Tabletki powlekane Metformin Teva 1000 mg N30
Condition: New product
998 Items
Rating:
Be the first to write a review!
More info
Aktywne składniki
Metformina
Formularz zwolnienia
Pigułki
Skład
Tabletki powlekane 1 zakładką. chlorowodorek metforminy 1000 mg.
Efekt farmakologiczny
Doustny środek hipoglikemiczny z grupy biguanidów (dimetylbiguanid). Mechanizm działania metforminy jest związany z jej zdolnością do hamowania glukoneogenezy, a także tworzenia wolnych kwasów tłuszczowych i utleniania tłuszczu. Zwiększa wrażliwość receptorów obwodowych na insulinę i wykorzystanie glukozy przez komórki. Metformina nie wpływa na ilość insuliny we krwi, ale zmienia jej farmakodynamikę, zmniejszając stosunek insuliny związanej do wolnej i zwiększając stosunek insuliny do proinsuliny. Metformina stymuluje syntezę glikogenu poprzez działanie na syntazę glikogenu. Zwiększa transport wszystkich typów membranowych transporterów glukozy. Opóźnia wchłanianie glukozy w jelitach. Redukuje trójglicerydy, LDL, VLDL. Metformina poprawia właściwości fibrynolityczne krwi poprzez hamowanie tkankowego inhibitora aktywatora plazminogenu. Podczas przyjmowania metforminy masa ciała pacjenta pozostaje stabilna lub zmniejsza się umiarkowanie.
Farmakokinetyka
Po podaniu doustnym metformina jest powoli i niecałkowicie wchłaniana z przewodu żołądkowo-jelitowego. Cmax w osoczu osiąga około 2,5 h. Przy pojedynczej dawce 500 mg bezwzględna biodostępność wynosi 50-60%. Przy jednoczesnym spożyciu wchłanianie metforminy jest zmniejszone i opóźnione. Metformina jest szybko rozprowadzana w tkankach ciała. Praktycznie nie wiąże się z białkami osocza. Gromadzi się w gruczołach ślinowych, wątrobie i nerkach. Wydalany przez nerki w niezmienionej postaci. T1 / 2 osocza trwa 2-6 h. W przypadku upośledzenia czynności nerek możliwe jest kumulacja metforminy.
Wskazania
Cukrzyca typu 2 (bez insuliny) z dietą i niewydolnością wysiłkową, u pacjentów z otyłością: u dorosłych - w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi doustnymi lekami hipoglikemizującymi lub insuliną u dzieci w wieku 10 lat i starszych - w monoterapii lub połączenie z insuliną.
Przeciwwskazania
Ostra lub przewlekła kwasica metaboliczna, cukrzycowa kwasica ketonowa, cukrzycowa prekomena i niewydolność nerek, upośledzona czynność nerek (CK poniżej 60 ml / min), odwodnienie, ciężkie zakażenia, wstrząs hipoglikemiczny, który może prowadzić do upośledzenia czynności nerek, kliniczne objawy ostrych i przewlekłych chorób, które mogą prowadzić do rozwoju niedotlenienia tkanek (w tymniewydolność serca, ostry zawał mięśnia sercowego, niewydolność oddechowa) stosowanie kontrastowych substancji zawierających jod do podania donaczyniowego (w tym podczas IV / urografii, cholangiografii IV, angiografii, CT), ostrego zatrucia alkoholem, przewlekłego alkoholizmu i wrażliwości na metforminę.
Stosuj podczas ciąży i laktacji
Nie przeprowadzono odpowiednich i ściśle kontrolowanych badań dotyczących bezpieczeństwa metforminy u kobiet w ciąży. Stosowanie w czasie ciąży jest możliwe w przypadkach skrajnej konieczności, gdy spodziewana korzyść z terapii dla matki przewyższa potencjalne ryzyko dla płodu. Metformina przenika przez barierę łożyskową. Metformina w małych ilościach przenika do mleka kobiecego, natomiast stężenie metforminy w mleku matki może stanowić 1/3 stężenia w osoczu matki. Nie obserwowano działań niepożądanych u noworodków podczas karmienia piersią podczas stosowania metforminy. Jednak ze względu na ograniczoną ilość danych nie zaleca się stosowania podczas karmienia piersią. Decyzję o zaprzestaniu karmienia piersią należy podjąć, biorąc pod uwagę korzyści płynące z karmienia piersią i potencjalne ryzyko wystąpienia działań niepożądanych u dziecka. W badaniach przedklinicznych wykazano, że metformina nie ma działania teratogennego w dawkach 2-3-krotnie większych niż dawki terapeutyczne stosowane u ludzi. Metformina nie ma potencjału mutagennego, nie wpływa na płodność.
Dawkowanie i sposób podawania
Jest połykany, w trakcie lub po posiłku. Dawka i częstotliwość podawania zależy od zastosowanej postaci dawkowania. W przypadku monoterapii początkowa pojedyncza dawka dla dorosłych wynosi 500 mg, w zależności od zastosowanej postaci dawkowania, krotność przyjmowania wynosi 1-3 razy / dobę. Być może zastosowanie 850 mg 1-2 razy / dobę. Jeśli to konieczne, stopniowo zwiększaj dawkę w odstępie 1 tygodnia. do 2-3 g / dzień. W przypadku monoterapii u dzieci w wieku 10 lat i starszych dawka początkowa wynosi 500 mg lub 850 1 raz dziennie lub 500 mg 2 razy / dobę. Jeśli to konieczne, w odstępie co najmniej 1 tygodnia. Dawka może zostać zwiększona do maksymalnie 2 g / dobę w 2-3 dawkach. Po 10-15 dniach dawkę należy dostosować w oparciu o wyniki oznaczania stężenia glukozy we krwi.W leczeniu skojarzonym z insuliną początkowa dawka metforminy wynosi 500-850 mg 2-3 razy / dobę. Dawka insuliny jest wybierana na podstawie wyników oznaczania glukozy we krwi.
Efekty uboczne
Ze strony układu pokarmowego: możliwe (zwykle na początku leczenia) nudności, wymioty, biegunka, wzdęcia, uczucie dyskomfortu w jamie brzusznej; w rzadkich przypadkach - naruszenie wskaźników czynności wątroby, zapalenie wątroby (znika po zaprzestaniu leczenia). Metabolizm: bardzo rzadko - kwasica mleczanowa (wymagane jest przerwanie leczenia). Ze strony układu krwionośnego: bardzo rzadko - naruszenie wchłaniania witaminy B12. Profil działań niepożądanych u dzieci w wieku 10 lat i starszych jest taki sam jak u dorosłych.
Interakcje z innymi lekami
Przy równoczesnym stosowaniu z pochodnymi sulfonylomocznika, akarbozą, insuliną, salicylanami, inhibitorami MAO, oksytetracykliną, inhibitorami ACE, klofibratem, cyklofosfamidem, można zwiększyć działanie hipoglikemiczne metforminy. Przy równoczesnym stosowaniu z kortykosteroidami hormonalne środki antykoncepcyjne do podawania doustnego, danazol, epinefryna, glukagon, hormony tarczycy, pochodne fenotiazyny, tiazydowe leki moczopędne, pochodne kwasu nikotynowego mogą zmniejszać hipoglikemiczne działanie metforminy. U pacjentów otrzymujących metforminę stosowanie środków kontrastowych zawierających jod w celu przeprowadzenia badań diagnostycznych (w tym w urografii, w cholangiografii, angiografii, CT) zwiększa ryzyko wystąpienia ostrej dysfunkcji nerek i kwasicy mleczanowej. Te kombinacje są przeciwwskazane. Beta2-adrenomimetiki w postaci zastrzyków zwiększają stężenie glukozy we krwi dzięki stymulacji receptorów 2-adrenergicznych. W takim przypadku konieczne jest kontrolowanie stężenia glukozy we krwi. Jeśli to konieczne, zaleca się wyznaczenie insuliny. Jednoczesne stosowanie cymetydyny może zwiększać ryzyko kwasicy mleczanowej. Jednoczesne stosowanie diuretyków "pętlowych" może prowadzić do rozwoju kwasicy mleczanowej z powodu możliwej czynnościowej niewydolności nerek. Jednoczesne stosowanie z etanolem zwiększa ryzyko kwasicy mleczanowej. Nifedypina zwiększa wchłanianie i Cmax metforminy. Leki kationowe (amiloryd, digoksyna, morfina, prokainamid, chinidyna, chinina, ranitydyna, triamteren, trimetoprim i wankomycyna), wydzielane w kanalikach nerkowych, konkurują z metforminą o rurowe systemy transportowe i mogą prowadzić do zwiększenia jej Cmax.
Instrukcje specjalne
Nie zaleca się stosowania w ostrych infekcjach, zaostrzeniach przewlekłych chorób zapalnych, urazach, ostrych chorobach chirurgicznych, ryzyko odwodnienia. Nie używać przed zabiegiem ani przez 2 dni po ich wykonaniu. Należy zachować ostrożność podczas stosowania metforminy u pacjentów w podeszłym wieku oraz u osób wykonujących ciężką pracę fizyczną, co wiąże się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia kwasicy mleczanowej. Pacjenci w podeszłym wieku często mają bezobjawową dysfunkcję nerek. Szczególna ostrożność jest wymagana, jeśli dysfunkcja nerek jest wyzwalana przez przyjmowanie leków hipotensyjnych lub diuretyków, a także NLPZ. Jeśli podczas leczenia pacjent ma skurcze mięśni, niestrawność (bóle brzucha) i ciężką astenię, należy pamiętać, że te objawy mogą wskazywać na początek kwasicy mleczanowej. Podczas leczenia konieczne jest monitorowanie czynności nerek; oznaczanie mleczanu w osoczu należy przeprowadzać co najmniej 2 razy w roku, a także pojawiać się ból mięśni. W przypadku stosowania metforminy w monoterapii zgodnie z reżimem dawkowania hipoglikemia zwykle nie występuje. Jednak w połączeniu z insuliną lub pochodnymi sulfonylomocznika istnieje ryzyko hipoglikemii. W takich przypadkach konieczne jest uważne monitorowanie stężenia glukozy we krwi. Podczas leczenia pacjenci powinni unikać alkoholu ze względu na ryzyko rozwoju kwasicy mleczanowej. Badania przedkliniczne wykazały, że metformina nie ma potencjału rakotwórczego.
Recepta
Tak