Diuver tabletki 10 mg 20 sztuk
Condition: New product
1000 Items
Rating:
Be the first to write a review!
More info
Aktywne składniki
Torasemide
Formularz zwolnienia
Pigułki
Skład
Torasemid 10 mg; substancje pomocnicze: monohydrat laktozy - 118,88 mg, skrobia kukurydziana - 29,12 mg, sól sodowa karboksymetyloskrobi - 1,6 mg, bezwodny dwutlenek koloidalny - 1,2 mg, stearynian magnezu - 1,2 mg.
Efekt farmakologiczny
Diuretyk "Loopback". Głównym mechanizmem działania leku jest odwracalne wiązanie torasemidu do współ-transportera Na + / 2Cl- / K + znajdującego się w wierzchołkowej błonie grubego odcinka wznoszącej się części pętli Henle. W wyniku tego reabsorpcja jonów sodu jest zmniejszona lub całkowicie zahamowana, a ciśnienie osmotyczne płynu wewnątrzkomórkowego i reabsorpcja wody zostają zmniejszone. Blokuje receptory aldosteronu w mięśniu sercowym, zmniejsza zwłóknienie i poprawia rozkurczową funkcję mięśnia sercowego. Torasemid w mniejszym stopniu niż furosemid powoduje hipokaliemię, wykazując większą aktywność, a jej działanie jest dłuższe. Maksymalne działanie moczopędne rozwija się w ciągu 2-3 godzin po przyjęciu leku do środka. Torasemid może być stosowany przez długi czas.
Farmakokinetyka
Po spożyciu torasemid jest szybko i prawie całkowicie wchłaniany z przewodu żołądkowo-jelitowego. Cmax torasemidu w osoczu osiąga się w ciągu 1-2 godzin po przyjęciu leku do środka po jedzeniu. Dostępność biologiczna - 80-90% przy niewielkich indywidualnych zmianach; Dystrybucja; Wiązanie z białkami osocza - ponad 99%. Widoczny Vd wynosi 16 l.; Metabolizm i wydalanie; Metabolizowane w wątrobie z udziałem izoenzymów układu cytochromu P450. W wyniku kolejnych reakcji utleniania, hydroksylacji lub hydroksylacji pierścienia powstają 3 metabolity (M1, M3 i M5), których wiązanie z białkami osocza wynosi odpowiednio 86%, 95% i 97%. T1 / 2 torasemidu i jego metabolitów wynosi 3-4 godziny i nie zmienia się w przypadku przewlekłej niewydolności nerek. Ogólny klirens powoduje 40 ml / min., Klirens nerkowy - 10 ml / min .; Średnio około 83% przyjętej dawki wydalane jest przez nerki: niezmienione (24%) i głównie nieaktywne metabolity (M1 - 12%, M3 - 3%, M5 - 41%); Farmakokinetyka w szczególnych sytuacjach klinicznych; W niewydolności nerek T1 / 2 torasemidu nie zmienia się, T1 / 2 metabolitów M3 i M5 wzrasta. Torasemid i jego metabolity są nieznacznie wydalane przez hemodializę i hemofiltrację. W niewydolności wątroby stężenie torasemidu w osoczu krwi wzrasta z powodu zmniejszenia metabolizmu leku w wątrobie.U pacjentów z niewydolnością serca lub wątroby wartość T1 / 2 torasemidu i metabolitu M5 jest nieznacznie zwiększona, a jest mało prawdopodobne, aby lek się nagromadził.
Wskazania
- zespół obrzęku różnego pochodzenia, w tym w przewlekłej niewydolności serca, chorobach wątroby, nerek i płuc; - nadciśnienie tętnicze.
Przeciwwskazania
- nadwrażliwość na torasemid; - niewydolność nerek z bezmoczem; - śpiączka wątrobowa i prekomoza; - ciężka hipokaliemia; - ciężka hiponatremia; - hipowolemia (z niedociśnieniem tętniczym lub bez niego) lub odwodnienie; - wyraźne naruszenie odpływu moczu o dowolnej etiologii (w tym jednostronne uszkodzenie dróg moczowych); - zatrucie glikozydami; - ostre kłębuszkowe zapalenie nerek; - niewyrównane zwężenie zastawki aortalnej i mitralnej; - przerostowa kardiomiopatia zaporowa; - wzrost centralnego ciśnienia żylnego (powyżej 10 mm Hg); - hiperurykemia; - wiek do 18 lat; - okres laktacji; - nietolerancja laktozy, niedobór laktazy, zespół złego wchłaniania glukozy-galaktozy; - nadwrażliwość na lek; - Alergia na sulfonamidy (sulfanilamidowe środki przeciwdrobnoustrojowe lub preparaty sulfonylomocznikowe); Należy zastosować środki ostrożności w przypadku niedociśnienia tętniczego, tętnic mózgowych zwężających miażdżycę tętnic, hipoproteinemii, podatności na hiperurykemię, zaburzeń przepływu moczu (łagodny przerost gruczołu krokowego, ograniczenia cewki moczowej lub wodonercza), otyłości żołądkowo-jelitowej, dorosłych bezdechów, znieczulenia itp. z biegunką, zapaleniem trzustki, cukrzycą (zmniejszoną tolerancją glukozy), zespołem wątrobowo-nerkowym, dną, niedokrwistością, ciążą.
Stosuj podczas ciąży i laktacji
W czasie ciąży produkt Diuver można stosować tylko wtedy, gdy potencjalne korzyści dla matki przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu, tylko pod nadzorem lekarza i tylko w minimalnych dawkach. Torasemid nie ma działania teratogennego i fetotoksycznego, przenika przez barierę łożyskową, powodując zaburzony metabolizm wody i elektrolitów oraz trombocytopenię u płodu; Nie wiadomo, czy torasemid jest wydzielany do mleka kobiecego.Jeśli to konieczne, stosowanie leku Diwer podczas laktacji powinno przerwać karmienie piersią.
Dawkowanie i sposób podawania
Lek przyjmuje się doustnie raz dziennie po śniadaniu z niewielką ilością wody; Obrzękowy zespół o różnej genezie, wł. z przewlekłą niewydolnością serca, chorobami wątroby, płuc i nerek; dawka terapeutyczna wynosi 5 mg 1 raz na dobę. Jeśli to konieczne, dawkę należy stopniowo zwiększać do 20-40 mg 1 raz / dobę, w niektórych przypadkach - do 200 mg / dobę. Lek jest przepisywany przez długi czas lub do momentu zniknięcia obrzęku. Nadciśnienie tętnicze; dawka początkowa wynosi 2,5 mg (1/2 tab., 5 mg) 1 raz / dobę. Jeśli to konieczne, dawkę można zwiększyć do 5 mg 1 raz dziennie; Dostosowanie dawki u pacjentów w podeszłym wieku nie jest wymagane.
Efekty uboczne
Od strony równowagi wodno-elektrolitowej i kwasowo-zasadowej: hiponatremia, hipochloremia, hipokaliemia, hipomagnezemia, hipokalcemia, zasadowica metaboliczna. Objawami wskazującymi na rozwój zaburzeń elektrolitowych i kwasowo-zasadowych mogą być bóle głowy, splątanie, drgawki, tężyczka, osłabienie mięśni, zaburzenia rytmu serca i zaburzenia dyspepsji; hipowolemii i odwodnienia (częściej u pacjentów w podeszłym wieku), co może prowadzić do nagromadzenia krwi z tendencją do rozwoju zakrzepicy. Ze strony układu sercowo-naczyniowego: nadmierne obniżenie ciśnienia krwi, niedociśnienie ortostatyczne, zapaść, tachykardia, zaburzenia rytmu serca, obniżona BCC. Metabolizm: hipercholesterolemia, hipertriglicerydemia; przejściowy wzrost stężenia kreatyniny i mocznika we krwi; zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi, co może powodować lub nasilać objawy dny moczanowej; obniżenie tolerancji glukozy (możliwe objawy utajonej płynnej cukrzycy); Ze strony układu moczowego: skąpomocz, ostra retencja moczu (na przykład z przerostem prostaty, zwężeniem cewki moczowej, wodonerczem); śródmiąższowe zapalenie nerek, krwiomocz, zmniejszona siła działania; Na części układu pokarmowego: nudności, wymioty, biegunka, cholestaza wewnątrzwątrobowa, zwiększona aktywność enzymów wątrobowych, ostre zapalenie trzustki.; OUN i narząd słuchu: utrata słuchu, zwykle odwracalny i / lub szum w uszach,szczególnie u pacjentów z niewydolnością nerek lub hipoproteinemią (zespół nerczycowy), parestezje. Na części skóry: swędząca skóra, pokrzywka, inne rodzaje wysypkowych lub pęcherzowych zmian skórnych, rumień wielopostaciowy, złuszczające zapalenie skóry, plamica, gorączka, zapalenie naczyń, eozynofilia, fotosensybilizacja; ciężkie reakcje anafilaktyczne lub anafilaktoidalne aż do wstrząsu, które do tej pory opisano jedynie po wlewie dożylnym; Od strony krwi obwodowej: małopłytkowość, leukopenia, agranulocytoza, niedokrwistość aplastyczna lub hemolityczna.
Przedawkowanie
Objawy: nadmiernie zwiększona diureza, której towarzyszy spadek BCC i zaburzona równowaga elektrolitów we krwi, po którym następuje wyraźny spadek ciśnienia krwi, senność, dezorientacja, zapaść; zaburzenia żołądkowo-jelitowe są możliwe; Leczenie: nie ma swoistego antidotum. Powinien wywoływać wymioty, płukanie żołądka, wyznaczyć aktywowany węgiel drzewny. Zmniejszenie dawki lub wycofanie leku i jednoczesne uzupełnienie BCC i wskaźników równowagi wody i elektrolitów oraz równowagi kwasowo-zasadowej pod kontrolą stężenia elektrolitów w surowicy, hematokryt, leczenie objawowe. Hemodializa jest nieskuteczna.
Interakcje z innymi lekami
Torasemid zwiększa stężenie i ryzyko rozwoju działania nefro i ototoksycznego cefalosporyn, aminoglikozydów, chloramfenikolu, kwasu etakrynowego, cisplatyny, amfoterycyny B (ze względu na konkurencyjne wydalanie nerkowe); Torasemid zwiększa skuteczność diazoksydu i teofiliny, zmniejsza skuteczność leków hipoglikemicznych, allopurinolu. Aminy presorowe i torasemid zmniejszają wzajemnie skuteczność. Leki blokujące wydzielanie kanalikowe, zwiększają stężenie torasemidu w surowicy. Przy jednoczesnym stosowaniu GCS, amfoterycyna B zwiększa ryzyko hipokaliemii, z glikozydami nasercowymi - zwiększa ryzyko zatrucia glikozydami z powodu hipokaliemii (dla wysokiego i niskiego polarności) i wydłużenia T1 / 2 (dla niskich polarnych); Torasemid zmniejsza klirens nerkowy preparatów litu i zwiększa prawdopodobieństwo zatrucia. NLPZ, sukralfat zmniejszają działanie moczopędne z powodu hamowania syntezy prostaglandyn,upośledzona aktywność reniny w osoczu krwi i usuwanie aldosteronu. Torasemid nasila hipotensyjne działanie leków przeciwnadciśnieniowych, blokadę przewodnictwa nerwowo-mięśniowego depolaryzujących środków zwiotczających mięśnie (suksametoni) i osłabia działanie niedepolaryzujących środków zwiotczających mięśnie (tubokuraryna). Jednoczesne stosowanie dużych dawek salicylanów podczas leczenia torasemidem zwiększa ryzyko ich toksyczności (ze względu na konkurencyjną eliminację przez nerki); Konsekwentne lub równoczesne stosowanie torasemidu z inhibitorami ACE lub antagonistami receptora angiotensyny II może prowadzić do silnego obniżenia ciśnienia krwi. Można tego uniknąć, obniżając dawkę torasemidu lub tymczasowo ją anulując. Po zastosowaniu jednocześnie z probenecydem lub metotreksatem można zmniejszyć skuteczność torasemidu (ta sama droga wydzielania). Z drugiej strony, torasemid może prowadzić do zmniejszenia nerkowej eliminacji tych leków. Przy równoczesnym stosowaniu cyklosporyny i torasemidu zwiększa ryzyko rozwoju dny moczanowej z powodu tego, że cyklosporyna może powodować naruszenie wydalania moczanów przez nerki i torasemid - hiperurykemię. Doniesiono, że pacjenci z wysokim ryzykiem wystąpienia nefropatii, otrzymujący torasemid doustnie, z wprowadzeniem rentgenowskich środków kontrastowych, dysfunkcja nerek była obserwowana częściej niż u pacjentów z wysokim ryzykiem rozwoju nefropatii, którzy poddani zostali iv hydratacji przed rentgenowskimi środkami kontrastowymi.
Instrukcje specjalne
Zastosuj się ściśle do zaleceń lekarza. Działanie moczopędne trwa do 18 godzin, ułatwia tolerancję terapii ze względu na brak częstego oddawania moczu w pierwszych godzinach po przyjęciu leku do środka, co ogranicza aktywność pacjentów. Pacjenci z nadwrażliwością na sulfonamidy i pochodne sulfonylomoczników mogą wykazywać nadwrażliwość krzyżową na Diuver. Pacjenci otrzymujący duże dawki leku Diuver przez długi czas, w celu uniknięcia rozwoju hiponatremii, zasadowicy metabolicznej i hipokaliemii, zaleca się dietę o odpowiedniej zawartości soli i preparatów potasu. U pacjentów z niewydolnością nerek obserwuje się zwiększone ryzyko zaburzeń równowagi wodno-elektrolitowej.W trakcie leczenia należy okresowo kontrolować stężenie elektrolitów w osoczu krwi (w tym sodu, wapnia, potasu, magnezu), kwasowo-zasadowym, resztkowym azocie, kreatyninie, kwasie moczowym i, jeśli to konieczne, przeprowadzać odpowiednią terapię korekcyjną (o wyższej częstotliwości u pacjentów z częstymi wymiotami i na tle płynów podawanych pozajelitowo); Wraz z pojawieniem się lub wzrostem azotemii i skąpomoczu u pacjentów z ciężką postępującą niewydolnością nerek, zaleca się zawieszenie leczenia. Wybór schematu dawkowania u pacjentów z wodobrzuszem na tle marskości powinien być przeprowadzony w warunkach szpitalnych (zakłócenie równowagi wody i elektrolitów może prowadzić do rozwoju śpiączki wątrobowej). Ta kategoria pacjentów wykazuje regularne monitorowanie elektrolitów w osoczu. Pacjenci z cukrzycą lub ze zmniejszoną tolerancją glukozy wymagają okresowego monitorowania stężenia glukozy we krwi i moczu. U nieprzytomnych pacjentów z hiperplazją gruczołu krokowego, zwężeniem moczowodów, kontrola diurezy jest konieczna ze względu na możliwość ostrego zatrzymania moczu. Wpływ na zdolność kierowania pojazdami mechanicznymi i mechanizmy kontrolne W okresie leczenia pacjenci powinni powstrzymać się od prowadzenia pojazdów i podejmowania innych potencjalnie niebezpiecznych czynności wymagających zwiększonej koncentracji i prędkości psychomotorycznej.
Recepta
Tak