Tabletki powlekane Tegretolem CRP spowalniają 400 mg N30
Condition: New product
1000 Items
Rating:
Be the first to write a review!
More info
Aktywne składniki
Karbamazepina
Formularz zwolnienia
Pigułki
Skład
Składnik czynny: karbamazepina Stężenie substancji czynnej (mg): 400 mg
Efekt farmakologiczny
Leki przeciwpadaczkowe, pochodne tricyklicznego aminostilbenu. Uważa się, że działanie przeciwdrgawkowe jest związane ze zmniejszeniem zdolności neuronów do utrzymywania wysokiej częstotliwości rozwoju powtarzających się potencjałów czynnościowych poprzez dezaktywację kanałów sodowych. Ponadto pozornie ma wartość hamowanie uwalniania neurotransmitera przez blokowanie presynaptycznych kanałów sodowych i rozwoju potencjałów działania, co z kolei zmniejsza synaptycznej peredachu.okazyvaet umiarkowaną przeciwmaniakalnych, przeciwpsychotycznego działania przeciwbólowego i działania z neurogennego bólu. receptory gaba, które mogą być związane z kanałami wapniowymi, mogą być zaangażowane w mechanizmy działania; również wyraźnie, że ma wartość wpływ na układ modulatorów karbamazepina efektu neyroperedachi.antidiureticheskoe karbamazepiny może być spowodowane oddziaływania na podwzgórze osmoreceptor, które pośredniczą wydzielania ADH, a także ze względu na bezpośrednie działanie na kanalików nerkowych.
Farmakokinetyka
Po podaniu doustnym karbamazepina jest prawie całkowicie wchłaniana z przewodu żołądkowo-jelitowego. Wiązanie z białkami osocza wynosi 75%. Jest induktorem enzymów wątrobowych i stymuluje własny metabolizm T1 / 2 wynosi 12-29 godzin, 70% jest wydalane z moczem (jako nieaktywne metabolity) i 30% z kałem.
Wskazania
Padaczka Skomplikowane lub proste częściowe napady padaczkowe (z utratą lub bez utraty przytomności) z wtórnym uogólnieniem lub bez niego. Uogólnione toniczno-kloniczne napady padaczkowe. Mieszane formy napadów padaczkowych. Ostre stany maniakalne i wspomagające leczenie zaburzeń afektywnych dwubiegunowych w celu zapobiegania zaostrzeniom lub złagodzenia objawów klinicznych zaostrzeń. Zespół odstawienia alkoholu. Idiopatyczna neuralgia nerwu trójdzielnego i neuralgia nerwu trójdzielnego w stwardnieniu rozsianym (typowa i nietypowa). Neuralgia idiopatyczna nerwu językowo-gardłowego. Zespół bólu w neuropatii cukrzycowej.Wielomocz i polidypsja o charakterze neurohormonalnym w braku cukrzycy centralnej genezie.
Przeciwwskazania
nadwrażliwość na karbamazepinę lub leki podobne chemicznie (na przykład tricykliczne leki przeciwdepresyjne) lub na jakikolwiek inny składnik leku; blok przedsionkowo-komorowy; historia epizodów supresji hematopoezy szpiku kostnego; porfiria wątrobowa (na przykład ostra porfiria przerywana, porfiria późnej skóry, porfiria barwna); stosować w połączeniu z inhibitorami MAO (podobieństwo strukturalne z tricyklicznymi antydepresantami).
Środki ostrożności
Przechowywać w miejscu niedostępnym dla dzieci.
Stosuj podczas ciąży i laktacji
Jeśli to konieczne, należy stosować w czasie ciąży (szczególnie w pierwszym trymestrze ciąży) iw okresie laktacji należy dokładnie rozważyć oczekiwane korzyści leczenia dla matki i ryzyko dla płodu lub dziecka. Zatem karbamazepina są zalecane jedynie jako monoterapia w najniższej skutecznej dozah.Zhenschinam wieku rozrodczym podczas leczenia karbamazepina zaleca się stosować nie hormonalnej antykoncepcji.
Dawkowanie i sposób podawania
Wewnątrz Lek można przyjmować podczas posiłków, po posiłkach lub między posiłkami. Tabletki należy przyjmować z niewielką ilością płynu. Lek może być stosowany jako monoterapia i jako część terapii skojarzonej. Mianowanie preparatu Tegretol w postaci syropu (jedna miarka = 5 ml = 100 mg) jest wskazane u pacjentów, u których przyjmowanie tabletek jest trudne lub wymaga starannego doboru dawki. Przyjmując syrop Tegretol osiąga się duże maksymalne stężenie * niż podczas przyjmowania tej samej dawki w postaci tabletek, dlatego zaleca się rozpoczęcie leczenia małymi dawkami i stopniowe ich zwiększanie w celu uniknięcia: działań niepożądanych. Syrop należy wstrząsnąć przed użyciem. Przenosząc pacjenta z przyjmowania Tegretolu w postaci tabletek do syropu, zaleca się przyjmowanie leku w tej samej dawce dziennej, ale w mniejszych dawkach i częściej (na przykład schemat dawkowania syropu jest trzy razy dziennie, zamiast dwóch razy dziennie dla tabletek). Przeniesienie pacjenta z przyjmowania Tegretolu w postaci zwykłych tabletek do przyjmowania Tegretol CR tabletek o przedłużonym działaniu.Doświadczenie kliniczne pokazuje, że u niektórych pacjentów przyjmujących tabletki o przedłużonym działaniu może być konieczne zwiększenie dawki leku. Biorąc pod uwagę interakcje leków i właściwości farmakokinetyczne leków przeciwpadaczkowych, należy starannie dobrać pacjentów w podeszłym wieku. Padaczka Gdy tylko jest to możliwe, lek należy przepisać w postaci monoterapii. Lek jest zazwyczaj nieskuteczny przy małych atakach (petit mal, absans) i napadach mioklonicznych. Leczenie rozpoczyna się od podania małej dziennej dawki, którą następnie powoli zwiększa się, aby uzyskać optymalny efekt. Aby wybrać optymalną dawkę leku, zaleca się określenie stężenia substancji czynnej w osoczu krwi. Gdy Tegretol jest dodawany do innych przyjmowanych leków przeciwpadaczkowych, stopniowo zwiększa się dawkę produktu Tegretol. Jeśli to konieczne, należy odpowiednio korygować dawki przyjmowanych leków. W przypadku dorosłych początkowa dawka karbamazepiny wynosi 100-200 mg 1 lub 2 razy na dobę. Następnie dawka jest powoli zwiększana, aby osiągnąć optymalny efekt terapeutyczny; zwykle osiąga się to przy dawce 400 mg 2-3 razy dziennie. Niektórzy pacjenci mogą potrzebować zwiększyć dawkę dobową do 1600 mg lub 2000 mg. U dzieci w wieku 4 lat i starszych zalecana dawka początkowa wynosi 20-60 mg na dobę; ponadto dawka jest zwiększana o 20-60 mg co drugi dzień. U dzieci w wieku powyżej 4 lat leczenie można rozpocząć od dawki 100 mg / dobę; dawka jest stopniowo zwiększana o 100 mg na tydzień. U dzieci poniżej trzeciego roku życia zaleca się stosowanie leku w postaci syropu ze względu na trudności związane ze stosowaniem stałych postaci dawkowania w tej grupie wiekowej. Dawki podtrzymujące: dla dzieci ustalane w dawce 10-20 mg / kg masy ciała na dzień (w kilku dawkach). Wiek dziecka Dawka dzienna 4-5 lat 200-400 mg 6-10 lat 400-600 mg 11-15 lat 600-1000 mg Neuralgia nerwu trójdzielnego Początkowa dawka wynosi 200-400 mg na dobę. Powoli wzrasta do zaniku bólu (zwykle do dawki 200 mg 3-4 razy dziennie). Następnie dawka jest stopniowo zmniejszana do minimalnej konserwacji. Zalecana dawka początkowa u pacjentów w podeszłym wieku wynosi 100 mg 2 razy na dobę. Zespół odstawienia alkoholu Średnia dawka wynosi 200 mg 3 razy na dobę. W ciężkich przypadkach, w ciągu pierwszych kilku dni, dawka może być zwiększona (na przykład aż do dawki 400 mg 3 razy dziennie).W ciężkich objawach odstawienia alkoholu leczenie rozpoczyna się od stosowania leku w połączeniu z lekami, które mają działanie uspokajające i nasenne (na przykład z klometiazolem, chlordiazepoksydem). Po ustąpieniu ostrej fazy leczenie lekiem można kontynuować w monoterapii. Wielomocz i polidypsja o charakterze neurohormonalnym z moczówką prostą pochodzenia centralnego Średnia dawka dla dorosłych wynosi 200 mg 2-3 razy dziennie. U dzieci dawkę leku należy zmniejszyć zgodnie z wiekiem i masą ciała dziecka. Ból w neuropatii cukrzycowej Średnia dawka wynosi 200 mg 2-4 razy na dobę. Ostre stany maniakalne i leczenie podtrzymujące zaburzeń afektywnych (dwubiegunowych) Dawka dzienna wynosi 400-1600 mg. Średnia dzienna dawka wynosi 400-600 mg (w 2-3 dawkach). W stanie ostrym maniakalnym dawka powinna zostać zwiększona raczej szybko. W leczeniu podtrzymującym zaburzeń dwubiegunowych w celu zapewnienia optymalnej tolerancji, każdy kolejny wzrost dawki powinien być niewielki, dawka dzienna stopniowo wzrasta.
Efekty uboczne
Niektóre typy działań niepożądanych, na przykład ze strony ośrodkowego układu nerwowego (zawroty głowy, ból głowy, ataksja, senność, zmęczenie, podwójne widzenie), ze strony układu pokarmowego (nudności, wymioty), a także reakcje alergiczne skóry występują bardzo często lub często, szczególnie w początek leczenia farmakologicznego, lub gdy stosuje się zbyt wysoką początkową dawkę leku lub w leczeniu starszych pacjentów. Reakcje niepożądane zależne od dawki zwykle ustępują po kilku dniach, zarówno spontanicznie, jak i po przejściowym zmniejszeniu dawki leku. Rozwój działań niepożądanych ze strony ośrodkowego układu nerwowego może być konsekwencją względnego przedawkowania leku lub znacznych fluktuacji stężenia substancji czynnej w osoczu krwi. W takich przypadkach zaleca się monitorowanie stężenia substancji czynnej w osoczu krwi. Przy ocenie częstości występowania różnych reakcji niepożądanych zastosowano następujące gradacje: bardzo często - częściej niż 1/10, często - więcej niż 1/100 - mniej niż 1/10, czasami - więcej niż 1/1000 - mniej niż 1/100 rzadko - więcej niż 1/10 000 - mniej niż 1/1000, bardzo rzadko - mniej niż 1/10 000, w tym pojedyncze wiadomości.Zaburzenia psychiczne: rzadko halucynacje (wzrokowe lub słuchowe), depresja, anoreksja, lęk, agresja, pobudzenie, dezorientacja; bardzo rzadko - aktywacja psychozy. Ze strony układu nerwowego: bardzo często - zawroty głowy, ataksja, senność, zmęczenie; często - bóle głowy, podwójne widzenie, zaburzenia akomodacji (na przykład rozmycie widzenia); czasami nieprawidłowe ruchy mimowolne (na przykład drżenie, trzepotanie drżenie / asterixis /, dystonia mięśniowa, tiki); oczopląs; rzadko, dyskinezę w jamie ustnej, zaburzenia okulomotoryczne, zaburzenia mowy (na przykład, dyzartria), choreoatetozę, neuropatię obwodową, parestezje, niedowład; bardzo rzadko - zaburzenia smaku, złośliwy zespół neuroleptyczny. Na części skóry i jej przydatków: bardzo często - alergiczne zapalenie skóry, pokrzywka, która może być wyraźnie zaznaczona; czasami złuszczające zapalenie skóry, erytrodermia; rzadko, układowy toczeń rumieniowaty, świąd; bardzo rzadko - zespół Stevensa-Johnsona, martwica toksyczno-rozpływna naskórka, reakcje nadwrażliwości na światło, rumień wielopostaciowy i guzkowaty, zaburzenia pigmentacji skóry, plamica, trądzik, pocenie się, wypadanie włosów. Zgłaszano rzadkie przypadki hirsutyzmu, ale związek przyczynowy tego powikłania z przyjmowaniem leku pozostaje niejasny. Z układu krwiotwórczego: bardzo często - leukopenia; często małopłytkowość, eozynofilia; rzadko, leukocytoza, limfadenopatia, niedobór kwasu foliowego; bardzo rzadko agranulocytoza; niedokrwistość aplastyczna, pancytopenia, niedokrwistość, prawdziwy aplazja erytrocytów, niedokrwistość megaloblastyczna, porfirię barwną, późną porfirię skóry, ostrą przerywaną porfirię, retikulocytozę i ewentualnie niedokrwistość hemolityczną. Podczas przyjmowania leku może rozwinąć się agranulocytoza i niedokrwistość aplastyczna. Jednak ze względu na to, że warunki te występują bardzo rzadko, trudno jest oszacować ryzyko ich wystąpienia. Wiadomo, że całkowite ryzyko agranulocytozy w populacji ogólnej, która nie otrzymała leczenia, wynosi 4,7 przypadków na milion mieszkańców rocznie, a niedokrwistość aplastyczna - 2,0 przypadków na milion mieszkańców na rok. Ze strony układu pokarmowego: bardzo często - nudności, wymioty; często suchość w ustach; czasami - biegunka, zaparcie; rzadko - ból brzucha; bardzo rzadko -glossitezapalenie jamy ustnej, zapalenie trzustki Z układu wątrobowo-żółciowego: bardzo często - wzrost poziomu transferazy gamma-glutaminowej (spowodowany indukcją tego enzymu w wątrobie), który zwykle nie ma znaczenia klinicznego; często - zwiększona fosfataza alkaliczna krwi; czasami - zwiększone poziomy transaminaz; rzadko - cholestatyczne, miąższowe (wątrobowokomórkowe) lub mieszane zapalenie wątroby, żółtaczka; bardzo rzadko ziarniniakowe zapalenie wątroby, niewydolność wątroby. Reakcje nadwrażliwości: rzadko - nadwrażliwość wielonarządowa typu opóźnionego z gorączką, wysypką skórną, zapaleniem naczyń, powiększeniem węzłów chłonnych, objawami przypominającymi chłoniaka, bólami stawów, leukopenią, eozynofilią, hepatosplenomegalią i zmienionymi wskaźnikami czynności wątroby (objawy te występują w różnych kombinacjach). Mogą być również zaangażowane inne narządy (na przykład płuca, nerki, trzustka, mięsień sercowy, jelito grube); bardzo rzadko, aseptyczne zapalenie opon mózgowych z mioklonie i eozynofilią obwodową; reakcje anafilaktyczne na obrzęk naczynioruchowy. W przypadku wystąpienia powyższych reakcji nadwrażliwości należy przerwać stosowanie leku. Od układu sercowo-naczyniowego: rzadko - naruszenia przewodzenia wewnątrzsercowego; wzrost lub spadek ciśnienia krwi; bardzo rzadko - bradykardia, arytmie, blokada przedsionkowo-komorowa z omdleniem, zapaść naczyniowa, zastoinowa niewydolność serca, zaostrzenie choroby niedokrwiennej serca, zakrzepowe zapalenie żył, choroba zakrzepowo-zatorowa (na przykład zatorowość płucna). Ze strony układu hormonalnego: często - obrzęk, zatrzymanie płynów, zwiększenie masy ciała, hiponatremia i zmniejszenie osmolarności krwi z powodu działania podobnego do działania hormonu antydiuretycznego, co w rzadkich przypadkach prowadzi do zatrucia wodą (rozcieńczenie hiponatremii), wraz z letargiem, wymiotami, bólem głowy , dezorientacja i zaburzenia neurologiczne; bardzo rzadko - wzrost poziomu prolaktyny we krwi, któremu towarzyszą lub nie towarzyszą takie objawy jak mlekotok, ginekomastia; zmiany parametrów czynności tarczycy, obniżenie poziomu L-tyroksyny (wolnej tyroksyny, tyroksyny, trijodotyroniny) oraz zwiększenie poziomu hormonu pobudzającego czynność tarczycy,zazwyczaj nie towarzyszą temu objawy kliniczne; zaburzenia metabolizmu tkanki kostnej (obniżenie poziomu wapnia i 25-hydroksy-kolekaltsiferola we krwi), co prowadzi do osteomalacja / osteoporoza; zwiększenie stężenia cholesterolu, w tym cholesterolu lipoprotein o dużej gęstości i triglicerydów. Z układu moczowo-płciowego: bardzo rzadko - śródmiąższowe zapalenie nerek, niewydolności nerek, niewydolności nerek (na przykład, białkomocz, krwiomocz, skąpomocz, zwiększenie mocznik / azotemii), częste oddawanie moczu, zatrzymanie moczu, dysfunkcję seksualną / impotencji, zaburzeń spermatogenezy (zmniejszenie liczby plemników i ich mobilność). Ze strony zmysłów: bardzo rzadko, naruszenie odczuć smakowych, zmętnienie soczewki, zapalenie spojówek, zwiększone ciśnienie śródgałkowe; zaburzenia słuchu, Włącznie. szum w uszach, nadpobudliwość, niedosłuch, zmiany w percepcji boiska. Na części układu mięśniowo-szkieletowego: rzadko słabość mięśniowa, bardzo rzadko - bóle stawów, bóle mięśni lub skurcze. Ze strony układu oddechowego: bardzo rzadko - reakcje nadwrażliwości charakteryzujące się gorączką, dusznością, zapaleniem płuc lub zapaleniem płuc. Zmiany w wynikach laboratoryjnych: bardzo rzadko hipogammaglobulinemia.
Interakcje z innymi lekami
Przy jednoczesnym wykorzystaniu inhibitorami izoenzymu CYP3A4 mogą zwiększyć stężenie w karbamazepinę osoczu krovi.Pri jednoczesne zastosowanie systemu induktorów izoenzym CYP3A4 może przyspieszyć metabolizm karbamazepiny, zmniejszając jego stężenie w osoczu krwi, zmniejszenie terapeutycznego effekta.Pri równoczesne stosowanie stymuluje przemianę antykoagulantów karbamazepiny, foliowy jednoczesne kisloty.Pri stosowanie kwasu walproinowego może zmniejszać stężenie karbamazepiny i znacznie ją zmniejszać Stężenie kwasu walproinowego w osoczu. Zwiększa to stężenie metabolitu karbamazepiny - epoksydu karbamazepiny (prawdopodobnie z powodu hamowania jej konwersji do 10,11-trans-diolu karbamazepiny), który również wykazuje działanie przeciwdrgawkowe, dlatego efekty tej interakcji można wyrównać, ale częściej występują reakcje uboczne - niewyraźne widzenie, zawroty głowy, wymioty, osłabienie, oczopląs.Przy jednoczesnym stosowaniu kwasu walproinowego, karbamazepina może wystąpić uszkodzenie wątroby (prawdopodobnie ze względu na tworzenie się drugorzędnych metabolitów kwasu walproinowego, która ma hepatotoksyczne działania) .W jednoczesnym walpromid nanoszenia zmniejsza metabolizm wątrobowy karbamazepina i jego metabolitu, karbamazepiną epoksydu w wyniku hamowania hydrolazy epoksydowej enzymu. Wspomniany metabolit ma działanie przeciwdrgawkowe, lecz ze znacznym zwiększeniem stężenia w osoczu mogą być toksyczne deystvie.Pri równoczesne stosowanie werapamil, diltiazem, izoniazyd, dekstropropoksyfen, viloksazinom, fluoksetyna, fluwoksamina, cymetydyna, acetazolamid, danazol, dezypramina, nikotynamid (u dorosłych tylko w wysokich dawkach), troleandomycyna, jozamycynę, klarytromycyna; azole (w tym z itrakonazolem, ketokonazolem, flukonazol), terfenadyna, loratadyna może zwiększać stężenie karbamazepina ryzyko wystąpienia efektów ubocznych (zawroty głowy, senność, ataksja, podwójne widzenie) .W równoczesnego stosowania osłabienie działania geksamidinom przeciwdrgawkowe karbamazepiny ; z hydrochlorotiazydem, furosemidem - możliwa redukcja sodu we krwi; hormonalne środki antykoncepcyjne - może osłabić działanie antykoncepcyjne i rozwój acykliczny krovotecheniy.Pri jednoczesnego wykorzystania hormonów tarczycy mogą zwiększać usuwanie hormonów tarczycy; z klonazepamem - możliwy wzrost klirensu klonazepamu i zmniejszenie klirensu karbamazepiny; terapii litu - może wzajemne wzmocnienie neurotoksyczne deystviya.Pri równoczesne stosowanie prymidonem karbamazepina mogą zmniejszać stężenie w osoczu. Istnieją doniesienia, że prymidon może zwiększać stężenie środka farmakologicznie aktywnego metabolitu - karbamazepinę 10,11 epoksida.Pri jednoczesne zastosowanie rytonawir mogą zwiększyć efekty uboczne karbamazepina; z sertraliną - możliwe jest zmniejszenie stężenia sertraliny; z teofiliną, ryfampicyną, cisplatyną,doksorubicyna - może zmniejszać stężenie karbamazepiny w osoczu krwi; tetracykliną - ewentualnie osłabiania efektów karbamazepina.Pri jednoczesnego stosowania felbamatu mogą zmniejszać stężenie w osoczu karbamazepina, ale zwiększone stężenie aktywnego metabolitu karbamazepiną epoksydem, możliwe zmniejszenie stężenia w osoczu felbamata.Pri równoczesnego zastosowania fenytoina, fenobarbital stężenie zmniejsza karbamazepinę osocze krwi. Być może wzajemne osłabienie działania przeciwdrgawkowego, aw rzadkich przypadkach - jego wzmocnienie.
Instrukcje specjalne
Karbamazepina nie jest stosowana w atypowych lub uogólnionych niewielkich napadach padaczkowych, napadach mioklonicznych lub atonicznych padaczkowych. Nie należy go stosować do łagodzenia zwykłego bólu; profilaktycznie podczas długotrwałych remisji neuralgii nerwu trójdzielnego Stosuje się go ostrożnie w przypadku współistniejących chorób układu sercowo-naczyniowego, znacznych zaburzeń czynności wątroby i / lub nerek, cukrzycy, podwyższonego ciśnienia śródgałkowego, z historią hematologicznych reakcji na stosowanie inne leki, hiponatremia, zatrzymanie moczu, zwiększona wrażliwość na trójcykliczne leki przeciwdepresyjne, ze wskazaniem w historii przerwania leczenia arbamazepinom, a także dzieci i pacjentów w podeszłym wieku vozrasta.Lechenie powinny być pod nadzorem lekarza. W przypadku długotrwałego leczenia konieczne jest monitorowanie obrazu krwi, stanu czynnościowego wątroby i nerek, stężenia elektrolitów w osoczu krwi oraz badanie okulistyczne. Zaleca się okresowe oznaczanie poziomu karbamazepiny w osoczu krwi w celu monitorowania skuteczności i bezpieczeństwa leczenia Nie mniej niż 2 tygodnie przed rozpoczęciem leczenia karbamazepiną konieczne jest przerwanie leczenia inhibitorami MAO.Unikać spożywania alkoholu w okresie leczenia Wpływ na zdolność kierowania pojazdami mechanicznymi i mechanizmami kontrolnymi powinni powstrzymywać się od angażowania się w potencjalnie niebezpieczne działania, które wymagają zwiększonej uwagi, szybkości reakcji psychomotorycznych.
Recepta
Tak