osoczu. Preparat Крестор® jest przeciwwskazany u pacjentów przyjmujących cyklosporynę (patrz punkt "Przeciwwskazania"). Human Inhibitory proteazy wirusa niedoboru odporności (HIV): Chociaż dokładny mechanizm interakcji nie jest znany, jednoczesne podawanie inhibitorów proteazy HIV może prowadzić do znacznego zwiększenia ekspozycji na rozuwastatynę (patrz Tabela 3). Badanie farmakokinetyczne dotyczące jednoczesnego stosowania rozuwastatyny w dawce 20 mg z preparatem złożonym zawierającym dwa inhibitory proteazy HIV (400 mg lopinawiru / 100 mg rytonawiru) u zdrowych ochotników spowodowało odpowiednio dwukrotne i pięciokrotne zwiększenie wartości AUC (0-24) i Cmax rozuwastatyny. Dlatego nie zaleca się jednoczesnego stosowania rosuwastatyny i inhibitorów proteazy HIV (patrz punkty "Dawkowanie i sposób podawania", "Instrukcje specjalne", tabela 3). Gemfibrozyl i inne leki obniżające stężenie lipidów: łączne stosowanie rozuwastatyny i gemfibrozylu powoduje 2-krotne zwiększenie maksymalnego stężenia rozuwastatyny w osoczu krwi i AUC rozuwastatyny (patrz punkt "Instrukcje specjalne"). W oparciu o dane dotyczące określonych interakcji, nie oczekuje się farmakokinetycznie istotnych interakcji z fenofibratem, możliwe są interakcje farmakodynamiczne.Gemfibrozyl, fenofibrat, inne fibraty i dawki kwasu nikotynowego obniżające stężenie lipidów zwiększały ryzyko miopatii podczas stosowania z inhibitorami reduktazy HMG-CoA, prawdopodobnie z powodu tego, że mogą powodować miopatię podczas stosowania w monoterapii (patrz rozdział "Instrukcje specjalne") . W tym samym czasie przyjmowanie leku z gemfibrozylem, fibratami, kwasem nikotynowym w dawkach obniżających poziom lipidów (ponad 1 g / dobę), początkowa dawka 5 mg jest zalecana u pacjentów, 40 mg jest przeciwwskazane, gdy podaje się je razem z fibratami (patrz punkty "Przeciwwskazania", " Dawkowanie i administracja "," Instrukcje specjalne "). Ezetymib: jednoczesne stosowanie leku Crestor® w dawce 10 mg i ezetymib w dawce 10 mg towarzyszył wzrostowi AUC rozuwastatyny u pacjentów z hipercholesterolemią (patrz tabela 3). Nie można wykluczyć wzrostu ryzyka wystąpienia działań niepożądanych w wyniku interakcji farmakodynamicznej pomiędzy lekiem Crestor® i ezetymibem. Leki zobojętniające sok żołądkowy: jednoczesne stosowanie rozuwastatyny i zawiesiny leków zobojętniających sok żołądkowy zawierających wodorotlenek magnezu i glinu zmniejsza stężenie rosuwastatyny w osoczu o około 50%. Efekt ten jest mniej wyraźny, jeśli leki zobojętniające są podawane 2 godziny po przyjęciu rozuwastatyny. Kliniczne znaczenie tej interakcji nie było badane. Erytromycyna: jednoczesne stosowanie rozuwastatyny i erytromycyny prowadzi do zmniejszenia wartości AUC rozuwastatyny o 20% i Cmax rozuwastatyny o 30%. Taka interakcja może wystąpić w wyniku zwiększonej ruchliwości jelit spowodowanej przyjmowaniem erytromycyny. Izoenzymy cytochromu P450: wyniki badań in vivo i in vitro wykazały, że rozuwastatyna nie jest inhibitorem ani induktorem izoenzymów cytochromu P450. Ponadto rozuwastatyna jest słabym substratem dla tych izoenzymów. Dlatego nie oczekuje się interakcji rosuwastatyny z innymi lekami na poziomie metabolicznym z udziałem izoenzymów cytochromu P450. Nie odnotowano klinicznie istotnych interakcji rozuwastatyny z flukonazolem (inhibitor izoenzymów CYP2C9 i CYP3A4) i ketokonazolem (inhibitor izoenzymów CYP2A6 i CYP3A4). Kwas Fuzidovaya: nie przeprowadzono badań interakcji rosuwastatyny i kwasu fusydowego.Podobnie jak w przypadku innych statyn, po wprowadzeniu leku do obrotu zgłaszano przypadki rabdomiolizy z rozuwastatyną i kwasem fusydowym. Konieczne jest ścisłe monitorowanie pacjentów. Jeśli to konieczne, można czasowo przerwać przyjmowanie rozuwastatyny. Interakcje leków, które wymagają dostosowania dawki rozuwastatyny (patrz tabela 3) W razie konieczności dawkę produktu Crestor® należy dostosować, stosując jednocześnie leki zwiększające ekspozycję na rozuwastatynę. Powinieneś przeczytać instrukcję użycia tych leków przed ich umówieniem w połączeniu