Tabletka opóźniająca Finlepsina długotrwałe działanie 400 mg N50
Condition: New product
988 Items
Rating:
Be the first to write a review!
More info
Aktywne składniki
Karbamazepina
Formularz zwolnienia
Pigułki
Skład
Tabletki o przedłużonym działaniu, skład (tab. 1): Substancja czynna: karbamazepina - 400 mg; Substancje pomocnicze: Eudragit RS30D (akrylan etylu, metakrylan metylu i kopolimer metakrylanu trimetyloamonioetylu (0,1) - 22 mg, triacetyna - 4,4 mg, talk - 31,2 mg, Eudragit L30D-55 (kopolimer kwasu metakrylowego i akrylanu etylu) - 70 mg; MCC - 43,6 mg, krospowidon - 24,8 mg, koloidalny ditlenek krzemu 2,66 mg, stearynian magnezu 1,34 mg
Efekt farmakologiczny
Farmakokinetyka
Wskazania
przeciwbólowe, przeciwpsychotyczne, przeciwpadaczkowe
Przeciwwskazania
Wewnątrz, w trakcie lub po posiłku, popijając dużą ilością płynów. Aby ułatwić użytkowanie, tabletkę (a także jej pół lub ćwiartkę) można wstępnie rozpuszczać w wodzie lub soku, ponieważ zostaje zachowana właściwość przedłużonego uwalniania substancji czynnej po rozpuszczeniu tabletki w cieczy. Zakres stosowanych dawek wynosi 400-1200 mg / dzień, który jest podzielony na 1-2 dawki dziennie. Maksymalna dzienna dawka nie powinna przekraczać 1600 mg. Padaczka; W przypadkach, w których jest to możliwe, opóźniacz Finlepsina należy podawać w monoterapii. Leczenie rozpoczyna się od podania małej dziennej dawki, którą następnie powoli zwiększa się, aby uzyskać optymalny efekt. Dodanie leku Finlepsin Retard do trwającej już terapii przeciwpadaczkowej powinno być przeprowadzane stopniowo, a dawki leków nie ulegają zmianie lub, w razie konieczności, należy je skorygować. Jeśli pacjent zapomniał przyjąć kolejną dawkę leku w odpowiednim czasie, należy przyjąć pominiętą dawkę, gdy tylko zostanie zauważone to zaniedbanie, i nie należy przyjmować podwójnej dawki leku. Dorośli. Początkowa dawka wynosi 200-400 mg / dzień, a następnie stopniowo zwiększa się dawkę aż do uzyskania optymalnego efektu. Dawka podtrzymująca - 800-1200 mg / dzień, podzielona na 1-2 dawki dziennie. Dzieci Początkowa dawka dla dzieci w wieku od 6 do 15 lat wynosi 200 mg / dobę, następnie dawka jest stopniowo zwiększana o 100 mg / dobę, aby osiągnąć optymalny efekt. Dawki podtrzymujące dla dzieci w wieku 6-10 lat - 400-600 mg / dobę (w 2 dawkach); dla dzieci w wieku 11-15 lat - 600-1000 mg / dzień (w 2 dawkach); Zalecany jest następujący schemat dawkowania: Kategorie wiekowe Dawka początkowa Dawka podtrzymująca; Dorośli 200-300 mg wieczorem, 200-600 mg rano; 400-600 mg wieczorem; Dzieci w wieku od 6 do 10 lat, 200 mg wieczorem, 200 mg rano; 200-400 mg wieczorem; Dzieci w wieku od 11 do 15 lat, 200 mg wieczorem, 200-400 mg rano; 400-600 mg wieczorem; Czas stosowania zależy od wskazań i indywidualnej reakcji pacjenta na leczenie.Decyzję o przeniesieniu pacjenta na opóźnienie Finlepsina, o czasie jego stosowania i unieważnieniu leczenia podejmuje lekarz indywidualnie. Możliwość zmniejszenia dawki leku lub zaprzestania leczenia jest rozważana po 2-3 latach całkowitego braku napadów. Leczenie jest zatrzymane, stopniowo zmniejszając dawkę leku w ciągu 1-2 lat, pod kontrolą EEG. U dzieci ze zmniejszeniem dawki dobowej leku należy wziąć pod uwagę wzrost masy ciała wraz z wiekiem. Neuralgia nerwu trójdzielnego, idiopatyczna neuralgia języko-gardłowo-gardłowa; Początkowa dawka wynosi 200-400 mg / dobę, która jest podzielona na 2 dawki. Początkowa dawka zwiększa się do całkowitego zniknięcia bólu, średnio do 400-800 mg / dobę. Następnie u pewnej części pacjentów leczenie można kontynuować, stosując mniejszą dawkę podtrzymującą wynoszącą 400 mg. Pacjenci w podeszłym wieku i pacjenci wrażliwi na Karabamazepinę, opóźnienie Finlepsina przepisywane jest w dawce początkowej wynoszącej 200 mg 1 raz na dobę. Ból w neuropatii cukrzycowej; Średnia dzienna dawka wynosi 200 mg rano i 400 mg wieczorem. W wyjątkowych przypadkach lek Finlepsin Retard można podawać w dawce 600 mg 2 razy na dobę. Leczenie odstawienia alkoholu w szpitalu; Średnia dzienna dawka wynosi 600 mg (200 mg rano i 400 mg wieczorem). W ciężkich przypadkach w pierwszych dniach dawkę można zwiększyć do 1200 mg / dobę, która jest podzielona na 2 dawki. Jeśli to konieczne, lek Finlepsin Retard można łączyć z innymi substancjami stosowanymi w leczeniu odstawienia alkoholu, z wyjątkiem leków uspokajających i nasennych. Podczas leczenia konieczne jest regularne monitorowanie zawartości karbamazepiny w osoczu krwi. W związku z możliwym rozwojem skutków ubocznych z centralnego i autonomicznego układu nerwowego, pacjenci są starannie monitorowani w warunkach szpitalnych. Napady padaczkowe w stwardnieniu rozsianym; Średnia dzienna dawka wynosi 200-400 mg 2 razy dziennie. Leczenie i zapobieganie psychozie; Dawki początkowe i podtrzymujące są z reguły takie same - 200-400 mg / dobę. Jeśli to konieczne, dawkę można zwiększyć do 400 mg 2 razy dziennie.
Stosuj podczas ciąży i laktacji
Z krwi i układu limfatycznego: leukocytoza, eozynofilia, leukopenia, trombocytopenia, niedobór kwasu foliowego, agranulocytoza, niedokrwistość aplastyczna,pancytopenia, aplazja erytrocytów, niedokrwistość, niedokrwistość megaloblastyczna, ostra porfiria przerywana, porfiria zróżnicowana, późna porfiria skóry, retikulocytoza, możliwa niedokrwistość hemolityczna, niewydolność szpiku kostnego; Zaburzenia układu immunologicznego: erupcje narkotyków z eozynofilią i objawy ogólnoustrojowe (DRESS), nadwrażliwość wielolekooporna z nadwrażliwością z gorączką, wysypki skórne, zapalenie naczyń, powiększenie węzłów chłonnych; objawy przypominające chłoniaka; bóle stawów, leukopenia, eozynofilia, hepatosplenomegalia i nieprawidłowe testy czynnościowe wątroby, które występują w różnych kombinacjach, zespół dróg żółciowych (niszczenie i zanikanie wewnątrzwątrobowych dróg żółciowych); aseptyczne zapalenie opon mózgowych z mioklonie i eozynofilią obwodową, reakcja anafilaktyczna, obrzęk naczynioruchowy, hipogammaglobulinemia. Mogą być również zaangażowane inne narządy (na przykład wątroba, płuca, nerki, trzustka, mięsień sercowy, jelito grube). Ze strony układu hormonalnego: obrzęk, zatrzymanie płynów, zwiększenie masy ciała, hiponatremia i zmniejszenie osmolarności osocza poprzez działanie karbamazepiny, podobne do działania hormonu antydiuretycznego, co czasami prowadzi do hiperhydratacji, której towarzyszy letarg, wymioty, ból głowy, splątanie i zaburzenia neurologiczne, zwiększone poziomy prolaktyny z objawami klinicznymi lub bez objawów, takich jak mlekotok i ginekomastia; nieprawidłowe wyniki testów czynności tarczycy: obniżenie poziomu L-tyroksyny (FT4, T4, T3) i zwiększenie TSH, które zwykle mija bez objawów klinicznych, naruszenie wskaźników metabolizmu kości (zmniejszenie stężenia wapnia w osoczu i 25-hydroksykolcalcyferolu w osoczu krwi, które osteomalacja / osteoporoza, podwyższony poziom cholesterolu, w tym cholesterol HDL i TG. Karbamazepina może obniżać poziom kwasu foliowego w osoczu krwi, poziomy witaminy B12 w osoczu zmniejszają się i poziom homocysteiny, zaburzenia metaboliczne i żywieniowe: niedobór folianów, zmniejszony apetyt, ostra porfiria, przewlekła porfiria, psychicznie: halucynacje (wzrokowe lub słuchowe), depresja, brak apetytu, lęk,zachowania agresywne, pobudzenie, podniecenie nerwowe, splątanie, aktywacja utajonej psychozy, zmiany nastroju, takie jak depresja lub maniakalno wahania nastroju, fobii, braku motywacji, mimowolnymi ruchami, takimi jak asterixis.; Od układu nerwowego: ogólne osłabienie, zawroty głowy, ataksja, senność, uspokojenie, zmęczenie, ból głowy, nieprawidłowe ruchy odruchowe (np drżenie, krupnorazmashisty drżenie, dystonia, teak), oczopląs, ból twarzoczaszki dyskinezy, powolne myślenie, zaburzenia mowy (np dyzartria lub zaburzenia mowy) choreoatetoza, neuropatia obwodowa, parestezja, osłabienie i porażenie mięśni, zaburzenia smaku, złośliwy zespół neuroleptyczny, zaburzenia pamięci, zaburzenia ataksja i móżdżku, a kura towarzyszy ból głowy.; Ze strony narządu wzroku: zapalenie spojówek, zaburzenia zakwaterowania (podwójne widzenie, niewyraźne widzenie), zwiększone ciśnienie śródgałkowe, zaćma, retinotoksichnost, zaburzenia okoruchowe;. Na części narządu słuchu i przedsionkowego. Utrata słuchu, szum w uszach, szum w uszach, nadwrażliwość, Gipoakuzija, upośledzona percepcja boisko; Ponieważ układ sercowo-naczyniowy: zaburzenia dosercowe przewodzenia, bradykardia, migotania, nasilenie choroby wieńcowej, zastoinowej niewydolności serca, zapaść, al-blok z omdlenia, nadciśnienie i niedociśnienie, zapalenie naczyń, zakrzepicy, zakrzepicy (np zator płucny). ; Układ dróg oddechowych: zwiększona wrażliwość na części płuc, która charakteryzuje się dusznością, zapalenia płuc lub zapalenia płuc. W przypadku takich reakcji nadwrażliwości należy przerwać stosowanie leku. Od układu pokarmowego: utrata apetytu, suchość w ustach, nudności, wymioty, biegunka, zaparcia, bóle brzucha, zapalenie jamy ustnej, zapalenie dziąseł, zapalenie języka, zapalenie trzustki, zapalenie jelita grubego;. Wątroby i dróg żółciowych: Zmiana parametrów testach funkcji wątroby (podwyższony poziom kwasu gamma-glutamylotransferazy, zwiększona aktywność fosfatazy zasadowej, aminotransferaz), żółtaczka, różne postacie zapalenia wątroby (zastojem żółci, wątroby, ziarniniakowe, zmieszane) zagrażające życiu ostre zapalenie wątrobyniewydolność wątroby. Skóra i tłuszcz podskórny: alergiczne zapalenie skóry, pokrzywka, świąd, złuszczające zapalenie skóry, erytrodermia, martwicy powierzchownych obszary skóry tworząc pęcherzyki (zespół Lyella), nadwrażliwość na światło, zaczerwienienie skóry z polimorficzną wysypką w postaci plam i tworzenia węzłów z krwotokami ( wysiękowy rumień wielopostaciowy, rumień guzowaty wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona), wybroczyny krwotoczne w skórze i toczeń rumieniowaty (czerwony rozsiewowy toczeń, łysienie), obfite pocenie się, zmiany w stwardnienie skóry, trądzik, hirsutyzm, zapalenie naczyń, plamicę, zwiększone pocenie się, ostry uogólniony rozdęty pustus (AGEP), zrogowaciałe rogowacenie, onychomadesis; Na części układu mięśniowo-szkieletowego: bóle stawów, bóle mięśni, skurcze mięśni, bóle mięśni, złamania, zmniejszenie gęstości mineralnej kości. Ze strony nerek i dróg moczowych: białkomocz, krwiomocz, skąpomocz, bolesne oddawanie moczu, częstomocz, zatrzymanie moczu, cewkowo-śródmiąższowe zapalenie nerek, niewydolność nerek, zwiększone stężenie mocznika we krwi / azotemia, częste oddawanie moczu. Ze strony układu rozrodczego i gruczołów mlecznych: upośledzona spermatogeneza (ze zmniejszeniem liczby i / lub ruchliwości plemników), zaburzenia erekcji, impotencja, zmniejszone pożądanie seksualne. Zakażenia i inwazje: reaktywacja ludzkiego wirusa opryszczki typu VI. Odchylenie wyników badań laboratoryjnych: hipogammaglobulinemia.
Dawkowanie i sposób podawania
padaczka: złożone lub proste drgawki częściowe (z utratą lub bez utraty przytomności) z wtórnym uogólnieniem lub bez niego; uogólnione napady toniczno-kloniczne; mieszane formy napadów drgawkowych. Finlipsin retard może być stosowany zarówno w monoterapii, jak i jako terapia skojarzona. Ostre stany maniakalne; leczenie wspomagające w zaburzeniach afektywnych dwubiegunowych w celu zapobiegania zaostrzeniom lub zmniejszenia nasilenia klinicznych objawów zaostrzenia. Zespół odstawienia alkoholu. Idiopatyczna neuralgia nerwu trójdzielnego i neuralgia nerwu trójdzielnego w stwardnieniu rozsianym (typowa i nietypowa); Neuralgia idiopatyczna nerwu językowo-gardłowego.
Efekty uboczne
Środki ostrożności
Interakcje z innymi lekami
Leku Finlepsin Retard nie należy przepisywać: jeżeli występuje stwierdzona nadwrażliwość na karbamazepinę lub leki podobne chemicznie (tricykliczne leki przeciwdepresyjne) lub inne składniki leku; z blokadą AV; pacjenci z historią zahamowania czynności szpiku kostnego; pacjenci z porfirią wątrobową (na przykład ostra przerywana porfiria, mieszana porfiria, późna porfiria skóry) w historii; w połączeniu z inhibitorami MAO; w połączeniu z worykonazolem, ponieważ leczenie może być nieskuteczne.
Instrukcje specjalne
Cytochrom P450 ZA4 (CYP ZA4) jest głównym enzymem, który katalizuje tworzenie się aktywnego metabolitu karbamazepino-10, 11-epoksydu. Jednoczesne stosowanie inhibitorów CYP ZA4 może powodować zwiększenie stężenia karbamazepiny w osoczu krwi, co z kolei może prowadzić do rozwoju działań niepożądanych. Jednoczesne stosowanie induktorów CYP ZA4 może zwiększyć metabolizm karbamazepiny, co prowadzi do potencjalnego zmniejszenia stężenia karbamazepiny w osoczu krwi i jej działania terapeutycznego. Podobnie, zatrzymanie przyjmowania induktora CYP ZA4 może zmniejszyć szybkość metabolizmu karbamazepiny, co prowadzi do zwiększenia poziomu karbamazepiny w osoczu krwi. Karbamazepina jest silnym induktorem CYP ZA4, dlatego może zmniejszać stężenie innych leków w osoczu krwi, które są metabolizowane głównie przez indukcję ich metabolizmu. Ludzka mikrosomalna hydrolaza epoksydowa jest enzymem odpowiedzialnym za tworzenie 10,11-transdiolowych pochodnych karbamazepiny. Jednoczesne podawanie ludzkich mikrosomalnych inhibitorów hydrolazy epoksydowej może prowadzić do zwiększenia stężenia karbamazepiny-10,11-epoksydu w osoczu. Leki, które mogą zwiększać poziom karbamazepiny i / lub 10,11-epoksydu karbamazepiny w osoczu krwi. Ponieważ wzrost poziomu karbamazeiny w osoczu krwi może prowadzić do pojawienia się reakcji ubocznych (takich jak zawroty głowy, senność, ataksja, podwójne widzenie), dawkę leku należy odpowiednio dostosować i / lub kontrolować w osoczu przy jednoczesnym stosowaniu takich leków:leki przeciwzapalne: dekstropropoksyfen, ibuprofen; androgeny: danazol; antybiotyki: antybiotyki makrolidowe (na przykład erytromycyna, troleandomycyna, josamycyna, klarytromycyna, cyprofloksacyna); leki przeciwdepresyjne: dezypramina, fluoksetyna, fluwoksamina, nefazodon, paroksetyna, viloksazyna, trazodon; leki przeciwpadaczkowe: styrypentol, wigabatryna; środki przeciwgrzybicze: azole (na przykład itrakonazol, ketokonazol, flukonazol, worikonazol). Alternatywne leki przeciwpadaczkowe mogą być zalecane u pacjentów, którzy otrzymują leczenie worykonazolem lub itrakonazolem; leki przeciwhistaminowe: terfenadyna, loratadyna; leki przeciwpsychotyczne: olanzalina, loksapina, kwetiapina; leki przeciw gruźlicy: izoniazyd; leki antywirusowe: inhibitory proteazy do leczenia HIV (np. rytonawir); inhibitory anhydrazy węglanowej: acetazolamid; leki sercowo-naczyniowe: werapamil, diltiazem; leki stosowane w leczeniu chorób żołądkowo-jelitowych: cymetydyna, omeprazol; środki zwiotczające mięśnie: oksybutynina, dantrolen; leki przeciwpłytkowe: tiklopidyna; inne substancje: nikotynamid (u dorosłych, tylko w wysokich dawkach), sok grejpfrutowy.
Recepta
Tak