Emanera kapsułki 20 mg N28
Condition: New product
1000 Items
Rating:
Be the first to write a review!
More info
Aktywne składniki
Esomeprazol
Formularz zwolnienia
Kapsułki
Skład
Składnik aktywny: Esomeprazole Magnez 40 mg. Substancje pomocnicze: cukier krupka (zawiera sacharozę i syrop skrobiowy) - 71,16 mg; Povidone K30 - 15 mg; laurylosiarczan sodu - 1,8 mg. Pellety Shell: Opadry II biały 85F28751 (alkohol poliwinylowy - 18,752 mg, ditlenek tytanu (E171) - 11,72 mg, makrogol 3000 - 9,47 mg, talk - 6,938 mg) - 46,88 mg; hydroksywęglan magnezu (ciężki węglan magnezu) - 6 mg; kwas metakrylowy i kopolimer akrylanu etylu (1: 1); dyspersja 30% * - 254,98 mg; talk - 23,85 mg; makrogol 6000 - 7,65 mg; ditlenek tytanu (E171) - 7,65 mg; polisorbat 80 - 3,44 mg. Puste opakowanie kapsułek żelatynowych: tlenek żelaza czerwony barwnik (E172) - 0,114 mg; ditlenek tytanu (E171) - 0,458 mg; żelatyna ** - 45.028 mg. Wieczko: tlenek żelaza czerwony (E172) - 0,076 mg; ditlenek tytanu (E171) - 0,055 mg; żelatyna ** - 30,019 mg. * dyspersja Eudragit L30D zawiera oprócz kwasu metakrylowego, kopolimeru akrylan etylu i wodę, także laurylosiarczan sodu (0,7% w przeliczeniu na ciało stałe w dyspersji) i polisorbat 80 (2,3% w przeliczeniu na substancję stałą w dyspersji) jako emulgatory * * zawiera średnio 14,5% wody (utrata wagi podczas suszenia)
Efekt farmakologiczny
Inhibitor pompy protonowej
Farmakokinetyka
Wchłanianie i dystrybucja Esomeprazol jest niestabilny w środowisku kwaśnym, dlatego przyjmuje się go doustnie w postaci kapsułek jelitowych zawierających peletki leku, którego skorupa jest również odporna na działanie soku żołądkowego. In vivo, niewielką część esomeprazolu przekształca się w izomer R. Esomeprazol jest szybko wchłaniany, osiągając Cmax w osoczu krwi około 1-2 godzin po spożyciu. Bezwzględna biodostępność wynosi 64% po podaniu pojedynczej dawki 40 mg i wzrasta do 89% przy codziennym przyjmowaniu esomeprazolu 1 raz dziennie. Biodostępność esomeprazolu w dawce 20 mg wynosi odpowiednio 50 i 68%. Vss u zdrowych ochotników wynosi około 0,22 l / kg. Komunikacja z białkami osocza - 97%. Spożycie pokarmu spowalnia i zmniejsza wchłanianie esomeprazolu, który nie ma znaczącego znaczenia klinicznego. Metabolizm i wydalanie Esomeprazol jest całkowicie metabolizowany przy udziale układu izoenzymowego cytochromu P450 w wątrobie. Większość z nich jest metabolizowana przy udziale polimorficznego izoenzymu CYP2C19, który jest odpowiedzialny za tworzenie metabolitów hydroksy- i demetylowanych.Reszta esomeprazolu jest metabolizowana przez izoenzym CYP3A4, który jest odpowiedzialny za tworzenie sulfonu esomeprazolu, głównego metabolitu w osoczu krwi. Całkowity klirens osoczowy po pojedynczej dawce wynosi około 17 i 9 l / h po powtórnym podaniu. T1 / 2 wynosi 1,3 godziny przy długotrwałym stosowaniu leku 1 raz dziennie. AUC wzrasta przy wielokrotnym użyciu. Zależne od dawki zwiększenie AUC w przypadku wielokrotnego stosowania jest nieliniowe z powodu zmniejszenia metabolizmu podczas pierwszego przejścia przez wątrobę, zmniejszenia klirensu, prawdopodobnie spowodowanego hamowaniem izoenzymu CYP2C19 przez esomeprazol i / lub jego metabolit zawierający sulfon. Po podaniu pojedynczej dawki dobowej esomeprazol jest całkowicie eliminowany z osocza krwi w okresie między dawkami. Esomeprazol nie kumuluje się. Główne metabolity esomeprazolu nie wpływają na wydzielanie kwasu solnego w żołądku. Prawie 80% podanej doustnie dawki esomeprazolu jest wydalane przez nerki w postaci metabolitów, a pozostała część przez jelita. Mniej niż 1% niezmienionego esomeprazolu znajduje się w moczu. Farmakokinetyka w niektórych grupach pacjentów Około (2,9 ± 1,5)% populacji zmniejsza aktywność izoenzymu CYP2C19. U tych pacjentów metabolizm esomeprazolu jest prowadzony głównie przez izoenzym CYP3A4. Po wielokrotnym podaniu esomeprazolu w dawce 40 mg 1 raz na dobę, średnia wartość AUC jest około 2 razy większa niż u pacjentów z obniżoną aktywnością CYP2C19. Średnia wartość Cmax w osoczu wzrasta o około 60%. U pacjentów w podeszłym wieku (71-80 lat) metabolizm esomeprazolu nie zmienia się znacząco. Po podaniu pojedynczej dawki 40 mg esomeprazolu, średnia wartość AUC u kobiet jest około 30% wyższa niż u mężczyzn. Następnie, przy systematycznym codziennym przyjmowaniu esomeprazolu 1 raz dziennie, nie obserwowano różnic w farmakokinetyce u pacjentów obu płci. Te cechy nie mają wpływu na dawkę i sposób stosowania leku. Metabolizm esomeprazolu może być zaburzony u osób z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby. Tempo przemiany materii zmniejsza się w ciężkich zaburzeniach czynności wątroby, czemu towarzyszy dwukrotny wzrost AUC. Dlatego maksymalna dobowa dawka esomeprazolu u tych pacjentów wynosi 20 mg. Nie przeprowadzono badań u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.Ponieważ nie esomeprazol sam w sobie, ale jego metabolity są eliminowane przez nerki, metabolizm esomeprazolu u tych pacjentów nie zmienia się. Po wielokrotnym podaniu 20 i 40 mg esomeprazolu, wartości AUC i czas do osiągnięcia Cmax u dzieci w wieku 12-18 lat i dorosłych były takie same.
Wskazania
Refluks żołądkowo-przełykowy (GERD): - leczenie zapalenia przełyku z powodu zapalenia przełyku; - długotrwałe leczenie podtrzymujące po leczeniu gorzawego zapalenia przełyku w celu zapobiegania nawrotom; - leczenie objawowe GERD; wrzód trawienny i wrzód dwunastnicy; w skojarzonej terapii przeciwbakteryjnej do zwalczania Helicobacter pylori: - owrzodzenie dwunastnicy związane z Helicobacter pylori; - zapobieganie nawrotom wrzodów trawiennych związanych z Helicobacter pylori; pacjenci, którzy przyjmują NLPZ przez długi czas: - gojenie się wrzodów żołądka związanych z przyjmowaniem NLPZ; - zapobieganie owrzodzeniom żołądka i dwunastnicy związanym z przyjmowaniem NLPZ u pacjentów z grupy ryzyka; długotrwałe zapobieganie nawrotom powtarzającego się krwawienia z wrzodów trawiennych (po zastosowaniu i / v leków, które obniżają wydzielanie gruczołów gastrycznych); Zespół Zollingera-Ellisona i inne schorzenia charakteryzujące się zwiększonym wydzielaniem żołądkowym, w tym nadciśnienie idiopatyczne.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na esomeprazol, podstawione benzimidazole lub składniki leku; jednoczesne podawanie z atazanawirem i nelfinawirem; dziedziczna nietolerancja fruktozy; zespół złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedobór sacharozy-izomaltozy; Dzieci w wieku do 12 lat (brak danych dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa) i powyżej 12 lat - w przypadku innych wskazań, z wyjątkiem refluksu żołądkowo-przełykowego (GERD). Ostrożnie: ciężka niewydolność nerek (doświadczenie w stosowaniu jest ograniczone).
Stosuj podczas ciąży i laktacji
Stosowanie leku Emaner podczas ciąży jest możliwe tylko wtedy, gdy spodziewana korzyść dla matki przekracza potencjalne ryzyko dla płodu, ponieważ niewystarczające dane dotyczące stosowania esomeprazolu u kobiet w ciąży. W badaniach epidemiologicznych podczas stosowania mieszaniny racemicznej omeprazolu nie stwierdzono działania fetotoksycznego ani zaburzenia rozwoju płodu.W badaniach z użyciem esomeprazolu u zwierząt nie stwierdzono bezpośredniego ani pośredniego negatywnego wpływu na rozwój zarodka lub płodu; nie stwierdzono również bezpośredniego ani pośredniego negatywnego wpływu na przebieg ciąży, poród i okres poporodowy noworodka. Obecnie nie wiadomo, czy esomeprazol przenika do mleka kobiecego, dlatego leku Emaner nie należy stosować w okresie karmienia piersią.
Dawkowanie i sposób podawania
Wewnątrz, bez żucia, zmywając niewielką ilością płynu. Pacjentom z trudnością po połknięciu należy przelać zawartość kapsułek do połowy szklanki niegazowanej wody, zamieszać i wypić natychmiast lub w ciągu 30 minut. Następnie ponownie napełnij szklankę wodą o połowę, opłucz ścianki szklanki i wypij. Nie mieszaj leku z innymi płynami, ponieważ Może to doprowadzić do rozpuszczenia powłoki powstrzymującej pellet. Granulki nie powinny być żute ani rozgryzane. Pacjenci, którzy nie mogą samodzielnie połykać, powinni rozpuścić zawartość kapsułek w niegazowanej wodzie i wstrzyknąć esomeprazol przez zgłębnik nosowo-żołądkowy. Konieczne jest sprawdzenie zgodności strzykawki do wstrzyknięcia i sondy. Instrukcje dotyczące przygotowania i podawania leku przez sondę nosowo-żołądkową znajdują się w podrozdziale "Dozowanie leku przez zgłębnik nosowo-żołądkowy". Dorośli i młodzież w wieku powyżej 12 lat GERD: - Żołądkowe zapalenie przełyku z refluksem (leczenie): 40 mg 1 raz dziennie przez 4 tygodnie. Jeśli po pierwszym przebiegu leczenia nie dojdzie do gojenia się zapalenia przełyku lub objawy utrzymują się, zaleca się dodatkowy 4-tygodniowy cykl leczenia esomeprazolem. - Długotrwałe leczenie podtrzymujące po leczeniu gorzawego zapalenia przełyku w celu zapobiegania nawrotom: 20 mg 1 raz dziennie. - Objawowe leczenie GERD: 20 mg 1 raz dziennie - dla pacjentów bez zapalenia przełyku. Jeśli po 4 tygodniach. terapia nie może uzyskać kontroli objawów, konieczne jest ponowne zbadanie pacjenta. Po wyeliminowaniu objawów można kontynuować przyjmowanie leku Emaner na żądanie, tj. przyjmować 20 mg leku 1 raz dziennie, jeśli wystąpią objawy. Pacjenci przyjmujący NLPZ, u których występuje ryzyko wystąpienia wrzodów żołądka lub dwunastnicy, nie są zalecani do leczenia na żądanie.dorosłych pacjentów z chorobą wrzodową żołądka i dwunastnicy w ramach leczenia skojarzonego antybiotykami w celu wyeliminowania Helicobacter pylori -, wrzód dwunastnicy związany z Helicobacter pylori i zapobiegania nawrotom wrzodów trawiennych związanych z Helicobacter pylori (w terapii skojarzonej zwalczania Helicobacter pylori, to: Emanera 20 mg, amoksycylina 1 g i klarytromycyna 500 mg). Wszystkie leki są przyjmowane 2 razy dziennie, 7-14 dni. Pacjenci, którzy przyjmowali NLPZ przez długi czas: - Leczenie wrzodów żołądka związanych z przyjmowaniem NLPZ: 20 mg lub 40 mg 1 raz dziennie przez 4-8 tygodni. - Zapobieganie wrzodom żołądka i dwunastnicy związanym z przyjmowaniem NLPZ u pacjentów z grupy ryzyka: Emanera 20 mg lub 40 mg raz na dobę. zapobieganie przedłużone ponownego krwawienia nawrót wrzodów żołądka (po dożylnym podaniu leków zmniejszających wydzielanie gruczołów żołądkowych) Wytwarzanie Emanera 40 mg jeden raz dziennie przez 4 tygodnie. po rozpoczęciu w / w zapobieganiu nawracającym krwawieniom. Zespół Zollingera-Ellisona i inne schorzenia charakteryzujące się zwiększonym wydzielaniem żołądkowym, w tym idiopatyczne nadmierne wydzielanie: początkowa dawka leku Emaner 40 mg 2 razy dziennie. Dawka leku i czas trwania leczenia dobierane są indywidualnie w zależności od klinicznego obrazu choroby. Choroba u większości pacjentów jest kontrolowana przez przyjmowanie leku w dawce od 80 do 160 mg / dobę. Jeśli to konieczne, stosowanie leku Emaner więcej niż 80 mg / dobę, dawka dzienna jest podzielona na dwie dawki. Upośledzona czynność nerek. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek nie są potrzebni. Doświadczenie ze stosowaniem esomeprazolu u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek jest ograniczone; W związku z tym, przy mianowaniu leku u takich pacjentów należy zachować ostrożność. Dysfunkcja wątroby. Pacjenci z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby nie są zobowiązani do zmiany dawki. W ciężkiej niewydolności wątroby maksymalna dzienna dawka nie powinna przekraczać 20 mg. Pacjenci w podeszłym wieku. Dostosowanie dawki u pacjentów w podeszłym wieku nie jest wymagane. Podawanie leku przez zgłębnik żołądkowy w powołaniu leku przez zgłębnik żołądkowy 1. otwierania kapsułki i wlać zawartość kapsułki w specjalnej strzykawki.Do strzykawki dodać 25 ml wody pitnej i około 5 ml powietrza. Niektóre sondy mogą wymagać rozcieńczenia produktu w 50 ml wody pitnej, aby zapobiec zablokowaniu sondy przez peletki zawarte w kapsułce. 2. Po dodaniu wody natychmiast potrząśnij strzykawką, aby uzyskać zawiesinę. 3. Upewnić się, że końcówka nie jest zatkana (lekko naciskając na tłok, trzymając strzykawkę we właściwym położeniu z końcówką do góry). 4. Włożyć końcówkę strzykawki do sondy, nadal ją podtrzymując. 5. Wstrząśnij strzykawką i przechyl ją do góry nogami. Natychmiast wstrzyknąć 5-10 ml rozpuszczonego leku do sondy. Po wprowadzeniu roztworu należy przywrócić strzykawkę do poprzedniej pozycji i wstrząsnąć (strzykawkę należy trzymać z przechyleniem, aby uniknąć zatkania końcówki). 6. Ponownie opuść czubek strzykawki i wstrzyknij kolejne 5-10 ml roztworu do sondy. Powtarzaj tę procedurę, aż strzykawka będzie pusta. 7. W przypadku pozostałości preparatu jako osadu w strzykawce: napełnij strzykawkę 25 ml wody i 5 ml powietrza i powtórz procedury opisane w paragrafach 5 i 6. W przypadku niektórych sond do tego celu może być potrzebne 50 ml wody pitnej.
Efekty uboczne
Od układu nerwowego: często - ból głowy; rzadko - bezsenność, zawroty głowy, parestezje, senność; rzadko - depresja, pobudzenie, dezorientacja; bardzo rzadko - halucynacje, agresywne zachowania. Ze strony układu oddechowego: rzadko - skurcz oskrzeli. Ze strony układu pokarmowego: często - bóle brzucha, zaparcia, biegunka, wzdęcia, nudności, wymioty; nieczęsto - suchość błony śluzowej jamy ustnej, zwiększona aktywność enzymów wątrobowych; rzadko - zapalenie jamy ustnej, kandydoza przewodu pokarmowego, zapalenie wątroby (z żółtaczką lub bez niej); bardzo rzadko - niewydolność wątroby, encefalopatia wątrobowa u pacjentów z chorobą wątroby w wywiadzie. Ze strony układu moczowego: bardzo rzadko - śródmiąższowe zapalenie nerek. Układ rozrodczy: bardzo rzadko - ginekomastia. Ze strony układu mięśniowo-szkieletowego: rzadko - bóle stawów, bóle mięśni; bardzo rzadko - osłabienie mięśni. Na części skóry: nieczęsto - zapalenie skóry, wysypka na skórze, świąd, pokrzywka; rzadko - łysienie, nadwrażliwość na światło; bardzo rzadko - rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, martwica toksyczno-rozpływna naskórka.Od strony narządów krwiotwórczych: rzadko - leukopenia, małopłytkowość; bardzo rzadko - agranulocytoza, pancytopenia. Od zmysłów: rzadko - niewyraźne widzenie; rzadko - zmiana smaku. Reakcje alergiczne: rzadko reakcje nadwrażliwości (np. Gorączka, obrzęk naczynioruchowy, reakcja anafilaktyczna / wstrząs anafilaktyczny). Dane laboratoryjne: rzadko - hiponatremia; bardzo rzadko - hipomagnezemia, hipokalcemia z powodu ciężkiej hipomagnezemii, hipokaliemia z powodu ciężkiej hipomagnezemii. Inne: nieczęste - obrzęki obwodowe; rzadko - pocenie się; bardzo rzadko - osłabienie (złe samopoczucie).
Przedawkowanie
Do tej pory nie opisano przypadków przedawkowania leku Emaner. Połknięciu esomeprazolu w dawce 280 mg towarzyszyło ogólne osłabienie i objawy przewodu żołądkowo-jelitowego. Pojedynczemu spożyciu 80 mg esomeprazolu nie towarzyszyły żadne objawy. Konkretne antidotum nie istnieje. Esomeprazol jest aktywnie związany z białkami osocza, dlatego hemodializa jest nieskuteczna. Leczenie: w przypadku przedawkowania należy zastosować leczenie objawowe
Interakcje z innymi lekami
Leki, których wchłanianie zależy od poziomu pH. Zmniejszone wydzielanie kwasu solnego w żołądku podczas leczenia esomeprazolem i innymi inhibitorami pompy protonowej może prowadzić do zmian w wchłanianiu leków, których wchłanianie zależy od kwasowości pożywki. Podobnie jak leki zobojętniające i inne leki zmniejszające kwaśność soku żołądkowego, esomeprazol może zmniejszać wchłanianie ketokonazolu, itrakonazolu i erlotynibu oraz zwiększać wchłanianie leków, takich jak digoksyna. Jednoczesne podawanie omeprazolu w dawce 20 mg raz na dobę i digoksyny zwiększa biodostępność digoksyny o 10% (biodostępność digoksyny zwiększyła się o maksymalnie 30% u 2 z 10 pacjentów). Wiadomo o interakcji omeprazolu z niektórymi lekami przeciwretrowirusowymi. Mechanizm i znaczenie kliniczne tych interakcji nie zawsze są znane. Zmniejszenie kwasowości soku żołądkowego podczas leczenia omeprazolem może wpływać na wchłanianie leków przeciwretrowirusowych. Interakcja na poziomie izoenzymu CYP2C19 jest również możliwa. Podczas leczenia omeprazolem obserwowano zmniejszenie stężenia niektórych leków przeciwretrowirusowych (atazanawiru i nelfinawiru) w surowicy.Dlatego jednoczesne stosowanie nie jest zalecane. Jednoczesne stosowanie omeprazolu (40 mg raz na dobę) z atazanawirem 300 mg / rytonawirem 100 mg u zdrowych ochotników towarzyszy znacznemu zmniejszeniu ekspozycji na atazanawir (wartości AUC, Cmax i Cmin w osoczu zmniejszyły się o około 75%). Zwiększenie dawki atazanawiru do 400 mg nie zrekompensowało wpływu omeprazolu na biodostępność atazanawiru. Przy jednoczesnym stosowaniu omeprazolu z sakwinawirem wzrasta stężenie sakwinawiru w surowicy. Biorąc pod uwagę podobne właściwości farmakokinetyczne i farmakodynamiczne omeprazolu i esomeprazolu, jednoczesne stosowanie esomeprazolu z lekami przeciwretrowirusowymi, takimi jak atazanawir i nelfinawir, nie jest zalecane. Leki metabolizowane przez CYP2C19. Esomeprazol hamuje CYP2C19, główny izoenzym metabolizmu esomeprazolu. Tak więc przy równoczesnym stosowaniu esomeprazolu z lekami, których metabolizm dotyczy izoenzymu CYP2C19, takimi jak diazepam, citalopram, imipramina, klomipramina, fenytoina itp., Stężenie tych leków w osoczu może wzrosnąć, a zatem odpowiednio zmniejszyć ich dawkę. . Jest to szczególnie konieczne do rozważenia przy przepisywaniu leku Emaner w trybie konieczności. Tak więc przy równoczesnym stosowaniu z 30 mg esomeprazolu klirens diazepamu (substratu izoenzymu CYP2C19) ulega zmniejszeniu o 45%. Jednoczesne stosowanie esomeprazolu w dawce 40 mg prowadzi do zwiększenia stężenia fenytoiny w osoczu krwi pacjentów z padaczką o 13%. Zaleca się kontrolę stężenia fenytoiny w osoczu krwi na początku leczenia esomeprazolem iw przypadku jego odstawienia. Przy zastosowaniu omeprazolu w dawce 40 mg, Cmax i AUC worykonazolu (substrat izoenzymu CYP2C19) wzrastają odpowiednio o 15 i 41%. Czas krzepnięcia podczas jednoczesnego przyjmowania warfaryny i esomeprazolu w dawce 40 mg pozostaje w dopuszczalnych granicach. Zgłoszono jednak kilka przypadków klinicznie znaczącego wzrostu indeksu INR. Zaleca się kontrolę INR na początku i na końcu równoczesnego stosowania esomeprazolu i warfaryny lub innych pochodnych kumaryny. Zastosowanie omeprazolu w dawce 40 mg spowodowało zwiększenie Cmax i AUC cilostazolu odpowiednio o 18 i 26%; w przypadku jednego z aktywnych metabolitów cilostazolu wzrost wyniósł odpowiednio 29 i 69%.Jednoczesne stosowanie esomeprazolu w dawce 40 mg z cyzaprydem prowadzi do zwiększenia wartości parametrów farmakokinetycznych cizapridu u zdrowych ochotników: AUC - o 32% i T1 / 2 - o 31%, jednak Cmax nie zmienia się znacząco. Nieznaczne wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG obserwowanym w monoterapii cisaprydem nie zwiększyło się po dodaniu esomeprazolu. Niektórzy pacjenci zauważyli wzrost stężenia metotreksatu w surowicy na tle równoczesnego stosowania z inhibitorami pompy protonowej. Podczas stosowania dużych dawek metotreksatu należy rozważyć możliwość czasowego odstawienia esomeprazolu. Esomeprazol nie powoduje klinicznie istotnych zmian w farmakokinetyce amoksycyliny i chinidyny. Jednoczesne krótkotrwałe stosowanie esomeprazolu i naproksenu lub rofekoksybu nie ujawnia klinicznie istotnych interakcji farmakokinetycznych. W badaniu klinicznym badano interakcje z użyciem klopidogrelu (300 mg - dawka nasycająca, następnie 75 mg / dobę) z omeprazolem (80 mg) jednocześnie, w tym samym czasie przez 5 dni. Aktywność metabolitu tiolowego (aktywnego metabolitu) klopidogrelu zmniejszyła się o 46% (pierwszy dzień leczenia) i 42% (5 dzień leczenia), jednocześnie przyjmując klopidogrel i omeprazol. Po jednoczesnym przyjęciu klopidogrelu i omeprazolu średnie zmniejszenie agregacji płytek (IPA) zmniejszyło się o 47% (w ciągu 24 godzin terapii) i o 30% (5 dzień terapii). Zgodnie z wynikami innego badania: omeprazol, stosowany razem z klopidogrelem, nie jednocześnie, w różnym czasie, nie ma działania hamującego na izoenzym CYP2C19. Badania udokumentowały sprzeczne dane dotyczące klinicznych objawów interakcji klopidogrelu z poważnymi zdarzeniami sercowo-naczyniowymi. Przy równoczesnym stosowaniu z takrolimusem możliwe jest zwiększenie stężenia takrolimusu w surowicy. Wpływ leków na farmakokinetykę esomeprazolu Izomery CYP2C19 i CYP3A4 biorą udział w metabolizmie esomeprazolu. Przy jednoczesnym stosowaniu esomeprazolu z klarytromycyną (500 mg 2 razy na dobę) (inhibitor izoenzymu CYP3A4), wartość AUC esomeprazolu wzrasta 2-krotnie. Jednoczesnemu stosowaniu esomeprazolu i połączonego inhibitora izoenzymów CYP2C19 i CYP3A4, na przykład worykonazolu, może towarzyszyć zwiększenie AUC esomeprazolu o ponad 2-krotnie. Zwykle w takich sytuacjach nie jest wymagana zmiana dawki esomeprazolu.U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby lub, jeśli to konieczne, z długotrwałym leczeniem, należy zmniejszyć kwestię zmniejszenia dawki esomeprazolu. Leki indukujące izoenzymy CYP2C19 i CYP3A4, takie jak ryfampicyna i Hypericum perforatum, stosowane jednocześnie z esomeprazolem, mogą prowadzić do zmniejszenia stężenia esomeprazolu w osoczu krwi poprzez przyspieszenie metabolizmu esomeprazolu.
Instrukcje specjalne
Jeśli pojawią się objawy lękowe (takie jak znaczna spontaniczna utrata masy ciała, powtarzające się wymioty, dysfagia, wymioty z krwią lub meleną), jak również podejrzenie lub wykrycie wrzodów żołądka, konieczne jest wykluczenie złośliwego nowotworu, ponieważ stosowanie Emanery może zmniejszyć nasilenie objawów i opóźnienie postawienie diagnozy. Pacjenci, którzy przyjmują lek Emaner przez dłuższy czas (szczególnie przez ponad rok), powinni być pod regularnym nadzorem lekarza. Pacjenci przyjmujący lek na żądanie powinni zostać poinformowani o konieczności wizyty u lekarza w przypadku zmiany objawów. Ze względu na fluktuacje stężenia esomeprazolu w osoczu krwi podczas stosowania leku w trybie na żądanie, należy wziąć pod uwagę interakcje z innymi lekami (patrz "Interakcje"). Podczas stosowania esomeprazolu do zwalczania Helicobacter pylori należy wziąć pod uwagę możliwe interakcje między składnikami potrójnej terapii. Klarytromycyna jest silnym inhibitorem CYP3A4, dlatego też należy rozważyć przeciwwskazania i interakcje lekowe klarytromycyny podczas przepisywania potrójnej terapii pacjentom, którzy równocześnie przyjmują leki metabolizowane przez CYP3A4, takie jak cyzapryd. Lek Emaner zawiera sacharozę, więc jej stosowanie jest przeciwwskazane u pacjentów z wrodzoną nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharozy-izomaltazy. Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i innych złożonych mechanizmów. Lek Emanera nie wpływa na zarządzanie pojazdami i współpracuje z innymi urządzeniami technicznymi, wymagającymi dużej koncentracji uwagi i szybkości reakcji psychomotorycznych
Recepta
Tak