Tabletki olanzapiny 10 mg N28
Condition: New product
998 Items
Rating:
Be the first to write a review!
More info
Aktywne składniki
Olanzapina
Formularz zwolnienia
Pigułki
Skład
1 karta. olanzapina 10 mg Substancje pomocnicze: celuloza mikrokrystaliczna, monohydrat laktozy, krospowidon, stearynian magnezu.
Efekt farmakologiczny
Olanzapina jest lekiem przeciwpsychotycznym (przeciwpsychotycznym). W badaniach przedklinicznych ustalono powinowactwo do receptorów 5-НТ2А / 2С, 5-НТ3, 5-НТ6-serotoniny, D1-, D2-, D3-, D4-, D5-receptorów dopaminowych, m-działanie antyblokujące spowodowane jest blokadą M1- 5-cholinergiczne receptory; ma również powinowactwo do receptorów α1-adreno i H1-histaminy. W eksperymentach na zwierzętach ujawniono antagonizm w odniesieniu do receptorów serotoninowych, dopaminowych i m-cholinergicznych. In vivo i in vitro olanzapina ma bardziej wyraźne powinowactwo i aktywność wobec receptorów 5-HT2-serotoniny w porównaniu z receptorami D2-dopaminy. Według badań elektrofizjologicznych olanzapina selektywnie zmniejsza pobudliwość neuronów dopaminergicznych mezolimbicznych, a jednocześnie ma niewielki wpływ na ścieżki prążkowia zaangażowane w regulację funkcji motorycznych. Olanzapina zmniejsza warunkowy odruch obronny (test, który charakteryzuje aktywność przeciwpsychotyczną) w dawkach niższych niż dawki powodujące katalepsję (zaburzenie odzwierciedlające efekt uboczny na funkcję motoryczną). W przeciwieństwie do innych neuroleptyków, olanzapina nasila działanie przeciwlękowe podczas przeprowadzania testu anksjolitycznego. Olanzapina zapewnia statystycznie istotną reakcję jako produkt produktywny (złudzenia, halucynacje itp.) I zaburzenia negatywne. Po podaniu pojedynczej dawki 10 mg olanzapiny za pomocą pozytronowej tomografii emisyjnej (PET) zdrowym ochotnikom stwierdzono większe powinowactwo olanzapiny do receptorów 5 HT2A niż do receptorów dopaminergicznych D2. Na tomogramach pacjentów ze schizofrenią wykazano, że u pacjentów wrażliwych na leczenie olanzapiną powinowactwo do prążkowia D2 jest porównywalne z działaniem u pacjentów wrażliwych na przyjmowanie klozapiny i niższym niż u pacjentów wrażliwych na leczenie innymi lekami przeciwpsychotycznymi i risperidonem. Skuteczność kliniczna: w międzynarodowym, podwójnie ślepym, porównawczym badaniu pacjentów ze schizofrenią,schizoafektywne lub podobne zaburzenia o różnym nasileniu objawów depresyjnych (średnia wartość wyjściowa 16,6 w skali Montgomery'ego-Asberg'a dla oceny depresji), prospektywna analiza wtórna na skali nastroju od punktu wyjściowego do punktu końcowego kontroli wykazała istotną statystycznie (p = 0,001) poprawę w przyjmowaniu olanzapiny (- 6.0) w porównaniu z haloperidolem (-3.1). Pacjenci z maniakalnym lub mieszanym epizodem choroby afektywnej dwubiegunowej w porównaniu z placebo i kwasem walproinowym (diwalproinian) wykazywali wysoką skuteczność w zmniejszaniu objawów maniakalnych przez 3 tygodnie. Porównywalne wyniki skuteczności olanzapiny i haloperidolu obserwowano u pacjentów z objawową remisją manii i depresji po 6-12 tygodniach. W leczeniu pacjentów, którzy przyjmowali lit lub kwas walproinowy przez co najmniej 2 tygodnie, dodatkowe spożycie 10 mg olanzapiny (lit lub kwas walproinowy) spowodowało znaczne zmniejszenie objawów manii w porównaniu z monoterapią litem lub kwasem walproinowym przez 6 tygodni. Dwunastomiesięczne badanie dotyczące zapobiegania nawrotom epizodów maniakalnych u pacjentów, u których uzyskano remisję podczas przyjmowania olanzapiny, a następnie losowo przypisano do grupy leku olanzapina, wykazało statystycznie istotną przewagę nad placebo pod względem głównego kryterium kontrolowania występowania nawrotu choroby dwubiegunowej oraz w zakresie zapobiegania nawrotom manii lub nawrotu . W drugim 12-miesięcznym badaniu dotyczącym zapobiegania nawrotom epizodów maniakalnych u pacjentów, u których uzyskano remisję podczas jednoczesnego podawania olanzapiny z lekiem litowym, a następnie losowo przydzielono ją do grupy monoterapii olanzapiną lub litem. Skuteczność przyjmowania olanzapiny była statystycznie nieistotna w porównaniu z lekiem litowym jako główne kryterium do kontrolowania nawrotu choroby afektywnej dwubiegunowej (olanzapina 30,0%, lit 38,3%, p = 0,055). W 18-miesięcznym badaniu maniakalnych lub mieszanych epizodów terapii kotów u pacjentów stabilizowanych olanzapiną i lekami stabilizującymi nastrój (lit lub kwas walproinowy) długotrwałe leczenie olanzapiną z litem lub kwasem walproinowym nie było statystycznie istotne w porównaniu do monoterapii litem lub walproimem kwasy w celu opóźnienia początku nawrotu choroby afektywnej dwubiegunowej, określone za pomocą znaków diagnostycznych.
Farmakokinetyka
Po podaniu doustnym olanzapina jest dobrze wchłaniana, Cmax w osoczu osiąga po 5-8 godzinach, wchłanianie olanzapiny nie zależy od przyjmowania pokarmu. W badaniach z różnymi dawkami w zakresie 1-20 mg wykazano, że stężenie olanzapiny w osoczu zmienia się liniowo i proporcjonalnie do dawki. Olanzapina jest metabolizowana w wątrobie w wyniku koniugacji i utleniania. Głównym metabolitem krążącym w krwi jest 10-N-glukuronid, który teoretycznie nie przenika przez barierę krew-mózg. Izoenzymy CYP1A2 i CYP2D6 biorą udział w tworzeniu N-demetylo- i 2-hydroksymetylometabolitów olanzapiny. Oba metabolity w badaniach na zwierzętach wykazywały znacząco mniejszą aktywność farmakologiczną in vivo niż olanzapina. Głównym działaniem farmakologicznym leku jest związek macierzysty, olanzapina, która ma zdolność przenikania przez barierę krew-mózg. U zdrowych ochotników, po podaniu doustnym, średnia T1 / 2 wynosiła 33 h (21-54 h dla 5-95%), a średni klirens olanzapiny z osocza wynosił 26 l / h (12-47 l / h dla 5-95%). Jednakże stopień zmian w okresie półtrwania i klirensu pod wpływem każdego z tych czynników jest znacząco gorszy od stopnia różnic w tych wskaźnikach między osobnikami. Farmakokinetyka u młodzieży (13-17 lat) i u dorosłych jest podobna. Według badań klinicznych, narażenie u młodzieży jest o 27% wyższe niż u dorosłych. Różnica w parametrach demograficznych między populacją dorosłych i nastolatków polegała na tym, że wśród nastolatków było mniej palaczy, a także na niższej średniej masie ciała. Nie ustalono istotnych różnic między średnim okresem półtrwania a klirensem osoczowym olanzapiny u osób z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek w porównaniu z osobami z prawidłową czynnością nerek. Około 57% znakowanej radioaktywnie olanzapiny wydalane jest z moczem głównie w postaci metabolitów. U osób palących z niewielkimi zaburzeniami czynności wątroby klirens olanzapiny jest mniejszy niż u osób niepalących, bez zaburzonej czynności wątroby. Przy stężeniu w osoczu 7-1000 ng / ml olanzapiny jego związek z białkami osocza wynosi około 93%. Olanzapina jest głównie związana z albuminą i kwaśną α-glikoproteiną. W badaniach z udziałem ludzi pochodzenia europejskiego, japońskiego i chińskiego nie ustalono różnic w farmakokinetyce olanzapiny związanej z rasą. Aktywność izoenzymu CYP2D6 nie wpływa na metabolizm olanzapiny.
Wskazania
Schizofrenia dorosłych (zaostrzenie, podtrzymująca i długotrwała terapia przeciw nawrotom), zaburzenia psychotyczne z objawami produktywnymi (w tym urojenia, halucynacje, automatyzmy) i / lub negatywnymi (płaskość emocjonalna, spadek aktywności społecznej, zubożenie mowy) oraz towarzyszące im zaburzenia afektywne. Choroba afektywna dwubiegunowa u osób dorosłych (monoterapia lub w skojarzeniu z litem lub kwasem walproinowym): ostre epizody maniakalne lub mieszane z objawami psychotycznymi lub bez objawów iz szybko zakończoną postacią zmienić faz.Retsidiv zaburzenie dwubiegunowe (ze skuteczności w leczeniu manii .Depressivnye faz), choroby związane z zaburzeniem dwubiegunowym (w połączeniu z fluoksetyną).
Przeciwwskazania
Okres laktacji. Wiek dzieci do 18 lat. Nadwrażliwość na lek. Lek należy przepisywać ostrożnie w przypadku niewydolności wątroby, przerostu gruczołu krokowego, jaskry z zamkniętym kątem, epilepsji, zahamowania czynności szpiku (w tym leukopenii, neutropenii), chorób mieloproliferacyjnych, zespołu hipereozynofilowego, porażennej niedrożności jelitowej, ciąży.
Stosuj podczas ciąży i laktacji
Ze względu na brak doświadczenia z olanzapiną w czasie ciąży lek należy przepisać w czasie ciąży tylko wtedy, gdy potencjalna korzyść dla pacjenta znacznie przekracza potencjalne ryzyko dla płodu. Pacjentów należy ostrzec, że w przypadku wystąpienia lub zaplanowania ciąży w okresie leczenia olanzapiną, powinni o tym wiedzieć lekarz prowadzący. U noworodków, których matki przyjmowały leki przeciwpsychotyczne (w tym olanzapinę) w trzecim trymestrze ciąży, istnieje ryzyko wystąpienia działań niepożądanych, w tym zaburzeń pozapiramidowych i / lub zespołu odstawienia, których objawy mogą zmieniać się pod względem siły i czasu trwania po urodzeniu. Obserwowano pobudzenie, nadciśnienie i niedociśnienie, drżenie, senność, zespół zaburzeń oddechowych lub zaburzenie odżywiania. Dlatego konieczne jest uważne monitorowanie stanu noworodków. Badanie wykazało, że olanzapina przenika do mleka matki.Średnia dawka otrzymana przez dziecko (mg / kg) po osiągnięciu stężenia równowagi u matki wynosiła 1,8% dawki olanzapiny u matki (mg / kg). Nie zaleca się karmienia piersią podczas leczenia olanzapiną.
Dawkowanie i sposób podawania
Sposób stosowania Lek jest przyjmowany do środka, niezależnie od posiłku, w dawce 5-20 mg / dobę. W przypadku schizofrenii u dorosłych zalecana dawka początkowa wynosi 10 mg / dobę. W ostrej manii związanej z zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi, u dorosłych - 15 mg 1 raz / dobę w monoterapii lub 10 mg 1 raz / dobę w skojarzeniu z preparatami litu lub kwasem walproinowym (leczenie podtrzymujące w tej samej dawce). W przypadku depresji związanej z zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi, u dorosłych - 5 mg 1 raz na dobę w połączeniu z 20 mg fluoksetyny (w razie potrzeby dozwolone są zmiany dawek leków). Pacjenci w podeszłym wieku, pacjenci z czynnikami ryzyka (w tym z ciężką postacią CRF lub umiarkowaną niewydolnością wątroby), z kombinacją czynników ryzyka (płeć żeńska, starość, osoby niepalące), u których można spowolnić metabolizm olanzapiny, zaleca się obniżenie początkowej dawki do 5 mg / dzień.
Efekty uboczne
Częstotliwość występowania działań niepożądanych jest określana następująco bardzo często (≥ 10%), często (≥ 1% i mniej niż 10%), rzadko (≥ 0,1% i mniej niż 1%), rzadko (≥ 0,01% i mniej niż 0,1%), bardzo rzadko (mniej niż 0 0,01%) W badaniach klinicznych bardzo często obserwowano senność i przyrost masy ciała. w 34% - hiperprolaktynemia (łagodna i przemijająca). Objawy kliniczne hiperprolaktynemii były rzadko obserwowane: często zawroty głowy, astenia, akatyzja, zwiększony apetyt, obrzęki obwodowe, niedociśnienie ortostatyczne, suchość błony śluzowej jamy ustnej, zaparcia Rzadko przejściowy, bezobjawowy wzrost aktywności AlAT, ACT. 200 mg / dL (podejrzenie cukrzycy), 160-200 mg / dL (podejrzenie hiperglikemii) u pacjentów z początkowym stężeniem glukozy poniżej 140 mg / dl. Zdarzały się przypadki zwiększenia stężenia trójglicerydów ( i 20 mg / dl w stosunku do wartości wyjściowych) cholesterolu (0,4 mg / dl w stosunku do wartości wyjściowych) bezobjawowe eozynofilia (kilka przypadków) .ui pacjentów z psychozą demencji bardzo często - zaburzenia chodu i spada. często - nietrzymanie moczu i zapalenie płuc u pacjentów z psychozą,indukowany agonista dopaminy w chorobie Parkinsona bardzo często - nasilone objawy parkinsonizmu i omamy.W przypadku pacjentów z manią afektywną dwubiegunową (przyjmujących lek w połączeniu z preparatami litu lub kwasem walproinowym) bardzo często zwiększa się masę ciała, suchość błony śluzowej jamy ustnej, zwiększa apetyt, drżenie . często występujące zaburzenia mowy Poniżej wymieniono działania niepożądane obserwowane w badaniach klinicznych i po wprowadzeniu produktu do obrotu: Układ sercowo-naczyniowy często jest niedociśnieniem ortostatycznym. nieczęsto - bradykardia. bardzo rzadko - żylna choroba zakrzepowo-zatorowa, ze strony układu pokarmowego, często - zaparcie, suchość błony śluzowej jamy ustnej, zwiększony apetyt. rzadko - zapalenie wątroby. bardzo rzadko - zapalenie trzustki, żółtaczka, po stronie metabolicznej często występuje obrzęk obwodowy. bardzo rzadko, śpiączka cukrzycowa, cukrzycowa kwasica ketonowa. hiperglikemia, hipercholesterolemia, hipertriglicerydemia, ze strony układu mięśniowo-szkieletowego bardzo rzadko - rabdomioliza, z układu nerwowego bardzo często - senność. często - akatyzja, zawroty głowy, astenia. rzadko - drgawki, od strony skóry rzadko - wysypka, z układu moczowo-płciowego bardzo rzadko - priapizm, często z układu krwiotwórczego - eozynofilia, rzadko - leukopenia, bardzo rzadko - trombocytopenia, od wskaźników laboratoryjnych bardzo często - hiperprolaktynemia. często - zwiększona aktywność ALT, ACT, hiperglikemia. bardzo rzadko - hiperbilirubinemia, zwiększona aktywność fosforu alkalicznego, inne bardzo często - zwiększenie masy ciała, rzadko - nadwrażliwość na światło, bardzo rzadko - reakcje alergiczne, zespół odstawienia.
Przedawkowanie
Objawy przedawkowania: Bardzo często (częstość ≥10%) objawy przedawkowania olanzapiny to tachykardia, pobudzenie / agresywność, zaburzenie mowy, różne zaburzenia pozapiramidowe i zaburzenia świadomości o różnym nasileniu (od sedacji do śpiączki). Inne istotne klinicznie objawy przedawkowania olanzapiny to: majaczenie, drgawki, złośliwy zespół neuroleptyczny, depresja oddechowa, aspiracja, zwiększone i obniżone ciśnienie krwi, arytmie (mniej niż 2% przypadków przedawkowania) oraz zatrzymanie akcji serca i oddechu.Minimalną dawkę do ostrej śmiertelnej przedawkowania wynosiła 450 mg, maksymalna przedawkowanie dawką korzystny rezultat (przeżycie) - 2 g przedawkowania pomoc medyczna: specyficzne antidotum olanzapiny istnieje. Nie zaleca się prowokowania wymiotów. Można wskazać standardowe procedury przedawkowania (płukanie żołądka, pobranie węgla aktywowanego). Wspólne podawanie aktywowanego węgla drzewnego i olanzapiny olanzapiny wykazały spadek w biodostępności po podaniu aż do 50-60%. Wyświetlanie leczenie objawowe w zależności od stanu klinicznego i monitorowania istotnych funkcji życiowych, w tym korekty zredukowanego ciśnienia krwi, zaburzenia krążenia i utrzymania czynności układu oddechowego. Nie należy stosować adrenaliny, dopaminy i innych agonistów, które są agonistami receptorów beta-adrenergicznych, jak stymulacja tych receptorów może nasilić niedociśnienie. Monitorowanie czynności sercowo-naczyniowej jest konieczne w celu zidentyfikowania możliwych arytmii. Pacjent musi być pod ciągłym nadzorem medycznym, aż do pełnego wyzdrowienia.
Interakcje z innymi lekami
Metabolizm olanzapiny może zmieniać się pod wpływem inhibitorów lub induktorami izoenzymów cytochromu P450, wykazujących specyficzną aktywność przeciw izoenzym CYP1A2. Klirens olanzapiny jest większe u palaczy oraz u pacjentów otrzymujących karbamazepinę (ze względu na zwiększoną aktywność izoenzymu CYP1A2). Potencjalne inhibitory izoenzymu CYP1A2 mogą zmniejszać klirens olanzapiny. Olanzapina jest silnym inhibitorem izoenzymu CYP1A2, tak farmakokinetyki olanzapiny leków, takich jak teofilina, głównie metabolizowany izoenzym CYP1A2 nie ulega zmianie. W badaniach klinicznych wykazano, że pojedyncze podanie dawki olanzapiny tła po terapii leki nie towarzyszyło tłumienia metabolizmu tych leków: imipramina lub jego metabolitu dezypraminy (izoenzymów CYP2D6 CYP3A CYP1A2), warfaryny (izoenzym CYP2C19), teofilinę (izoenzym CYP1A2) lub diazepamu (izoenzym CYP3A4, CYP2C19). Nie było również żadnych oznak interakcji lekowych podczas stosowania olanzapiny w połączeniu z preparatami litu lub biperidenem. Tle stężenia równowagowego farmakokinetyce olanzapiny zmian etanol dodatnich.Jednakże, przyjmując etanol razem z olanzapiną może towarzyszyć nasilenie działania farmakologicznego olanzapiny, na przykład efekt uspokajający. Fluoksetyna (60 mg raz lub 60 mg na dobę przez 8 dni) powoduje zwiększenie maksymalnego stężenia (Cmax) olanzapiny średnio o 16% i zmniejszenie klirensu olanzapiny średnio o 16%. Stopień wpływu tego czynnika jest znacznie gorszy od stopnia nasilenia różnic indywidualnych tych wskaźników, dlatego zwykle nie zaleca się zmiany dawki olanzapiny stosowanej w skojarzeniu z fluoksetyną. Fluwoksamina, inhibitor izofrementu CYP1A2, zmniejsza klirens olanzapiny. Wynikiem tego jest średnie zwiększenie stężenia olanzapiny o Cmax przy podawaniu fluwoksaminy o 54% u kobiet niepalących i 77% u mężczyzn palących, a średnia wartość AUC (pole pod krzywą stężenie-czas) olanzapiny wynosi odpowiednio 52% i 108%. Małe dawki olanzapiny należy podawać pacjentom otrzymującym jednocześnie fluwoksaminę. Badania in vitro z użyciem mikrosomów ludzkiej wątroby wykazały, że olanzapina nieznacznie hamuje tworzenie glukuronidu kwasu walproinowego (głównego szlaku metabolicznego kwasu walproinowego). Kwas walproinowy wpływa również nieznacznie na metabolizm olanzapiny in vitro. Dlatego jest mało prawdopodobne klinicznie istotne interakcje farmakokinetyczne pomiędzy olanzapiną i kwasem walproinowym. Wchłanianie olanzapiny nie zależy od przyjmowania pokarmu. Pojedyncza dawka leków zobojętniających sok żołądkowy lub cymetydyny nie zahamowała biodostępności olanzapiny po podaniu doustnym. Jednoczesne stosowanie węgla aktywnego i olanzapiny zmniejszyło jej biodostępność po spożyciu do 50-60%. Zgodnie z badaniami in vitro z użyciem mikrosomów ludzkiej wątroby, olanzapina wykazała również wyjątkowo mały potencjał hamowania aktywności następujących izoenzymów cytochromu P450: CYP1A2, CYP2C9, CYP2C19, CYP2D6 i CYP3A.v
Instrukcje specjalne
Samobójstwo: Ryzyko prób samobójczych u pacjentów ze schizofrenią i chorobą afektywną dwubiegunową pierwszego typu wynika z chorób wskazanych przez samego siebie. W związku z tym, w kontekście farmakoterapii, konieczne jest uważne monitorowanie tych pacjentów, którzy są szczególnie zagrożeni samobójstwem.Podczas przepisywania olanzapiny należy dążyć do zminimalizowania liczby tabletek przyjmowanych przez pacjenta w celu zmniejszenia ryzyka przedawkowania. ciało, sztywność, zmiana stanu psychicznego i wegetatywnego e naruszenie (niestabilny puls lub ciśnienie krwi, tachykardia, arytmie serca, zwiększone pocenie się). Dodatkowe objawy mogą obejmować zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatynowej, mioglobinurii (rabdomiolizy) i ostrej niewydolności nerek. Klinicznie, objawy złośliwego zespołu neuroleptycznego lub znaczny wzrost temperatury ciała bez innych objawów złośliwego zespołu neuroleptycznego wymagają wycofania wszystkich neuroleptyków, w tym olanzapiny. Późne dyskinezy: W badaniach porównawczych leczenie olanzapiną było istotnie rzadziej związane z rozwojem dyskinez, wymagających korekty medycznej, niż stosowanie atypowych i innych atypowych leków przeciwpsychotycznych. Jednak w przypadku długotrwałej terapii neuroleptycznej należy rozważyć ryzyko późnych dyskinez, a gdy pojawią się oznaki późnej dyskinezy, zaleca się korektę dawek neuroleptycznych. Należy pamiętać, że podczas translacji na nolanzapinę mogą wystąpić objawy późnych dyskinez w wyniku jednorazowej rezygnacji z wcześniejszej terapii. Z biegiem czasu nasilenie tych objawów może się nasilić, a ponadto objawy te mogą się rozwinąć po zaprzestaniu leczenia. Doświadczenia ze starszymi pacjentami z psychozą związaną z otępieniem: Nie ustalono skuteczności olanzapiny u pacjentów w podeszłym wieku z psychozą związaną z otępieniem. W tej kategorii pacjentów w kontrolowanych badaniach klinicznych z placebo częstość przypadków śmiertelnych w grupie olanzapiny była wyższa niż w grupie placebo (odpowiednio 3,5% i 1,5%). Czynniki ryzyka, które mogą predysponować tę grupę pacjentów do wyższej śmiertelności w leczeniu lanzapiny obejmują ponad 80 lat, sedację, łączne stosowanie z benzodiazepinami lub obecność patologii płuc (na przykład zapalenie płuc z aspiracją lub bez aspiracji).Brak jest wystarczających danych do ustalenia różnic w częstości występowania zaburzeń naczyniowo-mózgowych i (lub) śmiertelności (w porównaniu z placebo) i czynników ryzyka w tej grupie pacjentów przyjmujących leki doustne i domięśniowe. Choroba Parkinsona Nie zaleca się stosowania olanzapiny w leczeniu psychoz wywołanych przez agonistów receptora dopaminy w chorobie Parkinsona. W badaniach klinicznych u pacjentów z psychozą wywołaną przez przyjmowanie leku (agonisty receptora dopaminy), choroby Parkinsona, bardzo często obserwowano wzrost objawów parkinsonizmu (≥10%) i częściej niż w grupie placebo. Halucynacje odnotowano również bardzo często (≥10%) i częściej niż w grupie placebo. Zaburzenia czynności wątroby: W niektórych przypadkach olanzapinie, zwykle we wczesnym stadium leczenia, towarzyszył przejściowy, bezobjawowy wzrost aktywności aminotransferaz wątrobowych (aminotransferazy asparaginianowej (ACT) i aminotransferazy alaninowej (ALT) w surowicy. Występowały rzadkie przypadki zapalenia wątroby. Ponadto zgłaszano pojedyncze przypadki cholestatycznych i mieszanych uszkodzeń wątroby. Należy zachować szczególną ostrożność podczas zwiększania aktywności ACT i (lub) ALT w krwi surowicy u pacjentów z niewystarczającą czynnością wątroby, z ograniczoną rezerwą czynności wątroby lub u pacjentów leczonych potencjalnie hepatotoksycznymi lekami. W przypadku zwiększenia aktywności ACT i / lub aktywności AlAT podczas leczenia olanzapiną wymagane jest dokładne monitorowanie pacjenta i, w razie konieczności, zmniejszenie dawki. W przypadku poważnych naruszeń czynności wątroby, ze względu na przyjmowanie olanzapiny, należy przerwać jej stosowanie Hiperglikemia i cukrzyca: Występuje większa częstość występowania cukrzycy u pacjentów ze schizofrenią. Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych, rzadko obserwowano hiperglikemię, dekompensację cukrzycy, aw niektórych przypadkach towarzyszyła jej kwasica ketonowa i śpiączka cukrzycowa, w tym zgon. Zaleca się dokładne monitorowanie kliniczne pacjentów z cukrzycą i pacjentów z czynnikami ryzyka rozwoju cukrzycy.Zmiany profilu lipidowego: Podczas badania kontrolowanego placebo niepożądane zmiany w widmie lipidów obserwowano u pacjentów, którzy otrzymywali lolanzapinę. Zaleca się obserwację kliniczną. Rozwój vnezapnoysmerti ryzyka: doświadczenie kliniczne ze wszystkich leków przeciwpsychotycznych, vklyuchayaolanzapin wykazały podobną zależny od dawki, dvukratnoeuvelichenie ryzyko zgonu z powodu ostrej serdechnoynedostatochnosti, w porównaniu z przypadkami zgonów spowodowanych niewydolnością ostroyserdechnoy nie stosują neyroleptiki.Tserebrovaskulyarnye zdarzeń niepożądanych, w tym udaru, upozhilyh Zaburzenia naczyniowo-mózgowe (np. Udar, przejściowy atak niedokrwienny), w tym W badaniach olanzapiny u pacjentów w podeszłym wieku z psychozą związaną z demencją odnotowano śmiertelne wyniki. Badania Vplatsebo sterowane miał wyższy chastotatserebrovaskulyarnyh zdarzeń niepożądanych u pacjentów z olanzapiny w porównaniu z grupą otrzymującą placebo (1,3% do 0,4%, odpowiednio). Vsepatsienty zaburzenia naczyniowo-mózgowe mają predshestvuyuschiefaktory ryzyko niepożądanych zdarzeń naczyniowo-mózgowych (na przykład zauważono wcześniej sprawę tserebrovaskulyarnogonezhelatelnogo zjawiska lub przemijający atak niedokrwienny, arterialnayagipertenziya, palenie tytoniu) oraz choroby związane i (lub) podawanie leków, czas związany ze zjawiskami tserebrovaskulyarnyminezhelatelnymi. Olanzapina nie jest wskazana w leczeniu pacjentów z psychozą związaną z demencją. Napady drgawkowe Należy zachować ostrożność stosując olanzapinę u pacjentów z drgawkami w wywiadzie lub z wrażliwością na czynniki obniżające próg napadów drgawkowych. U tych pacjentów olanzapina była rzadko leczona olanzapiną. Czynność M-holinoblokowania: W towarzyszących badaniach klinicznych leczeniu olanzapiną rzadko towarzyszyły niepożądane reakcje wywołane przez blokujące receptory cholinergiczne. Jednakże doświadczenie kliniczne olanzapiny upatsientov ze współistniejącymi chorobami jest ograniczone, jednak rekomenduetsyaproyavlyat ostrożność podczas przypisywania olanzapiny pacjentów sklinicheski znaczny rozrost stercza, porażenna, jaskra z zamkniętym kątem stanów ipodobnymi.Blokada receptorów dopaminergicznych: warunki Invitro olanzapiny wykrywa antagonizm dofaminovyhretseptorov Podobnie jak inne leki antypsychotyczne (neuroleptyczne) można teoretycznie zahamować działania lewodopy i innych receptorów agonistovdofaminovyh. Hematologiczne zmiany: Sostorozhnostyu olanzapina powinna być stosowane u pacjentów z niskim soderzhaniemleykotsitov i (lub), neutrofili we krwi; przyjmowanie leków, które mogą powodować neutropenię; z hamowaniem funkcji szpiku kostnego z powodu promieniowania lub chemioterapii; i takzheu pacjentów z eozynofilią i (lub) mieloproliferativnymizabolevaniyami. Na rozwój neutropenią odnotowano głównie prisochetanii olanzapiny z walproinianem. W klinicznej issledovaniyahprimenenie olanzapiny u pacjentów ze agranulocytoza klozapinzavisimoy historii neytropenieyili nie towarzyszyło łamanie retsidivamiukazannyh. Na neutropenii glavnymobrazom, w terapii połączonej z olanzapiną i walproinowego kislotoy.Interval QT: W badaniach klinicznych, często otmechalosklinicheski znaczne wydłużenie odstępu QT (odstęp QT korrektsieyFrideritsiya [QTcF] bolshe500 MS u pacjentów ze stanem wyjściowym pokazatelemQTcF mniej niż 500ms) u pacjentów leczonych olanzapina, pośród otsutstviyaznachimyh różnice w porównaniu z placebo na zjawiskach vozniknoveniyanezhelatelnyh częstotliwości serca. Jednak, podobnie jak w primeneniidrugih przeciwpsychotycznych zaleca soblyudatostorozhnost olanzapiny w połączeniu z lekami zdolnych wydłużenie odcinka QT, a zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku, wrodzone wydłużenia odstępu QT, przewlekła serdechnoynedostatochnostyu, przerostu mięśnia sercowego, hipokalemii igipomagniemiey. Anuluj terapii: W przypadku nagłego przerwania olanzapiny krayneredko (mniej niż 0,01%) odnotowano rozwój ostrej pocenie się, bezsenność, drżenie, lęk, nudności i wymioty. Zatorowa: bardzo rzadko (mniej niż 0,01%) zgłosiło się na rozwoju żylnej choroby zakrzepowo foneterapii olanzapiny. został ustanowić olanzapina związek przyczynowy mezhdupriemom żylna choroba zakrzepowo-zatorowa i. Odnakouchityvaya że pacjenci ze schizofrenią często priobretennyefaktory ryzyko zakrzepicy żylnej jest wymagane oceny provoditsovokupnuyu wszystkich możliwych czynników ryzyka dannogooslozhneniya, w tym unieruchomienia pacjentów i środków zapobiegawczych prinimatneobhodimye.Ogólna aktywność w odniesieniu do ośrodkowego układu nerwowego: Biorąc pod uwagę główny wpływ olanzapiny na ośrodkowy układ nerwowy, należy zachować ostrożność podczas stosowania olanzapiny w połączeniu z innymi lekami o działaniu ośrodkowym i alkoholem. Niedociśnienie ortostatyczne Niedociśnienie ortostatyczne często nie było obserwowane w badaniach klinicznych olanzapiny u osób w podeszłym wieku. Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych, w przypadku pacjentów z olanzapiną w wieku powyżej 65 lat zaleca się okresowe monitorowanie ciśnienia krwi. Masa ciała: Podczas leczenia (do 6 tygodni) ostrej fazy schizofrenii, gdy odsetek pacjentów, u których wystąpił wzrost masy ciała ≥ 7% wartości wyjściowej, różnica była statystycznie istotna i wynosiła 29% olanzapiny i tylko 3% w grupie placebo. Średni przyrost masy ciała u pacjentów przyjmujących olanzapinę w ostrej fazie wynosił 2,8 kg. Wskaźnik masy ciała (BMI) zawsze był klinicznie istotny w badanej grupie. W przypadku długotrwałej terapii schizofreniaolanzapiny, przyrost masy ciała wynosił średnio 5,4 kg, u 56% pacjentów w grupie badanej, masa ciała wzrosła o ponad 7% wartości wyjściowej. W przypadku pacjentów, którzy otrzymali długotrwałą terapię z powodu choroby afektywnej dwubiegunowej, średni przyrost masy ciała wyniósł 3,8 kg, a liczba pacjentów ze wzrostem masy ciała o ponad 7% wynosiła 31%. Hiperprolaktynemia: W kontrolowanych badaniach klinicznych (nie więcej niż 12 tygodni) stwierdzono wzrost poziomu prolaktyny w krwioobiegu u 30% pacjentów w grupie badanej i 10,5% w grupie placebo (kontrola). Poziom wzrostu stężenia prolaktyny był umiarkowany. Zidentyfikowane objawy kliniczne obejmowały: zaburzenia miesiączkowania (często), dysfunkcję seksualną (w szczególności zaburzenia erekcji (u mężczyzn), zmniejszenie lub utratę masy ciała (u mężczyzn i kobiet), nieprawidłowy orgazm) oraz gruczoł mostka (niezbyt często). Dysfagia: Występowanie zaburzeń peryferyjnych przełyku i aspiracji związane jest ze stosowaniem leków przeciwpsychotycznych. Aspiracja zapalenie płuc jest częstą przyczyną zachorowalności i śmiertelności u pacjentów z ciężką chorobą Alzheimera, która wymaga ostrożności w odniesieniu do takich pacjentów Regulacja temperatury ciała: Upośledzona zdolność organizmu do kontrolowania wewnętrznej temperatury ciała jest przypisana do leków przeciwpsychotycznych.Nadaje się uwagę należy soblyudatpatsientam które otrzymują olanzapiny, a zatem jest w warunkach, które zwiększają temperaturę wewnętrzną tela.Naprimer wykonywać forsownych ćwiczeń, podverzhenyvozdeystviyu środowiska o wysokiej temperaturze, prinimayutsovmestno olanzapiny z dowolnym lekiem aktywność santiholinergicheskoy lub są w warunkach dehydratacji (intensywne pot). Dzieci i młodzież poniżej 18 lat: Olanzapina nie jest zalecana do stosowania u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat ze względu na brak wystarczających danych dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa. W badaniach krótkoterminowych, które przeprowadzono u młodzieży w wieku 13-17 lat, zaobserwowano bardziej znaczący wzrost masy ciała oraz zmiany stężenia lipidów i prolaktyny niż w podobnych badaniach u dorosłych. Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i innych mechanizmów Pacjenci przyjmujący olanzapinę powinni zostać ostrzeżeni o niebezpieczeństwach związanych z działaniem mechanizmów, w tym samochodu, ponieważ olanzapina może wywoływać uczucie senności i zawroty głowy.