Tabletki Velaksin 75 mg 28 sztuk
Condition: New product
999 Items
Rating:
Be the first to write a review!
More info
Aktywne składniki
Wenlafaksyna
Formularz zwolnienia
Pigułki
Skład
Składnik czynny: wenlafaksyna. Stężenie składnika aktywnego (mg): 75 mg
Efekt farmakologiczny
Działanie farmakologiczne - lek przeciwdepresyjny.
Farmakokinetyka
Po zastosowaniu Velaxinu kapsułki o przedłużonym działaniu, Cmax wenlafaksyny i EFA (głównego metabolitu) w osoczu osiągają odpowiednio (6,0 ± 1,5) i (8,8 ± 2,2) h. Szybkość wchłaniania wenlafaksyny z kapsułek o przedłużonym działaniu jest mniejsza niż szybkość jej eliminacji. Dlatego też T1 / 2 wenlafaksyny po podaniu Velaxin w postaci kapsułek o przedłużonym działaniu (15 ± 6) h - w rzeczywistości jest to absorpcja T1 / 2, a nie rozkład T1 / 2 - (5 ± 2) h - obserwowany po podaniu leku forma pigułki. Wiązanie wenlafaksyny i EFA z białkami osocza wynosi odpowiednio 27 i 30%. EFA i inne metabolity, a także niemetaboliczna wenlafaksyna są wydalane przez nerki. Przy wielokrotnym podawaniu Css, wenlafaksyna i EFA są osiągane w ciągu 3 dni. W zakresie dziennych dawek 75-450 mg, wenlafaksyna i EFA mają liniową kinetykę. Po przyjęciu leku podczas posiłku, Tmax w osoczu krwi wzrasta o 20-30 min, ale wartości Cmax i wchłanianie nie zmieniają się. U pacjentów z marskością wątroby stężenia wenlafaksyny i EFA w osoczu są podwyższone, a ich szybkość eliminacji jest mniejsza. W umiarkowanej i ciężkiej niewydolności nerek całkowity klirens wenlafaksyny i EFA zmniejsza się, podczas gdy T1 / 2 wzrasta. Spadek całkowitego klirensu obserwuje się głównie u pacjentów z kreatyniną Cl poniżej 30 ml / min. Wiek i płeć pacjenta nie wpływają na farmakokinetykę leku.
Wskazania
Depresja (w tym z lękiem), leczenie i zapobieganie nawrotom.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na którykolwiek składnik leku. Jednoczesne podawanie inhibitorów MAO (patrz także punkt "Interakcja"). Ciężka dysfunkcja nerek lub wątroby (GFR mniej niż 10 ml min, PV przez 18 sekund). Wiek do 18 lat (bezpieczeństwo i skuteczność dla tej grupy wiekowej nie zostały udowodnione). Ciąża lub domniemana ciąża. Okres laktacji (niewystarczająca ilość danych z badań kontrolowanych). Ostrożnie: niedawny zawał mięśnia sercowego, niestabilna dławica piersiowa, niewydolność serca,Choroba naczyń wieńcowych, zmiany w ECG, tym wydłużenie odstępu QT, zaburzeń równowagi elektrolitowej, nadciśnienie, tachykardię, skurcze w historii, nadciśnienie śródgałkowe, jaskrę zamkniętego kąta, historia stan maniakalny, predyspozycję do krwawienia ze skóry i błon śluzowych, na początku zmniejszona masa ciała.
Środki ostrożności
Ryzyko samobójstwa: myśli o samobójstwie lub samookaleczeniu mogą być przejawem choroby podstawowej. Mogą wystąpić lub nasilić się przed wystąpieniem wyraźnego efektu przeciwdepresyjnego. Natychmiast skontaktuj się z lekarzem, jeśli masz jakieś myśli lub uczucia, które Cię niepokoją.
Stosuj podczas ciąży i laktacji
Jeśli jesteś w ciąży, karmienia piersią, może być w ciąży lub planuje zajść w ciążę, powiadomić lekarza lub farmaceutę. Kapsułki o przedłużonym Velaksin działania powinny być podejmowane tylko po przedyskutowaniu z lekarzem potencjalnych korzyści i relacji ryzyka dla nienarodzonego dziecka. Jeśli pacjent przyjmuje Velaksin podczas ciąży, należy poinformować o tym położną i / lub lekarza, t. I. Na dziecko po urodzeniu może wystąpić w którymś z objawów. Objawy te zwykle rozwijają się w ciągu pierwszych 24 godzin po narodzinach dziecka. Należą do nich zła dieta i problemy z oddychaniem. Jeśli dziecko po urodzeniu ma te objawy i martwisz się, skontaktować się z lekarzem i / lub położną, którzy będą w stanie doradzić. Upewnij się, że twój ginekolog i / lub lekarz wie, że zażywasz Velaxin. W przypadku przyjmowania leków w czasie ciąży podobnych (specyficzne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny) może zwiększać ryzyko wystąpienia ciężkiej choroby u niemowląt - Trwałe nadciśnienie płucne, noworodkowy prowadząc do tachypnea i sinica noworodków. Objawy te zwykle rozwijają się w ciągu pierwszych 24 godzin po narodzinach dziecka. W tej sytuacji należy natychmiast skontaktować się z ginekologiem i / lub lekarzem. Karmienie piersią: Lek Velaksin przenika do mleka kobiecego. Istnieje ryzyko kontaktu z dzieckiem.Dlatego kwestia ta powinna zostać omówiona z lekarzem, a on / ona zdecyduje, czy przerwać karmienie piersią, czy leczenie lekiem Velaksin. Przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.
Dawkowanie i sposób podawania
Kapsułki o przedłużonym uwalnianiu produktu Velaksin należy przyjmować podczas posiłków. Każda kapsułka powinna zostać połknięta w całości i popita płynem. Kapsułek nie wolno dzielić, kruszyć, żuć ani umieszczać w wodzie. Dawkę dzienną należy przyjmować o tej samej porze (rano lub wieczorem) mniej więcej o tej samej porze za każdym razem. Depresja: Zalecana dawka początkowa wynosi 75 mg raz na dobę. Jeśli, według lekarza, konieczne jest zastosowanie większej dawki (ciężkie zaburzenia depresyjne lub inne schorzenia wymagające hospitalizacji), 150 mg można przepisać natychmiast raz na dobę. Następnie dawkę dzienną można zwiększyć o 75 mg w odstępie dwóch tygodni lub dłużej (ale nie częściej niż po 4 dniach), aż do uzyskania pożądanego efektu terapeutycznego. Maksymalna dzienna dawka 350 mg. Po osiągnięciu pożądanego efektu terapeutycznego dawkę dzienną można stopniowo zmniejszać do minimalnego skutecznego poziomu. Terapia wspomagająca i zapobieganie nawrotom: Leczenie depresji powinno trwać co najmniej 6 miesięcy. W terapii stabilizującej, a także w terapii zapobiegania nawrotom lub nowym epizodom depresji, stosuje się zwykle dawki, które wykazały ich skuteczność. Lekarz powinien regularnie (przynajmniej raz na 3 miesiące) monitorować skuteczność długotrwałej terapii lekiem Velaksin. Przenoszenie pacjentów z tabletek Velaksin Pacjenci przyjmujący lek Velaksin w postaci dawkowanej tabletki mogą być przenoszeni do przyjmowania leku w postaci dawki kapsułki o przedłużonym działaniu z wyznaczeniem równoważnej dawki raz dziennie. Jednak może być wymagane indywidualne dostosowanie dawki. Niewydolność nerek: w przypadku łagodnej niewydolności nerek (szybkość filtracji kłębuszkowej (GFR) powyżej 30 ml min.) Nie jest wymagana korekta schematu dawkowania. Przy umiarkowanej niewydolności nerek (GFR 10-30 ml min.) Dawkę należy zmniejszyć o 50%. W związku z wydłużeniem okresu półtrwania wenlafaksyny i jej czynnego metabolitu (EFA), pacjenci tacy powinni przyjmować całą dawkę raz na dobę.Nie zaleca się stosowania wenlafaksyny w ciężkiej niewydolności nerek (GFR poniżej 10 ml min), ponieważ nie ma wiarygodnych danych na temat takiej terapii. Pacjenci poddawani hemodializie mogą otrzymać 50% zwykłej dawki dobowej wenlafaksyny po zakończeniu hemodializy. Niewydolność wątroby: w przypadku łagodnego zaburzenia czynności wątroby (czas protrombinowy (PT) poniżej 14 sekund) nie jest konieczna korekta schematu dawkowania. Przy umiarkowanej niewydolności wątroby (PF od 14 do 18 sekund) dawkę należy zmniejszyć o 50%. Nie zaleca się stosowania wenlafaksyny w przypadku ciężkiej niewydolności wątroby, ponieważ nie ma wiarygodnych danych na temat takiej terapii. Pacjenci w podeszłym wieku: sam pacjent w podeszłym wieku nie wymaga zmiany dawki, ale (podobnie jak w przypadku innych leków), leczenie starszych pacjentów wymaga ostrożności, na przykład w związku z możliwością upośledzenia funkcji nerek. Należy zastosować najmniejszą skuteczną dawkę. Przy wyższych dawkach pacjent musi znajdować się pod ścisłym nadzorem lekarza. Dzieci i młodzież (w wieku poniżej 18 lat): Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności wenlafaksyny u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. Rezygnacja z leku Velaksin: Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwdepresyjnych, nagłe odstawienie wenlafaksyny (szczególnie dużych dawek) może wywołać objawy odstawienne (patrz: "Skutki uboczne i specjalne zalecenia"). Dlatego przed całkowitym zniesieniem leku zaleca się stopniową redukcję dawki. Jeśli wysokie dawki były stosowane przez ponad 6 tygodni, zaleca się zmniejszenie dawek przez co najmniej 2 tygodnie. Czas trwania okresu zmniejszania dawki zależy od dawki, czasu trwania leczenia i reakcji pacjenta.
Efekty uboczne
Większość wymienionych poniżej działań niepożądanych jest zależna od dawki. W przypadku przedłużonego leczenia, nasilenie i częstość większości z tych objawów są zmniejszone i nie ma potrzeby, aby przerwać terapię. W kolejności malejącej częstotliwości: częste (mniej niż 110 i więcej niż 1100). rzadkie (mniej niż 1100 i więcej niż 11000). rzadko (mniej niż 11000). bardzo rzadko (mniej niż 110000). Typowe objawy: osłabienie, zmęczenie, ból głowy, ból brzucha, dreszcze, gorączka. Ze strony przewodu pokarmowego: utrata apetytu, zaparcia, nudności, wymioty, suchość w jamie ustnej.nieczęste: bruksizm, odwracalny wzrost aktywności enzymów wątrobowych. rzadko: krwawienie z przewodu pokarmowego. bardzo rzadko: zapalenie trzustki. Ze strony układu nerwowego: zawroty głowy, bezsenność, pobudzenie, senność. częste: nietypowe sny, lęk, zdezorientowany stan świadomości, zwiększone napięcie mięśni, parestezja, drżenie. nieczęste: apatia, halucynacje, mioklonie. rzadko: ataksja, zaburzenia mowy, w tym dyzartria, maniak lub hipomanja (patrz punkt Instrukcje specjalne), objawy przypominające złośliwy zespół neuroleptyczny, drgawki drgawkowe (patrz sekcja Instrukcje specjalne), zespół serotoninergiczny. bardzo rzadko: bzdury, zaburzenia pozapiramidowe, w tym dyskineza i dystonia, późna dyskineza, pobudzenie psychoruchowe, katasia (patrz punkt Instrukcje specjalne). Od układu sercowo-naczyniowego: nadciśnienie tętnicze, rozszerzenie naczyń krwionośnych (przepływ krwi), kołatanie serca. rzadko: niedociśnienie ortostatyczne, omdlenie, tachykardia. bardzo rzadko: arytmia pirueta, wydłużenie odstępu QT, częstoskurcz komorowy, migotanie komór. Z narządów zmysłów: zaburzenia akomodacji, rozszerzenie źrenic, niewyraźne widzenie, szum uszny. nieczęste: naruszenie odczuć smakowych. Od układu krwiotwórczego: nieczęste: krwotoki do skóry (wybroczyny) i błony śluzowe. rzadko: małopłytkowość, wydłużony czas krwawienia. bardzo rzadko: agranulocytoza, niedokrwistość aplastyczna, neutropenia, pancytopenia. Na części skóry: pocenie się, swędzenie i wysypka. rzadkie: reakcje nadwrażliwości na światło, obrzęk naczynioruchowy, wysypka grudkowo-grudkowa, pokrzywka. rzadko: łysienie, rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona. Ze strony układu moczowo-płciowego: upośledzenie wytrysku, erekcja, anorgazmia. nieczęste: zmniejszenie libido, zaburzenia miesiączkowania, krwotok miesiączkowy, zatrzymanie moczu. rzadko: mlekotok. Ze względu na metabolizm: wzrost stężenia cholesterolu w surowicy, spadek masy ciała. rzadkie: hiponatremia, zespół niewystarczającego wydzielania hormonu antydiuretycznego, upośledzone testy laboratoryjne czynności wątroby. rzadko: zapalenie wątroby. bardzo rzadko: zwiększone stężenie prolaktyny. Układ mięśniowo-szkieletowy: bóle stawów, bóle mięśni. nieczęste: skurcz mięśni. bardzo rzadko: rabdomioliza.U dzieci, następujące działania niepożądane obserwowano: bóle brzucha, ból w klatce piersiowej, tachykardia, odmowa jedzenia, zmniejszenie masy ciała, zaparcia, nudności, wybroczyny, krwawienie z nosa, rozszerzenie źrenic, bóle mięśni, zawroty głowy, chwiejność emocjonalna, drżenie, wrogość i myśli samobójcze. Po nagłym odwołaniu wenlafaksyny lub zmniejszając dawkę można zaobserwować: zmęczenie, senność, bóle głowy, nudności, wymioty, brak łaknienia, suchość w ustach, zawroty głowy, biegunka, bezsenność, niepokój, lęk, dezorientacja, hipomanii, parestezje, pocenie się. Objawy te są zwykle łagodne i ustępują bez leczenia. Ze względu na prawdopodobieństwo wystąpienia tych objawów bardzo ważne jest stopniowe zmniejszanie dawki leku (jak również każdego innego leku antydepresyjnego), szczególnie po przyjęciu dużych dawek. Czas trwania okresu wymaganego do zmniejszenia dawki zależy od dawki, czasu trwania leczenia, a także od indywidualnej wrażliwości pacjenta.
Przedawkowanie
W przypadku przyjęcia większej dawki leku Velaksin niż przepisana przez lekarza, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą. Objawy możliwego przedawkowania mogą obejmować: szybkie bicie serca, zmiany stopnia aktywności (od senności do śpiączki), zaburzenia widzenia, napady padaczkowe i wymioty.
Interakcje z innymi lekami
Jednoczesne stosowanie inhibitorów MAO i wenlafaksyny przeciwwskazane. Przyjmowanie leku Velaksin można rozpocząć nie później niż 14 dni po zakończeniu leczenia inhibitorami MAO. W przypadku zastosowania odwracalnego inhibitora MAO (moccobemid) odstęp ten może być krótszy (24 godziny). Leczenie za pomocą inhibitorów MAO może rozpocząć się nie później niż 7 dni po odstawieniu leku Velaksin. Jednoczesne stosowanie wenlafaksyny z litem może podnieść jej poziom. Przy równoczesnym stosowaniu z imipraminą nie zmienia się farmakokinetyka wenlafaksyny i EFA. Jednocześnie, ich jednoczesne stosowanie wzmacnia działanie dezypraminy - główny metabolit imipraminy - i inny metabolit - 2-OH-imipramina, chociaż znaczenie kliniczne tego zjawiska nie jest znana. Haloperidol: jednoczesne stosowanie zwiększa poziom haloperidolu we krwi i nasila jego działanie. Przy jednoczesnym stosowaniu z diazepamem farmakokinetyka leków i ich głównych metabolitów nie zmienia się znacząco.Nie wykryto również wpływu na psychomotoryczne i psychometryczne działanie diazepamu. Przy równoczesnym stosowaniu z klozapiną można zaobserwować wzrost poziomu jej w osoczu krwi i rozwój działań niepożądanych (na przykład drgawki). Przy jednoczesnym stosowaniu z rysperydonem (pomimo zwiększenia AUC rysperydonu), farmakokinetyka sumy składników aktywnych (risperidonu i jego czynnego metabolitu) nie zmienia się znacząco. Spadek aktywności umysłowej i ruchowej pod wpływem alkoholu nie wzrósł po przyjęciu wenlafaksyny. Mimo to, podobnie jak w przypadku przyjmowania innych leków wpływających na ośrodkowy układ nerwowy, nie zaleca się stosowania napojów alkoholowych podczas leczenia wenlafaksyną. Podczas stosowania wenlafaksyny należy zachować szczególną ostrożność podczas leczenia elektrowstrząsami, ponieważ w tych warunkach nie ma doświadczenia z wenlafaksyną. Leki metabolizowane przez izoenzymy cytochromu P450: enzym CYP2D6 układu cytochromu P450 przekształca wenlafaksynę w aktywny metabolit EFA. W przeciwieństwie do wielu innych leków przeciwdepresyjnych, dawka wenlafaksyny nie może być zmniejszona przy jednoczesnym podawaniu leków hamujących aktywność CYP2D6 lub u pacjentów z genetycznie stwierdzoną redukcją aktywności CYP2D6, ponieważ całkowite stężenie wenlafaksyny i EFA nie ulegnie zmianie. Główna droga eliminacji wenlafaksyny obejmuje metabolizm obejmujący CYP2D6 i CYP3A4; Dlatego należy zachować szczególną ostrożność przepisując wenlafaksynę w połączeniu z lekami hamującymi oba te enzymy. Takie interakcje leków nie zostały jeszcze zbadane. Wenlafaksyna jest względnie słabym inhibitorem CYP2D6 i nie hamuje aktywności izoenzymów CYP1A2, CYP2C9 i CYP3A4; dlatego nie należy spodziewać się jego interakcji z innymi lekami, w metabolizmie którego biorą udział enzymy wątrobowe. Cymetydyna hamuje metabolizm wenlafaksyny pierwszego rzutu i nie wpływa na farmakokinetykę EFA. U większości pacjentów spodziewany jest jedynie niewielki wzrost całkowitej aktywności farmakologicznej wenlafaksyny i EFA (nasilony u pacjentów w podeszłym wieku oraz z zaburzeniami czynności wątroby). W badaniach klinicznych nie stwierdzono klinicznie istotnych interakcji z leczeniem przeciwnadciśnieniowym wenlafaksyny (w tymbeta-blokery, inhibitory ACE i diuretyki) i leki przeciwcukrzycowe. Leki związane z białkami osocza: wiązanie z osoczem wynosi 27% dla wenlafaksyny i 30% dla EFA, dlatego nie należy oczekiwać interakcji leków z powodu wiązania z białkami. W przypadku jednoczesnego stosowania z warfaryną, działanie przeciwzakrzepowe tych ostatnich może być zwiększone, a przedłużona ekspozycja i zwiększona MHO. W przypadku jednoczesnego stosowania z indynawirem, farmakokinetyka indynawiru (przy 28% spadku AUC i 36% spadku Cmax) oraz farmakokinetyka wenlafaksyny i EFA nie ulegają zmianie. Jednak znaczenie kliniczne tego efektu nie jest znane.
Instrukcje specjalne
Gdy depresja zwiększa ryzyko myśli samobójczych i prób samobójczych. Ryzyko to utrzymuje się do momentu wystąpienia ciągłej remisji. Dlatego pacjenci powinni znajdować się pod stałym nadzorem medycznym i należy im podawać tylko niewielką liczbę kapsułek leku, aby zmniejszyć ryzyko ewentualnego nadużywania i / lub przedawkowania. Leku Velaksin nie należy stosować w leczeniu dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. Zwiększenie prawdopodobieństwa zachowań samobójczych (próby samobójcze i myśli samobójcze), a także wrogość w badaniach klinicznych, jest częstsze wśród dzieci i młodzieży przyjmujących leki przeciwdepresyjne, w porównaniu z grupami otrzymującymi placebo. Zgłaszano przypadki agresywnego zachowania podczas przyjmowania wenlafaksyny (szczególnie na początku leczenia i po odstawieniu leku). Zastosowanie wenlafaksyny może wywoływać pobudzenie psychoruchowe, które przypomina klinicznie akatyzję, charakteryzującą się niepokojem związanym z koniecznością poruszania się, często w połączeniu z niemożnością siedzenia lub stania. Najczęściej jest to obserwowane podczas pierwszych kilku tygodni leczenia. Jeśli te objawy wystąpią, zwiększenie dawki może mieć niekorzystny wpływ i rozważyć stosowność kontynuowania przyjmowania leku. Podobnie jak wszystkie leki przeciwdepresyjne, wenlafaksynę należy stosować ostrożnie u pacjentów z manią i / lub hipomanią w wywiadzie, ponieważ lek może powodować nasilenie objawów. W takich przypadkach konieczna jest obserwacja medyczna. Należy zachować ostrożność w leczeniu pacjentów z napadami drgawkowymi w historii.Jeśli wystąpią drgawki konwulsyjne lub zwiększona częstotliwość leczenia wenlafaksyną, należy przerwać. Podobnie jak w przypadku selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny, wenlafaksynę należy stosować ostrożnie, gdy stosowana jest jednocześnie z lekami przeciwpsychotycznymi, ponieważ mogą wystąpić objawy przypominające zespół złośliwy neuroleptyczny. Pacjenci powinni zostać ostrzeżeni o konieczności natychmiastowego skonsultowania się z lekarzem, jeśli wystąpi wysypka, pokrzywka lub inne reakcje alergiczne. U niektórych pacjentów, podczas stosowania wenlafaksyny, obserwowano zależny od dawki wzrost ciśnienia krwi, dlatego zaleca się regularne monitorowanie ciśnienia krwi, szczególnie na początku leczenia lub w przypadku zwiększenia dawki. Podczas przyjmowania wenlafaksyny opisano pojedyncze przypadki niedociśnienia ortostatycznego. Pacjenci, szczególnie osoby starsze, powinni zostać ostrzeżeni o możliwości zawrotów głowy i braku równowagi. Wenlafaksyna może powodować zwiększenie częstości akcji serca, szczególnie podczas przyjmowania dużych dawek. Należy zachować szczególną ostrożność przepisując lek pacjentom, których stan może się zwiększyć wraz ze wzrostem częstości akcji serca. Nie przeprowadzono wystarczających badań dotyczących stosowania wenlafaksyny u pacjentów, którzy niedawno przeszli zawał mięśnia sercowego lub mieli niewyrównaną niewydolność serca, dlatego należy zachować ostrożność podczas stosowania tych pacjentów. Podobnie jak inne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny, wenlafaksyna może zwiększać ryzyko krwotoków w skórze i błonach śluzowych, dlatego należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów ze skłonnością do krwawień. Podczas stosowania wenlafaksyny, szczególnie w warunkach odwodnienia lub zmniejszenia objętości krwi (w tym u pacjentów w podeszłym wieku i pacjentów przyjmujących leki moczopędne) może wystąpić hiponatremia i (lub) zespół niedostatecznego wydzielania ADH. Podczas otrzymywania wenlafaksyny odnotowuje się przypadki rozszerzenia źrenic, dlatego pacjenci z predyspozycją do zwiększenia IOP lub którzy są narażeni na jaskrę z zamkniętym kątem, wymagają starannej obserwacji medycznej. W przypadku niewydolności nerek i wątroby należy zachować szczególną ostrożność. W niektórych przypadkach wymagane jest zmniejszenie dawki (patrz "Dawkowanie i sposób podawania").Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności wenlafaksyny z lekami zmniejszającymi masę ciała, w tym z fenterminą, dlatego ich jednoczesne stosowanie (jak również stosowanie wenlafaksyny jako monoterapii do odchudzania) nie jest zalecane. U niektórych pacjentów otrzymujących wenlafaksynę obserwowano klinicznie istotne zwiększenie stężenia cholesterolu w surowicy przez co najmniej 4 miesiące. Dlatego przy długotrwałym stosowaniu leku wskazane jest monitorowanie poziomu cholesterolu w surowicy. Po odstawieniu leku, szczególnie nagłego, często występują objawy odstawienia (patrz "Działania niepożądane"). Ryzyko wystąpienia objawów odstawiennych może zależeć od kilku czynników, w tym od czasu trwania kursu i dawki, a także od szybkości zmniejszenia dawki. Objawy odstawienne, takie jak zawroty głowy, zaburzenia czucia (w tym parestezje i uczucie prądu elektrycznego), zaburzenia snu (w tym bezsenność i nietypowe sny), pobudzenie lub lęk, nudności i / lub wymioty, drżenie, pocenie się bóle głowy, biegunka, szybkie i szybkie bicie serca oraz niestabilność emocjonalna mają zwykle niewielkie lub umiarkowane nasilenie, ale u niektórych pacjentów mogą być ciężkie. Zazwyczaj obserwuje się je w pierwszych dniach po odstawieniu leku, chociaż istnieją osobne doniesienia o występowaniu takich objawów u pacjentów, którzy przypadkowo przegapili pojedynczą dawkę. Zwykle zjawiska te znikają same w ciągu 2 tygodni; jednak u niektórych pacjentów mogą być dłuższe (2-3 miesiące lub więcej). Dlatego przed odstawieniem wenlafaksyny zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki przez kilka tygodni lub miesięcy, w zależności od stanu pacjenta (patrz "Dawkowanie i sposób podawania"). Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i pracę z mechanizmami. Należy pamiętać, że każda terapia farmakologiczna lekami psychoaktywnymi może zmniejszać zdolność do osądzania, myślenia lub wykonywania czynności motorycznych. Powinno to ostrzec pacjenta przed rozpoczęciem leczenia. Jeśli takie skutki wystąpią, lekarz musi ustalić stopień i czas trwania ograniczeń.
Recepta
Tak