More info
Aktywne składniki
Topiramat
Formularz zwolnienia
Kapsułki
Skład
Składnik aktywny: Topiramat (topiramat) Stężenie składnika aktywnego: 50 mg
Efekt farmakologiczny
Leki przeciwpadaczkowe należą do klasy monosacharydów podstawionych grupami sulfaminianowymi Topiramat blokuje kanały sodowe i hamuje występowanie powtarzających się potencjałów czynnościowych na tle długotrwałej depolaryzacji błony neuronowej. Topiramat zwiększa aktywność GABA (GABA) w odniesieniu do niektórych podtypów receptorów GABA (w tym receptorów GABAA), a także moduluje aktywność samych receptorów GABAA, hamuje aktywację wrażliwości kainian / AMPK (alfa-amino-3-hydroksy -5-metyloizoksazol-4-propionowy) receptory glutaminianowe, nie wpływa na aktywność NMDA w stosunku do podtypu receptora NMDA. Te działania leku zależą od dawki w zależności od stężenia topiramatu w osoczu od 1 μmola do 200 μmoli, przy minimalnej aktywności od 1 μmol do 10 μmol Ponadto topiramat hamuje aktywność niektórych izoenzymów anhydrazy węglanowej. Pod względem nasilenia tego działania farmakologicznego topiramat jest znacznie gorszy od acetazolamidu, znanego inhibitora anhydrazy węglanowej, dlatego ta aktywność topiramatu nie jest głównym składnikiem jego działania przeciwpadaczkowego.
Farmakokinetyka
Wchłanianie Po przyjęciu leku wewnątrz topiramatu szybko i skutecznie wchłania się z przewodu żołądkowo-jelitowego. Biodostępność wynosi 81%. Przyjmowanie pokarmu nie ma klinicznie znaczącego wpływu na biodostępność leku Farmakokinetyka topramatu jest liniowa, klirens osoczowy pozostaje stały, a AUC w zakresie dawek od 100 mg do 400 mg zwiększa się proporcjonalnie do dawki Po wielokrotnym przyjęciu w dawce 100 mg 2 razy / dobę Cmax średnio wynosi 6,76 μg / ml Dystrybucja Wiązanie z białkami osocza wynosi 13-17% Po podaniu pojedynczej dawki doustnej do 1200 mg, średnia wartość Vd wynosi 0,55-0,8 l / kg. Wartość Vd zależy od płci. U kobiet wartości te wynoszą około 50% wartości obserwowanych u mężczyzn, co wiąże się z wyższą zawartością tkanki tłuszczowej w ciele kobiet.Pacjenci z prawidłową czynnością nerek mogą potrzebować od 4 do 8 dni, aby osiągnąć równowagę Metabolizm Po spożyciu około 20 jest metabolizowanych. % dawki, z osocza,Ludzki mocz i kał zostały wyizolowane i zidentyfikowane 6 praktycznie nieaktywnych metabolitów Wydalanie Topopymate (70%) i jego metabolity są wydalane głównie przez nerki Po połknięciu klirens osoczowy leku wynosi 20-30 ml / min Po wielokrotnym podaniu leku w dawce 50 mg i 100 mg 2 razy dziennie, średnia T1 / 2 wynosiła średnio 21 godzin Farmakokinetyka w szczególnych sytuacjach klinicznych Częstość wydalania topiramatu przez nerki zależy od czynności nerek i nie zależy od wieku U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek umiarkowana do ciężkiej (CC ≤ 70 ml / min) klirens topiramatu nerkowego i osoczowego jest zmniejszony, w konsekwencji Css topiramatu w osoczu krwi może wzrosnąć w porównaniu z pacjentami z prawidłową czynnością nerek. Czas do uzyskania topiramatu Css w osoczu krwi u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek wynosi od 10 do 15 dni. Pacjentom z umiarkowaną do ciężkiej niewydolnością nerek zaleca się stosowanie połowy zalecanej dawki początkowej i podtrzymującej U osób w podeszłym wieku, u których nie występuje choroba nerek, klirens topiramatu w osoczu nie ulega zmianie U pacjentów otrzymujących jednocześnie leki przeciwpadaczkowe indukujące aktywność enzymów zaangażowanych w metabolizm leków oznacza, że metabolizm topiramatu wzrósł o 50%, a tiamiramat jest skutecznie wydalany przez hemodializę. Długotrwała hemodializa może prowadzić do zmniejszenia stężenia topiramatu we krwi poniżej ilości wymaganej do utrzymania aktywności przeciwdrgawkowej. W celu uniknięcia szybkiego spadku stężenia topiramatu w osoczu podczas hemodializy może być konieczne przepisanie dodatkowej dawki leku Topamax. Dostosowanie dawki powinno uwzględniać: 1) czas hemodializy, 2) klirens stosowanego układu do hemodializy, 3) klirens nerkowy topiramatu u pacjenta poddawanego dializie Klirens osoczowy topiramatu zmniejsza się średnio o 26% u pacjentów z umiarkowaną niewydolnością wątroby lub poważne. Dlatego pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby powinni ostrożnie stosować topiramat U dzieci w wieku poniżej 12 lat parametry farmakokinetyczne topiramatu, a także u dorosłych otrzymujących lek w terapii adiuwantowej są liniowe, podczas gdy klirens nie zależy od dawki, a Css. w osoczu wzrasta proporcjonalnie do zwiększenia dawki. Należy pamiętać, że u dzieci klirens topiramatu jest zwiększony, a jego T1 / 2 jest krótszy.Dlatego przy takiej samej dawce na 1 kg masy ciała stężenia topiramatu w osoczu u dzieci mogą być niższe niż u dorosłych. U dzieci, podobnie jak u dorosłych, leki przeciwpadaczkowe indukujące enzymy wątrobowe powodują zmniejszenie stężenia topiramatu w osoczu krwi.
Wskazania
Padaczka W monoterapii: u dorosłych i dzieci w wieku powyżej 2 lat z padaczką (w tym u pacjentów z nowo rozpoznaną padaczką) W leczeniu skojarzonym: u dorosłych i dzieci w wieku powyżej 2 lat z częściową lub uogólnioną toniką napady kloniczne, a także w leczeniu napadów drgawkowych na tle zespołu Lennoxa-Gasto, Migrena, Zapobieganie atakom migreny u dorosłych. Nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania produktu Topamax w leczeniu ostrych napadów migreny.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na którykolwiek składnik tego leku, dzieci w wieku do 2 lat Zastosowanie topiramatu w zapobieganiu atakom migreny jest przeciwwskazane w czasie ciąży, a także u kobiet z zachowanym potencjałem reprodukcyjnym, nie stosując wiarygodnych metod antykoncepcyjnych.
Środki ostrożności
Anuluj Topamax (podobnie jak inne leki przeciwpadaczkowe) należy stopniowo wprowadzać, aby zminimalizować możliwość zwiększenia częstości napadów.
Stosuj podczas ciąży i laktacji
Nie przeprowadzono specjalnych badań kontrolowanych, w których lek Topamax był stosowany w leczeniu kobiet w ciąży. Zapisy dotyczące ciąży wskazują na możliwy związek pomiędzy stosowaniem Topamax podczas ciąży a wrodzonymi wadami rozwojowymi (na przykład defekty czaszkowo-twarzowe, takie jak rozszczep wargi / rozszczep podniebienia, spodziectwo i nieprawidłowy rozwój różnych układów ciała). Wady te rejestrowano zarówno w monoterapii topiramatem, jak i w jego stosowaniu w ramach politerapii. W porównaniu z grupą pacjentów, którzy nie przyjmują leków przeciwpadaczkowych, zapisy ciąż z monoterapią produktem Topamax wskazują na prawdopodobieństwo narodzin dzieci o niskiej masie ciała (poniżej 2500 g). Nie ustalono związku obserwowanych zjawisk z przyjmowaniem leku, a zapisy ciąż i wyniki innych badań sugerują, że ryzyko działania teratogennego skojarzonego leczenia lekami przeciwpadaczkowymi może być większe niż w monoterapii.Stosowanie leku Topamax podczas ciąży jest uzasadnione tylko wtedy, gdy potencjalne korzyści z terapii dla matki przeważają nad możliwym ryzykiem dla płodu Podczas leczenia i konsultacji z kobietami w wieku rozrodczym, lekarz prowadzący musi wyważyć bilans korzyści i ryzyka leczenia i rozważyć alternatywne opcje leczenia. Jeśli Topamax stosuje się w czasie ciąży lub jeśli pacjentka zajdzie w ciążę podczas stosowania tego leku, należy ostrzec ją o potencjalnym zagrożeniu dla płodu. Ograniczona liczba obserwacji sugeruje, że topiramat przenika do mleka kobiet. Jeśli to konieczne, stosowanie leku Topamax podczas laktacji powinno decydować o zakończeniu karmienia piersią.
Dawkowanie i sposób podawania
Wewnątrz, niezależnie od posiłku. W celu uzyskania optymalnej kontroli napadów padaczkowych u dzieci i dorosłych zaleca się rozpoczęcie leczenia niskimi dawkami leku, a następnie stopniowe zwiększanie dawki do skutecznej dawki Kapsułki są przeznaczone dla pacjentów, którzy mają trudności z połykaniem tabletek (np. Dzieci i pacjenci w podeszłym wieku). otworzyć, wymieszać zawartość kapsułek z niewielką ilością (około 1 łyżeczki) dowolnego miękkiego pokarmu. Tę mieszaninę należy natychmiast połknąć, bez żucia. Nie przechowywać leku mieszanego z pokarmem aż do następnej dawki, kapsułki Topamax można połykać w całości.
Efekty uboczne
Zakażenia i inwazje: bardzo często - zapalenie błony śluzowej nosa i gardła, ze strony krwi i układu limfatycznego: często - niedokrwistość; sporadycznie - leukopenia, powiększenie węzłów chłonnych, małopłytkowość, eozynofilia; rzadko - neutropenia * Dla układu odpornościowego: często - nadwrażliwość; nieznana częstotliwość - obrzęk alergiczny *, obrzęk spojówkowy * Od strony metabolizmu i odżywiania: często - anoreksja, utrata apetytu; rzadko - kwasica metaboliczna, hipokaliemia, zwiększony apetyt, polidypsja; rzadko, kwasica hiperchloremiczna, zaburzenia psychiczne: bardzo często depresja; często - powolne myślenie, bezsenność, zaburzenia mowy, lęk, dezorientacja, reakcje agresywne, zaburzenia nastroju, pobudzenie, chwiejność emocjonalna, nastrój depresyjny, gniew,naruszenie zachowania; rzadko - myśli samobójcze, próby samobójcze, halucynacje, zaburzenia psychotyczne, halucynacje słuchowe, halucynacje wzrokowe, apatia, trudności w mówieniu, zaburzenia snu, labilność afektywna, obniżone libido, pobudzenie, płacz, dyspepsja, nastrój euforii, paranoja, aktywność persewer. , płaczliwość, zaburzenia umiejętności czytania, zaburzenia snu, spłaszczenie emocji, zaburzenia myślenia, utrata libido, letarg, zaburzenia domięśniowe, zamęt, wcześnie rano przebudzenie, reakcje natywne, duchy; rzadko - manii, lęku napadowego, poczucia beznadziei *, hipomanii, po stronie ośrodkowego układu nerwowego: bardzo często - parestezji, senności, zawrotów głowy; często - upośledzenie koncentracji, upośledzenie pamięci, amnezja, zaburzenia poznawcze, zaburzenia myślenia, zaburzenia psychoruchowe, drgawki, zaburzenia koordynacji ruchów, drżenie, letarg, niedotlenienie, oczopląs, zaburzenia smaku, zaburzenia równowagi, dyzartria, celowe drżenie, uspokojenie; rzadko - przygnębiona świadomość, napady toniczno-kloniczne typu "grand mal", zaburzenia pola widzenia, złożone napady częściowe, zaburzenia mowy, nadpobudliwość psychoruchowa, omdlenia, zaburzenia czuciowe, ślinotok, nadmierna senność, afazja, powtarzająca się mowa, hipokinezja, dyskineza, zawroty głowy , słaba jakość snu, pieczenie, utrata czucia, przywar, zespół mózgowy, dysestezja, hipogemia, odrętwienie, niezdarność, aura, agevziya, dysgrafia, dysfonia, neuropatia obwodowa, przedwodnienie e, dystonia, gęsia skórka; rzadko: apraksja, zaburzenie rytmu okołodobowego snu, przeczulica, osłabienie, anosmia, drżenie samoistne, akinezja, brak reakcji na bodźce, ze strony narządu wzroku: często niewyraźne widzenie, podwójne widzenie, zaburzenia widzenia; rzadko - zmniejszenie ostrości wzroku, skąpomy, krótkowzroczność *, dziwne odczucia w oczach *, suche oczy, światłowstręt, kurcz powiek, zwiększone łzawienie, fotopsja, rozszerzenie źrenic, prezbiopria; rzadko - jednostronna ślepota, przemijająca ślepota, jaskra, zaburzenia akomodacji, zaburzenie wizualnej percepcji przestrzennej, skąpomy przedsionka, obrzęk powiek *, ślepota w nocy, niedowidzenie; nieznana częstotliwość: jaskra z zamkniętym kątem *,makulopatia *, upośledzona ruchliwość oka * Po stronie narządu słuchu i równowagi: często - zawroty głowy, dzwonienie w uszach, ból w uchu; Niezbyt często: głuchota jednostronna utrata słuchu, głuchota czuciowo, ucho dyskomfort, zaburzenia sluha.So CCC: rzadko - bradykardia, bradykardia zatokowa, czując obok serdtsebieniya.So układu krążenia: rzadko - niedociśnienie, niedociśnienie ortostatyczne, zaczerwienienie twarzy, uderzenia gorąca; rzadko - zjawisko Raynauda Od strony układu oddechowego narządy klatki piersiowej i śródpiersia: często - duszność, krwawienie z nosa, przekrwienie błony śluzowej nosa, wyciek z nosa, kaszel *; rzadko - duszność przy wysiłku, nadmierne wydzielanie w zatokach przynosowych, dysfonia, w przewodzie żołądkowo-jelitowym: bardzo często - nudności, biegunka; często - wymioty, zaparcia, ból w okolicy nadbrzusza, niestrawność, ból brzucha, suchość w jamie ustnej, dyskomfort w żołądku, upośledzona wrażliwość w jamie ustnej, zapalenie żołądka, dyskomfort w jamie brzusznej; rzadko - zapalenie trzustki, wzdęcia, refluks żołądkowo-przełykowy, ból podbrzusza, zmniejszenie czułości w jamie ustnej, krwawiące dziąsła, wzdęcia, dyskomfortu w nadbrzuszu, wrażliwy na brzuch, ślinienie, ból w jamie ustnej, nieprzyjemnego zapachu z ust, glossodiniya Dla układu wątrobowo-żółciowego: rzadko - w przypadku zapalenia wątroby, niewydolności wątroby W przypadku skóry i tkanek podskórnych: często - łysienie, wysypka, swędzenie; rzadko - anhidrosis, zaburzenia czucia w obszarze twarzy, pokrzywka, rumień, świąd uogólniony, wysypka plamki, naruszenie pigmentacji skóry, alergiczne zapalenie skóry, obrzęk twarzy; rzadko - zespół Stevensa-Johnsona *, rumień polimorficzny *, zmiana zapachu skóry, obrzęk paraorbitalny *, zlokalizowana pokrzywka; częstotliwość jest znana - toksyczna nekroliza naskórka * W części układu ruchu i tkanki łącznej: częściej - bóle stawów, kurcze mięśni, ból mięśni, skurcze mięśni, osłabienie mięśni, ból mięśniowo-klatki piersiowej; rzadko: obrzęk stawów *, sztywność mięśni, ból w boku, zmęczenie mięśni; rzadko: dyskomfort w kończynach * Od strony nerek i dróg moczowych: często - kamica nerkowa, pollakiuria, bolesne oddawanie moczu; rzadko - nasilenie kamicy moczowej (kamieni nerkowych), wysiłkowe nietrzymanie moczu, krwiomocz, nietrzymanie moczu, częste oddawanie moczu,kolka nerkowa, ból w nerce; rzadko - zaostrzenie kamicy moczowej (kamienie w cewce moczowej) kwasica kanalikowo-nerkowa * z narządów płciowych i piersi: rzadko - zaburzenia erekcji, dysfunkcje seksualne Częste zaburzenia i zaburzenia spowodowane przez sposób użycia: bardzo często - zmęczenie; często - podwyższona temperatura ciała, astenia, drażliwość, zaburzenia chodu, zły stan zdrowia, lęk; rzadko - hipertermia, pragnienie, zespół grypopodobny *, ospałość, zimne kończyny, zatrucie, lęk; rzadko - obrzęk twarzy, zwapnienia, zmiany parametrów laboratoryjnych: bardzo często - utrata masy ciała; często - przyrost masy *; rzadko - krystaluria, nieprawidłowy wynik testu "tandem-chód", leukopenia, zwiększona aktywność enzymów wątrobowych w surowicy krwi, rzadko - zmniejszenie zawartości węglowodorów we krwi.
Przedawkowanie
Objawy: drgawki, senność, zaburzenia mowy i wzroku, podwójne widzenie, zaburzenia myślenia, zaburzenia koordynacji, letarg, otępienie, niedociśnienie tętnicze, ból brzucha, zawroty głowy, pobudzenie i depresja. W większości przypadków konsekwencje kliniczne nie były poważne, ale zgony odnotowano po przedawkowaniu za pomocą mieszaniny kilku leków, w tym topiramatu. Możliwe jest wystąpienie ciężkiej kwasicy metabolicznej, występuje przypadek przedawkowania, gdy pacjent podjął dawkę topiramatu z 96 do 110 g, co spowodowało śpiączkę trwającą 20-24 h. Po 3-4 dniach objawy przedawkowania ustąpiły. Leczenie: jeśli krótko przed przyjęciem nadmiernej dawki pacjent przyjmował pokarm, należy natychmiast przepłukać żołądek lub wywołać wymioty. Badania in vitro wykazały, że węgiel aktywny adsorbuje topiramat. Jeśli to konieczne, należy zastosować leczenie objawowe. Skutecznym sposobem na usunięcie topiramatu z organizmu jest hemodializa. Zaleca się pacjentom odpowiednie zwiększenie przyjmowania płynów.
Interakcje z innymi lekami
Wpływ Topamax na stężenie innych leków przeciwpadaczkowych (PEP) Jednoczesne stosowanie Topamax z innymi sondami (fenytoina, karbamazepina, kwas walproinowy, fenobarbital, prymidon) nie wpływa na wartości Css w osoczu, z wyjątkiem niektórych pacjentów, którzy dodali Topamax do fenytoiny może powodować zwiększenie stężenia fenytoiny w osoczu.Może to być spowodowane zahamowaniem specyficznej polimorficznej izoformy układu enzymatycznego cytochromu P450 (CYP2Cmeph). Dlatego też, gdy objawy toksyczności rozwijają się u pacjentów otrzymujących fenytoinę, należy kontrolować stężenie fenytoiny w osoczu krwi.W badaniu farmakokinetycznym u pacjentów z padaczką dodanie topiramatu do lamotryginy nie wpłynęło na Css tego ostatniego w osoczu przy dawkach topiramatu 100-400 mg / dobę. Podczas i po zniesieniu lamotryginy (średnia dawka 327 mg / dobę), topiramat Css nie zmienił się, wpływ innych LPP na stężenie topiramatu w osoczu Fenytoina i karbamazepina, podczas stosowania Topamax, zmniejszały stężenie topiramatu w osoczu. Dodanie lub usunięcie fenytoiny lub karbamazepiny podczas leczenia Topamaxem może wymagać zmiany dawki tego ostatniego. Dawka jest dobierana w zależności od rozwoju wymaganego efektu klinicznego. Dodanie lub eliminacja kwasu walproinowego nie powoduje klinicznie istotnych zmian w stężeniu topiramatu w osoczu krwi, a zatem nie wymaga zmiany dawki Topamax. Dodać PEP Koncentracja PEP Karbamazepina nie wpływa na zmniejszenie stężenia w osoczu o 40% Kwas walproinowy brak efektu brak efektu Fenobarbital brak wpływu nie badany Nie badano wpływu imidonu na interakcje z innymi lekami W badaniach przeprowadzonych z równoczesnym stosowaniem leku Topamax w pojedynczej dawce AUC digoksyny zmniejszono o 12%. Znaczenie kliniczne tego efektu nie zostało ustalone. Podczas przepisywania lub usuwania Topamax u pacjentów otrzymujących digoksynę należy monitorować stężenie digoksyny w surowicy W ramach badań klinicznych nie badano wpływu jednoczesnego stosowania Topamax z lekami, które hamują ośrodkowy układ nerwowy, a także etanolem. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania produktu Topamax z lekami o działaniu depresyjnym na ośrodkowy układ nerwowy i etanol, gdy preparaty Topamax i Hypericum perforatum są przyjmowane razem, stężenie topiramatu w osoczu może się zmniejszać, w wyniku czego skuteczność leku może również ulec zmniejszeniu. .Nie przeprowadzono badań klinicznych interakcji leku Topamax i preparatów na bazie Hypericum perforatum, przy jednoczesnym stosowaniu doustnego środka antykoncepcyjnego zawierającego noretysteron (1 mg) i etynyloestradiol (35 μg), Topamax w dawkach 50-800 mg / dobę nie wpływał znacząco na skuteczność noretysteronu i w dawkach 50-200 mg / dobę - na skuteczność etynyloestradiolu. Znaczące, zależne od dawki, zmniejszenie skuteczności etynyloestradiolu zaobserwowano przy dawkach leku Topamax 200-800 mg / dobę. Kliniczne znaczenie opisanych zmian nie jest jasne. U pacjentów przyjmujących doustne środki antykoncepcyjne w skojarzeniu z Topamax należy wziąć pod uwagę ryzyko zmniejszenia skuteczności środków antykoncepcyjnych i nasilenia krwawień. Pacjenci przyjmujący środki antykoncepcyjne zawierające estrogen powinni poinformować lekarza o wszelkich zmianach w czasie i rodzaju miesiączki. Skuteczność środków antykoncepcyjnych może być zmniejszona nawet w przypadku braku krwawienia, u zdrowych ochotników, AUC litu zmniejszyło się o 18% przyjmując topiramat w dawce 200 mg / dobę. U pacjentów z maniakalno-depresyjnej stosowania psychozy topiramatu w dawkach do 200 mg / dzień, nie miało wpływu na farmakokinetykę litu, a przy wyższych dawkach (do 600 mg / dzień) litu AUC zwiększono o 26%. Przy równoczesnym stosowaniu topiramatu i litu należy monitorować stężenie tych ostatnich w osoczu krwi Badania tych interakcji prowadzonych z pojedynczym i powtarzanym podawaniem topiramatu zdrowym ochotnikom i pacjentom z psychozą maniakalno-depresyjną dały takie same wyniki. Przy jednoczesnym stosowaniu topiratamu w dawkach dobowych 250 mg lub 400 mg AUC rysperydonu, przyjmowanych w dawkach 1-6 mg / dobę, zmniejszono odpowiednio o 16% i 33%. Jednocześnie farmakokinetyka 9-hydroksyrysperydonu nie zmieniła się, a całkowita farmakokinetyka substancji czynnych (risperidonu i 9-hydroksyrysperydonu) zmieniła się nieznacznie. Zmiany w poziomie ogólnoustrojowej ekspozycji na rysperydon / 9-hydroksyrysperydon i topiramat nie były znaczące klinicznie, a interakcja ta prawdopodobnie nie ma znaczenia klinicznego .. Interakcje leków badano u zdrowych ochotników przy oddzielnym i jednoczesnym podawaniu hydrochlorotiazydu (25 mg) i topiramatu (96 mg).Wyniki badań wykazały, że przy przyjmowaniu topiramatu i hydrochlorotiazydu obserwuje się wzrost Cmax topiramatu o 27% i jego AUC o 29%. Znaczenie kliniczne tych badań nie zostało zidentyfikowane. Podczas podawania hydrochlorotiazydu pacjentom przyjmującym topiramat może być konieczne dostosowanie dawki topiramatu. Nie obserwowano istotnych zmian parametrów farmakokinetycznych hydrochlorotiazydu podczas jednoczesnego stosowania topiramatu. Interakcje z lekami badano u zdrowych ochotników, którzy otrzymywali metforminę lub połączenie metforminy i topiramatu. Wyniki badań wykazały, że podczas przyjmowania topiramatu i metforminy wartości Cmax i AUC metforminy wzrosły odpowiednio o 18% i 25%, podczas gdy klirens metforminy podczas jednoczesnego podawania topiramatu zmniejszył się o 20%. Topiramat nie wywierał wpływu na Tmax metforminy w osoczu krwi. Klirens topiramatu przy wspólnym mianowaniu z metforminą zmniejsza się. Nie badano stopnia zmian klirensu. Znaczenie kliniczne wpływu metforminy na farmakokinetykę topiramatu nie jest jasne. W przypadku dodawania lub odstawiania leku Topamax u pacjentów otrzymujących metforminę należy monitorować stan pacjentów z cukrzycą. Interakcje leków badano u zdrowych ochotników z oddzielnym i jednoczesnym podawaniem pioglitazonu i topiramatu. Stwierdzono zmniejszenie AUC pioglitazonu o 15%, bez zmiany Cmax leku. Te zmiany nie były istotne statystycznie. Również dla aktywnego pioglitazonu hydroksymetabolitu stwierdzono zmniejszenie Cmax i AUC o odpowiednio 13% i 16%, a dla aktywnego ketometabolitu wykryto zmniejszenie Cmax i AUC o 60%. Znaczenie kliniczne tych danych nie zostało wyjaśnione. Kiedy pacjenci są przepisywani wspólnie przez Topamax i pioglitazon, stan pacjenta powinien być dokładnie monitorowany, aby ocenić przebieg cukrzycy Przeprowadzono badanie interakcji leku w celu zbadania farmakokinetyki glibenklamidu (5 mg / dobę) w stanie równowagi, stosowanym samodzielnie lub jednocześnie z topiramatem (150 mg / dobę). ) u pacjentów z cukrzycą typu 2. Podczas stosowania topiramatu, AUC glibenklamidu zmniejszyło się o 25%. Zmniejszył się również poziom ogólnoustrojowej ekspozycji na aktywne metabolity, 4-trans-hydroksy-glibenklamid i 3-cis-hydroksy-glibenklamid (odpowiednio o 13% i 15%). Glibenklamid nie wpływał na farmakokinetykę topiramatu w równowadze.Stwierdzono statystycznie nieistotne zmniejszenie AUC pioglitazonu o 15% bez zmiany jego Cmax. Gdy topiramat jest przepisywany pacjentom otrzymującym glibenklamid (lub przepisującym glibenklamid pacjentom otrzymującym topiramat), stan pacjenta powinien być dokładnie monitorowany w celu oceny przebiegu cukrzycy, a jednoczesne stosowanie Topamax z innymi lekami predysponującymi do rozwoju kamicy nerkowej może zwiększyć ryzyko wystąpienia kamieni nerkowych. W okresie leczenia produktem Topamax należy unikać stosowania takich leków, ponieważ mogą one powodować zmiany fizjologiczne, które przyczyniają się do rozwoju kamicy nerkowej, natomiast połączeniu topiramatu i kwasu walproinowego u pacjentów, którzy dobrze tolerują każdy lek oddzielnie, towarzyszy hiperamonemia z encefalopatią lub bez encefalopatii. W większości przypadków objawy i objawy znikają po odstawieniu jednego z leków. To niepożądane zdarzenie nie jest spowodowane oddziaływaniem farmakokinetycznym. Nie ustalono związku między hiperamonemią a stosowaniem topiramatu w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami. Podczas przyjmowania topiramatu i kwasu walproinowego może wystąpić hipotermia (niezamierzone obniżenie temperatury ciała poniżej 35 ° C) w połączeniu z hiperamonemią lub niezależnie. Zjawisko to może wystąpić zarówno po rozpoczęciu wspólnego podawania kwasu walproinowego i topiramatu, jak i ze zwiększeniem dobowej dawki topiramatu Przeprowadzono badania kliniczne w celu oceny potencjalnych opcji interakcji między topiramatem i innymi lekami. Wyniki tej interakcji podsumowano w tabeli Lek dodatkowy Stężenie dodawanego leku * Stężenie topiramatu * Nie badano zwiększenia stężenia amitryptyliny o Cmax i AUC nortryptyliny (metabolit amitryptyliny) o 20% Dihydroergotamina (wewnątrz i sc) ** ** Zwiększenie metabolitu AUC halopentyną o 31% % nie był badany Propranolol Cmax 4-OH propranolol zwiększony o 17% (topiramat 50 mg), Cmax zwiększony o 9% i 16%, AUC zwiększone o 9% i 17% (propranolol 40 mg i 80 mg co 12 godzin, odpowiednio) Sumatryptan (w środku i s / c) * * Nie badano Pisothiphene ** ** Diltiazem zmniejszał AUC diltiazemu o 25%, a desacetyldiltiazem o 18% i** dla N-demetylodiltiazemu, zwiększenie AUC o 20% wenlafaksyna ** ** Flunaryzyna, zwiększenie AUC o 16% (50 mg co 12 godzin) 1 *** wyrażone w% wartości Cmax i AUC w monoterapii ** brak zmian Cmax i AUC (≤ 15% danych wyjściowych) 1 W przypadku wielokrotnego stosowania flunaryzyny (monoterapia) obserwowano zwiększenie wartości AUC o 14%, co może być spowodowane nagromadzeniem leku w procesie uzyskiwania stanu równowagi
Instrukcje specjalne
Aby zmniejszyć dawkę o 25-50 mg, Topamax stosuje się w postaci kapsułek w dawce 15 mg lub 25 mg. W badaniach klinicznych dawkę leku zmniejszano o 50-100 mg 1 raz na tydzień - u osób dorosłych z padaczką i 25-50 mg - u dorosłych otrzymujących Topamax w dawce 100 mg / dobę w zapobieganiu migrenom. U dzieci w trakcie badań klinicznych Topamax był stopniowo anulowany w okresie 2-8 tygodni. Jeśli ze względów medycznych konieczne jest szybkie usunięcie Topamaxu, zaleca się przeprowadzenie odpowiedniego monitorowania stanu pacjenta, tak jak w przypadku każdej choroby, schemat dawkowania należy ustalić zgodnie z efektem klinicznym (tj. Stopniem opanowania drgawek, bez skutków ubocznych) i wziąć pod uwagę u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek konieczne może być wydłużenie czasu każdej dawki w celu ustalenia stabilnego stężenia w osoczu. W przypadku stosowania topiramatu może być możliwe oligohydrosis (zmniejszone pocenie się) i anhidrosis. U dzieci narażonych na wysokie temperatury otoczenia może wystąpić zmniejszenie potliwości i hipertermii (podwyższona temperatura ciała). W leczeniu topiramatem bardzo ważne jest odpowiednie zwiększenie objętości spożywanego płynu, co zmniejsza ryzyko wystąpienia kamicy nerkowej, a także działań niepożądanych, które mogą wystąpić podczas wysiłku fizycznego lub podwyższonej temperatury. Podczas leczenia topiramatem występuje zwiększone występowanie zaburzeń nastroju i depresji. , w tym Topamax, zwiększa ryzyko myśli samobójczych i zachowań samobójczych u pacjentów, którzy je przyjmują W badaniach klinicznych z podwójnie ślepą próbą występowanie zjawisk związanych z samobójstwem (myśli samobójcze, próby samobójcze, samobójstwa) wynosiło 0,5% u pacjentów leczonych topiramatem (46 osób z 8652), co stanowi około 3 razy wyższy w porównaniu z pacjentami otrzymującymi placebo (0,2%, 8 z 4045).Jeden przypadek samobójstwa odnotowano w podwójnie ślepym badaniu choroby afektywnej dwubiegunowej u pacjenta otrzymującego topiramat, dlatego konieczne jest monitorowanie stanu pacjentów w celu wykrycia objawów myśli samobójczych i przepisania odpowiedniego leczenia. Pacjenci (i, jeśli to konieczne, opiekunowie) powinni zostać poinformowani o konieczności natychmiastowego zwrócenia się do lekarza, jeśli wykazują oznaki myśli samobójczych lub zachowania samobójcze Niektórzy pacjenci, zwłaszcza z predyspozycją do kamicy nerkowej, mogą mieć zwiększone ryzyko wystąpienia kamicy nerkowej i te objawy, takie jak kolka nerkowa. Aby zmniejszyć to ryzyko, potrzebny jest odpowiedni wzrost ilości płynów. Czynnikami ryzyka kamicy nerkowej są: kamica nerkowa (w tym rodzina), hiperkalciuria, jednoczesna terapia z innymi lekami, które przyczyniają się do rozwoju kamicy nerkowej Należy zachować ostrożność przepisując Topamax pacjentom z niewydolnością nerek (CC <70 ml / min). Wynika to z faktu, że u tych pacjentów zmniejsza się klirens leku, u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby Topamax należy stosować ostrożnie z powodu możliwego zmniejszenia klirensu topiramatu. Objawy obejmują ostre pogorszenie ostrości wzroku i / lub ból w oku. Badanie okulistyczne może wykazać krótkowzroczność, spłycenie przedniej komory oka, przekrwienie (zaczerwienienie) gałki ocznej, zwiększone ciśnienie wewnątrzgałkowe. Może wystąpić makrolida. Syndromowi temu może towarzyszyć wydzielanie płynu, co prowadzi do przesunięcia soczewki i tęczówki do przodu wraz z rozwojem wtórnej jaskry z zamkniętym kątem. Objawy pojawiają się zwykle 1 miesiąc po rozpoczęciu stosowania leku Topamax. W przeciwieństwie do pierwotnej jaskry z otwartym kątem przesączania, którą rzadko obserwuje się u pacjentów w wieku poniżej 40 lat, jaskrę wtórną o zamkniętym kącie obserwuje się po zastosowaniu topiramatu zarówno u dorosłych, jak iu dzieci. W przypadku zespołu obejmującego krótkowzroczność związaną z jaskrą z zamkniętym kątem, leczenie obejmuje przerwanie stosowania leku Topamax, gdy tylko lekarz prowadzący uzna to za możliwe, oraz odpowiednie działania mające na celu obniżenie ciśnienia wewnątrzgałkowego.Zazwyczaj środki te prowadzą do normalizacji ciśnienia wewnątrzgałkowego, a podwyższone ciśnienie śródgałkowe o dowolnej etiologii w przypadku braku odpowiedniego leczenia może prowadzić do poważnych powikłań, w tym do utraty wzroku, gdy stosuje się topiramat, hiperchloremiczny, niezwiązany z niedoborem anionu, kwasicą metaboliczną (np.