Fiolka do wstrzykiwań liofilizatu Meronem pokonuje 500 mg N10
Condition: New product
999 Items
Rating:
Be the first to write a review!
More info
Aktywne składniki
Meropenem
Formularz zwolnienia
Proszek
Skład
1 fl .: trihydrat Meropenemu 1,14 g, co odpowiada zawartości Meropenemu 1 g. Substancje dodatkowe: bezwodny węglan sodu - 208 mg.
Efekt farmakologiczny
Antybiotyk z grupy karbapenemów do stosowania pozajelitowego, oporny na ludzką dehydropeptydazę-1 (BPH-1), nie wymaga dodatkowego podawania inhibitora BPH-1. Meropenem ma działanie bakteriobójcze ze względu na wpływ na syntezę ściany komórkowej bakterii. Silne działanie bakteriobójcze meropenemu na szerokie spektrum bakterii tlenowych i beztlenowych wynika z dużej zdolności bakterii do penetracji ściany komórkowej, wysokiego poziomu oporności na większość β-laktamaz i znaczącego powinowactwa do białek wiążących penicylinę (BSP). Minimalne stężenia bakteriobójcze (MBC) są zwykle takie same jak minimalne stężenia hamujące (MIC). Dla 76% badanych gatunków bakterii stosunek MBC / MIC wynosił 2 lub mniej Meropenem jest stabilny w testach wrażliwości na patogeny. Testy in vitro pokazują, że meropenem działa synergistycznie z różnymi antybiotykami. Wykazano in vitro i in vivo, że meropenem ma działanie poantybiotykowe Jedyne zalecane kryteria podatności na meropenem są oparte na farmakokinetyce leku i na korelacji danych klinicznych i mikrobiologicznych - średnicy strefy i MIC ustalonych dla odpowiednich patogenów.
Farmakokinetyka
Dystrybucja B / podanie pojedynczej dawki leku zdrowym ochotnikom w ciągu 30 minut daje Cmax około 11 μg / ml dla dawki 250 mg, 23 μg / ml dla dawki 500 mg i 49 μg / ml dla dawki 1 g. Jednak nie ma absolutnego farmakokinetykę proporcjonalną do podanej dawki ani dla Cmax ani dla AUC. Ponadto obserwowano zmniejszenie klirensu w osoczu z 287 do 205 ml / min dla dawek od 250 mg do 2 gV / na jedno wstrzyknięcie w bolusie przez 5 minut pojedynczej dawki produktu Meronem zdrowym ochotnikom, które prowadziło do wartości Cmax wynoszącej około 52 μg / ml dla dawki. 500 mg i 112 μg / ml - dla dawki 1 g. Cmax w osoczu z włączeniem / wprowadzeniem 1 g leku przez 2 minuty, 3 minuty i 5 minut wynosiły odpowiednio 110, 91 i 94 μg / ml. Wiązanie z białkami osocza około 2%. Meropenem dobrze penetruje większość tkanek i płynów ustrojowych, w tym.w płynie mózgowo-rdzeniowym pacjentów z bakteryjnym zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych, osiągając stężenia przekraczające stężenia wymagane do stłumienia większości bakterii Po 6 godzinach po I / V 500 mg poziom meropenemu w osoczu spada do 1 μg / ml lub mniej. W przypadku powtarzanych dawek w odstępie 8 godzin u pacjentów z prawidłową czynnością nerek kumulacja meropenemu nie występuje Metabolizm i wydalanie Jedyny metabolit meropenemu jest nieaktywny mikrobiologicznie Około 70% podanej dawki jest wydalane z moczem w postaci niezmienionej w ciągu 12 godzin, po czym następuje dalsze wydalanie z moczem. nieistotne. Stężenie meropenemu w moczu przekraczające 10 μg / ml utrzymuje się przez 5 godzin po podaniu dawki 500 mg. W przypadku trybów podawania 500 mg co 8 godzin lub 1 g co 6 godzin nie zaobserwowano gromadzenia się meropenemu w osoczu i moczu u ochotników z prawidłową czynnością wątroby. U pacjentów z prawidłową czynnością nerek T1 / 2 wynosi około 1 h. Farmakokinetyka w szczególnych sytuacjach klinicznych Parametry farmakokinetyczne preparatu Meronem u dzieci są takie same jak u dorosłych. Meropenem T1 / 2 u dzieci w wieku poniżej 2 lat wynosi około 1,5-2,3 godziny, a farmakokinetykę liniową obserwuje się w zakresie dawek od 10 do 40 mg / kg. Badania farmakokinetyki leku u pacjentów z niewydolnością nerek wykazały, że klirens meropenemu koreluje z klirensem kreatyniny. U takich pacjentów konieczne jest dostosowanie dawki Badania farmakokinetyki leku u pacjentów w podeszłym wieku wykazały zmniejszenie klirensu meropenemu, co korelowało ze zmniejszeniem klirensu kreatyniny związanego z wiekiem Badania farmakokinetyki leku u pacjentów z chorobami wątroby wykazały, że choroba wątroby nie wpływa na farmakokinetykę meropenemu.
Wskazania
Leczenie następujących zakażeń u dzieci i dorosłych spowodowanych przez jeden lub więcej patogenów wrażliwych na lek: - zapalenie płuc (w tym szpitalne), infekcje dróg moczowych, infekcje jamy brzusznej, infekcje ginekologiczne (takie jak zapalenie błony śluzowej macicy i zapalenie narządów miednicy mniejszej) ) - infekcje skóry i tkanek miękkich, - zapalenie opon mózgowych, - posocznica, - leczenie empiryczne w przypadkach podejrzenia infekcji bakteryjnej u dorosłych pacjentów z epizodami gorączkowymi z neutropenią, w monoterapii lub w skojarzeniu z leki przeciwwirusowe lub przeciwgrzybicze.
Przeciwwskazania
- nadwrażliwość na lek Z ostrożnością lek należy przepisywać jednocześnie z potencjalnie nefrotoksycznymi lekami, a także pacjentami z objawami niestrawności, szczególnie tymi związanymi z zapaleniem okrężnicy.
Środki ostrożności
Nie przekraczaj zalecanych dawek.
Stosuj podczas ciąży i laktacji
Bezpieczeństwo produktu Meronema podczas ciąży nie było badane. Badania eksperymentalne na zwierzętach nie wykazały żadnych niekorzystnych skutków dla rozwijającego się płodu. Jedynym niepożądanym zdarzeniem stwierdzonym podczas badań na zwierzętach na temat działania leku na układ rozrodczy była zwiększona częstotliwość aborcji u małp po podaniu dawki 13 razy większej niż zalecana dla ludzi, Meronem nie powinien być stosowany w czasie ciąży, chyba że potencjalne korzyści z jego stosowania uzasadniają możliwe ryzyko dla płodu. W każdym przypadku lek należy stosować pod bezpośrednim nadzorem lekarza Meropenem oznacza się w mleku zwierząt o bardzo niskich stężeniach. Leku Meronem nie należy stosować w okresie laktacji (karmienia piersią), chyba że potencjalne korzyści z jego stosowania uzasadniają potencjalne ryzyko dla dziecka. Jeśli to konieczne, stosowanie leku podczas laktacji powinno rozważyć przerwanie karmienia piersią.
Dawkowanie i sposób podawania
W przypadku osób dorosłych schemat dawkowania i czas trwania leczenia określa się w zależności od rodzaju i ciężkości zakażenia oraz stanu pacjenta. Zalecane są następujące dawki dzienne: Leczenie zapalenia płuc, infekcji dróg moczowych, infekcji ginekologicznych (zapalenie błony śluzowej macicy i zapalenie narządów miednicy mniejszej), infekcje skóry i tkanek miękkich - 500 mg w / co 8 h. Podczas leczenia szpitalnego zapalenia płuc, zapalenia otrzewnej, podejrzenia o rozwój bakterii infekcja u pacjentów z neutropenią, a także posocznica - 1 g mc./w. co 8 godzin, w przypadku leczenia zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych - 2 g mc. co 8 godzin.
Efekty uboczne
Ciężkie działania niepożądane występują rzadko. Zgłaszano następujące działania niepożądane: Reakcje alergiczne: rzadko - obrzęk naczynioruchowy, reakcje anafilaktyczne Reakcje dermatologiczne: swędzenie, wysypka, pokrzywka; rzadko - rumień wielopostaciowy (wysiękowy),Zespół Stevensa-Johnsona i martwica toksyczno-rozpływna naskórka W części układu trawiennego: bóle brzucha, nudności, wymioty, biegunka; w niektórych przypadkach - odwracalny wzrost stężenia bilirubiny, transaminaz, fosfatazy alkalicznej i LDH we krwi we krwi lub pojedynczo lub łącznie; w niektórych przypadkach - rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego, z układu krwiotwórczego: odwracalna trombocytoza, eozynofilia, małopłytkowość, leukopenia i neutropenia (w tym bardzo rzadkie przypadki agranulocytozy). Niektórzy pacjenci mogą mieć pozytywny bezpośredni lub pośredni test Coombsa; istnieją również doniesienia o przypadkach zmniejszonego czasu częściowej tromboplastyny dla ośrodkowego układu nerwowego i obwodowego układu nerwowego: ból głowy, parestezje; istnieją doniesienia o rozwoju napadów padaczkowych, ale związek przyczynowy z odbiorem Meronem nie został ustalony .. Reakcje miejscowe: zapalenie, zakrzepowe zapalenie żył, ból w miejscu podania Skutki wywołane działaniami biologicznymi: kandydoza jamy ustnej, kandydoza pochwy.
Przedawkowanie
W trakcie leczenia możliwe jest przypadkowe przedawkowanie, szczególnie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek Leczenie: leczenie objawowe. Zwykle lek jest szybko eliminowany przez nerki. U pacjentów z niewydolnością nerek hemodializa skutecznie usuwa meropenem i jego metabolity.
Interakcje z innymi lekami
Probenecyd współzawodniczy z meropenemem o czynne wydzielanie kanalikowe, a zatem hamuje wydalanie nerkowe meropenemu, powodując wzrost jego okresu półtrwania i stężenia w osoczu. Od skuteczność i czas działania preparatu Meronem bez probenecydu są wystarczające, nie zaleca się wspólnego wprowadzania probenecydu z preparatem Meronem, nie badano możliwego wpływu preparatu Meronem na metabolizm i wiązanie innych leków z białkami. Jednakże biorąc pod uwagę niskie wiązanie meropenemu z białkami osocza (około 2%), można założyć, że nie powinno być interakcji z innymi lekami, Meronem podawano podczas przyjmowania innych leków i nie obserwowano niekorzystnych interakcji farmakologicznych. poziomy kwasu walproinowego w surowicy. U niektórych pacjentów można osiągnąć poziom poniżej poziomu terapeutycznego, ale nie ma konkretnych danych dotyczących możliwych interakcji lekowych.
Instrukcje specjalne
Podobnie jak w przypadku innych antybiotyków, w przypadku stosowania meropenemu jako monoterapii u pacjentów w stanie krytycznym ze stwierdzoną lub podejrzewaną infekcją dolnych dróg oddechowych wywołaną przez Pseudomonas aeruginosa zaleca się regularne oznaczanie wrażliwości patogenu. od łagodnych do zagrażających życiu form. Dlatego antybiotyki należy podawać ostrożnie osobom z dolegliwościami żołądkowo-jelitowymi, szczególnie u pacjentów z zapaleniem okrężnicy. Ważne jest, aby pamiętać o rozpoznaniu rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego w przypadku biegunki podczas przyjmowania antybiotyków. Chociaż badania wykazały, że toksyna wytwarzana przez Clostridium difficile jest jedną z głównych przyczyn zapalenia jelita grubego związanego z antybiotykami, istnieją inne powody, o których należy pamiętać: istnieją kliniczne i laboratoryjne objawy częściowej nadwrażliwości krzyżowej między innymi karbapenemami i antybiotykami beta-laktamowymi, penicyliny i cefalosporyny. Chociaż reakcje alergiczne przy użyciu antybiotyków beta-laktamowych były dość powszechne, reakcje nadwrażliwości były rzadko zgłaszane podczas podawania preparatu Meronem. Przed rozpoczęciem leczenia meropenemem należy przeprowadzić dokładną rozmowę z pacjentem, zwracając szczególną uwagę na reakcje nadwrażliwości na antybiotyki beta-laktamowe w historii. Lek Meronem należy stosować ostrożnie u pacjentów z podobnymi wskazaniami w wywiadzie. Jeśli wystąpi reakcja alergiczna na meropenem, konieczne jest przerwanie podawania leku i podjęcie odpowiednich działań.Zastosowanie preparatu Meronem u pacjentów z chorobami wątroby powinno być prowadzone pod staranną kontrolą poziomu aminotransferaz i bilirubiny. Konieczne jest stałe monitorowanie każdego pacjenta. Nie zaleca się stosowania w przypadku zakażeń wywoływanych przez gronkowce oporne na metycylinę. triiEffektivnost Meronema i tolerancja u dzieci w wieku poniżej 3 miesięcy nie zostały ustalone, więc lek nie jest zalecany do stosowania u dzieci w wieku poniżej 3 użytku mes.Opyta leku w praktyce pediatrycznejNie ma pacjentów z neutropenią lub pierwotnym lub wtórnym niedoborem odporności Doświadczenie Meronemy u dzieci z zaburzeniami czynności wątroby i nerek nie jest. Wpływ na zdolność kierowania pojazdami mechanicznymi i mechanizmy kontrolne. Mermonet nie wpływa na zdolność prowadzenia samochodu i innych urządzeń.
Recepta
Tak