Tabletki powlekane Daksas 0,5 mg N30
Condition: New product
999 Items
Rating:
Be the first to write a review!
More info
Aktywne składniki
Roflumilast
Formularz zwolnienia
Pigułki
Skład
Roflumilast 500 mcg. Substancje pomocnicze: monohydrat laktozy - 198,64 mg, skrobia kukurydziana - 53,56 mg, powidon K90 - 3,9 mg, stearynian magnezu - 2,6 mg. Skład skorupy: hypromeloza 2910 - 3 mg, makrogol 4000 - 4 mg, tytanu dwutlenek (E171) - 1,25 mg, żółty tlenek żelaza (E172) - 0,25 mg.
Efekt farmakologiczny
Lek przeciwzapalny, inhibitor PDE4. Działanie roflumilastu ma na celu wyeliminowanie procesów zapalnych związanych z POChP. Mechanizm działania polega na hamowaniu PDE4, głównego cyklicznego monofosforanu adenozyny - enzymu metabolizującego zawartego w komórkach zaangażowanych w procesy zapalne i ważnym ogniwie w patogenezie POChP. Wpływ roflumilastu jest głównie skierowany na PDE4A, 4B i 4D, z podobnym potencjałem w zakresie nanomolowym. Powinowactwo do typu PDE4S jest 5-10 razy niższe. Ten mechanizm działania i selektywności ma również zastosowanie do N-tlenku, który jest głównym aktywnym metabolitem roflumilastu. Hamowanie PDE4 prowadzi do wzrostu wewnątrzkomórkowego cAMP i zmniejszenie wskaźnika zaburzenia leukocytów, komórek mięśni gładkich dróg oddechowych i płucnych komórkach śródbłonka naczyń i komórkach nabłonka dróg oddechowych i fibroblastów w eksperymencie. Stymulacji ludzkich neutrofili, monocytów, makrofagów lub limfocytów (in vitro) wykazały, że roflumilast, jak i N-tlenek hamuje uwalnianie mediatorów zapalenia, takich jak leukotrien B4, reaktywnych form tlenu, TNF, interferon gamma i granzymu B u pacjentów z POChP zmniejsza roflumilastu wskaźnik neutrofili w plwocinie, a także zmniejsza przepływ neutrofili i eozynofili do dróg oddechowych zdrowych ochotników, którzy otrzymali endotoksynę.
Farmakokinetyka
Roflumilast jest aktywnie metabolizowany w organizmie człowieka, aby utworzyć główny farmakodynamicznie aktywny metabolit N-tlenku, roflumilastu. Od N-tlenek roflumilastu i roflumilastu bierze udział w hamowaniu aktywności PDE (in vivo), farmakokinetykę opisano w oparciu o ocenę ogólnego działania hamującego PDE4. Farmakokinetyka roflumilastu i jego metabolitu N-tlenku jest proporcjonalna do dawki w zakresie od 0,25 mg do 1 mg.Wchłanianie Po podaniu doustnym 0,5 mg całkowita biodostępność roflumilastu wynosi około 80%. Cmax roflumilastu w osoczu zwykle osiąga się 1 godzinę po podaniu (w zakresie od 0,5 do 2 godzin) na pusty żołądek. Cmax N-tlenku osiąga się po 8 godzinach (od 4 do 13 godzin). Posiłek nie wpływa na ogólną aktywność hamującą PDE4, ale opóźnia TCmax roflumilastu przez 1 godzinę i zmniejsza Cmax o około 40%. Jednak przyjmowanie pokarmu nie wpływa na Cmax i TCmax N-tlenku roflumilastu. Dystrybucja Wiązanie z białkami osocza roflumilastu i N-tlenku roflumilastu wynosi odpowiednio około 99% i 97%. Z pojedynczą dawką roflumilastu 0,5 mg Vd wynosi około 2,9 l / kg. Ze względu na właściwości fizykochemiczne, roflumilast jest łatwo rozprowadzany w tkankach i narządach, w tym w tkance tłuszczowej. Pierwszemu etapowi dystrybucji z charakterystyczną penetracją do tkanek towarzyszy faza eliminacji z tkanki tłuszczowej, co najprawdopodobniej wynika z intensywnego rozkładu pierwotnej substancji z utworzeniem N-tlenku roflumilastu. Dane z badań przedklinicznych z etykietą radioaktywną roflumilast wykazują niską penetrację przez BBB. Nie ma dowodów na specyficzną kumulację lub opóźnienie roflumilastu lub jego metabolitów w narządach i tkance tłuszczowej. Metabolizm Roflumilast jest aktywnie metabolizowany, a reakcje odbywają się w dwóch etapach: stadium I (izoenzymy układu cytochromu P450) i stadium II (koniugacja). Metabolit N-tlenkowy jest głównym metabolitem występującym w ludzkim osoczu. AUC dla N-tlenku jest średnio około 10 razy większe niż AUC dla roflumilastu. Tak więc, metabolit N-tlenkowy jest uważany za ważniejszą substancję dla zapewnienia ogólnej aktywności hamującej przeciwko PDE4 in vivo. Badania in vitro i badania kliniczne interakcji sugerują, że metabolizm roflumilastu z tworzeniem metabolitu N-tlenku jest przeprowadzany przy udziale izoenzymów CYP1A2 i 3A4. W oparciu o wyniki dodatkowych badań przeprowadzonych in vitro na mikrosomach ludzkiej wątroby, stężenia terapeutyczne roflumilastu i N-tlenku roflumilastu w osoczu krwi nie hamują izoenzymów CYP1A2, 2A6, 2B6, 2C8, 2C9, 2C19, 2D6, 2E1, 3A4 / 5 lub 4A9 / 11. Dlatego prawdopodobieństwo znacznego oddziaływania z substancjami metabolizowanymi przez te izoenzymy cytochromu P450 jest wyjątkowo małe. Ponadto badania in vitro wykazały brak indukcji izoenzymów CYP1A2, 2A6, 2C9, 2C19 lub 3A4 / 5 i tylko słabą indukcję CYP2B6 pod wpływem roflumilastu.Wycofanie Po krótkim wlewie dożylnym klirens osoczowy roflumilastu wynosi około 9,6 l / h. Po doustnym podaniu T1 / 2 roflumilastu i N-tlenku roflumilastu w osoczu wynosi odpowiednio około 17 godzin i 30 godzin. Stabilne stężenie roflumilastu i jego metabolitu N-tlenku osiąga się po około 4 dniach dla roflumilastu i 6 dni dla N-tlenku r-flumilastu po przyjęciu jednej dawki na dobę. Po podaniu iv lub roflumilastu z radioaktywnym znacznikiem, około 20% radioaktywności wykryto w kale, a 70% w moczu, w postaci nieaktywnych metabolitów. Farmakokinetyka w szczególnych sytuacjach klinicznych U pacjentów w podeszłym wieku, kobiet i osób innych niż rasy kaukaskiej, całkowita aktywność hamująca PDE4 wzrosła. Całkowita aktywność hamująca PDE4 nieznacznie spadła u palaczy. Żadnej z tych zmian nie należy uważać za istotną klinicznie. Dlatego nie zaleca się dokonywania jakichkolwiek dostosowań dawek dla tych grup pacjentów. U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (CC 10-30 ml / min) całkowita aktywność hamująca PDE4 zmniejszyła się o 9% (dostosowanie dawki nie jest wymagane). Farmakokinetykę roflumilastu przyjmowaną raz na dobę badano u 16 pacjentów z łagodną i umiarkowaną niewydolnością wątroby (klasa A i B zgodnie z klasyfikacją Child-Pugh). Hamująca aktywność PDE4 wzrosła o około 20% u pacjentów z niewydolnością wątroby klasy A zgodnie z klasyfikacją Child-Pugh i około 90% u pacjentów z niewydolnością wątroby klasy B zgodnie z klasyfikacją Child-Pugh.
Wskazania
- jako leczenie podtrzymujące w leczeniu ciężkiej POChP (po rozszerzeniu oskrzeli FEV1 powinno wynosić mniej niż 50% obliczonego należnego wskaźnika) u dorosłych pacjentów z częstymi zaostrzeniami w historii.
Przeciwwskazania
- umiarkowana lub ciężka niewydolność wątroby (klasa B i C zgodnie z klasyfikacją Child-Pugh); - wiek do 18 lat (nie ustalono skuteczności i bezpieczeństwa); - ciąża; - okres laktacji (karmienie piersią); - nadwrażliwość na lek. Przeciwwskazania ze względu na brak wystarczającego doświadczenia w stosowaniu: - poważne choroby niedoboru odporności (w tym zakażenie HIV, stwardnienie rozsiane, toczeń rumieniowaty układowy,postępująca wieloogniskowa leukoencefalopatia); - poważne ostre choroby zakaźne (takie jak gruźlica lub ostre zapalenie wątroby), - rak (z wyjątkiem raka podstawnokomórkowego, wolno rosnącego typu raka skóry); - przewlekła niewydolność serca, klasa czynnościowa 3 i 4 według klasyfikacji NYHA; - leczenie lekami immunosupresyjnymi (takimi jak metotreksat, azatiopryna, infliksymab, etanercept, a także u pacjentów otrzymujących ciągłą terapię wspomagającą doustnymi kortykosteroidami); - rzadkie choroby dziedziczne, takie jak nietolerancja galaktozy, niedobór laktazy lub zespół złego wchłaniania glukozy-galaktozy; - depresja związana z pojawieniem się myśli i zachowań samobójczych. Z ostrożnością należy stosować lek na zaburzenia psychiczne w historii; z łagodną postacią niewydolności wątroby (klasa A według klasyfikacji Child-Pugh); leczenie inhibitorem izoenzymu CYP1A2 fluwoksaminą lub dwoma inhibitorami CYP3A4 / 1A2 enoksacyną i cymetydyną.
Stosuj podczas ciąży i laktacji
Stosowanie leku Daxas w czasie ciąży i laktacji (karmienie piersią) jest przeciwwskazane. Dane dotyczące stosowania roflumilastu u kobiet w ciąży są ograniczone. Nie zaleca się przepisywania leku kobietom w wieku rozrodczym, które nie stosują skutecznych metod antykoncepcyjnych. Jest możliwe, że niemowlę otrzyma lek podczas karmienia piersią, dlatego jeśli to konieczne, stosowanie leku podczas laktacji powinno decydować o zakończeniu karmienia piersią. W badaniu spermatogenezy u ludzi, roflumilast w dawce 500 μg nie wpływał na parametry plemników ani hormony płciowe podczas leczenia przez 3 miesiące i przez następne 3 miesiące po zaprzestaniu leczenia. Eksperymentalne badania na zwierzętach wykazały, że roflumilast przenika przez barierę łożyskową; ma toksyczny wpływ na reprodukcję. Dane farmakokinetyczne uzyskane u zwierząt wykazały uwalnianie roflumilastu lub jego metabolitów do mleka matki.
Dawkowanie i sposób podawania
Lek podaje się doustnie w dawce 500 μg 1 raz na dobę. Leczenie może zająć kilka tygodni, aby osiągnąć efekt terapeutyczny. Istnieją dane z badań klinicznych dotyczących czasu trwania leku Daxas do jednego roku.Pacjenci w podeszłym wieku (powyżej 65 lat) nie wymagają dostosowania dawki. Dane kliniczne dotyczące stosowania leku Daxas u pacjentów z zaburzoną czynnością wątroby klasy A zgodnie z klasyfikacją Child-Pugh nie są wystarczające, aby zalecić dostosowanie dawki, dlatego lek należy stosować ostrożnie w leczeniu takich pacjentów. U pacjentów z niewydolnością nerek nie jest konieczne dostosowanie dawki. Tabletki należy myć wodą i przyjmować codziennie w tym samym czasie, niezależnie od posiłku.
Efekty uboczne
Do najczęstszych należą: biegunka (5,9%), utrata masy ciała (3,4%), nudności (2,9%), ból brzucha (1,9%) i ból głowy (1,7%). Te działania niepożądane występują głównie podczas pierwszych tygodni leczenia iw większości przypadków ustępują w miarę kontynuacji leczenia; większość z nich jest lekka lub umiarkowana. Określanie częstości występowania działań niepożądanych: bardzo często (1/10), często (1/100 i <1/10), rzadko (1/1000 i <1/100), rzadko (1/10 000 i <1/1000), bardzo rzadko (<1/10 000). Ze strony układu pokarmowego: często - biegunka, nudności, ból brzucha; rzadko - zapalenie żołądka, wymioty, refluks żołądkowo-przełykowy, niestrawność; rzadko - hematochezia, zaparcia, zwiększona aktywność GGT, AST. Ze strony psychiki: często - bezsenność; nieczęsto - lęk; rzadko - nerwowość, depresja. Podczas przeprowadzania badań klinicznych otrzymano raporty o rzadkich przypadkach myśli i zachowań samobójczych (w tym zakończonych samobójstw). Pacjentów należy poinstruować, aby informowali swojego lekarza o wszystkich przejawach myśli samobójczych. Od układu sercowo-naczyniowego: rzadko - tachykardia. Ze strony układu oddechowego: rzadko - infekcje dróg oddechowych (z wyjątkiem zapalenia płuc). Od układu nerwowego: często - ból głowy; rzadko - drżenie, zawroty głowy, zawroty głowy; rzadko - dysgeusia. Ze strony układu hormonalnego: rzadko - ginekomastia. Metabolizm i odżywianie: często - utrata masy ciała, utrata apetytu. Reakcje skórne: rzadko - wysypka. Reakcje alergiczne: rzadko - nadwrażliwość; rzadko - pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy. Na części układu mięśniowo-szkieletowego: nieczęsto - skurcze mięśni i osłabienie mięśni, bóle mięśni, ból pleców; rzadko, wzrost CPK we krwi. Inne: sporadycznie - złe samopoczucie, osłabienie, zmęczenie.
Przedawkowanie
Podczas pierwszej fazy badań klinicznych po przyjęciu pojedynczej dawki doustnej 2,5 mg i pojedynczej dawki 5 mg (10-krotność zalecanej dawki) częściej występowały następujące objawy: ból głowy, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, tachykardia, zawroty głowy, zmętnienie świadomości, pocenie się i niedociśnienie tętnicze. Leczenie: w przypadku przedawkowania zaleca się przeprowadzenie odpowiedniej terapii objawowej. Roflumilast w dużej mierze wiąże się z białkami osocza, dlatego hemodializa nie jest skuteczną metodą jej eliminacji. Nie ma dowodów na to, czy roflumilast jest podatny na dializę otrzewnową.
Interakcje z innymi lekami
Głównym etapem metabolizmu roflumilastu jest N-oksydacja z utworzeniem N-tlenku roflumilastu z udziałem izoenzymów CYP3A4 i CYP1A2. Zarówno n-tlenek roflumilastu jak i roflumilastu wykazują wewnętrzną aktywność hamującą przeciwko PDE4. Dlatego po przyjęciu roflumilastu całkowita aktywność hamująca PDE4 jest skumulowanym działaniem zarówno N-tlenku roflumilastu jak i roflumilastu. Badania kliniczne interakcji z inhibitorami izoenzymu CYP3A4, erytromycyną i ketokonazolem wykazały zwiększenie całkowitej aktywności hamującej PDE4 o 9%. Badania interakcji z inhibitorem izoenzymu CYP1A2, fluwoksaminą oraz inhibitorami CYP3A4 i CYP31A2, enoksacyną i cymetydyną wykazały wzrost całkowitej aktywności hamującej PDE4 odpowiednio: 59%, 25% i 47%. Łączne stosowanie leku Daxas z tymi substancjami czynnymi może prowadzić do zwiększonego działania i rozwoju nietolerancji. W takim przypadku konieczne jest ponowne rozważenie kwestii leczenia preparatem Daxas. Akceptacja induktora izoenzymu układu cytochromu P450 ryfampicyny spowodowała zmniejszenie całkowitej aktywności hamującej PDE4 o około 60%. Dlatego stosowanie silnych induktorów tego układu enzymów (na przykład fenobarbitalu, karbamazepiny, fenytoiny) może prowadzić do zmniejszenia efektu terapeutycznego roflumilastu. Jednoczesne podawanie z teofiliną prowadziło do 8% wzrostu całkowitej aktywności hamującej PDE4. W badaniu interakcji z doustnymi środkami antykoncepcyjnymi zawierającymi gestoden i etynyloestradiol, całkowita aktywność hamująca PDE4 wzrosła o 17%.Nie było interakcji z lekami wziewnymi salbutamol, formoterol, budezonid i leki doustne montelukast, digoksyna, warfaryna, syldenafil i midazolam. Jednoczesne podawanie z preparatami zobojętniającymi kwas (połączenie wodorotlenku glinu i wodorotlenku magnezu) nie zmieniało szybkości wchłaniania ani właściwości farmakokinetycznych roflumilastu lub N-tlenku roflumilastu.
Instrukcje specjalne
Daxas jest niesteroidowym lekiem przeciwzapalnym przeznaczonym do leczenia podtrzymującego pacjentów z ciężką postacią POChP z częstymi zaostrzeniami. Ze względu na to, że w ogólnej populacji POChP przeważają pacjenci w wieku powyżej 40 lat, przepisując lek pacjentom w wieku poniżej 40 lat, wymagane jest spirometryczne potwierdzenie rozpoznania POChP. Zgodnie ze wskazaniami do stosowania leku konieczne jest, aby wartość FEV1 po rozszerzeniu oskrzeli wynosiła mniej niż 50% obliczonego właściwego wskaźnika. Daxas nie jest przeznaczony do leczenia ostrego ataku duszności (ostrego skurczu oskrzeli). Pacjent powinien zostać ostrzeżony, że aby złagodzić ostry atak, ważne jest, aby zawsze mieć lek przepisany przez lekarza w celu powstrzymania ataku. Daksas w tym przypadku nie jest skuteczny. W trakcie badań przeprowadzanych w ciągu roku częściej występował spadek masy ciała u pacjentów, którzy otrzymywali Daxas w porównaniu z pacjentami otrzymującymi placebo. Po odstawieniu leku Daxas u większości pacjentów został przywrócony do masy ciała w ciągu 3 miesięcy. U pacjentów z niedowagą należy monitorować przy każdej wizycie u lekarza. Pacjentom należy zalecić regularne monitorowanie masy ciała. W przypadku niewyjaśnionej lub istotnej klinicznie utraty wagi, należy przestać przyjmować Daxas i monitorować dynamikę. Ze względu na brak dostatecznego doświadczenia, nie zaleca się rozpoczynania leczenia preparatem Daxas u pacjentów otrzymujących ciągłą terapię podtrzymującą z doustnym GCS, z wyjątkiem krótkotrwałych kursów układowych GCS. Doświadczenie związane ze stosowaniem leku Daxas u pacjentów z utajonymi zakażeniami, takimi jak gruźlica, wirusowe zapalenie wątroby, wirusowa opryszczka i półpasiec, jest ograniczone.Stosowanie leku Daxas wiąże się ze zwiększonym ryzykiem zaburzeń psychicznych, takich jak bezsenność, lęk, nerwowość i depresja. W badaniach klinicznych zidentyfikowano rzadkie przypadki myśli i zachowań samobójczych. Dlatego też, jeśli pacjenci zgłaszali wcześniej przejawiające objawy psychikę czy objawy występują obecnie, lub jeśli planujesz terapii skojarzonej z innymi lekami związane z prawdopodobieństwem wystąpienia zaburzeń psychicznych, należy przeprowadzić dokładną ocenę ryzyka i korzyści związanych z rozpoczęciem lub kontynuacja leczenia lekiem Daxas. Pacjenci powinni być poinformowani o konieczności leczenia przepisać powiadomić lekarza o wszelkich zmian w zachowaniu, nastroju, myśli samobójcze lub dowolnego rodzaju. Pomimo faktu, że działania niepożądane, takie jak biegunka, nudności, ból brzucha i ból głowy, występują głównie w ciągu pierwszych tygodni leczenia iw większości przypadków są w kontynuacji leczenia, w przypadku zachowania tych objawów, należy rozważyć kwestię leczenia lekiem Daxas. Nietolerancja może wystąpić w przypadku szczególnych grup pacjentów, w szczególności w afro-amerykańskiej kobiet i niepalących pacjentów leczonych inhibitorem CYP1A2 fluwoksamina lub dwóch inhibitorów CYP3A4 / 1A2 enoksacyna i cymetydyna. Brak danych klinicznych dotyczących jednoczesnego stosowania teofiliny w leczeniu podtrzymującym. Dlatego nie zaleca się jednoczesnego leczenia teofiliną. Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i mechanizmów zarządzania ze względu na możliwość wystąpienia działań niepożądanych, pacjenci powinni zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdu i zajęty innymi potencjalnie niebezpiecznych czynności, które wymagają dużej koncentracji i szybkość reakcji psychomotorycznej.
Recepta
Tak