Tabletki powlekane Logimaks przedłużają N30
Condition: New product
1000 Items
Rating:
Be the first to write a review!
More info
Aktywne składniki
Metoprolol + Felodypina
Formularz zwolnienia
Pigułki
Skład
Składnik czynny: Felodypina (Felodypina), Metoprolol-bursztynian; Stężenie substancji czynnej (mg): 52,5
Efekt farmakologiczny
Leki przeciwnadciśnieniowe o złożonej kompozycji. Ma działanie hipotensyjne, przeciwdławicowe i antyarytmiczne. Komplementarny mechanizm działania felodypiny, która obniża OPSS, i metoprolol, który zmniejsza pojemność minutową serca, prowadzi do bardziej nasilonego działania przeciwnadciśnieniowego i lepszej tolerancji w porównaniu z monoterapią felodypiną i metoprololem. Podczas przyjmowania leku Logimax, obniżenie ciśnienia krwi jest stabilne i skuteczne podczas całego okresu między dawkami (24 godziny). Felodypina Felodypina, pochodna dihydropirydyny, jest wazoselektywnym blokerem wolnych kanałów wapniowych i jest przeznaczona do leczenia nadciśnienia tętniczego i stabilnej dławicy piersiowej. Felodypina jest mieszaniną racemiczną. Konduktywność i kurczliwość mięśni gładkich naczyń jest tłumiona przez wpływ na kanały wapniowe błony komórkowej. Ze względu na wysoką selektywność dla mięśni gładkich tętniczek, felodypina w dawkach terapeutycznych nie ma negatywnego wpływu inotropowego na kurczliwość lub przewodność serca. Przeciwnadciśnieniowe działanie felodypiny wynika ze zmniejszenia OPS. Felodypina skutecznie obniża ciśnienie krwi u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, zarówno w pozycji poziomej, jak i siedzącej i stojącej, w spoczynku i podczas ćwiczeń. Ponieważ felodypina nie ma wpływu na gładkie mięśnie żył lub kontrolę naczyń krwionośnych adrenergicznych, nie występuje rozwój niedociśnienia ortostatycznego. Na początku leczenia, w wyniku obniżenia ciśnienia krwi u pacjentów otrzymujących felodypinę, można zaobserwować chwilowy wzrost odruchów serca i pojemności minutowej serca, który jest wyrównany w połączeniu z beta-blokerami. Wpływ felodypiny na AD i OPS koreluje ze stężeniem felodypiny w osoczu. Po osiągnięciu stabilnego stężenia felodypiny w osoczu w stanie równowagi, działanie przeciwnadciśnieniowe utrzymuje się przez 24 godziny; Leczenie fumidipiną prowadzi do odwrotnego rozwoju przerostu lewej komory. Felodypina rozluźnia mięśnie gładkie dróg oddechowych.Wykazano, że fumodypina ma znikomy wpływ na ruchliwość żołądkowo-jelitową. Przy długotrwałym stosowaniu felodypina nie ma klinicznie znaczącego wpływu na zawartość lipidów we krwi. U pacjentów z cukrzycą typu 2 z felodypiną podawaną przez 6 miesięcy nie stwierdzono klinicznie istotnego wpływu na procesy metaboliczne. Felodypinę można również przepisać pacjentom ze zmniejszoną czynnością lewej komory, otrzymujących standardowe leczenie oraz pacjentów z astmą oskrzelową, cukrzycą, dną moczanową lub hiperlipidemią. Felodypina zmniejsza opór naczyniowy w nerkach, ma działanie natriuretyczne i moczopędne i nie ma działania moczowego w postaci potasu (ze względu na zmniejszenie reabsorpcji kanalikowej sodu i wody). Felodypina nie wpływa na filtrację kłębuszkową i wydalanie albuminy. Metoprolol: Metoprolol jest kardioselektywnym antagonistą receptorów β1-adrenergicznych, nie wpływa, w dawkach terapeutycznych, na β2-adrenoreceptory, które są zlokalizowane głównie w naczyniach obwodowych i oskrzelach. Ma niewielki efekt stabilizacji błony i nie wykazuje wewnętrznej aktywności sympatykomimetycznej. Beta-blokery mają ujemny efekt inotropowy i chronotropowy. Metoprolol zmniejsza stymulujące działanie katecholamin na miokardium i pomaga zmniejszyć częstość akcji serca, pojemność minutową serca i ciśnienie krwi. Pod wpływem stresu, ze zwiększonym wydzielaniem adrenaliny, metoprolol nie zakłóca prawidłowego fizjologicznego rozszerzenia naczyń krwionośnych. W dawkach terapeutycznych metoprolol ma mniejszy efekt kurczliwy na mięśnie oskrzeli niż nieselektywne beta-blokery. Metoprolol w mniejszym stopniu niż nieselektywne beta-blokery wpływa na wydzielanie insuliny i metabolizm węglowodanów, dlatego metoprolol można podawać pacjentom z cukrzycą. Metoprolol ma mniejszy wpływ na takie reakcje sercowo-naczyniowe w hipoglikemii, takie jak tachykardia. W przypadku terapii metoprololem poziom glukozy we krwi jest przywracany do normalnego poziomu szybciej niż w przypadku nieselektywnych beta-blokerów. Metoprolol zmniejsza podwyższone ciśnienie krwi zarówno w pozycji stojącej, jak i poziomej, a także podczas wysiłku fizycznego. Na początku leczenia metoprolol powoduje wzrost OPSS.Jednak przy długotrwałym leczeniu obserwuje się spadek ciśnienia krwi z powodu zmniejszenia OPSS przy niezmiennym rzucie minutowym serca. U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, metoprolol zmniejsza śmiertelność z powodu powikłań sercowo-naczyniowych. U pacjentów otrzymujących metoprolol nie obserwuje się zmian w równowadze elektrolitów we krwi.
Farmakokinetyka
Felodypina; Wchłanianie; ogólnoustrojowy wskaźnik biodostępności Felodypiny wynosi około 15% i nie zależy od przyjmowania pokarmu. Posiłek wpływa na szybkość absorpcji felodypiny, powodując wzrost Cmax w osoczu o około 65%. Cmax w osoczu osiąga 3-5 godzin po przyjęciu leku; Dystrybucja; Wiązanie z białkami osocza wynosi około 99%. Vd w stanie równowagi około 10 l / kg. Nie kumuluje się. Css osiąga się w ciągu 5 dni; Metabolizm; Felodypina jest metabolizowana w wątrobie, wszystkie metabolity są farmakologicznie nieaktywne; Wycofanie: felodypina T1 / 2 w końcowej fazie - około 25 h. Całkowity klirens osoczowy wynosi średnio 1,2 l / min; Około 70% podanej dawki jest wydalane w postaci metabolitów wraz z moczem, a reszta - z kałem. Mniej niż 0,5% jest wydalane z moczem w postaci niezmienionej. Farmakokinetyka w szczególnych sytuacjach klinicznych: U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby i osób w podeszłym wieku wzrasta stężenie felodypiny w osoczu krwi. Jednak atrybut wieku tylko częściowo wyjaśnia poszczególne zmiany stężenia felodypiny w osoczu. W przypadku upośledzenia funkcji nerek stężenie felodypiny w osoczu nie ulega zmianie, ale obserwuje się kumulację nieaktywnych metabolitów. Felodypina nie jest wydalana przez hemodializę. Metoprolol: Wchłanianie i metabolizm Metoprolol jest całkowicie wchłaniany z przewodu pokarmowego po podaniu doustnym. Jest metabolizowany w wątrobie i tworzy 3 główne metabolity, które nie mają aktywności farmakologicznej i nie mają znaczenia klinicznego; Wycofanie: Około 5% podanej dawki metoprololu jest wydalane w postaci niezmienionej przez nerki, reszta jest wydalana w postaci metabolitów; Felodipina + Metoprolol: Przyjmowanie leku Logimax nie zmienia biodostępności składników w porównaniu z oddzielnym jednoczesnym podawaniem felodypiny i metoprololu. Szybkość wchłaniania jest niezależna od przyjmowania pokarmu.
Wskazania
Nadciśnienie tętnicze, objawowe nadciśnienie tętnicze.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość, ostry zawał mięśnia sercowego, niestabilna stenokardia, ciężka bradykardia zatokowa, blok przedsionkowo-komorowy II-III stopnia, zespół chorej zatoki, ciężkie zaburzenia krążenia obwodowego, niewyrównana niewydolność serca, wstrząs kardiogenny, ciąża.
Stosuj podczas ciąży i laktacji
Logimaks; nie należy przepisywać podczas ciąży. Obecnie nie ma wystarczających danych dotyczących stosowania felodypiny u kobiet w ciąży. W oparciu o dane na temat zwierząt, felodypiny nie należy podawać w czasie ciąży. Powolne blokery kanału wapniowego mogą hamować skurcze macicy w porodzie przedwczesnym, ale nie ma wystarczających dowodów na to, by zwiększyć czas trwania fizjologicznej pracy. Ryzyko niedotlenienia płodu jest możliwe, jeśli matka ma niedociśnienie tętnicze i spadek perfuzji w macicy z powodu redystrybucji przepływu krwi i obwodowego rozszerzenia naczyń. Metoprolol może być stosowany podczas ciąży i laktacji tylko, jeśli jest to absolutnie konieczne. Beta-adrenolityki mogą powodować bradykardię u płodu, noworodków i dzieci karmionych piersią. Należy to wziąć pod uwagę przy podejmowaniu decyzji o wyborze leku w trzecim trymestrze ciąży i bezpośrednio przed porodem. Felodypina i metoprolol przenikają do mleka matki. Podczas karmienia felodypiną w dawkach terapeutycznych podaje się dziecku niewielką ilość leku z mlekiem matki. Niedostateczne doświadczenie z felodypiną u kobiet w okresie laktacji nie wyklucza ryzyka, że lek będzie narażony na kontakt z dzieckiem, dlatego też nie zaleca się stosowania felodypiny u kobiet w okresie laktacji. Jeśli konieczne jest kontynuowanie leczenia w celu osiągnięcia efektu klinicznego, należy rozważyć przerwanie karmienia piersią.
Dawkowanie i sposób podawania
Wewnątrz, rano, bez żucia, wody pitnej. Początkowa dawka - 1 zakładka. Raz dziennie, jeśli to konieczne, podwoić dawkę.; Nie ma potrzeby dostosowywania schematu leczenia u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Zwykle nie ma potrzeby dostosowywania schematu leczenia u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, w tym. u pacjentów z marskością wątroby.Jeśli występują objawy ciężkiej dysfunkcji wątroby (na przykład u pacjentów, u których w przeszłości wykonywano zabieg omijający), należy rozważyć możliwość obniżenia dawki leku. U pacjentów w podeszłym wieku zwykle wystarczy 1 stolik. Raz dziennie, jeśli to konieczne - 2 razy dziennie.
Efekty uboczne
Zmniejszenie ciśnienia krwi; bóle głowy, zawroty głowy, obrzęki obwodowe, osłabienie, nudności, wymioty, suchość błony śluzowej jamy ustnej, zaparcia lub biegunka; hiperplazja dziąseł; zwiększona aktywność aminotransferaz "wątrobowych"; bóle mięśni, bóle stawów; reakcje alergiczne (świąd, obrzęk naczynioruchowy); ; Blokada AV Art. I, bradykardia; małopłytkowość; parestezje, depresja, zmniejszona zdolność koncentracji, senność, bezsenność, lęk, osłabiona siła, dysfunkcja seksualna; duszność, skurcz oskrzeli, zapalenie błony śluzowej nosa; zaburzenia widzenia, suchość i (lub) podrażnienie oka, zapalenie spojówek, szum w uszach, zaburzenia smaku; światłouczulanie. Rzadko - tachykardia, kołatanie serca, zgorzel (u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami krążenia obwodowego), amnezja, dezorientacja, omamy.
Przedawkowanie
Toksyczność: Podczas stosowania felodypiny w dawce 10 mg u 2-letniego dziecka odnotowano niewielkie zatrucie. Felodypina w dawce 150-200 mg u 17-letniego pacjenta i w dawce 250 mg u osoby dorosłej spowodowała lekkie lub umiarkowane zatrucie. Felodypina prawdopodobnie ma bardziej znaczący wpływ na krążenie obwodowe niż na serce, w porównaniu z innymi lekami tej grupy terapeutycznej; Metoprolol w dawce 7,5 g u osoby dorosłej spowodował śmiertelne zatrucie. U 5-letniego dziecka, które zażywało 100 mg metoprololu, po umyciu żołądka nie obserwowano odurzenia. Akceptacja metoprololu w dawce 450 mg przez 12-letnie dziecko prowadziło do umiarkowanego zatrucia. Akceptacja metoprololu w dawce 1,4 gi 2,5 g przez dorosłych powodowała odpowiednio umiarkowane i ciężkie zatrucie. Akceptacja metoprololu w dawce 7,5 g u dorosłych doprowadziła do wyjątkowo ciężkiego zatrucia. Objawy W przypadku przedawkowania leków o przedłużonym działaniu objawy zatrucia pojawiają się 12-16 godzin po podaniu, poważne objawy mogą wystąpić kilka dni po spożyciu. W przypadku przedawkowania felodypiny największy wpływ na układ sercowo-naczyniowy obserwuje się: bradykardia (czasami tachykardia), znaczne obniżenie ciśnienia krwi, blokada przedsionkowo-komorowa, dodatnia komorowica komory, dysocjacja przedsionkowo-komorowa, asystolia, migotanie komór, ból głowy, zawroty głowy,zaburzona świadomość (lub śpiączka), drgawki, zadyszka, obrzęk płuc (niekardiologiczny) i bezdech; możliwy rozwój zespołu zaburzeń oddechowych u dorosłych; kwasica, hipokaliemia, hiperglikemia, hipokalcemia, uderzenia gorąca, hipotermia, nudności i wymioty. W przypadku przedawkowania metoprololu objawy układu sercowo-naczyniowego są najpoważniejsze, ale czasami, zwłaszcza u dzieci i młodzieży, objawy ośrodkowego układu nerwowego i zahamowanie czynności płuc, bradykardia, stopień AV-I-III stopnia, asystolia, wyraźne obniżenie ciśnienia krwi, słaba peryferyjna perfuzja, niewydolność serca, wstrząs kardiogenny, depresja czynności płuc, bezdech, a także, zwiększone zmęczenie, upośledzona świadomość, utrata przytomności, drżenie, drgawki, zwiększona potliwość, parestezje, bronchospas gp, nudności, wymioty, możliwy skurcz przełyku, hipoglikemia (szczególnie u dzieci) lub hiperglikemia, hiperkaliemia; wpływ na nerki; przejściowy zespół miasteniczny. Jednoczesne stosowanie alkoholu, leków przeciwnadciśnieniowych, chinidyny lub barbituranów może pogorszyć stan pacjenta. Pierwsze oznaki przedawkowania można zaobserwować w ciągu 20 minut - 2 godziny po przyjęciu leku; Leczenie; Felodypina; Wyznaczanie węgla aktywnego, jeśli to konieczne, płukanie żołądka, w niektórych przypadkach skuteczne nawet w późnym stadium zatrucia. Zostaje przeprowadzona terapia objawowa. Atropinę (0,25-0,5 mg IV dla dorosłych, 10-20 μg / kg dla dzieci) należy przepisać przed płukaniem żołądka (ze względu na ryzyko stymulacji nerwu błędnego). Prowadzenie monitorowania EKG. Jeśli to konieczne, należy utrzymywać drogi oddechowe i zapewnić odpowiednią wentylację płuc. Pokazano korektę stanu kwasowo-zasadowego i elektrolitów w surowicy. W przypadku bradykardii i blokady przedsionkowo-komorowej, atropina w dawce 0,5-1 mg jest przepisywana dorosłym (20-50 μg / kg dla dzieci) u dorosłych, podawanie jest powtarzane w razie potrzeby lub początkowo podaje się izoprenalinę w dawce 0,05-0,1 μg / kg / min. W przypadku ostrego zatrucia we wczesnym stadium może być konieczne zainstalowanie sztucznego stymulatora. Niedociśnienie skorygowane we wprowadzaniu płynu. W razie potrzeby podawana jest adrenalina lub dopamina. W ostrym zatruciu można podawać glukagon. W przypadku zatrzymania akcji serca z powodu przedawkowania, resuscytacja może być konieczna przez kilka godzin. Kiedy drgawki przepisywane diazepam.Prowadzone jest inne leczenie objawowe. Metoprolol; Wyznaczanie węgla aktywnego, jeśli to konieczne, płukanie żołądka. Atropinę (0,25-0,5 mg IV dla dorosłych, 10-20 μg / kg dla dzieci) należy przepisać przed płukaniem żołądka (ze względu na ryzyko stymulacji nerwu błędnego). Jeśli to konieczne, należy utrzymywać drogi oddechowe (intubację) i odpowiednią wentylację płuc. Uzupełnianie BCC i infuzji glukozy. Prowadzenie monitorowania EKG. Atropinę przepisuje się w dawce 1-2 mg IV, a jeśli to konieczne, powtórzyć podanie (szczególnie w przypadku objawów nerwu błędnego). W przypadku (supresji) depresji mięśnia sercowego wskazana jest infuzja dobutaminy lub dopaminy. Można również stosować glukagon w dawce 50-50 mg / kg dożylnie w odstępie 1 minuty. W niektórych przypadkach skuteczne może być dodanie adrenaliny do terapii. W przypadku zaburzeń rytmu i rozszerzonego komorowego (QRS) podawane są infuzje roztworów chlorku sodu lub wodorowęglanu sodu w infuzji. Możliwe jest zainstalowanie sztucznego stymulatora. W przypadku zatrzymania akcji serca z powodu przedawkowania, resuscytacja może być konieczna przez kilka godzin. Terbutalina może być stosowana w celu złagodzenia skurczu oskrzeli (wstrzyknięcie lub inhalacja). Przeprowadza się leczenie objawowe.
Interakcje z innymi lekami
Jednoczesne podawanie z substancjami wchodzącymi w interakcje z układem enzymu cytochromu P450 może wpływać na stężenie felodypiny i metoprololu w osoczu krwi. Nie ma interakcji pomiędzy felodypiną i metoprololem, ponieważ są metabolizowane przez różne izoenzymy układu cytochromu P450; Felodypina; Felodypina jest substratem dla CYP3A4. Leki indukujące lub hamujące CYP3A4 mają znaczący wpływ na stężenie felodypiny w osoczu krwi; Leki, które indukują izoenzymy układu cytochromu P450 (fenytoina, karbamazepina, fenobarbital i ryfampicyna, a także nalewka z dziurawca), zwiększają metabolizm felodypiny. Połączone stosowanie fenytoiny, karbamazepiny, fenobarbitalu i ryfampicyny prowadzi do zmniejszenia wartości AUC o 93%, a wartości Cmax felodypiny o 82%. Unikaj współwystępowania z cewkami indukcyjnymi CYP3A4. Leki przeciwgrzybicze z serii azoli (itrakonazol, ketokonazol), antybiotyki makrolidowe (na przykład erytromycyna) i inhibitory proteazy HIV są inhibitorami układu enzymatycznego CYP3A4. Wraz ze wspólnym mianowaniem itrakonazolu, Cmax felodypina wzrasta 8 razy, AUC - 6 razy.Wraz ze wspólnym mianowaniem Cmax erytromycyny i AU, felodypina wzrasta około 2,5 razy. Należy unikać jednoczesnego podawania felidipiny i inhibitorów CYP3A4. Sok grejpfrutowy hamuje układ enzymatyczny CYP3A4. Stosowanie felodypiny z sokiem grejpfrutowym zwiększa około 2-krotnie Cmax i AUC felodypiny. Należy unikać jednoczesnego podawania. Felodypina może powodować zwiększenie stężenia takrolimusu w osoczu. W przypadku jednoczesnego stosowania zaleca się kontrolowanie stężenia takrolimusa w surowicy krwi, może być konieczne dostosowanie dawki takrolimusu; Wraz ze wspólnym mianowaniem cyklosporyny i felodypiny, Cmax felodypiny zwiększa się o 150%, AUC zwiększa się o 60%. Jednak wpływ felodypiny na parametry farmakokinetyczne cyklosporyny jest minimalny. Połączone stosowanie cymetydyny i felodypiny prowadzi do zwiększenia wartości Cmax i AUC felodypiny o 55%; Metoprolol: Należy unikać jednoczesnego podawania leku Logimaks z następującymi lekami. Barbiturany (badanie przeprowadzono z fenofarbitalom) nieznacznie zwiększają metabolizm metoprololu, ze względu na indukcję enzymów. Podczas przepisywania propafenonu 4 pacjentom leczonym metoprololem, obserwowano zwiększenie stężenia metoprololu w osoczu o czynnik 2-5, natomiast u 2 pacjentów odnotowano działania niepożądane charakterystyczne dla metoprololu. Ta interakcja została potwierdzona podczas badania na 8 ochotnikach. Prawdopodobnie interakcja wynika z hamowania przez propafenon, podobnie jak chinidynę, metabolizmu metoprololu przez izoenzym CYP2D6. Biorąc pod uwagę fakt, że propafenon ma właściwości beta-blokera, wspólne mianowanie Logimax i propafenonu wydaje się nieodpowiednie. Kombinacja beta-blokerów (atenolol, propranolol i pindolol) i werapamil może powodować bradykardię i prowadzić do obniżenia ciśnienia krwi. Werapamil i beta-blokery mają komplementarny efekt hamujący na przewodnictwo AV i funkcję węzła zatokowego. Połączenie leku Logimax z następującymi lekami może wymagać dostosowania dawki. Leki przeciwarytmiczne klasy I i beta-blokery mogą powodować sumowanie się efektu inotropowego, co może prowadzić do poważnych hemodynamicznych działań niepożądanych u pacjentów z zaburzeniami czynności lewej komory. Podobnie należy unikać podobnych kombinacji u pacjentów z chorym zespołem zatok i upośledzonym przewodzeniem AV.Interakcja jest opisana na przykładzie dezopyramidu; Difenyloamina zmniejsza 2,5 krotność klirensu metoprololu do β-hydroksymetoprololu. Jednocześnie zwiększa się działanie metoprololu. Reakcje hipertensyjne z nagłym odstawieniem klonidyny mogą być nasilone podczas jednoczesnego przyjmowania beta-blokerów. W przypadku ich jednoczesnego stosowania, w przypadku odstawienia klonidyny, należy odstawić beta-blokery na kilka dni przed odstawieniem klonidyny. Diltiazem i beta-blokery wzajemnie wzmacniają hamujący wpływ na przewodnictwo AV i funkcję węzła zatokowego. Po połączeniu metoprololu z diltiazemem wystąpiły ciężkie bradykardia. NSAID osłabiają działanie przeciwnadciśnieniowe beta-blokerów. Ta interakcja jest najlepiej udokumentowana dla indometacyny. Nie odnotowano opisanej interakcji dla sulindaki W badaniach z diklofenakiem nie obserwowano opisanej reakcji; Fenylo-propanolamina (norefedryna) w pojedynczej dawce 50 mg może powodować wzrost rozkurczowego ciśnienia krwi do wartości patologicznych u zdrowych ochotników. Propranolol głównie zapobiega wzrostowi ciśnienia krwi spowodowanemu przez fenylopropanoloaminę. Jednak beta-blokery mogą powodować nadciśnienie paradoksalne u pacjentów otrzymujących duże dawki fenylopropanoloaminy. Zgłoszono kilka przypadków nadciśnienia tętniczego u pacjentów otrzymujących fenylopropanoloaminę; Zgłaszano 10 przypadków ciężkiego nadciśnienia i bradykardii u pacjentów przyjmujących nieselektywne beta-blokery (w tym pindolol i propranolol) oraz epinefrynę (adrenalinę). Interakcje odnotowano również w grupie zdrowych ochotników. Przyjmuje się, że takie reakcje można zaobserwować przy użyciu epinefryny w połączeniu z miejscowymi środkami znieczulającymi w przypadku przypadkowego kontaktu ze złożem naczyniowym. Przyjmuje się, że ryzyko to jest znacznie mniejsze w przypadku stosowania beta-blokerów selektywnych pod względem układu krążenia; Chinidyna hamuje metabolizm metoprololu w specjalnej grupie pacjentów z szybką hydroksylacją (w Szwecji, około 90% populacji), powodując głównie znaczny wzrost stężenia metoprololu w osoczu i zwiększoną blokadę receptora β-adrenergicznego.Uważa się, że to oddziaływanie jest również charakterystyczne dla innych beta-blokerów, w metabolizmie którego bierze udział izoenzym CYP2D6. Połączone stosowanie amiodaronu i metoprololu może prowadzić do ciężkiej bradykardii zatokowej. Biorąc pod uwagę wyjątkowo długi czas amiodaronu T1 / 2 (50 dni), możliwe interakcje należy rozważyć po długim czasie od zakończenia leczenia amiodaronem; Ryfampicyna może zwiększać metabolizm metoprololu, zmniejszając stężenie metoprololu w osoczu. Stężenie metoprololu w osoczu może wzrosnąć podczas jednoczesnego stosowania z cymetydyną, hydralazyną, selektywnymi inhibitorami serotoniny, takimi jak paroksetyna, fluoksetyna i sertralina. Pacjenci przyjmujący jednocześnie metoprolol i inne beta-blokery (krople do oczu) lub inhibitory MAO powinni być ściśle monitorowani. Na tle blokerów beta-adrenergicznych anestetyki wziewne wzmacniają efekt kardiodepresyjny. Gdy przyjmowane są leki blokujące receptory beta-adrenergiczne, pacjenci przyjmujący doustne leki hipoglikemizujące mogą potrzebować dostosować dawkę tego drugiego.
Instrukcje specjalne
Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego podawania z preparatami naparstnicy. Logimaks; może nasilać objawy obwodowych zaburzeń krążenia; Należy zachować ostrożność w przypadku ciężkiej niewydolności nerek (CC <30 ml / min), zwężenia zastawki aortalnej, nieprawidłowej czynności wątroby, ostrego zawału mięśnia sercowego, ostrego zawału mięśnia sercowego powikłanego niewydolnością serca, niedociśnienia tętniczego, które u podatnych pacjentów może powodować niedokrwienie mięśnia sercowego, ostra kwasica metaboliczna. Nie zaleca się rozpoczynania leczenia preparatem Logimax u pacjentów, którzy wcześniej nie otrzymywali leczenia przeciwnadciśnieniowego. Nie zaleca się przepisywania leku pacjentom z utajoną lub stwierdzoną niewydolnością serca bez odpowiedniej terapii. Stosowanie leku Logimax może wpływać na metabolizm węglowodanów lub maskować hipoglikemię, jednak w przypadku stosowania leku Logimax ryzyko ekspozycji na metabolizm węglowodanów jest mniejsze niż w przypadku stosowania nieselektywnych blokerów beta-adrenergicznych. W niektórych przypadkach mogą wystąpić zaburzenia przewodzenia przedsionkowo-komorowego, prowadzące do blokady przedsionkowo-komorowej. Do pacjentów przyjmujących logimax;nie wchodź do blokerów IV wolnych kanałów wapniowych, takich jak werapamil. U pacjentów z dławicą Prinzmetala częstość i nasilenie dusznicy bolesnej mogą się nasilać w wyniku skurczu naczyń wieńcowych wywołanych stymulacją alfa-adrenoreceptorów. W związku z tym nie zaleca się przypisywania tej grupie pacjentów nieselektywnych beta-blokerów. Beta-adrenolityki należy stosować ostrożnie. Na tle beta-blokerów wstrząs anafilaktyczny może przybrać cięższą formę. Stosowanie epinefryny (adrenaliny) w powszechnie stosowanych dawkach nie zawsze prowadzi do spodziewanego efektu terapeutycznego. Zaleca się, aby pacjenci z guzem chromochłonnym otrzymywali jednocześnie alfa-blokery z lekiem Logimax. Połączone stosowanie leków indukujących układ enzymatyczny CYP3A4 prowadzi do znacznego zmniejszenia stężenia felodypiny w osoczu krwi i niewystarczającego efektu terapeutycznego po przyjęciu leku. Należy unikać jednoczesnego podawania takich leków. Połączone stosowanie leków hamujących układ enzymatyczny CYP3A4 prowadzi do znacznego wzrostu stężenia felodypiny w osoczu krwi. Należy unikać przyjmowania leku Logimaks z sokiem grejpfrutowym ze względu na znaczny wzrost stężenia felodypiny w osoczu krwi; Konieczne jest uniknięcie nagłego odstawienia beta-blokerów, szczególnie u pacjentów wysokiego ryzyka, ze względu na możliwe zaostrzenie objawów przewlekłej niewydolności serca i zwiększone ryzyko zawału mięśnia sercowego i nagłej śmierci. Jeśli to konieczne, zniesienie produktu Logimax powinno być przeprowadzane stopniowo, zmniejszając dawkę w ciągu 1-2 tygodni. W przypadku zabiegu chirurgicznego anestezjolog powinien zostać ostrzeżony, że pacjent przyjmuje lek Logimax; Nie zaleca się zaprzestania leczenia blokerami beta-adrenergicznymi u pacjentów poddawanych zabiegowi chirurgicznemu. Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i mechanizmów kontrolnych Podczas prowadzenia pojazdów i wykonywania potencjalnie niebezpiecznych czynności wymagających zwiększonej koncentracji i reakcji psychomotorycznych należy pamiętać, że podczas stosowania leku Logimax mogą wystąpić zawroty głowy i zmęczenie.
Recepta
Tak