Rexetine tabletki 20 mg 30 sztuk
Condition: New product
999 Items
Rating:
Be the first to write a review!
More info
Aktywne składniki
Paroksetyna
Formularz zwolnienia
Pigułki
Skład
Składnik aktywny: paroksetyna. Stężenie substancji czynnej (mg): 20 mg
Efekt farmakologiczny
Lek wpływa na centralny układ nerwowy i jest stosowany w leczeniu depresji i związanego z nią lęku, a także w leczeniu obsesji, zaburzeń lękowych, fobii społecznej i zaburzeń stresu pourazowego (na przykład wypadków drogowych, urazów, klęsk żywiołowych), a także w leczeniu uogólnionego lęku frustracja. Lek może być skutecznie stosowany w przypadku agorafobii (w postaci zaburzeń panicznych, gdy pacjent boi się tłumu). Stężenie serotoniny w organizmie determinuje nastrój osoby. Zmniejszony poziom serotoniny w mózgu może prowadzić do depresji. Aktywny składnik leku Rexetin normalizuje poziom serotoniny w ośrodkowym układzie nerwowym. Brak uzależnienia od narkotyku oznacza, że nie będziesz uzależniony od leku w celu jego długotrwałego stosowania.
Farmakokinetyka
Wchłanianie: Po podaniu doustnym paroksetyna jest dobrze wchłaniana i ulega zasadniczemu metabolizmowi. Ze względu na przedukładowy metabolizm leku, ilość substancji czynnej, która weszła do krążenia ogólnoustrojowego, jest mniejsza niż ilość leku, który został wchłonięty w przewodzie pokarmowym, dlatego całkowita biodostępność jest różna. Zastosowanie wyższych pojedynczych dawek lub wielokrotnego stosowania prowadzi do częściowego nasycenia pierwotnego metabolizmu i zmniejszenia klirensu osocza. Jednoczesne podawanie leku z pokarmem nie wpływa na jego wchłanianie i dalszą farmakokinetykę leku. Regularnie przyjmowany w dawce 20 mg / dobę, stężenie w osoczu wynosi 12-90 ng / ml (średnio 41 ng / ml), a czas osiągnięcia maksymalnego stężenia wynosi 3-7 godzin (średnio 5 godzin). Dystrybucja: Paroksetyna jest szeroko rozprowadzana w tkankach organizmu, w tym ośrodkowym układzie nerwowym (średnia objętość dystrybucji wynosi 10-20 l / kg, tylko 1% leku pozostaje w osoczu krwi). Paroksetyna przenika do mleka matki i poprzez łożysko. W terapeutycznych stężeniach paroksetyny we krwi wiązanie z białkami osocza wynosi 95%.Nie stwierdzono korelacji między stężeniem paroksetyny w osoczu a efektem klinicznym (działania niepożądane). Biotransformacja: Paroksetyna jest metabolizowana głównie w wątrobie. Główne metabolity są spolaryzowane i związane z nimi produkty utleniania i metylacji. Dominują formy związane z kwasem glukuronowym lub grupą siarczanową. Aktywność farmakologiczna głównego metabolitu wynosi około 1/50 aktywności związku macierzystego: w ten sposób metabolit praktycznie nie wykazuje aktywności biologicznej. Metabolizm paroksetyny związany jest z układem cytochromu P450 2D6. Eliminacja: paroksytyna T1 / 2 waha się od 6 do 71 godzin, średnio około 1 dnia. Stężenie w osoczu w stanie równowagi osiąga 7-14 dni po rozpoczęciu leczenia, a farmakokinetyka nie zmienia się wraz z długotrwałą terapią. Około 64% paroksetyny jest wydalane z moczem (2% - niezmienione, 62% - w postaci metabolitów); około 36% - z kałem (prawdopodobnie z żółcią), głównie w postaci metabolitów, mniej niż 1% jest wydalane z kałem w postaci niezmienionej.
Wskazania
Używaj ściśle zgodnie z zaleceniami lekarza, aby uniknąć komplikacji! Depresja różnych etiologii, w tym stanów związanych z lękiem. Zaburzenie obsesyjno-kompulsywne (zespół obsesyjno-kompulsywny). Zaburzenia lękowe, w tym strach przed byciem w tłumie (agorafobia). Fobia społeczna Uogólnione zaburzenie lękowe (GAD). Pourazowe zaburzenie stresu. Jest również stosowany jako część leczenia przeciwwstrząsowego.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na składniki leku w historii. Leczenie inhibitorami monoaminooksydazy (MAO) i okresem po zaprzestaniu leczenia inhibitorami MAO przez dwa tygodnie. Ciąża i laktacja. Nie badano bezpieczeństwa paroksetyny podczas ciąży, dlatego nie należy jej stosować w czasie ciąży i laktacji, chyba że z medycznego punktu widzenia potencjalne korzyści z leczenia przeważają nad możliwym ryzykiem związanym z przyjmowaniem leku. Wiek dzieci do 18 lat (z powodu braku doświadczenia klinicznego).
Środki ostrożności
Wpływ leku na zdolność prowadzenia pojazdów i inne mechanizmy.Na początku leczenia lekiem Rexetin nie można prowadzić samochodu ani pracować na niebezpiecznych maszynach, dopóki lekarz na to nie pozwoli.
Stosuj podczas ciąży i laktacji
Jeśli jesteś w ciąży lub karmisz piersią, przed zażyciem leku skonsultuj się z lekarzem. Jeśli zażywasz lek Rexetin i chcesz zajść w ciążę, skonsultuj się z psychiatrą.
Dawkowanie i sposób podawania
Reksetynę należy przyjmować raz na dobę, najlepiej rano, podczas posiłków, bez żucia. Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwdepresyjnych, w zależności od stanu klinicznego pacjenta, dawkę leku można zmienić po dwóch do trzech tygodni. W przypadku depresji zalecana dawka dobowa wynosi 20 mg. Podobnie jak w przypadku stosowania innych leków przeciwdepresyjnych, efekt ten w większości przypadków rozwija się stopniowo. U niektórych pacjentów może być konieczne zwiększenie dawki leku. W zależności od odpowiedzi pacjenta na leczenie, dzienną dawkę można zwiększyć o 10 mg w odstępach jednego tygodnia, aż do uzyskania efektu terapeutycznego. maksymalna dawka dobowa wynosi 50 mg. W zaburzeniach obsesyjno-kompulsywnych (zespół obsesyjny) początkowa dawka wynosi 20 mg na dobę. Dawkę można zwiększyć o 10 mg raz na tydzień, aż do uzyskania pożądanej odpowiedzi terapeutycznej. Maksymalna dawka dobowa wynosi zwykle 40 mg, ale nie powinna przekraczać 60 mg. W przypadku zaburzeń lękowych zalecana dawka terapeutyczna wynosi 40 mg na dobę. Leczenie należy rozpoczynać od małej dawki (10 mg na dobę), z tygodniowym wzrostem dawek o 10 mg na dobę, aż do uzyskania pożądanego efektu. Maksymalna dawka dobowa nie powinna przekraczać 60 mg. Zalecana niska dawka początkowa leku wynika z możliwości czasowego zwiększenia intensywności objawów choroby na początku leczenia. W przypadku fobii społecznej można rozpocząć leczenie dawką 20 mg na dobę. Jeśli po dwutygodniowym okresie leczenia nie nastąpi znacząca poprawa stanu pacjenta, dawkę leku można zwiększyć co tydzień o 10 mg, aby osiągnąć pożądany efekt. Maksymalna dawka dobowa nie powinna przekraczać 50 mg. W leczeniu podtrzymującym zazwyczaj wystarcza dawka dzienna 20 mg. W przypadku uogólnionych zaburzeń lękowych: Zalecana dawka terapeutyczna wynosi 20 mg na dobę.W zależności od reakcji pacjenta na leczenie dawkę dobową można stopniowo zwiększać o 10 mg. maksymalna dawka dobowa wynosi 50 mg. W przypadku zaburzeń związanych ze stresem pourazowym: Zalecana dawka terapeutyczna wynosi 20 mg na dobę. W zależności od odpowiedzi pacjenta na leczenie, dzienna dawka może być zwiększana okresowo o 10 mg, maksymalna dzienna dawka wynosi 50 mg. W zależności od stanu klinicznego pacjenta, aby zapobiec możliwości nawrotu, należy przeprowadzić terapię podtrzymującą. Ten kurs po ustąpieniu objawów depresji może wynosić 4-6 miesięcy oraz z zaburzeniami obsesyjno-lękowymi i nie tylko. Podobnie jak w przypadku stosowania innych leków psychotropowych, należy unikać nagłego przerwania przebiegu leczenia. (Patrz: Efekty uboczne). U pacjentów osłabionych i starszych poziom leku w surowicy może wzrosnąć powyżej zwykłego poziomu, dlatego zalecana dawka początkowa wynosi 10 mg na dobę. Dawka ta może być zwiększona o 10 mg raz na tydzień, w zależności od stanu pacjenta. Maksymalna dawka nie powinna przekraczać 40 mg na dobę. Dzieci z powodu braku doświadczenia klinicznego lek nie jest pokazany. Przy nerkowym (klirens kreatyniny poniżej 30 ml na minutę) lub niewydolności wątroby stężenie paroksetyny w osoczu krwi wzrasta, dlatego zalecana dzienna dawka leku w tych przypadkach wynosi 20 mg. Dawka ta może być zwiększona w zależności od stanu pacjenta, ale konieczne jest dążenie do utrzymania dawki na najniższym możliwym poziomie.
Efekty uboczne
Zmniejsza się częstotliwość występowania i nasilenia działań niepożądanych w procesie leczenia, dlatego wraz z ich rozwojem, w większości przypadków możliwe jest kontynuowanie przyjmowania leku. Działania uboczne na narządy i układy (jako procent wykrytej proporcji całkowitej liczby pacjentów otrzymujących to leczenie). Ze strony przewodu pokarmowego wątroba: Nudności (12%). czasami zaparcie, biegunka, utrata apetytu. Rzadki wzrost w testach czynności wątroby. czasami ciężka dysfunkcja wątroby. Pomiędzy przyjmowaniem paroksetyny a zmianą aktywności enzymów wątrobowych związek przyczynowy nie został udowodniony, ale w przypadku nieprawidłowej czynności wątroby zaleca się przerwanie paroksetyny. Od strony centralnego układu nerwowego: senność (9%). drżenie (8%).ogólne osłabienie i zmęczenie (7%). bezsenność (6%). w niektórych przypadkach ból głowy, drażliwość, parestezje, zawroty głowy, somnambulizm. W rzadkich przypadkach obserwowano zaburzenia pozapiramidowe i dystonia twarzoczaszki. Zaburzenia pozapiramidowe występują przede wszystkim we wcześniejszym intensywnym stosowaniu neuroleptyków. Rzadko obserwowano napady padaczkowe charakterystyczne dla leczenia innymi lekami przeciwdepresyjnymi. zwiększone ciśnienie wewnątrzczaszkowe. Ze strony autonomicznego układu nerwowego: zwiększone pocenie (9%), suchość w jamie ustnej (7%). Od zmysłów: W niektórych przypadkach zaburzenia widzenia, rozszerzenie źrenic. rzadko jest to atak ostrej jaskry. Od układu sercowo-naczyniowego: W niektórych przypadkach opisywany tachykardia, zmiany EKG, labilność ciśnienia krwi, omdlenia. Zaburzenia narządu rodnego i układu moczowego: Zaburzenia wytrysku (13%), w niektórych przypadkach zmiana libido, rzadko trudności w oddawaniu moczu. Brak równowagi elektrolitowej: W niektórych przypadkach stwierdzono znaczną hiponatremię z rozwojem obrzęku obwodowego, zaburzeniami świadomości lub objawami padaczkowymi. Po odstawieniu leku poziom sodu we krwi ulega normalizacji. W niektórych przypadkach stan ten rozwinął się z powodu nadprodukcji hormonu antydiuretycznego. Większość tych przypadków zaobserwowano u pacjentów w podeszłym wieku, którzy oprócz paroksetyny otrzymywali leki moczopędne i inne. Reakcje skórne i nadwrażliwości: W rzadkich przypadkach opisano przekrwienie skóry, krwotoki podskórne, obrzęk twarzy i kończyn, reakcje anafilaktyczne (pokrzywka, skurcz oskrzeli, obrzęk naczynioruchowy), swędzenie skóry. Inne: W pojedynczych przypadkach odnotowano miopatie, bóle mięśniowe, hiperglikemię, rzadko hiperprolaktynemię, mlekotok, hipoglikemię, gorączkę i rozwój stanu grypopodobnego. Małopłytkowość rzadko rozwija się, ale związek przyczynowy z zażyciem leku nie został udowodniony. Przyjmowaniu paroksetyny może towarzyszyć wzrost lub zmniejszenie masy ciała. Opisano kilka przypadków zwiększonego krwawienia (patrz Ostrzeżenia). Paroksetyna, w porównaniu z tricyklicznymi lekami przeciwdepresyjnymi, ma mniejszą szansę wywołać suchość w jamie ustnej, zaparcia i senność.Nagłe odstawienie leku może powodować zawroty głowy, zaburzenia wrażliwości (np. Parestezje), lęk, zaburzenia snu, pobudzenie, drżenie, nudności, pocenie się i splątanie, dlatego też należy przerwać leczenie farmakologiczne stopniowo, zaleca się zmniejszenie dawki co drugi dzień.
Przedawkowanie
Lek jest dobrze tolerowany przez pacjentów, jednak przy przyjmowaniu leku w dawce większej niż 2000 mg lub w połączeniu z lekami zwiększającymi stężenie paroksetyny w osoczu i jego toksyczność, możliwe jest wystąpienie ostrego zatrucia. U pacjentów z ostrym zatruciem obserwowano nudności, wymioty, drżenie kończyn, rozszerzenie źrenic, suchość w jamie ustnej. Ponadto może wystąpić stan podniecenia lub, przeciwnie, senność, zawroty głowy, zaczerwienienie skóry twarzy i górnej części ciała. W monoterapii lekami nie zaobserwowano żadnych skutków zagrażających życiu pacjenta, nawet przy znacznej nadwyżce dawki. Nie ma konkretnego antidotum. Objawowe leczenie. Konieczne jest monitorowanie ważnych funkcji, aby zapewnić przepuszczalność dróg oddechowych. Pokazano płukanie żołądka, biorąc enterosorbenty i tlenoterapię.
Interakcje z innymi lekami
Zawsze należy poinformować lekarza, jeśli pacjent przyjmuje inne leki wraz z lekiem Rexetine, ponieważ może to znacząco zmienić skuteczność leków. Dlatego nie można przyjmować innych leków bez recepty lekarskiej. Zwracamy uwagę na to, że gdy pojawia się wysypka lub duszność, należy przerwać stosowanie leku i natychmiast skonsultować się z lekarzem. Stosowanie leku Rexetine z jedzeniem i piciem. Podczas leczenia lekiem Rexetin należy unikać spożywania alkoholu.
Instrukcje specjalne
Stosowanie leku u dzieci i młodzieży do 18 lat. Zazwyczaj lek Rexetine nie jest stosowany w leczeniu dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. Ważne jest, aby pamiętać, że stosowaniu leków należących do tej grupy u pacjentów poniżej 18 roku życia towarzyszy zwiększone ryzyko myśli i prób popełnienia samobójstwa, a także zachowania wrogie (charakteryzujące się chamstwem, oporem, złością). Mimo to lekarz w interesie pacjenta może wyznaczyć pacjentów Rexetin w wieku poniżej 18 lat. Jeśli lekarz przepisał lek Rexetin pacjentowi w wieku poniżej 18 lat i masz jakiekolwiek pytania w tym zakresie, zapytaj lekarza o wszelkie pytania.Należy poinformować lekarza, jeśli pacjent w wieku poniżej 18 lat przyjmujący lek Rexetin rozwinie się lub pogorszy powyższe objawy. Ponadto należy zauważyć, że wpływ długotrwałego podawania leku Rexetin na wzrost, rozwój, zachowanie i myślenie dzieci i młodzieży w tej grupie wiekowej nie został jeszcze udowodniony.
Recepta
Tak