Torendo tabletki 4 mg 20 sztuk
Condition: New product
1000 Items
Rating:
Be the first to write a review!
More info
Aktywne składniki
Risperidon
Formularz zwolnienia
Pigułki
Skład
Risperidon 4 mg; Substancje pomocnicze: Cellactose (75% monohydrat alfa-laktozy, 25% celulozy w proszku) - 152,2 mg, celuloza mikrokrystaliczna - 41 mg, kroskarmeloza sodowa - 8,4 mg, koloidalny ditlenek krzemu - 0,7 mg, laurylosiarczan sodu - 2,1 mg, stearynian magnezu - 1,6 mg, skład powłoki: Opadry 03N28758 biały - 6,99 mg (hypromeloza 72%, dwutlenek tytanu (E171) 16%, talk 7%, glikol propylenowy 5%), barwnik - żółć chinolinowa (E104) - 0,008 mg, barwnik indygo-karminowy (E132) - 0,002 mg.
Efekt farmakologiczny
Przeciwpsychotyczną (neuroleptyczne). Risperidon jest selektywnym antagonistą monoaminergicznym o silnym powinowactwie do serotoninowych receptorów 5-HT2 i receptorów dopaminowych D2-receptor wiąże się również z 1-adrenergicznych, oraz w mniejszym powinowactwem z histaminowych receptorów H1 i 2-adrenergicznych . Nie posiada tropnost do receptorów cholinergicznych. Ma również działanie uspokajające, przeciwwymiotne i hipotermiczne, działanie przeciwpsychotyczne jest spowodowane blokadą receptorów dopaminowych D2 układu mezolimbicznego i mezo-korowego, efekt uspokajający jest spowodowany blokadą receptorów adrenergicznych w tworzeniu siatkowatej łodygi mózgu; Hipotermiczny efekt z powodu blokady receptorów dopaminowych podwzgórza; Zmniejsza objawy produkcyjne (urojenia, halucynacje ii) automatyzm. Powoduje to mniejszą aktywność motoryczną iw mniejszym stopniu wywołuje katalepsję niż klasyczne leki przeciwpsychotyczne (neuroleptyki). Zrównoważony centralny antagonizm serotoniny i dopaminy może zmniejszać ryzyko wystąpienia objawów pozapiramidowych. Risperidon może powodować zależne od dawki zwiększenie stężenia prolaktyny w osoczu.
Farmakokinetyka
Wchłanianie: Po przyjęciu risperidon jest całkowicie wchłaniany (niezależnie od przyjmowanego pokarmu), a Cmax w osoczu obserwuje się po 1-2 godzinach; Dystrybucja; Stężenie rysperydonu w osoczu jest proporcjonalne do dawki leku (w dawkach terapeutycznych); Risperidon jest szybko rozprowadzany w organizmie. Vd wynosi 1-2 l / kg. W osoczu risperidon wiąże się z albuminą i kwasową -1-glikoproteiną.Frakcje risperidonu i 9-hydroksy-rysperydonu związane z białkami osocza wynoszą odpowiednio 88% i 77%; -Hydroksy-risperidon jest skuteczną frakcją przeciwpsychotyczną. Dalszym metabolizmem rysperydonu jest N-dealkilacja. Po podaniu rysperydon jest eliminowany z T1 / 2 około 3 godzin, T1 / 2 z 9-hydroksy-rysperydonu i aktywnej frakcji przeciwpsychotycznej wynosi 24 h. U większości pacjentów obserwowano Css rysperydonu 1 dzień po rozpoczęciu leczenia. Css 9-hydroksy-risperidon w większości przypadków osiąga się 3-4 dni po rozpoczęciu leczenia. Wydalanie; Wydalanie z moczem -70% (z czego 35-45% w farmakologicznie aktywnej frakcji) i 14% w żółci. w szczególnych sytuacjach klinicznych: Pacjenci w podeszłym wieku lub pacjenci z niewydolnością nerek z pojedynczym użyciem leku mają wysoki poziom substancji czynnych w osoczu i ich powolne wydalanie.
Wskazania
- ostrą i przewlekłą schizofrenię i inne stany psychotyczne z objawami produktywnymi i / lub negatywnymi; - zaburzenia afektywne w różnych chorobach psychicznych; - zaburzenia zachowania u pacjentów z otępieniem z objawami agresywności (wybuch gniewu, przemoc fizyczna), z zaburzeniami psychicznymi (pobudzenie, złudzenia) lub objawami psychotycznymi; - jako terapia adjuwantowa w leczeniu manii z zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi; - jako terapia uzupełniająca zaburzeń zachowania u młodzieży w wieku od 15 lat i dorosłych pacjentów z obniżonym poziomem intelektualnym lub upośledzeniem umysłowym, w przypadkach, gdy destrukcyjne zachowania (agresywność, impulsywność, autoagresja) prowadzą do klinicznego obrazu choroby.
Przeciwwskazania
- okres laktacji; - wiek dzieci i młodzieży do 15 lat (skuteczność i bezpieczeństwo nie zostały ustalone); - Nadwrażliwość na składniki leku .; Lek należy stosować ostrożnie w chorobach układu sercowo-naczyniowego (przewlekła niewydolność serca, zawał mięśnia sercowego, zaburzenia przewodzenia mięśnia sercowego), odwodnienie i hipowolemię, zaburzenia krążenia mózgowego, choroba Parkinsona, napady padaczkowe ( hhistoria ciężkiej niewydolności nerek lub wątroby, nadużywania leków lub uzależnienia od narkotyków, stany predysponujące do powstawania tachykardii typu piruetowego (bradykardia, zaburzenia równowagi elektrolitowej, jednoczesne podawanie leków wydłużających odstęp QT), guzy mózgu, niedrożność jelit w przypadku ostrego przedawkowania leku zespół Reye'a (działanie przeciwwymiotne rysperydonu może maskować objawy tych stanów).
Stosuj podczas ciąży i laktacji
Nie badano bezpieczeństwa stosowania rysperydonu w czasie ciąży. Stosowanie leku w czasie ciąży jest możliwe tylko wtedy, gdy zamierzona korzyść dla matki przewyższa potencjalne ryzyko dla płodu Ponieważ risperidon i 9-hydroksy-rysperydon przenikają do mleka kobiecego, w razie laktacja powinna zdecydować, czy przerwać karmienie piersią.
Dawkowanie i sposób podawania
W schizofrenii: Dorośli i dzieci w wieku powyżej 15 lat risperidon można podawać 1-2 razy / dobę. Dawka początkowa 2 mg / dobę. Drugiego dnia dawkę należy zwiększyć do 4 mg / dobę. Od tego momentu dawka może być utrzymywana na tym samym poziomie lub indywidualnie dostosowywana w razie potrzeby. Zwykle optymalna dawka wynosi 4-6 mg / dzień. W niektórych przypadkach uzasadniony może być powolniejszy wzrost dawki oraz niższe dawki początkowe i podtrzymujące, dawki> 10 mg / dobę nie wykazały większej skuteczności w porównaniu do niższych dawek i mogą powodować objawy pozapiramidowe. Ze względu na to, że bezpieczeństwo leku w dawkach> 16 mg / dobę nie było badane, dawki powyżej tego poziomu nie powinny być stosowane. Nie ma informacji na temat stosowania leku w leczeniu schizofrenii u dzieci w wieku poniżej 15 lat. Zaleca się pacjentów w podeszłym wieku lek w początkowej dawce 0,5 mg 2 razy / dobę. Dawkę można indywidualnie zwiększyć o 0,5 mg 2 razy / dobę do 1-2 mg 2 razy na dobę, u pacjentów z chorobami wątroby i nerek zaleca się stosowanie leku w początkowej dawce 0,5 mg 2 razy / dobę. Dawka ta może być stopniowo zwiększana do 1-2 mg 2 razy / dobę, przy nadużywaniu narkotyków lub uzależnieniu od narkotyków Zalecana dzienna dawka wynosi 2-4 mg Z zaburzeniami zachowania u pacjentów z demencją Zalecana początkowa dawka leku wynosi 0,25 mg 2 razy / dobę (w odpowiedniej postaci dawkowania).W razie potrzeby dawkę można indywidualnie zwiększyć o 0,25 mg 2 razy / dobę, nie częściej niż co drugi dzień. Dla większości pacjentów optymalna dawka wynosi 0,5 mg 2 razy / dobę. Niektórzy pacjenci wykazali stosowanie leku w dawce 1 mg 2 razy na dobę. Po osiągnięciu optymalnej dawki, lek może być zalecany raz dziennie, Manias w zaburzeniach dwubiegunowych, zalecana początkowa dawka leku wynosi 2 mg / dobę. W razie potrzeby dawkę tę można zwiększyć o 2 mg / dobę, nie więcej niż jeden dzień. Dla większości pacjentów, optymalna dawka: 2-6 mg / dzień, zaburzeń zachowania u pacjentów z opóźnieniem umysłowym,. U pacjentów z ≥50 kg masy ciała, zaleca się stosowanie leku w dawce początkowej 0,5 mg / 1 raz dziennie. W razie potrzeby dawkę tę można zwiększyć o 0,5 mg / dobę, nie dłużej niż jeden dzień. Dla większości pacjentów optymalna dawka wynosi 1 mg / dzień. Jednakże, u niektórych pacjentów korzystne jest stosowanie 0,5 mg / dzień, lub zwiększyć dawkę do 1,5 mg / dzień. Pacjenci masie ≤50 kg, zalecane jest stosowanie leku w początkowej dawce 0,25 mg / 1 raz dziennie. W razie potrzeby dawkę tę można zwiększyć o 0,25 mg na dobę, nie częściej niż co drugi dzień. Dla większości pacjentów optymalna dawka wynosi 0,5 mg / dzień. Jednak dla niektórych pacjentów korzystne jest stosowanie 0,25 mg / dzień lub zwiększenie dawki do 0,75 mg / dzień; Długotrwałe stosowanie leku Torendo; u młodzieży powinna być pod stałym nadzorem lekarza. Nie zaleca się stosowania leku u dzieci w wieku poniżej 15 lat.
Efekty uboczne
Na części ośrodkowego układu nerwowego i obwodowego układu nerwowego: bezsenność, pobudzenie, lęk, ból głowy; czasami - senność, zmęczenie, zawroty głowy, zaburzenia koncentracji, niewyraźne widzenie; rzadko - objawy pozapiramidowe (drżenie, sztywność, ślinienie, spowolnienie ruchowe, akatyzja, ostra dystonia), manii lub hipomanii, udar (u osób w podeszłym wieku z czynników predysponujących) i hiperwolemii (ze względu na polidypsję lub syndrom nieodpowiedniego wydzielania hormonu antydiuretycznego) późna dyskineza (mimowolne ruchy rytmiczne głównie języka i / lub twarzy), ZNS (hipertermia, sztywność mięśni,niestabilność autonomiczna, upośledzona świadomość i zwiększone CPK), upośledzona termoregulacja i napady padaczkowe: ze strony układu trawiennego: zaparcie, niestrawność, nudności lub wymioty, ból brzucha, zwiększona aktywność aminotransferaz wątrobowych, suchość w jamie ustnej, nadmierne ślinienie lub nadmierne ślinienie, anoreksja i / lub zwiększony apetyt, wzrost lub spadek masy ciała Od strony układu sercowo-naczyniowego: czasami - niedociśnienie ortostatyczne, odruchowy tachykardia, podwyższone ciśnienie krwi, z układu hormonalnego: galaktyczny I, ginekomastia, zaburzenia miesiączkowania, brak miesiączki, przyrost masy ciała, hiperglikemia, zaostrzenie wcześniej istniejącej cukrzycy, z układu rozrodczego: priapizm, zaburzenia erekcji, upośledzenie wytrysku, anorgazmia. Reakcje: suchość skóry, przebarwienia, świąd, łojotok Reakcje alergiczne: nieżyt nosa, wysypka, obrzęk naczynioruchowy, nadwrażliwość na światło .; Inne: bóle stawów, nietrzymanie moczu.
Przedawkowanie
Objawy: senność, uspokojenie, depresja przytomności, tachykardia, niedociśnienie tętnicze, zaburzenia pozapiramidowe, w rzadkich przypadkach wydłużenie odstępu QT Leczenie: konieczne jest zapewnienie swobodnych dróg oddechowych w celu zapewnienia odpowiedniego natlenienia i wentylacji, płukanie żołądka (po intubacji, jeśli pacjent jest bez świadomość) i mianowanie węgla aktywowanego w połączeniu ze środkami przeczyszczającymi. Leczenie objawowe mające na celu utrzymanie funkcji życiowych organizmu Aby móc szybko zdiagnozować możliwe zaburzenia rytmu, należy jak najszybciej rozpocząć monitorowanie EKG. Ostrożne obserwacje medyczne i monitorowanie EKG przeprowadza się do zaniku objawów zatrucia. Specyficzne antidotum jest nieobecne.
Interakcje z innymi lekami
Ponieważ rysperydon ma działanie głównie na ośrodkowy układ nerwowy, należy go stosować ostrożnie w połączeniu z innymi lekami działającymi ośrodkowo i etanolem. Risperidon zmniejsza skuteczność lewodopy i innych agonistów dopaminy Klozapina zmniejsza klirens rysperydonu Stosując karbamazepinę, należy zmniejszyć stężenie czynnego leku przeciwpsychotycznego frakcje osocza rysperydonu.Podobne efekty można zaobserwować inne induktory enzymów wątrobowych ;. fenotiazyny, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne i pewne beta-blokery mogą zwiększyć stężenie rysperydonu w osoczu, ale nie wpływa na stężenie frakcji aktywnej przeciwpsychotycznego ;. Fluoksetynę można zwiększyć stężenie risperidonu w osoczu krwi, a w mniejszym stopień stężenia aktywnej frakcji przeciwpsychotycznej, więc należy dostosować dawkę rysperydonu, jednocześnie stosując rysperydon z lekami, wysoki stopień wiązania z białkami osocza, klinicznie znaczącego przesunięcia leku z frakcji białka osocza nie zaobserwowano. leki przeciwnadciśnieniowe zwiększenia ważności BP zmniejszenie do tła rysperydonu.
Instrukcje specjalne
W przypadku schizofrenii na początku leczenia rysperydonem zaleca się stopniowe anulowanie poprzedniej terapii, jeśli jest to uzasadnione klinicznie. Jeśli pacjenci są przenoszeni z leczenia depotowymi postaciami leków przeciwpsychotycznych, zaleca się rozpoczęcie stosowania risperidonu zamiast następnego zaplanowanego wstrzyknięcia. Okresowej oceny konieczności dalszego stosowania leków przeciw chorobie Parkinsona ;. W związku z efektem risperidon adrenoblokiruyuschee może wystąpić niedociśnienie ortostatyczne, zwłaszcza podczas początkowej korekty dawkowania. Jeśli wystąpi niedociśnienie tętnicze, należy rozważyć zmniejszenie dawki. U pacjentów z chorobami układu krążenia, jak również odwodnienie, hipowolemii lub zaburzeń naczyniowo-mózgowych, dawka powinna być stopniowo zwiększana, zgodnie z zaleceniami ;. Występowanie objawów pozapiramidowych jest czynnikiem ryzyka dla rozwoju późnej dyskinezy. Kiedy pojawiają się oznaki i symptomy późnych dyskinez, należy rozważyć kwestię zniesienia wszystkich leków przeciwpsychotycznych. usunięcie karbamazepiny i innych induktorów enzymów wątrobowych powinno zmniejszyć dawkę rysperydonu; pacjenci powinni. Do powstrzymania się od przejadanie ze względu na możliwość zwiększenia masy ciała Stosowanie w pediatrii, stosowanie leku u dzieci w wieku poniżej 15 lat nie jest zalecane ;. Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i mechanizmów zarządzania; podczas leczenia powinni powstrzymywać się od działań potencjalnie niebezpiecznych czynności , wymagające zwiększonej koncentracji uwagi i szybkości reakcji psychomotorycznych, a także spożycia alkoholu (etanolu).
Recepta
Tak