Plavix 75 mg tabletki 100 sztuk
Condition: New product
1000 Items
Rating:
Be the first to write a review!
More info
Aktywne składniki
Klopidogrel
Formularz zwolnienia
Pigułki
Skład
Hydrosiarczan klopidogrelu (Forma II) 97,875 mg, co odpowiada zawartości klopidogrelu 75 mg Adiuwanty: mannitol - 68,925 mg, makrogol 6000 - 34 mg, celuloza mikrokrystaliczna (o niskiej zawartości wody, 90 μm) - 31 mg, niskopodstawiona hipoliza - 12,9 mg uwodorniony olej rycynowy - 3,3 mg. Skład powłoki filmowej: spadra różowy (laktoza jednowodna, hypromeloza, tytanu dwutlenek (E171), triacetyna, tlenek żelaza czerwony barwnik (E172)) - 7,5 mg, wosk Carnauba - ślady.
Efekt farmakologiczny
Przeciwpłytkowe. Jest to prolek, z którego jeden z aktywnych metabolitów jest inhibitorem agregacji płytek. Aktywny metabolit klopidogrelu selektywnie hamuje wiązanie ADP z receptorem P2Y12 płytek krwi i późniejszą aktywację kompleksu glikoproteiny IIb / IIIa za pośrednictwem ADP, prowadząc do zahamowania agregacji płytek. Z powodu nieodwracalnego wiązania, płytki pozostają niewrażliwe na stymulację ADP przez resztę ich życia (około 7-10 dni), a przywrócenie normalnej funkcji płytek następuje z szybkością odpowiadającą szybkości odnawiania płytek. Agregacja płytek, wywołana przez agonistów innych niż ADP, jest również hamowana z powodu blokady zwiększonej aktywacji płytek uwalnianych przez ADP. Od tworzenie czynnego metabolitu odbywa się przy udziale izoenzymów układu P450, z których niektóre różnią się polimorfizmem lub są hamowane przez inne leki, nie wszyscy pacjenci mogą odpowiednio tłumić płytki krwi. Przy dziennym przyjęciu klopidogrelu w dawce 75 mg od pierwszego dnia podawania obserwuje się znaczące zahamowanie indukowanej przez ADP agregacji płytek krwi, które stopniowo zwiększa się w ciągu 3-7 dni, a następnie przechodzi do stałego poziomu (po osiągnięciu stanu równowagi). W równowadze agregacja płytek jest tłumiona średnio o 40-60%. Po ustaniu klopidogrelu agregację płytek krwi, i czas krwawienia stopniowo powrócił do poziomu wyjściowego średnio w ciągu 5 dni. Klopidogrel jest w stanie zapobiec rozwojowi miażdżycowej zakrzepicy w dowolnej lokalizacji miażdżycowych zmian naczyniowych, w szczególności w uszkodzeniach tętnic mózgowych, wieńcowych lub obwodowych.Badanie kliniczne ACTIVE-A wykazało, że pacjenci z migotaniem przedsionków, którzy mieli co najmniej jeden czynnik ryzyka rozwoju powikłań naczyniowych, ale nie byli w stanie zaakceptować pośrednich antykoagulantów, klopidogrel w połączeniu z kwasem acetylosalicylowym (w porównaniu do przyjmowania wyłącznie kwasu acetylosalicylowego) ) zmniejszyło częstotliwość połączonego udaru, zawału mięśnia sercowego, układowej choroby zakrzepowo-zatorowej poza ośrodkowym układem nerwowym lub śmierci naczyniowej, w większym stopniu zmniejszając ryzyko udaru. Skuteczność klopidogrelu w połączeniu z kwasem acetylosalicylowym wykryto wcześnie i utrzymywała się przez okres do 5 lat. Zmniejszenie ryzyka wystąpienia poważnych powikłań naczyniowych w grupie pacjentów przyjmujących klopidogrel w połączeniu z kwasem acetylosalicylowym wynikało głównie z większego spadku częstości występowania udarów. Ryzyko udaru albo ciężkości przy odbiorze klopidogrelu wraz z kwasem acetylosalicylowym spadła, a także tendencję do zmniejszania częstości występowania mięśnia sercowego w grupie leczonej klopidogrelu w kombinacji z kwasem acetylosalicylowym, ale żadnych różnic w częstości zatorowości OUN lub zgonu. Ponadto stosowanie klopidogrelu w połączeniu z kwasem acetylosalicylowym zmniejszyło całkowitą liczbę dni hospitalizacji z przyczyn sercowo-naczyniowych.
Farmakokinetyka
Wchłanianie: w przypadku jednorazowego i wielokrotnego przyjmowania w dawce 75 mg / dobę klopidogrel jest szybko wchłaniany. Po spożyciu w pojedynczej dawce 75 mg, średnie wartości Cmax niezmienionego klopidogrelu w osoczu krwi osiągane są w ciągu około 45 minut i wynoszą około 2,2-2,5 ng / ml. Zgodnie z wydalaniem metabolitów klopidogrelu w moczu jego wchłanianie wynosi około 50%. Dystrybucja: Klopidogrel in vitro i jego główny nieaktywny metabolit krążący we krwi w sposób odwracalny wiążą się z białkami osocza (odpowiednio 98% i 94%). To wiązanie jest nienasycone do stężenia 100 mg / ml. Metabolizm: Klopidogrel jest w znacznym stopniu metabolizowany w wątrobie. In vitro i in vivo klopidogrel jest metabolizowany na dwa sposoby: pierwszy to hydroliza za pomocą esteraz, z wytworzeniem nieaktywnej pochodnej kwasu karboksylowego (85% krążących metabolitów), druga przez izoenzymy układu cytochromu P450. Początkowo klopidogrel jest metabolizowany do 2-okso-klopidogrelu, który jest pośrednim metabolitem.Późniejszy metabolizm 2-okso-klopidogrelu prowadzi do powstania czynnego metabolitu klopidogrelu, tiolowej pochodnej klopidogrelu. In vitro ten czynny metabolit powstaje głównie przez izoenzym CYP2C19, a także niektóre inne izoenzymy, w tym CYP1A2, CYP2B6 i CYP3A4. Aktywny metabolit tiolowy klopidogrelu, który został wyizolowany w badaniach in vitro, szybko i nieodwracalnie wiąże receptory płytkowe, blokując w ten sposób agregację płytek krwi. Cmax aktywnego metabolitu klopidogrelu po podaniu pojedynczej dawki w dawce nasycającej 300 mg jest 2 razy większe niż po 4 dniach od podania dawki podtrzymującej klopidogrelu 75 mg. Cmax jest osiągane w ciągu około 30-60 minut. Wycofanie: W ciągu 120 godzin po przyjęciu klopidogrelu znakowanego węglem 14C przez człowieka około 50% radioaktywności jest wydalane przez nerki z moczem, a około 46% jest wydalane z jelita przez kał. Po podaniu pojedynczej doustnej dawki 75 mg T1 / 2 klopidogrel wynosi około 6 godzin Po podaniu pojedynczej dawki i powtarzanych dawkach klopidogrelu T1 / 2 głównego krążącego nieaktywnego metabolitu wynosi 8 godzin. Farmakogenetyka: Są one utworzone jako aktywne metabolit i pośredni metabolit to 2-okso-klopidogrel. Farmakokinetyka i działanie przeciwpłytkowe aktywnego metabolitu klopidogrelu w badaniu agregacji płytek krwi ex vivo różnią się w zależności od genotypu izoenzymu CYP2C19. Allel genu CYP2C19 * 1 odpowiada w pełni funkcjonalnemu metabolizmowi, podczas gdy allele genów CYP2C19 * 2 i CYP2C19 * 3 są niefunkcjonalne. Allele genów CYP2C19 * 2 i CYP2C19 * 3 są odpowiedzialne za zmniejszenie metabolizmu u większości rasy białej (85%) i rasy mongoloidalnej (99%). Inne allele, które są związane z brakiem lub zmniejszeniem metabolizmu są mniej powszechne i obejmują, ale nie wyłącznie, allele genu CYP2C19 * 4, * 5, * 6, * 7 i * 8. Pacjenci z niską aktywnością izoenzymu CYP2C19 powinni mieć wyżej wymienione dwa allele genów z utratą funkcji. Opublikowana częstość fenotypów dla ludzi z niskim izoenzymem CYP2C19 wynosi 2% dla rasy kaukaskiej, 4% dla Negroidów i 14% dla chińczyków. Istnieją specyficzne testy mające na celu ustalenie, czy pacjent ma genotyp izoenzymu CYP2C19. Według badania przekrojowego (40 ochotników), które obejmowało osoby o bardzo wysokiej, wysokiej, pośredniej i małej aktywności izoenzymu CYP2C19,nie stwierdzono istotnych różnic w ekspozycji na aktywny metabolit oraz w średnich wartościach hamowania agregacji płytek (IAT) indukowanych przez ADP u ochotników z bardzo wysokim, wysokim i pośrednim izoenzymem CYP2C19. U ochotników o niskiej aktywności izoenzymu CYP2C19 ekspozycja aktywnego metabolitu była zmniejszona o 63-71% w porównaniu z osobnikami o wysokiej aktywności izoenzymu CYP2C19. Podczas stosowania schematu leczenia dawką 300 mg, dawka nasycająca / dawka podtrzymująca 75 mg (300 mg / 75 mg) u ochotników o niskiej aktywności izoenzymu CYP2C19, działanie przeciwpłytkowe zmniejszyło się ze średnimi wartościami IAT wynoszącymi 24% (po 24 godzinach) i 37% (w dniu 5 leczenie) w porównaniu z IAT wynoszącym 39% (po 24 godzinach) i 58% (w dniu 5 leczenia) u ochotników z wysoką aktywnością izoenzymu CYP2C19 i 37% (w ciągu 24 godzin) i 60% (w dniu 5 leczenia) u ochotników pośrednia aktywność izoenzymu CYP2C19. Gdy ochotnicy o niskiej aktywności izoenzymu CYP2C19 otrzymali schemat leczenia 600 mg dawki nasycającej / 150 mg dawki podtrzymującej (600 mg / 150 mg), ekspozycja na czynny metabolit była wyższa niż przy schemacie leczenia 300 mg / 75 mg. Ponadto, IAT wynosił 32% (po 24 godzinach) i 61% (w piątym dniu leczenia), który był większy niż u ludzi z niskim izoenzymem CYP2C19, którzy otrzymali schemat leczenia 300 mg / 75 mg, i był podobny do tego w grupach pacjentów. o wyższej intensywności metabolizmu CYP2C19, leczonych schematem leczenia 300 mg / 75 mg. Jednak w badaniach uwzględniających wyniki kliniczne nie ustalono jeszcze schematu dawkowania klopidogrelu u pacjentów z tej grupy (pacjentów z niską aktywnością izoenzymu CYP2C19). Podobnie do wyników tego badania, metaanaliza 6 badań, które obejmowały dane od 335 ochotników, którzy otrzymali klopidogrel i byli w stanie osiągnąć stężenia równowagi, wykazała, że w porównaniu z ochotnikami z wysokim izoenzymem CYP2C19, u ochotników o pośredniej aktywności izoenzymu CYP2C19, ekspozycja na czynny metabolit zmniejszyła się o 28%, a u ochotników o niskiej aktywności izoenzymu CYP2C19 - o 72%, podczas gdy IAT zmniejszyła się, z różnicami w IAT odpowiednio o 5,9% i 21,4%. Nie przeprowadzono oceny wpływu genotypu CYP2C19 na wyniki kliniczne u pacjentów leczonych klopidogrelem w prospektywnych, randomizowanych, kontrolowanych badaniach. Jednak obecnie istnieje kilka retrospektywnych analiz.Wyniki genotypowania są dostępne w następujących badaniach klinicznych: CURE, CHARISMA, CLARITY-TIMI 28, TRITON-TIMI 38 i ACTIVE-A, a także w kilku opublikowanych badaniach kohortowych. W badaniu TRITON-TIMI w 38 i 3 badaniach kohortowych (Collet, Sibbing, Giusti) pacjenci z grupy złożonej o pośredniej lub małej aktywności izoenzymu CYP2C19 wykazywali większą częstość powikłań sercowo-naczyniowych (zgon, zawał mięśnia sercowego i udar) lub zakrzepicę w stencie w porównaniu z z tymi u pacjentów z wysoką aktywnością izoenzymu CYP2C19. W badaniu CHARISMA i jednym badaniu kohortowym (Simon) wzrost częstości powikłań sercowo-naczyniowych obserwowano tylko u pacjentów z niską aktywnością izoenzymu CYP2C19 (w porównaniu z aktywnością izoenzymu CYP2C19). W badaniu CURE, CLARITY, ACTIVE-A i jednym z badań kohortowych (Trenk) nie obserwowano zwiększenia częstości powikłań sercowo-naczyniowych w zależności od intensywności metabolizmu CYP2C19. Farmakokinetyka w szczególnych sytuacjach klinicznych: Farmakokinetyka aktywnego metabolitu klopidogrelu nie była badana w tych grupach pacjentów. Pacjenci w podeszłym wieku. Starsi wolontariusze (w wieku powyżej 75 lat) nie wykazywali różnic pod względem agregacji płytek krwi i czasu krwawienia w porównaniu z młodymi ochotnikami. Dostosowanie dawki nie jest wymagane u osób w podeszłym wieku. Dzieci Brak danych. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek. Po wielokrotnych dawkach klopidogrelu w dawce 75 mg / dobę u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (CC od 5 ml / min do 15 ml / min) hamowanie indukowanej przez ADP agregacji płytek było mniejsze (o 25%) w porównaniu z u zdrowych ochotników jednak wydłużenie czasu krwawienia było podobne do wydłużenia czasu zdrowych ochotników, którzy otrzymywali klopidogrel w dawce 75 mg / dobę. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby. Po codziennym przyjęciu klopidogrelu przez 10 dni w dawce 75 mg na dobę u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby hamowanie indukowanej przez ADP agregacji płytek było podobne jak u zdrowych ochotników. Średni czas krwawienia był również porównywalny w obu grupach. Wyścig. Częstość występowania alleli genów izoenzymu CYP2C19, które determinują pośrednią i niską aktywność tego izoenzymu, różni się w przypadku przedstawicieli różnych grup rasowych.Istnieją ograniczone dane literaturowe na temat ich rozpowszechnienia wśród członków rasy mongoloidalnej, które nie pozwalają im na oszacowanie wartości genotypowania izoenzymu CYP2C19 w rozwoju powikłań niedokrwiennych.
Wskazania
Zapobieganie powikłaniom miażdżycowo-zakrzepowym: - u dorosłych pacjentów z zawałem mięśnia sercowego (z receptą od kilku dni do 35 dni), z udarem niedokrwiennym (z zaleceniem od 7 dni do 6 miesięcy), ze zdiagnozowaną okluzyjną chorobą tętnic obwodowych - u dorosłych pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym bez uniesienia odcinka ST (niestabilna dławica piersiowa lub zawał mięśnia sercowego bez załamka Q), w tym u pacjentów poddanych stentowaniu przezskórnej interwencji wieńcowej (w połączeniu z kwasem acetylosalicylowym) - w pacjenci z ostrym zespołem wieńcowym z uniesieniem odcinka ST (ostry zawał mięśnia sercowego) z leczeniem farmakologicznym i możliwością trombolizy (w połączeniu z kwasem acetylosalicylowym). z migotaniem przedsionków (migotanie przedsionków), które mają co najmniej jeden czynnik ryzyka rozwoju powikłań naczyniowych, nie mogą przyjmować pośrednich antykoagulantów i a ryzyko krwawienia (w połączeniu z kwasem acetylosalicylowym).
Przeciwwskazania
- nadwrażliwość na klopidogrel lub którykolwiek z pomocniczych składników leku - ciężka niewydolność wątroby - ostre krwawienie, np. krwawienie z wrzodu trawiennego lub krwotok śródczaszkowy - rzadko występująca dziedziczna nietolerancja galaktozy, niedobór laktazy i zespół złego wchłaniania glukozy-galaktozy; ) - dzieci i młodzież w wieku do 18 lat (bezpieczeństwo i skuteczność nie zostały ustalone) Z ostrożnością- przy umiarkowanej wątrobie niewydolność wewnątrzgałkowa, w której możliwa jest predyspozycja do krwawienia (ograniczone doświadczenie kliniczne w stosowaniu) .- Niewydolność nerek (ograniczone doświadczenie kliniczne w stosowaniu) .- W chorobach, w których występuje predyspozycja do rozwoju krwawienia (w szczególności żołądkowo-jelitowego lub śródgałkowego),a zwłaszcza przy równoczesnym stosowaniu leków, które mogą powodować uszkodzenie błony śluzowej przewodu pokarmowego (takich jak ASA i NLPZ) .- u pacjentów, którzy mają zwiększone ryzyko krwawienia (z powodu urazu, zabiegu chirurgicznego lub innych stanów patologicznych), oraz u pacjentów otrzymujących ASK, heparynę, warfarynę, inhibitory glikoproteiny IIb / IIIa, NLPZ, Włącznie. selektywne inhibitory COX-2, a także inne leki, których stosowanie wiąże się z ryzykiem krwawienia, selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) .- Stosowane jednocześnie z lekami, które są substratami izoenzymu CYP2C8 (repaglinid, paklitaksel) .- U pacjentów z niska aktywność izoenzymu CYP2C19.- ze wskazaniami w historii reakcji alergicznych i hematologicznych na inne tienopirydyny, takich jak tiklopidyna, prasagrel (możliwość alergii krzyżowej) ich reakcje hematologiczne) .- Po niedawnej historii przejściowego krążenia mózgowego lub udaru niedokrwiennego (w połączeniu z ASA).
Dawkowanie i sposób podawania
Lek przyjmuje się doustnie, niezależnie od posiłku. Dorośli i pacjenci w podeszłym wieku z prawidłową czynnością izoenzymu CYP2C19 Zawał mięśnia sercowego, udar niedokrwienny mózgu i rozpoznana okluzja tętnic obwodowych: Lek jest przepisywany w dawce 75 mg 1 raz na dobę. Ostry zespół wieńcowy bez uniesienia odcinka ST (niestabilna dławica piersiowa, zawał mięśnia sercowego bez załamka Q): Leczenie klopidogrelem należy rozpocząć od pojedynczej dawki 300 mg, a następnie kontynuować w dawce 75 mg 1 raz na dobę (w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym w 75 r.). - 325 mg / dzień). Ponieważ stosowanie kwasu acetylosalicylowego w wyższych dawkach wiąże się ze zwiększonym ryzykiem krwawienia, zalecana dawka kwasu acetylosalicylowego do tego wskazania nie przekracza 100 mg. Optymalny czas trwania leczenia nie został oficjalnie określony. Te badania kliniczne potwierdzają lek do 12 miesięcy, a maksymalny korzystny efekt zaobserwowano po 3 miesiącach leczenia. Ostry zespół wieńcowy z uniesieniem odcinka ST (ostry zawał mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST): Klopidogrel należy przyjmować jednorazowo w dawce 75 mg 1 raz na dobę z początkową pojedynczą dawką klopidogrelu 300 mg w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym i trombolitami oraz bez połączenia z trombolitami. .U pacjentów w wieku powyżej 75 lat leczenie klopidogrelem należy rozpoczynać bez stosowania dawki nasycającej. Leczenie skojarzone rozpoczyna się jak najszybciej po wystąpieniu objawów i trwa przez co najmniej 4 tygodnie. Nie badano skuteczności połączenia klopidogrelu i kwasu acetylosalicylowego w tym wskazaniu w ciągu 4 tygodni. Migotanie przedsionków (migotanie przedsionków): Klopidogrel należy przyjmować 1 raz na dobę w dawce 75 mg. W połączeniu z klopidogrelem należy rozpocząć i kontynuować przyjmowanie kwasu acetylosalicylowego (75-100 mg / dobę). Pomijanie następnej dawki: Jeśli minęło mniej niż 12 godzin po pominięciu kolejnej dawki, należy natychmiast przyjąć pominiętą dawkę leku, a następnie przyjąć kolejną dawkę o zwykłej porze. Jeśli minęło więcej niż 12 godzin od pominięcia kolejnej dawki, pacjent powinien przyjąć następną dawkę o zwykłej porze (nie należy przyjmować podwójnej dawki). Pacjenci z genetycznie zmniejszoną aktywnością izoenzymu CYP2C19 Niska aktywność izoenzymu CYP2C19 jest związana ze zmniejszeniem działania przeciwpłytkowego klopidogrelu. Sposób stosowania leku w wyższych dawkach (600 mg - dawka nasycająca, następnie 150 mg 1 raz / dobę) u pacjentów z niską aktywnością izoenzymu CYP2C19 zwiększa działanie przeciwpłytkowe klopidogrelu. Jednak obecnie badania kliniczne, które uwzględniają wyniki kliniczne, nie wykazały optymalnego schematu dawkowania klopidogrelu u pacjentów z jego zmniejszonym metabolizmem z powodu genetycznie określonej niskiej aktywności izoenzymu CYP2C19. Specjalne grupy pacjentów: Osoby w podeszłym wieku (w wieku powyżej 75 lat) w porównaniu z młodymi ochotnikami nie wykazały różnic w agregacji płytek krwi i czasie krwawienia. Dostosowanie dawki u pacjentów w podeszłym wieku nie jest wymagane. Nie ma doświadczenia w stosowaniu leku u dzieci. Po wielokrotnych dawkach klopidogrelu w dawce 75 mg / dobę u pacjentów z ciężkim uszkodzeniem nerek (CC od 5 do 15 ml / min), hamowanie indukowanej przez ADP agregacji płytek (25%) było niższe w porównaniu do aktywności u zdrowych ochotników, ale wydłużenie czasu krwawienia był podobny do zdrowych ochotników, którzy otrzymywali klopidogrel w dawce 75 mg / dobę. Ponadto wszyscy pacjenci mieli dobrą tolerancję.Po przyjęciu klopidogrelu w dawce dobowej 75 mg na dobę przez 10 dni u pacjentów z ciężkim uszkodzeniem wątroby hamowanie indukowanej przez ADP agregacji płytek było podobne jak u zdrowych ochotników. Średni czas krwawienia był również porównywalny w obu grupach. Pacjenci o różnym pochodzeniu etnicznym. Częstość występowania alleli genów izoenzymu CYP2C19, odpowiedzialnych za pośredni i zmniejszony metabolizm klopidogrelu do jego czynnego metabolitu, różni się w przypadku przedstawicieli różnych grup etnicznych. Dostępne są jedynie ograniczone dane dotyczące przedstawicieli rasy mongoloidalnej w celu oceny wpływu genotypu izoenzymu CYP2C19 na wyniki kliniczne. Pacjenci to kobiety i mężczyźni. W małym badaniu porównawczym farmakodynamicznych właściwości klopidogrelu u kobiet i mężczyzn, kobiety odczuwały mniejszą inhibicję indukowanej ADP agregacji płytek, ale nie było różnic w wydłużaniu czasu krwawienia. W dużym kontrolowanym badaniu CAPRIE (klopidogrel versus kwas acetylosalicylowy u pacjentów zagrożonych wystąpieniem powikłań niedokrwiennych) częstość występowania objawów klinicznych, innych działań niepożądanych oraz nieprawidłowych parametrów klinicznych i laboratoryjnych była taka sama zarówno u mężczyzn, jak iu kobiet.
Recepta
Tak