Lamitor tabletki 50 mg 50 sztuk
Condition: New product
1000 Items
Rating:
Be the first to write a review!
More info
Aktywne składniki
Lamotrygina
Formularz zwolnienia
Pigułki
Skład
Karta Tablets 1. lamotrygina * 25 mg.
Efekt farmakologiczny
Lek przeciwdrgawkowy (przeciwpadaczkowy). Blokujące kanały sodowe zależne od napięcia. Powoduje blok pulsacyjnych wyładowań w hodowli neuronów i hamuje nadmierne uwalnianie glutaminianu (aminokwasów, które odgrywają kluczową rolę w generowaniu napadów padaczkowych) wraz z hamowaniem wywołanych glutaminianem impulsów efektorowych.
Farmakokinetyka
Wchłanianie: Po podaniu doustnym lamotrygina jest szybko i całkowicie wchłaniana z przewodu pokarmowego. Cmax w osoczu obserwuje się 2,5 ± 1,5 godziny po podaniu doustnym. Czas osiągnięcia Cmax jest nieco dłuższy w przypadku przyjmowania leku po posiłku, ale stopień wchłaniania pozostaje niezmieniony. Farmakokinetyka jest liniowa aż do dawki 450 mg - maksymalnej jednorazowej dawki, która została zbadana. Istnieją znaczne indywidualne różnice w wartości Cmax leku, ale indywidualne stężenia różnią się bardzo niewiele. Dystrybucja: Wiązanie z białkami osocza wynosi około 55%. Metabolizm: Metabolizowany w wątrobie z utworzeniem głównie glukuronidów. Wycofanie: T1 / 2 u zdrowych osób dorosłych wynosi 24-35 h. Średnie wartości klirensu u zdrowych osób wynoszą 39 ± 14 ml / min. Lamotrygina jest wydalana z moczem w postaci glukuronidów. Mniej niż 10% jest wydalane w postaci niezmienionej z moczem. Tylko 2% produktów przemiany materii wydala się z kałem. Farmakokinetyka w szczególnych sytuacjach klinicznych: T1 / 2 lamotrygina w znacznym stopniu zależy od równoczesnego leczenia farmakologicznego. T1 / 2 lamotrygina jest redukowana do 14 godzin, gdy jest łączona z lekami, które indukują aktywność izoenzymów cytochromu P450, takich jak karbamazepina i fenytoina, i wzrasta średnio do około 70 godzin w przypadku skojarzonego stosowania z walproinianem sodu. Tl / 2 lamotrygina u dzieci jest zwykle krótsza niż u dorosłych. T1 / 2 u dzieci wynosi około 7 godzin po zażyciu leków, które indukują aktywność izoenzymów, takich jak karbamazepina, fenytoina, fenobarbital i prymidon. T1 / 2 wzrasta do 45-55 godzin w połączeniu z walproinianem sodu. Badanie farmakokinetyki lamotryginy w pojedynczych dawkach u pacjentów z chorobą nerek sugeruje, że parametry farmakokinetyczne zmieniają się nieznacznie, ale stężenie głównego metabolitu w postaci glukuronidu wzrasta prawie 8-krotnie ze względu na zmniejszenie klirensu nerkowego.
Wskazania
Lamitor jest zalecany jako monoterapia i terapia adjuwantowa dla dorosłych i dzieci powyżej 12 lat: - proste napady częściowe - złożone napady częściowe - wtórne uogólnione napady toniczno-kloniczne - pierwotnie uogólnione napady toniczno-kloniczne - typowe ropnie - nietypowe ropnie - miokloniczne drgawki - napady drgawkowe oporne na inne leki przeciwpadaczkowe dowolnego typu. Lamitor jest również stosowany jako terapia wspomagająca dla dzieci w wieku od 2 do 12 lat.
Przeciwwskazania
- ciężka niewydolność wątroby - nadwrażliwość na lamotryginę i inne składniki leku.
Stosuj podczas ciąży i laktacji
Lek nie powinien być przepisywany w czasie ciąży i laktacji, z wyjątkiem przypadków, w których spodziewana korzyść z terapii dla matki przewyższa potencjalne ryzyko dla płodu i dziecka.
Dawkowanie i sposób podawania
Początkowa dawka leku Lamitor dla dorosłych i dzieci powyżej 12 lat, nie przyjmująca walproinianu sodu, ale przyjmowanie innych leków przeciwpadaczkowych indukujących izoenzymy wynosi 50 mg 1 raz / dobę przez pierwsze 2 tygodnie i 100 mg / dobę (2 dawki) na następny 2 tygodnie. Następnie dawkę należy zwiększyć do 200-400 mg / dobę (w 2 dawkach). Początkowa dawka produktu Lamitor dla pacjentów przyjmujących walproinian sodu w skojarzeniu z innymi lekami przeciwpadaczkowymi indukującymi izoenzymy wynosi 25 mg co drugi dzień przez pierwsze 2 tygodnie, a następnie 25 mg 1 raz / dobę przez następne 2 tygodnie. Następnie należy zwiększyć dawkę, aby osiągnąć optymalny efekt terapeutyczny. Dawka podtrzymująca - 100-200 mg (w 1 lub 2 dawkach). Początkowa dawka leku Lamitor dla dzieci w wieku od 2 do 12 lat, nie przyjmująca walproinianu sodu, ale przyjmowanie innych leków przeciwpadaczkowych indukujących izoenzymy wynosi 2 mg / kg / dobę (w 2 dawkach) przez pierwsze 2 tygodnie i 5 mg / kg mc./dobę ( w 2 dawkach) przez następne 2 tygodnie. Dawka podtrzymująca - 5-15 mg / kg / dobę (w 2 dawkach). Początkowa dawka leku Lamitor dla dzieci przyjmujących walproinian sodu w skojarzeniu z innymi lekami przeciwpadaczkowymi indukującymi izoenzymy wynosi 0,2 mg / kg 1 raz / dobę przez pierwsze 2 tygodnie, następnie 0,5 mg / kg 1 raz / dobę przez następne 2 tygodnie.Następnie należy zwiększyć dawkę, aby osiągnąć optymalny efekt terapeutyczny. Dawka podtrzymująca - 1-5 mg / kg (w 1 lub 2 dawkach).
Efekty uboczne
Efekty uboczne zaobserwowane w mianowaniu Lamitora jako monoterapii Od strony ośrodkowego układu nerwowego: zawroty głowy, ból głowy, senność, zaburzenia snu, zmęczenie. Na części układu pokarmowego: nudności. Reakcje alergiczne: wysypka plamkowo-grudkowa (2%), najczęściej obserwowana w pierwszych 4 tygodniach od rozpoczęcia leczenia i ustępująca po odstawieniu leku. W niektórych przypadkach zespół Stevensa-Johnsona, obrzęk naczynioruchowy, martwica toksyczno-rozpływna naskórka. Działania niepożądane występujące podczas przepisywania produktu Lamitor jako dodatkowej terapii standardowymi lekami przeciwpadaczkowymi. Z centralnego układu nerwowego: zawroty głowy, ból głowy, senność, brak równowagi, zmęczenie, drażliwość, agresywność, drżenie, dezorientacja. Na części narządu wzroku: podwójne widzenie, zaburzona ostrość wzroku. Z układu krwiotwórczego: neutropenia, leukopenia. Na części układu trawiennego: nudności, wymioty, objawy dyspeptyczne.
Przedawkowanie
Objawy: oczopląs, ataksja, zawroty głowy, senność, ból głowy, nudności, utrata przytomności, śpiączka. Leczenie: płukanie żołądka, zażywanie węgla aktywowanego. Jeśli to konieczne, należy prowadzić leczenie objawowe.
Interakcje z innymi lekami
Przy równoczesnym stosowaniu z lekami przeciwpadaczkowymi, które indukują izoenzymy wątroby (fenytoina, karbamazepina, fenobarbital, prymidon), wzrasta metabolizm Lamitora, co może wymagać zwiększenia jego dawki. Walproinian sodu, który konkuruje z lamotryginą o izoenzymy metabolizujące wątrobę, hamuje jej metabolizm. Nie ma dowodów na to, że Lamitor jest w stanie indukować lub hamować izoenzymy w wątrobie, które metabolizują inne leki. Lamitor może indukować własny metabolizm, ale efekt ten jest bardzo niewielki i nie powoduje poważnych objawów klinicznych. Chociaż niektórzy pacjenci wykazują zmiany stężenia innych leków przeciwpadaczkowych w osoczu, kontrolowane badania nie potwierdziły wpływu leku Lamitor na poziomy jednocześnie przyjmowanych leków przeciwpadaczkowych w osoczu. Dane z badań in vitro wskazują, że Lamitor nie konkuruje z innymi lekami przeciwpadaczkowymi o miejsca wiązania z białkami osocza.
Instrukcje specjalne
Informacje na temat stosowania Lamitatora u pacjentów w podeszłym wieku są ograniczone. Dlatego z ostrożnością należy wyznaczyć lek w tej kategorii pacjentów. W przypadku przekroczenia dawki Lamitor może rozwinąć się wysypka skórna (w tej sytuacji lek należy odstawić). W niektórych przypadkach wyznaczenie leku może wywołać ciężką wysypkę skórną (w tym zespół Stevensa-Johnsona). Takie reakcje często rozwijają się u dzieci. Lamitor należy anulować przy pierwszym objawieniu wysypki. Ryzyko wystąpienia takich powikłań wzrasta, gdy lek Lamitor jest przepisywany jednocześnie z walproinianem sodu i jeśli dawka leku Lamitor przekracza zalecaną początkową i maksymalną dawkę dzienną. Wraz z rozwojem wysypki skórnej należy natychmiast przerwać stosowanie leku. Stosowanie produktu leczniczego Lamitor może powodować objawy nadwrażliwości (w niektórych przypadkach aż do wystąpienia zgonu), takie jak gorączka, złe samopoczucie, objawy przeziębienia, senność, powiększenie węzłów chłonnych, obrzęk twarzy, aw bardzo rzadkich przypadkach zaburzenia czynności wątroby, zaburzenia krwi (leukopenia i małopłytkowość) . U większości pacjentów objawy te znikają po zniesieniu leku Lamitor. Jeśli podczas stosowania leku wystąpią wysypka, uczucie chłodu, objawy przeziębienia, senność, pogorszenie kontroli napadów padaczkowych (szczególnie w ciągu pierwszego miesiąca), należy monitorować czynności wątroby, wskaźniki czynności nerek i krzepnięcie krwi. W przypadku nagłego zniesienia Lamitora możliwe zwiększenie napadów. Dawkę produktu leczniczego Lamitor należy stopniowo zmniejszać w ciągu 2 tygodni. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek w końcowym stadium choroby należy oczekiwać nagromadzenia się metabolitu w postaci glukuronidu. Dlatego, jeśli to konieczne, wyznaczenie takich pacjentów powinno być ostrożne. Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i mechanizmów kontrolnych Kwestia zdolności do kierowania pojazdami i pracy z ruchomymi maszynami podczas przyjmowania Lamitera jest rozwiązywana indywidualnie, biorąc pod uwagę sytuację kliniczną.
Recepta
Tak