Tabletki Twinsta 5 mg + 80 mg 28 sztuk
Condition: New product
1000 Items
Rating:
Be the first to write a review!
More info
Aktywne składniki
Amlodypina + Telmisartan
Formularz zwolnienia
Pigułki
Skład
1 karta. besylan amlodypiny 6.935 mg, co odpowiada zawartości amlodypiny 5 mg telmisartanu 40 mg. Substancje pomocnicze: wodorotlenek sodu - 3.
Efekt farmakologiczny
Grupa farmakoterapeutyczna: bloker "wolnych" kanałów wapniowych + antagonista receptora angiotensyny II. Połączony lek przeciwnadciśnieniowy zawierający dwie substancje czynne o działaniu komplementarnym, umożliwiający kontrolę ciśnienia krwi u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym (niezbędnym): antagonistą receptora angiotensyny II (telmisartan) i powolnym blokerem kanału wapniowego, pochodną dihydropirydyny (amlodypiną). Połączenie tych substancji ma działanie przeciwnadciśnieniowe, zmniejszając ciśnienie krwi w większym stopniu niż każdy składnik osobno. Lek Twinsta, przyjmowany raz na dobę, prowadzi do skutecznego i trwałego obniżenia ciśnienia krwi w ciągu 24 godzin Telmisartan: Telmisartan jest specyficznym antagonistą receptora angiotensyny II (typ AT1), który jest skuteczny przy przyjmowaniu doustnym. Ma duże powinowactwo do podtypu receptora AT1, angiotensyny II, dzięki czemu uzyskuje się działanie angiotensyny II. Wypiera angiotensynę II ze swojego połączenia z receptorem, nie działając agonistycznie na ten receptor. Telmisartan wiąże się tylko z podtypem AT1 receptora angiotensyny II. Wiązanie jest długotrwałe. Nie ma powinowactwa do innych receptorów, w tym. do receptora AT2. Zmniejsza stężenie aldosteronu we krwi, nie hamuje reniny w osoczu krwi i nie blokuje kanałów jonowych. Telmisartan nie hamuje działania ACE (kininazy II) - enzymu, który niszczy także bradykininę, dlatego nie oczekuje się zwiększenia działań niepożądanych spowodowanych przez bradykininę. U pacjentów z telmisartanem w dawce 80 mg całkowicie blokuje nadciśnieniowe działanie angiotensyny II. Początek działania przeciwnadciśnieniowego odnotowano w ciągu 3 godzin po podaniu pierwszej dawki telmisartanu. Efekt działania leku utrzymuje się przez 24 godziny i pozostaje znaczący do 48. Wyraźne działanie przeciwnadciśnieniowe zwykle rozwija się po 4-8 tygodniach regularnego stosowania. U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym telmisartan zmniejsza skurczowe i rozkurczowe ciśnienie krwi bez wpływu na częstość akcji serca.W przypadku nagłego odstawienia telmisartanu ciśnienie krwi stopniowo powraca do pierwotnego poziomu bez rozwoju zespołu odstawienia. Amlodypina: Amlodypina, pochodna dihydropirydyny, należy do klasy wolnych blokerów kanału wapniowego. Hamuje wejście transbłonowe jonów wapnia do kardiomiocytów i komórek mięśni gładkich naczyń. Mechanizm działania przeciwnadciśnieniowego amlodypiny jest związany z bezpośrednim działaniem relaksującym na komórki mięśni gładkich naczyń, co prowadzi do zmniejszenia obwodowego oporu naczyniowego i obniżenia ciśnienia krwi. U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym stosowanie amlodypiny 1 raz na dobę powoduje istotne klinicznie obniżenie ciśnienia krwi przez 24 h. Niedociśnienie ortostatyczne nie jest charakterystyczne w przypadku stosowania amlodypiny ze względu na powolny początek leku. U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i prawidłową czynnością nerek amlodypina w dawkach terapeutycznych powodowała zmniejszenie nerkowego oporu naczyniowego, zwiększenie szybkości filtracji kłębuszkowej i skuteczny przepływ krwi w nerkach, bez zmiany filtracji lub białkomoczu. Amlodypina nie powoduje żadnych metabolicznych działań niepożądanych lub zmian w poziomie lipidów w osoczu, dlatego jest odpowiednia do stosowania u pacjentów z astmą oskrzelową, cukrzycą i dną. Stosowaniu amlodypiny u pacjentów z niewydolnością serca nie towarzyszy ujemny efekt inotropowy (tolerancja wysiłku nie zmniejsza się, frakcja wyrzutowa lewej komory nie zmniejsza się).
Farmakokinetyka
Szybkość i stopień wchłaniania leku Twinsta są równoważne biodostępności telmisartanu i amlodypiny, gdy są stosowane osobno. Telmisartan: Wchłanianie: Połknięcie jest szybko wchłaniane z przewodu pokarmowego. Biodostępność - 50%. W przypadku jednoczesnego stosowania z pokarmem spadek wartości AUC mieści się w zakresie od 6% (w przypadku stosowania w dawce 40 mg) do 19% (w przypadku podania w dawce 160 mg). 3 godziny po spożyciu stężenie w osoczu krwi się obniża, niezależnie od posiłku. Cmax w osoczu i, w mniejszym stopniu, AUC wzrastają nieproporcjonalnie do dawki. Dystrybucja: Wiązanie z białkami osocza wynosi 99,5%, głównie z albuminą i alfa-1-glikoproteiną. Średnia wartość widocznego Vd przy stężeniu równowagi 500 l.Dane dotyczące klinicznie znacznej akumulacji telmisartanu nie są dostępne. Metabolizm Metabolizowany przez telmisartan w wyniku sprzężenia z kwasem glukuronowym. Metabolity są nieaktywne farmakologicznie. Wydalanie: T1 / 2 trwa dłużej niż 20 godzin Wydalany w postaci niezmienionej z kałem, wydalanie z moczem - mniej niż 2%. Całkowity klirens osoczowy jest wysoki (900 ml / min) w porównaniu z wątrobowym przepływem krwi (około 1500 ml / min). Farmakokinetyka w szczególnych sytuacjach klinicznych: Istnieje różnica w stężeniu telmisartanu w osoczu u mężczyzn i kobiet. Wartości Cmax i AUC były odpowiednio około 3 i 2 razy większe u kobiet niż u mężczyzn bez znaczącego wpływu na skuteczność. Farmakokinetyka telmisartanu u pacjentów w podeszłym wieku nie różni się od farmakokinetyki u młodych pacjentów. Telmisartan wiąże się z białkami osocza i nie jest usuwany podczas hemodializy u pacjentów z niewydolnością nerek. Również oznaczone niższe stężenia telmisartanu w osoczu krwi, T1 / 2 nie zmieniają się. Badania farmakokinetyczne przeprowadzone u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby wykazały, że bezwzględna biodostępność telmisartanu zwiększa się do prawie 100%. T1 / 2 u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby nie zmienia się. Amlodypina: Wchłanianie: po przyjęciu amlodypiny doustnie w dawkach terapeutycznych, Cmax w osoczu krwi osiąga się w ciągu 6-12 godzin, a bezwzględna biodostępność wynosi od 64% do 80%. Jedzenie nie wpływa na biodostępność amlodypiny. Dystrybucja: Amlodypina Vd wynosi około 21 l / kg. Badania in vitro wykazały, że u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym około 97,5% krążących amlodypiny wiąże się z białkami osocza. Stabilne stężenie w osoczu osiąga się po ciągłym stosowaniu leku przez 7-8 dni. Metabolizm: Amlodypina w znacznym stopniu (około 90%) jest metabolizowana w wątrobie, tworząc nieczynne metabolity. Wycofanie: Usuwanie amlodypiny z osocza krwi występuje w dwóch fazach. T1 / 2 wynosi około 30-50 godzin Amlodypina jest wydalana z moczem w postaci niezmienionej (10%) oraz w postaci metabolitów (60%). Farmakokinetyka w szczególnych sytuacjach klinicznych: Pacjenci w podeszłym wieku mają tendencję do zmniejszania klirensu amlodypiny, co prowadzi do zwiększenia wartości AUC i T1 / 2.Farmakokinetyka amlodypiny u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek nie zmienia się znacząco. Pacjenci z luzem niewydolność wątroby amlodypiny zmniejszona, co prowadzi do wzrostu wartości AUC około 40-60%.
Wskazania
- nadciśnienie tętnicze (u pacjentów, u których ciśnienie krwi nie jest dostatecznie kontrolowane za pomocą telmisartanu lub amlodypiny w monoterapii) - nadciśnienie tętnicze (u pacjentów, u których występują skojarzone leczenie) - pacjenci z nadciśnieniem tętniczym otrzymujący telmisartan i amlodypinę w oddzielnych tabletkach jako substytut tej terapii.
Przeciwwskazania
- obturacyjne choroby dróg żółciowych - ciężkie niedociśnienie tętnicze - niedrożność wypływającego przewodu lewej komory (w tym wysoki stopień zwężenia aorty) - niestabilna hemodynamicznie niewydolność serca po zawale serca - ciężka niewydolność wątroby - wstrząs - nietolerancja fruktozy i zespół nieprawidłowej choroby serca niedobór galaktozy lub sukrazy / izomaltazy - ciąża - okres karmienia piersią - wiek do 18 lat (skuteczność i bezpieczeństwo nie zostały ustalone implikacje) - nadwrażliwość na aktywne składniki lub substancje pomocnicze - nadwrażliwość na inne pochodne dihydropirydyny. Lek należy stosować ostrożnie u pacjentów z: - obturacyjnymi chorobami dróg żółciowych lub niewydolnością wątroby - obustronnym zwężeniem tętnic nerkowych lub zwężeniem tętnicy nerkowej - stan po przeszczepieniu nerki - zmniejszoną BCC i / lub hiponatremią - podwójną blokadą układu renina-angiotensyna-aldosteron - inne schorzenia charakteryzujące się aktywacją RAAS - pierwotny aldosteronizm - zwężenie zastawki aortalnej i dwudzielnej, przerostowe przerostowe zaparcie miopatia - niewydolność serca - hiperkaliemia - cukrzyca z dodatkowym ryzykiem sercowo-naczyniowym (tj. współistniejąca choroba wieńcowa / IHD /) - po 1 miesiącu od ostrego zawału mięśnia sercowego i niestabilnej stenokardii.
Stosuj podczas ciąży i laktacji
Nie przeprowadzono specjalnych badań leku Twinsta podczas ciąży i laktacji.Efekty związane z poszczególnymi składnikami leku opisano poniżej. Ciąża Telmisartan Stosowanie antagonistów receptora angiotensyny II (ARA II) jest przeciwwskazane w czasie ciąży. Podczas diagnozowania ciąży lek należy natychmiast przerwać. Jeśli to konieczne, należy przepisać alternatywną terapię. Wiadomo, że stosowanie ARA II podczas II i III trymestru ciąży ma działanie fetotoksyczne (zmniejszona czynność nerek, małowodzie, opóźnione kostnienie czaszki płodu) oraz toksyczność noworodków (niewydolność nerek, niedociśnienie tętnicze i hiperkaliemia). Amlodypina Ograniczone dane dotyczące działania amlodypiny lub innych antagonistów receptora wapniowego nie wskazują na występowanie działań niepożądanych u płodu. Istnieje jednak ryzyko spowolnienia procesu porodu. Okres karmienia piersią Nie przeprowadzono specjalnych badań na temat przydzielania telmisartanu i / lub amlodypiny do mleka kobietom. Badania na zwierzętach wykazały, że telmisartan przenika do mleka zwierząt w okresie laktacji. Biorąc pod uwagę możliwe działania niepożądane, decyzję o kontynuowaniu karmienia piersią lub o przerwaniu leczenia należy podjąć z uwzględnieniem jego znaczenia dla matki. Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu na płodność u ludzi.
Dawkowanie i sposób podawania
Dorośli Lek Twinsta należy przyjmować 1 raz na dobę, w środku, niezależnie od posiłku. Lek Twinsta można podawać pacjentom, którzy przyjmują te same dawki telmisartanu i amlodypiny w postaci oddzielnych tabletek, aby ułatwić leczenie i zwiększyć przestrzeganie zaleceń dotyczących leczenia. Lek Twinsta może być przepisywany pacjentom, u których stosowanie samej amlodypiny lub jednego telmisartanu nie prowadzi do odpowiedniej kontroli ciśnienia krwi. Pacjenci przyjmujący amlodypinę w dawce 10 mg, u których występują działania niepożądane ograniczające lek, na przykład obrzęki obwodowe, mogą przejść do przyjmowania leku Twintta w dawce 40/5 mg 1 raz na dobę, co zmniejszy dawkę amlodypiny, ale nie zmniejszy ogólne oczekiwane działanie przeciwnadciśnieniowe. Leczenie nadciśnienia tętniczego u pacjenta może rozpocząć się od zastosowania leku Twinsta w przypadku, gdy zakłada się, że uzyskanie kontroli BP przy pomocy jednego leku jest mało prawdopodobne.Zazwyczaj początkowa dawka leku Twinsta to 40/5 mg 1 raz na dobę. Pacjenci, którzy wymagają bardziej znaczącego obniżenia ciśnienia krwi, mogą rozpocząć przyjmowanie leku Twinsta w dawce 80/5 mg 1 raz na dobę. Jeśli, przynajmniej po 2 tygodniach leczenia, konieczne jest dodatkowe obniżenie ciśnienia krwi, dawkę leku można stopniowo zwiększać do maksymalnej dawki 80/10 mg 1 raz / dobę. Lek Twinsta może być stosowany z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi. Zaburzenia czynności nerek U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, w tym u pacjentów poddawanych hemodializie, nie są wymagane zmiany w dawkowaniu leku. Amlodypina i telmisartan nie są usuwane z organizmu podczas hemodializy. Zaburzenia czynności wątroby U pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby produkt Twinsta należy stosować z zachowaniem ostrożności. Dawka telmisartanu nie powinna przekraczać 40 mg 1 raz na dobę. Pacjenci w podeszłym wieku Dawkowanie i podawanie nie wymagają zmian. Cechy leku przy pierwszej dawce lub kiedy jest ona anulowana Po pierwszej dawce telmisartanu, działanie obniżające ciśnienie krwi stopniowo rozwija się podczas pierwszych 3 godzin, a działanie leku utrzymuje się przez 24 godziny i pozostaje znaczące aż do 48 godzin. poziom podstawowy bez rozwoju zespołu odstawienia.
Efekty uboczne
1) oczekiwane na podstawie doświadczenia z użyciem telmisartanu 2) oczekiwane w oparciu o doświadczenie stosowania amlodypiny 3) oczekiwane przy równoczesnym stosowaniu telmisartanu i amlodypiny. W klasach narządowych układu, częstość występowania działań niepożądanych jest następująca: bardzo często (1/10); często (1/100, mniej niż 1/10); rzadko (1/1000, mniej niż 1/100); rzadko (1/10 000, mniej niż 1/1000); bardzo rzadko (mniej niż 1/10 000); częstotliwość nieznana (nie można obliczyć na podstawie dostępnych danych). Układowa narządowa klasa Efekt uboczny Częstość infekcji i inwazji Zapalenie pęcherza 3) Rzadko Zakażenia dróg moczowych1) Rzadko Infekcje górnych dróg oddechowych1) Rzadko Sepsa, Włącznie. śmiertelny wynik1) Rzadko zaburzenia psychotyczne Depresja3), niepokój3), bezsenność3) Rzadko Labilność nastroju2) zdezorientowana świadomość2) Częstość nieznana Zaburzenia układu nerwowego Zawroty głowy3) Często Senność3) Migrena3) Ból głowy 3)parestezii3) Rzadko obniżenie wrażliwości lub odporności na zewnętrzne faktoram3), zaburzenia vkusa3) obmorok3) tremor3) neyropatiya3 obwodowa) Rzadko zaburzenia układu odpornościowego anafilaktycznego reaktsiya1) rzadko Zwiększona chuvstvitelnost1) 2) Redko1) neizvestna1 częstotliwości) od wykroczenia naruszenie oka zreniya3) rzadkimi zaburzeniami ze słuchania Vertigo3) rzadkie hałas w ushah2) częstość nieznana naruszenie układu sercowo-naczyniowego Bradikardiya3) dysponujemy serdtsebieniya3) Niezbyt często Tachykardia 1) miokarda2 Rzadko mięśnia) rzadko Aritmiya2) tahikardiya2 komory) migotanie predserdiy2) nieznany częstotliwości znaczne zmniejszenie AD3) ortostasticheskaya gipotenziya3) rzadko zaburzenia układu oddechowego Kashel3) Rzadko Odyshka1) 2) Nechasto1) neizvestna2 częstotliwość) Rinit2) Częstotliwość wiadomo zaburzenia przewodu pokarmowego bólu zhivote3) diareya3) toshnota3) meteorizm1) Rzadko Rvota3) dispepsiya3), dyskomfort w zheludka1 powierzchni) rzadko zmiany rytmu defekatsii2) pankreatit2) gastrit2) Częstość znane łamanie fu ktsii pecheni1) rzadko Gepatit2) zheltuha2) Częstotliwość brak zwiększenie aktywności aminotransferaz wątroby (cholestaza głównie odbijające) 2) przenoszenia znane Zwiększona fermentov3 wątroby) rzadko zaburzeń skóry i tkanki podskórnej Ekzema3) eritema3) syp1), 3), syp1 dawka), toksyczna syp1) rzadko skórę zud3) Rzadko naczynioruchowy otek1) 2) Redko1) neizvestna2 częstotliwości) Gipergidroz1) 2) Nechasto1) neizvestna2 częstotliwości) Krapivnitsa1) 2) Redko1) neizvestna2 częstotliwości) Alopetsiya2) purpura2 ), odbarwienie kozhi2) Wielofotonowy rmnaya eritema2), złuszczające dermatit2), zespół Stevensa-Dzhonsona2) fotosensibilizatsii2 reakcji) vaskulit2) częstość nieznana Zaburzenia układu mięśniowo-Artralgii3), ból spine3), skurcze mięśni (skurcze mięśni nóg) 3) mialgii3) Rzadko ból dolnego konechnostyah3), bóle ścięgien (jak objawy zapalenia ścięgna) 1) rzadko zaburzenia układu moczowo-płciowego Nikturiya3) rzadko występują zaburzenia czynności nerek, w tym ostrej nedostatochnost1 nerek), zaburzenia mocheispuskaniya2), szybkiego mocheispuskanie2) neizves częstotliwość Erekcji spot disfunktsiya3) Niezbyt często Zaburzenia ogólne obwodowych oteki3) Często, astenia (osłabienie), 3), ból w kletke3 w klatce piersiowej), zwiększone utomlyaemost3 oteki3)) Rzadko Nedomoganie3) grypopodobne sindrom1), czując przypływ krwi do litsu3), przerost desen3)Suchość błony śluzowej jamy ustnej rta3) rzadko Bol2) zwiększenie tela2 ciężar masy) tela2 redukcja) ginekomastiya2) Częstotliwość znane reakcje określone w specjalnym dochodzeń wzrost stężenia kwasu moczowego w krovi3) zwiększenie stężenia kreatyniny krovi1) i kinazy kreatynowej (CK), 1 ) gemoglobina1 redukcji) (anemię, osłabienie), hipoglikemia (u pacjentów z cukrzycą) 1) eozinofiliya1) rzadko Leykopeniya2) giperglikemiya2) częstotliwości znane Giperkaliemiya1) Rzadko Trombotsitopeniya1) 2) Redko1) częstotliwość jest znana 2) dodatkowe Naya informacje dotyczące poszczególnych składników niekorzystnych skutków uprzednio zgłoszone podczas stosowania jednego ze składników leku (lub telmisartanu amlodypina) mogą być wzmacniane, gdy stosowane Tvinsta leku, nawet jeśli nie były obserwowane w badaniach klinicznych lub w okresie po wprowadzeniu produktu do obrotu. Dodatkowe informacje o połączeniu elementów peryferyjnych obrzęk zależny od dawki efekt uboczny amlodypiny obserwowano w grupie otrzymującej kombinację telmisartanu i amlodypiny, mniej niż u pacjentów leczonych samym amlodypiny.
Przedawkowanie
Objawy Nie zidentyfikowano przypadków przedawkowania. Możliwe objawy przedawkowania obejmują objawy poszczególnych składników leku. Telmisartanu - znaczne zmniejszenie ciśnienia krwi, tachykardia, bradykardia ewentualnie, zawroty głowy, wzrost stężenia kreatyniny w surowicy w surowicy, ostrej niewydolności nerek. Amlodypina - nadmierne rozszerzenie naczyń obwodowych i ewentualnie odruchowy tachykardia. Może wystąpić poważne i prawdopodobnie przedłużone niedociśnienie systemowe, aż do wystąpienia śmiertelnego wstrząsu. Leczenie Hemodializa nie jest skuteczna. Monitorowanie stanu pacjenta, leczenie powinno być objawowe i wspomagające. W celu przeciwdziałania blokadzie kanałów wapniowych przydatne może być dożylne podawanie glukonianu wapnia. Może być stosowany leczenia przedawkowania, takie jak indukcja wymiotów, płukanie żołądka, podawanie węgla aktywowanego, pacjent przeniesienie do „leży z podniesionymi nogami” i wprowadzenie plazmozameshchath rozwiązań w przypadku znacznego obniżenia ciśnienia krwi.
Interakcje z innymi lekami
Nie zaobserwowano interakcji między dwoma czynnymi komponentami, które są zawarte w ustalonych dawkach w składzie tego leku w badaniach klinicznych. Przeprowadzono specjalne badania nad interakcjami lekowymi Lek Twinsta z innymi lekami. Połączenie aktywnych składników Przy równoczesnym stosowaniu Twinsta z preparatami wymienionymi poniżej, należy wziąć pod uwagę następujące informacje. Inne leki przeciwnadciśnieniowe Podczas jednoczesnego stosowania z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi, hipotensyjne działanie leku Tvinsta może się nasilać. Leki zdolne do obniżenia ciśnienia krwi Niektóre leki, takie jak baklofen i amifostyna, można oczekiwać, ze względu na ich właściwości farmakologiczne, na zwiększenie hipotensyjnego działania wszystkich leków hipotensyjnych, w tym Twint. Ponadto niedociśnienie ortostatyczne może być wzmocnione przez etanol, barbiturany, środki odurzające lub antydepresanty. Kortykosteroidy (stosowanie ogólne) Być może zmniejszenie działania hipotensyjnego. Telmisartan Przy jednoczesnym stosowaniu telmisartanu z: - innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi: możliwe jest nasilenie działania hipotensyjnego. W jednym z badań łączne stosowanie telmisartanu i ramiprylu wykazało zwiększenie wartości AUC0-24 i Cmax ramiprilu i ramiprilatu o współczynnik 2,5. Znaczenie kliniczne tej interakcji nie zostało ustalone. - digoksyna, warfaryna, hydrochlorotiazyd, glibenklamid, symwastatyna i amlodypina: nie stwierdzono klinicznie istotnej interakcji. Wzrost średniego stężenia digoksyny w osoczu krwi odnotowano średnio o 20% (w jednym przypadku o 39%). Przy równoczesnym mianowaniu telmisartanu i digoksyny zaleca się okresowe ustalanie stężenia digoksyny we krwi. - preparaty litu: wystąpił odwracalny wzrost stężenia litu we krwi, któremu towarzyszyły efekty toksyczne podczas przyjmowania inhibitorów ACE. W rzadkich przypadkach takie zmiany zgłaszano po wybraniu antagonistów receptora angiotensyny II, w szczególności telmisartanu. Przy jednoczesnym wyznaczaniu preparatów litu i antagonistów receptora angiotensyny II zaleca się oznaczanie zawartości litu we krwi.- NLPZ, w tym kwas acetylosalicylowy w dawkach, stosowany jako środek przeciwzapalny, inhibitory cyklooksygenazy 2 (COX-2) i nieselektywne NLPZ mogą powodować rozwój ostrej niewydolności nerek u pacjentów z obniżoną BCC. Preparaty wpływające na aktywność układu renina-angiotensyna, w tym: telmisartan może działać synergistycznie. U pacjentów otrzymujących niesteroidowe leki przeciwzapalne i telmisartan na początku leczenia BCC należy wyrównać, a czynność nerek należy monitorować. Przy jednoczesnym stosowaniu NLPZ i leków przeciwnadciśnieniowych, takich jak telmisartan, odnotowano spadek działania przeciwnadciśnieniowego poprzez hamowanie działania rozszerzającego naczynia krwionośne prostaglandyn. Amlodypina W przypadku równoczesnego stosowania amlodypiny z: - sokiem grejpfrutowym i grejpfrutowym: jednoczesne stosowanie leku z sokiem grejpfrutowym lub grejpfrutowym nie jest zalecane, ponieważ u niektórych pacjentów ze względu na zwiększoną biodostępność amlodypiny może nasilać działanie przeciwnadciśnieniowe; - inhibitory izoenzymu CYP3A4: w badaniach u pacjentów w podeszłym wieku wykazano, że diltiazem hamuje metabolizm amlodypiny, prawdopodobnie wpływając na CYP3A4 (wzrost stężenia amlodypiny w osoczu o około 50% i nasila działanie amlodypiny). Możliwe, że bardziej aktywne inhibitory CYP3A4 (takie jak ketokonazol, itrakonazol, rytonawir) mogą zwiększać stężenie amlodypiny w osoczu bardziej niż diltiazem. - induktory izoenzymu CYP3A4 - leki przeciwdrgawkowe (na przykład karbamazepina, fenobarbital, fenytoina, fosfenytoina, prymidon), ryfampicyna, ziele dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum): jednoczesne stosowanie może prowadzić do zmniejszenia stężenia amlodypiny w osoczu krwi. Wskazany jest regularny nadzór medyczny. Podczas stosowania induktorów CYP3A4, a także po ich anulowaniu zaleca się (jeśli to możliwe) zmianę dawki amlodypiny; - Połączone stosowanie symwastatyny w dawce 80 mg z amlodypiną, niezależnie od dawki, przyczynia się do zwiększenia ekspozycji symwastatyny na 77% w porównaniu z monoterapią symwastatyną. Dlatego dawka symwastatyny nie powinna przekraczać 40 mg / dobę. Przy równoczesnym stosowaniu następujących leków należy wziąć pod uwagę następujące informacje: bezpieczeństwo jednoczesnego stosowania amlodypiny z tiazydowymi lekami moczopędnymi, beta-blokerami, inhibitorami ACE, długo działającymi azotanami, nitrogliceryną (stosowaną podjęzykowo), NLPZ,antybiotyki i środki hipoglikemizujące do podawania doustnego. Przy jednoczesnym stosowaniu amlodypiny i sildenafilu wykazano, że każdy lek miał niezależne działanie obniżające ciśnienie. Informacje dodatkowe Jednoczesne stosowanie 240 ml soku grejpfrutowego z pojedynczą dawką amlodypiny 10 mg przyjmowaną doustnie u 20 zdrowych ochotników nie miało istotnego wpływu na właściwości farmakokinetyczne amlodypiny. Jednoczesne stosowanie amlodypiny z cymetydyną nie miało znaczącego wpływu na farmakokinetykę amlodypiny. Jednoczesne stosowanie amlodypiny z atorwastatyną, digoksyną, warfaryną lub cyklosporyną nie wpływało znacząco na farmakokinetykę lub farmakodynamikę tych leków. W oparciu o doświadczenia dotyczące stosowania innych leków wpływających na RAAS, jednoczesne stosowanie leku Tvinsta i diuretyków oszczędzających potas, dodatków zawierających potas, soli kuchennej zawierającej potas, innych leków zwiększających zawartość potasu we krwi (na przykład heparyny) może prowadzić do hiperkaliemii, dlatego należy monitorować ten wskaźnik u pacjentów. W związku z tym ich jednoczesne stosowanie z telmisartanem wymaga ostrożności.
Instrukcje specjalne
Lek należy podawać ostrożnie, jeśli u pacjenta występują następujące stany: - nieprawidłowe działanie wątroby; - obustronne zwężenie tętnicy nerkowej lub zwężenie tętnicze pojedynczej nerki, ciężka niewydolność nerek. U niektórych pacjentów ze względu na supresję RAAS, szczególnie w przypadku stosowania kombinacji leków działających na ten układ, upośledzona jest czynność nerek (w tym ostra niewydolność nerek). Dlatego terapię, której towarzyszy podobna podwójna blokada RAAS, powinna być prowadzona ściśle indywidualnie iz dokładnym monitorowaniem czynności nerek (w tym okresowego monitorowania zawartości potasu i kreatyniny w surowicy krwi). W przypadkach zależności napięcia naczyniowego i czynności nerek, głównie od aktywności RAAS (na przykład u pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca lub chorobami nerek, w tym ze zwężeniem tętnic nerkowych lub zwężeniem tętnicy pojedynczej nerki), podawanie leków wpływających na ten układ, może towarzyszyć rozwój ostrego niedociśnienia tętniczego, hiperototyczności, skąpomoczu iw rzadkich przypadkach, ostra niewydolność nerek; - stan po transplantacji nerki (brak doświadczenia); - zmniejszenie BCP i / lub hiponatremii z powodu wcześniejszego leczenia moczopędnego, ograniczenia soli, biegunki lub wymiotów; - podwójna blokada RAAS; - inne warunki charakteryzujące się aktywacją RAAS; - pierwotny aldosteronizm; - Zwężenie zastawki aorty i zastawki mitralnej, idiopatyczne przerostowe zwężenie podkorowe; - niewydolność serca; - hiperkaliemia; - dziedziczna nietolerancja fruktozy; - u pacjentów z cukrzycą i dodatkowym ryzykiem sercowo-naczyniowym, tj. Pacjenci z cukrzycą i współistniejącą chorobą wieńcową (IHD), ryzyko śmiertelnego zawału mięśnia sercowego i nagłego zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych mogą być zwiększone w przypadku leczenia lekami przeciwnadciśnieniowymi, takimi jak antagoniści receptora angiotensyny II i inhibitory ACE. U pacjentów z cukrzycą IHD może być bezobjawowa, w związku z czym nie można jej zdiagnozować. Pacjenci z cukrzycą powinni przejść odpowiednią diagnozę, na przykład, test wysiłkowy, odpowiednio do diagnozy i leczenia choroby wieńcowej, przed rozpoczęciem leczenia produktem Twist. Inne wskazania Tvinst jest mniej skuteczny w leczeniu pacjentów rasy Negroid (aktywność reniny we krwi jest zwykle zmniejszona w tej populacji). Brak danych dotyczących stosowania leku Twinsta u pacjentów z niestabilną dławicą piersiową, w ostrym zawale mięśnia sercowego oraz w okresie jednego miesiąca po wystąpieniu zawału mięśnia sercowego. Wpływ na zdolność kierowania pojazdami mechanicznymi i mechanizmy kontrolne Nie przeprowadzono badań wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i mechanizmów kontrolnych. Należy jednak wziąć pod uwagę, że podczas leczenia mogą wystąpić takie działania niepożądane jak omdlenia, senność lub zawroty głowy. Dlatego podczas kierowania pojazdem lub maszyną należy zachować ostrożność. Jeśli pacjenci odczuwają takie odczucia, powinni unikać wykonywania takich potencjalnie niebezpiecznych czynności, jak prowadzenie samochodu lub obsługiwanie maszyn.
Recepta
Tak