Tabletki Twinsta 10 mg + 80 mg 28 sztuk
Condition: New product
1000 Items
Rating:
Be the first to write a review!
More info
Aktywne składniki
Amlodypina + Telmisartan
Formularz zwolnienia
Pigułki
Skład
1 karta. besylan amlodypiny 13,87 mg, co odpowiada zawartości amlodypiny 10 mg telmisartanu 80 mg. Substancje pomocnicze: wodorotlenek sodu - 6.
Efekt farmakologiczny
Grupa farmakoterapeutyczna: bloker "wolnych" kanałów wapniowych + antagonista receptora angiotensyny II. Połączony lek przeciwnadciśnieniowy zawierający dwie substancje czynne o działaniu komplementarnym, umożliwiający kontrolę ciśnienia krwi u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym (niezbędnym): antagonistą receptora angiotensyny II (telmisartan) i powolnym blokerem kanału wapniowego, pochodną dihydropirydyny (amlodypiną). Połączenie tych substancji ma działanie przeciwnadciśnieniowe, zmniejszając ciśnienie krwi w większym stopniu niż każdy składnik osobno. Lek Twinsta, przyjmowany raz na dobę, prowadzi do skutecznego i trwałego obniżenia ciśnienia krwi w ciągu 24 godzin Telmisartan: Telmisartan jest specyficznym antagonistą receptora angiotensyny II (typ AT1), który jest skuteczny przy przyjmowaniu doustnym. Ma duże powinowactwo do podtypu receptora AT1, angiotensyny II, dzięki czemu uzyskuje się działanie angiotensyny II. Wypiera angiotensynę II ze swojego połączenia z receptorem, nie działając agonistycznie na ten receptor. Telmisartan wiąże się tylko z podtypem AT1 receptora angiotensyny II. Wiązanie jest długotrwałe. Nie ma powinowactwa do innych receptorów, w tym. do receptora AT2. Zmniejsza stężenie aldosteronu we krwi, nie hamuje reniny w osoczu krwi i nie blokuje kanałów jonowych. Telmisartan nie hamuje działania ACE (kininazy II) - enzymu, który niszczy także bradykininę, dlatego nie oczekuje się zwiększenia działań niepożądanych spowodowanych przez bradykininę. U pacjentów z telmisartanem w dawce 80 mg całkowicie blokuje nadciśnieniowe działanie angiotensyny II. Początek działania przeciwnadciśnieniowego odnotowano w ciągu 3 godzin po podaniu pierwszej dawki telmisartanu. Efekt działania leku utrzymuje się przez 24 godziny i pozostaje znaczący do 48. Wyraźne działanie przeciwnadciśnieniowe zwykle rozwija się po 4-8 tygodniach regularnego stosowania. U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym telmisartan zmniejsza skurczowe i rozkurczowe ciśnienie krwi bez wpływu na częstość akcji serca.W przypadku nagłego odstawienia telmisartanu ciśnienie krwi stopniowo powraca do pierwotnego poziomu bez rozwoju zespołu odstawienia. Amlodypina: Amlodypina, pochodna dihydropirydyny, należy do klasy wolnych blokerów kanału wapniowego. Hamuje wejście transbłonowe jonów wapnia do kardiomiocytów i komórek mięśni gładkich naczyń. Mechanizm działania przeciwnadciśnieniowego amlodypiny jest związany z bezpośrednim działaniem relaksującym na komórki mięśni gładkich naczyń, co prowadzi do zmniejszenia obwodowego oporu naczyniowego i obniżenia ciśnienia krwi. U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym stosowanie amlodypiny 1 raz na dobę powoduje istotne klinicznie obniżenie ciśnienia krwi przez 24 h. Niedociśnienie ortostatyczne nie jest charakterystyczne w przypadku stosowania amlodypiny ze względu na powolny początek leku. U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i prawidłową czynnością nerek amlodypina w dawkach terapeutycznych powodowała zmniejszenie nerkowego oporu naczyniowego, zwiększenie szybkości filtracji kłębuszkowej i skuteczny przepływ krwi w nerkach, bez zmiany filtracji lub białkomoczu. Amlodypina nie powoduje żadnych metabolicznych działań niepożądanych lub zmian w poziomie lipidów w osoczu, dlatego jest odpowiednia do stosowania u pacjentów z astmą oskrzelową, cukrzycą i dną. Stosowaniu amlodypiny u pacjentów z niewydolnością serca nie towarzyszy ujemny efekt inotropowy (tolerancja wysiłku nie zmniejsza się, frakcja wyrzutowa lewej komory nie zmniejsza się).
Farmakokinetyka
Szybkość i stopień wchłaniania leku Twinsta są równoważne biodostępności telmisartanu i amlodypiny, gdy są stosowane osobno. Telmisartan: Wchłanianie: Połknięcie jest szybko wchłaniane z przewodu pokarmowego. Biodostępność - 50%. W przypadku jednoczesnego stosowania z pokarmem spadek wartości AUC mieści się w zakresie od 6% (w przypadku stosowania w dawce 40 mg) do 19% (w przypadku podania w dawce 160 mg). 3 godziny po spożyciu stężenie w osoczu krwi się obniża, niezależnie od posiłku. Cmax w osoczu i, w mniejszym stopniu, AUC wzrastają nieproporcjonalnie do dawki. Dystrybucja: Wiązanie z białkami osocza wynosi 99,5%, głównie z albuminą i alfa-1-glikoproteiną. Średnia wartość widocznego Vd przy stężeniu równowagi 500 l.Dane dotyczące klinicznie znacznej akumulacji telmisartanu nie są dostępne. Metabolizm Metabolizowany przez telmisartan w wyniku sprzężenia z kwasem glukuronowym. Metabolity są nieaktywne farmakologicznie. Wydalanie: T1 / 2 trwa dłużej niż 20 godzin Wydalany w postaci niezmienionej z kałem, wydalanie z moczem - mniej niż 2%. Całkowity klirens osoczowy jest wysoki (900 ml / min) w porównaniu z wątrobowym przepływem krwi (około 1500 ml / min). Farmakokinetyka w szczególnych sytuacjach klinicznych: Istnieje różnica w stężeniu telmisartanu w osoczu u mężczyzn i kobiet. Wartości Cmax i AUC były odpowiednio około 3 i 2 razy większe u kobiet niż u mężczyzn bez znaczącego wpływu na skuteczność. Farmakokinetyka telmisartanu u pacjentów w podeszłym wieku nie różni się od farmakokinetyki u młodych pacjentów. Telmisartan wiąże się z białkami osocza i nie jest usuwany podczas hemodializy u pacjentów z niewydolnością nerek. Również oznaczone niższe stężenia telmisartanu w osoczu krwi, T1 / 2 nie zmieniają się. Badania farmakokinetyczne przeprowadzone u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby wykazały, że bezwzględna biodostępność telmisartanu zwiększa się do prawie 100%. T1 / 2 u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby nie zmienia się. Amlodypina: Wchłanianie: po przyjęciu amlodypiny doustnie w dawkach terapeutycznych, Cmax w osoczu krwi osiąga się w ciągu 6-12 godzin, a bezwzględna biodostępność wynosi od 64% do 80%. Jedzenie nie wpływa na biodostępność amlodypiny. Dystrybucja: Amlodypina Vd wynosi około 21 l / kg. Badania in vitro wykazały, że u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym około 97,5% krążących amlodypiny wiąże się z białkami osocza. Stabilne stężenie w osoczu osiąga się po ciągłym stosowaniu leku przez 7-8 dni. Metabolizm: Amlodypina w znacznym stopniu (około 90%) jest metabolizowana w wątrobie, tworząc nieczynne metabolity. Wycofanie: Usuwanie amlodypiny z osocza krwi występuje w dwóch fazach. T1 / 2 wynosi około 30-50 godzin Amlodypina jest wydalana z moczem w postaci niezmienionej (10%) oraz w postaci metabolitów (60%). Farmakokinetyka w szczególnych sytuacjach klinicznych: Pacjenci w podeszłym wieku mają tendencję do zmniejszania klirensu amlodypiny, co prowadzi do zwiększenia wartości AUC i T1 / 2.Farmakokinetyka amlodypiny u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek nie zmienia się znacząco. Pacjenci z luzem niewydolność wątroby amlodypiny zmniejszona, co prowadzi do wzrostu wartości AUC około 40-60%.
Wskazania
Do leczenia nadciśnienia: - Pacjenci, którzy przedstawia terapię skojarzoną - - u pacjentów otrzymujących telmisartan i amlodypinę w postaci oddzielnych form dawkowania, jako zastąpienie tej terapii pacjentów, u których ciśnienie krwi telmisartanu amlodypina lub stosowana jako monoterapia wystarczająco kontrolowane.
Przeciwwskazania
- chorób obturacyjnych dróg żółciowych - oznaczone niedociśnienie - niedrożność przewodu odpływu lewej komory (w tym wysoki stopień zwężenia aorty) - hemodynamicznie niestabilna niewydolność serca po ostrym zawale mięśnia sercowego - ciężką niewydolnością wątroby - wstrząs - równoczesne stosowanie u pacjentów z aliskirenem cukrzyca i zaburzenia czynności nerek (GFR mniej niż 60 ml / min / 1,73 m2) - nietolerancja fruktozy i zespół złego wchłaniania glukozy / Galakt ozy lub niedobór sacharazy / izomaltazy - ciąża - laktacji - w wieku 18 lat (skuteczność i bezpieczeństwo nie ustalono) - nadwrażliwość składników czynnych lub substancji pomocniczych - nadwrażliwość innych pochodnych dihydropirydyny. Środki powinny być określone z nieprawidłową funkcją wątroby, nadciśnieniu nerkowym, hiperaldosteronizmu pierwotnego, zwężenie zastawek aorty i zastawki dwudzielnej, kardiomiopatię przerostową, niewydolność serca, cukrzyca, niestabilnej dusznicy bolesnej, ostrego zawału mięśnia sercowego, zaburzenia czynności nerek, w stanie po transplantacji nerek, zmniejszenie BCC i / lub hiponatremia, hiperkaliemia, inne stany charakteryzujące się aktywacją RAAS.
Stosuj podczas ciąży i laktacji
Przeprowadzono specjalne badania dotyczące stosowania leku Twinsta w czasie ciąży i laktacji. Efekty związane z poszczególnymi składnikami leku opisano poniżej. Ciąża antagonista receptora angiotensyny II telmisartan Aplikacja jest przeciwwskazane w ciąży.W przypadku zajścia w ciążę należy natychmiast przerwać stosowanie leku. Jeśli to konieczne, należy przepisać alternatywną terapię. Przedkliniczne badania telmisartanu nie wykazały właściwości teratogennych, ale wykazały obecność fetotoksyczności. Wiadomo, że stosowanie antagonistów receptora angiotensyny II w II i III trymestrze ciąży ma działanie fetotoksyczne (obniżona czynność nerek, niedobór wapnia, opóźnione kostnienie czaszki płodu) i występuje toksyczność noworodków (niewydolność nerek, niedociśnienie tętnicze i hiperkaliemia). U pacjentów planujących ciążę antagoniści receptora angiotensyny II powinni zostać zastąpieni innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi, które mają ustalony profil bezpieczeństwa w przypadku stosowania u kobiet w ciąży (chyba że konieczne jest dalsze leczenie antagonistami receptora angiotensyny II). W przypadku stosowania antagonistów receptora angiotensyny II w czasie ciąży, począwszy od drugiego trymestru ciąży zaleca się badanie ultrasonograficzne nerek i kości czaszki płodu. Noworodki, których matki otrzymały antagonistę receptora angiotensyny II, powinny być uważnie monitorowane pod kątem rozwoju niedociśnienia tętniczego. Amlodypina Ograniczone dane dotyczące działania amlodypiny lub innych blokerów kanału wapniowego nie wskazują na negatywny wpływ na płód. Istnieje jednak ryzyko spowolnienia procesu porodu. Okres karmienia piersią Nie przeprowadzono specjalnych badań na temat przydzielania telmisartanu i / lub amlodypiny do mleka kobietom. Badania eksperymentalne na zwierzętach wykazały, że telmisartan przenika do mleka zwierząt w okresie laktacji. Biorąc pod uwagę możliwe działania niepożądane, decyzję o kontynuowaniu karmienia piersią lub o przerwaniu leczenia należy podjąć z uwzględnieniem jego znaczenia dla matki. Nie przeprowadzono badań wpływu leku na płodność u ludzi.
Dawkowanie i sposób podawania
Lek Tvinsta przyjmuje się doustnie 1 raz dziennie, niezależnie od posiłku. Lek Tvinsta może być przepisywany pacjentom otrzymującym tę samą dawkę telmisartanu i amlodypiny w postaci oddzielnych postaci dawkowania, w celu ułatwienia leczenia i zwiększonego przestrzegania leczenia.Lek Tvinsta można przepisać pacjentom, u których stosowanie amlodypiny lub telmisartanu w monoterapii nie prowadzi do odpowiedniej kontroli ciśnienia krwi. Pacjenci przyjmujący amlodypinę w dawce 10 mg, w której odnotowano działania niepożądane, które ograniczają stosowanie leku (np. Obrzęki obwodowe), mogą być przeniesione na stosowanie leku Twinsta w dawce 40 mg / 5 mg 1 raz / dobę, co zmniejszy dawkę amlodypiny, ale nie zmniejszy ogólnego oczekiwanego działania przeciwnadciśnieniowego. Leczenie nadciśnienia tętniczego u pacjenta może rozpocząć się od zastosowania leku Twinsta w przypadku, gdy zakłada się, że osiągnięcie kontroli BP przy pomocy jednego leku jest mało prawdopodobne. Zalecana początkowa dawka leku Twinsta to 40 mg / 5 mg 1 raz na dobę. U pacjentów, u których konieczne jest znaczące zmniejszenie ciśnienia krwi, początkową dawkę produktu Twinsta można zwiększyć do 80 mg / 5 mg 1 raz na dobę. Jeśli, przynajmniej po 2 tygodniach leczenia, konieczne jest dodatkowe obniżenie ciśnienia krwi, dawkę leku można stopniowo zwiększać do maksymalnie 80 mg / 10 mg 1 raz / dobę. Preparat Tvinsta można stosować z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, w tym. u pacjentów poddawanych hemodializie, dostosowanie dawki nie jest wymagane. Amlodypina i telmisartan nie są usuwane z organizmu podczas hemodializy. U pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby Tvinsta należy stosować z zachowaniem ostrożności. Dawka telmisartanu nie powinna przekraczać 40 mg 1 raz na dobę. Pacjenci w podeszłym wieku Dawkowanie i dawka nie wymagają zmian. Właściwości leku przy pierwszej dawce lub kiedy jest ona anulowana Po przyjęciu pierwszej dawki telmisartanu, działanie przeciwnadciśnieniowe rozwija się stopniowo w ciągu pierwszych 3 godzin, utrzymuje się przez 24 godziny i pozostaje znaczące do 48. W przypadku nagłego przerwania telmisartanu ciśnienie krwi stopniowo powraca do pierwotnego poziomu rozwój zespołu odstawienia.
Efekty uboczne
Częstość występowania działań niepożądanych jest klasyfikowana następująco: bardzo często (1/10); często (1/100, mniej niż 1/10); rzadko (1/1000, mniej niż 1/100); rzadko (1/10 000, mniej niż 1/100); bardzo rzadko (mniej niż 1/10 000); częstotliwość nieznana (nie można obliczyć na podstawie dostępnych danych).Działania niepożądane są klasyfikowane według narządów i układów zgodnie z terminologią MedDRA. Efekt uboczny Częstość zakażenia i inwazji: zakażenie dróg moczowych1), zakażenie górnych dróg oddechowych1) Rzadko Sepsis, w tym. śmiertelny wynik1), zapalenie pęcherza3) Rzadko Zaburzenia psychiczne: Depresja3), lęk3), bezsenność3) Rzadko Labilność nastroju2), dezorientacja2) Częstość nieznana Układ nerwowy: Zawrót głowy3) Często Senność3), migrena3), ból głowy3), parestezja3) Nastomy Zmniejszona wrażliwość lub odporność na czynniki zewnętrzne3), naruszenie smaku3), omdlenie3), drżenie3), neuropatia obwodowa3) Rzadko zaburzenia pozapiramidowe2) Częstość nieznana Od układu odpornościowego: reakcja anafilaktyczna1) Rzadko podwyższona chuvstvitelnost1), 2) Redko1) neizvestna2 Frequency) część wizji: Visual rasstroystva1) Rzadko Zmniejszone zreniya2) Częstość nieznana część narządu słuchu i przedsionkowego: Vertigo3) rzadkie hałasu w ushah2) Częstotliwość nieznanego układu sercowo-naczyniowego: Bradikardiya3 ), kołatanie serca3), znaczne zmniejszenie AD3), niedociśnienie ortostatyczne3) Rzadko częstoskurcz1) Rzadko zawał mięśnia sercowego2, arytmia2), częstoskurcz komorowy2), migotanie przedsionków2) Częstość nieznana Od układu oddechowego: kaszel3) Rzadko Odyshka1) 2) Nechasto1) neizvestna2 częstotliwości) Rinit2) Częstotliwość znanej części układu pokarmowego: ból zhivote3) diareya3) toshnota3) meteorizm1), podniesionego fermentov3 wątroby) rzadko Rvota3) dispepsiya3) niewygodą zheludka1) pecheni1 zaburzenia) rzadko Gepatit2) zheltuha2) zmiany tempa defekatsii2) pankreatit2) gastrit2), wzrost aktywności aminotransferaz (odzwierciedla głównie cholestaza) 2) częstotliwości, które nie są znane skóry i tkanki podskórnej: zud3 skóry) Niezbyt Egzema3), rumień3 ), wysypka3), wysypka lekowa1), wysypka toksyczna1) Rzadko nadpotliwość 1), 2), rzadko1), częstość nieznana2) obrzęk naczynioruchowy 1), 2), pokrzywka 1), 2) rzadko1), nieznana częstotliwość2) łysienie2), plamica2) , przebarwienia kozhi2) wielopostaciowy eritema2), złuszczające dermatit2), zespół Stevensa-Dzhonsona2), przy czym fotosensibilizatsii2 reakcja vaskulit2)) częstość nieznana Od układu mięśniowo-szkieletowego: Artralgii3), skurcze mięśni (skurcze nóg) 3) mialgii3) Rzadko: Ból w kończynach dolnych3), ból ścięgien (objawy przypominające zapalenie ścięgna) 1)ból spine3) Układ rzadkich moczu: Nikturiya3) rzadko zaburzenia czynności nerek, w tym ostrej nedostatochnost1 nerek), zaburzenia mocheispuskaniya2), szybkiego mocheispuskanie2) Częstotliwość nieznanego systemu rozrodczego i piersi disfunktsiya3 erekcji), zaburzenia Rzadko ogólne: oteki3 obwodowa) często, astenia (osłabienie), 3), ból w klatce piersiowej kletke3), zwiększenie utomlyaemost3) oteki3), czując przypływ krwi do litsu3) Rzadko Nedomoganie3), grypopodobne sindrom1), przerost błony śluzowej desen3 ), Suchość błon śluzowych jamy ustnej rta3) rzadko Bol2) zwiększenie tela2 masa) masy tela2 redukcja) ginekomastiya2) Częstotliwość nieznany parametrów laboratoryjnych: Giperkaliemiya1) anemiya1) zwiększenie stężenia kreatyniny w krovi1) Rzadko wzrost stężenia kwasu moczowego w krovi3 ) zwiększa aktywność KFK1), gemoglobina1 redukcji), hipoglikemia u pacjentów z cukrzycą (1)) eozinofiliya1) rzadko Trombotsitopeniya1) 2) Redko1) częstotliwość jest znana 2) Leykopeniya2) giperglikemiya2) częstotliwości nieznana 1) oczekiwać na podstawie Doświadczenie telmisartan 2) Oczekuje na podstawie doświadczeń z amlodypiny 3) czeka natomiast stosowanie telmisartanu i amlodypiny Dodatkowe informacje dotyczące poszczególnych składników niepożądane opisywane wcześniej w stosowaniu jednego ze składników preparatu (amlodypiny lub telmisartanu), może być wzmocniony przy użyciu leku Tvinsta, nawet jeśli nie były obserwowane w badaniach klinicznych lub w okresie po wprowadzeniu produktu do obrotu. Dodatkowe informacje na temat kombinacji składników obrzęk obwodowy (zależny od dawki efekt uboczny amlodypiny) rzadko obserwowane u pacjentów otrzymujących połączenie telmisartanu i amlodypiny, niż u pacjentów leczonych tylko amlodypiny.
Przedawkowanie
Nie zidentyfikowano przypadków przedawkowania. Objawy obejmują od objawów przedawkowania poszczególnych składników preparatu. Objawy przedawkowania telmisartanu: tachykardia, bradykardia ewentualnie, zawroty głowy, wzrost stężenia kreatyniny w surowicy krwi, ostrą niewydolność nerek. Amlodypina przedawkowania objawy: nadmierny spadek ciśnienia krwi z możliwości opracowania odruchu częstoskurcz i objawy nadmiernego rozszerzenia naczyń obwodowych (ryzyko znacznego i trwałego niedociśnienie, w tym rozwój porażenia i śmierci).Leczenie: prowadzenie terapii objawowej i wspomagającej, monitorowanie stanu pacjenta. Można stosować takie terapie jak wywoływanie wymiotów, płukanie żołądka, stosowanie węgla aktywnego. W przypadku wyraźnego obniżenia ciśnienia krwi pacjenta, pacjent powinien zostać przeniesiony do pozycji poziomej z niską głową; zalecane podawanie roztworów zastępujących plazmę. W celu przeciwdziałania blokadzie kanałów wapniowych pokazanych w / we wprowadzeniu glukonianu wapnia. Hemodializa jest nieskuteczna.
Interakcje z innymi lekami
Nie zaobserwowano interakcji między dwoma aktywnymi składnikami, które są zawarte w ustalonych dawkach w składzie tego leku w badaniach klinicznych. Przeprowadzono specjalne badania nad interakcjami lekowymi Lek Twinsta z innymi lekami. Kombinacja składników aktywnych W przypadku jednoczesnego stosowania z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi, hipotensyjne działanie leku Twinsta może się nasilić. Można się spodziewać, że niektóre leki (takie jak baklofen i amifostyna), ze względu na ich właściwości farmakologiczne, nasilą hipotensyjne działanie wszystkich leków przeciwnadciśnieniowych, w tym Twint. Ponadto niedociśnienie ortostatyczne może być wzmocnione przez etanol, barbiturany, środki odurzające lub antydepresanty. Przy równoczesnym stosowaniu z kortykosteroidami (do stosowania ogólnoustrojowego) możliwe jest zmniejszenie działania przeciwnadciśnieniowego. Opierając się na doświadczeniach związanych z używaniem innych leków wpływających na RAAS, równoczesne stosowanie leku Tvinsta i leków moczopędnych oszczędzających potas, suplementów potasu, jadalnej soli zawierającej potas, innych leków zwiększających zawartość potasu we krwi (na przykład heparyny) może prowadzić do hiperkaliemii. Dlatego stosowanie takich kombinacji wymaga ostrożności i kontroli zawartości potasu we krwi. Telmisartan Z równoczesnym stosowaniem z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi może nasilać działanie przeciwnadciśnieniowe. W jednym z badań łączne stosowanie telmisartanu i ramiprylu wykazało zwiększenie wartości AUC0-24 i Cmax ramiprilu i ramiprilatu o współczynnik 2,5. Znaczenie kliniczne tej interakcji nie zostało ustalone.Podwójna blokada RAAS (na przykład jednoczesne stosowanie inhibitora ACE lub aliskirenu, bezpośredniego inhibitora reniny z antagonistami receptora angiotensyny II) nie jest zalecana z powodu możliwej upośledzenia czynności nerek (w tym ostrej niewydolności nerek). Zauważono odwracalny wzrost stężenia litu we krwi, któremu towarzyszyły efekty toksyczne, gdy był stosowany jednocześnie z inhibitorami ACE. W rzadkich przypadkach takie zmiany zgłaszano po wybraniu antagonistów receptora angiotensyny II, w szczególności telmisartanu. Przy równoczesnym stosowaniu preparatów litu i antagonistów receptora angiotensyny II zaleca się oznaczanie zawartości litu we krwi. NLPZ, w tym kwas acetylosalicylowy (w dawkach stosowanych jako środek przeciwzapalny), inhibitory COX-2 i nieselektywne NLPZ mogą powodować rozwój ostrej niewydolności nerek u pacjentów z obniżoną BCC. Leki wpływające na aktywność RAAS, w tym. telmisartan może działać synergistycznie. U pacjentów otrzymujących niesteroidowe leki przeciwzapalne i telmisartan na początku leczenia należy wyrównać BCC i zbadać czynność nerek. Przy równoczesnym stosowaniu NLPZ i leków przeciwnadciśnieniowych, takich jak telmisartan, zmniejszono działanie przeciwnadciśnieniowe poprzez hamowanie rozszerzającego naczynia działania prostaglandyn. Nie wykryto klinicznie istotnych interakcji z digoksyną, warfaryną, hydrochlorotiazydem, glibenklamidem, symwastatyną, ibuprofenem, paracetamolem i amlodypiną. Wzrost średniego stężenia digoksyny w osoczu krwi odnotowano średnio o 20% (w jednym przypadku o 39%). Przy równoczesnym stosowaniu telmisartanu i digoksyny zaleca się okresowe ustalanie stężenia digoksyny we krwi. Amlodypina Jednoczesne stosowanie leku Twinsta z sokiem grejpfrutowym lub grejpfrutowym nie jest zalecane, ponieważ U niektórych pacjentów ze względu na zwiększoną biodostępność amlodypiny można nasilać działanie przeciwnadciśnieniowe. W badaniu u pacjentów w podeszłym wieku wykazano, że diltiazem hamuje metabolizm amlodypiny, prawdopodobnie wpływając na CYP3A4 (wzrost stężenia amlodypiny w osoczu o około 50% i nasila działanie amlodypiny).Możliwe, że bardziej aktywne inhibitory CYP3A4 (takie jak ketokonazol, itrakonazol, rytonawir) mogą zwiększać stężenie amlodypiny w osoczu bardziej niż diltiazem. Jednoczesne stosowanie induktorów izoenzymu CYP3A4 (leki przeciwdrgawkowe (na przykład karbamazepina, fenobarbital, fenytoina, fosfymeino, prymidon), ryfampicyna i ziele dziurawca (Hypericum perforatum) mogą zmniejszać stężenie amlodypiny w osoczu krwi. Wskazany jest regularny nadzór medyczny. Zaleca się (jeśli to możliwe) zmianę dawki amlodypiny podczas stosowania induktorów CYP3A4, a także po ich anulowaniu. Jednoczesne stosowanie symwastatyny w dawce 80 mg z amlodypiną, niezależnie od dawki, pomaga zwiększyć ekspozycję symwastatyny na 77% w porównaniu z monoterapią symwastatyną. Dlatego dawka symwastatyny nie powinna przekraczać 20 mg / dobę. Przy równoczesnym stosowaniu amlodypina może zwiększać ogólnoustrojową ekspozycję na cyklosporynę lub tasonerminę. W takich przypadkach zaleca się regularne monitorowanie stężenia cyklosporyny lub tromicyny we krwi oraz, w razie potrzeby, dostosowanie dawki. Podkreślono bezpieczeństwo równoczesnego stosowania amlodypiny z tiazydowymi lekami moczopędnymi, beta-blokerami, inhibitorami ACE, długo działającymi azotanami, nitrogliceryną (stosowaną podjęzykowo), NLPZ, antybiotykami i lekami hipoglikemizującymi do podawania doustnego. Przy równoczesnym stosowaniu amlodypiny i syldenafilu wykazano, że każdy lek ma niezależne działanie przeciwnadciśnieniowe. Informacje dodatkowe Jednoczesne stosowanie 240 ml soku grejpfrutowego z pojedynczą dawką amlodypiny 10 mg przyjmowaną doustnie u 20 zdrowych ochotników nie miało istotnego wpływu na właściwości farmakokinetyczne amlodypiny. Jednoczesne stosowanie amlodypiny z cymetydyną nie miało znaczącego wpływu na farmakokinetykę amlodypiny. Jednoczesne stosowanie amlodypiny z atorwastatyną, digoksyną lub warfaryną nie miało istotnego wpływu na farmakokinetykę lub farmakodynamikę tych leków.
Instrukcje specjalne
Podczas leczenia lekami wpływającymi na RAAS, szczególnie w przypadku upośledzenia czynności nerek i / lub niewydolności serca, może wystąpić hiperkaliemia.U tych pacjentów zaleca się regularne monitorowanie zawartości potasu w surowicy. Okresowe monitorowanie stężenia kreatyniny w surowicy jest również zalecane u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. U niektórych pacjentów ze względu na zahamowanie działania RAAS, szczególnie gdy stosuje się kombinację czynników działających na ten układ (np. Dodanie inhibitora ACE lub aliskirenu, bezpośredniego inhibitora reniny, antagonistów receptora angiotensyny II), upośledzona jest czynność nerek (w tym ostra niewydolność nerek). Terapia, której towarzyszy podobna podwójna blokada RAAS, nie jest zalecana i dlatego powinna być ograniczona i przeprowadzana ściśle indywidualnie, z dokładnym monitorowaniem czynności nerek. W przypadkach zależności napięcia naczyniowego i czynności nerek, głównie od aktywności RAAS (na przykład u pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca lub chorobą nerek, w tym zwężeniem tętnic nerkowych), podawaniu leków wpływających na ten układ może towarzyszyć rozwój ostrego niedociśnienia tętniczego, hiperazotemia, skąpomocz, oraz, w rzadkich przypadkach, ostra niewydolność nerek. U pacjentów z obustronnym zwężeniem tętnic nerkowych lub zwężeniem tętnic pojedynczej czynnej nerki, przyjmujących leki wpływające na RAAS, istnieje zwiększone ryzyko ciężkiego niedociśnienia tętniczego i niewydolności nerek. U pacjentów z pierwotnym aldosteronizmem leki przeciwnadciśnieniowe, których mechanizm działania ma zahamować RAAS, zwykle nie są skuteczne. W związku z tym nie zaleca się stosowania telmisartanu w takich przypadkach. U pacjentów ze zwężeniem zastawki aortalnej lub dwudzielnej lub z kardiomiopatią przerostową ze zwężeniem drogi, stosowanie leku Twinsta, a także innych leków rozszerzających naczynia krwionośne wymaga szczególnej ostrożności. W badaniu klinicznym wykazano, że stosowaniu amlodypiny u pacjentów z niewydolnością serca w niedokrwiennej etiologii III i IV klasy czynnościowej (zgodnie z klasyfikacją NYHA) towarzyszył częstszy rozwój obrzęku płuc (pomimo braku znaczących różnic w częstotliwości pogorszenia niewydolności serca w porównaniu z placebo).U pacjentów z cukrzycą IHD może być bezobjawowa, w wyniku czego może być nierozpoznana. Pacjenci z cukrzycą muszą przejść odpowiednie badanie diagnostyczne i leczenie choroby wieńcowej (na przykład próba wysiłkowa) przed rozpoczęciem leczenia z zastosowaniem Tvinst. U pacjentów z cukrzycą z towarzyszącą chorobą niedokrwienną serca szansą na śmiertelny zawał mięśnia sercowego i nagłą śmierć sercowo-naczyniową może być leczenie takich leków przeciwnadciśnieniowych, jak antagoniści receptora angiotensyny II i inhibitory ACE. Brak danych na temat stosowania leku Twinsta u pacjentów z niestabilną dławicą piersiową, w okresie ostrym iw ciągu jednego miesiąca po zawale mięśnia sercowego. Ograniczenie spożycia soli, intensywne leczenie moczopędne, biegunka lub wymioty mogą prowadzić do zmniejszenia BCC i / lub hiponatremii, w wyniku czego może wystąpić objawowe niedociśnienie tętnicze, szczególnie po przyjęciu pierwszej dawki leku. Przed użyciem leku Twinsta takie warunki wymagają korekty. Doświadczenie związane ze stosowaniem leku Twinsta u pacjentów, którzy niedawno przeszczepiono nerkę, jest nieobecne. Amlodypina i telmisartan nie są usuwane podczas hemodializy. Okresowe monitorowanie stężenia potasu i kreatyniny w surowicy jest zalecane u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Nie opracowano zaleceń dotyczących dawkowania leku u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, dlatego należy zachować ostrożność. Lek Twinsta jest skuteczny w leczeniu pacjentów rasy murzyńskiej (aktywność reniny we krwi jest zwykle zmniejszona w tej populacji). Wpływ na zdolność kierowania pojazdami mechanicznymi i mechanizmy kontrolne Nie przeprowadzono badań wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i mechanizmów kontrolnych. Należy jednak wziąć pod uwagę, że podczas leczenia mogą wystąpić takie działania niepożądane jak omdlenia, senność lub zawroty głowy. Dlatego należy zachować ostrożność lub unikać wykonywania potencjalnie niebezpiecznych czynności, takich jak prowadzenie pojazdów mechanicznych lub obsługiwanie maszyn.
Recepta
Tak