Tabletki Tegretol 200 mg N50
Condition: New product
998 Items
Rating:
Be the first to write a review!
More info
Aktywne składniki
Karbamazepina
Formularz zwolnienia
Pigułki
Skład
Karbamazepina - 200 mg Adiuwanty: MCC; karmeloza sodowa; stearynian magnezu; dwutlenek krzemu bezwodny (Aerosil 200)
Efekt farmakologiczny
Leki przeciwpadaczkowe, pochodne tricyklicznego aminostilbenu. Uważa się, że działanie przeciwdrgawkowe jest związane ze zmniejszeniem zdolności neuronów do utrzymywania wysokiej częstotliwości rozwoju powtarzających się potencjałów czynnościowych poprzez dezaktywację kanałów sodowych. Ponadto ważne wydaje się hamowanie uwalniania neuroprzekaźników poprzez blokowanie presynaptycznych kanałów sodowych i rozwój potencjałów czynnościowych, co z kolei zmniejsza transmisję synaptyczną, ma umiarkowane działanie przeciwmikaniowe, przeciwpsychotyczne, a także działanie przeciwbólowe w bólu neurogennym. Mechanizmy działania mogą obejmować receptory GABA, które mogą być związane z kanałami wapniowymi; Wydaje się, że wpływ karbamazepiny na układy modulatorów neurotransmisji jest ważny: antydiuretyczne działanie karbamazepiny może wynikać z podwzgórzowego wpływu na osmoreceptory, w którym pośredniczy wydzielanie ADH, a także ze względu na bezpośredni wpływ na kanaliki nerkowe.
Farmakokinetyka
Po podaniu doustnym karbamazepina jest prawie całkowicie wchłaniana z przewodu żołądkowo-jelitowego. Wiązanie z białkami osocza wynosi 75%. Jest induktorem enzymów wątrobowych i stymuluje własny metabolizm T1 / 2 wynosi 12-29 godzin, 70% jest wydalane z moczem (jako nieaktywne metabolity) i 30% z kałem.
Wskazania
Padaczka: duże, ogniskowe, mieszane (w tym duże i ogniskowe) napady padaczkowe. Zespół bólowy jest głównie neurogenny, w tym neuralgia nerwu trójdzielnego, neuralgia nerwu trójdzielnego w stwardnieniu rozsianym, neuralgia nerwu językowo-gardłowego. Zapobieganie napadom z zespołem odstawienia alkoholu. Psychoza afektywna i schizoafektywna (jako środek zapobiegawczy). Neuropatia cukrzycowa z bólem. Moczówka prosta pochodzenia centralnego, wielomocz i polidypsja o charakterze neurohormonalnym.
Przeciwwskazania
Blokada AV przed mielodepresją, porfiria przerywana w historii, jednoczesne stosowanie inhibitorów MAO i preparatów litu, zwiększona wrażliwość na karbamazepinę.Jeśli to konieczne, stosowanie w czasie ciąży (szczególnie w pierwszym trymestrze) i podczas laktacji powinno dokładnie rozważyć oczekiwane korzyści leczenia dla matki i ryzyko dla płodu lub dziecka. W takim przypadku zaleca się stosowanie karbamazepiny wyłącznie w monoterapii w minimalnych skutecznych dawkach Podczas stosowania karbamazepiny zaleca się stosowanie niehormonalnych środków antykoncepcyjnych u kobiet w wieku rozrodczym Stosowanie z zaburzeniami czynności wątroby Należy zachować ostrożność w poważnie upośledzonej czynności wątroby. czynność nerek Stosowanie u dzieci Z ostrożnością u dzieci Stosowanie u osób w podeszłym wieku Robina stosowana u starszych pacjentów.
Stosuj podczas ciąży i laktacji
Jeśli to konieczne, należy stosować w czasie ciąży (szczególnie w pierwszym trymestrze ciąży) iw okresie laktacji należy dokładnie rozważyć oczekiwane korzyści leczenia dla matki i ryzyko dla płodu lub dziecka. Zatem karbamazepina są zalecane jedynie jako monoterapia w najniższej skutecznej dozah.Zhenschinam wieku rozrodczym podczas leczenia karbamazepina zaleca się stosować nie hormonalnej antykoncepcji.
Dawkowanie i sposób podawania
Wewnątrz, podczas lub po posiłku lub pomiędzy posiłkami. Tabletki należy przyjmować z niewielką ilością płynu. Lek może być stosowany jako monoterapia i jako część terapii skojarzonej. Syrop należy wstrząsnąć przed użyciem .. Cel leku Tegretol w postaci syropu (1 ocena = 5 ml = 100 mg) jest wskazany dla pacjentów, którzy mają trudności z połykaniem tabletek lub wymagają starannego doboru dawki. Po otrzymaniu leku Tegretol w postaci syropu, osiąga się wyższe maksymalne stężenie niż podczas przyjmowania tej samej dawki w postaci tabletki, dlatego zaleca się rozpoczęcie leczenia małymi dawkami i stopniowo zwiększać je, aby uniknąć działań niepożądanych.Przenosząc pacjenta z przyjmowania leku Tegretol w postaci tabletek na syrop, zaleca się przyjmowanie leku w tej samej dawce dziennej, ale w mniejszych dawkach i częściej (na przykład schemat dawkowania syropu jest 3 razy dziennie, zamiast 2 razy dziennie dla tabletek). przyjmowanie leku Tegretol w postaci zwykłych tabletek do przyjmowania leku Tegretol CR tabletki o przedłużonym uwalnianiu Doświadczenie kliniczne pokazuje, że u niektórych pacjentów z tabletkami o przedłużonym uwalnianiu może być konieczne zwiększenie dawki leku. Biorąc pod uwagę interakcje leków i farmakokinetykę leków przeciwpadaczkowych należy starannie wybrać pacjentów w podeszłym wieku Padaczka Jeśli to możliwe, lek należy przepisać w postaci monoterapii. Lek jest zazwyczaj nieskuteczny przy małych atakach (petit mal, absans) i napadach mioklonicznych. Leczenie rozpoczyna się od podania małej dziennej dawki, którą następnie powoli zwiększa się, aby uzyskać optymalny efekt. Aby wybrać optymalną dawkę leku, zaleca się określenie stężenia substancji czynnej w osoczu krwi. Gdy Tegretol jest dodawany do innych przyjmowanych leków przeciwpadaczkowych, dawka zwiększa się stopniowo. Jeśli to konieczne, należy odpowiednio korygować dawki przyjmowanych leków. W przypadku dorosłych początkowa dawka karbamazepiny wynosi 100-200 mg 1 lub 2 razy na dobę. Następnie dawka jest powoli zwiększana, aby osiągnąć optymalny efekt terapeutyczny; zwykle osiąga się to przy dawce 400 mg 2-3 razy dziennie. U niektórych pacjentów może być konieczne zwiększenie dawki dobowej do 1600 lub 2000 mg. U dzieci w wieku 4 lat i starszych zalecana dawka początkowa wynosi 20-60 mg / dobę; ponadto dawka jest zwiększana o 20-60 mg co drugi dzień. U dzieci w wieku powyżej 4 lat leczenie można rozpocząć od dawki 100 mg / dobę; dawka jest stopniowo zwiększana o 100 mg na tydzień. U dzieci w wieku poniżej 3 lat zaleca się stosowanie leku w postaci syropu ze względu na trudności związane ze stosowaniem stałych postaci dawkowania w tej grupie wiekowej. Dawki podtrzymujące: dla dzieci ustala się w dawce 10-20 mg / kg / dobę (w kilku dawkach) Dla dzieci w wieku 4-5 lat dzienna dawka wynosi 200-400 mg; 6-10 lat - 400-600 mg; 11-15 lat - 600-1000 mg Neuralgia nerwu trójdzielnego Początkowa dawka wynosi 200-400 mg / dobę. Powoli rośnie, aż ból ustąpi (zwykle - aż do dawki 200 mg 3-4 razy dziennie).Następnie dawka stopniowo zmniejsza się do minimalnej konserwacji Zalecana dawka początkowa dla pacjentów w podeszłym wieku wynosi 100 mg 2 razy dziennie Zespół odstawienia alkoholu Średnia dawka wynosi 200 mg 3 razy dziennie. W ciężkich przypadkach, w ciągu pierwszych kilku dni, dawka może być zwiększona (na przykład 400 mg 3 razy dziennie). W ciężkich objawach odstawienia alkoholu leczenie rozpoczyna się od stosowania leku w połączeniu z lekami, które mają działanie uspokajające i nasenne (na przykład klometiazol, chlordiazepoksyd). Po ustąpieniu ostrej fazy leczenie lekiem można kontynuować w monoterapii Poliuria i polidypsja o charakterze neurohormonalnym z centralną cukrzycą moczówki prostej Średnia dawka dla dorosłych wynosi 200 mg 2-3 razy dziennie. U dzieci dawkę leku należy zmniejszyć w zależności od wieku i masy ciała dziecka Zespół bólu w neuropatii cukrzycowej Średnia dawka wynosi 200 mg 2-4 razy na dobę Ostre stany maniakalne i wspomagające leczenie zaburzeń afektywnych (dwubiegunowych) Dawka dzienna wynosi 400-1600 mg. . Średnia dzienna dawka wynosi 400-600 mg (w 2-3 dawkach). W stanie ostrym maniakalnym dawka powinna zostać zwiększona raczej szybko. W przypadku leczenia podtrzymującego zaburzeń dwubiegunowych w celu zapewnienia optymalnej tolerancji, każdy kolejny wzrost dawki powinien być niewielki, dawka dzienna powinna być stopniowo zwiększana.
Efekty uboczne
Od strony ośrodkowego układu nerwowego i obwodowego układu nerwowego: często - zawroty głowy, ataksja, senność; bóle głowy, podwójne widzenie, zaburzenia mieszkaniowe są możliwe; rzadko - mimowolne ruchy, oczopląs; w niektórych przypadkach: zaburzenia okoruchowe, dyzartria, zapalenie nerwów obwodowych, parestezje, osłabienie mięśni, objawy niedowładu, omamy, depresja, zmęczenie, agresywne zachowanie, pobudzenie, upośledzenie świadomości, aktywacja psychozy, zaburzenia smaku, zapalenie spojówek, szum w uszach, nadmierne pocenie się. Na części układu pokarmowego: nudności, zwiększona GGT, zwiększona aktywność fosfatazy alkalicznej, wymioty, suchość w jamie ustnej; rzadko, zwiększona aktywność aminotransferaz, żółtaczka, cholestatyczne zapalenie wątroby, biegunka lub zaparcie; w niektórych przypadkach - utrata apetytu, ból brzucha, zapalenie języka,Od strony układu sercowo-naczyniowego: rzadko - zaburzenia przewodnictwa mięśnia sercowego; w niektórych przypadkach - bradykardia, arytmie, blokada przedsionkowo-komorowa z omdleniem, zapaść, niewydolność serca, objawy niewydolności wieńcowej, zakrzepowe zapalenie żył, choroba zakrzepowo-zatorowa, od strony układu krwiotwórczego: leukopenia, eozynofilia, małopłytkowość; rzadko - leukocytoza; w niektórych przypadkach - agranulocytoza, niedokrwistość aplastyczna, aplazja erytrocytów, niedokrwistość megaloblastyczna, retikulocytoza, niedokrwistość hemolityczna, ziarniniakowe zapalenie wątroby, po stronie metabolicznej: hiponatremia, zatrzymanie płynów, obrzęk, zwiększenie masy ciała, zmniejszenie osmolalności osocza; w niektórych przypadkach - ostra przerywana porfiria, niedobór kwasu foliowego; zaburzenia metabolizmu wapnia, podwyższony poziom cholesterolu i trójglicerydów W przypadku układu hormonalnego: ginekomastia lub mlekotok; rzadko, dysfunkcja tarczycy Z układu moczowego: rzadko, niewydolność nerek, śródmiąższowe zapalenie nerek i niewydolność nerek Z układu oddechowego: w niektórych przypadkach duszność, zapalenie płuc lub zapalenie płuc Reakcje alergiczne: wysypka skórna, swędzenie; rzadko - limfadenopatia, gorączka, hepatosplenomegalia, bóle stawów.
Przedawkowanie
Objawy: centralny układ nerwowy, depresja funkcji OUN; dezorientacja, senność, pobudzenie, halucynacje, śpiączka; niewyraźne widzenie, niewyraźna mowa, dyzartria, oczopląs, ataksja, dyskineza, hiperrefleksja (pierwsza), hiporefleksja (później); drgawki, zaburzenia psychoruchowe, mioklonie, hipotermia, rozszerzenie źrenic, układ oddechowy, płuca, obrzęk płuc, układ sercowo-naczyniowy, tachykardia, niedociśnienie tętnicze; czasami - nadciśnienie tętnicze, zaburzenia przewodności z rozszerzeniem kompleksu QRS; zatrzymanie akcji serca, omdlenie, przewód żołądkowo-jelitowy, opóźnione przejście pokarmu z żołądka, zmniejszona ruchliwość okrężnicy, układ moczowy, zatrzymanie moczu, skąpomocz lub bezmocz; retencja płynów; hiponatremia rozcieńczająca ze względu na działanie karbamazepiny, podobna do działania hormonu antydiuretycznego Zmiany parametrów laboratoryjnych Hiponatremia, możliwa kwasica metaboliczna, możliwa hiperglikemia, zwiększona część mięśniowa fosfokinazy kreatyniny Leczenie Najpierw leczenie powinno być oparte na stanie klinicznym pacjenta; wskazana jest hospitalizacja.Zatężanie karbamazepiny w osoczu prowadzi się w celu potwierdzenia zatrucia tym środkiem i oceny stopnia przedawkowania, zawartość żołądka opróżnia się, płucze się żołądek i stosuje się węgiel aktywowany. Późna ewakuacja treści żołądkowej może prowadzić do opóźnionego wchłaniania i ponownego pojawienia się symptomów zatrucia podczas okresu rekonwalescencji. Objawowa terapia wspomagająca jest stosowana w oddziale intensywnej terapii, monitorowaniu czynności serca, ostrożnej korekcji zaburzeń elektrolitowych. Nie ma konkretnego antidotum.
Interakcje z innymi lekami
Przy jednoczesnym wykorzystaniu inhibitorami izoenzymu CYP3A4 mogą zwiększyć stężenie w karbamazepinę osoczu krovi.Pri jednoczesne zastosowanie systemu induktorów izoenzym CYP3A4 może przyspieszyć metabolizm karbamazepiny, zmniejszając jego stężenie w osoczu krwi, zmniejszenie terapeutycznego effekta.Pri równoczesne stosowanie stymuluje przemianę antykoagulantów karbamazepiny, foliowy jednoczesne kisloty.Pri stosowanie kwasu walproinowego może zmniejszać stężenie karbamazepiny i znacznie ją zmniejszać Stężenie kwasu walproinowego w osoczu. Zwiększa to stężenie metabolitu karbamazepiny - epoksydu karbamazepiny (prawdopodobnie z powodu hamowania jej konwersji do 10,11-trans-diolu karbamazepiny), który również wykazuje działanie przeciwdrgawkowe, dlatego efekty tej interakcji można wyrównać, ale częściej występują reakcje uboczne - niewyraźne widzenie, zawroty głowy, wymioty, osłabienie, oczopląs. Przy jednoczesnym stosowaniu kwasu walproinowego, karbamazepina może wystąpić uszkodzenie wątroby (prawdopodobnie ze względu na tworzenie się drugorzędnych metabolitów kwasu walproinowego, która ma hepatotoksyczne działania) .W jednoczesnym walpromid nanoszenia zmniejsza metabolizm wątrobowy karbamazepina i jego metabolitu, karbamazepiną epoksydu w wyniku hamowania hydrolazy epoksydowej enzymu. Określony metabolit ma działanie przeciwdrgawkowe, ale ze znacznym wzrostem stężenia w osoczu może mieć działanie toksyczne, gdy jest stosowany jednocześnie z wapamilem, diltiazemem, izoniazydem,dekstropropoksyfen, viloksazyna, fluoksetyna, fluwoksamina, cymetydyna, acetazolamid, danazol, dezypramina, nikotynamid (u dorosłych tylko w wysokich dawkach), erytromycyna, troleandomycyna, josamycyna, klarytromycyna; azole (w tym z itrakonazolem, ketokonazolem, flukonazol), terfenadyna, loratadyna może zwiększać stężenie karbamazepina ryzyko wystąpienia efektów ubocznych (zawroty głowy, senność, ataksja, podwójne widzenie) .W równoczesnego stosowania osłabienie działania geksamidinom przeciwdrgawkowe karbamazepiny ; z hydrochlorotiazydem, furosemidem - możliwa redukcja sodu we krwi; hormonalne środki antykoncepcyjne - może osłabić działanie antykoncepcyjne i rozwój acykliczny krovotecheniy.Pri jednoczesnego wykorzystania hormonów tarczycy mogą zwiększać usuwanie hormonów tarczycy; z klonazepamem - możliwy wzrost klirensu klonazepamu i zmniejszenie klirensu karbamazepiny; terapii litu - może wzajemne wzmocnienie neurotoksyczne deystviya.Pri równoczesne stosowanie prymidonem karbamazepina mogą zmniejszać stężenie w osoczu. Istnieją doniesienia, że prymidon może zwiększać stężenie środka farmakologicznie aktywnego metabolitu - karbamazepinę 10,11 epoksida.Pri jednoczesne zastosowanie rytonawir mogą zwiększyć efekty uboczne karbamazepina; z sertraliną - możliwe jest zmniejszenie stężenia sertraliny; teofilinę, ryfampicyna, cisplatyna, doksorubicyna - mogą zmniejszać stężenie w osoczu karbamazepina; tetracykliną - ewentualnie osłabiania efektów karbamazepina.Pri jednoczesnego stosowania felbamatu mogą zmniejszać stężenie w osoczu karbamazepina, ale zwiększone stężenie aktywnego metabolitu karbamazepiną epoksydem, możliwe zmniejszenie stężenia w osoczu felbamata.Pri równoczesnego zastosowania fenytoina, fenobarbital stężenie zmniejsza karbamazepinę osocze krwi. Być może wzajemne osłabienie działania przeciwdrgawkowego, aw rzadkich przypadkach - jego wzmocnienie.
Instrukcje specjalne
Karbamazepina nie jest stosowana w atypowych lub uogólnionych niewielkich napadach padaczkowych, napadach mioklonicznych lub atonicznych padaczkowych.Nie należy go stosować do łagodzenia zwykłego bólu; profilaktycznie podczas długotrwałych remisji neuralgii nerwu trójdzielnego Stosuje się go ostrożnie w przypadku współistniejących chorób układu sercowo-naczyniowego, znacznych zaburzeń czynności wątroby i / lub nerek, cukrzycy, podwyższonego ciśnienia śródgałkowego, z historią hematologicznych reakcji na stosowanie inne leki, hiponatremia, zatrzymanie moczu, zwiększona wrażliwość na trójcykliczne leki przeciwdepresyjne, ze wskazaniem w historii przerwania leczenia arbamazepinom, a także dzieci i pacjentów w podeszłym wieku vozrasta.Lechenie powinny być pod nadzorem lekarza. W przypadku długotrwałego leczenia konieczne jest monitorowanie obrazu krwi, stanu czynnościowego wątroby i nerek, stężenia elektrolitów w osoczu krwi oraz badanie okulistyczne. Zaleca się okresowe oznaczanie poziomu karbamazepiny w osoczu krwi w celu monitorowania skuteczności i bezpieczeństwa leczenia Nie mniej niż 2 tygodnie przed rozpoczęciem leczenia karbamazepiną konieczne jest przerwanie leczenia inhibitorami MAO.Unikać spożywania alkoholu w okresie leczenia Wpływ na zdolność kierowania pojazdami mechanicznymi i mechanizmami kontrolnymi powinni powstrzymywać się od angażowania się w potencjalnie niebezpieczne działania, które wymagają zwiększonej uwagi, szybkości reakcji psychomotorycznych.
Recepta
Tak