Sildenafil Verte tabletki powlekane 50 mg N1
Condition: New product
1000 Items
Rating:
Be the first to write a review!
More info
Aktywne składniki
Sildenafil
Formularz zwolnienia
Pigułki
Skład
Jedna kapsułka o przedłużonym uwalnianiu zawiera: Substancję chlorowodorku tamsulozyny w postaci 0,2% - 200,0 mg [substancja czynna: chlorowodorek tamsulozyny - 0,4 mg; zaróbki: kulki cukru (sacharoza 99%, hypromeloza 1%) - 190,0 mg, kopolimer kwasu metakrylowego - 4,8 mg, etyloceluloza - 4,0 mg, glikol polietylenowy - 0,8 mg]. Twarde kapsułki żelatynowe: dwutlenek tytanu - 1,0%, tlenek żelaza żółty (tlenek żelaza) - 0,27%, niebieski opatentowany barwnik - 0,015%, żelatyna - do 100%.
Efekt farmakologiczny
Syldenafil jest silnym selektywnym inhibitorem monofosforanu cykloguanozyny (cGMP) fosfodiesterazy typu 5 (PDE5). Przywraca zaburzoną erekcję z powodu zwiększonego przepływu krwi do prącia. Wdrożenie fizjologicznego mechanizmu wzwodu wiąże się z uwalnianiem tlenku azotu (NO) w jamistym ciele podczas stymulacji seksualnej. To z kolei prowadzi do wzrostu poziomu cGMP kolejnym rozluźnienie ciał jamistych tkance mięśni gładkich i zwiększonego przepływu krwi. Syldenafil nie wywiera bezpośredniego działania relaksującego na izolowane ciało jamiste człowieka, ale wzmaga działanie tlenku azotu (NO) poprzez hamowanie PDE5, który jest odpowiedzialny za rozkład cGMP. Podczas aktywacji wiązania NO / cGMP, które zachodzi pod wpływem bodźców seksualnych, supresja FDE5 przez sildenafil prowadzi do wzrostu cGMP w ciele jamistym. Tak więc stymulacja seksualna jest niezbędna dla rozwoju pożądanego działania farmakologicznego syldenafilu. Syldenafil jest selektywny pod względem PDE5 in vitro, jego aktywność przeciwko PDE5 jest większa niż w przypadku innych znanych izoenzymów fosfodiesterazy: PDE6 - 10 razy; PDE1 - ponad 80 razy; PDE2, PDE4, PDE7-PDE11 - ponad 700 razy. Syldenafil jest 4000 razy bardziej selektywny w stosunku do PDE5 w porównaniu z PDE3, co ma pierwszorzędne znaczenie, ponieważ PDE3 jest jednym z kluczowych enzymów w regulacji kurczliwości mięśnia sercowego. Syldenafil powoduje nieznaczne i przemijające obniżenie ciśnienia krwi (BP), które w większości przypadków nie ma objawów klinicznych. Średnie maksymalne obniżenie skurczowego ciśnienia krwi w pozycji leżącej na plecach po przyjęciu syldenafilu doustnie w dawce 100 mg wynosi 8,3 mm Hg. ul.Odpowiednia zmiana rozkurczowego ciśnienia krwi wynosi 5,3 mmHg. ul. Pojedynczej dawce syldenafilu w dawce 100 mg nie towarzyszyły istotne klinicznie zmiany w zapisie elektrokardiograficznym (EKG) u zdrowych ochotników. Syldenafil nie wpływa na pojemność minutową serca i nie wpływa na przepływ krwi przez tętnice zwężone. Bardziej wyraźny, ale także przemijający wpływ na ciśnienie krwi stwierdzono u pacjentów przyjmujących azotany. Niektórzy pacjenci 1 godzinę po przyjęciu syldenafilu w dawce 100 mg, stosując test Farnswortha-Munsela 100, wykazali lekkie i przejściowe naruszenie umiejętności rozróżniania odcieni koloru (niebieski / zielony). 2 godziny po przyjęciu leku, zmiany te były nieobecne. Uważa się, że naruszenie widzenia barwnego jest spowodowane hamowaniem PDE6, które bierze udział w procesie przekazywania światła w siatkówce. Syldenafil nie wpływa na ostrość wzroku, postrzeganie kontrastu, elektroretinogram, ciśnienie śródgałkowe czy średnicę źrenicy.
Farmakokinetyka
Farmakokinetyka syldenafilu w zalecanym zakresie dawek jest liniowa. Wchłanianie syldenafilu jest szybko wchłaniane po podaniu doustnym. Całkowita biodostępność wynosi około 40% (od 25% do 63%). In vitro, syldenafil w stężeniu około 1,7 ng / ml (3,5 nM) hamuje aktywność ludzkiego PDE5 o 50%. Po podaniu pojedynczej dawki syldenafilu w dawce 100 mg, średnie maksymalne stężenie wolnego syldenafilu w osoczu krwi (Cmax) u mężczyzn wynosi około 18 ng / ml (38 nM). Cmax podczas przyjmowania sildenafilu w środku na pusty żołądek osiąga się średnio w ciągu 60 minut (od 30 minut do 120 minut). W połączeniu z tłustymi pokarmami szybkość wchłaniania maleje: Cmax zmniejsza się średnio o 29%, a czas osiągnięcia maksymalnego stężenia (Tmax) wzrasta o 60 minut, ale stopień wchłaniania nie zmienia się znacząco (zmniejsza się pole pod krzywą zależności farmakokinetycznej od czasu (AUC) o 11%). Dystrybucja Objętość dystrybucji syldenafilu w stanie równowagi wynosi średnio 105 l. Związek syldenafilu z jego głównym metabolitem N-demetylowym w krążeniu z białkami osocza wynosi około 96% i nie zależy od całkowitego stężenia leku. Mniej niż 0,0002% dawki syldenafilu (średnio 188 ng) wykryto w nasieniu po 90 minutach po zażyciu leku.Metabolizm Sildenafil jest metabolizowany głównie w wątrobie przez działanie izoenzymu cytochromu CYP3A4 (droga pierwotna) i izoenzymu cytochromu CYP2C9 (dodatkowy szlak). Główny krążący aktywny metabolit wynikający z N-demetylacji syldenafilu jest dalej metabolizowany. Selektywność tego metabolitu w stosunku do PDE jest porównywalna z sildenafilem, a jego aktywność przeciw PDE5 in vitro wynosi około 50% aktywności syldenafilu. Stężenie metabolitów w osoczu krwi zdrowych ochotników stanowiło około 40% stężenia syldenafilu. Metabolizm N-demetylowy ulega dalszemu metabolizmowi; jego okres półtrwania (T1 / 2) wynosi około 4 godziny. Wycofanie Całkowity klirens syldenafilu wynosi 41 l / h, a ostateczny T1 / 2 3-5 godzin. Po spożyciu syldenafil jest wydalany w postaci metabolitów, głównie przez jelita (około 80% dawki) oraz w mniejszym stopniu przez nerki (około 13% dawki). Farmakokinetyka w szczególnych grupach pacjentów Pacjenci w podeszłym wieku U zdrowych pacjentów w podeszłym wieku (w wieku powyżej 65 lat) klirens syldenafilu jest zmniejszony, a stężenie wolnego syldenafilu w osoczu krwi jest o około 40% wyższe niż u młodych ludzi (18-45 lat). Wiek nie ma klinicznie znaczącego wpływu na częstość występowania działań niepożądanych. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek z łagodnym klirensem kreatyniny (CK) 50-80 ml / min) i umiarkowanym (CK 30-49 ml / min) stopniem niewydolności nerek, farmakokinetyka syldenafilu po podaniu pojedynczej dawki 50 mg nie zmienia się. Przy ciężkiej niewydolności nerek (CK ≤ 30 ml / min) klirens syldenafilu jest zmniejszony, co prowadzi do około dwukrotnego zwiększenia wartości AUC (100%) i Cmax (88%) w porównaniu z wartościami prawidłowej czynności nerek u pacjentów w tej samej grupie wiekowej. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby Pacjenci z marskością wątroby (stadium A i B według klasyfikacji Child-Pugh) zmniejszają klirens syldenafilu, co prowadzi do zwiększenia wartości AUC (84%) i Cmax (47%) w porównaniu z prawidłową czynnością wątroby u pacjentów w tej samej grupie wiekowej. Nie badano farmakokinetyki syldenafilu u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (stopień C wg Childa-Pugha).
Wskazania
Leczenie zaburzeń erekcji, które charakteryzuje niezdolność do osiągnięcia lub utrzymania wzwodu prącia, wystarczająca do satysfakcjonującego stosunku płciowego. Skuteczny tylko przy stymulacji seksualnej.
Przeciwwskazania
nadwrażliwość na syldenafil lub jakikolwiek inny składnik leku; stosować u pacjentów, którzy stale lub z przerwami oddają tlenek azotu, organiczne azotany lub azotyny w dowolnej postaci, ponieważ syldenafil nasila hipotensyjne działanie azotanów (patrz punkt "Interakcje z innymi lekami"); stosować u pacjentów, u których aktywność seksualna jest niepożądana (na przykład w ciężkich chorobach sercowo-naczyniowych, takich jak ciężka niewydolność serca, niestabilna dławica piersiowa); niedociśnienie tętnicze (ciśnienie krwi mniejsze niż 90/50 mm Hg. art.); zaburzenie krążenia mózgowego lub zawał mięśnia sercowego, które wystąpiło w ciągu ostatnich sześciu miesięcy; dziedziczne choroby zwyrodnieniowe siatkówki, w tym barwnikowe zwyrodnienie siatkówki (mniejszy odsetek tych pacjentów ma genetyczną chorobę fosfodiesterazy siatkówki); nietolerancja laktozy, niedobór laktazy, zespół złego wchłaniania glukozy-galaktozy; ciężka niewydolność wątroby; jednoczesne podawanie rytonawiru; jednoczesne stosowanie innych leków w leczeniu zaburzeń erekcji; wiek do 18 lat; stosowanie leku u kobiet.
Środki ostrożności
nadciśnienie tętnicze (ciśnienie tętnicze> 170/100 mm Hg), zagrażające życiu zaburzenia rytmu serca, obturacyjne choroby wydalniczej części serca (zwężenie zastawki aortalnej, kardiomiopatia przerostowa ze zwężeniem); z epizodami rozwoju przedniej niedokrwiennej neuropatii nerwu wzrokowego w historii, chorób predysponujących do rozwoju priapizmu (niedokrwistość sierpowata, szpiczak mnogi, białaczka, skrzeplina tsitemiya), choroby towarzyszą krwawienie, choroby układu trawiennego, w fazie ostrej, równoczesnego odbioru blokery alfa.
Stosuj podczas ciąży i laktacji
Zgodnie z zarejestrowanym wskazaniem lek nie jest przeznaczony do stosowania u kobiet.
Dawkowanie i sposób podawania
Wewnątrz Zalecana dawka dla większości dorosłych pacjentów wynosi 50 mg na około 1 godzinę przed aktywnością seksualną. Biorąc pod uwagę skuteczność i tolerancję, dawkę można zwiększyć do 100 mg lub zmniejszyć do 25 mg. Maksymalna zalecana dawka wynosi 100 mg.Maksymalna zalecana częstotliwość stosowania to jeden raz dziennie. Przy łagodnej i średnio ciężkiej niewydolności nerek (CK 30-80 ml / min), dostosowanie dawki nie jest wymagane, z ciężką niewydolnością nerek (CK <30 ml / min), dawkę syldenafilu należy zmniejszyć do 25 mg. Ponieważ eliminacja syldenafilu jest upośledzona u pacjentów z uszkodzeniem wątroby (w szczególności z marskością), dawkę syldenafilu należy zmniejszyć do 25 mg. Nie jest wymagane dostosowanie dawki syldenafilu u pacjentów w podeszłym wieku. W połączeniu z inhibitorami izoenzymu cytochromu CYP3A4 (erytromycyna, sakwinawir, ketokonazol, itrakonazol), początkowa dawka syldenafilu powinna wynosić 25 mg (patrz punkt "Interakcje z innymi lekami"). Aby zminimalizować ryzyko niedociśnienia ortostatycznego u pacjentów przyjmujących leki α-adrenolityczne, syldenafil należy rozpocząć dopiero po uzyskaniu stabilizacji hemodynamiki u tych pacjentów. Początkowa dawka syldenafilu - 25 mg
Efekty uboczne
Klasyfikacja częstości występowania działań niepożądanych (WHO): bardzo często> 1/10; często od> 1/100 do <1/10; nieczęsto od> 1/1000 do <1/100; rzadko od> 1/10000 do <1/1000; bardzo rzadko <1/10000, w tym pojedyncze wiadomości; Częstość nieznana: zgodnie z dostępnymi danymi nie jest możliwe ustalenie częstotliwości występowania. Od układu nerwowego: bardzo często - ból głowy; często - zawroty głowy; rzadko - senność, hipestezja; rzadko - zdarzenia naczyniowo-mózgowe, omdlenia; nieznana częstotliwość - przejściowy atak niedokrwienny, drgawki, Włącznie. powtarzający się. Na części narządu wzroku: często - zaburzenia widzenia, przejściowe zaburzenia percepcji koloru (chromatopsia); nieczęsto - porażka spojówki, naruszenie łez; nieznana częstość - przednia niedokrwienna neuropatia wzrokowa pochodzenia poza tętniczego, niedrożność naczyń siatkówki, wady pola widzenia. Na części narządu słuchu: rzadko - zawroty głowy, szum w uszach; rzadko - głuchota. Od układu sercowo-naczyniowego: często - uderzenia gorąca w skórę twarzy; rzadko - kołatanie serca, tachykardia; rzadko - wzrost lub spadek ciśnienia krwi, zawał mięśnia sercowego, migotanie przedsionków; Częstotliwość jest nieznana - arytmia komorowa, niestabilna dławica piersiowa, nagłe zatrzymanie krążenia. Ze strony układu oddechowego: często - zatkanie nosa; rzadko - krwawienia z nosa.Z przewodu żołądkowo-jelitowego: często - niestrawność; rzadko - wymioty, nudności, suchość błony śluzowej jamy ustnej. Reakcje alergiczne: rzadko - wysypka skórna; Częstość nieznana - zespół Stevensa-Johnsona, martwica toksyczno-rozpływna naskórka (zespół Layela). Na części układu mięśniowo-szkieletowego: nieczęsto - mięśniowo. Na części narządów płciowych: rzadko - hematospermia, krwawienie z prącia; nieznana częstotliwość - priapizm, długotrwała erekcja. Inne: Nieczęste - ból w klatce piersiowej, zmęczenie.
Przedawkowanie
Objawy: bóle głowy, "uderzenia" krwi w skórę twarzy, zawroty głowy, niestrawność, przekrwienie błony śluzowej nosa, niewyraźne widzenie. Po podaniu pojedynczej dawki syldenafilu w dawce do 800 mg zdarzenia niepożądane były porównywalne z działaniami niepożądanymi leku o niższej dawce, ale występowały częściej. Leczenie: objawowe. Hemodializa nie przyspiesza klirensu syldenafilu, ponieważ jest on aktywnie związany z białkami osocza i nie jest wydalany przez nerki.
Interakcje z innymi lekami
Wpływ innych leków na farmakokinetykę Sildenafil Sildenafil metabolizm zachodzi głównie w wątrobie pod wpływem CYP3A4 izoenzymów cytochromu (główny szlak) i CYP2C9, więc inhibitory tych izozymów mogą zmniejszyć prześwit syldenafilu i cewki, odpowiednio, w celu zwiększenia klirensu sildenafilu. Zmniejszył przy stosowaniu izoenzymu cytochromu inhibitora CYP3A4 (ketokonazol, erytromycyna, cymetydyna) wolnej sildenafilu. Cymetydyny (800 mg), specyficzny inhibitor izoenzymu cytochromu CYP3A4 w przypadku jednoczesnego podawania z sildenafilu (50 mg), sildenafil powoduje wzrost stężenia w osoczu o 56%. Pojedyncza dawka 100 mg sildenafilu wraz z erytromycyną (500 mg / dzień, 2 razy dziennie przez 5 dni), specyficznego inhibitora CYP3A4 izoenzymów cytochromu, na tle erytromycyny stałego stężenia we krwi prowadzi do wzrostu wartości AUC sildenafilu w 182%. W przypadku jednoczesnego stosowania sildenafilu (pojedyncza dawka 100 mg) i sakwinawir (1200 mg / dzień, 3 razy dziennie), inhibitor proteazy HIV i izoenzymów cytochromu CYP3A4, na tle z stałe stężenie sakwinawir Cmax krwi sildenafilu wzrosła o 140%, a wartości AUC były przez 210%. Syldenafil nie ma wpływu na farmakokinetykę sakwinawiru.Silniejsze inhibitory izoenzymu cytochromu CYP3A4, takie jak ketokonazol i itrakonazol, mogą również powodować silniejsze zmiany w farmakokinetyce syldenafilu. Jednoczesne stosowanie syldenafilu (raz w dawce 100 mg) i rytonawiru (500 mg 2 razy na dobę), inhibitora proteazy HIV i silnego inhibitora cytochromu P450, przy jednoczesnym osiągnięciu stałego stężenia rytonawiru we krwi prowadzi do zwiększenia wartości Cmax syldenafilu o 300% (4 razy ) i AUC - o 1000% (11 razy). Po 24 godzinach stężenie syldenafilu w osoczu krwi wynosi około 200 ng / ml (po jednorazowym zastosowaniu jednego syldenafilu - 5 ng / ml). Sok grejpfrutowy, słaby inhibitor CYP3A4, może umiarkowanie zwiększać stężenie syldenafilu w osoczu. Jeśli syldenafil jest przyjmowany w zalecanych dawkach przez pacjentów otrzymujących jednocześnie silne inhibitory izoenzymu cytochromu CYP3A4, wówczas Cmax wolnego syldenafilu nie przekracza 200 nM, a lek jest dobrze tolerowany. Pojedynczy środek zobojętniający kwas (wodorotlenek magnezu / wodorotlenek glinu) nie wpływa na biodostępność syldenafilu. Inhibitory cytochromu CYP2C9 (takie jak tolbutamid, warfaryna), izoenzym cytochromu, CYP2D6 Azytromycyna (500 mg / dzień przez 3 dni) nie ma wpływu na AUC, Cmax, Tmax, stałą szybkości eliminacji i T1 / 2 syldenafilu lub jego głównego krążącego metabolitu. Nicorandil jest hybrydą azotanu i aktywatorem kanałów potasowych. Ze względu na obecność składnika azotanowego może on wchodzić w poważne interakcje z syldenafilem. Wpływ syldenafilu na inne leki Syldenafil jest słabym inhibitorem izoenzymów cytochromu P450 - 1A2, 2C9, 2C19, 2D6, 2E1 i 3A4 (IC50> 150 μmol). Przyjmując syldenafil w zalecanych dawkach, jego Cmax wynosi około 1 mikromola, więc jest mało prawdopodobne, aby syldenafil mógł wpływać na klirens substratu tych izoenzymów. Syldenafil nasila hipotensyjne działanie azotanów, zarówno przy długotrwałym stosowaniu tych ostatnich, jak i przy ich wizytach w ostrych wskazaniach. W związku z tym stosowanie syldenafilu w połączeniu z azotanami lub donorami tlenku azotu jest przeciwwskazane.Przyjmując jednocześnie bloker alfa-adrenergiczny doksazosyny (4 mg i 8 mg) oraz syldenafil (25 mg, 50 mg i 100 mg) u pacjentów z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego ze stabilną hemodynamiką, średni dodatkowy spadek skurczowego / rozkurczowego ciśnienia krwi w pozycji leżącej na plecach wynosiła 7,7 mm Hg. Art., 9/5 mm Hg. ul. i 8/4 mm Hg. ul. odpowiednio, w pozycji stojącej - 6/6 mm Hg. Art., 11/4 mm Hg. ul. i 4/5 mm Hg. ul. odpowiednio. Zgłaszano rzadkie przypadki wystąpienia objawowego niedociśnienia ortostatycznego u tych pacjentów, objawiającego się zawrotami głowy (bez omdlenia). U pojedynczych wrażliwych pacjentów otrzymujących alfa-blokery jednoczesne stosowanie syldenafilu może prowadzić do objawowego niedociśnienia. Nie zidentyfikowano znaczących interakcji syldenafilu (50 mg) z tolbutamidem (250 mg) lub warfaryną (40 mg), które są metabolizowane przez izoenzym cytochromu CYP2C9. Syldenafil (100 mg) nie ma wpływu na farmakokinetykę inhibitorów proteazy HIV, sakwinawiru i rytonawiru, które są substratami izoenzymu cytochromu CYP3A4, na stałym poziomie we krwi. Syldenafil (50 mg) nie powoduje dodatkowego wydłużenia czasu krwawienia podczas przyjmowania kwasu acetylosalicylowego (150 mg). Syldenafil (50 mg) nie nasila hipotensyjnego działania etanolu u zdrowych ochotników przy średnim stężeniu etanolu we krwi wynoszącym średnio 0,08% (80 mg / dL). U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym nie stwierdzono objawów interakcji syldenafilu (100 mg) z amlodypiną. Średnie dodatkowe obniżenie ciśnienia krwi w pozycji na brzuchu wynosi 8 mm Hg. ul. (skurczowe) i 7 mm Hg. ul. (rozkurczowe). Zastosowanie syldenafilu w połączeniu z lekami przeciwnadciśnieniowymi nie prowadzi do dodatkowych działań niepożądanych.
Instrukcje specjalne
Do diagnozy zaburzeń erekcji, określenia ich możliwych przyczyn i wyboru odpowiedniego leczenia konieczne jest zebranie pełnej historii medycznej i przeprowadzenie dokładnego badania fizykalnego. Należy zachować ostrożność podczas stosowania leków powodujących zaburzenia erekcji u pacjentów z anatomicznym zniekształceniem prącia (kątowanie prącia, zwłóknienie jamiste, choroba Peyroniego) lub u pacjentów z czynnikami ryzyka priapizmu (anemią sierpowatą, szpiczakiem mnogim, białaczką).Leki przeznaczone do leczenia zaburzeń erekcji nie powinny być stosowane u mężczyzn, u których aktywność seksualna jest niepożądana. Aktywność seksualna stwarza pewne ryzyko w przypadku chorób serca, dlatego przed rozpoczęciem leczenia zaburzeń erekcji lekarz powinien skierować pacjenta do badania układu sercowo-naczyniowego. Stosowanie syldenafilu jest przeciwwskazane u pacjentów z niewydolnością serca, niestabilną dławicą piersiową, przebyty zawał mięśnia sercowego lub udar w ciągu ostatnich sześciu miesięcy, niedociśnienie (BP <90/50 mm Hg). Badania kliniczne nie wykazały różnic w częstości występowania zawału mięśnia sercowego (1,1 na 100 osób w ciągu roku) ani śmiertelności z powodu chorób układu krążenia (0,3 na 100 osób rocznie) u pacjentów otrzymujących syldenafil w porównaniu z pacjentami otrzymujących placebo.
Recepta
Tak